Μια μάχη χάθηκε

Η αποτυχία της αντιφασιστικής εβδομάδας που διοργάνωσε το Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας επιδέχεται πολλές αναγνώσεις. Η πρώτη είναι οι δεδομένες ευθύνες των πολιτών, που απείχαν. Η δημοκρατία για να λειτουργήσει και για να αμυνθεί έναντι όσων την απειλούν, όπως η άνοδος του φασισμού, απαιτεί τη συμμετοχή του πολίτη, που όμως τα τελευταία χρόνια είτε απέχει γενικώς, είτε περιορίζει τη συμμετοχή του στην άσκηση του εκλογικού δικαιώματος όχι πάντα με διάθεση ενεργού συμμετοχής. Όχι κατά κανόνα με γνώμονα τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του τόπου. Το δικαίωμα της ψήφου για την πλειοψηφία των Ελλήνων τις τελευταίες δύο δεκαετίες όταν δεν πωλούνταν τοις μετρητοίς στα κομματικά γραφεία των δυο μεγάλων κομμάτων, παραχωρούνταν αντί υποσχέσεων για την τακτοποίηση αυθαιρεσιών κάθε είδους. Αυτοί οι πολίτες είναι που όταν έσκασε η φούσκα της υπερκατανάλωσης και βρέθηκαν άνεργοι, απλήρωτοι ή εξευτελισμένοι μισθολογικά δεν είχαν κανένα απολύτως συνειδησιακό πρόβλημα να σπεύσουν να στηρίξουν τη «Χρυσή Αυγή». Αυτοί οι πολίτες έμπλεοι αγανάκτησης βρίζουν το «μπουρδέλο τη Βουλή», το οποίο οι ίδιοι συστηματικά τροφοδοτούσαν με «πουτάνες της πολιτικής». Ευλόγως, ο σατιρικός Σίλας αναρωτιέται τι περίμεναν; Όταν κάπου συνωθούνται πουτάνες είναι πιο πιθανό να πρόκειται για μπουρδέλο, παρά για φιλολογικό σύλλογο.



Εν προκειμένω, η διοίκηση του δήμου Καβάλας είχε προγραμματίσει –και ορθώς- να τιμήσει τους δικηγόρους της Καβάλας, που τόλμησαν τον Ιανουάριο του 1972 να συντάξουν και να στείλουν μια επιστολή στις εφημερίδες με την οποία ζητούσαν επιστροφή των εξορίστων από τα νησιά και επιστροφή στη δημοκρατική ομαλότητα. Με αυτά τα δεδομένα, η Συμπαράταξη Πολιτών –επίσης ορθώς- πρότεινε στο Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας να πλαισιωθεί η εκδήλωση αυτή με άλλες τρεις εκδηλώσεις, την προβολή δυο ταινιών και μια συναυλία την περασμένη Παρασκευή στην πλατεία Καπνεργάτη.



Η πολύ μικρή συμμετοχή των Καβαλιωτών πρέπει πράγματι να προβληματίσει, τουλάχιστον όσο προβληματίζει το 7% της Χρυσής Αυγής σε δυο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις. Δεν πρέπει όμως να μείνουμε στις διαπιστώσεις. Το σωστό κατά τα άλλα βήμα του Δημοτικού Συμβουλίου πρέπει την επόμενη φορά να γίνει πιο μεθοδικά, πιο συντεταγμένα, με στόχο την αφύπνιση των πολιτών και τη συμμετοχή τους μετά λόγου γνώσεως. Μια μάχη μόνο χάθηκε. Ο πόλεμος μαίνεται.

Read More

Η μονοδρόμηση της Βενιζέλου

Οι αντιδράσεις των επαγγελματιών της οδού Βενιζέλου για το σχέδιο ανάπλασης του κέντρου που προωθεί η διοίκηση του δήμου Καβάλας, το οποίο συμπεριλαμβάνει μονοδρόμηση της Βενιζέλου από τον κόμβο του πάρκου Φαλήρου μέχρι το Ωκεανίς με κατεύθυνση το κέντρο της πόλης είναι εύλογες. Εξίσου οργισμένες ήταν οι αντιδράσεις τους όταν χρόνια πριν επιχείρησε να μονοδρομήσει την οδό ο πρώην δήμαρχος Καβάλας Στάθης Εριφυλλίδης με αντίθετη κατεύθυνση. Η λογική είναι απλή. Τετράγωνη. Έτσι συνήθισε ο κόσμος τα μαγαζιά της συγκεκριμένης οδού. Να περνάει με το αυτοκίνητο, να σταματάει, να παίρνει κάτι και να φεύγει. Να σταματάει στη στάση με το αστικό και βγαίνοντας να παίρνει τα τσιγάρα του ή να στέκεται στη βιτρίνα και ή να μπαίνει στο μαγαζί για να αγοράσει κάτι.

Από την άλλη πλευρά η διοίκηση του δήμου αντιτείνει πως η στατικότητα δεν συνιστά απάντηση ιδίως σε περιόδους κρίσης. Το ζητούμενο του έργου δεν είναι η μονοδρόμηση της Βενιζέλου, αλλά μια συνολική ανάπλαση της περιοχής, μέρος της οποίας είναι η επίμαχη απόφαση. Η υλοποίηση του σχεδιασμού θα κάνει τη Βενιζέλου μια οδό προσιτή στους πεζούς, με μεγαλύτερα πεζοδρόμια και λιγότερο κυκλοφοριακό κομφούζιο, ενώ τα νέα δομικά υλικά στα πάρκινγκ, σε συνδυασμό με την αύξηση του πρασίνου, θα μειώσουν τη θερμοκρασία το καλοκαίρι περί τους δύο βαθμούς Κελσίου.

Εξάλλου, η διοίκηση του δήμου είναι υποχρεωμένη να αναζητήσει τρόπους υπέρβασης του γρίφου, που παραμένει άλυτος από την εποχή του αείμνηστου Λευτέρη Αθανασιάδη. Η αγορά της Καβάλας έχει περιοριστεί στην οδό Ομονοίας από το παλιό Πρωτοδικείο μέχρι την Αστυνομία. Η δημιουργία μιας άλλης δυναμικής στην οδό Βενιζέλου είναι ένα ενδιαφέρον στοίχημα, που μπορεί να συμβάλλει σε μια σημαντική βελτίωση του κέντρου και εν τέλει μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά υπέρ των επαγγελματιών που σήμερα αντιδρούν. Είχε συμβεί και στην περίπτωση των πεζοδρομήσεων στην καρδιά του κέντρου.

Αρκεί η σχεδιαζόμενη ανάπλαση να εφαρμοστεί συνολικά ώστε να μπορεί να αποδώσει καρπούς. Η τακτική της «αλά καρτ» εφαρμογής διαφόρων μελετών, όπως για παράδειγμα οι κατά καιρούς κυκλοφοριακές μελέτες, είτε δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα, είτε δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από όσα λύνουν.

Read More

Σαν να μην άλλαξε τίποτα

Τα ρεπορτάζ περί τα σχέδια αποδόμησης του δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη, που έχουν καταστρωθεί στα κεντρικά της Ν.Δ. αποδεικνύουν με εμφαντικό τρόπο ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει όσον αφορά τη νοοτροπία των ελληνικών κομμάτων και των ανθρώπων τους. Μπορεί η χώρα να βρίσκεται στο επίκεντρο μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης αντίστοιχου μεγέθους με την κρίση του 1929-’33, που οδήγησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μπορεί να λειτουργεί υπό την επιτήρηση των δανειστών που ορίζουν την πολιτική ατζέντα, μπορεί η κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας να υπονομεύει την κοινωνική συνοχή, αλλά αυτοί εκεί. Κουκιά έφαγαν, κουκιά μολογούν.



Μα, θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς, δεν είναι λογικό ένα μεγάλο κόμμα όπως η Ν.Δ. να ενδιαφέρεται για τον δήμο Θεσσαλονίκης; Ναι, είναι λογικό, αλλά όχι με τη λογική με την οποία ετοιμάζονται οι βουλευτές Σταύρος Καλαφάτης και Γιάννης Ιωαννίδης, αλλά και ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Τζιτζικώστας να ανακαταλάβουν το κάστρο που πάρθηκε από τον Μπουτάρη στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές. Όχι με στόχο το βόλεμα και τις αρπαχτές τα χρόνια της απόλυτης κυριαρχίας της Ν.Δ. σε δήμο και νομαρχία Θεσσαλονίκης. Διότι τα χρόνια αυτά μπορεί να ωφελήθηκε η Ν.Δ., οι επιχειρηματίες που επένδυσαν σε αυτή και οι γαλάζιοι «φαντάροι», που αξίωσαν και πήραν μέρος από τα λάφυρα, αλλά έχασε η Θεσσαλονίκη.



Το ζητούμενο για τον δήμο Θεσσαλονίκης όπως και για όλους τους δήμους και τις περιφέρειες της χώρας δεν είναι ούτε το χρώμα του χάρτη τη βραδιά των εκλογών, ούτε η ανάδειξη των «εκλεκτών» του κάθε κόμματος ώστε να συνεχιστεί το αλισβερίσι μεταξύ κεντρικής εξουσίας και δημάρχων. Το ζήτημα είναι σε πρώτη φάση η συγκρότηση προγραμμάτων με αρχή, μέση και τέλος για την αντιμετώπιση των σημερινών αδιεξόδων και κατόπιν η επιλογή των κατάλληλων προσώπων, που να μπορούν να τα εφαρμόσουν, όχι απαραίτητα με τη συγκεκριμένη σειρά. Αλλά μια τέτοια λογική απαιτεί αλλαγή νοοτροπίας. Αλλαγή πολιτικού Παραδείγματος. Η οξύτητα των προβλημάτων το απαιτεί. Όχι όμως και τα υφιστάμενα πολιτικά κόμματα. Ούτε καν η ελληνική κοινωνία, που ακόμα δεν έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει και βολεύεται με την υιοθέτηση σεναρίων συνωμοσίας. Κι ας μην υπάρχει χρόνος.

