Η Μέρκελ και οι τσαρλατάνοι

Ο θρίαμβος των λαϊκιστών κόντρα στους σιδερωμένους γραφειοκράτες στις ιταλικές εκλογές κυριάρχησε χθες στις συζητήσεις των θαμώνων του Ψηφιακού Καφενείου «Η Καβάλλα». Αυτού του φανταστικού χώρου διαλόγου κάπου στο Ιντερνετ, που προσφέρει έναν πολυπρισματικό σχολιασμό της επικαιρότητας. Ο καφετζής έψησε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια και η συζήτηση αρχίνησε:



ΝΙΚΟΣ: Πολλά ειπώθηκαν και πολλά γράφτηκαν, αλλά εγώ κρατώ την περιγραφή του άρθρου του Γκαζμέντ Καπλάνι στο protagon: Αυτό που συνέβη ήταν η εξέγερση της χειρότερης μορφής λαϊκισμού ενάντια στη χειρότερη μορφή παγκοσμιοποίησης, η οποία εκφράζεται με την ιδεολογία του άκρατου νεοφιλελευθερισμού – μια παγκοσμιοποίηση που η Ενωμένη Ευρώπη δεν ξέρει, δεν θέλει, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει και να ελέγξει αποτελεσματικά με τη σημερινή της μορφή και δομή.



ΜΑΡΙΑ: Με άλλα λόγια οι Ιταλοί είχαν να επιλέξουν μεταξύ του Μόντι, που τους φόρεσαν στην πρωθυπουργία όχι με εκλογές, αλλά κατ’ εντολή της Μέρκελ και του διευθυντηρίου των Βρυξελλών και του νερόβραστου Μπερσάνι, που με το κουρασμένο ύφος του δεν θεωρήθηκε ως η απάντηση στην πολιτική της –προτεσταντικής ηθικής- λιτότητας που εφαρμόζεται στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου και δυο γελωτοποιών της πολιτικής: των Γκρίλο και Μπερλουσκόνι, που υπόσχονταν ανατροπή της πολιτικής που τους ισοπεδώνει.



ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Και διάλεξαν τους δυο τσαρλατάνους. Κάποιοι προσάπτουν –όχι άδικα- ευθύνη στην κρίση των Ιταλών, που άλλωστε έχουν αναδείξει ως ηγέτη τους τα τελευταία χρόνια τον Μπερλουσκόνι. Εγώ λέω ότι το μήνυμα κατά της ασκούμενης πολιτικής στην Ευρώπη είναι το κυρίαρχο.



ΤΖΕΝΗ: Το κακό με τις εκλογές στην Ιταλία, όπως και με το κλίμα στην Ελλάδα είναι η πολύ μεγάλη απήχηση του λαϊκισμού. Το καλό είναι ότι το μήνυμα που στάλθηκε είναι σαφές και υποχρεώνει τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να λάβουν σοβαρά υπόψη τους ότι η πολιτική της ακραίας λιτότητας δεν οδηγεί πουθενά.



ΝΙΚΟΣ: Πάντως, η απάντηση σε τούτη την κρίση δεν μπορεί να είναι οι καραγκιόζηδες. Από την άλλη, καλό το μήνυμα –δεν λέω- αλλά τι να το κάνεις όταν η Μέρκελ και τα κοράκια που διαφεντεύουν τις τύχες της Ευρώπης δεν ακούν ούτως ή άλλως;



ΤΖΕΝΗ: Όχι μόνο δεν ακούν, αλλά αδιαφορούν παγερά για το εγχείρημα της Ενωμένης Ευρώπης. Το όραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποσυντίθεται και αυτοί είτε δεν θέλουν, είτε δεν μπορούν να αποτρέψουν το Βατερλό.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η Ενεργειακή τελειώνει

Η συζήτηση στο Ψηφιακό Καφενείο «Η Καβάλλα», αυτό τον φανταστικό χώρο διαλόγου κάπου στο Ιντερνετ, έγινε χθες πριν την κρίσιμη σύσκεψη της διοίκησης της Καβάλα Oil, με θέμα το πιθανό διαζύγιο με την «Ενεργειακή Αιγαίου». Ο καφετζής έψησε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια για να μη χάνεται η γεύση του αφεψήματος, έβαλε τα αγαπημένα του «Λαϊκά Προάστια» του Μούτση με την Μπέλλου και η συζήτηση αρχίνησε:



ΜΑΝΩΛΗΣ: Δεν ξέρω τι θα συμβεί σήμερα, αλλά είμαι βέβαιος τι θα συμβεί την επόμενη μέρα. Η Καβάλα Oil θα συνεχίσει να λειτουργεί κανονικά αφού εξασφαλιστεί η ανανέωση αδειών εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων του Πρίνου για τα επόμενα 25 χρόνια, αλλά με άλλο σχήμα. Το κεφάλαιο «Ενεργειακή» κλείνει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.



ΜΑΡΙΝΑ: Δεν αμφισβητώ ούτε την κρίση σου, ούτε τις πληροφορίες σου. Αλλά δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί η Καβάλα Oil να ακυρώσει τη σύμβαση με την «Ενεργειακή» από τη στιγμή που κουμάντο δεν κάνουν οι εργαζόμενοι. Στην «Ενεργειακή» ανήκει το 67% της Καβάλα Oil, άρα τα χέρια των εργαζομένων μου φαίνονται δεμένα. Αυτό τονίζεται και στη χθεσινή ανακοίνωση της «Ενεργειακής».



ΜΑΝΩΛΗΣ: Πράγματι, η υπόθεση μόνο απλή δεν είναι, αλλά εγώ εκτιμώ πως στο τέλος η «Ενεργειακή» θα τα μαζέψει και θα φύγει και η εκμετάλλευση των πετρελαίων θα συνεχιστεί με άλλο επενδυτικό σχήμα. Όσον αφορά την ανακοίνωση συνδυάζει τους απειλητικούς με τους απολογητικούς τόνους για τη διασφάλιση των αποδοχών των εργαζομένων, παραπέμποντας σε «ποντίκι που βρυχάται».



ΣΟΦΙΑ: Αλήθεια, γιατί δεν εξετάζετε το ενδεχόμενο να έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι τα κοιτάσματα της Καβάλας δεν έχουν μέλλον; Τα τελευταία χρόνια ακούμε μόνο παχιά λόγια και ωραίους μεγάλους αριθμούς, αλλά η αλήθεια είναι ότι η παραγωγή παραμένει οριακή.



ΝΙΚΟΣ: Πράγματι, η παραγωγή δεν δικαιολογεί ενθουσιασμό, αλλά μέλλον υπάρχει κυρίως όσον αφορά το κοίτασμα «Ε». Εξάλλου, τα πετρέλαια συνεχίζουν να λειτουργούν όχι λόγω μεγάλης παραγωγής, αλλά λόγω του πολλαπλασιασμού της τιμής του παραγόμενου προϊόντος. Και η τιμή του πετρελαίου θα παραμείνει στα ίδια επίπεδα χωρίς να αποκλείονται αυξήσεις.



ΒΑΓΓΕΛΗΣ: Είναι νωρίς για εικασίες και υπολογισμούς. Το πιθανότερο όμως είναι ότι η Καβάλα Oil θα συνεχίσει να λειτουργεί με άλλο επενδυτικό σχήμα, όπως όλα δείχνουν.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Γυάλινες προοπτικές

Τα καλά νέα από την επένδυση γυαλιού, που περνά από μέρα σε μέρα από τη Βουλή, ήταν χθες το θέμα συζήτησης των θαμώνων του Ψηφιακού Καφενείου «Η Καβάλλα», αυτού του φανταστικού χώρου διαλόγου κάπου στο Ιντερνετ. Ο καφετζής έψησε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια στη χόβολη και η συζήτηση αρχίνησε:



ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Επιτέλους, μέσα στην τόση καταχνιά και μαυρίλα και ένα ευχάριστο νέο. Όχι πως είναι πανάκεια, αλλά ήταν καιρός να κινηθεί και κάτι στον τομέα της πραγματικής οικονομίας.



ΝΙΚΟΣ: Πανάκεια δεν είναι, αλλά δεν είναι και λίγο. Σκέψου ότι μετά την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας στο νομό Καβάλας λόγω της ύφεσης, θα δημιουργηθούν περί τις 1.000 θέσεις εργασίας για την κατασκευή του εργοστασίου και περί τις 700 μόνιμες για τη λειτουργία του. Οι 200 στο εργοστάσιο και άλλες 500 στις εταιρίες δορυφόρους, από τη μεταφορά μέχρι τη συσκευασία.



ΘΟΔΩΡΟΣ: Εγώ ξέρω ότι θα βγουν από τον κρατικό κορβανά 30 εκατομμύρια ευρώ σαν μπαξίσι στους επενδυτές για να κινηθεί η οικονομία. Ποια οικονομία; Η δική τους; Δεν αντιλέγω, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, αλλά αναρωτιέμαι ως πού θα πάει με αυτό το μοντέλο του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού, που είναι σαφές ότι έχει φάει τα ψωμιά του.



ΣΜΑΡΩ: Ας αφήσουμε κατά μέρους τα επαναστατικά λογύδρια και ας μπούμε στην ουσία. Μακάρι να δημιουργούνταν δυο-τρεις τέτοιες μονάδες και ας ενισχύονταν αναλόγως από τον κρατικό κορβανά. Όχι, δεν είναι μπαξίσι. Είναι ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας. Εκτός αν προτιμάς αντί της επιδότησης της εργασίας, την επιδότηση της ανεργίας.



ΝΙΚΟΣ: Αντιλαμβάνομαι τι θες να πεις, αλλά όχι. Δεν πρόκειται ούτε για μπαξίσι, ούτε για την αναπαραγωγή του μοντέλου του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού. Παντού στον κόσμο υπάρχουν ενισχύσεις για τέτοιες μονάδες, που συμβάλλουν καταλυτικά στην άνοδο της οικονομίας και άρα του βιοτικού επιπέδου των πολλών.



