Δεν έχουν ακόμα καταλάβει

Οργισμένος με την άτεγκτη στάση του δημάρχου Καβάλας Κωστή Σιμιτσή στο θέμα της συζήτησης των εκτός ημερησίας διατάξεως θεμάτων, ο επικεφαλής της παράταξης "Ελπίδα" Ανδρέας Καραμπουρνιώτης εξακόντισε χθες στα ερτζιανά την προειδοποιητική βολή προς τον δήμαρχο: "Να μη νομίσει ότι ετούτη τη φορά θα υπάρχουν δυο ψηφοδέλτια από την παράταξή μας. Ένα θα είναι το ψηφοδέλτιο", είπε εμφαντικά. Ήταν δε τέτοιος ο τόνος του, που πρόδιδε ότι ελάχιστα κατάλαβε από το τι πραγματικά συνέβη στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές. Διότι με μια πρώτη επιδερμική ανάγνωση των αποτελεσμάτων το συμπέρασμα που αβίαστα εξάγεται είναι ότι ο Κ. Σιμιτσής κέρδισε και μάλιστα δια περιπάτου τη δεύτερη Κυριακή γιατί η αντίπαλη παράταξη κατέβηκε στις εκλογές διασπασμένη. Μόνο που δεν ήταν έτσι. Ήταν περίπου έτσι.

Η σημαντικότερη παράμετρος της νίκης του Σιμιτσή τον Οκτώβριο του 2006 ήταν η χρεωκοπία της διοίκησης Εριφυλλίδη στη συνείδηση των Καβαλιωτών. Η κάθοδος και της παράταξης Καραμπουρνιώτη δεν ήταν πρωτογενής αιτία, που καθόρισε τις εξελίξεις, αλλά απότοκος της μεγάλης δυσαρέσκειας μεταξύ των μελών και ψηφοφόρων της Ν.Δ. στο πρόσωπο του κ. Εριφυλλίδη. Εάν δεν ήταν έτσι. Εάν ο Εριφυλλίδης έχαιρε της καθολικής εκτίμησης στο χώρο της Νέας Δημοκρατίας, τότε ο κ. Καραμπουρνιώτης δεν θα κατέβαινε στις εκλογές. Όχι μόνο δεν θα το τολμούσε, αλλά ούτε θα περνούσε από το μυαλό του τέτοιο ενδεχόμενο. Τα δεύτερα ψηφοδέλτια εμφανίζονται όταν οι δήμαρχοι ή νομάρχες έχουν πάψει να εμπνέουν τους οπαδούς τους. Οι λεγόμενοι "αντάρτες" που κατέρχονται στις εκλογές δεν είναι αυτοί που δημιουργούν το πρόβλημα, αλλά αυτοί που αντιλαμβάνονται τις φυγόκεντρες τάσεις που έχουν στο μεταξύ εκδηλωθεί και σπεύδουν να τις εκφράσουν.

Οσον αφορά το ρόλο των κομμάτων ευτυχώς ή δυστυχώς ήταν και παραμένει κυρίαρχος, αλλά με όρους αυτοδιοικητικούς. Ναι μεν ο Σιμιτσής ουδέποτε θα εκλεγόταν εάν δεν τον στήριζε το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ που κέρδισε τις εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε εμμέσως κάνοντας την επιλογή, που τη δεδομένη χρονική συγκυρία απηχούσε τη θέληση της πλειοψηφίας των δημοτών.

Εν κατακλείδι, το στοίχημα για τη Ν.Δ. δεν είναι απλώς να φροντίσει να μην κατεβούν περισσότερα του ενός ψηφοδέλτια, κάτι που σίγουρα παίζει ρόλο. Το ζητούμενο είναι να υποστηρίξει τον υποψήφιο που μπορεί να εκφράσει αυτό που η κοινωνία επιθυμεί. Εάν δεν το πράξει, θα έχει πρόβλημα.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Είναι ζήτημα δημοκρατικής λειτουργίας

Η επιμονή του δημάρχου Καβάλας Κωστή Σιμιτσή στο θέμα της συζήτησης των εκτός ημερήσιας διάταξης θεμάτων στο τέλος των συνεδριάσεων είναι μέχρι ενός σημείου κατανοητή. Έχει απόλυτο δίκιο όταν επισημαίνει ότι ψηφίστηκε και από συμβούλους των άλλων παρατάξεων. Επίσης, δικαίως υπενθυμίζει τους λόγους που οδήγησαν σε τούτη την απόφαση. Ήταν το μπάχαλο που γινόταν με τη συζήτηση προ ημερησίας, που συχνά-πυκνά ξεπερνούσε το θεσμοθετημένο από τον Κανονισμό Λειτουργίας του Δημοτικού Συμβουλίου διάστημα της μιας ώρας, με συνέπεια τα θέματα της Ημερήσιας Διάταξης να συζητούνται κατά κανόνα μικρές ώρες. Με ευθύνη όλων. Όταν οι περισσότεροι είχαν κουραστεί.

Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι η κύρια ευθύνη για τις συζητήσεις-λάστιχο πριν από την ημερήσια διάταξη πρώτα και πάνω από όλους βαραίνει το προεδρείο, που η παράταξη του δημάρχου όρισε να διευθύνει τις συνεδριάσεις. Οι δημοκρατικοί θεσμοί όπως το Δημοτικό Συμβούλιο δεν λειτουργούν εν κενώ. Δημοκρατία και δημοκρατική λειτουργία δεν σημαίνει ότι ο καθένας κάνει του κεφαλιού του. Γι αυτό υπάρχουν κανόνες και γι αυτό ορίζονται όργανα για την τήρηση των κανόνων αυτών. Αρα, πριν και πρώτα από όλους η ευθύνη για την πραγματικά κάκιστη εικόνα του Δημοτικού Συμβουλίου κατά τη συζήτηση των προ ημερησίας Διατάξεως θεμάτων βαραίνει τη δημοτική Αρχή. Εν τέλει τον ίδιο τον δήμαρχο, που έχει και την ευθύνη της τελικής επιλογής.

Αυτά ως προς τον τύπο του ζητήματος, γιατί υπάρχει και η ουσία, που είναι σημαντικότερη και επιβάλλει τη συζήτηση των εκτός ημερησίας διατάξεως θεμάτων πριν από τη συζήτηση της ημερήσιας διάταξης. Στο δημαρχοκεντρικό αυτοδιοικητικό σύστημα εν Ελλάδι, που επιβάλλεται να αλλάξει άρδην ενόψει της εφαρμογής του "Καλλικράτη", ο ρόλος των δημοτικών συμβούλων και του Δημοτικού Συμβουλίου είναι μόνο τύποις κυρίαρχος. Ένα από τα λίγα δικαιώματα που έχουν οι δημοτικοί σύμβουλοι και κυρίως αυτοί των παρατάξεων της μειοψηφίας είναι να θέτουν προ ημερησίας θέματα προς συζήτηση. Μάλιστα, πολύ συχνά, τα θέματα αυτά αφορούν αιτήματα πολιτών, που παρίστανται στις συνεδριάσεις.

Η λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου πρέπει να ενθαρρύνει και όχι να αποθαρρύνει τη συμμετοχή των δημοτών. Την παρακολούθηση των συνεδριάσεων. Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος για να αλλάξει στάση ο δήμαρχος. Είναι άδικο για τον ίδιο και τη δεδομένη δημοκρατική του παιδεία να επιμένει σε μιαν απόφαση καταφανώς εσφαλμένη.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η Στέγη δε χρειάζεται προστάτες

Τα χρόνια εκείνα δεν υπήρχαν δίκτυα ύδρευσης. Ούτε με την παραμικρή φημολογία έτρεχε ο κόσμος στα σούπερ μάρκετ για εμφιαλωμένα. Άλλωστε, ούτε εμφιαλωμένα, ούτε σούπερ-μάρκετ υπήρχαν. Εάν δε, κανείς πήγαινε να αγοράσει νερό από τον μπακάλη ήταν προφανές ότι είχε αρχίσει να σαλεύει. Νερό υπήρχε σε δυο τρεις βρύσες σε κάθε οικισμό από όπου το προμηθεύονταν με λαγήνια γυναίκες κατά κύριο λόγο ή παιδιά. Αξημέρωτα πήγαιναν για να πιάσουν σειρά, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που πιάνονταν στα χέρια. Άλλοτε για τη σειρά, άλλοτε γιατί οι κουτσομπόλες πιάναν στο στόμα τους τις «παστρικές» όπως τις λέγανε. Νερό στο σπίτι του Ναστραδίν Χότζα έφερνε κάθε μέρα ο μεγαλύτερος γιος του. Μαρτυρούσε καθημερινά το παλληκαράκι όχι τόσο γιατί φορτωνόταν το γεμάτο νερό πήλινο λαγήνι και το κουβαλούσε μερικές εκατοντάδες μέτρα, αλλά γιατί ο Χότζας του τις έβρεχε προληπτικά.

- Πρόσεξε μην το σπάσεις κακομοίρη μου, του ‘λεγε και τον ξυλοφόρτωνε.