Read More

Ένα tweet

Ζούμε στην εποχή των οικονομικών αναλυτών, ανεξάρτητα από την όχθη που έχουν επιλέξει. Από τη μια είναι οι υπέρμαχοι του δημοσιονομικού εξορθολογισμού, που αναγνωρίζουν μεν τη βαρβαρότητα της ασκούμενης πολιτικής που επιβάλλει στην Ευρωπαϊκή Ένωση η κόρη του προτεστάντη πάστορα, προσθέτοντας όμως ότι κάποια στιγμή το πάρτυ θα τέλειωνε νομοτελειακά. Από την άλλη είναι οι οικονομολόγοι που απορρίπτουν συλλήβδην την ασκούμενη πολιτική, την οποία θεωρούν καταστροφική το δίχως άλλο. Επιχειρήματα έχουν και οι μεν και οι δε, που μάλιστα συχνά αφήνουν ενεούς τους αδαείς περί τα οικονομικά. Ακαθάριστα Εθνικά Προϊόντα, πληθωριστικές και αποπληθωριστικές πιέσεις, νούμερα, δείκτες σε ανοδική και καθοδική πορεία επιστρατεύονται για να υποστηρίξουν τις απόψεις των μεν και των δε με μια βεβαιότητα που τρομάζει. Κομβικό σημείο στις αναλύσεις είναι το πρόβλημα του ευρώ, ενός νομίσματος που δεν αντικατοπτρίζει ούτε μια ασκούμενη πολιτική σε έναν ορισμένο γεωγραφικό χώρο, ούτε αναφέρεται σε ένα απόθεμα πλούτου, όπως συμβαίνει κατά κανόνα με τα εθνικά νομίσματα.



Ώσπου ξαφνικά έρχεται μια είδηση για να ταράξει τις βεβαιότητες των μεν και των δε, παραπέμποντας στη θεωρία του χάους. Προχθές χρειάστηκαν μόνο λίγα δευτερόλεπτα από το tweet χάκερ στον λογαριασμό του Associated Press για εκρήξεις στον Λευκό Οίκο και τραυματισμό του Μπαράκ Ομπάμα ώστε να καταρρεύσει το οικονομικό σύμπαν. Σύμφωνα με το πρακτορείο Bloomberg, το επεισόδιο έφερε στο φως τους κινδύνους από την αυτοματοποίηση των συναλλαγών που πλέον κυριαρχεί σε μια αγορά αξίας 18 τρισεκατομμύρια δολάρια. Η χαλκευμένη είδηση ενός χάκερ περί εκρήξεων στον Λευκό Οίκο και τον τραυματισμό του Αμερικανού προέδρου Μπάρακ Ομπάμα είχε ως συνέπεια να χαθούν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, 136 περίπου δισεκατομμύρια δολάρια, καθώς ο δείκτης έχασε το σύνολο των κερδών του, διολισθαίνοντας μέχρι τις 1.563,03 μονάδες.



Ο δείκτης στη συνέχεια ανέκαμψε στα προηγούμενα επίπεδα, καθώς το πρακτορείο διέψευσε την είδηση, ανακοινώνοντας ότι ο λογαριασμός του δέχθηκε επίθεση από χάκερ, αλλά στο μεταξύ κάποιοι κατάφεραν να κερδοσκοπήσουν ασυστόλως. Το ερώτημα είναι πού στηρίζεται η βεβαιότητα και των μεν και των δε όταν σε λίγα δευτερόλεπτα είναι δυνατόν να χαθούν 136 εκατομμύρια δολάρια από ένα tweet ενός χάκερ.

Read More

4-0

Μπάγερν υποστήριζα. Όχι πως είμαι βαμμένος στα κόκκινα, ούτε ανήκω σε κάποιο κλαμπ φίλων της γερμανικής ομάδας, αλλά κάποιες αφηγήσεις του πατέρα σε μικρή ηλικία για τη μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του ’70, που κατέκτησε τρεις συνεχόμενες χρονιές το κύπελλο πρωταθλητριών, το 1974, ’75 και ’76 έχουν γραφεί ανεξίτηλα στη μνήμη. Αργότερα έμαθα ότι στα χρόνια του Γ' Ράιχ, η ομάδα είχε περιπέσει σε δυσμένεια, εξαιτίας του εβραίου προέδρου της Κουρτ Λαντάουερ. Ο Λαντάουερ διέφυγε στο εξωτερικό και επανήλθε στο Μόναχο το 1947 για να συνεχίσει το έργο του, αλλά μέχρι τη δημιουργία της Μπουντεσλίγκα, το 1963, η Μπάγερν βολόδερνε στα τοπικά πρωταθλήματα της Βαυαρίας. Ο τότε πρόεδρος της ομάδας Βίλχελμ Νοϊντέκερ και ο γνωστός μας από τη θητεία του στην ΑΕΚ προπονητής Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι κατέστρωσαν ένα φιλόδοξο πλάνο και δημιούργησαν τη σημερινή παντοκρατορία της Μπάγερν στο γερμανικό ποδόσφαιρο. Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος που την υποστήριζαν οι Έλληνες μετανάστες της δεκαετίας του ’60.



Κι όμως στις καφενειακές συζητήσεις των νεοελλήνων ποδοσφαιρόφιλων, που δεν αγνοούν μόνο την ελληνική και την ευρωπαϊκή ιστορία, αλλά ακόμα και την ποδοσφαιρική, η Μπάγερν που πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια στο Τσάμπιονς Λιγκ εκπροσωπεί την επάρατη Γερμανία έτσι γενικώς και αορίστως.



Αλλά το χειρότερο ήταν η άγρια χαρά ουκ ολίγων με τη συντριβή της Μπαρτσελόνα με 4-0, μακράν της καλύτερης ομάδας, που έτυχε να απολαύσουμε τα τελευταία χρόνια έστω μέσω της τηλεόρασης. Αίφνης, άπαντες έσπευσαν να αναθεματίσουν το «τσούκου-τσούκου μπολ», παραλείποντας να σημειώσουν ότι παίζεται από μια ομάδα με δέκα τεχνίτες, και να αποδώσουν τις επιτυχίες των τελευταίων χρόνων στα σφυρίγματα των διαιτητών. Έτσι, ισοπεδωτικά επιχείρησαν να διαγράψουν μεμιάς τις καταπληκτικές παραστάσεις αυτής της εξαιρετικής ομάδας, που ακόμα χαρίζει μοναδικές ποδοσφαιρικές παραστάσεις διαθέτοντας αρτίστες του επιπέδου των Τσάβι και Ινιέστα, με τον Μέσι να κρατά την μπαγκέτα.



Τα εύκολα συμπεράσματα του καφενείου για το τι συμβολίζει η Μπάγερν και ο ενθουσιασμός για την αποκαθήλωση της Μπαρτσελόνα αποτυπώνουν τέσσερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του σύγχρονου νεοέλληνα, που αντί αυτοκριτικής αναζητά την αιτία των δεινών που τον κατατρύχουν σε ψεκασμούς και δωσίλογους: Την άγνοια, τη μισαλλοδοξία, τον φθόνο και την ανοησία. Σκορ 4-0.

Read More

Μουτζούρα στον καθρέφτη

Δεν έχει άδικο ο δημοτικός σύμβουλος Νίκος Κιοσσές όταν εκτιμά ότι η δημοπρασία για τον «Διόνυσο» είναι ένα βήμα εξαιρετικά φιλόδοξο, που είναι δύσκολο να δικαιωθεί ενώ η κρίση κορυφώνεται. Πράγματι, οι περισσότεροι από τους ούτως ή άλλως λίγους επιχειρηματίες που θα ήταν σε θέση να δείξουν ενδιαφέρον για τον «Διόνυσο» αν αυτή η δημοπρασία γινόταν 5-6 χρόνια πριν, αδυνατούν σήμερα όχι μόνο να συμμετέχουν, αλλά και να σκεφτούν αυτό το ενδεχόμενο. Μα ακόμα και όσοι –λίγοι, ελάχιστοι- είναι σε θέση να πάρουν τον «Διόνυσο» θα πρέπει να αποδεχθούν ότι θα επενδύσουν πολλά σε ένα ακίνητο υπό επιτήρηση, με μια σειρά όρους. Ναι μεν η σύμβαση θα είναι διάρκειας 25 χρόνων και για τα πρώτα 5 χρόνια ο μισθωτής θα καταβάλλει μόνο το ποσό των 6.000 ευρώ για αυτό το φιλέτο, αλλά οφείλει να αναστηλώσει εκ βάθρων το ακίνητο και αφού το συνεφέρει να το λειτουργήσει ως εστιατόριο που θα μπορεί να παίζει μουσική μέχρι τις 12 το βράδυ για να μην ανησυχεί το νοσοκομείο και το γηροκομείο, ενώ παραλλήλως θα λειτουργεί τουριστικό περίπτερο, εκθετήριο Καβαλιώτικων προϊόντων και θα υποχρεούται να επιβλέπει με δικά του έξοδα το τμήμα της αρχαίας Εγνατία Οδού, που βρίσκεται μπροστά από το ακίνητο.



Μα στο μεταξύ, το θέαμα του εγκαταλελειμμένου «Διόνυσου» στη δυτική είσοδο της Καβάλας είναι πραγματικά απαράδεκτο. Αντί ετούτο το μοναδικό μπαλκόνι να συγκαταλέγεται μεταξύ των σημείων που θα μαγνητίζουν τους επισκέπτες της πόλης είναι μια εικόνα άθλια που τη δυσφημεί. Οι διαπιστώσεις δεν λύνουν το πρόβλημα. Ο δήμος οφείλει να προχωρήσει τη δημοπρασία αναζητώντας υποψήφιο επενδυτή. Εάν τυχόν η προσπάθεια δεν ευοδωθεί, οφείλει να εξετάσει το ενδεχόμενο συνεκμετάλλευσης με ιδιώτη. Ούτε αυτή η επιλογή είναι εύκολη.



Αλλά τώρα που ανακινείται το θέμα αναστήλωσης και επαναλειτουργίας του «Διόνυσου» ο δήμος οφείλει να εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες. Η μουτζούρα πρέπει να φύγει από τον καθρέφτη της Καβάλας σε κάθε περίπτωση. Του χρόνου κλείνουν 20 χρόνια από την πυρκαγιά του Σεπτεμβρίου του 1994.