ΜΑΡΙΑ: Πολλώ δε μάλλον, που πρόκειται για μια επένδυση τόσο σημαντική που δεν βλάπτει το περιβάλλον. Οι πρώτες ύλες θα είναι η χαλαζιακή ορυκτή άμμος και η ορυκτή σόδα, ενώ το εργοστάσιο θα λειτουργεί με φυσικό αέριο. Οι ρύπου που θα εκλύονται –γιατί ναι, εργοστάσιο θα είναι και ρύπους θα εκλύει- θα είναι αμελητέοι σε σχέση και με το κοινωνικό όφελος και με το παραγόμενο προϊόν, που συμβάλλει καταλυτικά στην εξοικονόμηση ενέργειας.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η "Αθηνά" και η μπάλα

Επειδή η κρίση δεν είναι μόνο προβλήματα και αδιέξοδα, αλλά και ευκαιρία, το Ψηφιακό Καφενείο «Η Καβάλλα», ο φανταστικός χώρος διαλόγου κάπου στο Ιντερνετ επιστρέφει στην «7η Αποψη» για έναν πολυφωνικό, πολυπρισματικό σχολιασμό της επικαιρότητας. Ένα καφενείο, που αν όντως υπήρχε, θα έμοιαζε πολύ με κείνους τους υπέροχους ψηλοτάβανους διαμπερείς καφενέδες της Μυτιλήνης, με την κλασική ψάθινη καρέκλα και τα μικρά μαρμάρινα τραπεζάκια. Οι κανόνες λειτουργίας είναι απλοί μεν, αλλά τηρούνται απαρέγκλιτα. Οι καφέδες είτε ψήνονται στη χόβολη, είτε στην καφετιέρα είναι σκέτοι καθώς ο ιδιότροπος καφετζής είναι απολύτως βέβαιος ότι οι προσμίξεις ζάχαρης ή γάλακτος αλλοιώνουν τη γεύση των αφεψημάτων. Η αφορμή για τη χτεσινή κουβέντα ήταν οι αντιδράσεις στο σχέδιο «Αθηνά», που κλιμακώνονται:



ΜΑΡΙΑ: Δεν παίζονται οι άνθρωποι. Έχουν δημιουργήσει μια αναταραχή άνευ προηγουμένου, προτείνοντας ένα σχέδιο, που είναι φανερό ότι πάσχει στον… σχεδιασμό. Δεν είναι δυνατόν να μεταφέρεις το ΤΕΙ Θεσσαλονίκης στις Σέρρες για να κάνεις το χατηράκι της οικογένειας Καραμανλή και να το ονοματίζεις αυτό το πράγμα εξορθολογισμό του χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.



ΝΙΚΟΣ: Ναι, αλλά και αυτή η γενικευμένη αντίδραση δείχνει τη δύναμη της αδράνειας, που κρατά καθηλωμένη ετούτη τη χώρα χρόνια τώρα, έρμαιο των στρεβλώσεων που προκαλεί η μικροπολιτική της μεταπολιτευτικής περιόδου. Ναι, συμφωνώ ότι το σχέδιο «Αθηνά» είναι σε πολλά σημεία απαράδεκτο και έχει υπονομευτεί θαρρείς από τους ίδιους τους συντάκτες του, αλλά από την άλλη είναι βέβαιο πως κάτι πρέπει να γίνει. Η «ανάπτυξη της γκαρσονιέρας» είναι ένα μοντέλο που δεν οδηγεί πουθενά.



ΟΡΕΣΤΗΣ: Έχω χίλιες δυο ενστάσεις, αλλά είναι χρήσιμο που άνοιξε αυτή η κουβέντα και θα είναι ακόμα πιο χρήσιμο αν καταλήξει τελικά σε έναν εξορθολογισμό του χάρτη με κριτήρια ακαδημαϊκά.



ΜΑΡΙΑ: Μα πού τα είδατε τα ακαδημαϊκά κριτήρια; Ο πυρήνας του νέου σχεδίου φέρει ακέραιες όλες τις παθογένειες του μεταπολιτευτικού πάρτυ. Και ρήξεις χρειάζονται και ανατροπές, αλλά όχι να αλλάξει ο Μανωλιός και να βάλει τα ρούχα του αλλιώς.



ΟΡΕΣΤΗΣ: Πάντως, όσον αφορά το ΤΕΙ Καβάλας θεωρώ υπερβολικές τις αντιδράσεις. Χωρίς να έχω τίποτα με τους Δραμινούς, θεωρώ πως καλώς αυτές οι δυο σχολές μεταφέρονται στη Θεσσαλονίκη.



ΝΙΚΟΣ: Υπάρχει όμως πρόβλημα με τον τρόπο αντιμετώπισης των δυο σχολών Διαχείρισης Πληροφοριών και Βιομηχανικής Πληροφορικής. Είναι και οι δυο καλές και χρήσιμες, έχουν επαγγελματικά δικαιώματα και αυτή η συγχώνευση υπό τον τίτλο «Μηχανικοί Πληροφορικής» βρωμάει προχειρότητα.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η πρόοδος

Η κριτική του επικεφαλής της «Συμπαράταξης Πολιτών» Άρη Βέρρου κατά της διοίκησης του δήμου Καβάλας για την πλήρη αποτυχία της στον τομέα της ανακύκλωσης είναι απολύτως δικαιολογημένη. Η αποτυχία της διοίκησης του Κωστή Σιμιτσή σε ένα κατ’ εξοχήν θέμα αυτοδιοίκησης όπως η ανακύκλωση είναι πράγματι εμφαντική. Αλλά ο κ. Βέρρος δεν πρέπει να προσπερνάει με ευκολία το ζήτημα της δημιουργίας ενός Κέντρου Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ) στη Νέα Καρβάλη, που ματαιώθηκε εξαιτίας των κινητοποιήσεων των κατοίκων. Τότε, παρά το γεγονός ότι η διοίκηση Σιμιτσή είχε 100% δίκιο, ουδείς τόλμησε να πάει κόντρα στο ρεύμα. Άλλοι, όπως η διοίκηση του Θόδωρου Καλλιοντζή στη Νομαρχία επένδυαν πολιτικά στη ματαίωση του έργου και άλλοι όπως οι παρατάξεις της Αριστεράς στο Δημοτικό Συμβούλιο έκαναν την πάπια. Ουδείς τόλμησε να βγει ανοιχτά και να πει το στοιχειώδες. Ότι η ανακύκλωση χρειάζεται και την ανάλογη υποδομή. Χρειάζεται και Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών, που –επιτέλους- δεν αποτελούν ωρολογιακές βόμβες κατά της δημόσιας υγείας όπως κάποιοι τότε είχαν καταφέρει να παρουσιάσουν το προς δημιουργία κέντρο.



Τούτο δεν σημαίνει ότι ο κ. Βέρρος δεν δικαιούται δια να ομιλεί, ούτε ότι αλλάζει κάτι όσον αφορά τις δεδομένες ευθύνες της διοίκησης Σιμιτσή. Αλλά πέραν του βολικού διαχωρισμού μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών δυνάμεων, υπάρχει και ο διαχωρισμός μεταξύ των πολλών λαϊκιστών που βάλλουν κατά των στραβών και ανάποδων σε τούτη τη χώρα γενικώς και αορίστως και των λίγων που έχουν τη διάθεση να έρθουν σε ρήξη με κατεστημένες αντιλήψεις και συμπεριφορές. Εν προκειμένω, δεν είναι ευθύνη των παρατάξεων της Αριστεράς που δεν προχώρησε η ανακύκλωση στον δήμο Καβάλας, αλλά τούτο δεν σημαίνει ότι καλώς σιώπησε τότε που κρινόταν η υπόθεση της δημιουργίας του ΚΔΑΥ. Τότε, που αντί μιας ξεκάθαρα προοδευτικής θέσης κόντρα στις άναρθρες κραυγές επιλέχθηκε η βολική σιωπή για την ήττα του Σιμιτσή.



Μόνο που τότε δεν ηττήθηκε μόνον ο Σιμιτσής. Ηττήθηκε η λογική. Ακυρώθηκε ένα στοιχειώδες βήμα προς τα μπρος, που –ποιος ξέρει;- μπορεί σήμερα να είχε δημιουργήσει μια άλλη δυναμική υπέρ της ανακύκλωσης. Όσοι τυχόν δεν καταλαβαίνουν δεν έχουν παρά να επισκεφθούν το κέντρο καύσης σκουπιδιών στις παρυφές της Βιέννης, που όχι μόνο δεν θεωρείται εστία μόλυνσης, αλλά είναι ένα ξεχωριστό αρχιτεκτονικό μνημείο, που το βρίσκει κανείς σε καρτ-ποστάλ.



Αυτό σημαίνει πρόοδος.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η ELFE καρκινοβατεί ακόμα

Τώρα που φαίνεται να έχει περάσει η μεγάλη μπόρα για την ELFE (ΒΦΛ) και η ΔΕΠΑ έχει αποκαταστήσει την τροφοδοσία του εργοστασίου με φυσικό αέριο η κυβέρνηση καλείται να βρει μια λύση προοπτικής πριν προκύψει νέο αδιέξοδο. Άπαντες γνωρίζουν ότι η λύση που δόθηκε είναι μεν πολύ σημαντική υπό την έννοια ότι αποφεύχθηκε το λουκέτο, αλλά δεν παύει να είναι προσωρινή. Πολύ σύντομα, ίσως και τον Απρίλιο, όταν πια η ΔΕΠΑ θα έχει στο μεταξύ αλλάξει ιδιοκτησιακό καθεστώς μπορεί ο νέος ιδιοκτήτης να θελήσει να πάψει τη συναλλαγή με ένα εργοστάσιο που ανήκει σε έναν επιχειρηματία υπόδικο και έγκλειστο στον Κορυδαλλό για το σκάνδαλο της Proton Bank. Άρα, το προφανές όσο και εξαιρετικά ακανθώδες ζήτημα είναι να βρεθεί το συντομότερο δυνατόν μια διάδοχη κατάσταση με προοπτικές.



Δεν είναι εύκολο. Το εργοστάσιο ανήκει στον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, που μπορεί να υποστηρίζει ότι είναι αθώος μέχρις αποδείξεως του εναντίου. Έχει κάθε δικαίωμα να δηλώνει θύμα πλεκτάνης και συγκυρίας, δεδομένου ότι δεν έχει καταδικαστεί τελεσίδικα από δικαστήριο. Μα, από την άλλη, όσο ο ιδιοκτήτης παραμένει προφυλακισμένος, το εργοστάσιο αντιμετωπίζει αντικειμενικά πρόβλημα, ιδίως λόγω του εξαιρετικά αρνητικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος. Άρα πρέπει να βρεθεί μια λύση το συντομότερο δυνατόν και το μπαλάκι βρίσκεται αντικειμενικά στο τερέν της κυβέρνησης για δυο λόγους:



Πρώτον, γιατί μπορεί να πρόκειται για δυσεπίλυτο πρόβλημα, αλλά διακυβεύονται περισσότερες από χίλιες θέσεις εργασίας σε μια περίοδο που το πρόβλημα της ανεργίας προσλαμβάνει εφιαλτικές διαστάσεις και αποτελεί το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημα στο οποίο θα κριθεί η κυβέρνησης συνεργασίας.