Το παιδί ορκιζόταν κάθε φορά πως θα προσέχει και όντως πρόσεχε, αλλά το ξυλοφόρτωμα δεν το γλίτωνε. Εθιμικώ δικαίω. Ετσι ήταν τότε. Ο ξυλοδαρμός θεωρούνταν μέσο διαπαιδαγώγησης, ενώ χρήματα για νέο λαγήνι δεν υπήρχαν. Κάποια μέρα, ο μικρός δεν πρόσεξε, το λαγήνι του ‘πεσε απ’ τα χέρια και έγινε χίλια κομμάτια. Ο μικρός τρομοκρατήθηκε. Δεν τόλμησε να γυρίσει στο σπίτι. Λούφαξε σε ένα αλσύλλιο έξω από τον οικισμό. Είχε αρχίσει να σουρουπώνει όταν ο Χότζας έψαξε ανήσυχος πού είναι το παιδί και έμαθε τι είχε συμβεί. Πάει στο αλσύλλιο και τον καλεί. Το παιδί του αποκρίνεται, αλλά από μακριά. Πού να τολμήσει να πλησιάσει.

- Εσύ μου τις έβρεχες πριν σπάσω το λαγήνι. Τώρα που το ‘σπασα θα με σκοτώσεις.

- Σου τις έβρεχα για να μην το σπάσεις, του απαντά ο Χότζας. Τώρα που το ‘σπασες δεν υπάρχει λόγος, του εξήγησε. Η ζημιά έγινε.

Ωραία ιστορία και διδακτική, μόνο που στις μέρες μας ούτε βρύσες στις γειτονιές υπάρχουν, ούτε το ξύλο είναι κοινώς αποδεκτό μέσο διαπαιδαγώγησης. Καλά θα κάνουν όσοι νομίζουν ότι είναι οι «Χότζες» των πολιτιστικών στην Καβάλα να αφήσουν τη νέα διοίκηση της Στέγης να πορευτεί στο δρόμο που έχει ήδη χαράξει. Η Στέγη και τα πολιτιστικά μας πράγματα δεν χρειάζονται προστάτες. Ούτε καθοδηγητές. Το μοντελάκι είναι ξεπερασμένο. Δεν λειτουργεί πια.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Τερπνόν και ωφέλιμον

Κιθαρίστες από την Αθήνα, την Αλεξανδρούπολη, τα Γρεβενά, τη Δράμα, τη Θεσσαλονίκη, την Καλαμπάκα, την Κέρκυρα, την Κομοτηνή, τη Λάρισα, την Ξάνθη, την Πάτρα, το Ρέθυμνο, τις Σέρρες, τα Χανιά, την Κύπρο και τη Βουλγαρία θα βρεθούν στην Καβάλα την ερχόμενη Κυριακή 28 Φεβρουαρίου για να παρακολουθήσουν το σεμινάριο κιθάρας του βιρτουόζου βρετανού κιθαρίστα Guthrie Govan, που διοργανώνει η "Nemesis Guitar School" του Κώστα Παρασκευά με τη στήριξη της αστικής μη κερδοσκοπικής εταιρείας "Τέχνης Έρευνα". Το σεμινάριο θα γίνει στις 8 το βράδυ στη μουσική σκηνή "Boutique" (Βενιζέλου και Βότση γωνία). Μάλιστα, πολλοί από αυτούς θα βρεθούν στην Καβάλα από το Σάββατο αφού έχουν κλείσει ιδιαίτερο μάθημα με τον Guthrie Govan. Οι άνθρωποι αυτοί κάπου θα κοιμηθούν. Θα βγουν για φαγητό ή για ποτό, για μια βόλτα στην Καβάλα. Κάποιοι θα ξαναρθούν ή θα προτείνουν την Καβάλα σε φίλους και γνωστούς ως τουριστικό προορισμό. Έτσι συμβαίνει. Έτσι, χρόνο με το χρόνο, πενταετία την πενταετία δημιουργείται μια άλλη δυναμική. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο υπεύθυνος της Σχολής Κιθάρας "Νέμεσις" κλέβει με το σπαθί του τις εντυπώσεις. Κάθε χρόνο φέρνει κιθαρίστες για σεμινάρια.

Μα, θα πει κάποιος κακεντρεχής δεν το κάνει για τον τόπο. Το κάνει πρώτα και κύρια για να διαφημίσει τη σχολή του και να ανανεώσει το ενδιαφέρον των μαθητών του. Ναι, αλλά συνδυάζει το τερπνόν με το ωφέλιμον. Ωφέλιμον όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά για τον τόπο. Η περίπτωση του Παρασκευά δεν είναι απλά ένα καλό παράδειγμα. Ίσως να προσφέρεται και για εκμετάλλευση από τους τοπικούς φορείς της αυτοδιοίκησης, που δεν έχουν παρά να στηρίξουν ποικιλοτρόπως τέτοιες πρωτοβουλίες.

Μα και παράλληλα να ανοίξουν μόνιμους διαύλους επικοινωνίας με τους επαγγελματίες του τουρισμού, που θα μπορούσαν με τις γνώσεις τους να βοηθήσουν ώστε να αποδώσουν περισσότερα οι κινήσεις για την προσέλκυση τουρισμού γενικού και ειδικού.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Κρίνονται πολλά, πάρα πολλά

Οι θαμώνες του Ψηφιακού Καφενείου "Η Καβάλλα" ετούτου του φανταστικού μεν, ψηλοτάβανου δε χώρου διαλόγου, που αν όντως υπήρχε θα έμοιαζε με κείνους τους υπέροχους ψηλοτάβανους διαμπερείς καφενέδες, είναι αποφασισμένοι να πάρουν καθολικά μέρος στη μεθαυριανή γενική απεργία που έχουν κηρύξει από κοινού ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ κατά της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής. Ο καφετζής που ψήνει τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια συμφωνεί και υπερθεματίζει. Ανέθεσε τις τζαζ μουσικές επιλογές στον δουλευταρά καλλιτεχνικό διευθυντή του Δημοτικού Ωδείου Ιούλιο Παπαδόπουλο (σ.σ. φυσικά και στις επιλογές του δε χωρά το "πάγωσε η τζιμινιέρα") και η συζήτηση αρχίνησε:

ΝΙΚΟΣ: Κάθε απεργία έχει τη σημασία της, αλλά από την απεργία της Τετάρτης κρίνονται πολλά. Κρίνεται το μέγεθος της αγανάκτησης των εργαζομένων για τη βαρυχειμωνιά που τους ετοιμάζουν. Μα και οι αντοχές τους σε αυτή την πρωτοφανή επιχείρηση τρομοκράτησης και επιβολής των μέτρων αυτών.

ΠΑΝΟΣ: Την αγανάκτησή σας την καταλαβαίνω, αλλά αφήστε κατά μέρους τις ευκολίες και αντιληφθείτε ότι το πρόβλημα υπάρχει και είναι σοβαρό. Μπορεί να φταίνε οι κυβερνήσεις για το απερίγραπτο δημοσιονομικό χάλι, αλλά οι ευθύνες είναι εθνικές. Στο κάτω-κάτω της γραφής, ας επιλέγαμε καλύτερες κυβερνήσεις.

ΜΑΡΙΑ: Ή ας τις ελέγχαμε καλύτερα και ας ζητούσαμε εγκαίρως τον λογαριασμό. Αυτό κρίνεται την Τετάρτη. Οι αντιστάσεις των πολλών σε τούτη την καταφανώς αδιέξοδη πολιτική.

ΚΩΣΤΑΣ: Μα απορώ, δεν βλέπετε τις δημοσκοπήσεις; Οι πολλοί για τους οποίους μιλάτε αντιλαμβάνονται τη δεινή θέση της χώρας γι' αυτό και συνεχίζουν να υποστηρίζουν το ΠΑΣΟΚ.

ΜΑΡΙΑ: Κι αυτό τι σημαίνει; Ότι ο κόσμος έδωσε λευκή επιταγή στην κυβέρνηση; Πέταξε λευκή πετσέτα; Εξάλλου, η λειτουργία της δημοκρατίας δεν εξαντλείται στις εθνικές εκλογές. Αν ήταν έτσι δεν θα γίνονταν απεργίες. Ο κόσμος θα περίμενε στωικά στη γωνιά του για να στείλει μήνυμα μόνο με την ψήφο του.

ΝΙΚΟΣ: Αν και οι καιροί είναι δύσκολοι και είναι περισσότεροι από ποτέ αυτοί που ουσιαστικά δεν δικαιούνται να απεργήσουν γιατί τα οικονομικά της οικογένειας δεν το σηκώνουν, πιστεύω ότι ο κόσμος θα αντιδράσει.

