Η εξωτερική πολιτική δεν ιδιωτικοποιείται

Πλήθος δημοσιευμάτων κατηγορούν τους διοικούντες το Ινστιτούτο Μωχάμετ Άλη ότι παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια με την Τουρκία. Μάλιστα, σε μια επίδειξη φανατισμού και ασχετοσύνης συνδέουν την πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, με την προγραμματισμένη εκδήλωση βράβευσης δύο Τούρκων πολιτών από το Μουσείο Καπνού. Ο εμπαθέστατος τόνος των κειμένων που γράφτηκαν και γράφονται κατά του Ινστιτούτου και της εκδήλωσης του Μουσείου Καπνού από ξενοφοβικές και φανατισμένες πένες δεν πρέπει να αποπροσανατολίσει όσους αντιδρούν στα κηρύγματα μισαλλοδοξίας και φανατισμού.

Διότι ναι μεν για κάθε νοήμονα πολίτη, η επίσκεψη του κ. Νταβούτογλου στην Καβάλα και η διαμονή του στο Ιμαρέτ δεν συνιστούν πρόβλημα. Ούτε η βράβευση δυο, τριών ή και περισσότερων Τούρκων από το Μουσείο Καπνού. Η λειτουργία του ανακαινισμένου Ιμαρέτ ως ξενοδοχείο πολυτελείας στην Καβάλα όχι μόνο δεν συνιστά πρόβλημα εθνικό, αλλά τουναντίον ανεβάζει σημαντικά τον πήχη της τουριστικής υποδομής σε όλο το νομό Καβάλας. Είναι ένα ξενοδοχείο αλλιώτικο, που ως τέτοιο τυγχάνει πολύ μεγάλης προβολής και μαζί του προβάλλεται και η Καβάλα. Ούτε είναι κακό –αλίμονο- το γεγονός ότι μαρτυρά τη σχέση του ιδρυτή της αιγυπτιακής δυναστείας Μωχάμετ Αλη με τη γενέτειρά του. Τα χνάρια της οθωμανικής αυτοκρατορίας σε τούτη την περιοχή είναι μέρος της ιστορίας και ως τέτοια δεν δικαιολογούν ανόητες εθνικιστικές φοβίες. Τουναντίον, ορθώς προβάλλονται από τη διεύθυνση του ξενοδοχείου.

Παρά το γεγονός όμως ότι το ζήτημα της πολιτικής του Ινστιτούτου Μωχάμετ Αλη τίθεται με έναν πρωτόγονο και για τούτο απωθητικό εθνικισμό υπάρχει μια πτυχή, που πρέπει να προβληματίσει. Η ύπαρξη και λειτουργία του Ινστιτούτου, και ουχί του ξενοδοχείου, σε μια περιοχή που γειτνιάζει με τη Θράκη αντικειμενικά αγγίζει θέματα εξωτερικής πολιτικής. Άρα οι καλές και αγαθές προθέσεις της διοίκησης του Ιδρύματος δεν αρκούν. Τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής χαράσσονται από την εκάστοτε κυβέρνηση και όχι από ιδιώτες, που σε κάθε περίπτωση οφείλουν να ευθυγραμμίζονται με τις κατευθύνσεις της Πολιτείας.

Η οποία αγνοείται ακόμα και σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, που όταν δεν αντιμετωπίζονται με τη δέουσα σοβαρότητα εγκυμονούν αναμφίβολα κινδύνους.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Λάθος με καλές προθέσεις

Οι κόντρες με αφορμή την πρωτοβουλία του Εμπορικού Συλλόγου Καβάλας, της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών και του Επιμελητηρίου να μεταφέρει δωρεάν τους Θάσιους από την Κεραμωτή προς την πόλη της Καβάλας για την τόνωση της αγοράς κατέδειξαν για πολλοστή φορά ότι οι καλές προθέσεις δεν αρκούν. Απαιτείται ένα σχέδιο συνολικό, καλά δουλεμένο, για να αποδώσει καρπούς με τις μικρότερες κατά το δυνατόν απώλειες. Η πρόθεση ήταν αναμφιβόλως καλή. Οι συλλογικοί φορείς έκφρασης της αγοράς της Καβάλας αναζητούν τρόπους τόνωσης της κίνησης. Έστω με τεχνητές αναπνοές. Άλλωστε, σε τούτη τη συγκυρία αυτό που προέχει είναι η παντί τρόπω επιβίωση των περισσότερων. Η μείωση του αριθμού των θυμάτων. Κανείς δεν είναι αφελής ώστε να πιστεύει ότι μπορεί το μέτρο αυτό να λύσει το πρόβλημα της αγοράς. Επειδή όμως και για τις τεχνητές αναπνοές απαιτείται τεχνική και προετοιμασία έγιναν λάθη, που δεν πρέπει να επαναληφθούν.

Πρώτον, όπως επισήμανε ο Θάσιος δημοτικός σύμβουλος Καβάλας Σωτήρης Ιατρού, η κίνηση αυτή όχι μόνο δεν στρέφεται εναντίον της πολιτικής των ακτοπλοϊκών εταιριών που απαξίωσαν μεθοδικά τα τελευταία χρόνια την ακτοπλοϊκή γραμμή Καβάλας-Πρίνου, αλλά αντιθέτως τη νομιμοποιεί. Την θεωρεί δεδομένη. Αλλά το ζητούμενο δεν είναι να έρθουν μερικά λεωφορεία με εν δυνάμει πελάτες από την Κεραμωτή για το Πάσχα. Το πρόβλημα είναι ότι οι εταιρίες αυτές, που έχουν αναλάβει με το αζημίωτο τη σύνδεση του νησιού με το ηπειρωτικό μέρος του νομού απέκοψαν το νησί από την πόλη της Καβάλας και υποχρέωσαν τους κατοίκους της νότιας Θάσου, που σπανίως χρησιμοποιούσαν την ακτοπλοϊκή γραμμή Κεραμωτής-Λιμένα να αλλάξουν συνήθειες.

Δεύτερον, όπως σημείωσε ο πρόεδρος των επαγγελματιών της Θάσου Αλέκος Ευαγγέλου, η εμπλοκή του Επιμελητηρίου σε μια πρωτοβουλία, που στρέφεται αντικειμενικά κατά των συμφερόντων μελών του είναι επιεικώς απαράδεκτη. Ναι μεν το Επιμελητήριο ενισχύει πρωτοβουλίες των συλλόγων της αγοράς, όταν όμως υπάρχει όπως στην προκειμένη περίπτωση σύγκρουση συμφερόντων, το Επιμελητήριο οφείλει να κρατά αποστάσεις.