Δεύτερον, γιατί στην κυβέρνηση ανήκει η ευθύνη για την πώληση του εργοστασίου στον Λαυρεντιάδη. Όχι μόνο γιατί η πώληση έγινε άρον-άρον επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας, που αποτελεί τον μεγαλύτερο κυβερνητικό εταίρο, αλλά και γιατί το κράτος έχει συνέχεια. Άρα η παρούσα κυβέρνηση καλείται να διορθώσει το λάθος που έπραξε η κυβέρνηση που το 2009 έσπευσε να ξεφορτωθεί άρον-άρον το εργοστάσιο σε επιχειρηματία, που τώρα βρίσκεται προφυλακισμένος, αλλά επί σειρά ετών ήταν το «παιδί θαύμα» του επιχειρείν και ένα από τα χαϊδεμένα παιδιά του πολιτικού συστήματος. Η ευθύνη είναι προφανής.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

"Παγκαβαλιώτικο" (;) συλλαλητήριο

Πριν καλά-καλά καταλαγιάσει ο θόρυβος για το μέγεθος της συμμετοχής και της δυναμικής του παγκαβαλιώτικου συλλαλητηρίου, ήρθε η είδηση από την Πτολεμαΐδα, όπου το πανεορδαϊκό συλλαλητήριο κατά της υποβάθμισης της Εορδαίας ήταν η μεγαλύτερη κινητοποίηση που έγινε στα χρονικά. Κάτι σαν το συλλαλητήριο που είχε γίνει στην Καβάλα για τον λιθάνθρακα. Στη μεγαλύτερη κινητοποίηση όλων των εποχών για τον δήμο Εορδαίας πήραν μέρος μαθητές και πολίτες κάθε ηλικίας, που διεμήνυσαν ότι δεν θα επιτρέψουν την υποβάθμιση του Μποδοσάκειου νοσοκομείου, την απομάκρυνση της σχολής μαιευτικής του ΤΕΙ από την Πτολεμαΐδα, αλλά ούτε το κλείσιμο οποιασδήποτε υπηρεσίας. Τον τόνο έδωσαν η δήμαρχος Εορδαίας Παρασκευή Βρυσίδου, ενώ δεν έλειψε και η εκκλησία, που μάλιστα εκπροσωπήθηκε από τον μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας Θεόκλητο.



Η πρώτη ανάγνωση της είδησης από την Πτολεμαΐδα οδηγεί σε εύκολες συγκρίσεις και αφορισμούς για όσους απείχαν του παγκαβαλιώτικου συλλαλητηρίου, που σαφώς και ήταν υποδεέστερο και των προσδοκιών και των περιστάσεων. Επειδή όμως «ουδέν αναίτιον» κατά πώς έλεγε ο Ηράκλειτος και επειδή η οξύτητα των προβλημάτων είναι κοινός τόπος και στον δήμο Εορδαίας και στον νομό Καβάλας ας πάψει το κρυφτούλι και το εύκολο ανάθεμα εναντίον των απόντων και ας ειπωθούν τα πράγματα με το όνομά τους. Το πανεορδαϊκό συλλαλητήριο ήταν όντως πανεορδαϊκό γιατί έτσι το ‘θελαν οι διοργανωτές. Δεν έθεσαν το ζήτημα εκβιαστικά στη δήμαρχο, δεν προαποφάσισαν την ημερομηνία διεξαγωγής, δεν όρισαν ερήμην των υπολοίπων την ατζέντα και προέταξαν πολύ συγκεκριμένα ζητήματα αντί μιας καταγγελίας της κυβερνητικής πολιτικής γενικώς και αορίστως. Το συλλαλητήριο που έγινε στην Καβάλα ήταν τόσο «παγκαβαλιώτικο» όσο οι διοργανωτές το επιδίωξαν.



Αποφάσισαν ότι θα το διοργανώσουν δίχως να ενημερώσουν τον δήμαρχο. Όταν πήγαν στο Δημοτικό Συμβούλιο έθεσαν το ζήτημα επιτακτικά απαιτώντας από τον δήμαρχο να αποδεχθεί να συμμετέχει σε ένα συλλαλητήριο διαμαρτυρίας με δικά τους συνθήματα και όταν ο Σιμιτσής και άλλοι φορείς αρνήθηκαν να συρθούν τους κατηγόρησαν σαν αντιμνημονιακούς και καθάρισαν. Κάποιοι όπως ο δήμαρχος Νέστου Σάββας Μιχαηλίδης δεν θίχτηκαν και συμμετείχαν. Κάποιοι αρνήθηκαν να συρθούν σε ένα συλλαλητήριο με την ατζέντα του Αρσονιάδη, των αγροτών και της «Συμπαράταξης Πολιτών» και απείχαν.



Προς τι ο κλαυθμός, ο οδυρμός και οι κατηγόριες; Το συλλαλητήριο της Καβάλας ήταν εξόχως αντικυβερνητικό και τύποις παγκαβαλιώτικο. Όπως ακριβώς το επιδίωξαν οι διοργανωτές.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ούτε μια βρισιά

«Γι’ αυτό έχει τόσο μεγάλη σημασία αυτό το συνέδριο. Γιατί πριν απ’ όλα θα δείξουμε ότι το ΠΑΣΟΚ υπάρχει», είπε στην προσυνεδριακή διαδικασία του τοπικού ΠΑΣΟΚ στο Ωκεανίς η εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Φώφη Γεννηματά, αλλά οι παριστάμενοι βάλθηκαν με τη στάση τους να αποδείξουν πως όχι. Το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει. Αν υπήρχε, αν έρεαν ακόμα χυμοί στο σώμα του ΠΑΣΟΚ, θα βρισκόταν ένα αγανακτισμένο μέλος, ένα οργισμένο στέλεχος να αμολήσει έστω δυο βρισιές. Να δηλώσει ανοιχτά και ξεκάθαρα ότι αγωνιά, ότι πονά, ότι οργίζεται για το χάλι του κόμματος, που μόλις το 2009 κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 43,92% και δέκα μονάδες διαφορά από τη δεύτερη Ν.Δ. για να φτάσει στις εκλογές του περασμένου Ιουνίου στο 12,28% και να βρίσκεται πλέον σε όλες τις δημοσκοπήσεις σταθερά κάτω από το 10% σαφώς πίσω από την τρίτη «Χρυσή Αυγή». Κι όμως ουδείς αντέδρασε. Ούτε ένας αισθάνθηκε την ανάγκη να ταρακουνήσει τα νερά.



Μόνο κάτι σκόρπιες κουβέντες για την ανάγκη ριζικής ανανέωσης του στελεχιακού δυναμικού και την ανάγκη αποκατάστασης των δεσμών με τα κοινωνικά στρώματα που παραδοσιακά στήριζαν το ΠΑΣΟΚ. Τούτο δεν σημαίνει πως έχει επέλθει ο κλινικός θάνατος του ΠΑΣΟΚ. Είναι τόσο ρευστή η πολιτική κατάσταση, που οι προβλέψεις απλά δεν επιτρέπονται.



Αλλά είναι βέβαιο πως πραγματικά το ΠΑΣΟΚ δεν έχει απολύτως καμμία ελπίδα ανάνηψης εάν η προσυνεδριακή διαδικασία ήταν αντιπροσωπευτικό δείγμα γραφής στην πορεία προς το συνέδριο. Εάν δηλαδή, αντί ενός διαλόγου τόσο έντονου όσο οι καταστάσεις και τα προβλήματα της εποχής επιβάλλουν, επικρατήσει σιγή ασυρμάτου, τότε σημαίνει πως ακόμα και όσα μέλη και στελέχη απόμειναν να προσέρχονται στις εσωκομματικές διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ, το κάνουν διεκπεραιώνοντας μιαν υποχρέωση και όχι γιατί αισθάνονται την ανάγκη να εκφραστούν πολιτικά μέσα από τις γραμμές του.



Ίσως όμως και να είναι όντως το νομοτελειακό τέλος ενός κόμματος, που προσδέθηκε τόσο γερά στην εξουσία, που η πλειοψηφία των μελών και στελεχών του, δεν εκφράζονταν ούτως ή άλλως πολιτικά μέσα από τις γραμμές του εδώ και χρόνια. Η συμμετοχή τους στις εσωκομματικές διαδικασίες ήταν απλά μια υποχρέωση, που άπαντες διεκπεραίωναν είτε γιατί πρόσβλεπαν στην κατάκτηση εξουσιαστικών θώκων, είτε γιατί στόχευαν να βολευτούν κάπου στο δημόσιο. Τώρα που το ΠΑΣΟΚ έχει ανάγκη από πολιτικές ζυμώσεις και προτάσεις αυτοί που απόμειναν δεν ξέρουν τον τρόπο. Άλλοι ξέμαθαν, άλλοι ουδέποτε ασχολήθηκαν με το αντικείμενο.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ

Οι συχνές-πυκνές δημοσκοπήσεις σε μη προεκλογικές περιόδους ουδέν προσφέρουν, πέραν των εύκολων συμπερασμάτων και της πρώτης ύλης για τηλεοπτικές εκπομπές. Ουδεμία σημασία έχει αν τούτη την περίοδο προηγείται με βραχεία κεφαλή η Ν.Δ. ή ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η κατάταξη των υπολοίπων κομμάτων, πολλώ δε μάλλον σε αυτό το απολύτως ρευστό πολιτικό σκηνικό. Έξι μήνες πριν από τις εκλογές του Μαΐου του 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ απείχε από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ ουδείς μπορούσε να προβλέψει ότι θα μπορούσε ένα κόμμα σαν των Ανεξάρτητων Ελλήνων να συγκεντρώσει το 10,61% των προτιμήσεων των εκλογέων.