ΚΩΣΤΑΣ: Ιδίως αυτοί που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και πιστεύουν στον Παπανδρέου. Θα θελήσουν να του στείλουν μήνυμα. Μα και με τη δική τους αντίδραση να ενισχύσουν τη δική του διαπραγματευτική ικανότητα στα παζάρια με τις Βρυξέλλες. Φαντάζεσαι τι θα συμβεί αν ξεσηκωθεί μια ολόκληρη χώρα στο πόδι;

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Τα παιδιά από το Facebook

Είπαν να κάνουν την Καβάλα πόλη πολιτισμού. Είπαν να βγάλουν από το τέλμα τη Στέγη Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών. Μίλησαν από καρδιάς με στίχους του Οδυσσέα Ελύτη αποφασισμένοι "να την πουν ζωή, να την πιάσουν από τα χέρια και να προχωρήσουν". Μίλησαν με φίλους και γνωστούς και ως άνθρωποι της εποχής τους εκμεταλλεύτηκαν το Facebook. Δημιούργησαν μια ομάδα στην κατηγορία "Ψυχαγωγία και Τέχνες" και μοιράστηκαν τις σκέψεις τους για το αύριο της Στέγης. Η ομάδα τους στο Facebook μετρά αισίως 1.344 μέλη, ενώ προχθές σάρωσαν στις εκλογές της Στέγης. Για τα "παιδιά από το Facebook" όπως τους έλεγαν προχθές κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας, προσήλθαν να ψηφίσουν υπερδιπλάσιοι άνθρωποι. Από τους 95 που πήραν μέρος στις προηγούμενες εκλογές, προχθές ψήφισαν 210 άνθρωποι. Έλαβαν: Γρηγόρης Θεοδωρίδης 117 ψήφους, Τάνια Βουλγαρίδου 102, Γιάννης Ζήσης 98, Βαγγέλης Καμπουρίδης 95, Βάσια Δημητροπούλου 94, Νεστορία Φραγκούλια 94. Επίσης, η φιλόλογος Μαρίνα Ζάζαρη ήρθε δεύτερη με 113 ψήφους, ενώ από την προηγούμενη διοίκηση ο δάσκαλος Χρήστος Βενέτης τιμήθηκε με 103 ψήφους. Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο συμπληρώνουν οι Μαρία Μέττα (75), Παναγιώτης Βελισσάρης (68) και Βιβή Ελευθεριάδου (56).

Για τα παιδιά από το Facebook κινητοποιήθηκαν νέοι άνθρωποι που μέχρι χθες δεν έβρισκαν κανένα λόγο να συμμετέχουν στα κοινά. Άνθρωποι που είχαν γυρίσει την πλάτη τους στη Στέγη επί σειρά ετών. Άνθρωποι που πείστηκαν ότι ετούτη η παρέα έχει κάτι καινούργιο να καταθέσει στα πολιτιστικά μας πράγματα. Που ήταν ακράδαντα πεπεισμένοι ότι η προηγούμενη διοίκηση δεν είχε άλλο να προσφέρει.

Η επιτυχία των παιδιών του Facebook δεν οφείλεται στην εξοικείωσή τους με τους υπολογιστές και τη κοινωνική δικτύωση. Ούτε θα είχαν ελπίδα αν θεωρούσαν ότι μπορούν να τα καταφέρουν "καρφωμένοι" στις οθόνες τους και ανταλλάσσοντας μηνύματα με γνωστούς και φίλους. Έκαναν δουλειά και στο Facebook, αλλά παράλληλα έτρεξαν, συνάντησαν φίλους και γνωστούς, έπεισαν για τις προθέσεις τους, έκαναν αυτό που λέμε δουλειά πόρτα-πόρτα και τα κατάφεραν. Μένει να αποδείξουν ότι μπορούν να κάνουν πράξη και όσα πιστεύουν, κάτι που είναι σαφώς δυσκολότερο από μια νίκη σε εκλογές.

Αυτό που έχουν ήδη αποδείξει είναι η ισχύς της νέων μορφών επικοινωνίας μέσω Ιντερνετ και ο πολύ σημαντικός τους ρόλος στις εκλογές που ακολουθούν. Σε όλα τα επίπεδα.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Αυτός ο λογαριασμός δεν είναι δικός μας

Επεισόδιο 1ο:

Τόπος: παραλιακό ταβερνάκι παρά θιν' αλός κάπου στη Θάσο γιατί έτσι μας αρέσει. Μια παρέα φίλων ή ένα ζευγαράκι ερωτευμένο. Διαλέγετε και παίρνετε. Κάθονται δίπλα στη θάλασσα με φόντο το απέραντο γαλάζιο, παραγγέλνουν πιάτα εκλεκτά, πίνουν τα ουζάκια τους ή τα κρασάκια τους και κάποια στιγμή ζητούν λογαριασμό. Ο λογαριασμός τους ενθουσιάζει, φεύγουν τραγουδώντας και υπόσχονται να το επαναλάβουν.

Επειδόσιο 2ο:

Τόπος: εστιατόριο περιποιημένο, σωστά διακοσμημένο σε τόπο που οι πελάτες απλά δεν θέλουν να θυμούνται. Κάθισαν, παρήγγειλαν, κάθε άλλο παρά ενθουσιάστηκαν, αλλά όταν είδαν το λογαριασμό τρελάθηκαν. Φώναξαν τον υπεύθυνο του καταστήματος, κατήγγειλαν το γεγονός και ορκίστηκαν όχι μόνο να μην ξαναπατήσουν το ποδάρι τους, αλλά να ενημερώσουν φίλους και γνωστούς να μη διαπράξουν το λάθος. Ετσι καίγονται τα μαγαζιά.

Επεισόδιο 3ο:

Τόπος: Δημοφιλής προορισμός το μεσημέρι της Καθαράς Δευτέρας. Μια παρέα νεαρών παιδιών έκανε το λάθος να βγει και να παραγγείλει. Περίμεναν, περίμεναν ώσπου μετά από κανα-δυο ώρες αποφάσισαν να φύγουν εκνευρισμένοι. Αντί συγγνώμης κλήθηκαν να πληρώσουν λογαριασμό 25 ευρώ για τρεις πατάτες και δυο ούζα.

Επεισόδιο 4ο

Τόπος: Σημείο ειδυλλιακό με φόντο ηλιοβασίλεμα. Περπατάτε με το ταίρι σας δίπλα στη θάλασσα, με υπόκρουση τον φλοίσβο των κυμάτων. Όλα είναι ή μοιάζουν μαγικά. Ξάφνου σας σταματά ένας κύριος ή μια κυρία (στην κρίση σας) και σας ζητά να πληρώσετε έναν λογαριασμό διόλου ευκαταφρόνητο, ας πούμε έτσι πρόχειρα χίλια τόσα ευρώ για ψώνια ή έξοδο αλλονών. Τι θα κάνετε; Θα το συζητήσετε ήρεμα; Θα αναλογιστείτε τις συνέπειες ενός ξεσπάσματός σας ή θα τον πετάξετε στη θάλασσα έτσι απλά; Μάλλον το τελευταίο.

Αυτό είναι που συμβαίνει με τον λογαριασμό που μας ζητούν να πληρώσουμε για τον σπάταλο, αντιπαραγωγικό, ενίοτε παρασιτικό δημόσιο τομέα. Για χρέη που γιγαντώθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες από αργομισθίες κολλητών, από τη δράση τρωκτικών και άλλων παρακοιμώμενων της εκάστοτε εξουσίας. Εφαγαν, ήπιαν, μοίρασαν μεταξύ τους ευρωπαϊκά κονδύλια που δόθηκαν για τον εκσυγχρονισμό της χώρας και τώρα στέλνουν σε μας το λογαριασμό. Στους αθώους του αίματος τούτου στη συντριπτική πλειοψηφία τους υπαλλήλους του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα, που φταίνε μόνο για την ανοχή που τόσα χρόνια έδειχναν στα λαμόγια. Ναι, φταίει κι ο Χατζηπετρής. Αλλά επιτέλους τον λογαριασμό πληρώνει αυτός που έκανε την κατανάλωση. Είναι στοιχειώδες.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Γιατί να νοιαστούν; Δικό τους είναι το χωράφι;

Συνέβη χρόνια πριν σε ένα χωριό της Δράμας με πολλές αμυγδαλιές. Οι νομάδες μελισσοκόμοι της Θάσου το είχαν κάνει τακτικό σταθμό στα ετήσια ταξίδια των μελισσοκομείων τους. Πήγαιναν τα μελίσσια τους όταν ανθίζαν οι μυγδαλιές για να βοσκήσουν και τά 'παιρναν για να συνεχίσουν με σουσούρα, καστανιά ή άλλες νομές (βοσκές για όσους τυχόν δεν καταλαβαίνουν), ώσπου το καλοκαίρι να τα φέρουν στο νησί για να πάρουν πεύκο. Ετούτα τα τακτικά ταξίδια των μελισσοκόμων είναι η ευλογία και η "κατάρα" αυτής της δουλειάς. Μα με τα χρόνια, τα μελισσοκομεία των Θασίων θεωρήθηκαν βάρος για ορισμένους από τους κατοίκους του χωριού. Ενδεχομένως να κυριάρχησαν και απόψεις του τύπου "οι Θασίτες κονομάνε με τα δικά μας τα δέντρα χωρίς να δίνουν μία δραχμή" και κάποιοι γρουσούζηδες εκ των αμυγδαλοπαραγωγών έκαναν ένα μικρό έγκλημα εντός των ορίων του γραπτού νόμου, αλλά ασυγχώρητο για το άγραφο συμβόλαιο μεταξύ μελισσοκόμων και αγροτών. Ράντισαν με δηλητήριο τοξικό ξέροντας καλά ότι θα προκαλέσουν καταστροφή.

