Το Ιμαρέτ και το "Παλάτι" του λαού

Η απογοητευτική εικόνα του πανέμορφου μεν, ρημαγμένου δε, «Παλατιού» στα Λιμενάρια αναδεικνύει με τον πλέον εμφαντικό τρόπο τη μοναδική προσφορά της Αννας Μισσιριάν στην Καβάλα με την εκ βάθρων ανακαίνιση του «Ιμαρέτ». Αυτό το μοναδικό μνημείο, που ήδη είχε αρχίσει να καταρρέει όχι μόνο σώθηκε, αλλά έγινε σημείο αναφοράς για την Καβάλα. Το πιο εκλεκτό κόσμημα όσον αφορά την τουριστική προβολή. Όχι πως έχει μικρή σημασία για την Καβάλα και την τουριστική της προοπτική η διαχρονική εξαιρετική εικόνα του «Εγνατία» και η εκ βάθρων ανακαίνιση του «Λούσυ» και του «Γαλαξία», αλλά το «Ιμαρέτ» ανήκει σε κείνα τα λίγα ξενοδοχεία που συνδυάζουν τις υψηλές υπηρεσίες με την ιστορική μνήμη. Το ευτύχημα για τον τόπο ήταν τελικά το ιδιοκτησιακό καθεστώς του Ιμαρέτ. Παρά την πολύ μεγάλη δυσκολία του εγχειρήματος, η κ. Μισσιριάν δεν είχε αντίπαλο τον λαϊκισμό των εν Ελλάδι πολιτικών κομμάτων. Την ακαμψία του ελληνικού δημοσίου. Την ψευδεπίγραφα προοδευτική προσέγγιση ότι η πολιτιστική κληρονομιά ανήκει στον λαό και ως εκ τούτου επιβάλλεται σώνει και καλά να περιέλθει στην ιδιοκτησία του κράτους ή του δήμου.

Ό,τι δηλαδή δεν έγινε στην υπόθεση του «Παλατιού». Εκεί ο λαϊκός παράγων θριάμβευσε και δεν επέτρεψε ούτε καν μια σοβαρή συζήτηση επί των προτάσεων που κατατέθηκαν κατά καιρούς από ιδιώτες ή επιστημονικά ινστιτούτα για την αναστήλωση και εκμετάλλευση του «Παλατιού». Ετσι, τα χρήματα που εκταμιεύτηκαν από τον κοινοτικό κορβανά είτε σπαταλήθηκαν χωρίς να πιάσουν τόπο, είτε πήγαν στράφι, αφού η αχρησία πολλαπλασιάζει τη φθορά. Εν τέλει, το «Παλατάκι» κινδυνεύει να καταρρεύσει με τρόπο προοδευτικό. Εάν η δημοτική Αρχή δεν καταφέρει την ύστατη στιγμή να κάνει κάτι, ο λαϊκός παράγων θα θριαμβεύσει πάνω από τα χαλάσματα, αυτού που κάποτε ήταν το στολίδι της Θάσου.

Αν και η εικόνα του Παλατιού δεν προσφέρεται για άλλες αναλύσεις, αλλά επιβάλλει άμεσες λύσεις το συντομότερο δυνατόν πριν είναι πολύ αργά, το παράδειγμα των δύο κτιρίων προσφέρεται για σκέψη περί το προοδευτικό της μιας και της άλλης προσέγγισης. Στη «λιγότερο προοδευτική» σύμφωνα με τα αριστερά στερεότυπα λύση που επιλέχθηκε για το Ιμαρέτ, το μνημείο σώθηκε. Στην «περισσότερο προοδευτική» επιλογή του Παλατιού, το κτίριο κινδυνεύει άμεσα με κατάρρευση. Αλήθεια, αν τελικά καταρρεύσει ποιο θα είναι το κέρδος του λαϊκού παράγοντα;

Νίκος Σπιτσέρης