Τρίτον, η αντιμετώπιση των Θασίων ως επισκεπτών ή «εξωτικών φρούτων» που θα δώσουν ως από μηχανής Θεός τη λύση στην αγορά είναι σε κάθε περίπτωση ατυχής και περιγράφει την ουσία του προβλήματος. Το θέμα είναι να μειωθεί και πάλι η απόσταση Καβάλας-Θάσου, που μακραίνει συν τω χρόνω. Χρόνια πριν έπαιρνες το φέρυ από τον Πρίνο και ήσουν στην καρδιά της αγοράς σε μια ώρα και 10-20 λεπτά. Τα τελευταία χρόνια έγινε ταξίδι ολόκληρο.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η πολιτική τράπουλα στο τραπέζι

Η πολιτική χρεωκοπία των δυο μεγάλων κομμάτων εξουσίας αποτυπώνεται με ευκρίνεια στη δημοσκόπηση της Public Issue για την «Καθημερινή» και τον «Σκάι». Αφού καταγράφεται η πλήρης απογοήτευση για την ασκούμενη πολιτική, που δεν δημιουργεί απολύτως κανέναν λόγο αισιοδοξίας για την πορεία της χώρας και την προσωπική ενός εκάστου, οι ερωτηθέντες δηλώνουν απογοητευμένοι από το ΠΑΣΟΚ σε ποσοστό 88% και από τη Ν.Δ. σε ποσοστό 93%! Δηλώνουν άκρως απογοητευμένοι από την κυβερνητική πολιτική, αλλά ακόμα περισσότερο απογοητευμένοι από τη στάση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θεωρούν σε ποσοστό 72% ως καταλληλότερη μια κυβέρνηση που δεν θα ελέγχεται ούτε από το ένα κόμμα, ούτε από το άλλο.

Στην πρόθεση ψήφου προηγείται το ΠΑΣΟΚ με ποσοστό 33,5%, έπεται η Ν.Δ. με 27%, το ΚΚΕ με 12%, ο ΛΑΟΣ με 8,5%, ο ΣΥΡΙΖΑ με 5,5%, οι Οικολόγοι με 3%, η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη με 3%, η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη με 2,5%, με την αποχή στο 33,5%. Ο δρόμος για την ανατροπή της κυριαρχίας του δικομματικού σκηνικού που επιβλήθηκε μεταπολιτευτικά είναι ορθάνοιχτος.

Δεν είναι μόνο τα ποσοστά της πρόθεσης ψήφου, που δείχνουν σαφέστατα την τάση της αύξησης της αποχής, αλλά και της διασποράς της ψήφου και της δυναμικής που εμφανίζουν οι νέοι κομματικοί σχηματισμοί. Είναι και κείνο το 17% μόνο που εκτιμά ότι λύσεις μπορούν να δώσουν μονοκομματικές κυβερνήσεις, έναντι του 23% που τάσσονται υπέρ μιας οικουμενικής κυβέρνησης και του 30% μιας κυβέρνησης συνεργασίας. Δηλαδή το 53% θεωρεί ως λύση μια πολυκομματική κυβέρνηση. Μια προοπτική που φαντάζει και είναι εξαιρετικά δύσκολη, αλλά πια πολύ πιθανή είτε το θέλουν τα επιτελεία των κομμάτων, είτε όχι. Η ιδέα για τη δημιουργία συμμαχικών κυβερνήσεων μοιάζει να έχει ωριμάσει στην κοινωνία και είναι πολύ πιθανό να επιβληθεί εκ των πραγμάτων.

Το εκλογικό σώμα παρουσιάζει δυο τάσεις με μια κοινή συνισταμένη. Μια τάση αποχής από το πολιτικό παιχνίδι και μια άλλη δημιουργίας νέων δεδομένων, που θα ανατρέπουν δεδομένα δεκαετιών. Αυτό που μένει να απαντηθεί είναι αν τα μικρότερα κόμματα μπορέσουν να ανταποκριθούν στον ρόλο, που πολύ πιθανόν τους εμπιστευθεί. Εάν τα καταφέρουν, το πολιτικό παιχνίδι θα ξαναμοιραστεί από την αρχή.

Εάν όχι, ο «επάρατος» δικομματισμός θα προβάλλει αργά ή γρήγορα ως η μοναδική λύση.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

"Ορκίζομαι στα κόκκαλα της μάνας μου"

«Ορκίζομαι στα κόκκαλα της μάνας μου και στον εγγονό μου ότι κανείς δεν με έχει πάρει τηλέφωνο τις τελευταίες μέρες. Αυτοί που αναμασούν τα περί παρασκηνίου, καλλιεργούν ένα κλίμα που το επωμίζεται όλο το μπάσκετ, γαμώ το άθλημα που κάνουμε, γαμώ».

Το ξέσπασμα ανήκει στον προπονητή Βαγγέλη Αλεξανδρή μετά τη νίκη της ομάδας μπάσκετ του Αμαρουσίου κατά της ΑΕΚ με 78-69. Δεν αφορά όμως μόνο το μπάσκετ. Ούτε μόνο τον χώρο του αθλητισμού. Μια δηλητηριασμένη, βαριά άρρωστη ατμόσφαιρα, δυσπιστίας σε όλα τα επίπεδα πλανάται πάνω από όλους τους χώρους. Όλους τους τομείς. Στον αθλητισμό, στην πολιτική, στη δημοσιογραφία, στην παιδεία, στην υγεία. Ακούει ο άλλος μια πολιτική τοποθέτηση και αντί να την αντιμετωπίσει ως τέτοια είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί, ψάχνει να βρει ποια ταπεινά ελατήρια οδήγησαν το πολιτικό υποκείμενο στη συγκεκριμένη επιλογή. Συμβουλεύει ο γιατρός τον ασθενή πως δεν είναι ακόμα ώρα να κάνει την χειρουργική επέμβαση και οι συγγενείς του αναρωτιούνται ποια είναι η ταρίφα του. Κάνει ένας δημοσιογράφος ένα λάθος και αντί να δεχθεί αυστηρή κριτική για το ατόπημά του, η συζήτηση πάει κατευθείαν στο «πόσα πήρε και από ποιον».