Τα μελίσσια έπαθαν μεγάλες ζημιές και η ασυγχώρητη εγκληματική ενέργεια έγινε άμεσα γνωστή στα κανάλια επικοινωνίας των μελισσοκόμων. Στόμα με στόμα, άπαντες έμαθαν τι συνέβη και έγραψαν το χωριό στη μαύρη λίστα. Φυσικά την επομένη, ουδείς τους ενόχλησε. Ούτε ένα μελίσσι δεν τοποθετήθηκε στην περιοχή. Ούτε ένας μελισσοκόμος δεν κέρδισε "εις βάρος τους". Μάταια περίμεναν την εποχή της σοδειάς αμύγδαλα. Η επικονίαση ελλείψει των μελισσών δεν έγινε και τα χιλιοτραγουδισμένα άνθη της αμυγδαλιάς ουδέποτε έγιναν αμύγδαλα. Όταν οι αμυγδαλοπαραγωγοί αντελήφθησαν τι είχε συμβεί κίνησαν γη και ουρανό για να μεταπείσουν τους μελισσοκόμους που οι ίδιοι είχαν διώξει.

Ιστορία διδακτική, που επιδέχεται πολλές αναγνώσεις, μία εκ των οποίων μπορεί να έχει σχέση και με τα μέτρα σταθερότητας, που επιβάλλουν τα νεοφιλελεύθερα γεράκια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Με αρκετή δόση φαντασίας μπορείτε να βάλετε στη θέση της ελληνικής οικονομίας αυτό το χωριό με τις αμυγδαλιές και στη θέση των Θασίων μελισσοκόμων τους πανταχόθεν βαλλόμενους Ελληνες καταναλωτές, που "φαρμακώνονται" συστηματικά από τις δραστικές περικοπές των εισοδημάτων τους, που έχουν ήδη συντελεστεί ή αναμένονται βάσει των συνταγών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Λένε πως ετούτη η πολιτική γίνεται για την εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας, αλλά δεν υπολογίζουν ότι η δυναμική σχέση οικονομίας-καταναλωτών στο πλαίσιο της ελεύθερης αγοράς μπορεί να αντιστοιχηθεί με την εξίσου δυναμική -ικανή και αναγκαία το λέγαμε στα Μαθηματικά- σχέση αμυγδαλοπαραγωγών-μελισσοτρόφων. Ελλείψει μελισσιών μένουν στείρες οι μυγδαλιές και ελλείψει καταναλωτικού κοινού με αγοραστική δύναμη μένει στέρφα η αγορά. Διότι είναι άλλο πράγμα οι απολύτως απαραίτητες κινήσεις για το συμμάζεμα του αδικαιολόγητα σπάταλου και αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα εν Ελλάδι, και άλλο πράγμα η οικονομική εξόντωση των πολλών υπέρ των ολίγων τρωκτικών που έτρωγαν παρασιτικά τα σωθικά της ελληνικής οικονομίας.

Οι καταναλωτές για την αγορά είναι ό,τι οι μέλισσες για τις αμυγδαλιές. Δίχως την απαραίτητη «επικονίαση» η καταστροφή της παραγωγής είναι μαθηματικώς βέβαιη. Αλλά τα γεράκια των Βρυξελλών και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δε νοιάζονται. Αλλωστε, δικό τους είναι το χωράφι;

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Αλλος φταίει, άλλος πληρώνει

Η δικαιοσύνη είναι τυφλή. Συχνά άδικη και μουγκή. Με κριτήρια ταξικά. Ενίοτε και λαθεμένα. Σε κάθε περίπτωση όμως η όποια ποινή επιβάλλεται σε αυτόν που κρίνεται ως ένοχος. Μπορεί εν τέλει η απόφαση να αποδειχθεί λαθεμένη. Να αναθεωρηθεί. Αλλά σε κανένα δικαστήριο του κόσμου δεν υπάρχει περίπτωση άλλος να κριθεί ένοχος και άλλος να τιμωρηθεί. Δε νοείται να καταδικαστεί ως ένοχος επί παραδείγματι ο Παπαδόπουλος και να κληθεί να πληρώσει ο Ιωσηφίδης. Δεν γίνεται. Ακόμα και όταν η σύνθεση του δικαστηρίου σε ολοκληρωτικά καθεστώτα έχει αποστολή να ενοχοποιήσει κάποιον κατηγορούμενο, η απόφασή της αυτόν θα ενοχοποιεί και άρα σε αυτόν θα επιβάλλει την όποια ποινή. Εστω και αν δεν τηρούνται τα προσχήματα.

Αυτή η τόσο ξεκάθαρη και αυταπόδεικτη αλήθεια είναι που τρελαίνει τους Έλληνες πολίτες. Βομβαρδίζονται νυχθημερόν με ειδήσεις για το δημοσιονομικό χάλι της χώρας. Έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου για την αναγκαιότητα λήψης εκτάκτων μέτρων για να σωθεί η χώρα από το ναυάγιο. Αλλά οι -παρεμπιπτόντως- παχυλά αμειβόμενοι αναλυτές παραλείπουν ετούτη την κρίσιμη παράμετρο. Αναλύουν επί μακρόν τα λάθη επί λαθών των ελληνικών κυβερνήσεων. Τα δισεκατομμύρια που χάθηκαν λόγω διαφθοράς. Αναφέρονται αραιά και πού στα δισεκατομμύρια που αγνοούνται σε off-shore εταιρείες νομιμότατα, με τις ευλογίες των νεοφιλελεύθερων κορακιών των Βρυξελλών και εν τέλει καταλήγουν στην αναγκαιότητα ανάληψης της ευθύνης από αυτούς που δεν ευθύνονται για ετούτα τα δεινά.

- Όταν έκαναν το πάρτυ, εγώ δεν ήμουν εκεί. Γιατί να πληρώσω τώρα τον λογαριασμό, μού 'λεγε προχθές φίλος δημόσιος υπάλληλος.

Ο οποίος -ειρήσθω εν παρόδω- κρίνεται εξ ορισμού ένοχος γιατί δουλεύει στον αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα. Θαρρείς και αυτός ευθύνεται για το χάλι του δημοσίου. Θαρρείς και αυτός ευθύνεται για τα γκόλντεν μπόις της δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ, που αντιμετώπισαν τον δημόσιο τομέα ως λάφυρο. Αλλά το χειρότερο είναι ότι η "τιμωρία" που επιβάλλεται στους αθώους όχι μόνο δεν λύνει, αλλά επιτείνει περαιτέρω το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Οσο θα μειώνεται το ρευστό, τόσο θα χειροτερεύει η κατάσταση και ας λένε ό,τι θέλουν οι καλοπληρωμένοι μανατζαραίοι, που με σηκωμένο φρύδι μοιράζουν ποινές και κόβουν κονδύλια δεξιά και αριστερά.

Η μόνη λύση σε τούτη την παράνοια είναι η εξέγερση των πολλών. Μα όχι μόνο στην Ελλάδα. Σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Εβρεξε. Φάνηκαν

Ο αδόκητος χαμός δυο γυναικών χθες στα Κηπιά ήταν αναμφίβολα η κορυφαία και πλέον δραματική στιγμή του κύματος κακοκαιρίας που έπληξε την Καβάλα. Αλλά ήταν μια άτυχη στιγμή. Βρέθηκαν τη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος. Σε ένα "κουζινάκι" σαν κι αυτά που συνηθίζουν ακόμα να έχουν στα χωριά. Μια πρόχειρη αυθαίρετη κατασκευή για να μη βρωμίζει το σπίτι με μια πρόχειρη τοιχοποιία και ένα ελενίτ για στέγη. Μα, για κακή τους τύχη, το παράπηγμα αυτό γειτνίαζε με ένα εγκαταλελειμμένο χαμόσπιτο, το οποίο κατέρρευσε λόγω της βροχής, συμπαρέσυρε το "κουζινάκι" και έκοψε ξαφνικά το νήμα της ζωής των δυο γυναικών. Η πρώτη ανασύρθηκε νεκρή από τα χαλάσματα. Η δεύτερη κατέληξε λίγες ώρες αργότερα στο Νοσοκομείο Καβάλας. Συμβάν τραγικό το δίχως άλλο. Μα, συμβαίνουν κι αυτά. Ποιον να κατηγορήσεις;

Θα μπορούσε βεβαίως κανείς να κατηγορήσει όσους επιτρέπουν την ανέγερση τέτοιων πρόχειρων κατασκευών στις αυλές, αλλά και των υπηρεσιών που δεν πρόβλεψαν τους κινδύνους που εγκυμονεί το εγκαταλελειμμένο σπίτι. Θα μπορούσε επίσης, με αφορμή το συγκεκριμένο συμβάν, να τεθεί επιτακτικά το θέμα των ουκ ολίγων ετοιμόρροπων εγκαταλελειμμένων σπιτιών στην πόλη της Καβάλας και τα χωριά και των κινδύνων που συνεπάγεται ενδεχόμενη κατάρρευσή τους λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών. Πρόκειται ωστόσο για πρόβλημα αντικειμενικά περίπλοκο. Είναι ιδιοκτησίες, που κατά κανόνα ανήκουν σε περισσότερους του ενός κληρονόμους που αδυνατούν να συνεννοηθούν για να δώσουν μια λύση.

Η κακοκαιρία όμως ανέδειξε και προβλήματα, που επιβάλλεται άμεσα να αντιμετωπιστούν. Όπως τον αδιάβατο δρόμο που οδηγεί προς το νέο Νοσοκομείο. Αλίμονο αν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο όταν σε λίγους μήνες το νοσοκομείο μετεγκατασταθεί στο νέο κτιριακό συγκρότημα στον Αγιο Σίλα. Αλίμονό μας, που υπάρχει τέτοιο πρόβλημα μετά από τόσες και τόσες συσκέψεις για τη μετεγκατάσταση του νοσοκομείου. Οι ευθύνες των ταγών του τόπου για τούτη την αβλεψία είναι και μεγάλες και αυταπόδεικτες. Αλλά το κυριότερο είναι ότι επιβάλλεται να δοθεί άμεση λύση το συντομότερο.