Τα μόνα που προσφέρονται για συμπεράσματα είναι τα περίφημα ποιοτικά στοιχεία που δεν δείχνουν την πρόθεση ψήφου, αλλά κάποιες τάσεις του εκλογικού σώματος με μονιμότερα στοιχεία. Μια τέτοια τάση αποτυπώνεται στη δημοσκόπηση της Pulse για την εφημερίδα «6 Μέρες», που για την ιστορία δείχνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται της Ν.Δ με 1,5 μονάδα (21,5-20%). Το ποιοτικό στοιχείο, που ξεχωρίζει είναι η απάντηση στο ερώτημα περί συνεργασίας στο οποίο οι ψηφοφόροι της ΔΗΜΑΡ επιλέγουν ΣΥΡΙΖΑ με ποσοστό 47%, ενώ οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγουν ΔΗΜΑΡ σε ποσοστό 56%. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ θεωρούν καλύτερη τη συνεργασία με τη ΝΔ σε ποσοστό 50%.



Με άλλα λόγια ό,τι και αν λένε τα στελέχη των δύο κομμάτων στο πλαίσιο της πολιτικής αντιπαράθεσης, η βάση τους επιζητά την εξεύρεση της «χρυσής τομής» για μια μετεκλογική συνεργασία. Όχι δεν είναι εύκολη υπόθεση ούτε επικοινωνιακά, ούτε πρακτικά. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι παπαριές περί μνημονιακού και αντιμνημονιακού μπλοκ, θαρρείς και τα μνημόνια δεν είναι διακρατικές συμφωνίες, αλλά τίποτα ιεροί φετφάδες, αλλά κυρίως η οξύτητα των προβλημάτων, που θα κληθεί να χειριστεί η επόμενη κυβέρνηση όποτε και αν γίνουν εκλογές. Εν τέλει το πρόβλημα που υπερβαίνει και τις ηγεσίες των δύο κομμάτων της Αριστεράς και τους οπαδούς τους δεν είναι αν πρέπει να συγκροτηθεί σε τούτο τον τόπο μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Σε επίπεδο προθέσεων η απάντηση είναι θετική.



Το ερώτημα είναι αν μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί στην πράξη να δώσει λύσεις και ένα άλλο δείγμα γραφής.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

3-0

Ο πρωταθλητής Ελλάδας στο ποδόσφαιρο Ολυμπιακός έχασε καθαρά και χαλαρά με 3-0 από τη μικρομεσαία του ισπανικού πρωταθλήματος Λεβάντε. Αυτό το 3-0 δεν απηχεί μόνο τη διαφορά δυναμικότητας μεταξύ του απόλυτου κυρίαρχου στο αναξιόπιστο ελληνικό πρωτάθλημα και μιας μέτριας ομάδας του πρωταθλήματος, που διεκδικούν κάθε χρόνο η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα. Είναι το λογικό και εν τέλει δίκαιο αποτέλεσμα της αναμέτρησης μεταξύ μιας ομάδας, που από την προετοιμασία του καλοκαιριού επιτίθεται και αμύνεται βάσει ενός συγκεκριμένου σχεδίου και μιας ομάδας που δεν έχει ούτε αρχή, ούτε μέση, ούτε τέλος. Δεν ήταν τυχαίο. Αν η Λεβάντε δεν είχε ένα συγκεκριμένο πλάνο ανάπτυξης στον αγωνιστικό χώρο δεν θα είχε απολύτως καμμία τύχη στο ισπανικό πρωτάθλημα. Εν αντιθέσει με τον Ολυμπιακό, που έχοντας στο τσεπάκι του το πρωτάθλημα όχι λόγω υπεροχής, αλλά ελλείψει ανταγωνιστικού αντιπάλου, δεν μπήκε σε τούτη τη διαδικασία.



Δεν συμβαίνει μόνο στο ποδόσφαιρο. Το πρόβλημα σε τούτη τη χώρα που εκπροσωπείται στα ευρωπαϊκά γήπεδα από την αναξιόπιστη πρωταθλήτρια ομάδα της, είναι ακριβώς αυτό: Η έλλειψη ενός σχεδίου με αρχή, μέση και τέλος παντού, με έμφαση στη διακυβέρνηση της χώρας. Πέρα από τις όποιες χρήσιμες αναλύσεις για την πορεία της χώρας προς τον δημοσιονομικό γκρεμό και τις ταπεινωτικές δανειακές συμβάσεις, η ουσία είναι ότι οι κυβερνήσεις Καραμανλή και Παπανδρέου αποδείχθηκε πως ήταν κάτι μπουλούκια τρωκτικών, ανίκανων, διεφθαρμένων και παντελώς άσχετων με το αντικείμενο στελεχών, που αντί να εφαρμόσουν ένα συγκεκριμένο σχέδιο για να αντιμετωπίσουν την μπόρα που ερχόταν, το ‘ριξαν στο φαγοπότι και το σορολόπ.



Τώρα, στο χείλος του γκρεμού, η κυβέρνηση Σαμαρά, που δεν έχει πια περιθώρια λάθους και θα έπρεπε να εφαρμόσει απαρέγκλιτα ένα συγκεκριμένο σχέδιο δείχνει να βαδίζει στα ίδια μονοπάτια. Βγήκε προχθές ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λυκουρέντζος και πέρασε μια τροπολογία που επέτρεπε τον ορισμό προέδρων Νοσοκομείων χωρίς πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και την επομένη την πήρε πίσω μετά τις δίκαιες και οργισμένες αντιδράσεις. Το σχέδιο «Αθηνά» για την αλλαγή του χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι γραμμένο στο ποδάρι με πλέον εμφαντικό παράδειγμα τη σχεδιαζόμενη μεταφορά του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης στις Σέρρες για το χατήρι της οικογένειας Καραμανλή. Τώρα κάνουν δεύτερες σκέψεις. Αλλά αν υπήρχε σχέδιο δεν θα έκαναν ποτέ τις πρώτες.



Αρκούν αυτές οι δυο επισημάνσεις για να καταγραφεί ένα καθαρό 2-0 σε βάρος της χώρας. Ο διασυρμός είναι επί θύραις, ελλείψει σχεδίου.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Πλεονέκτημα Ξουλόγη

Οι φωτιές που άναψε στην παράταξη Φιλόσογλου ο Χρήστος Μποσμπότης είναι από αυτές που δεν σβήνουν εύκολα. Σαν εκείνα τα κεράκια στις τούρτες των γενεθλίων, που ανάβουν ξανά και ξανά, όσο και αν προσπαθεί ο εορτάζων. Το πρόβλημα για τον Γιάννη Φιλόσογλου είναι ότι το θέμα που θέτει ο Μποσμπότης είναι υπαρκτό ό,τι και αν κάνει. Μπορεί να τον διαγράψει από την ομάδα του, αφού αμφισβητεί τον επικεφαλής. Μπορεί να αποφύγει τα πειθαρχικά μέτρα, αλλά να τον περιθωριοποιήσει συν τω χρόνω. Αυτό που δεν μπορεί να αποφύγει είναι η αλήθεια της παρέμβασης του οδοντίατρου: Εάν δεν συμβούν αλλαγές στα δημοτικά σχήματα της δεξιάς, όπως αυτή κατέβηκε στις τελευταίες δημοτικές εκλογές του Παγγαίου, ο νυν δήμαρχος Βασίλης Ξουλόγης καθίσταται το μεγάλο φαβορί. Τόσο απλά. Τόσο αληθινά.



Άλλωστε, αυτό που υποστηρίζει ο Μποσμπότης είναι ένας από τους κλασσικούς κανόνες των εκλογών της αυτοδιοίκησης: Η παράταξη που κατεβαίνει διχασμένη σε μια εκλογική αναμέτρηση και χάνει, σπανίως προλαβαίνει να ανασυγκροτηθεί μέχρι τις επόμενες εκλογές, οπότε η ήττα δεν διαρκεί μία, αλλά τουλάχιστον δύο θητείες. Νωπά είναι τα παραδείγματα στον δήμο Καβάλας. Ο Στάθης Εριφυλλίδης εξελέγη το 1998 εκμεταλλευόμενος την κάθοδο δυο ψηφοδελτίων από απέναντι υπό τους Λευτέρη Αθανασιάδη και Μιχάλη Τιμοσίδη και κέρδισε και τις εκλογές του 2002 επειδή οι πληγές δεν είχαν ακόμα κλείσει. Ο Κωστής Σιμιτσής εξελέγη δήμαρχος το 2006 εκμεταλλευόμενος τον διχασμό μεταξύ των ψηφοδελτίων υπό τους Εριφυλλίδη και Ανδρέα Καραμπουρνιώτη και κέρδισε και τις επόμενες εκλογές το 2010 κόντρα στους Θόδωρο Καλλιοντζή και Εριφυλλίδη.



Θα μπορούσε κανείς δικαίως να υποστηρίξει ότι οι κανόνες αυτοί δεν ισχύουν πλέον μετά την κατάρρευση του δικομματισμού. Μπορεί. Αλλά το μήνυμα της κάλπης του 2010 κρατά μέχρι τις επόμενες εκλογές και δεν ευνοεί καθόλου τον Φιλόσογλου. Εάν στις επόμενες εκλογές επαναληφθεί η αναμέτρηση των προηγούμενων με επικεφαλής τους Ξουλόγη, Φιλόσογλου και Χρυσανίδη, αυτός που έχει το πλεονέκτημα είναι ο Βασίλης Ξουλόγης. Ο δε Χρυσανίδης δεν φαίνεται να έχει διάθεση να υποχωρήσει με τον Φιλόσογλου απέναντι. Άλλωστε, το παιχνίδι αυτό το ξέρει καλά και το έχει διαχειριστεί και μάλιστα νικηφόρα στον πρώην δήμο Ελευθερών.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Μέτωπο λογικής

«Βάλτε στη θέση των μεταναστών τους Εβραίους και θα καταλάβετε την τρομακτική ομοιότητα μεταξύ «Χρυσής Αυγής και γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού», τόνισε σε διάλεξή του στο Αμερικανικό Κολλέγιο Αθηνών ο Μαρκ Μαζάουερ. Περιγράφοντας τη «Χρυσή Αυγή», ο σπουδαίος βρετανός ιστορικός επισήμανε ότι υπακούουν στη «μυστική φωνή του αίματος» και σε ένα είδος «Φύρερ» που θα βγάλει ασπροπρόσωπο τον «λαό» που επικαλούνται, ενώ η ελληνική Πολιτεία δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται τη σοβαρότητα της κατάστασης.