Read More

Μουσικός λυγμός

Η συγκίνηση της διευθύντριας του Μουσικού Σχολείου Καβάλας Όλγας Μάμαλη, βράδυ Σαββάτου στην Παλιά Μουσική με το κλείσιμο της συναυλίας με τα Θρακιώτικα τραγούδια ήταν το ξέσπασμα ενός ανθρώπου, που πέρασε πολλά καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς μέχρι την τελική δικαίωση. Η χρονιά ξεκίνησε με πολλή δουλειά, αλλά και με πολλά προβλήματα. Η άρνηση της Πολιτείας να διασφαλίσει τη δωρεάν μεταφορά των μαθητών από και προς τα σχολεία κόστισε σε όλη την εκπαίδευση, αλλά στην περίπτωση του Μουσικού κόστισε ακόμα περισσότερο. Η σύνθεση των μαθητών δεν έχει σχέση με γεωγραφικά κριτήρια, για αυτό και υπήρξαν περιπτώσεις μαθητών, που υποχρεώθηκαν να το εγκαταλείψουν για οικονομικούς λόγους. Τα κενά ήταν πολλά και ακόμα περισσότερα στους καθηγητές μουσικής λόγω του ασφυκτικού κορσέ της λιτότητας. Το μόνο σημείο στο οποίο σημειώθηκε βελτίωση ήταν η σίτιση, που επανήλθε μετά τη διακοπή ενός χρόνου.



Υπό αυτές τις αντίξοες συνθήκες, οι εκπαιδευτικοί συνέχισαν να εργάζονται διατηρώντας το εξαιρετικό κλίμα, που τείνει να γίνει συστατικό στοιχείο του εν λόγω σχολείου. Με τέτοιες δυσκολίες, η μουσική διδασκαλία προχώρησε όσο ομαλά γινόταν με δεδομένες τις όχι ασήμαντες απώλειες, παράλληλα με τη διδασκαλία των μαθημάτων γενικής παιδείας. Μα σαν έφτασε η ώρα του τριημέρου εαρινών εκδηλώσεων, τα προβλήματα ξεπεράστηκαν με το μεράκι και τη θέληση, με συνέπεια εκπαιδευτικοί και μαθητές να προσφέρουν ένα εξαιρετικό τριήμερο εκδηλώσεων στη μνήμη του Μάνου Χατζιδάκι. Την περασμένη Πέμπτη το βράδυ στο Όσκαρ τα παιδιά έδωσαν συναυλία με θέμα τον «Θεατρικό Χατζιδάκι», αποδίδοντας μαζί με τον Δώρο Δημοσθένους τα πλούσια ηχοχρώματα του «χατζιδακικού σύμπαντος» σε τραγούδια για το θέατρο με κορυφαία εκείνη των «Ορνίθων» από την παράσταση του «Θεάτρου Τέχνης». Την Παρασκευή δόθηκε στο Όσκαρ πάλι συναυλία σε μουσικές του ιταλικού σινεμά της ίδιας περιόδου και το Σάββατο στην Παλιά Μουσική συναυλία με Θρακιώτικα τραγούδια προς τιμήν της γειτονικής Ξάνθης γενέτειρας του «μεγάλου αιρετικού», όπως σημειώνεται στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων.



Η αγωνία των μαθητών που αναρωτιούνται όλη τη χρονιά αν το σχολείο τους θα κλείσει ένεκα λιτότητας απαντήθηκε εμμέσως πλην σαφώς με το δικαίως θερμό χειροκρότημα γονιών και συγγενών. Δεν πρέπει να κλείσει. Θα είναι εγκληματικό λάθος.

Read More

Αδελφοί Αντετοκούμπο

Όσοι γεννήθηκαν στην Ελλάδα, πρωτοπερπάτησαν στην Ελλάδα, πήγαν σχολείο στην Ελλάδα, άλλη πατρίδα δεν γνώρισαν από την Ελλάδα, δεν διαθέτουν αυτονόητα -όπως συμβαίνει αλλαχού- την ελληνική ιθαγένεια. Όσοι όμως γεννήθηκαν στην Ελλάδα, πρωτοπερπάτησαν στην Ελλάδα, πήγαν σχολείο στην Ελλάδα και με το ταλέντο τους στο μπάσκετ υποχρεώνουν τους ατζέντηδες του NBA να πηγαινοέρχονται κάθε τρεις και λίγο για να παρακολουθούν την εξέλιξή τους, δεν μπορεί να μην είναι Έλληνες και άρα να μην έχουν το δικαίωμα να αγωνιστούν με την εθνική ομάδα μπάσκετ της Ελλάδας. Γι’ αυτό και η ελληνική Πολιτεία έχει δρομολογήσει την έκδοση άδειας μόνιμης παραμονής και διαβατηρίου στους αδελφούς Αντετοκούμπο, προ του κινδύνου να φύγουν κάποια στιγμή προς το NBA με νιγηριανό διαβατήριο και άρα κάποια στιγμή να αγωνιστούν με τα χρώματα της Νιγηρίας, που –ειρήσθω εν παρόδω- ήταν η ομάδα που μας απέκλεισε από την Ολυμπιάδα του Λονδίνου.



Έτσι είναι. Εξελίσσονται τα πράγματα. Σύμφωνα με παλαιότερους, ξεπερασμένους ορισμούς, η ελληνική ιθαγένεια δεν ήταν ζήτημα DNA, αλλά ζήτημα εκπαίδευσης. Ελληνικής παιδείας. Σήμερα είναι ζήτημα χειρισμού μιας πορτοκαλί μπάλας με σπυριά, που άλλοτε αναπηδά στη στεφάνη με αμφίβολη κατάληξη, άλλοτε καταλήγει στο πλεκτό από μακρινή απόσταση ή από κάρφωμα και άλλοτε μαγνητίζει τα πλήθη των οπαδών από ένα κόψιμο στην άνοδο ή την κάθοδο.



Ουσιαστικά, πρόκειται για δυο εκ διαμέτρου διαφορετικές προσεγγίσεις της έννοιας της ελληνικότητας. Σύμφωνα με την παλιότερη αντίληψη, η Ελλάδα υπάρχει στον Όμηρο και τον Πρωταγόρα, τον Σωκράτη και τον Θαλή τον Μιλήσιο, τον Παπαδιαμάντη και τον Σολωμό, τον Κόντογλου και τον Κουν. Η νέα προσέγγιση εντοπίζει την ελληνικότητα σε ένα τρίποντο με φάουλ, σε μια σύνθετη άμυνα ζώνης 3-2 και στα μαγικά του 18χρονου Γιάννη Αντετοκούμπο, που με ύψος 2.06, άνοιγμα χεριών 2.21, παλάμη 26 εκατοστών και 50 νούμερο παπούτσι παίζει ως πλέι μέικερ.



Όχι, τέτοιο κελεπούρι δεν χάνεται. Η έκδοση διαβατηρίου έχει δρομολογηθεί και δικαίως για αυτά τα παιδιά από τη Νιγηρία, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα. Όσο για τα χιλιάδες άλλα παιδιά, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ αλλά τους στερούμε το δικαίωμα να έχουν πατρίδα, ας πρόσεχαν. Εξάλλου, η πατρίδα είναι γεμάτη γήπεδα μπάσκετ.

Read More

Το Επιμελητήριο ακυρώνει εαυτόν

Το πρόβλημα δεν είναι η έλευση καταστήματος της αλυσίδας Public στην καρδιά της χειμαζόμενης αγοράς της Καβάλας. Έτσι παίζεται το παιχνίδι της ελεύθερης αγοράς. Άλλωστε, δεν είναι λίγοι οι ξενοίκιαστοι χώροι του κέντρου, που θα μπορούσε να μισθώσει η αλυσίδα. Αλλά το γεγονός ότι ενοικιάζει τον συγκεκριμένο χώρο του ισογείου του Επιμελητηρίου στην καρδιά της αγοράς είναι δίχως υπερβολή μείζον ζήτημα. Ουσιαστικά, με αυτή του την κίνηση το Επιμελητήριο Καβάλας ακυρώνει εαυτόν. Ο φορέας-αναφορά των επαγγελματιών της Καβάλας, μέλη του οποίου εκτός των άλλων είναι και οι βιβλιοπώλες φέρνει στην καρδιά του κέντρου τον ανταγωνιστή, που απειλεί να τους τσακίσει.



Θα ήταν άδικο να μη γίνει αναφορά στις προσπάθειες της διοίκησης του Επιμελητηρίου να νοικιάσει το ισόγειο με τρόπο που να μην προκαλέσει αντιδράσεις. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που τα τελευταία χρόνια δεν μπορούσε να βρεθεί ενοικιαστής. Θα ήταν επίσης άδικο να μη σημειώσει ότι πριν επιτρέψει τη συμμετοχή εμπορικών καταστημάτων στους πλειστηριασμούς πήρε την έγκριση του Εμπορικού Συλλόγου Καβάλας. Κατόπιν αυτής της έγκρισης, η αλυσίδα ηλεκτρονικών, χαρτικών και βιβλίων πήρε μέρος στον πλειστηριασμό και αναδείχθηκε πλειοδότης. Αλλά, όπως θα μπορούσαν να πουν οι βιβλιοπώλες ό,τι είναι νόμιμο, δεν είναι και ηθικό. Ο χώρος που νοικιάστηκε δεν είναι ένας ακόμα χώρος στο κέντρο. Είναι το ισόγειο του Επιμελητηρίου και τούτο έχει τη σημασία του.



Ουσιαστικά, πρόκειται για επανάληψη μιας άλλης παρόμοιας κίνησης, που είχε γίνει χρόνια πριν και είχε επισύρει την οργισμένη αντίδραση του Επιμελητηρίου επί προεδρίας του αείμνηστου Απόστολου Μαρδύρη. Ο επίσης αείμνηστος πλέον Λευτέρης Αθανασιάδης με την ιδιότητα του δημάρχου Καβάλας είχε ενοικιάσει το ισόγειο της Δημοτικής Αγοράς στην αλυσίδα «Μαρινόπουλος», προκαλώντας τις αντιδράσεις όλου του εμπορικού κόσμου. Στο επιχείρημα πως η έλευση των πολυκαταστημάτων θα γινόταν ούτως ή άλλως, η οργισμένη απάντηση των ανθρώπων της αγοράς ήταν όχι στην καρδιά του κέντρου και όχι σε ακίνητο ιδιοκτησίας του δήμου Καβάλας.