Ε, λοιπόν δεν είναι έτσι. Ούτε είναι δυνατόν να βγει τίποτα καλό από αυτό. Στην πατρίδα της διαφθοράς και της λαμογιάς υπάρχουν και βρώμικοι προπονητές και αθλητές και στημένα παιχνίδια και διεφθαρμένοι διαιτητές και αργυρώνητοι πολιτικοί, γιατροί, δάσκαλοι και δημοσιογράφοι. Αυτή η γενικευμένη διαφθορά καλλιέργησε ετούτο το νοσηρό κλίμα. Τη γενικευμένη δυσπιστία. Αλλά, επιτέλους δεν είναι όλοι διεφθαρμένοι. Ούτε επιτρέπεται όλοι να αντιμετωπίζονται ως δυνάμει διεφθαρμένοι. Έτσι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε. Σε επίπεδο αθλητισμού κινδυνεύουμε να χάσουμε μια για πάντα τη χαρά του παιχνιδιού στην υποψία ότι έχει παιχτεί στο στοίχημα. Σε επίπεδο πολιτικής την ουσία της αντιπαράθεσης για τη βελτίωση της ζωής μας. Σε επίπεδο υγείας, παρασυρόμενοι από το κλίμα παραφιλολογίας, αρνούμαστε να αποδεχθούμε ότι στα Νοσοκομεία δεν υπάρχουν μόνο αυτοί που έχουν κάνει το φακελάκι επιστήμη. Υπάρχουν πολλοί γιατροί που δουλεύουν ευσυνείδητα, τιμώντας τον όρκο του Ιπποκράτη.

Η κρίση που μαστίζει τη χώρα και σε ένα μεγάλο βαθμό οφείλεται και στο μεταπολιτευτικό πάρτι διαφθοράς και ρεμούλας είναι ευκαιρία για να ξεχωρίσουμε την ήρα από το σιτάρι. Την αντιμετώπιση της διαφθοράς, δίχως αυτό το πέπλο καχυποψίας, που καλύπτει την ομορφιά, που πρέπει να το αντιληφθούμε: Κατοικεί παντού. Σε μας απομένει να βρούμε τα κλειδιά των δωμάτων της.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Το ρεπορτάζ του Σιμιτσή

Μια ατάκα του δημάρχου Καβάλας Κωστή Σιμιτσή στο facebook προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων, αρνητικών ως επί το πλείστον. Έγραψε ο δήμαρχος: «Ζούμε σε μια μεταβατική περίοδο. Χωρίς προϋπολογισμό, χωρίς χρήματα, χωρίς εργαζομένους. Προσπαθούμε να σηκώσουμε την πόλη ύστερα από τη λαίλαπα που της έτυχε (δημόσιο χρέος, σπατάλες διοικήσεων, ασυνάρτητα, σπασμωδικά και αποσπασματικά μέτρα του κράτους). Ας είμαστε αισιόδοξοι και όχι ανεδαφικοί. Μπορούμε να τα καταφέρουμε». Η κοινή συνισταμένη του συνόλου των αρνητικών σχολίων που προκλήθηκαν είναι η ουδετερότητα της τοποθέτησης. Ο Κωστής Σιμιτσής, όπως και οι περισσότεροι δήμαρχοι, περιφερειάρχες, βουλευτές προβαίνουν κατά καιρούς σε δηκτικά –και ενίοτε- εύστοχα σχόλια για το πλήρες αδιέξοδο που ζούμε ωσάν να ήταν αμέτοχοι. Με την ιδιότητα του ουδέτερου παρατηρητή, που καταγράφει ένα πρόβλημα για το οποίο ουδεμία ευθύνη έχει. Μόνο που ο κ. Σιμιτσής, όπως και το σύνολο των πολιτικών της αυτοδιοίκησης ή της κεντρικής πολιτικής σκηνής είναι και συνυπεύθυνοι για το αδιέξοδο, αλλά και –κι αυτό είναι που έχει μεγαλύτερη σημασία- υπεύθυνοι για την υπέρβασή του.

Θα μπορούσε ο κ. Σιμιτσής να αντιτάξει δικαίως ότι δεν φταίει αυτός που διοικεί τον δήμο σε μια περίοδο που η κεντρική εξουσία δεν δίνει φράγκο στους δήμους. Ότι σε τούτη τη συγκυρία οι δήμοι –όλοι οι δήμοι- είναι φορτωμένοι με προσωπικό και αρμοδιότητες που ουδέποτε είχαν. Μόνο που οι γενικές παρατηρήσεις σταματούν κάπου εδώ. Σε τούτη τη χώρα που ελάχιστοι αντιλαμβάνονται εμπράκτως την έννοια της προσωπικής ευθύνης ο κ. Σιμιτσής, όπως και οι περισσότεροι συνάδελφοί του, πιάστηκαν αδιάβαστοι. Το μεγαλύτερο πρόβλημά τους είναι η απουσία σχεδίου για την αντιμετώπιση της αντικειμενικά δύσκολης κατάστασης, που είναι υποχρεωμένοι να αντιμετωπίσουν και επί της ουσίας και σε επίπεδο συμβολισμού.

Εν προκειμένω, ο Κωστής Σιμιτσής εν μέσω αυτού του απόλυτου αδιεξόδου, που δεν επιτρέπει και αυτή ακόμα την έγκαιρη διανομή του επιδόματος Πάσχα στους δικαιούχους, επιμένει κόντρα σε κάθε κανόνα λογικής στην επιλογή των δύο καλλιτεχνικών διευθυντών το καλοκαίρι, έναν για το ΔΗΠΕΘΕ και έναν για το Φεστιβάλ Φιλίππων. Μια επιμονή που σε επίπεδο συμβολισμού τον εκθέτει προσωπικά ανεπανόρθωτα.

Όσον αφορά την ουσία, ο δήμαρχος οφείλει εν μέσω αυτής της αντικειμενικά δεινής θέσης που βρίσκεται ο δήμος να παίρνει αποφάσεις δύσκολες όπως το κλείσιμο του κολυμβητηρίου, προκειμένου να κατανείμει με τον καλύτερο τρόπο τα ελάχιστα χρήματα που έχει στη διάθεσή του. Δεν το έκανε. Υποχώρησε ατάκτως μπρος στις αντιδράσεις ελλείψει σχεδίου και πολιτικής βούλησης.

Εν τέλει, η συμπεριφορά του Σιμιτσή, του Παπανδρέου, αλλά και των περισσότερων εκ των πολιτικών παραγόντων περιγράφεται με τη διαχρονική ατάκα της Μαρίας Δαμανάκη για τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, που αντί να ασχοληθεί με τα καθήκοντά του, περιέγραφε την κρισιμότητα των προβλημάτων, εξακόντιζε κατηγορίες κατά του ΠΑΣΟΚ και μετά με ήσυχη τη συνείδηση ξεσπούσε στα μεζεκλίκια του Μπαϊρακτάρη. Τότε, η κ. Δαμανάκη τον παρότρυνε να κυβερνήσει και να πάψει «να κάνει ρεπορτάζ».