Το πρόβλημα είναι ότι η «Χρυσή Αυγή» δεν αντιμετωπίζεται ούτε με εύστοχες διαπιστώσεις, ούτε με ξόρκια, ούτε με δηλώσεις αφορισμού. Την ώρα που ο κυβερνητικός συνασπισμός ταλαιπωρείται από αντιφάσεις και δεν πείθει ότι μπορεί να δώσει διέξοδο στην κρίση και οι αντιπολιτευόμενοι ρίχνουν αλάτι στις πληγές της απαξιωμένης δημοκρατίας, χωρίζοντας τη χώρα σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς και συγχέοντας τις έννοιες της δημοκρατίας και της χούντας, η «Χρυσή Αυγή» κάνει πάρτυ στα ερείπια της οικονομικής κρίσης. Μοιράζει τρόφιμα στα σπίτια, στρατολογεί μαθητές που αισθάνονται πανίσχυροι με τη δύναμη της αγέλης και δίνει απλοϊκές απαντήσεις σε σύνθετα προβλήματα, πείθοντας τους άνεργους ότι το πρόβλημα θα λυθεί όταν εγκαταλείψει τη χώρα και ο τελευταίος Μπαγκλαντεσιανός των φαναριών.



Προ αυτού του κινδύνου, μόνο το μέτωπο της λογικής μπορεί να δώσει τη μάχη. Όχι, δεν χρειάζεται να πάψει η πολιτική αντιπαράθεση προ του κινδύνου του φασισμού. Ίσα-ίσα, πρέπει να ενταθεί, αλλά σε ένα επίπεδο αντάξιο των καιρών και των περιστάσεων. Ανιστόρητα και ανόητα συνθήματα του τύπου «χούντα είναι θα περάσει» και «να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή» ρίχνουν νερό στο μύλο των εχθρών της Δημοκρατίας, που πλέον μπήκαν στη Βουλή, μπήκαν στα σπίτια και στρατολογούν αβέρτα κόσμο, που είναι δικαίως αγανακτισμένος με τη διαφθορά και την αναξιοπιστία της πολιτικής. Εξίσου επικίνδυνες είναι οι γκαιμπελίστικες πρακτικές των επικοινωνιακών συμβούλων της Νέας Δημοκρατίας, τους οποίους εύστοχα χαρακτήρισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας «επιφανείς ακροδεξιούς αναλφάβητους, μικρούς Γκέμπελς του συστήματος, που έχουν άμεσα στοχοποιήσει όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και κάθε ανεξάρτητο πολίτη».



Όσο συνεχίζεται τούτο το επικίνδυνο μπρα-ντε-φερ μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, που επιτείνει την αναξιοπιστία της πολιτικής και πληγώνει τη δημοκρατία, θα ενισχύονται η «Χρυσή Αυγή» και οι παραφυάδες της.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Άνευ πτυχίου

Επιτέλους, η κίνηση που περίμενε με αγωνία το πανελλήνιο έγινε. Μειώνονται τα τυπικά προσόντα που απαιτούνται για την επιλογή διοικητών και αναπληρωτών διοικητών στα νοσοκομεία του ΕΣΥ. Σύμφωνα με τροπολογία του υπουργού Υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζου, αναστέλλεται μέχρι τις 31 Μαρτίου 2013 η ισχύς των κείμενων διατάξεων που προβλέπουν ότι οι διοικητές και αναπληρωτές διοικητές των νοσοκομείων πρέπει να είναι πτυχιούχοι ΑΕΙ ή ΑΤΕΙ ή αντίστοιχου αναγνωρισμένου τίτλου του εξωτερικού. Άρα, ανοίγει διάπλατα ο δρόμος στους κομματικούς εγκάθετους που επιθυμούν διακαώς να διοικήσουν νοσοκομειακές μονάδες, αλλά κωλύονται επειδή δεν διαθέτουν πτυχίο. Εξάλλου, το πτυχίο δεν μπορεί να είναι προαπαιτούμενο όταν το κριτήριο που υπερέχει σε κάθε περίπτωση είναι η κομματική προέλευση των επιλεγέντων.



Για όσους τυχόν δεν κατάλαβαν, το νεοελληνικό κράτος επανιδρύεται με στελέχη, που θα διακρίνονται στη βάση ενός κύριου προσόντος: της κομματικής ταυτότητας. Θα μπορούσε κάποιος κακεντρεχής να υποστηρίξει πως ο κομματισμός του δημοσίου υπήρξε μία από τις βασικές αιτίες της χρεοκοπίας του τόπου. Θα μπορούσε επίσης να υποστηρίξει ότι μια από τις κύριες αιτίες της εκτεταμένης διαφθοράς στην ελληνική δημόσια διοίκηση είναι η ταύτιση των στελεχών της δημόσιας διοίκησης με τους κομματικούς τους προϊσταμένους, με συνέπεια να δημιουργούνται κενά στους ελεγκτικούς μηχανισμούς.



Αλλά όλες αυτές οι ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις στηρίζονται σε κριτήρια ορθολογικά. Δεν αναλύουν την παγκόσμια, πανευρωπαϊκή και ελληνική οικονομική κρίση με βάση σενάρια συνωμοσίας. Αναζητούν την αιτία του κακού πρώτα στις γνωστές εγγενείς παθογένειες του ελληνικού δημόσιου βίου και κατά δεύτερο λόγο εστιάζουν στις δεδομένες και ενίοτε καταλυτικές ευθύνες πολιτικών προσώπων, που με τους απαράδεκτους χειρισμούς τους οδήγησαν τη χώρα στο χείλος της αβύσσου. Μόνο που τούτες οι προσεγγίσεις δεν βοηθούν. Τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα. Δεν έφταιξε κατ’ ελάχιστον η συνταξιοδότηση γυναικών στην ηλικία των 40 χρόνων. Όχι, δεν έφταιξε το υπέροχο πάρτι με τα κονδύλια των ευρωπαϊκών προγραμμάτων.



Η εξήγηση είναι απλή, απλούστατη. Όλα οφείλονται σε μια συνωμοσία εθνοπροδοτών, που λειτούργησαν ως πράκτορες ξένων δυνάμεων και ξεπούλησαν τη χώρα και τον αμύθητο ορυκτό της πλούτο στους Γερμανούς και τους Εβραίους. Ίσως να επέδρασαν καταλυτικά και οι ψεκασμοί από αέρος για τον έλεγχο των μαζών. Συνελόντι ειπείν όποιος ασχολείται με τα τυπικά προσόντα των διοικητών των νοσοκομείων είναι μακριά νυχτωμένος. Τελεία. Και παύλα.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η αλητεία και η γιορτή

Οι εικόνες ξεφτίλας και ντροπής που εκτυλίχθηκαν στον τελικό του κυπέλου μπάσκετ μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού στο γήπεδο του Ελληνικού δεν αφορούν μόνο τους φιλάθλους. Είναι δείγμα χαρακτηριστικό της κρίσης της ελληνικής κοινωνίας και της ελληνικής Πολιτείας, που δεν περιορίζεται μόνο στον οικονομικό τομέα. Όχι, δεν είναι πρωτοφανές να σκοτώνονται οι «φίλαθλοι» στα γήπεδα. Συμβαίνει και αλλού. Αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί σε καμμία στοιχειωδώς σοβαρή χώρα, εάν είχε προαναγγελθεί. Διότι αυτό έγινε την Κυριακή το απόγευμα στο Ελληνικό. Ήταν μια μάχη δυο αντιπάλων «στρατών» κατόπιν ραντεβού. Δεν το ήξεραν δυο-τρεις καλά πληροφορημένοι δημοσιογράφοι, τους οποίους θα έπρεπε εγκαίρως να λάβουν υπόψη τους οι διοργανωτές.



Το ήξεραν οι πάντες. Όσοι στοιχειωδώς ασχολούνται με το μπάσκετ γνώριζαν από πριν τι θα συμβεί. Και όμως ουδείς έλαβε τα μέτρα του. Οι διοικήσεις των δυο ομάδων, που παρεμπιπτόντως συγκαταλέγονται στην αφρόκρεμα της Ευρώπης, άφησαν το θέμα στη διακριτική ευχέρεια της Αστυνομίας εάν δεν φρόντισαν να διευκολύνουν τα τάγματα κρούσης με πράσινες και κόκκινες φανέλες. Η Αστυνομία επέτρεψε να μπουν στο γήπεδο σεσημασμένοι από προηγούμενα κατορθώματά τους στα γήπεδα. Η Ομοσπονδία του μπάσκετ και ο ΕΣΑΚΕ, όχι μόνον δεν φρόντισαν να αποτρέψουν τη σύγκρουση, αλλά τα τελευταία χρόνια στήνουν τις κληρώσεις από την αρχή, έτσι που σε κάθε τελικό κυπέλου να αναμετρώνται οι δύο ισχυρότερες ομάδες της Ελλάδας, θαρρείς και θα έκανε κακό στο άθλημα το στοιχείο της έκπληξης, που εγκυμονεί σε κάθε τελικό.



Τα όσα συνέβησαν στο γήπεδο του Ελληνικού συνθέτουν την εικόνα της Ελλάδας που πρέπει να αλλάξουμε. Την Ελλάδα της αλητείας και των ανεπίτρεπτων συμβιβασμών. Της Πολιτείας που αδιαφορεί, των οικονομικών παραγόντων που συναλλάσσονται με τα κυκλώματα της βίας και της αλητείας όταν δεν είναι αυτοί που τα κατευθύνουν και των κάφρων που σκοτώνονται σε ένα παιχνίδι στημένο.