Τώρα, λίγα χρόνια μετά, και με την κρίση να έχει τσακίσει τους επιχειρηματίες, το Επιμελητήριο φέρνει στην καρδιά του κέντρου τον ανταγωνιστή. Στο δικό του ακίνητο.

Read More

Δούλοι στα φραουλοχώραφα

Ανέκαθεν συνέβαιναν αυτά σε καθεστώς δουλείας. Όταν οι σε ιδιότυπο καθεστώς δουλείας μετανάστες από το Μπαγκλαντές τόλμησαν να ζητήσουν τα δεδουλευμένα για την εργασία που προσέφεραν νυχθημερόν στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας Ηλείας, τρεις επιστάτες του τσιφλικά που τους είχε στη δούλεψή του πήραν τα κυνηγετικά όπλα και άρχισαν να βαρούν στο ψαχνό. Να κυνηγούν μέσα στα χωράφια τους δούλους, που τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι. Τουλάχιστον 34 εργάτες γης νοσηλεύονται σε νοσοκομεία της Πάτρας ορισμένοι εκ των οποίων τραυματισμένοι σοβαρά, χωρίς ευτυχώς κανείς να διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο. Η αστυνομία επενέβη μετά το μακελειό, συνέλαβε τον τσιφλικά, ενώ οι τρεις μπράβοι-επιστάτες επιβιβάστηκαν σύμφωνα με πληροφορίες σε αυτοκίνητο και εξαφανίστηκαν κινούμενοι προς την Πάτρα.





Ουδείς δικαιούται να εκπλήσσεται. Από το 2007 έχουν σχηματιστεί περί τις 200 δικογραφίες στο αστυνομικό τμήμα της Βάρδας για παράνομη απασχόληση αλλοδαπών. Όλοι γνώριζαν τι συμβαίνει. Η αστυνομία, η ελληνική Πολιτεία, καθώς και η ελληνική κοινωνία, που συχνά βάζει στο στόχαστρο τους αλλοδαπούς και όχι τους τσιφλικάδες της Μανωλάδας και τους μπράβους-επιστάτες. Άλλωστε, δεν ήταν η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που μένουν επί μήνες απλήρωτοι μετανάστες και η ώρα της αποπληρωμής συμπίπτει κατά «σατανική σύμπτωση» με την καταγγελία στις αστυνομικές αρχές για παράνομη παραμονή και εργασία. Το έγκλημα της Μανωλάδας είναι διαρκές και βαραίνει εις ακέραιον την Ελληνική Αστυνομία και την Ελληνική Πολιτεία που το συγκαλύπτουν συστηματικά, αν και γνωρίζουν πολύ καλά τις άθλιες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης των μεταναστών εργατών γης σε παραπήγματα.





Οι μετανάστες γίνονται δυο φορές θύματα. Πρώτον δουλεύουν με καθεστώς δουλείας στην ελληνική γη, συμβάλλοντας στην αύξηση του εθνικού εισοδήματος με τις πλάτες της Ελληνικής Αστυνομίας και της Πολιτείας και ακολούθως διαπομπεύονται σαν υπεύθυνοι για την κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας και της εξαθλίωσης των Ελλήνων, που τάχατες θα έβρισκαν εύκολα δουλειά και μάλιστα καλά αμειβόμενη αν έλειπαν οι φτωχοδιάβολοι του τρίτου κόσμου.





Πού άραγε; Καθαρίζοντας τζάμια στα φανάρια του πάρκου Φαλήρου ή μαζεύοντας φράουλες στη Μανωλάδα, δουλεύοντας ανασφάλιστοι για 3 ευρώ την ώρα, με τους επιστάτες του τσιφλικά να καραδοκούν με την καραμπίνα παρά πόδα όταν πλησιάζει η ώρα της πληρωμής;

Read More

Ο δικός μας μπαρτέντερ

Μέσα σε τούτη την καταχνιά και την εθνική θλίψη έχουμε απόλυτη ανάγκη τις νίκες. Παντού. Από το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο, τους διαγωνισμούς μαθητών και φοιτητών, τις διακρίσεις επιστημόνων και επιχειρήσεων, μέχρι το τάβλι. Ανθρώπινο είναι. Χαρακτηριστική περίπτωση τα τρίποντα του Δημήτρη Διαμαντίδη και οι νίκες του καταπληκτικού Παναθηναϊκού, που έχει στριμώξει τη Μπαρτσελόνα στα σχοινιά και χρειάζεται μια ακόμα νίκη για να φτάσει στο final four την επομένη χρονιά της αποχώρησης του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Λιγότερο γνωστή, αλλά εξίσου σπουδαία και άξια σχολιασμού είναι η προσπάθεια του Καβαλιώτη bartender Γιώργου Γιαννάκη, από το «Καπνομάγαζο», που διεκδικεί την πρώτη θέση στον παγκόσμιο διαγωνισμό “Show your spirit” της Diageo. Μέσα από τον διαγωνισμό, οι bartenders της Ευρώπης (που σημαίνει μπάρμαν επιπέδου για να συνεννοούμαστε) έχουν την ευκαιρία να πετύχουν, να συν-δημιουργήσουν ένα νέο spirit ή liqueur το οποίο θα καταταχθεί στα Reserve brands, τη συλλογή luxury spirits της εταιρείας.



Ο νικητής θα δικαιούται 5% των καθαρών πωλήσεων για τα πρώτα πέντε χρόνια της κυκλοφορίας του προϊόντος ενώ, μαζί με τη Diageo, θα έχουν την ευκαιρία να δουν το ποτό που έχουν συν-δημιουργήσει να πρωταγωνιστεί δίπλα σε παγκοσμίου φήμης brands, όπως το Johnnie Walker Scotch Whisky και την Ketel One Vodka. Ένα επιπλέον 5% των καθαρών πωλήσεων θα διατεθεί σε ειδικό ταμείο που θα χρηματοδοτεί πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη του επαγγέλματος του bartending. Η δημιουργία του δικού μας Γιώργου Γιαννάκη έχει ως τίτλο “Pikroma” και βασίζεται στη vodka η οποία ωστόσο έχει εμβαπτιστεί και άρα αποκτήσει αρωματική και γευστική πολυπλοκότητα από 43 (!) επιπλέον συστατικά. Η πρότασή του, συστήνεται για μείξεις, ταιριάζει άριστα σε ένα twist για Negroni, ενώ μπορεί κανείς να την απολαύσει και σκέτη με μία φλούδα πορτοκαλιού.



Δεν είναι σύμπτωση. Δεν έγινε τυχαία. Ο Γιώργος ζει στην Καβάλα, δουλεύει στην Καβάλα αλλά -όπως και ο έτερος bartender Τάσος Γιέχος του Μπάτη που διακρίθηκε στον περσινό διαγωνισμό- δεν σταμάτησε λεπτό να μελετάει στον τομέα του. Στα κοκτέηλ και τις γεύσεις. Η ψήφος μας υπέρ του στην ιστοσελίδα https://showyourspiritcompetition.com/en-gb είναι μια ψήφος υπέρ της Ελλάδας, που δεν μένει στις διαπιστώσεις, αλλά πασχίζει, δημιουργεί και επιμένει.

Read More

Συνδικαλιστική κοπάνα

Προς διοικούντες την ΕΛΜΕ Καβάλας ενταύθα,

Συγχαρητήρια ω ασυμβίβαστοι συνδικαλιστές για τη χθεσινή κοπάνα από την εργασία σας ένεκα γενικής συνέλευσης. Εύγε για την αδούλωτη στάση σας κόντρα στη Μέρκελ, την πολιτική των μνημονίων και τα κοράκια των Βρυξελλών. Εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι παίξε-γέλασε. Εδώ, σε τούτη την υπέροχη χώρα, το δικαίωμα των εκπαιδευτικών να χάνουν μια ολόκληρη μέρα δουλειάς, προκειμένου να πάρουν μέρος στη γενική τους συνέλευση, δηλαδή να ανταλλάξουν απόψεις και να πάρουν αποφάσεις για ζητήματα κλαδικά, που ουδεμία σχέση έχουν με την εκπαιδευτική διαδικασία προκαλώντας ασυστόλως μια κοινωνία που υποφέρει, είναι κατοχυρωμένο. Παραινέσεις περιττές δεν χρειάζονται. Η κριτική για τέτοιου είδους ζητήματα δεν σας αγγίζει. Άλλωστε, χρόνια τώρα πολλοί εκπαιδευτικοί δηλώνουν κατ’ ιδίαν πως ντρέπονται για αυτά τα «κεκτημένα», αλλά η ουρά του γαϊδάρου δεν λέει να στάξει.

Η φήμη για την αντίδραση του προϊσταμένου της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Καβάλας, που κάμφθηκε κατόπιν της ανένδοτης στάσης σας αποτελεί ένα ακόμα παράσημο, που κερδίσατε στα πεδία των μαχών. Ναι, έτσι δένεται το ατσάλι. Στη φωτιά και στον αγώνα. Στις χαμένες διδακτικές ώρες, ένα δικαίωμα που κατακτήθηκε με αγώνα σε καιρούς χαλεπούς. Άλλωστε, τα επιχειρήματα σε τούτη την παράλογη εποχή περισσεύουν. Θα μπορούσατε κάλλιστα να υποστηρίξετε ότι η συμμετοχή των εκπαιδευτικών στις γενικές συνελεύσεις προάγει την εκπαιδευτική διαδικασία, αφού συμβάλλει στην επίλυση προβλημάτων που τους απασχολούν.

Θα μπορούσε κάποιος κακεντρεχής να αντιτείνει ότι όπως συμβαίνει με τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, γενικές συνελεύσεις με τα ίδια θέματα θα έπρεπε να γίνονται εκτός διδακτικού ωραρίου. Ένα απόγευμα Δευτέρας για παράδειγμα ή ένα πρωινό Σαββάτου, το οποίο ευχαρίστως θα διέθεταν όσοι εκπαιδευτικοί αντιλαμβανόμενοι την οξύτητα των προβλημάτων ήθελαν να πάρουν μέρος στις συνελεύσεις. Η απάντηση που θα δίνατε είναι προφανής: Οι γενικές συνελεύσεις δεν συγκαλούνται για τους συνειδητοποιημένους εκπαιδευτικούς. Το κίνητρο των χαμένων διδακτικών ωρών θεωρείται και είναι απολύτως απαραίτητο για τους ανθρώπους, που διδάσκουν στη νέα γενιά ετούτης της χώρας υπευθυνότητα.