Είναι πια καιρός να πάψουν να κάνουν ρεπορτάζ. Εκλέχθηκαν για να ασκήσουν συγκεκριμένα καθήκοντα και είναι υποχρεωμένοι να το πράξουν.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος στην πατρίδα της αναξιοκρατίας

Η περίπτωση του 17χρονου Έλληνα ποδοσφαιριστή Κυριάκου Παπαδόπουλου που από αναπληρωματικός των αναπληρωματικών του Ολυμπιακού βρέθηκε στη βασική ενδεκάδα της γερμανικής Σάλκε στα δυο παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ, στα οποία απέκλεισε την πρωταθλήτρια Ευρώπης Ιντερ και προκρίθηκε στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, δεν αφορά μόνο το ποδόσφαιρο. Καταδεικνύει μια από τις μεγαλύτερες παθογένειες της χώρας: Την πλήρη και σε όλα τα επίπεδα έλλειψη αξιοκρατίας. Ο εν λόγω ποδοσφαιριστής ξεχώρισε από μικρός. Όταν όμως έναν περίπου χρόνο πριν ο Γεωργιανός προπονητής Τιμούρ Κετσπάγια τόλμησε να τον επιλέξει βασικό στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού στη θέση του αμυντικού χαφ σε ηλικία 16 ετών έγινε πανικός.

Οι βαμμένοι με τα χρώματα της ομάδας κονδυλοφόροι των αθλητικών εφημερίδων έσπευσαν να αναλύσουν το μέγεθος του ατοπήματος με ένα ρεσιτάλ μπουρδολογίας. Κατακεραύνωσαν τον τεχνικό, που και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ήταν σε θέση να αντιληφθεί το μεγαλείο της ομάδας που ανέλαβε και τελικά τα κατάφεραν. Άλλωστε, η ηλιθιότητα σε τούτη τη χώρα θριαμβεύει. Ο προπονητής έφυγε νύχτα και από τότε ο πιτσιρικάς βολόδερνε μεταξύ πάγκου και εξέδρας, αφού ουδείς στο «σύμπαν» του Ολυμπιακού ασχολήθηκε σοβαρά με την περίπτωσή του.

Λίγους μήνες πριν, ο Παπαδόπουλος πήρε μετεγγραφή στη Σάλκε, όπου έδωσαν βαρύτητα στην ανάδειξή του, όπως πράττουν με κάθε νεαρό ποδοσφαιριστή. Ο προπονητής της ομάδας δεν δίστασε στιγμή να τον χρίσει βασικό και μάλιστα όχι σε ένα ματς διαδικαστικού χαρακτήρα. Στα νοκ άουτ παιχνίδια κόντρα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης Ίντερ. Ο μικρός έλαμψε. Μετά την πρόκριση της Σάλκε, προπονητής και διοίκηση είχαν έναν επιπλέον λόγο να πανηγυρίζουν, πέραν της ιστορικής πρόκρισης. Άλλος ένας νεαρός ποδοσφαιριστής δίνει λύσεις και στρέφει πάνω του την προσοχή των μάνατζερ και των μεγάλων ποδοσφαιρικών κλαμπ. Εάν οι εξαιρετικές του εμφανίσεις συνεχιστούν είναι θέμα χρόνου να πάρει μετεγγραφή ενισχύοντας το ταμείο της ομάδας.

Ο μικρός δηλώνει πως περνάει μια χαρά και πως δεν έχει λόγο να επιστρέψει στην Ελλάδα και στον Ολυμπιακό.

Όπως δεν υπάρχει λόγος επιστροφής για τους Έλληνες που σταδιοδρομούν στα πανεπιστήμια του εξωτερικού σε ένα περιβάλλον που τους προσφέρει όσα χρειάζονται για να εξελιχθούν στον τομέα τους. Δίχως να χάνουν πολύτιμο χρόνο σε δημόσιες σχέσεις με τους ηλιθίους που έχουν τοποθετηθεί σε θέσεις κλειδιά σε όλους τους τομείς για να ανοίγουν τον δρόμο στους ομοίους τους.

Όπως δεν θα υπάρχει λόγος επιστροφής για τους νέους Έλληνες επιστήμονες που αντιλαμβανόμενοι ότι δεν έχουν μέλλον στη σύγχρονη "Ψωροκώσταινα" μεταναστεύουν στο εξωτερικό σε αναζήτηση εργασίας.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Φυσικά στη "Νότιο Καβάλα"

Το μεγάλο πλεονέκτημα της κινητοποίησης κατά της εγκατάστασης μονάδας υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Καβάλα είναι πως δεν μπορεί να σταθεί η κατηγορία της καθολικής άρνησης σε κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια. Διότι οι φορείς του νομού Καβάλας που δικαίως εξεγείρονται και στέλνουν το μήνυμα στους μανδαρίνους των Αθηνών ότι δεν είναι διατεθειμένοι να δεχθούν επενδυτικά σχέδια που υπονομεύουν το περιβάλλον, αλλά και κατ’ επέκταση την ανάπτυξη στον τομέα του τουρισμού, του μοναδικού ίσως τομέα της οικονομίας που αντέχει σε τούτη την κρίση, δεν λένε απλά «ΟΧΙ» στο LNG. Λένε όχι νέτα σκέτα στην εγκατάσταση μονάδας υγροποιημένου φυσικού αερίου, ενώ παράλληλα τάσσονται υπέρ μιας επένδυσης που μπορεί να τονώσει σημαντικά την τοπική οικονομία δίχως να συνιστά κίνδυνο για το περιβάλλον: Της δημιουργίας υποθαλάσσιας αποθήκευσης φυσικού αερίου στη φυσική δεξαμενή που υπάρχει στη θέση «Νότιος Καβάλα». Μια επένδυση ύψους 400 εκατομμυρίων ευρώ εν μέσω της απόλυτης επενδυτικής άπνοιας, που σύμφωνα με τη διοίκηση της «Ενεργειακής Αιγαίου» θα προσφέρει άμεσα 300 θέσεις εργασίας.

Σε τούτη φυσική δεξαμενή εκτιμάται ότι μπορούν να αποθηκευτεί έως και ένα δισεκατομμύριο κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, με ημερήσια παροχή, τουλάχιστον 4 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων για 90 ημέρες, συμβάλλοντας καθοριστικά στην ενεργειακή ασφάλεια της Ελλάδας, αλλά και όμορων χωρών. Μα δεν είναι μόνο αυτό. Η επένδυση αυτή θα δώσει την ευκαιρία στην «Ενεργειακή Αιγαίου», τον στρατηγικό επενδυτή της «Καβάλα Oil», να αναπτυχθεί.