Ευτυχώς όμως υπάρχει και η εικόνα της άλλης Ελλάδας, που εκτυλίσσεται σε κάθε αναμέτρηση της ομάδας μπάσκετ της Ένωσης Καβάλας στην Καλαμίτσα. Όσοι τυχόν δεν έχετε συνειδητοποιήσει τη χαρά της γιορτής που απολαμβάνουν οι φίλαθλοι της Ενωσης σπεύσατε. Αύριο στις 5.30 η Ενωση αντιμετωπίζει στην Καλαμίτσα τη Λέφσκι Σόφιας για τη Βαλκανική Λίγκα και το Σάββατο τον Κολοσσό Ρόδου στον πρώτο αγώνα μιας σειράς τελικών για να εξασφαλιστεί η παραμονή στην Α1.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Οι Καβαλιώτες βουλευτές

Μην παρεξηγείτε τους Καβαλιώτες βουλευτές. Έχουν πλήρη επίγνωση και των ευθυνών τους και των ευθυνών του κόμματος με το οποίο εξελέγησαν. Γνωρίζουν ότι το εργοστάσιο της ΒΦΛ πουλήθηκε νύχτα το 2009 επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας εν μέσω προεκλογικής περιόδου στον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, που ως γνήσιο τέκνο του επιχειρείν τελευταίας εσοδείας είχε φροντίσει να έχει άκρες και στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία. Αντιλαμβάνονται το μέγεθος των ευθυνών τους σε περίπτωση που τελικά η ΔΕΠΑ κλείσει οριστικά τις βάνες που σήμερα δίνουν μόνο ένα 5% του απαιτούμενου φυσικού αερίου, ίσαμε να μην κλείσει. Ξέρουν ότι δεν θα χαθούν ούτε μια, ούτε δυο θέσεις εργασίας. Αν συνυπολογίσει κανείς τους 400 μόνιμους, τους 200-250 έκτακτους και τους εργαζόμενους στις μεταφορές και στις άλλες εταιρίες δορυφόρους, μπορεί αύριο να προστεθούν στις στρατιές των ανέργων γύρω στους 1.200 ανθρώπους.



Οι τέσσερις νεοδημοκράτες βουλευτές της Καβάλας μπορεί να μην ανταλλάσουν καλημέρα μεταξύ τους και ο καθένας να κινείται μονάχος, αλλά δεν το κάνουν από έλλειψη υπευθυνότητας, αλλά στο πλαίσιο ενός καλά ανοργάνωτου σχεδίου. Ιδού: Βγήκε την Παρασκευή ο Παναγιωτόπουλος και έγραψε στο facebook ότι η σημερινή σύσκεψη ορίστηκε κατόπιν ολονύκτιων και ολοήμερων μαραθώνιων διαβουλεύσεων. Λίγη ώρα αργότερα ο Καλαντζής έκανε ρελάνς μιλώντας για καθοριστική παρέμβαση «υψηλά ιστάμενου κυβερνητικού στελέχους», τον οποίο και ευχαρίστησε δημοσίως. Έσπευσε δε να προσθέσει ότι δεν προηγήθηκαν μαραθώνιες διαβουλεύσεις. Όλα έγιναν με μια κίνηση ματ.



Είναι άγνωστο τι έπραξαν οι άλλοι δυο νεοδημοκράτες βουλευτές, οι Πασχαλίδης και Κλειτσιώτης, αλλά πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι δεν έσπευσαν να συνταχθούν στο πλευρό του ενός ή του άλλου. Οι άνθρωποι έχουν προσωπικότητα, έχουν άποψη πολιτική, οπότε πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι έκαναν του κεφαλιού τους. Άλλη πόρτα θα χτύπησε ο ένας, άλλη ο άλλος. Όχι, δεν πρόκειται για παντελή έλλειψη συντονισμού. Απλώς οι τέσσερις νεοδημοκράτες βουλευτές της Καβάλας συνιστούν ατύπως μια ομάδα με έναν ποδοσφαιριστή, έναν τενίστα, έναν σκακιστή και έναν βολεϋμπολίστα. Δεν έχει σημασία σε ποιο πρωτάθλημα συμμετέχουν. Ό,τι και αν παίζουν, το κάνουν με τρόπο μοναδικό, οπότε ο αιφνιδιασμός του αντιπάλου είναι δεδομένος. Τόσο δεδομένος, όσο και η ήττα.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ο θρίαμβος της ανοησίας

Τα προβλήματα που μας ταλανίζουν είναι οικονομικά, δηλαδή πολιτικά με ιστορικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις, αλλά έχουν έναν κοινό παρονομαστή, που δεν φαίνεται να αλλάζει από την Αθήνα του 5ου αιώνα π.Χ., τότε που τέθηκαν τα θεμέλια της δυτικής φιλοσοφίας, μέχρι σήμερα: Την ανοησία. Την ανοησία, που είναι απέραντη όσο το σύμπαν, διαχρονική και παίζει πάντα έναν ρόλο καταλυτικό. Από την εποχή της Αρχαίας Ελλάδας, όταν οι ανόητοι της εποχής έκαιγαν τα βιβλία του Πρωταγόρα, με συνέπεια να απομείνουν μόνο κάτι σπαράγματα από το έργο του μεγάλου φιλοσόφου, που διατύπωσε την ανεξίτηλη φράση «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος», μέχρι σήμερα η ανοησία καθορίζει την πορεία των πραγμάτων. Λόγω ανοησίας δόθηκε το κώνειο στον Σωκράτη. Λόγω ανοησίας οι ταλιμπάν Χριστιανοί στην Αλεξάνδρεια εκτέλεσαν τη μεγάλη μαθηματικό και νεοπλατωνική φιλόσοφο Υπατία. Λόγω ανοησίας, εγκληματικής ανοησίας, έχουν στηθεί στον ρου της παγκόσμιας ιστορίας σπουδαίοι άνθρωποι στο απόσπασμα.



Η ανοησία είναι που δίνει τροφή στον παραλογισμό που ζούμε καθημερινά. Θα μπορούσε κανείς να προτάξει πολιτικά επιχειρήματα, να αναζητήσει τη γενεσιουργό αιτία, που τρέφει ακροδεξιά μορφώματα τύπου «Πατριωτικής Κίνησης Πολιτών» και «Χρυσής Αυγής», αλλά εν τέλει είναι ανόητο τον 21ο αιώνα να βγάζουμε τους σκελετούς από τα ντουλάπια και να τους προβάρουμε σαν καινούργια φορεσιά. Είναι ανόητο να επικροτούν οι επαγγελματίες πέριξ της κεντρικής πλατείας την επιχείρηση εκκένωσης της πλατείας από τους γύφτους από τους «παλικαράδες» της Πατριωτικής Κίνησης Πολιτών, δίχως να λαμβάνουν υπόψιν τους ότι αύριο μπορεί μια πρωτοβουλία αυτής ή μιας άλλης οργάνωσης του είδους να στραφεί εναντίον τους.



Εξίσου ανόητη ήταν η πρωτοβουλία της Πατριωτικής Κίνησης Πολιτών να δημιουργήσει επεισόδια κατά την εθιμοτυπική επίσκεψη του Τούρκου προξένου στον δήμαρχο Καβάλας. Αυτόν τον κύκλο της ανοησίας συνεχίζουν όσοι κυκλοφόρησαν τις αφίσες που φορτώνουν στην Πατριωτική Κίνηση Πολιτών συμβάντα που δεν έχουν εξιχνιαστεί όπως η σφαγή του γουρουνιού στην Παλιά Μουσική προσθέτοντας από κάτω τα λογότυπα των καταστημάτων, που κατά καιρούς έχουν υποστηρίξει εκδηλώσεις της Κίνησης. Όχι, οι προκλήσεις των ακροδεξιών δεν αντιμετωπίζονται με προγραφές καταστημάτων. Δεν είναι μόνο ανέντιμο και απολίτικο. Είναι ανόητο. Όταν όμως ο ανόητος αντιμετωπίζεται με ανοησίες, τότε δεν έχει απλώς κερδίσει.



Έχει θριαμβεύσει.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Τι Βουλή, τι Δαφνί

Τα δυο αδέλφια από την Καβάλα έδωσαν πέρυσι πανελλαδικές εξετάσεις και πέρασαν στη Θεσσαλονίκη. Σε ΑΕΙ το κορίτσι, σε ΤΕΙ το αγόρι και μάλιστα σε τμήμα που θεωρείται ότι έχει προοπτικές. Δεν έγινε τυχαία. Ο πατέρας είναι άνεργος και η τετραμελής οικογένεια τα φέρνει βόλτα με τον μισθό της μάνας, οπότε δεν υπήρχε δυνατότητα να σπουδάσουν τα παιδιά σε διαφορετικές πόλεις. Είχαν το δικαίωμα να επιλέξουν ό,τι σχολή επιθυμούν, αλλά στην ίδια πόλη. Διάλεξαν τη Θεσσαλονίκη. Βρήκαν σπίτι, τα παιδιά μπήκαν στο πνεύμα, άρχισαν να διαβάζουν και να δίνουν μαθήματα ώσπου προέκυψε το σχέδιο «Αθηνά» για να ανατρέψει τα πάντα. Το αγόρι πρέπει από του χρόνου να μαζεύει τα πράγματά του και να μετοικήσει στις Σέρρες. Ή να εγκαταλείψει τις σπουδές. Δεν είναι η μοναδική περίπτωση.



Μα, μπορεί κανείς να πει οι τομές απαιτούν θυσίες. Πράγματι. Μόνο που η εν λόγω τομή δεν υπακούει σε καμμία απολύτως λογική. Η διάλυση του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης δια της μεταφοράς δέκα τμημάτων του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης στο ΤΕΙ Σερρών είναι καταφανώς παράλογη και εκ διαμέτρου αντίθετη με το πνεύμα του σχεδίου «Αθηνά». Εξίσου παράλογη με τη μεταφορά του μεγαλύτερου τμήματος του ΤΕΙ Λάρισας στη Λαμία. Όχι, εν προκειμένω, δεν φταίει το μνημόνιο, δεν φταίνε οι πιστωτές, δεν φταίνε οι αόρατοι κύκλοι που τάχατες απεργάζονται νυχθημερόν σχέδια εναντίον της πατρίδος. Φταίνε αυτοί, που στο όνομα του εξορθολογισμού του χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αναπαρήγαγαν τη λογική της γκαρσονιέρας δια της οποίας γέμισε η Ελλάδα μια διάφορα τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ με κριτήρια κάθε άλλο παρά ακαδημαϊκά.



Μα, θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς, προβλήματα σα και αυτό της εν λόγω τετραμελούς οικογένειας θα παρουσιάζονταν ακόμα και αν οι αλλαγές του χάρτη γίνονταν με απολύτως αξιοκρατικά κριτήρια. Πράγματι, αλλά τότε θα υπήρχε και ένα αίσθημα δικαιοσύνης για να συμβάλλει στην υπέρβαση των δυσκολιών. Τότε, ακόμα και όσοι υποχρεώνονταν να ξεσπιτωθούν μπορεί να διαμαρτύρονταν, να έβριζαν, αλλά θα ήξεραν ότι πληρώνουν μια τομή κατά τα άλλα επιβεβλημένη σε μια χώρα, που κάποτε έπρεπε να σοβαρευτεί. Τώρα όμως ξέρουν καλά ότι επί της ουσίας τίποτα δεν αλλάζει. Υπό αυτές τις συνθήκες, το σύνθημα «συγχωνεύστε καλύτερα τη Βουλή με τον Κορυδαλλό» των αγανακτισμένων φοιτητών του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης έξω από το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης φαντάζει κάθε άλλο παρά ακραίο, αν και θα μπορούσε να τροποποιηθεί: «Συγχωνεύστε καλύτερα τη Βουλή με το Δαφνί».