Μια μόνο απορία μένει: Δεν μπαίνετε στη διαδικασία να πάρετε υπόψη σας τον δικαιολογημένο θυμό της ελληνικής κοινωνίας; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι εκθέτετε ανεπανόρθωτα αυτούς που εκπροσωπείτε; Τόση συνδικαλιστική τύφλωση πια;

Read More

Μνημείο ανικανότητας

Οι ευθύνες της Μέρκελ και των συμμάχων της στον Ευρωπαϊκό Βορρά για το αδιέξοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι και μεγάλες και δεδομένες. Αντί μιας πολιτικής, που θα συνδυάζει την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων με την τόνωση της πραγματικής οικονομίας, καθώς και μιας πολιτικής ελέγχου της ασυδοσίας των αγορών, έχει αποδυθεί σε μια προτεσταντικής αντίληψης επιχείρηση παραδειγματικής τιμωρίας των «σπάταλων» χωρών του ευρωπαϊκού νότου. Στο μεταξύ, ο παλιός κόσμος σαρώνεται με ασύλληπτους ρυθμούς. Στη γειτονιά μας, η Τουρκία, έχοντας ξεπεράσει τα οικονομικά της προβλήματα, δεν είχε απολύτως κανένα πρόβλημα να συνθηκολογήσει με το Ισραήλ εν μία νυκτί ώστε απερίσπαστη να επικεντρωθεί στον στόχο της ανάδειξής της σε περιφερειακή δύναμη στο σταυροδρόμι Ευρώπης και Ασίας. Η Κίνα διεκδικεί τον ρόλο της υπερδύναμης του 21ου αιώνα. Εν μέσω αυτών των κοσμογονικών αλλαγών και ευρισκόμενη για τέταρτο συνεχόμενο χρόνο στο χείλος του δημοσιονομικού γκρεμού, η Ελλάς αδυνατεί για τα στοιχειώδη.



Χαρακτηριστικό παράδειγμα ετούτης της παροιμιώδους ανικανότητας είναι το πρόβλημα εκταμίευσης των προστίμων της Πολεοδομίας. Εδώ, στην Καβάλα, ένα ποσό 2,3 εκατομμυρίων ευρώ παραμένει «παγωμένο» στα ταμεία, καθώς ούτε ο δήμος Καβάλας, ούτε η αντιπεριφέρεια Καβάλας έχουν τη δυνατότητα να το εκμεταλλευτούν. Όχι, δεν είναι υπερβολή. Απαντώντας πρόσφατα σε ερώτηση του τέως νομάρχη Θ. Καλλιοντζή, ο δήμαρχος Καβάλας Κ. Σιμιτσής τόνισε ότι αναζητούν με τον αντιπεριφερειάρχη Αρ. Γρανά τρόπους υπέρβασης του αδιεξόδου.



Όχι, εν προκειμένω δεν φταίει ούτε ο Σιμιτσής, ούτε ο Γρανάς αλλά τα κενά του «Καλλικράτη». Κατά τη μετάβαση από τον προηγούμενο χάρτη της αυτοδιοίκησης στον σημερινό, τα κονδύλια αυτά που προηγουμένως ανήκαν στη νομαρχία Καβάλας, σήμερα βρίσκονται στη «νεκρή ζώνη» μεταξύ του δήμου και της αντιπεριφέρειας, που τα συνδιεκδικούν, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να τα αξιοποιήσουν ούτε για κοινωνική πολιτική, ούτε για έργα. Στο μεταξύ, η ανεργία συνεχίζει την ανεξέλεγκτη ανοδική της πορεία, ενώ οι ανάγκες σε κοινωνική πολιτική διαρκώς αυξάνονται.



Όχι, το πρόβλημα του τόπου και της χώρας δεν είναι αυτά τα παγωμένα κονδύλια. Τα 2,3 εκατομμύρια ευρώ είναι σταγόνα στον ωκεανό των προβλημάτων. Το πρόβλημα είναι ότι το ελληνικό δημόσιο παραμένει απελπιστικά δυσκίνητο και ανίκανο ακόμα και για τα στοιχειώδη.

Read More

Το τραπέζι του συγγραφέα

Μπουχτισμένοι από τη μουντή επικαιρότητα, αλλά και τα καπρίτσια του Απρίλη που τη μια βάζει τα καλοκαιρινά του και την άλλη κυκλοφορεί με ομπρέλες και αδιάβροχα, οι θαμώνες του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα» βάλθηκαν χθες να συζητούν για λογοτεχνία με δυο αφορμές: Το αφιέρωμα του Γιώργου Κορδομενίδη στον σπουδαίο Πρόδρομο Μάρκογλου μεθαύριο Τετάρτη 17 Απριλίου στο Θέατρο της Οδού Χηλής (Καλαμαριά) και τις αναγνώσεις που διοργανώνει το ΔΗΠΕΘΕ στο αναγνωστήριο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, με γενικό τίτλο: «Η νυχτερινή πλευρά του κόσμου – Το τραπέζι του Συγγραφέα».



ΝΙΚΟΣ: Η συνειδητή αποχή του Μάρκογλου από κάθε συναλλαγή στο "χρηματιστήριο συγγραφικών αξιών" του κόστισε την ευρύτατη αναγνώριση του έργου του, όπως δικαιούται. Ετούτη η ρήση του Κορδομενίδη ενόψει της μεθαυριανής εκδήλωσης περικλείει μια μεγάλη αλήθεια και για τον Μάρκογλου προσωπικά και για τον χώρο συνολικά.



ΑΝΤΩΝΗΣ: Πράγματι, οι χαμηλοί τόνοι και το ήθος του Μάρκογλου δεν χαίρουν εκτίμησης στην εποχή μας, αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος με το οποίο δικαίως τιμήθηκε για τα «Σπαράγματα». Δεν ήταν λίγο.



ΣΟΦΙΑ: Όχι, αλλά στην εποχή μας ποιος το θυμάται; Πόσοι Καβαλιώτες γνωρίζουν την αξία του Μάρκογλου; Και κυρίως πόσοι μαθητές γνωρίζουν την ύπαρξή του;



ΕΥΓΕΝΙΑ: Λίγοι. Αλλά πείτε μου πότε η καλή λογοτεχνία έκανε σουξέ; Πράγματι ο Μάρκογλου έχει αδικηθεί λόγω ήθους και ύφους, αλλά δεν είναι ο μόνος. Να σας θυμίσω μόνο ότι ο Καβάφης αναγνωρίστηκε μετά θάνατον.



ΑΝΤΩΝΗΣ: Μα στο μεταξύ γίνονται πράγματα στον χώρο του βιβλίου, που έχουν ενδιαφέρον, όπως ο κύκλος παρουσιάσεων ανέκδοτων έργων συγγραφέων από την Καβάλα που διοργανώνει το ΔΗΠΕΘΕ στη Δημοτική Βιβλιοθήκη. Ατζακάς, Καναβούρης και Αξιώτης είχαν την ευκαιρία της άμεσης επαφής με το κοινό, ενώ απόψε τη σκυτάλη παίρνει ο Χαρπαντίδης.



ΝΙΚΟΣ: Εξαιρετική πρωτοβουλία. Μια πρόταση χαμηλού κόστους και ουσίας. Αλλά θεωρώ ότι η επιλογή του χώρου δεν βοηθά. Το αναγνωστήριο είναι κρύος χώρος. Θα ήταν προτιμότερο να γίνει μια συνεργασία με ένα μπαράκι για παράδειγμα.



ΣΟΦΙΑ: Καλή ιδέα, αλλά τότε το ΔΗΠΕΘΕ και κατ’ επέκταση η διοίκηση του δήμου θα κατηγορούνταν για τις επιλογές της. Πάντως, θα άξιζε να δοκιμαστεί. Επίσης, καλή ιδέα θα ήταν η Παλιά Μουσική. Καταπληκτικός χώρος.

Read More

Κυριαρχεί η αμηχανία

Η δημοσκόπηση της Public Issue για λογαριασμό της Καθημερινής και του ΣΚΑΪ ήταν χθες το θέμα της συζήτησης μεταξύ των θαμώνων του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα». Η ΝΔ βρίσκεται στην πρώτη θέση με 28,5% (28,5% στο Βαρόμετρο του Μαρτίου) και ο ΣΥΡΙΖΑ 27,5% (29,5%). Ακολουθούν η Χρυσή Αυγή με 11% (10%) και το ΠΑΣΟΚ με 8% (7,5%). Στην πέμπτη θέση με 6,5% ισοβαθμούν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες (έναντι 8%) και η ΔΗΜΑΡ (έναντι 6%). Το ΚΚΕ επιλέγει το 5,5% των ερωτηθέντων (5,5%).

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Η δημοσκόπηση αποτυπώνει με σαφήνεια την αμηχανία του εκλογικού σώματος. Οι εναλλαγές στην πρώτη θέση δείχνουν εμφαντικά ετούτο το μπέρδεμα, τη σύγχυση.

ΒΑΣΙΛΗΣ: Αν και οι εναλλαγές της τάξης του 2% βρίσκονται στα όρια του στατιστικού λάθους, πολλώ δε μάλλον σε μια δημοσκόπηση, φαίνεται ότι οι εξελίξεις στην Κύπρο ευνόησαν τα κόμματα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση. Η ΝΔ διατήρησε τις δυνάμεις της, ενώ ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ «τσίμπησαν» μισή ποσοστιαία μονάδα. Αντίστοιχα, έχασαν ο ΣΥΡΙΖΑ 2 μονάδες και 1,5 μονάδα οι ΑΝΕΛ.

ΣΟΦΙΑ: Σοβαρά πολιτικά συμπεράσματα με βάση δημοσκοπήσεις δεν μπορούν να εξαχθούν. Τις είδαμε τις δημοσκοπήσεις και στις εκλογές του 2012.