Είναι η ύπαρξη ετούτης της πολύ συγκεκριμένης επενδυτικής πρότασης, που εγείρει δικαίως ερωτήματα για τη στάση των κυβερνητικών στελεχών. Εάν το ζητούμενο ήταν όντως η ανάπτυξη και μάλιστα η περιφερειακή, η κυβέρνηση θα έκανε το αυτονόητο. Θα στήριζε με κάθε τρόπο την συγκεκριμένη επένδυση έχοντας την τοπική κοινωνία στο πλευρό της. Επενδύοντας πολιτικά σε μια επένδυση στον ενεργειακό τομέα, στην τόνωση της απασχόλησης και μάλιστα στην περιφέρεια και έχοντας την τοπική κοινωνία σύμμαχο. Στηρίζοντας παράλληλα και τη λειτουργία της Καβάλα Oil που μέσα σε αυτή την τόσο δύσκολη συγκυρία διατηρεί 280 θέσεις εργασίας.

Εκτός αν οι κυβερνώντες αδιαφορούν παγερά και για την ανάπτυξη και για την απασχόληση έχοντας ως προτεραιότητα την εξυπηρέτηση πολύ συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων. Εάν για την εξυπηρέτηση αυτών των συμφερόντων είναι αποφασισμένοι να έρθουν σε ευθεία σύγκρουση με την τοπική κοινωνία. Εάν το μπάχαλο τύπου Κερατέας είναι το επιδιωκόμενο άλλοθι για την παροιμιώδη ανικανότητά τους.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Προστατεύουν τον "Ρομπέν" της νοθείας

Η αλήθεια που βολεύει στον «ζορό» της αυτοδιοίκησης και της πολιτικής Παναγιώτη Ψωμιάδη και όσους τον στηρίζουν αναφανδόν είναι ότι καταδικάστηκε γιατί μείωσε τα πρόστιμα ενός βιοπαλαιστή πρατηριούχου καυσίμων για λόγους ανθρωπιστικούς. Η αλήθεια που δεν βολεύει είναι ότι ο συγκεκριμένος πρατηριούχος δεν βαρύνεται με μια ή έστω δυο καταδίκες για νόθευση καυσίμων, που θα του έδιναν το δικαίωμα να επικαλεστεί ενδεχομένως ότι έπεσε θύμα των προμηθευτών του, του υπερβολικού ζήλου συγγενών και φίλων για να τον βοηθήσουν ή του καιρού που μπορεί να ευνοούσε –με έναν τρόπο μεταφυσικό- τον αποχρωματισμό των καυσίμων. Επί χρόνια όποτε τα συνεργεία ελέγχου της Νομαρχίας έκαναν ελέγχους τα καύσιμα ήταν νοθευμένα. Μάλιστα, τον Φεβρουάριο του 2003, η Ελεγκτική Υπηρεσία Τελωνείων εντόπισε τη λειτουργία παράνομου εργαστηρίου αποχρωματισμού και νοθείας πετρελαίου θέρμανσης. Με άλλα λόγια ο πρατηριούχος κατέκλεβε συστηματικά και το κράτος και τους πελάτες του και του επιβλήθηκαν πέντε πρόστιμα συνολικού ύψους 89.000 ευρώ, τα οποία επικυρώθηκαν από τον προκάτοχο του κ. Ψωμιάδη στον νομαρχιακό θώκο Κώστα Παπαδόπουλο. Όταν ο Ψωμιάδης ανέλαβε μείωσε τα πρόστιμα αυτά σε 1.000 ευρώ ανά παράβαση. Συνολικά δηλαδή ο πρατηριούχος που νόθευε επί χρόνια τα καύσιμα κλήθηκε να πληρώσει 5.000 ευρώ.

Δεν ήταν η πρώτη φορά. Όπως καταγγέλλει σε δήλωσή του ο βουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Μιχάλης Τρεμόπουλος η μείωση των προστίμων ήταν πάγια τακτική του καθεστώτος της Νομαρχίας. Υπάρχει μάλιστα πόρισμα των επιθεωρητών από τον περασμένο Μάιο, που ζητάει τη δίωξη του κ. Ψωμιάδη γιατί προέβη αυθαίρετα σε σημαντική μείωση του ύψους 17 προστίμων σε αυτούς που ρύπαιναν τη λίμνη Κορώνεια.

Αυτό τον «λαϊκό ήρωα» έσπευσαν να υπερασπιστούν άνευ όρων οι πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας Αντώνης Σαμαράς και του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης. Αυτό το λουλούδι, που αν τελικά χάσει οριστικά το αξίωμά του θα αντικατασταθεί από τον αδελφό του Διονύση κατά πάσα πιθανότητα που τον αντικαθιστά. Αυτό είναι το ύφος και το ήθος που πρεσβεύουν. Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξε μετά την βάσανο της αυτοκριτικής για τους λόγους της ήττας η Νέα Δημοκρατία.

Αυτόν τον «Ρομπέν» όσων κατακλέβουν συστηματικά κράτος και καταναλωτές. Τον προστάτη όσων βρωμίζουν το περιβάλλον.

Εάν αυτός είναι ο πυρήνας της πρότασής τους για την υπέρβαση της κρίσης που διέρχεται η χώρα οφείλουν να γίνουν πιο αναλυτικοί και σαφείς για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η ρύπανση ξεπερνά τα σύνορα

Όλο το μέγεθος της ανοησίας των εθνικιστών τελευταίας κοπής καταδείχθηκε με τρόπο πανηγυρικό στην πρόσφατη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, που είπε ένα εμφαντικό «όχι» στην εκμετάλλευση χρυσού σε βουλγαρικό έδαφος. Με βάση τις ανόητες προσεγγίσεις των εθνικιστών η εν λόγω απόφαση συνιστά πρωτοφανής ανάμιξη ενός ελληνικού αυτοδιοικητικού οργανισμού στα εσωτερικά της Βουλγαρίας. Μια πρόκληση πρωτοφανής, ενταγμένη στο πλαίσιο των διεθνών συνωμοτικών σχεδίων που εξυφαίνονται από τους ισχυρούς ετούτου του κόσμου με στόχο την ισοπέδωση των αξιών και του εθνικού μεγαλείου κάθε χώρας. Μια πρόκληση που δεν μπορεί παρά να εξυπηρετεί τα σχέδια των Εβραίων, που είναι οι διαχρονικοί μπαμπούλες που επισείουν οι εθνικιστές όπου γης.