Όπως και στο χάλι της Περιμετρικής. Αυτό τον σκανδαλωδώς προχειροφτιαγμένο δρόμο, που προχθές μετατράπηκε σε ποτάμι. Ή το χάλι των οικισμών, που πλημμύρισαν γιατί κάποτε μπαζώθηκαν ρέματα. Η πάνσοφη παροιμία λέει "να βρέξει να φανούν οι νοικοκυραίοι". Εβρεξε. Φάνηκαν.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Δημοκρατία γραμμένη με ορνιθοσκαλίσματα

Γύρω στα 300 μέτρα μετά το κάμπινγκ της Νέας Ηρακλείτσας, πηγαίνοντας προς τη Νέα Πέραμο, στην ανηφοριά λίγο πριν μια μάντρα αυτοκινήτων και ένα πρατήριο βενζίνης είναι δυο δρόμοι που κατεβαίνουν από το βουνό. Δυο δρόμοι, που κατεβάζουν κάθε που βρέχει χώματα και κοτρώνες. Φερτές ύλες από το βουνό, που θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την ασφάλεια των διερχομένων, κατήγγειλε χθες άλλος ένας αγανακτισμένος Έλληνας. Το πρόβλημα είναι γνωστό στις αρχές, που είναι αλήθεια πως έχουν σπεύσει πολλές φορές για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, ανταποκρινόμενες στα αιτήματα των πολιτών. Μόνο που δεν λύνουν το πρόβλημα. Το σκεπάζουν όπως-όπως για να μην το αντικρίζουν. Με ορνιθοσκαλίσματα. Με μια συνέπεια που "τρομάζει".

Είναι για να πούμε αλλιώς συνεπέστατα ασυνεπείς στην υποχρέωσή τους να δίνουν λύσεις στα προβλήματα που προκύπτουν. Αντί της σύνταξης μιας μελέτης, που μπορεί να καταδείξει την αναγκαιότητα φρεατίων, τοιχίων και ό,τι άλλο κριθεί απαραίτητο ώστε να ανακοπεί μια και καλή η μεταφορά φερτών υλών στο οδόστρωμα, με ό,τι τούτο συνεπάγεται για τα διερχόμενα οχήματα, τα συνεργεία αρκούνται να καθαρίζουν κάθε φορά το οδόστρωμα. Ξέρουν καλά οι αρμόδιοι, εν προκειμένω ο δήμος Ελευθερών, ότι το συγκεκριμένο πρόβλημα χρονίζει. Ξέρουν καλά το μέγεθος του κινδύνου, που συνεπάγεται για τους διερχόμενους. Και όμως αδιαφορούν. Και όμως επιμένουν στα ορνιθοσκαλίσματα. Ετσι έμαθαν να λειτουργούν.

Μακάρι το πρόβλημα να ήταν ο δήμος Ελευθερών. Μακάρι το πρόβλημα της ασυνέπειας των αρχών να περιοριζόταν στο συγκεκριμένο σημείο, στους δύο αυτούς δρόμους που καταλήγουν στο οδόστρωμα από το βουνό.

Μα, το φαινόμενο είναι γενικευμένο. Κλασσικό παράδειγμα η δημοτική Αρχή του δήμου Θάσου, που αρνείται πεισματικά να λογοδοτήσει ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου για την οικονομική κατάσταση του δήμου. Χρωστούν ουκ ολίγα σε ουκ ολίγους. Ο τόπος βοά. Το θέμα το φέρνει ξανά και ξανά στο Δημοτικό Συμβούλιο η Αγωνιστική Δημοτική Ενότητα Θάσου, αλλά το αυτί τους δεν ιδρώνει. Απαξιούν.

Αλλωστε, το παιχνίδι το ξέρουν καλά. Οι εκλογές πλησιάζουν, θα χτυπήσουν ώμους, θα μοιράσουν αφειδώς υποσχέσεις δεξιά-αριστερά και θα επανεκλεγούν. Εις το όνομα της Δημοκρατίας, την οποία αρνούνται άλλοτε να υπηρετήσουν και άλλοτε να σεβαστούν. Μια δημοκρατία γραμμένη με ορνιθοσκαλίσματα στα παλιά παπούτσια και αυτών που εκλέγονται και αυτών που τους ψηφίζουν.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Συμπεριφορές νεοπασόκων

Οι συμπεριφορές των νεοπασόκων ήταν το θέμα της συζήτησης μεταξύ των θαμώνων του Ψηφιακού Καφενείου "Η Καβάλλα". Αυτού του φανταστικού μεν, ψηλοτάβανου δε, χώρου συνάντησης και διαλόγου κάπου στο Ιντερνετ, που προσφέρει έναν πολυπρόσωπο σχολιασμό της επικαιρότητας. Ο καφετζής έψησε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια και η συζήτηση αρχίνησε:

ΜΑΝΟΣ: Ετούτοι ρε, έχουν λαλήσει. Θεωρούν οι αφελείς ότι η πραγματικά πολύ μεγάλη διαφορά τους από τη Ν.Δ. στις εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου ισοδυναμεί με πολιτική ηγεμονία μακράς διαρκείας. Εχουν μπροστά τους έναν χάρτη βαμμένο καταπράσινο και παίρνει καθένας το κομμάτι του.

ΣΟΦΙΑ: Ετσι έκαναν και οι προηγούμενοι όταν το 2004 κατήγαγαν θρίαμβο δεκαετίας όπως είχε γραφεί και ακόμα δυσκολεύονται να συνειδητοποιήσουν πότε εξαερώθηκαν τα ποσοστά και η δυναμική τους. Πότε ο "καταλληλότερος" έγινε ο μακράν χειρότερος στη συνείδηση των πολιτών.

ΝΙΚΟΣ: Ετσι είναι. Ο πολιτικός χρόνος έχει πλέον επιταχυνθεί, αλλά λίγοι το καταλαβαίνουν. Ναι, είκοσι χρόνια πριν η διαφορά των δέκα και πλέον ποσοστιαίων μονάδων θα σήμαινε πολλά περισσότερα από ότι σήμερα. Όχι πως τώρα δεν έχει σημασία. Αλλά πλέον η κινητικότητα του εκλογικού σώματος είναι πολύ μεγαλύτερη. Αυτός που χθες ψήφισε ΠΑΣΟΚ, αύριο μπορεί να ψηφίσει τα πάντα: Από Ν.Δ. μέχρι ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΛΑΟΣ ή Οικολόγους.

ΝΑΝΑ: Το ίδιο ισχύει φυσικά και για αυτούς που ψήφισαν άλλα κόμματα.

ΝΙΚΟΣ: Αλλά αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν κάτι νεοσσοί του εσωκομματικού σωλήνα, το αντιλαμβάνονται παλιότεροι, γι αυτό και υπάρχει αντίδραση για τη δεξιότατη οικονομική πολιτική, που έχουν επιβάλλει τα κοράκια του νεοφιλελεύθερου φαρμακείου της Ευρώπης.

ΜΑΝΟΣ: Θυμούνται ότι η διακυβέρνηση Σημίτη άνοιξε το δρόμο για την κυριαρχία της Δεξιάς και δεν θέλουν να την ξαναπάθουν.

ΜΑΡΙΑ: Δεν είναι μόνο αυτό. Είναι και σύγκρουση ιδεών και αντιλήψεων. Στο ΠΑΣΟΚ χωρά πολύς κόσμος από τις παρυφές της αριστεράς μέχρι την κεντροδεξιά. Υπάρχουν σημαντικές πολιτικές διαφορές.

ΝΙΚΟΣ: Μα και πολλοί τυχοδιώκτες, που έναν στόχο έχουν: την εξουσία. Όχι για να εφαρμόσουν πολιτικές. Αλλά για να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους. Μόνο.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ευκαιρία να καθαρίσει την κόπρο του Λευκού Μεγάρου

Το πρόβλημα του δημάρχου Καβάλας Κωστή Σιμιτσή δεν είναι η παραίτηση του Τάσου Κυριατζή από την αντιδημαρχία Οικονομικών. Συμβαίνουν συχνά αυτά σε πολιτικές θέσεις, πολλώ δε μάλλον, σε διορισμένες όπως αυτές των αντιδημάρχων. Είναι όπως ο νόμος ορίζει. Οι αντιδήμαρχοι είναι οι συνεργάτες που ο εκλεγμένος δήμαρχος επιλέγει για να τον βοηθούν στη διεκπεραίωση του έργου του. Άρα, όταν για κάποιο λόγο ετούτη η σχέση του δημάρχου με τον εκάστοτε αντιδήμαρχο διαρραγεί, η παραίτηση είναι η μόνη λύση. Είτε ετούτη επιβάλλεται από τον δήμαρχο, είτε όταν πρόκειται για κίνηση ευθιξίας του αντιδημάρχου, γίνεται αποδεκτή, όπως συνέβη εν προκειμένω.