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Το λάθος του 12%

Το όχι του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα στο αίτημα των βουλευτών Καβάλας και Δράμας να επιδοτείται κατά 12% το κόστος εργασίας σε όλη την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης δεν συνιστά πρόκληση και δεν δικαιολογεί οργή. Ήταν η αναμενόμενη απάντηση στη λάθος ερώτηση. Εν μέσω της κρίσης, το αίτημα για αύξηση του ποσοστού επιδότησης από το 4 στο 12% για τους νομούς Καβάλας και Δράμας μπορεί να ήταν δίκαιο και σωστό, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να ικανοποιηθεί. Άρα, το πρόβλημα δεν είναι εν τέλει ούτε ο Στουρνάρας, ούτε η απάντησή του, αλλά το αίτημα που δεν διατυπώθηκε σωστά από τους εκπροσώπους των δύο νομών στο κοινοβούλιο.



Το πρόβλημα ούτε ήταν, ούτε είναι ότι το κόστος εργασίας στους νομούς Καβάλας και Δράμας επιδοτείται κατά 4% και όχι κατά 12%, διότι κάλλιστα ο όποιος Στουρνάρας μπορεί να αναρωτηθεί ποιος λόγος επιβάλλει την επιδότηση του κόστους εργασίας, δεδομένου ότι οι θέσεις εργασίας υφίστανται για να προσπορίζουν κέρδη στον όποιο εργοδότη. Το πρόβλημα είναι η ανισότητα των αναπτυξιακών κινήτρων όπως αυτό μέσα στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, που προκάλεσε την απόλυτη αποτυχία. Να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην ανάπτυξη των νομών Καβάλας και Δράμας, χωρίς να αλλάξει η μοίρα των νομών της Θράκης.



Άρα, το σωστό και αυτονόητο αίτημα που έπρεπε να τεθεί στον Στουρνάρα είναι η εξίσωση των αναπτυξιακών κινήτρων και στους πέντε νομούς της Περιφέρειας ανεξαρτήτως ποσοστού. Αν υπάρχουν διαθέσιμα χρήματα, η επιδότηση να φτάνει στο 12%, αν όχι στο 10 ή στο 8%. Με άλλα λόγια να δημιουργηθεί ένας κουμπαράς για το σύνολο της Περιφέρειας, που να δίνει χείρα βοηθείας στις επιχειρήσεις σε τούτη τη δύσκολη συγκυρία γιατί είναι σίγουρα προτιμότερο να επιδοτείς την εργασία, παρά την ανεργία. Όχι, πως κατά καιρούς δεν τέθηκε και με αυτό τον τρόπο το ζήτημα. Μπορεί να τέθηκε και στη συνάντηση με τον Στουρνάρα. Αλλά είναι διαφορετικό να θέτεις ευθύς εξαρχής σωστά ένα ζήτημα και είναι άλλο να μπαίνεις εκ των υστέρων σε μια διαδικασία εκπτώσεων από την μαξιμαλιστική αρχική διεκδίκηση.



Μα από την άλλη όποιος πολιτικός δεν εγείρει μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις, δεν θεωρείται αρκούντως μαχητικός και εν τέλει δεν επανεκλέγεται. Άρα η μοίρα και των επόμενων μαξιμαλιστικών διεκδικήσεων είναι λίγο έως πολύ προδιαγεγραμμένη.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ένα σχέδιο

Μέσα σε τούτη τη δίνη της κρίσης, που πετάει κόσμο στο περιθώριο, κλείνει μαγαζιά, συσσωρεύει θυμό, αναδεικνύει σαν μεγέθη πολιτικά κάτι τενεκέδες ξεγάνωτους που απλώς γυαλίζουν στον ήλιο είναι απαραίτητο να μην καταλήγουν τα πάντα στη χοάνη της απαξίωσης. Παράλληλα με τη δίκαιη οργή για ένα πολιτικό σύστημα, που ακόμα και σε τούτη την κρίσιμη καμπή αποδεικνύεται κατώτερο των προσδοκιών και των περιστάσεων, να μην περνάμε στο ντούκου αυτά που γίνονται και είναι θετικά. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο, που συνέταξε ο δήμος Καβάλας. Όχι, το σχέδιο αυτό δεν θα λύσει ως δια μαγείας τα προβλήματα που ταλανίζουν τους δημότες της Καβάλας. Όχι, δεν θα δημιουργήσει άμεσα δουλειές που θα απορροφήσουν τους ανέργους, που πολλαπλασιάζονται με εφιαλτικούς ρυθμούς.



Αλλά είναι μια κίνηση ουσίας, που ξεκαθαρίζει το τοπίο για κάθε πολίτη και για κάθε υποψήφιο επενδυτή που θα επιλέξει την Καβάλα για να δημιουργήσει οτιδήποτε. Από ένα σπίτι, μέχρι μια βιομηχανία. Μα, θα αντιτείνει και δικαίως ο άνεργος «και τι με νοιάζει εμένα; Εγώ θέλω μια δουλειά για να ταΐζω τα παιδιά και τη θέλω τώρα». Προφανώς, οι άνεργοι, είτε εργάζονταν στον ιδιωτικό τομέα, είτε είχαν επί χρόνια μαγαζί που αναγκάστηκαν να κλείσουν, έχουν δίκιο ό,τι και αν πουν. Μόνο που από την άλλη, οι βαθύτερες αιτίες της κρίσης δεν είναι η προτεσταντική ηθική της Μέρκελ και η ανικανότητα κάποιων υπουργών. Είναι η φαυλότητα ενός πολιτικού συστήματος, που μεταξύ ουσίας και εντυπώσεων, δεν αντιμετώπιζε ποτέ δίλημμα. Επέλεγε τις εντυπώσεις δίχως δισταγμό. Το περιτύλιγμα, που φέρνει ψήφους.



Αυτό που δεν πρέπει να μας διαφεύγει είναι ότι κινήσεις όπως η σύνταξη ενός Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου σε μια χώρα που ο σχεδιασμός γενικώς είναι άγνωστη λέξη είναι ένα σημαντικό βήμα προς τα μπρος και ως τέτοιο πρέπει να αξιολογηθεί. Προφανώς δεν αρκεί. Απαιτείται σειρά βημάτων με κοινό παρονομαστή τη σοβαρότητα και τον σχεδιασμό ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την υπέρβαση της κρίσης. Δεν υπάρχει δύσκολο πρόβλημα, που να επιδέχεται εύκολες λύσεις. Ας παραμερίσουμε τις εύκολες, πιασάρικες και εν τέλει ανόητες ατάκες και τις «μαγικές λύσεις», που δεν υπάρχουν και ας στραφούμε σε λύσεις ουσίας. Μια τέτοια λύση είναι το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του δήμου Καβάλας. Τίποτα περισσότερο. Τίποτα λιγότερο.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Στο θολωμένο του μυαλό

«Τα κίνητρά του ήταν πολιτικά. Θεωρεί τον εαυτό του αιχμάλωτο πολέμου. Δεν θεωρεί τον εαυτό του θύμα. Δεν θα υποβάλλει μήνυση στους αστυνομικούς που τον χτύπησαν. Επιθυμεί η κακοποίησή του να ευαισθητοποιήσει τις συνειδήσεις των πολιτών». Η δήλωση αυτή του 20χρονου Νίκου Ρωμανού, που συνελήφθη για τις ληστείες στο Βελβεντό Κοζάνης μας αφορά όλους. Όπως και ένα άλλο περιστατικό που συνέβη λίγα χρόνια νωρίτερα. Ο νεαρός ληστής, που στο θολωμένο του μυαλό, την ώρα της ληστείας μπορεί να χτυπούσε το σύστημα, τον καπιταλισμό ακόμα και την ίδια την ιδέα της αποταμίευσης, που κατά την εκτίμησή του έχει δηλητηριάσει τους πολίτες και τους έχει κάνει ραγιάδες, ήταν κολλητός φίλος του Αλέξη Γρηγορόπουλου και ήταν μαζί του εκείνο το βράδυ που ο 15χρονος φίλος του έπεφτε νεκρός από αστυνομικά πυρά.



Μετά από εκείνο το περιστατικό, που τον σημάδεψε μεγάλωσε σε μια χώρα, στην οποία η πολιτική αντιπαλότητα διεξάγεται με ύβρεις και βρυχηθμούς. Τις προηγούμενες δεκαετίες υπήρχε οξύτατη πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ δεξιών και αντιδεξιών, έντιμων και απατεώνων, αποτελεσματικών και μη αποτελεσματικών και ούτω καθεξής. Τα χρόνια από τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου και εντεύθεν η πολιτική σύγκρουση γίνεται μεταξύ «πατριωτών» και «προσκυνημένων», «αγωνιστών» και «δωσίλογων», «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» στο πλαίσιο μιας αντιπαράθεσης τυφλής και βαθύτατα απολίτικης.