Μόνο που η σκληρή πραγματικότητα έρχεται να διαψεύσει εμφαντικά όλες ετούτες τις μπούρδες. «Σε τούτο τον κόσμο τον μικρό τον μέγα» κατά τον ποιητή τα προβλήματα ξεπερνούν τα σύνορα που όρισαν οι άνθρωποι βάσει συσχετισμών, πολεμικής ισχύος και παιχνίων στην διεθνή πολιτική σκακιέρα σε ένα συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο. Κι αν οι συνθήκες για την κατάργηση των συνόρων δεν έχουν ωριμάσει, ο διεθνής χαρακτήρας των προβλημάτων υποχρεώνει τους ανθρώπους να δρουν υπερεθνικά. Να καταργούν στην πράξη τις συνοριακές γραμμές προκειμένου να διαφυλάξουν το κοινό τους μέλλον. Εν προκειμένω, Ελληνες και Βούλγαροι είναι υποχρεωμένοι να αντιδράσουν από κοινού στα σχέδια εξόρυξης χρυσού στην περιοχή Krumovgrad της Βουλγαρίας επειδή πολύ απλά η ρύπανση των ποταμών δεν γνωρίζει τα σύνορα που όρισαν οι άνθρωποι. Εάν τα σχέδια εξόρυξης χρυσού στο Krumovgrad δια της κυάνωσης -ετούτης της τριτοκοσμικής διαδικασίας εξόρυξης, που προκαλεί ραγδαία περιβαλλοντική επιβάρυνση- προχωρήσουν, η ρύπανση δεν θα μείνει στο Βουλγαρικό έδαφος. Μέσω του Άρδα θα περάσει στο ελληνικό έδαφος, θα μολύνει τον Έβρο και από κει το Θρακικό Πέλαγος. Τη Μεσόγειο.

Η φωνή αγωνίας της δημάρχου του Krumovgrad στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, που προειδοποίησε τους Έλληνες ομολόγους τους για τις συνέπειες και τους κάλεσε σε κοινή δράση για την αποτροπή αυτών των σχεδίων δεν επιβλήθηκε απλά κατ΄ εφαρμογή της σύμβασης ESPOO για την διαδικασία εκτίμησης Περιβαλλοντικών επιπτώσεων σε διασυνοριακά πλαίσια. Επιβλήθηκε από την αδυσώπητη πραγματικότητα. Την ίδια πραγματικότητα που επιβάλλει τους κοινούς αγώνες των πολιτών ετούτου του παγκόσμιου χωριού για την αντιμετώπιση των κοινών τους προβλημάτων, που δεν εξαντλούνται σε ζητήματα περιβάλλοντος.

Αφορούν εξίσου τα τοξικά ομόλογα και τις τοξικές αντιλαϊκές πολιτικές, που επιβάλλουν κοινούς αγώνες στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εν τη ενώσει η ισχύς.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Δεν δουλεύει με συνέπεια

Βρε δεν πάνε να λένε ό,τι θέλουν. Αυτός έχει ήσυχη τη συνείδησή του. Όλη η κριτική περί την ανικανότητα των πολιτικών σε όλα τα επίπεδα δεν τον αγγίζει ούτε στο ελάχιστο. Άλλωστε, είναι συνεπής. Κάνει ό,τι έκανε και πριν εκλεγεί. Ξυπνά νωρίς το πρωί. Ξυρίζεται για να είναι πάντα φρέσκος όπως και στην προεκλογική περίοδο. Πίνει τον καφέ του και πάει στο γραφείο νωρίς. Πάντα με το χαμόγελο. Ακούει ραδιόφωνο και επεμβαίνει μόνο όταν κρίνει ότι τούτο είναι απαραίτητο. Μαϊντανός δεν γίνεται. Μετεκλογικά τουλάχιστον.

Στα καθήκοντά του είναι συνεπής. Κάνει τη σύσκεψη της μέρας με τους υπηρεσιακούς παράγοντες, παίρνει τον λόγο στο τέλος και κλείνει με τον στόμφο πού του ‘μεινε πια στα τόσα χρόνια ενασχόλησής του με την πολιτική και προς το μεσημεράκι αποχωρεί. Καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας χαμογελά, μοιράζει χειραψίες και διατηρεί πάντα την ψυχραιμία του. Μιλά στο τηλέφωνο. Δίνει κατευθύνσεις.

Έτσι ψύχραιμα αντιμετωπίζει και την κριτική ότι τάχατες δεν δουλεύει. Αυτός ξέρει καλά ότι δουλεύει. Αυτή είναι η δουλειά και την ξέρει καλά. Να χαμογελά, να μοιράζει χειραψίες και να πετά μερικές ατάκες δεξιά και αριστερά έτσι που να μην αφήνει κανέναν δυσαρεστημένο και να κάνει συσκέψεις. Δηλαδή τι να κάνει; Να βάλει φόρμα εργασίας και να ριχτεί στη δουλειά; Ή να κάνει τον έξυπνο και να έρθει σε σύγκρουση με τον κόσμο. Γι αυτό τον επέλεξαν. Για να ξέρει να ελίσσεται. Να διαπραγματεύεται. Να αναβάλλει για αύριο αυτό που έχει να κάνει σήμερα. Τους είδαμε και τους δουλευταράδες, που πήγαν άπατοι στις τελευταίες εκλογές. Ο κόσμος θέλει δουλειά στο χωράφι και στο μαγαζί. Από τον πολιτικό δεν θέλει δουλειά. Μόστρα θέλει. Μόστρα και διαπραγμάτευση. Ε, το λοιπόν αυτό κάνει.

Το μάθημα το ‘μαθε καλά. Δεν χάνει κηδείες, μνημόσυνα, γάμους και βαφτίσια. Ούτε χορούς και χοροεσπερίδες. Αυτό είναι και το καλύτερό του. Οι χοροί. Πάντα εκεί. Μα με προσοχή. Δεν τρώει πολύ για να μη χαλάσει το στυλ του. Κι όταν με το καλό έρθουν οι εκλογές ας έρθουν οι δουλευταράδες να μετρήσουν το μπόι τους.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Μονόδρομος οι συνεργασίες

Η Νέα Δημοκρατία επιστρέφει την κατηγορία για την υπερχρέωση της χώρας στο ΠΑΣΟΚ, είναι ο εύγλωττος τίτλος της ανακοίνωσης που έβγαλε η τοπική ΝΟΔΕ για να αντικρούσει τις κατηγορίες που της προσάπτει το κυβερνών κόμμα. Συνάμα συμπυκνώνει το απόλυτο αδιέξοδο του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος, όπως υπηρετήθηκε επί 30 χρόνια από τα δυο μεγάλα πολυτασικά κόμματα εξουσίας. Θα μπορούσε να ειπωθεί και αλλιώς: Αυτός ο φούρνος αυτά τα καρβέλια βγάζει. Ετούτα τα δυο φυτώρια παραγωγής ολίγιστων πολιτικάντηδων είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν είναι ικανά να διαχειριστούν την κρίση που δημιούργησαν. Όχι πως δεν υπάρχουν και στα δυο κόμματα ικανά στελέχη. Υπάρχουν. Αλλά δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Να έρθουν σε ρήξη με κατεστημένες νοοτροπίες. Να πάψουν να είναι όμηροι των ψηφοφόρων τους σε τούτο το επαίσχυντο όπως κατάντησε αλισβερίσι σε κάθε εκλογική αναμέτρηση όπου είναι σαφές πως δεν εκλέγεται ο καλύτερος. Επικρατεί ο λιγότερο κακός. Ο θεωρητικά πιο βολικός για να βολέψει το παιδί στο δημόσιο. Ο θεωρητικά πιο ικανός στις μηχανορραφίες.