Εξάλλου, ήταν η τρίτη στη σειρά υποβολή παραίτησης από τον κ. Κυριατζή. Η κατάσταση έτεινε πια στα όρια του γραφικού. Ήταν και το προσωπικό πρόβλημα του αντιδημάρχου με κείνη την προσκύρωση οικοπέδου εκεί στον Προφήτη Ηλία, που βάραινε το κλίμα. Μια υπόθεση ηθικής τάξεως, που αδικεί μεν κατάφωρα τον κ. Κυριατζή, αλλά που είχε τη βαρύτητά της στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς. Πρόκειται για ένα γενικότερο σύμπτωμα. Όταν υποχωρεί η πολιτική, προτάσσονται ζητήματα ηθικής τάξεως για να καλυφθεί η πολιτική φτώχεια των καιρών και των πρωταγωνιστών.

Το πρόβλημα του δημάρχου, που έφερε στο προσκήνιο το παρασκήνιο περί την παραίτηση Κυριατζή και οι κινήσεις ένθεν κακείθεν το τριήμερο που προηγήθηκε της παραίτησης, είναι το νοσηρό κλίμα που κυριαρχεί στις αίθουσες του δημαρχείου. Είναι οι βυζαντινισμοί και οι προσωπικές στρατηγικές στενών συνεργατών του, που ακυρώνουν εν τη γενέσει της κάθε δημιουργική προσπάθεια. Είναι κάτι νεόκοποι Πασόκοι και όχι μόνον, που νομίζουν ότι η πολιτική είναι ασκήσεις επί χάρτου, τον οποίον θεωρούν εξ ορισμού βαμμένο πράσινο οι αδαείς. Για τούτο η παραίτηση του Κυριατζή αποτελεί μοναδική ευκαιρία για τον Σιμιτσή να καθαρίσει την κόπρο, που με δική του ευθύνη μάζεψε εδώ και τρία χρόνια στο λευκό κτίριο επί της οδού Κύπρου. Ακολουθώντας με καθυστέρηση το παράδειγμα του δημάρχου Σερρών, που πριν από ένα δίμηνο κατάργησε λόγω λιτότητας αντιδημάρχους και ειδικούς συμβούλους.

Άλλωστε, όταν ο Σιμιτσής έπαιρνε το χρίσμα το 2005, αυτοί του έσκαβαν τον λάκκο. Κάτι που ετοιμάζονται να κάνουν και τώρα με τέσσερα χρόνια καθυστέρηση. Δεν έχει παρά να τους πάρει τα φτυάρια, που ο ίδιος τους έδωσε, από τα χέρια. Ποτέ δεν είναι αργά.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Αγώνας ταξικός, μα και εθνικός

Έκδηλο το άγχος των υπερασπιστών των μέτρων σκληρής λιτότητας που εξήγγειλε προ ημερών με δραματικούς τόνους ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, προκειμένου να αποφευχθεί η χρεωκοπία της χώρας. Στριγκλίζουν κάθε βράδυ στα κανάλια για τον εθνικό χαρακτήρα της προσπάθειας. Είναι το έθνος που κινδυνεύει και καλούμαστε να σώσουμε με τον οβολό μας λένε. Μάλιστα δεν διστάζουν να παρομοιάσουν τη σημερινή συγκυρία με το κάλεσμα του ηγέτη του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη από τη φυλακή στο ΟΧΙ του 1940. Μεγάλο το δίκιο τους. Και τότε και τώρα ο εθνικός αγών διεξάγεται κατά των Γερμανών. Τότε κατά των γερμανικών στρατευμάτων, τώρα κατά της γερμανικής οικονομικής πολιτικής. Της κοντόφθαλμης εν τέλει πολιτικής που επιβάλλουν οι ισχυροί του οικονομικού βορρά της ευρωζώνης εις βάρος των χωρών του ευρωπαϊκού νότου και η οποία κινδυνεύει να εξελιχθεί στο δικό τους οικονομικό βατερλώ, ελλείψει καταναλωτών ικανών να αγοράσουν τα προϊόντα που παράγονται στη Γερμανία και στη Γαλλία.

Είναι αλήθεια ότι η κατάσταση της χώρας είναι δραματική. Είναι εξίσου αληθές ότι η ευρισκόμενη στο χείλος του γκρεμού εθνική οικονομία χρειαζόταν έκτακτα μέτρα. Ενα ξάφνιασμα, μιαν ώθηση, μια κίνηση πέρα από τα συνηθισμένα για να αντιμετωπίσει το πάρτι των διεθνών κερδοσκόπων των διεθνών οίκων αξιολόγησης, που -ειρήσθω εν παρόδω- στελεχώνουν τα γκόλντεν μπόις του νεοσυντηρητικού φαρμακείου της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αλλά είναι επίσης αληθές, ότι η απάντηση που δόθηκε από τον πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ στο ερώτημα είχε δεξιό, δεξιότατο πρόσημο επί της ουσίας. Αντί να στραφεί στοχευμένα εναντίον αυτών που δημιούργησαν την κρίση στράφηκε στην εύκολη λύση της περαιτέρω οικονομικής αφαίμαξης των πολλών. Αντί να φροντίσει να κοπούν μαχαίρι οι ουκ ολίγες αργομισθίες των κομματικών κοπρόσκυλων των δύο μεγάλων κομμάτων κατά κύριο λόγο, που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, στράφηκε εναντίον δικαίων και αδίκων. Μόνο που για τους αδίκους υπάρχει μια δυστοκία. Μια ομολογημένη αδυναμία φορολόγησης των οφ σορ εταιρειών, που φοροδιαφεύγουν νομιμότατα.

Μα το μήνυμα έχει ληφθεί από τους παραλήπτες. Ο αγώνας για να διαφυλαχθεί πάση θυσία το κεκτημένο της αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολλών δεν είναι μόνο ταξικός. Είναι εν τέλει εθνικός. Δεν είναι μια ακόμα αναμέτρηση κυβέρνησης-συνδικάτων. Για πρώτη φορά μεταπολεμικά οι εργαζόμενοι αγωνίζονται για να μη μειωθούν τα εισοδήματά τους. Για να μη χρεωκοπήσουν προς όφελος όσων ωφελήθηκαν, φέρνοντας τη χώρα στο χείλος της χρεωκοπίας, την οποία επικαλούνται.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

10 λεπτά μόνο

Δέκα λεπτά χρόνου στο γιατρό του ΙΚΑ δικαιούνται οι ασφαλισμένοι του οργανισμού. Γι αυτό το δεκάλεπτο ματώνουν κάθε μήνα εργαζόμενοι και εργοδότες. Ένα δεκάλεπτο, στη διάρκεια του οποίου ο γιατρός του ΙΚΑ καλείται να εξετάσει τον ασθενή, να τον προσεγγίσει ώστε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του και να συνταγογραφήσει. Αλλά επειδή ο κανόνας στο ελληνικό δημόσιο είναι τα πράγματα να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, οι φωστήρες του υπουργείου Υγείας φόρτωσαν τους γιατρούς με μπόλικη χαρτούρα στη συνταγογράφηση, έτσι που ειδικά τώρα στην αρχή να χρειάζεται ένα δεκάλεπτο περίπου η συνταγογράφηση μοναχά.

Σε ένα κουτάκι ο ΑΜΚΑ του ασθενούς, σε ένα άλλο ο ΑΜΚΑ του γιατρού. Ένα συνταγολόγιο του ασθενούς, ένα βιβλίο του γιατρού. Ενα κουτάκι από δω, δυο πιο εκεί και πάει λέγοντας. Στην εποχή του Ιντερνετ, που η συνταγογράφηση θα έπρεπε να καταχωρείται σε μια μεγάλη βάση δεδομένων με μια διαδικασία απλούστατη, που να μπορεί ανά πάσα στιγμή και να ελεγχθεί, αλλά και να χρησιμοποιηθεί για την εξαγωγή συμπερασμάτων, στο ΙΚΑ ψάχνουν να βρουν τα κουτάκια για να κάνουν σωστά τις καταχωρήσεις, αντί να ασχολούνται με τον ασθενή. Στο ΙΚΑ, δηλαδή στον οργανισμό που θα έπρεπε να λειτουργεί ως το σπίτι και το ιατρείο των εργαζομένων, προτεραιότητα είναι η χαρτούρα και τα κουτάκια και όχι ο ασφαλισμένος.

Ολη η αλήθεια για τις παθογένειες και το χάλι του ΙΚΑ περικλείεται σε τούτο το δεκάλεπτο, που σύμφωνα με τον κανονισμό είναι ο χρόνος κατά τον οποίο ο γιατρός πρέπει να ξεμπερδεύει με τον ασθενή. Γιατί αυτό γίνεται. Ξεμπερδεύει. Δεν προλαβαίνει να εξετάσει, να διαγνώσει, να συζητήσει, να συμβουλέψει τον ηλικιωμένο που δεκαετίες πλήρωνε αγόγγυστα τις εισφορές του, αλλά δυσκολεύεται να κατανοήσει πώς πρέπει να πάρει τα φάρμακά του. Μα ο χρόνος δεν αρκεί.