ΝΙΚΟΣ: Πρώτον, οι δημοσκοπήσεις δεν είναι τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο από φωτογραφίες στιγμής. Δεύτερον, δεν συμφωνώ ότι οι δημοσκοπήσεις έπεσαν τόσο πολύ έξω στις περσινές εκλογές. Θυμάμαι καλά ότι στο σύνολό τους αποτύπωναν αυτή την αμηχανία και την τάση αλλαγής, που τελικά λειτούργησε στην τελική ευθεία υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.

ΘΟΔΩΡΗΣ: Για να μιλήσουμε με πολιτικούς όρους η κατάσταση είναι «σκατά», όπως σημειώνει και ο Πατρίς Λεκόντ σε συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία με αφορμή την νέα του ταινία «Μπουτίκ για αυτόχειρες». Ο Λεκόντ το λέει για τη Γαλλία, αλλά τα ίδια ισχύουν και στην Ελλάδα.

ΜΑΡΙΑ: Δηλαδή;

ΘΟΔΩΡΗΣ: Δηλαδή, οι Έλληνες, όπως και οι Γάλλοι, όπως και όλοι σχεδόν οι Ευρωπαίοι είναι μοιρασμένοι στα δυο. Στη Γαλλία οι μισοί έβριζαν τον Σαρκοζί και τώρα βρίζουν τον Ολάντ. Τα ίδια συμβαίνουν και εδώ με τον Τσίπρα και τον Σαμαρά.

ΝΙΚΟΣ: Όσο συνεχίζεται αυτή η πολιτική σκληρής λιτότητας, χωρίς να φαίνεται εναλλακτική λύση στο βάθος του ορίζοντα, θα περισσεύουν και ο θυμός και η αμηχανία.

Read More

Η "χρυσή τομή" για την Καβάλα Oil

Οι αίφνης ευοίωνες εξελίξεις στην Καβάλα Oil δεν θα μπορούσαν να αφήσουν αδιάφορους τους θαμώνες του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα», που πλέον βγήκαν στα τραπεζάκια έξω για να στεγνώσουν σώματα και ψυχές από τη μούχλα του χειμώνα. Ο καφετζής ετοίμασε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια:



ΝΙΚΟΣ: Έγινε το αυτονόητο κι ας άργησε. Καβάλα Oil και Ενεργειακή Αιγαίου έχουν αμοιβαίο συμφέρον να προτάξουν αυτά που τους ενώνουν και είναι σαφώς περισσότερα από αυτά που τους χωρίζουν. Τα κοιτάσματα, που έχουν δικαίωμα να εκμεταλλευτούν για τα επόμενα 25 χρόνια.



ΝΤΙΝΑ: Πολύ σικέ μου μοιάζει το παιχνίδι. Εκεί που οι Ρήγας και Παππάς δεν μιλιόνταν βγήκαν χαμογελαστοί από τη Γενική Συνέλευση ανακοινώνοντας μορατόριουμ δηλώσεων 10 ημερών προκειμένου να βρεθεί η χρυσή τομή. Αλλά αυτοί δήλωναν πως δεν είχαν τίποτα να πουν. Ο Παππάς κατηγορούσε τον Ρήγα ότι εξαπάτησε τους εργαζόμενους και ο Ρήγας παρουσίαζε τον Παππά σαν αρματολό έτοιμο να ταμπουρωθεί στο Σίγμα.



ΜΑΝΩΛΗΣ: Υπήρξαν υπερβολές ένθεν κακείθεν, αλλά στο μεταξύ υπάρχει και η πραγματικότητα που χτυπούσε επίμονα την πόρτα και των δυο πλευρών. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Η σύμβαση πέρασε από τη Βουλή, κυρώθηκε και Ενεργειακή και Καβάλα Oil οφείλουν να βρουν μια οδό συμπόρευσης.



ΟΛΓΑ: Μια οδό που θα διασφαλίζει απλώς τα συμφέροντα και των δυο πλευρών δεν με αφορά. Για μένα, πέραν της αυτονόητης σημασίας της διατήρησης των θέσεων εργασίας ιδίως σε τούτη τη συγκυρία, προέχει η διασφάλιση των συμφερόντων του δημοσίου.



ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Η σύμβαση που υπογράφηκε είναι επωφελής για το Δημόσιο, εφόσον βεβαίως τηρηθεί. Δίχως να αναλαμβάνει επιχειρηματικό ρίσκο, το δημόσιο δεν παίρνει ποσοστό μέχρι 2.500 βαρέλια, αλλά παίρνει το 3% από 2.501 μέχρι 5.000 βαρέλια, το 6% από 5.001 μέχρι 10.000 βαρέλια και το 10% από 10.001 βαρέλια και πάνω.



ΜΑΝΩΛΗΣ: Πάντως, μην το δένετε και κόμπο ότι η συμφωνία και η συμπόρευση των δυο πλευρών είναι δεδομένη. Συζητήσεις θα γίνουν και οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να υποχωρήσουν αν δεν αποσπάσουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις.



ΝΙΚΟΣ: Θα τα βρουν να είσαι σίγουρος γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή. Μπορεί ο Ρήγας να είναι όντως άφραγκος όπως έλεγαν οι εργαζόμενοι, αλλά είναι αρκετά έξυπνος για να αφήσει τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη.

Read More

Το ύφος της Ζωής

Οι αντιδράσεις που προκάλεσε το άρθρο του Πρετεντέρη στο «Βήμα» με τίτλο «Ζωή Κασιδιάρη» έδωσαν χθες τον τόνο στις συζητήσεις μεταξύ των θαμώνων του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα». Αυτού του φανταστικού χώρου διαλόγου, που προσφέρει έναν πολυφωνικό σχολιασμό της επικαιρότητας. Ο καφετζής ετοίμασε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Πραγματικά μου κάνει εντύπωση το πάθος με το οποίο οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Εκεί όπου εγώ βλέπω αναίδεια και κυνισμό, αυτοί βλέπουν μια άριστη νομικό που μάχεται με τη δέουσα αυστηρότητα το σύστημα. Εκεί που εγώ βλέπω ξινισμένα μούτρα που μου χαλάνε τη μέρα, αυτοί βλέπουν το σήμερα και το αύριο της πολιτικής σκηνής.

ΝΙΚΟΣ: Ο παραλληλισμός όχι μόνο της Κωνσταντοπούλου, αλλά οιουδήποτε πολιτικού άλλου κόμματος με τη συμμορία της Χρυσής Αυγής είναι εξόχως επικίνδυνος και καταδικαστέος ασυζητητί. Αλλά εγώ θα το πω αλλιώς. Στο ύφος, το ήθος και την αύρα της Κωνσταντοπούλου όπως την εισπράττω δεν διακρίνω τίποτα από όσα με τράβηξαν στην Αριστερά.

ΚΩΣΤΑΣ: Ο Πρετεντέρης, αυτή η γραφίδα του συστήματος, δεν κάνει λάθη. Προσπαθεί συστηματικά να υποσκάψει τη σπουδαία δουλειά που κάνει η Κωνσταντοπούλου στην προανακριτική. Μπορεί να σας ενοχλεί το ύφος της, αλλά είναι το ύφος του καλού επαγγελματία, που ανέλαβε να φέρει σε πέρας μια δύσκολη δουλειά.

ΕΥΓΕΝΙΑ: Η Κωνσταντοπούλου είναι killer. Άλλωστε, η προανακριτική δεν προσφέρεται για δημόσιες σχέσεις.

ΝΙΚΟΣ: Το πρόβλημά μου με το ύφος της Κωνσταντοπούλου δεν εντοπίζεται στον ρόλο της στη προανακριτική. Από την πρώτη τη στιγμή που την αντίκρισα στο γυαλί στην προεκλογική περίοδο αισθάνθηκα μια αποστροφή. Όχι, αυτά τα ξινισμένα μούτρα δεν είναι η δική μου Αριστερά. Η δική μου Αριστερά είναι η Αριστερά του Μπελογιάννη με το γαρύφαλλο μπρος στον θάνατο.

ΚΩΣΤΑΣ: Αφήστε τα κλισέ και μείνετε στην ουσία. Αντιληφθείτε ότι η Κωνσταντοπούλου κάνει με εκνευριστική επάρκεια τη δουλειά της στην εξέταση των μαρτύρων. Εννοείτε πως δεν πρέπει να τους αφήνει σε χλωρό κλαρί.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Επιμένω ότι το πρόβλημα με την Κωνσταντοπούλου δεν αφορά τον ρόλο της στην προανακριτική. Αλλά και κει να μείνουμε, σκεφτείτε με πόσο καυστικό χιούμορ θα μπορούσε να πράξει το ίδιο ο μακαρίτης ο Παπαγιαννάκης και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Read More

Ο Τράγκας και οι φασίστες

Η αγανάκτηση για το αφιέρωμα του Τράγκα στη Χρυσή Αυγή στο Σκάι αντιμετωπίστηκε με διάθεση ειρωνική από τους θαμώνες του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα», που δεν περίμεναν την εκπομπή αυτή για να κατατάξουν τον Τράγκα. Αντιλαμβάνονταν τον κίνδυνο όταν έκανε live την κηδεία του Γ. Παπανδρέου, καθώς και όταν έβριζε χυδαία τη Μέρκελ. Ο καφετζής έψησε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια και η συζήτηση αρχίνησε:



ΝΙΚΟΣ: Συντάσσομαι με όσους αισθάνονται την ανάγκη να καταγγείλουν τη συγκεκριμένη εκπομπή του «αντιμνημονιακού» τηλεαστέρα. Όσοι όμως περίμεναν τη συγκεκριμένη εκπομπή για να αντιληφθούν τους κινδύνους που συνεπάγεται η αλήτικη «δημοσιογραφία» τύπου Τράγκα έχουν μάλλον καθυστερήσει ανεπίτρεπτα.



ΕΦΗ: Ο λόγος του Τράγκα ρέπει προς τον φασισμό ακόμα και όταν μιλάει για τραγούδι ή για τον καιρό. Αν και όσοι μέσα σε τούτη την παραζάλη τον θεωρούσαν «αντιμνημονιακό» δεν έσφαλαν. Άλλωστε, αναφανδόν κατά του μνημονίου έχει ταχθεί και η «Χρυσή Αυγή».



ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Επιτέλους, αυτός ο επικίνδυνα ανόητος διαχωρισμός της ελληνικής κοινωνίας μεταξύ «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» ας πάψει. Το «όχι» στο μνημόνιο του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, των Ανεξάρτητων Ελλήνων και της Χρυσής Αυγής δεν αθροίζεται. Ούτε η κατάταξη της ΔΗΜΑΡ στις δυνάμεις του μνημονίου λόγω της συμμετοχής στην κυβέρνηση έχει λογική.



ΝΙΚΟΣ: Αυτό που χρειάζεται κατεπειγόντως είναι η σύμπηξη ενός μεγάλου αντιφασιστικού μετώπου, που παράλληλα με την κρίση να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει το φαινόμενο της ανόδου του φασισμού.



ΣΟΦΙΑ: Αθωώστε τώρα τον ρόλο της Μέρκελ και τις πράξεις της ΔΗΜΑΡ με αφορμή αυτή την εκπομπή. Πράγματι, η άνοδος του φασισμού απαιτεί επαγρύπνηση, αλλά αντιλαμβάνομαι και όσους λένε πως το πρόβλημα είναι η ασκούμενη πολιτική, που άλλωστε έχει δημιουργήσει τις συνθήκες ανόδου της Χρυσής Αυγής.



ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Πράγματι, στον ρυθμό της πολιτικής της Μέρκελ χορεύουμε, αλλά επιβάλλεται να αντιληφθούμε ότι η απάντηση δεν βρίσκεται στις κραυγές και τον λαϊκισμό. Τουναντίον αυτή η αγανάκτηση γίνεται καλός αγωγός για την άνοδο των Χρυσαύγουλων και των παραφυάδων τους.



ΝΙΚΟΣ: Αντιλαμβάνομαι ότι ο δικαίως οργισμένος πολίτης θέλει να ακούσει βρισιές και όχι ήρεμες διαπιστώσεις. Γι αυτό είναι απαραίτητη η δημιουργία ενός μετώπου λογικής. Μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπιστεί ο φασισμός.

Read More

Η συμμαχία του νότου

Η πρόταση του Αμερικανού γλωσσολόγου και φιλόσοφου Νόαμ Τσόμσκι σε συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής για έναν συνασπισμό των χωρών της νότιας Ευρώπης εντός του ευρώ ως ενδεδειγμένη λύση για να βγει η Ελλάδα από το αδιέξοδο συζητήθηκε χθες στο ψηφιακό καφενείο «Η Καβάλλα». Ο καφετζής έψησε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια και η συζήτηση αρχίνησε:



ΝΙΚΟΣ: Ο Τσόμσκυ προτείνει ό,τι υποστηρίζω και γω πριν ακόμα ξεσπάσει η κρίση. Απέναντι στην προτεσταντικής ηθικής αντίληψη της Μέρκελ και των σκληρών προτεσταντών του Βορρά μπορεί και πρέπει να αντιταχθεί ένα μέτωπο των χωρών της νότιας Ευρώπης από την Ελλάδα, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιταλία. Μια δύναμη σαφώς υπολογίσιμη, που μπορεί να αλλάξει τον ρου των πραγμάτων.



ΚΩΣΤΑΣ: Να το δεχθώ για λόγους οικονομίας της συζήτησης, αλλά πες μου γιατί δεν έγινε κάτι μέχρι τώρα πέρα από κάποιες σποραδικές ατάκες πολιτικών των χωρών του νότου.



ΝΙΚΟΣ: Πράγματι, ουδέν έχει συμβεί, αλλά τούτο δεν αποκλείει να συμβεί αύριο. Είναι θέμα χρόνου να αντιδράσουν οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου γιατί αυτή η πολιτική απλά δεν βγαίνει. Εξάλλου, είναι και η μόνη επιλογή να διασωθεί το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που σαφώς υπονομεύεται από το κυρίαρχο οικονομικό δόγμα.



ΤΟΛΗΣ: Χρόνια παρακολουθώ τον Τσόμσκυ και τις απόψεις του, αλλά αυτό που δεν μπορώ να αντιληφθώ είναι αυτή η εμμονή με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ. Εγώ πιστεύω σε πιο δραστικές λύσεις όπως η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Δεν είναι δυνατόν η Ελλάδα και η Γερμανία να έχουν το ίδιο νόμισμα.



ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ: Αυτό που δεν είναι δυνατόν είναι η συνέχιση αυτής της δογματικής πολιτικής ασφυκτικής λιτότητας. Όλα τα άλλα συζητούνται. Όσο για το νόμισμα, είναι μέρος της δημιουργίας αυτού του υπερεθνικού ευρωπαϊκού οργανισμού, που παρά τα εγκληματικά λάθη που έχουν γίνει είναι η πλέον ενδεδειγμένη απάντηση για το σύνολο της Ευρώπης απέναντι στην Αμερική και τις τίγρεις της Ασίας, την Κίνα και την Ινδία.



ΝΙΚΟΣ: Μπορεί να ζούμε σε τούτη την κόλαση των μνημονίων, αλλά εγώ επιμένω ότι αν δεν υπήρχε η Ευρωπαϊκή Ένωση, έπρεπε να τη δημιουργήσουμε. Τα υπερεθνικά προβλήματα απαιτούν υπερεθνικές απαντήσεις.

Read More

Πού πήγαν οι ηγέτες;

«Δεν υπάρχουν πια ηγέτες. Ούτε στην Ελλάδα, ούτε σε όλη την Ευρώπη», είπε εις εκ των θαμώνων του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα» μπαίνοντας φουριόζος στο μαγαζί. Ο καφετζής χαμογέλασε συγκαταβατικά πήρε παραγγελίες από όλους, αν και ζάχαρη δεν έβαλε σε κανενός τον καφέ λόγω κανονισμού και η συζήτηση αρχίνησε:



ΝΙΚΟΣ: Ώστε έτσι. Δεν υπάρχουν πια ηγέτες. Λείπουν εκείνοι οι φωτισμένοι άνθρωποι που μια φορά και έναν καιρό έδιναν λύσεις στα αδιέξοδα. Όποιος θέλει να συνεχίσει να πιπιλίζει αυτή την καραμέλα ας το κάνει. Εγώ ξέρω καλά ότι είναι η εποχή που δεν δημιουργεί ή δεν μπορεί να ανεχθεί ηγέτες.



ΣΟΦΙΑ: Δεν θέλει η εποχή ή δεν αφήνουν οι καταστάσεις, δηλαδή η διάρθρωση του πολιτικού συστήματος την ανάδειξη ηγετών;



ΝΙΚΟΣ: Όπως θέλεις πες το. Όλα ισχύουν. Η χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος και των κομμάτων μαζικού τύπου της δύσης, καθώς και η υποχρεωτική υπερπροβολή των ηγετών από τον -πολλές φορές- παραμορφωτικό φακό των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας είναι απλά μέρη ετούτης της πραγματικότητας που δεν παράγει ηγέτες. Κοντολογίς, το ζήτημα των ηγετών μπορεί να παραλληλιστεί με κείνο των ηρώων. Όπως δεν υπάρχουν ήρωες σε αντιηρωϊκές εποχές, έτσι δεν μπορεί να υπάρχουν ηγέτες σε μια εποχή, που δεν επιτρέπει την ανάδειξή τους.



ΕΥΓΕΝΙΑ: Θα συμφωνήσω απολύτως όσον αφορά το ζήτημα της υπερπροβολής δια των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας. Δεν χρειάζεται να ανατρέξετε σε παλιότερες εποχές. Τον καιρό του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του ιδρυτή της ΝΔ και του Ανδρέα Παπανδρέου κάθε τους δήλωση ήταν γεγονός. Έδιναν συνεντεύξεις μια φορά τον χρόνο. Οπότε όταν ερχόταν η ώρα να δώσουν συνέντευξη και αυτοί είχαν κάτι να πουν και οι οπαδοί και αντίπαλοί τους είχαν λόγο να ακούσουν με προσήλωση.



ΤΑΣΟΣ: Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τους ηγέτες. Στις μέρες μας δεν αναγνωρίζεται πια ο ρόλος των δασκάλων και των γιατρών, πολλώ δε μάλλον των ηγετών. Έχει γιομίσει ο τόπος με «επαϊοντες», που μπορεί να μην ξέρουν την τύφλα τους, αλλά έχουν άποψη επί παντός του επιστητού.



ΝΙΚΟΣ: Όσο για τους «ηγέτες» καίγονται από την υπερπροβολή πριν κάνουν το πρώτο βήμα. Μην πας μακριά. Οι δήμαρχοι στο νομό Καβάλας τα τελευταία χρόνια απομυθοποιούνται πριν καν αναλάβουν καθήκοντα.

Read More

Το παιχνίδι της "Ενεργειακής"

Η παρελκυστική πολιτική της «Ενεργειακής Αιγαίου» στο ζήτημα της αποπληρωμής των χρεών ύψους 30 εκατομμυρίων ευρώ προς τους εργαζόμενους της Καβάλα Oil και την τοπική αγορά ήταν χθες το ζήτημα της συζήτησης μεταξύ των θαμώνων του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα».



ΝΙΚΟΣ: Όποιος είχε και την παραμικρή αμφιβολία για τις προθέσεις της «Ενεργειακής» και τον ρόλο της δεν έχει παρά να παρακολουθήσει το κρυφτούλι της στις δικαστικές αίθουσες για το χρέος προς την τοπική αγορά. Θα το πω με μια κουβέντα: Δεν έχουν τον Θεό τους.



ΑΝΝΑ: Γιατί έχουν τον Θεό τους οι εργαζόμενοι που έχουν μπλοκάρει το πετρέλαιο και δεν αφήνουν στην ιδιοκτήτρια εταιρία να το διαχειριστεί; Πού ακούστηκε αυτό;



ΝΙΚΟΣ: Πουθενά, αλλά αυτό το σχήμα Ενεργειακής και εργαζομένων στην Καβάλα Oil είναι ούτως ή άλλως ασυνήθιστο. Αλλά εν τέλει το θέμα είναι απλό. Οι εργαζόμενοι δεν αρνούνται γενικώς και αορίστως την πώληση του φορτίου. Λένε πως επιβάλλεται να δοθεί για την αποπληρωμή των χρεών που έχουν συσσωρευτεί στην Καβάλα. Ποιο είναι αλήθεια το πρόβλημα της Ενεργειακής;



ΜΑΝΩΛΗΣ: Το πρόβλημα είναι ότι η Ενεργειακή έπαιξε παιχνίδι στις πλάτες των εργαζομένων, αλλά και του κοινοβουλίου και τώρα προσπαθεί να κεφαλαιοποιήσει τα κέρδη της. Ουσιαστικά ο Ρήγας έβαλε τη σφραγίδα του και πέραν τούτου ουδέν και βρέθηκε δικαιούχος της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων της περιοχής για τα επόμενα 25 χρόνια. Δεν είναι λίγο.