Μόνο που άλλα περιθώρια δεν υπάρχουν. Ούτε καν για την καθιερωμένη ψήφο ανοχής στο προβαλλόμενο κάθε φορά ως «μικρότερο κακό». Μετά τις… λαμπρές επιδόσεις του ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου δεν υπάρχει άνθρωπος σε τούτη τη χώρα που στα σοβαρά να πιστεύει ότι η απάντηση στο δεδομένο αδιέξοδο είναι η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά. Ο δρόμος για κυβερνήσεις συνεργασίας με ένα πλαίσιο προγραμματικών αρχών είναι η μοναδική επιλογή που απομένει. Θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς ότι οι συνθήκες δεν έχουν ωριμάσει σε πολιτικό επίπεδο. Ότι οι υφιστάμενοι πολιτικοί σχηματισμοί δεν είναι σε θέση να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι και να συμφωνήσουν σε δέκα βασικούς στόχους.

Έχουν όμως ωριμάσει οι συνθήκες σε κοινωνικό επίπεδο. Τα ευρύτερα σχήματα συμμαχικών κυβερνήσεων προς τη μια ή προς την άλλη κατεύθυνση με την αξιοποίηση εξωκοινοβουλευτικών σε θέσεις κλειδιά είναι ούτως ή άλλως μονόδρομος.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Πληγές στην Ομονοίας

Αυτές οι χαίνουσες πληγές στην αγορά της οδού Ομονοίας δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για αισιοδοξία. Πτωχεύσαμε. Μαζί με τα όνειρα του Νίκου, που έχει υποθηκεύσει το μέλλον του για τα επόμενα 15 χρόνια τουλάχιστον. Ξεκίνησε αποφασισμένος να τα καταφέρει, αλλά το μεράκι του δεν στάθηκε αρκετό. Ούτε οι ατέλειωτες ώρες δουλειάς. Χάθηκαν όλα. Μαζί με τον λυγμό της Μαρίας, που μετακόμισε για να το σώσει αλλά δεν
τα κατάφερε. «Θα ξανανοίξω αν τα καταφέρω», έλεγε με αναφιλητά λίγο πριν το οριστικό λουκέτο δίχως να το πιστεύει. Το όνειρο του franchise, που θα απέφερε εγγυημένα κέρδη λόγω γνωστής επωνυμίας έγινε κομμάτια. Μαζί του έγινε κομμάτια και αυτή που το πίστεψε. Έτσι, από χρεωκοπία, σε χρεωκοπία και από λυγμό σε λυγμό φτάσαμε σε μια Ομονοίας γεμάτη ανοιχτές πληγές. Βιτρίνες αποκαθηλωμένες. Χαρτιά πεταμένα
καταγής. Ράφια σπασμένα και κάτω από την πόρτα μερικές παλιές εφημερίδες πεταμένες για να συμπληρώνουν το σκηνικό της εγκατάλειψης.

Κλείνει κι ο Παύλος την οικογενειακή επιχείρηση μετά από 40 χρόνια. Εδώ και καιρό μπαίνει μέσα κάθε μήνα που περνά, ώσπου πια στέρεψαν τα έτοιμα. Το κλείνει και μένουν καμιά δεκαριά εργαζόμενοι στο δρόμο. Άλλο δεν μπορούσε. Έχει πια πειστεί ότι μέρες καλύτερες δεν πρόκειται να ‘ρθουν. Πείθεται σε κάθε μείωση μισθών που αναγγέλλεται για να βαθύνει κι άλλο την κρίση. Για να φτάσουμε στην απόλυτη εξαθλίωση όπου πια η αγορά δεν θα έχει λόγο ύπαρξης, ελλείψει καταναλωτικού κοινού.

Μα, οι κυβερνώντες δεν χάνουν το κουράγιο τους. Διαβεβαιώνουν με κάθε αφορμή πως την αποφύγαμε τη χρεωκοπία. Τον περάσαμε τον κάβο. Πως θα ρθουν καλύτερες μέρες. Ίσως γιατί ποτέ δεν ξεκίνησαν μαγαζί. Δεν μπήκαν στη διαδικασία να στεγάσουν τα όνειρά τους για ένα καλύτερο αύριο κάτω από κεραμίδι που στάζει ακατάσχετα δίχως δική τους ευθύνη. Ποτέ δεν θα καταλάβουν τι είναι να έχει περάσει η μέρα και να μην έχει χτυπήσει η μηχανή πέντε-έξι αποδείξεις. Κάποτε ούτε μία. Το άγχος να μη σου φτάνουν τα χρήματα για το ρεύμα, το ΤΕΒΕ, το ενοίκιο. Τη δόση στην τράπεζα, που κατά πάσα πιθανότητα είναι η τελευταία που έχεις πάρει, αφού πια οι πηγές διοχέτευσης χρήματος στην αγορά έχουν στερέψει.

Με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Διαβούλευση

Στην πρώτη συνεδρίαση της Επιτροπής Διαβούλευσης, αυτού του νέου θεσμού του «Καλλικράτη» έδωσαν το παρών πολλοί –αν όχι όλοι- εκπρόσωποι τοπικών φορέων. Πήγαν για να δουν τι θα γίνει. Να προτείνουν. Να συμφωνήσουν και να διαφωνήσουν. Όταν όμως πήρε τον λόγο ο δήμαρχος Καβάλας Κωστής Σιμιτσής τους εξήγησε καθαρά ότι επειδή το ταμείον είναι μείον είναι περιττό να κάνουν προτάσεις. Προ ημερών η επιτροπή ξανασυνεδρίασε, ετούτη τη φορά με το 1/3 των εκπροσώπων των τοπικών φορέων υπό την προεδρία του αντιδημάρχου Τάσου Σμυρλόγλου, επειδή ο δήμαρχος απουσίαζε. Μάλιστα, η μειωμένη προσέλευση σχολιάστηκε αρνητικά. Στην επόμενη συνάντηση είναι πιο πιθανόν να πάνε ακόμα λιγότεροι, εάν η δημοτική Αρχή δεν φροντίσει να στείλει εγκαίρως το μήνυμα. Εάν δεν καταφέρει να καταστήσει σαφές πως ο ρόλος αυτής της επιτροπής δεν είναι διακοσμητικός. Να πείσει τα μέλη της για την αξία και τη σημασία της συμμετοχής δίνοντας πολύ συγκεκριμένο περιεχόμενο στη δουλειά της.

