Η ταβέρνα "Ελλάς"

Η ταβέρνα είναι καταχρεωμένη για πολλούς λόγους. Λόγω κάκιστης διαχείρισης, πλεονάζοντος προσωπικού, κακής διαφημιστικής προβολής και συνακόλουθα πτώσης του τζίρου, αλλά και του σπάταλου βίου του ιδιοκτήτη. Νόμιζε πως με ένα μαγαζί κοντά στη θάλασσα, δικαιούται να κάνει διακοπές σε μεζονέτες με τζακούζι και δεν συμμαζεύεται. Το αυτοκινητάκι πόλης που τον εξυπηρετούσε το ‘δωσε και πήρε ένα θηριώδες τζιπ, που πια το έχει μονίμως παρκαρισμένο για να του θυμίζει τις παλιές εποχές. Εύκολο να ξεχρεώσει δεν είναι, αλλά η επιλογή είναι μία. Να πουλήσει ό,τι περισσεύει, να κάνει περικοπές προσωπικού ώστε να μειώσει κατά το δυνατόν τα έξοδα, να μηχανευτεί τρόπους διαφημιστικής προβολής με το μικρότερο δυνατό κόστος και τη μεγαλύτερη δυνατή απόδοση. Μα και να ξαναστρωθεί στη δουλειά, όπως παλιά ο ίδιος ο ιδιοκτήτης, που κάποια στιγμή πήρε ψηλά τον αμανέ και νόμιζε ότι από κάποια στιγμή και μετά θα αρκεστεί στο να δίνει εντολές.

Η επιχείρηση αυτή περιστολής των δαπανών και αποπληρωμής των ουκ ολίγων οφειλών που συσσωρεύτηκαν τόσα χρόνια μόνο εύκολη δεν είναι. Ούτε έχει βέβαια έκβαση. Μπορεί να πετύχει ή να αποτύχει. Το ύψος των οφειλών φαντάζει και είναι βουνό, ενώ τα επιτόκια τρέχουν. Η προσπάθεια όμως πρέπει να γίνει και σε κάθε περίπτωση έχει κάποια ποσοστά επιτυχίας, εφόσον φυσικά και οι πιστωτές δώσουν την απαραίτητη πίστωση χρόνου. Εφόσον κάνουν τις διευκολύνσεις που επιβάλλεται προκειμένου να μπορεί ο επαγγελματίας να αντεπεξέρχεται στα στοιχειώδη. Να είναι σε θέση να κάνει τις αγορές του. Να μπορεί να αποπληρώνει τις δόσεις στα ασφαλιστικά ταμεία. Να δίνει μισθούς στο προσωπικό που θα απομείνει.

Εάν αντιθέτως, επιλεγεί η άτεγκτη αντιμετώπιση και οι πιστωτές απαιτήσουν τα χρήματά τους το συντομότερο δυνατόν, αδιαφορώντας εάν η ταβέρνα κλείσει οριστικά, τότε το λουκέτο είναι προδιαγεγραμμένο. Το μαγαζί θα κλείσει δια παντός, οι εργαζόμενοι θα χάσουν τις δουλειές τους, στο σύνολό τους και το μεγαλύτερο μέρος των οφειλών θα μείνει ως έχει.

Κάπως έτσι έχει η κατάσταση των δημοσιονομικών του μαγαζιού που λέγεται «Ελλάδα». Οι πιστωτές (βλέπε τροϊκανοί) έχουν βάλει το μαχαίρι στο λαιμό των κυβερνώντων και απαιτούν άμεση αποπληρωμή, χωρίς όμως να δίνουν ούτε μια ανάσα για να λειτουργήσει το μαγαζί. Το αδιέξοδο ετούτης της πολιτικής είναι προδιαγεγραμμένο και μαθηματικώς βέβαιο.

Νίκος Σπιτσέρης