Βεβαίως, ακόμα και σε τέτοιες συνθήκες, ο ευσυνείδητος γιατρός, όπως και γενικότερα ο ευσυνείδητος εργαζόμενος, κάνει τη διαφορά. Ακόμα και όταν ο εργοδότης, το ΙΚΑ εν προκειμένω δεν του ζητάει άλλο, παρά να "ξεπετάει" τους ασφαλισμένους και να συμπληρώνει σωστά τα συνταγολόγια, ο καλός γιατρός κάνει τη διαφορά. Μα, δεν έχει σημασία. Δεν υπάρχει μηχανισμός για την αξιολόγηση της προσφοράς ενός εκάστου. Ποιος νοιάζεται;

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Αλβανός είσαι;

"Καλά βρε Αλβανός είσαι, δεν καταλαβαίνεις;"

Με τούτη την εξόχως ρατσιστική προσφώνηση απάντησε προχθές διευθυντής σχολείου σε αίτημα μαθητή δημοτικού σχολείου της Καβάλας. Ωσάν η αλβανική καταγωγή να συνδέεται με κώφωση ή με μειωμένη αντίληψη της πραγματικότητας. Ήταν το δεύτερο και σαφώς βαρύτερο ατόπημα του εκπαιδευτικού. Μάλιστα, είναι τέτοιο το επίπεδο του ανθρώπου αυτού που επελέγη -με τι κριτήρια άραγε;- να διευθύνει ένα δημοτικό σχολείο στη σημερινή πολυπολιτισμική Ελλάδα, που όταν δέχθηκε την επομένη την οργισμένη αντίδραση της μάνας του παιδιού, το μόνο που βρήκε να ψελλίσει είναι πως δεν είπε δα και κάτι κακό. Αλβανό το χαρακτήρισε το παιδάκι. Μονάχα. Αδιαφορώντας για το μήνυμα που εκπέμπει σε παιδάκια, που μεγαλώνουν μαζί με παιδιά που κατάγονται από την Αλβανία. Αδιαφορώντας αν δηλητηριάζει τις ψυχές των μαθητών του, καλλιεργώντας από τόσο τρυφερή ηλικία τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Αδιαφορώντας αν αύριο αυτή του η φράση αναπαραχθεί από τους μαθητές του, που καλώς ή κακώς, αντιγράφουν συμπεριφορές μεγαλυτέρων, γονιών και εκπαιδευτικών κατά κύριο λόγο, μέχρι να βρουν τη δική τους περπατησιά στη ζωή.

Ήταν το δεύτερο ατόπημα του εκπαιδευτικού, που ορίστηκε -με τι κριτήρια άραγε;- να διευθύνει ένα δημοτικό σχολείο στην πόλη της Καβάλας. Το πρώτο ήταν ότι δεν μπόρεσε να αντιληφθεί την αξία ενός αναμνηστικού μεταλλίου, που επιβράβευε τη συμμετοχή ενός μαθητή του σε μια σχολική ομάδα που κατετάγη τέταρτη σε μια μαθητική διοργάνωση ποδοσφαίρου. Η διοργάνωση τέλειωσε Σάββατο με την ήττα της ομάδας του πιτσιρικά, που έφυγε άρον-άρον λόγω βροχής και δεν πήρε το μετάλλιο, που μοιράστηκε από τη ΔΑΝΕΚ στους συμπαίκτες του. Όταν το έμαθε, παιδάκι είναι, φαρμακώθηκε και πρωί-πρωί τη Δευτέρα ζήτησε το μετάλλιό του από τον διευθυντή του σχολείου. Την Τρίτη ο μαθητής ξαναζήτησε το μετάλλιό του για να λάβει την εξής απαράδεκτη απάντηση:

- Πήγαινε στο γραφείο και πάρε τηλέφωνο στη ΔΑΝΕΚ να στο δώσουν.

Μα το παιδί ντράπηκε. Δεν κουνήθηκε από τη θέση του.

- Καλά Αλβανός είσαι; Δεν καταλαβαίνεις; είπε τότε ο διευθυντής στο εμβρόντητο παιδάκι.

Το παιδί κατάλαβε καλά. Αλλωστε, τα παιδιά έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα. Πήγε και κλείστηκε στις τουαλέτες από όπου το έπεισε να βγει μετά από ώρα η δασκάλα του.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Αλίμονο αν ποινικοποιηθεί η μελισσοκομία

Το οικοσύστημα σύμφωνα με το λεξικό των Τεγόπουλου-Φυτράκη είναι η φυσική ενότητα που αποτελείται από έμβια όντα και ανόργανη ύλη που με τις αλληλεπιδράσεις τους αποτελούν ένα σταθερό σύστημα στο οποίο τα πάντα βρίσκονται σε δυναμική ισορροπία μεταξύ τους. Ισορροπία, που όμως δεν είναι δεδομένη. Αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου. Έτσι, την εποχή των ανακαλύψεων οι Ευρωπαίοι έφεραν την πατάτα, το ζαχαροκάλαμο, το καλαμπόκι, τις μπουκαμβίλιες, που στο πέρασμα του χρόνου εντάχθηκαν αρμονικά στο οικοσύστημα. Ναι μεν το καλαμπόκι εισήχθη στην Ελλάδα περί το 1600 από τη Βόρεια Αφρική, αλλά ποιος στ' αλήθεια μπορεί να πείσει τους Έλληνες αγρότες ότι δεν είναι μέρος του δικού μας οικοσυστήματος; Άλλωστε, όποιος το επιχειρήσει θα κάνει σφάλμα μέγα. Διότι το καλαμπόκι έχει πλέον ενταχθεί αρμονικά στο οικοσύστημα.

Το μόνο κακό σε τούτη τη δυναμική σχέση των οικοσυστημάτων είναι ότι τα χρόνια που πέρασαν οι αλλαγές στο οικοσύστημα δεν περιορίστηκαν στις πατάτες, το καλαμπόκι και τις μπουκαμβίλιες. Στην πορεία προέκυψαν και νέα είδη έμβιων όντων όπως τα τρωκτικά του δημοσίου τομέα. Οι γυμνοσάλιαγκες της πολιτικής. Οι ασπάλακες των κομματικών επιτελείων, όλων μα όλων ανεξαιρέτως, των πολιτικών κομμάτων, που διακρίνονται για την προσαρμοστικότητά τους στο περιβάλλον. Τα τηλεοπτικά πρεζόνια και τα τηλεοπτικά σκατά, που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Μα που στην πορεία το σκατό που μαζεύτηκε έφτασε να αλλοτριώσει και τους θεσμούς. Έφτασε στο σημείο να επηρεάσει καταλυτικά ακόμα και τη δικαιοσύνη, που ίσως στην προσπάθεια να καλύψει και τη μύτη πέραν των οφθαλμών μπερδεύτηκε κι έφτασε στο σημείο να καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου μελισσοκόμους από τη Θάσο με το σκεπτικό ότι τοποθέτησαν κυψέλες πλησίον του δρόμου δίχως να εγκαταστήσουν ειδική συσκευή διάθεσης και παροχής νερού για τις μέλισσες. Με αποτέλεσμα αυτές τάχατες να κυκλοφορούν ανεξέλεγκτες, με κίνδυνο οι διερχόμενοι οδηγοί να χάσουν τον έλεγχο των οχημάτων τους και να προκληθεί ατύχημα.

Προκαλώντας κατάφωρα κάθε έννοια λογικής. Αλίμονο αν φτάσαμε στο σημείο να ποινικοποιήσουμε τη μελισσοκομία. Ναι, πράγματι σε ορισμένες περιπτώσεις ένα τσίμπημα μέλισσας μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στον θάνατο. Αλλά, με την ίδια λογική γιατί να μην καθίσουν πρώτα στο σκαμνί οι κατασκευαστές των δρόμων, όπου σκοτώνονται καθημερινά δεκάδες άνθρωποι;

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Περίσσευμα οργής

Η οργή των πολιτών περισσεύει πια. Ξεχειλίζει και απειλεί να συμπαρασύρει στο διάβα της πρόσωπα, φορείς και συμπεριφορές που προσβάλλουν ή αγνοούν την οξύτητα των προβλημάτων.

Επεισόδιο πρώτο: Χθες το πρωί ανεβαίνοντας με το αστικό της γραμμής του Προφήτη Ηλία. Μια ηλικιωμένη κυρία έλεγε τον πόνο της σε δυο φίλες της. Μετά από χρόνια που παραμελούσε τον εαυτό της, φροντίζοντας την κατάκοιτη γιαγιά, βρήκε χρόνο να φτιάξει τα δόντια της. Έκλεισε ραντεβού στο ΙΚΑ και πήγε προχθές για την πρώτη εξαγωγή. Μα στο μεταξύ, λόγω σακχαρώδους διαβήτη και άλλων προβλημάτων υγείας μια εξαγωγή δοντιού δεν είναι υπόθεση απλή. Έβαλε ενέσεις (αντιπηκτικές αν κατάλαβα καλά;), πήρε αντιβίωση και πήγε στην ώρα της. Μα η γιατρός απουσίαζε σε άδεια. Μετά από ραντεβού! Σήμερα, που η γιατρός επιστρέφει θα ξαναπάει ευελπιστώντας ότι έστω και χωρίς ραντεβού θα τη δεχθούν και θα κάνει την έρμη την εξαγωγή. Κουβέντα στην κουβέντα, είπαν κι άλλα. Για τις λίστες αναμονής στα δημόσια νοσοκομεία. Για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια ασθενών και συνοδών που τσαλακώνεται συχνά-πυκνά στο Θεαγένειο και σε άλλα αντικαρκινικά νοσοκομεία. Για τα περιορισμένα δικαιώματα στην υγεία ασφαλισμένων, που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να επιλέξουν γιατρό και νοσηλευτικό ίδρυμα.