Στις μέρες μας και με δεδομένη την απαξίωση της πολιτικής ουδείς έχει καιρό για χάσιμο σε ανούσιες συσκέψεις. Όταν οι εκπρόσωποι της τοπικής κοινωνίας καλούνται σε διαβούλευση πρέπει να υπάρχει περιεχόμενο. Όταν δεν υπάρχει, τότε χάνεται το όποιο ενδιαφέρον. Τούτο δεν σημαίνει ότι ο δήμαρχος δεν όφειλε να μιλήσει ανοιχτά. Δεν σημαίνει ότι θα έπρεπε να καλλιεργήσει ελπίδες που θα αποδεικνύονταν φρούδες εκ των υστέρων. Ίσα-ίσα, που η ειλικρίνεια είναι η βάση για να υπάρξει μια σχέση συνεργασίας.

Αλλά από την άλλη δεν είναι δυνατόν να μαζεύεις τους ανθρώπους αυτούς που εκπροσωπούν την τοπική κοινωνία και να τους ανακοινώνεις έτσι απλά πως δεν υπάρχει λόγος να κάνουν προτάσεις για το Τεχνικό Πρόγραμμα, αφού ελλείψει πόρων δεν είναι δυνατόν να ικανοποιηθούν. Στην πράξη μας χαλάνε οι θεσμοί, που τραγουδούσε και ο Νικόλας Ασιμος και είναι ευθύνη της δημοτικής Αρχής να φροντίσει από την αρχή να τους διαφυλάξει. Η ύπαρξη νέων μεγαλύτερων αυτοδιοικητικών οργανισμών στον καιρό του Καλλικράτη ελλοχεύει τον κίνδυνο της αποξένωσης του πολίτη από τη δημοτική Αρχή. Αυτός είναι και ο λόγος δημιουργίας τέτοιων θεσμών, που πρέπει να διαφυλαχθούν ως κόρη οφθαλμού.

Με πράξεις και όχι με ανέξοδα λόγια.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Βγαίνοντας από τη σπηλιά

Αυτό που ζούσαμε τις τρεις τελευταίες δεκαετίες παραπέμπει στην αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα. Ήμασταν φυλακισμένοι σε μια βαθιά σπηλιά, αλυσοδεμένοι έτσι που να μην είμαστε σε θέση να κουνάμε τα κεφάλια μας. Πίσω μας ένας τοίχος και πιο πέρα μια φωτιά. Άλλοι άνθρωποι περπατούσαν πέρα δώθε πίσω από τον τοίχο, κρατώντας στα χέρια τους και πάνω στον τοίχο διάφορα αντικείμενα συμπεριλαμβανομένων ομοιωμάτων ανθρώπων και ζώων, τα οποία έριχναν τη σκιά τους στον τοίχο της σπηλιάς που ήταν ορατός. Έτσι, όλοι εμείς, φυλακισμένοι στην επίπλαστη ευδαιμονία μας, δεμένοι πιστάγκωνα με τα δεσμά της υπερκατανάλωσης (σπίτια τόσο μεγάλα που δεν χρειαζόμασταν, αυτοκίνητα θηριώδη και ταχύτατα που δεν ανταποκρίνονταν απολύτως σε καμμία ανάγκη πέραν ίσως της επίδειξης) δεν είχαμε άλλη επίγνωση της πραγματικότητας πέραν από τις σκιές. Αυτός ήταν ο κόσμος μας. Οι ατελείς εικόνες ενός κόσμου κατασκευασμένου, που πόρρω απείχε από την πραγματικότητα.


Αλλά ετούτος ο φτιαχτός κόσμος με όλους εμάς στη θέση των καλοζωισμένων –ως επί το πλείστον- φυλακισμένων, που δεν νοιαζόμασταν για τον πραγματικό κόσμο γιατί απλά είχαμε βολευτεί στα καταναλωτικά δεσμά μας και τις σκιές που επέλεγαν να προβάλλουν στον τοίχο όσοι κούρσευαν ανενόχλητοι το βιος της έρμης χώρας, γκρεμίστηκε. Τα καταναλωτικά μας δεσμά έσπασαν. Τρίβουμε τους πονεμένους μας καρπούς και βγαίνουμε από το βάθος της σπηλιάς καλύπτοντας τα μάτια μην τυφλωθούμε από το -ενοχλητικό είναι αλήθεια- φως της πραγματικότητας.


Σε τούτη τη δύσκολη συγκυρία υπάρχουν αυτοί που διαλέγουν τις απλές αλήθειες. Φωνάζουν, διαμαρτύρονται, καταγγέλλουν, μα εν τέλει καταλήγουν στην εύκολη δοκιμασμένη στον καιρό λύση. Προτρέπουν να μπούμε και πάλι στη σπηλιά, υπερασπιζόμενοι εκείνη την επίπλαστη πραγματικότητα. Μόνο που πια δεν υπάρχουν οι λόγοι εκείνοι, που στήριζαν τη λειτουργία του σπηλαίου. Οι δεσμώτες μας κούρσεψαν τα πάντα και δεν έχουν πια λόγο ούτε να συντηρούν τα καταναλωτικά μας δεσμά, ούτε να παίζουν με τις σκιές.


Τώρα πια καλούμαστε να επιλέξουμε μεταξύ της εύπεπτης μεν, αδιέξοδης δε, λύσης της επιστροφής στο βάθος της σπηλιάς και της δύσκολης, σαφώς επίπονης, μα μόνης ρεαλιστικής λύσης: Της αντιμετώπισης της νέας κατάστασης εκτός σπηλαίου με τον ήλιο της πραγματικότητας να μας πονά τα μάτια.


Μεταξύ αυτών που υποστηρίζουν τη δεύτερη λύση είναι και η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη, που αναζητά κοινό έτοιμο να αναμετρηθεί με τις προκλήσεις των καιρών δίχως τις παρωπίδες του χτες και την εύκολη συνθηματολογία.


Νίκος Σπιτσέρης

Read More