Η πρώτη –ιστορική ως εκ τούτου- συνεδρίαση του αιρετού Περιφερειακού Συμβουλίου Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης με θέμα τον προϋπολογισμό στιγματίστηκε από μιαν ανεπίτρεπτη έλλειψη: Ένα στοιχειώδες πολιτικό σκεπτικό που να συνοδεύει την εισήγηση της πλειοψηφούσας παράταξης. Ο προϋπολογισμός παρουσιάστηκε από έναν υπηρεσιακό παράγοντα, ο οποίος απλά έβαλε τα νούμερα στη σειρά και έκανε τις απαραίτητες πράξεις. Άλλωστε, τι άλλο θα μπορούσε να κάνει; Αυτή είναι η δουλειά του και ελέγχεται αν έκανε σωστά τις πράξεις και αν παρουσίασε σωστά τα στοιχεία. Οι μόνες πολιτικές τοποθετήσεις από συμβούλους των παρατάξεων της αντιπολίτευσης, που έκαναν λόγο για αδικαιολόγητα κενά και προχειρότητες, για προϋπολογισμό «μνημονιακό», δίχως έμπνευση, δεν στάθηκαν ικανές να προκαλέσουν τη στοιχειώδη έστω αντίδραση της πλειοψηφίας. Τα είπαν, καταγράφηκε η θέση τους και πήγαν παρακάτω.
Αλλά ο προϋπολογισμός ενός πολιτικού οργάνου όπως το Περιφερειακό Συμβούλιο δεν έχει σχέση με τα κιτάπια ενός σούπερ μάρκετ, που για να μην τα αδικούμε και στρατηγική πωλήσεων διαθέτουν και συγκεκριμένες κατευθύνσεις για την κατάκτηση νέων μεριδίων στην αγορά χαράσσουν. Ο προϋπολογισμός είναι κατεξοχήν κείμενο πολιτικό. Η καταγραφή της κατανομής των κονδυλίων φερ’ ειπείν σε τομείς όπως η παιδεία, η υγεία, το περιβάλλον αποτυπώνει πολύ συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές και στοχεύσεις. Όπως και το τεχνικό πρόγραμμα. Η προτεραιότητα στην τόνωση της βιομηχανίας, της βιοτεχνίας ή σε έργα που θα κάνουν πιο εύκολη τη ζωή των αναπήρων (που παρεμπιπτόντως ορθώς προτιμούν τον τίτλο του αναπήρου από το κακόηχο «άτομα με ειδικές ανάγκες») δεν είναι μπακάλικοι υπολογισμοί. Είναι απόρροια κατευθύνσεων και επιλογών βαθύτατα πολιτικών.
Μα, θα αντιτείνει κανείς «τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, τρεις και το λαδόξυδο». Τα λιγοστά κονδύλια που διαθέτει το Περιφερειακό Συμβούλιο σε τούτα τα πρώτα του βήματα δεν επιτρέπουν στοχεύσεις πολιτικές.
Δεν είναι έτσι. Ακόμα και η διάθεση ενός ή χιλίων ευρώ στον ένα ή στον άλλο τομέα από ένα πολιτικό όργανο όπως το Περιφερειακό Συμβούλιο είναι πράξη πολιτική και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Μα, δυστυχώς αυτοί που υπηρετούν τα τελευταία χρόνια την αυτοδιοίκηση δεν είναι πολιτικοί. Είναι λογιστές και δημοσιοσχεσίτες, που προτιμούν να αφήνουν χώρο στους υπηρεσιακούς παράγοντες γιατί ουδέν έχουν να πουν. Επιχειρώντας να καλύψουν όπως-όπως την πολιτική τους γύμνια.
Νίκος Σπιτσέρης
Αλλά ο προϋπολογισμός ενός πολιτικού οργάνου όπως το Περιφερειακό Συμβούλιο δεν έχει σχέση με τα κιτάπια ενός σούπερ μάρκετ, που για να μην τα αδικούμε και στρατηγική πωλήσεων διαθέτουν και συγκεκριμένες κατευθύνσεις για την κατάκτηση νέων μεριδίων στην αγορά χαράσσουν. Ο προϋπολογισμός είναι κατεξοχήν κείμενο πολιτικό. Η καταγραφή της κατανομής των κονδυλίων φερ’ ειπείν σε τομείς όπως η παιδεία, η υγεία, το περιβάλλον αποτυπώνει πολύ συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές και στοχεύσεις. Όπως και το τεχνικό πρόγραμμα. Η προτεραιότητα στην τόνωση της βιομηχανίας, της βιοτεχνίας ή σε έργα που θα κάνουν πιο εύκολη τη ζωή των αναπήρων (που παρεμπιπτόντως ορθώς προτιμούν τον τίτλο του αναπήρου από το κακόηχο «άτομα με ειδικές ανάγκες») δεν είναι μπακάλικοι υπολογισμοί. Είναι απόρροια κατευθύνσεων και επιλογών βαθύτατα πολιτικών.
Μα, θα αντιτείνει κανείς «τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι, τρεις και το λαδόξυδο». Τα λιγοστά κονδύλια που διαθέτει το Περιφερειακό Συμβούλιο σε τούτα τα πρώτα του βήματα δεν επιτρέπουν στοχεύσεις πολιτικές.
Δεν είναι έτσι. Ακόμα και η διάθεση ενός ή χιλίων ευρώ στον ένα ή στον άλλο τομέα από ένα πολιτικό όργανο όπως το Περιφερειακό Συμβούλιο είναι πράξη πολιτική και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Μα, δυστυχώς αυτοί που υπηρετούν τα τελευταία χρόνια την αυτοδιοίκηση δεν είναι πολιτικοί. Είναι λογιστές και δημοσιοσχεσίτες, που προτιμούν να αφήνουν χώρο στους υπηρεσιακούς παράγοντες γιατί ουδέν έχουν να πουν. Επιχειρώντας να καλύψουν όπως-όπως την πολιτική τους γύμνια.
Νίκος Σπιτσέρης