Επεισόδιο δεύτερο: Το ξέσπασμα των μελών του συλλόγου Ναυτικού Μουσείου Καβάλας χθες το απόγευμα για την ακατανόητη για αυτούς ομόφωνη απόφαση της διοίκησης του Οργανισμού Λιμένα Καβάλας να ανακαλέσει προγενέστερη -επίσης ομόφωνη- απόφαση για παραχώρηση του απεντομωτηρίου για τη στέγαση των εκθεμάτων του Ναυτικού Μουσείου. Άνθρωποι ήρεμοι, χαμηλών τόνων όπως ο Ντίνος Κανάκης και ο φαρμακοποιός Θόδωρος Γεωργιάδης εισηγήθηκαν την κατάληψη του χώρου. "Πάρτε το χώρο, αλλάξτε τις κλειδαριές και να δούμε ποιος θα τολμήσει να βγάλει το μουσείο από κει", είπε ο κ. Κανάκης εκφράζοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών του συλλόγου.

Επεισόδιο τρίτο: Η Περιβαλλοντική Κίνηση Θάσου προσφεύγει στο Συνήγορο του Πολίτη για τα λατομεία του νησιού. Καταγγέλλει το συστηματικό βιασμό του περιβάλλοντος και απαιτεί αλλαγή των συνθηκών που ευνοούν τη διαφθορά και τη συναλλαγή μεταξύ υπηρεσιών και επιχειρηματιών.

Το καζάνι της οργής που βράζει από καιρό άρχισε πια να ξεχειλίζει.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Σχέδια επί χάρτου

Τα σχέδια επί χάρτου, οι προτάσεις της ΔΑΝΕΚ και τα σενάρια αξιοποίησης των δύο κτιρίων στα οποία σήμερα στεγάζεται το Νοσοκομείο Καβάλας μετά τη μεταφορά του στο νέο κτιριακό συγκρότημα στον Αγιο Σίλα ήταν χθες το αντικείμενο μιας έντονης συζήτησης μεταξύ των θαμώνων του Ψηφιακού Καφενείου "Η Καβάλλα". Αυτού του φανταστικού μεν, ψηλοτάβανου δε, χώρου διαλόγου κάπου στο Ιντερνετ, που προσφέρει έναν πολυπρόσωπο σχολιασμό της επικαιρότητας. Ο καφετζής έψησε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια και η συζήτηση αρχίνησε:

ΒΑΣΙΛΗΣ: Όλα όσα ακούστηκαν είναι φαιδρά. Ξέρετε την κατάσταση των δύο κτιρίων; Μετά από δεκαετίες για ένα πράγμα μόνο προσφέρονται. Για κατεδάφιση. Και το κτίριο του κάτω Νοσοκομείου και το Σανατόριο. Απορώ με την ανευθυνότητα όσων παίζουν με τη λογική μας.

ΣΟΦΙΑ: Ισως να μην έχεις άδικο, αλλά εν προκειμένω η λύση της κατεδάφισης μπορεί να επιλεγεί μόνο αν διασφαλιστεί η ανέγερση νέων κτιρίων, κάτι που δεν είναι καθόλου βέβαιο. Ειδικά στην περίπτωση του Σανατορίου, που δε νομίζω να επιτρέψει το δασαρχείο να ξαναχτιστεί εάν κατεδαφιστεί.

ΚΩΣΤΑΣ: Σαν πολύ βιαστικούς σας βλέπω και νομίζω πως δεν έχετε αντιληφθεί τι συμβαίνει γύρω μας. Ό,τι κατεδαφιστεί δεν πρόκειται να ξαναχτιστεί γιατί απλά δεν υπάρχουν κονδύλια πια για τέτοιες παρεμβάσεις. Αλλά νομίζω ότι κάνετε το ίδιο λάθος για το οποίο κατηγορείτε όσους έχουν ταχθεί υπέρ της μίας ή της άλλης επιλογής. Πού ξέρετε εσείς ότι άλλη λύση πέραν της κατεδάφισης δεν υπάρχει;

ΒΑΣΙΛΗΣ: Μηχανικός δεν είμαι και τούτο είναι σαφώς θέμα ειδικότερων εμού, αλλά ας πούμε τα πράγματα με τ' όνομά τους. Η κατάσταση και των δυο κτιρίων είναι απλά τραγική. Το δε κόστος ανακατασκευής εκ βάθρων είναι πολλαπλάσιο από αυτό της ανέγερσης νέων κτιρίων. Αφήστε, που μπορεί τα στατικά τους να μην επιτρέπουν ανακατασκευή.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Πάντως, οι προτάσεις περί τη δημιουργία γηροκομείου, κέντρου αποκατάστασης και αντικαρκινικού νοσοκομείου είναι ενδιαφέρουσες, δεν συμφωνείς;

ΒΑΣΙΛΗΣ: Ενδιαφέρουσες μπορεί να φαίνονται, αλλά κατά τη γνώμη μου πόρρω απέχουν από την πραγματικότητα. Τα σύγχρονα γηροκομεία είναι συγκροτήματα από διώροφα σπιτάκια σε μεγάλες καταπράσινες εκτάσεις. Τα κέντρα αποκατάστασης και τα αντικαρκινικά κέντρα απαιτούν και υψηλού επιπέδου εγκαταστάσεις και προσωπικό υψηλής εξειδίκευσης. Δεν λέω, καλά τα σχέδια επί χάρτου, αλλά υπάρχει και η πραγματικότητα.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Οι λεπτομέρειες

Το καλό εστιατόριο και το καλό καφέ-μπαρ φαίνεται από τις τουαλέτες. Αλήθεια διαχρονική κι ας μην έχει προφανώς ουδεμία άμεση σχέση η κατάσταση των χώρων υγιεινής με το μενού, την ποιότητα των ποτών ή την εξυπηρέτηση. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια διαφορετική εκδοχή της αλήθειας της ρήσης "ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες". Αυτές είναι που κάνουν τη διαφορά σε κάθε περίπτωση. Στο εστιατόριο, στο καφέ-μπαρ, στην εφημερίδα, στο δάσκαλο, τον επιστήμονα, τον αθλητή. Στην πολιτική. Προφανώς, η εντελώς απαράδεκτη και αναίτια καθυστέρηση στον ορισμό νέων διοικητών νοσοκομείων και διαφόρων οργανισμών του δημοσίου από τη νέα κυβέρνηση είναι λεπτομέρεια αν λάβει υπόψιν του κανείς το μέγεθος του δημοσιονομικού αδιεξόδου. Τα προβλήματα της δημόσιας υγείας και της παιδείας. Λεπτομέρεια, που όμως καταδεικνύει τις παθογένειες της κυβέρνησης. Όχι, δεν είναι ζήτημα πολιτικής επιλογής. Είναι ζήτημα κοινής λογικής. Ουδείς μπορεί να κατηγορήσει την κυβέρνηση, γιατί δεν είχε έτοιμη μια στρατιά στελεχών έτοιμων να αναλάβουν άμεσα καθήκοντα. Ούτε πολύ περισσότερο γιατί δεν φρόντισε να στελεχώσει άμεσα την κρατική μηχανή με βαμμένα πράσινα στελέχη.

Θα μπορούσε όμως να κάνει κάτι πολύ απλό. Να ανακοινώσει ότι διατηρεί για έξι μήνες στις θέσεις τους όλους τους διοικητές των Νοσοκομείων ώστε να έχει όλο το χρόνο να επιλέξει τους καλύτερους. Συνάμα, θα μπορούσε να δώσει σε τούτο το εξάμηνο χαρακτήρα δοκιμασίας, κρατώντας για παράδειγμα ακλόνητους μόνο τους καλύτερους. Κι ας το 'λεγε υποκριτικά. Κι ας μην κρατούσε κανέναν. Αντί αυτού, η υπουργός Υγείας Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου ζήτησε άρον-άρον τις παραιτήσεις τους, αφαιρώντας τους το δικαίωμα να ασκούν τα καθήκοντά τους, πέραν των τρεχόντων ζητημάτων. Δημιουργώντας στα καλά του καθουμένου πρόβλημα στη διοίκηση των οργανισμών.

Όταν ένα τόσο απλό στην αντιμετώπισή του θέμα αντιμετωπίζεται με τόση ελαφρότητα, δεν είναι να απορεί κανείς με τους επικίνδυνους αυτοσχεδιασμούς στο ζήτημα της αντιμετώπισης των διεθνών πιέσεων στον τομέα της οικονομίας. Ούτε το προφανές έλλειμμα στρατηγικής με στόχο τη δημιουργία ενός μπλοκ των χωρών του ευρωπαϊκού νότου, προκειμένου να μπει ένας φραγμός στις αξιώσεις των Γερμανών και των νεοφιλελεύθερων γερακιών, που προτείνουν μονότονα περικοπές μισθών και συντάξεων, αδιαφορώντας αν αυτή η πολιτική επιτείνει το πρόβλημα, το οποίο υποτίθεται αντιμετωπίζει.

Ουδέν αναίτιον, κατά πώς έλεγε ο Ηράκλειτος.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More