Μέσα σε αυτό το εμφυλιοπολεμικό κλίμα μεγάλωσε αυτό το παιδί, που έφτασε στα 20 του χρόνια να συμμετάσχει σε ένοπλη ληστεία στο όνομα ενός αγώνα πολιτικού ενάντια στο σύστημα. Μέσα σε αυτό το κλίμα, όταν συνελήφθη για τη ληστεία ξυλοκοπήθηκε αγρίως από τους αστυνομικούς αν και ήταν κρατούμενος. Ουδείς σεβάστηκε τα δικαιώματά του. Τον τσάκισαν στον ξύλο δικαιώνοντας πλήρως τις ιδέες που κουβαλά στο θολωμένο του μυαλό. Μέσα σε αυτό το κλίμα γίνεται η αποτίμηση της εξ ορισμού καταδικαστέας πράξης του. Το κυρίως ζητούμενο δεν είναι η αντιμετώπιση της συγκεκριμένης πράξης του 20χρονου και των άλλων τριών νεαρών, που πήραν μέρος στις ληστείες στο Βελβεντό. Αυτό είναι ζήτημα της δικαιοσύνης. Το θέμα είναι αν κάποια στιγμή, και ενώ η διεθνής οικονομική κρίση επιτείνεται και πετά διαρκώς όλο και περισσότερους στο περιθώριο, υπάρξει στοιχειώδης σοβαρότητα από όλες τις πλευρές, ώστε όλο και λιγότερα παιδιά να αρπάζουν τα κουμπούρια για να αποδώσουν δικαιοσύνη.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Τα τσαλιμάκια του Αλέξη

Λίγες μόλις ημέρες μετά τη συνέντευξή του στη ΝΕΤ, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας απέδειξε για πολλοστή φορά ότι είναι μαλωμένος με τη συνέπεια και ενίοτε με την υπευθυνότητα. Στη συνέντευξή του στη ΝΕΤ είχε δηλώσει αποφασισμένος να συνεργαστεί ακόμα και με τον διάβολο για να σώσει τη χώρα, ενώ ερωτηθείς συγκεκριμένα για τις πολιτικές δυνάμεις με τις οποίες θα μπορούσε να συνεργαστεί σε κυβερνητικό επίπεδο δήλωσε έτοιμος να συνεργαστεί με δυνάμεις από τον «λαϊκό χώρο του Κέντρου», της δεξιάς και της κεντροαριστεράς. Λίγες μέρες μετά στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής» δήλωσε ότι δεν υπάρχει απολύτως κανένα περιθώριο συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική Αριστερά. Διαγράφοντας μια πιρουέτα θεαματική μεν, άγαρμπη δε, παρέπεμψε ευθέως στο «Dancing with the stars», το οποίο χρησιμοποίησε ο Θεόδωρος Πάγκαλος για να τον περιγράψει.



Προφανώς είναι δικαίωμα και του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ να μην θέλουν να κυβερνήσουν στον αιώνα των αιώνων, επιλέγοντας να κατοχυρώσουν τη θέση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που είναι σαφώς πιο βολική. Επίσης, είναι δικαίωμα του κ. Τσίπρα να θεωρεί ότι μπορεί να κυβερνήσει με τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» με τους οποίους προφανώς έχει περισσότερα κοινά. Είναι επίσης δικαίωμά του να εκτιμά ότι την επομένη των επόμενων εθνικών εκλογών δεν θα μπουν στη Βουλή ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, αλλά κάποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις –άγνωστο ποιες- με τις οποίες θα συνεργαστεί.



Είναι δικαίωμά του να επιδίδεται σε πολιτικές πιρουέτες προσδοκώντας να αποκομίσει πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη, κινούμενος ανά βδομάδα από τον χώρο των νοικοκυραίων μέχρι τον χώρο της άκρας Αριστεράς, φροντίζοντας να έχει την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Παράλληλα, όμως είναι υποχρεωμένος σε τούτη την κρίσιμη συγκυρία να ανταποκριθεί και στον ρόλο τον οποίο του ανέθεσαν οι πολίτες με την ψήφο τους. Όταν με την ιδιότητα του υποψήφιου πρωθυπουργού δηλώνει έτοιμος να συνεργαστεί σε κυβερνητικό επίπεδο οφείλει να απαντά με τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα, που ο ρόλος του επιβάλλει.



Οι αντιφατικές δηλώσεις με το βλέμμα στραμμένο από τη μια στις δημοσκοπήσεις και από την άλλη στις αντιδράσεις του ιδεολογικού και πολιτικού αχταρμά, που συστεγάζεται στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν συνιστούν σοβαρή πολιτική πρόταση.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Πληροφορική και ΣΔΟ

Το θετικό για το ΤΕΙ Καβάλας όσον αφορά τη θέση του στον χάρτη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης όπως διαμορφώνεται με το σχέδιο «Αθηνά» είναι ότι υπάρχει. Ούτε καταργείται, ούτε αποδυναμώνεται σε βαθμό, που να προοιωνίζεται την κατάργησή του στο μέλλον. Άλλωστε, το ΤΕΙ Καβάλας έχει κερδίσει με το σπαθί του μια θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευσης και οι συντάκτες του σχεδίου «Αθηνά» δεν θα μπορούσαν να το παραβλέψουν. Το αρνητικό είναι η υποβάθμιση της Σχολής Διοίκησης Οικονομίας (ΣΔΟ), αφού μετά τη συγχώνευση των τμημάτων Βιομηχανικής Πληροφορικής της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών (ΣΤΕΦ) και Διαχείρισης Πληροφοριών της ΣΔΟ, το νέο τμήμα Τεχνικών Πληροφορικής θα ανήκει στη ΣΤΕΦ.



Όχι, δεν πρόκειται για την παραδοσιακή κόντρα μεταξύ της ΣΤΕΦ και της ΣΔΟ, που άλλωστε ουδέποτε σημείωσε εξάρσεις πέρα από προεκλογικά πειράγματα. Το πρόβλημα είναι ότι η ΣΔΟ μένει μόνο με δυο τμήματα (Λογιστικής και Διοίκησης Επιχειρήσεων) με συνέπεια να μπορεί στο μέλλον να τεθεί ζήτημα κλεισίματος της σχολής, με το επιχείρημα ότι δεν θα είναι πλέον βιώσιμη. Δεν είναι ζήτημα της ΣΔΟ, αλλά συνολικά του ΤΕΙ Καβάλας, που πρέπει σε τούτους τους δύσκολους καιρούς να κατοχυρώσει τη θέση του στον χάρτη, που πια δεν είναι βέβαιη.



Σε τούτο το κομβικό σημείο για το μέλλον του ιδρύματος, η διοίκηση του ΤΕΙ Καβάλας οφείλει να εξαντλήσει την πίεσή της ώστε το νέο τμήμα που θα προκύψει από τη συνένωση των δύο σχολών με κοινό αντικείμενο την πληροφορική να ανήκει στη ΣΔΟ. Πρόκειται για στόχο απολύτως εφικτό. Όσον αφορά τις άλλες απώλειες, των δύο τμημάτων Αρχιτεκτονικής Τοπίου και Οινολογίας στη Δράμα, ήταν αναμενόμενες, αλλά το κλείσιμό τους μπορεί να αποτελέσει διαπραγματευτικό ατού στη διαβούλευση που έχει ξεκινήσει. Τα συγκεκριμένα τμήματα δημιουργήθηκαν σε μια άλλη εποχή, που αν και μόλις λίγα χρόνια πριν, φαντάζει και είναι πολύ μακριά από τη σημερινή πραγματικότητα και η συγχώνευσή τους με τμήματα του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης δεν ήταν παρά το απολύτως λογικό βήμα.



Η εποχή της ανάπτυξης της γκαρσονιέρας δια της διασποράς σχολών και τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ σε κάθε πιθανό και απίθανο σημείο της ελληνικής επικράτειας παρήλθε και τούτο είναι θετικό.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Καρτ-ποστάλ

Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, έφτασε πια η ώρα να σοβαρευτούμε και να δουλέψουμε γιατί σώθηκαν πια και τα δανεικά. Αυτό θα μπορούσε να είναι το συμπέρασμα της σύσκεψης που έγινε προ ημερών στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης με αντικείμενο την τουριστική προβολή. Όπως δήλωσε ο αντιπεριφερειάρχης Ανάπτυξης-Τουρισμού Γιώργος Γερομάρκος και όχι κάποιος αντιπολιτευόμενος «ο μέχρι τώρα τρόπος προβολής είτε σε επίπεδο ΕΟΤ, είτε σε επίπεδο κρατικής περιφέρειας, νομαρχιών, δήμων και άλλων φορέων θεωρείται αποτυχημένος. Τα στοιχεία που δόθηκαν για τα αποτελέσματα της τελευταίας δεκαετίας πραγματικά ήταν τραγικά». Στη σύσκεψη, αποφασίστηκε το έργο της τουριστικής προβολής να το αναλάβει ο ιδιωτικός τομέας δια της μη κερδοσκοπικής εταιρίας «Marketing Greece».



Είναι βέβαιο ότι η στροφή στον ιδιωτικό τομέα δεν αποτελεί πανάκεια. Η συνεργασία της «Marketing Greece» με τον ΕΟΤ μπορεί είτε να μην αποδώσει τα αναμενόμενα, είτε να οδηγήσει σε κάποιο καραμπινάτο σκάνδαλο σαν αυτά που σε τούτη τη χώρα ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια μετά τη βροχή ελλείψει ελεγκτικών μηχανισμών. Αλλά αυτό που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης είναι ότι το προηγούμενο μοντελάκι των περιφερόμενων εκπροσώπων της αυτοδιοίκησης στις εκθέσεις του εξωτερικού απέτυχε παταγωδώς. Όχι μόνο γιατί διάφορα κοπρόσκυλα ταξίδευαν τζάμπα για να τρώνε και να μπεκροπίνουν στην αλλοδαπή εις υγείαν των κορόιδων και παρεμπιπτόντως έβγαζαν και καμμιά αναμνηστική φωτογραφία στα περίπτερα για ξεκάρφωμα.



Αλλά και γιατί ακόμα και όσοι φιλότιμα προσπαθούσαν να κάνουν τη δουλειά με τον καλύτερο τρόπο δεν θα μπορούσαν να είναι αποτελεσματικοί γιατί ούτε ήξεραν τι να κάνουν, ούτε πώς να το κάνουν. Ο τομέας της τουριστικής προβολής, όπως όλοι οι τομείς από την καλλιέργεια τριαντάφυλλων μέχρι την πυρηνική ιατρική έχει τους δικούς του κώδικες. Τα μυστικά του. Τον τρόπο του. Η παρουσία πέντε καλοντυμένων ανθρώπων σε ένα περίπτερο κάποιας έκθεσης μπορεί να είναι μόνο η αρχή ή μόνο το τέλος μιας ολοκληρωμένης προσπάθειας, που είτε ξεκινάει κάποιους μήνες πριν, είτε τελειώνει κάποιους μήνες μετά.



Αλλά εμείς μείναμε στην καρτ-ποστάλ. Είδαμε τα περίπτερα στις τουριστικές εκθέσεις του εξωτερικού και αρχίσαμε να συντάσσουμε λίστες με τους εν δυνάμει ταξιδιώτες με κριτήριο τη σχέση τους με όσους έτυχε να εκλεγούν από μια κοινωνία βαθύτατα διεφθαρμένη, που δεν ψήφιζε τους καλύτερους, αλλά αυτούς που υπόσχονταν να βολέψουν περισσότερους.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More