ΝΙΚΟΣ: Καθόλου λίγο. Η δε παρελκυστική πολιτική του στο ζήτημα της αποπληρωμής των οφειλών προς τους εργαζόμενους και την τοπική αγορά πρέπει να αφυπνίσει τους πάντες. Ακόμα και όσους έχουν λόγους να μην αισθάνονται φυσικοί σύμμαχοι των εργαζομένων στην Καβάλα Oil.



ΜΑΡΙΑ: Αν οι προθέσεις της Ενεργειακής ήταν καλές και αγαθές δεν θα είχε κανένα πρόβλημα με τη δέσμευση του φορτίου. Θα μπορούσε με μια εντυπωσιακή κίνηση να λήξει το ζήτημα αποδεχόμενη τη δέσμευση ετούτη. Δεν το κάνει γιατί έχει λερωμένη τη φωλιά της.



ΜΑΝΩΛΗΣ: Ο βασιλιάς είναι γυμνός. Οι άνθρωποι αυτοί είναι άφραγκοι και χρωστούν και της Μιχαλούς. Ό,τι τους απόμεινε για να τους ξελασπώσει είναι τα κοιτάσματα της περιοχής. Αδιαφορούν για την Καβάλα Oil. Να πουλήσουν θέλουν και να φύγουν, απλά διεκδικούν την καλύτερη δυνατή τιμή.

Read More

Ένας ακτιβιστής ετών 72

Η παραίτηση του κλιματολόγου Τζέιμς Χάνσεν από τη διεύθυνση του Κέντρου Διαστημικής Πτήσης Goddard της NASA στο Μανχάταν προκειμένου να αφοσιωθεί στη μάχη κατά των ορυκτών καυσίμων δεν πέρασε απαρατήρητη από τους θαμώνες του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα». Ο καφετζής έψησε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια και έδωσε το έναυσμα για τη συζήτηση:



ΝΙΚΟΣ: Όταν οι New York Times γράφουν ότι η αποχώρησή του «θα στερήσει την ομοσπονδιακή έρευνα στην κλιματική αλλαγή από την πλέον γνωστή δημόσια φιγούρα της» αντιλαμβάνεστε τον αντίκτυπο της κίνησης. Άλλωστε ο Χάνσεν υπηρέτησε ως διευθυντής στη NASA από το 1981 μέχρι σήμερα.



ΠΑΝΟΣ: Σιγά τον πολυέλαιο. Στο φινάλε, 72 χρονών είναι. Καιρός ήταν να αποσυρθεί.



ΑΓΛΑΪΑ: Δεν αποσύρεται. Παραιτήθηκε για να έχει τον χρόνο ώστε να συμμετάσχει πιο ενεργά σε δικαστικούς αγώνες προκειμένου να αναγκαστεί η αμερικανική κυβέρνηση να επιβάλλει όρια στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. «Ως υπάλληλος της κυβέρνησης, δεν μπορούσα να καταθέσω κατά της κυβέρνησης», είπε ο ίδιος.



ΝΙΚΟΣ: Ο Χάνσεν δεν είναι κάποια τυχαία περίπτωση. Παρ’ ότι είχε την ιδιότητα του διευθυντή της NASA είχε συλληφθεί αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια επειδή συμμετείχε μαχητικά σε διαδηλώσεις κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη από τη μόλυνση του περιβάλλοντος.



ΑΓΛΑΪΑ: Σημειώστε ότι στα άμεσα σχέδιά του είναι να ζητήσει από τον Καναδά και την Ευρώπη να φορολογήσουν το «βρόμικο» πετρέλαιο που εξορύσσεται από αποθέσεις ασφαλτούχου άμμου.



ΑΝΤΩΝΗΣ: Εγώ κρατώ την ιστορική του κατάθεση ενώπιον του Κογκρέσου το 1988: Είχε πει ανάμεσα στα άλλα ότι «είναι πια καιρός να πάψουμε να φλυαρούμε και να πούμε ξεκάθαρα πως υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι εδώ».



ΣΟΦΙΑ: Δεν λέω, αντιλαμβάνομαι τι λέτε, αλλά σε έναν κόσμο που γκρεμίζεται καθημερινά, που οι άνεργοι αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, το θεωρώ πολυτέλεια να ανάγετε σε μείζον ζήτημα την παραίτηση του Χάνσεν, όταν δίπλα μας υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε.




ΝΙΚΟΣ: Αντιλαμβάνομαι τι λες, αλλά αυτή είναι η μεγαλύτερη παγίδα. Μέσα σε τούτο τον χαμό να θεωρήσουμε πολυτέλεια τον αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος, υποθηκεύοντας το μέλλον των επόμενων γενιών. Δεν θα το κάνουμε. Δεν έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε.

Read More

Η πεπατημένη του Τσίπρα

Η εκτίμηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα ότι επενδυτές δεν πρόκειται να έρθουν σε μια παραπαίουσα οικονομία έδωσε χθες την αφορμή για συζήτηση μεταξύ των θαμώνων του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα». Τα σκέτα καφεδάκια ηρέμησαν τα πνεύματα των θερμόαιμων και τόνωσαν τη διάθεση των υπολοίπων:

ΠΑΥΛΟΣ: Σιγά τη σοφία. Την αυτονόητη αλήθεια είπε ο Τσίπρας. Το πρόβλημα είναι ότι την είπε με την ιδιότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δηλαδή του εν δυνάμει πρωθυπουργού ετούτης της χώρας, που έστειλε μήνυμα προς υποψήφιους επενδυτές.

ΚΩΣΤΑΣ: Δηλαδή τι θα έπρεπε να πει ο Τσίπρας με την ιδιότητα του εν δυνάμει πρωθυπουργού; Ότι όλα είναι καλά και ωραία και οσονούπω οι επενδυτές έρχονται με φόρα για να αλλάξουν το τοπίο; Οι αλήθειες μπορεί να είναι σκληρές, αλλά πρέπει να λέγονται. Ιδίως από τους πολιτικούς.

ΣΟΦΙΑ: Αυτό που είπε ο Τσίπρας, τη στιγμή που το είπε, ήταν απλά απαράδεκτο. Είναι καιρός να συνειδητοποιήσει τις ευθύνες και τον θεσμικό του ρόλο. Η μοίρα ετούτου του τόπου δεν είναι ευθύνη μόνο όσων κυβερνούν, αλλά και όσων αντιπολιτεύονται.

ΕΛΕΝΗ: Μην είστε άδικοι. Άλλωστε, ο Τσίπρας δεν κάνει κάτι περισσότερο από όσα έκαναν οι εκάστοτε αρχηγοί της αντιπολίτευσης την τελευταία δεκαετία. Ο ορίζοντας της αντιπολιτευτικής τους τακτικής φτάνει μέχρι την πάση θυσία νίκη στις επόμενες εκλογές. Μετά βλέποντας και κάνοντας.

ΝΙΚΟΣ: Μόνο που μετά, εφόσον τα καταφέρουν να κερδίσουν, έχουν να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση εξαιρετικά δύσκολη εξαιτίας και των δικών τους λαθών. Εξαιτίας και της εύκολης αντιπολιτευτικής ρητορείας που είχαν επιλέξει.

ΚΩΣΤΑΣ: Δεν νομίζετε ότι υπάρχει μια δόση υπερβολής στην κουβέντα; Θαρρείς και οι στρατιές των επενδυτών περίμεναν ένα σινιάλο του Σαμαρά και μόλις αμόλυσε την ατάκα ο Τσίπρας το έβαλαν στα πόδια.

ΝΙΚΟΣ: Προφανώς και δεν είναι έτσι, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί τις μεγαλοστομίες του Τσίπρα. Θα ήταν όμως άδικο να επικεντρώσουμε σε αυτόν την κριτική. Προηγήθηκαν οι βαρύγδουπες δηλώσεις του Καραμανλή, και το επικό «λεφτά υπάρχουν» του Παπανδρέου.

ΕΛΕΝΗ: Ο Τσίπρας απλά ακολουθεί την πεπατημένη του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Μεροδούλι, μεροφάι. Δεν λειτουργεί ως εν δυνάμει πρωθυπουργός γιατί αυτή η λειτουργία είναι άγνωστη στην Ελλάδα.

Read More

Το ΟΧΙ των Θασίων στη Χρυσή Αυγή

Το χουνέρι που έκαναν οι Θάσιοι στα μέλη της «Χρυσής Αυγής», που επιχείρησαν να μοιράσουν τζάμπα προϊόντα προχθές στην Ποταμιά ήταν η αφορμή για χαμόγελα μεταξύ των θαμώνων του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα». Ο καφετζής ετοίμασε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια και η συζήτηση αρχίνησε:

ΜΑΝΩΛΗΣ: Αυτό που μου άρεσε περισσότερο δεν είναι ότι τσαλακώθηκε η Χρυσή Αυγή. Ο τρόπος είναι που μου άρεσε. Δεν έγινε από τις υπέρτερες δυνάμεις Κουκουέδων, Συριζαίων, Πασόκων και Νεοδημοκρατών, αλλά από σύσσωμο το χωριό. Βγήκαν οι άνθρωποι από τα μπαλκόνια και τους έκραζαν.

ΝΙΚΗ: Πήραν ένα καλό μάθημα. Στη Θάσο δεν ανεχόμαστε τους νεοναζί και τις δήθεν αγαθοεργίες τους με πρόσημο ρατσιστικό «από Έλληνες για Έλληνες». Τα παιχνιδάκια αυτά να τα κάνουν αλλού.

ΧΡΗΣΤΟΣ: Πάντως, κάλλιστα θα μπορούσε κανείς να πει ότι ετούτη η συμπεριφορά δεν διεκδικεί δάφνες δημοκρατικότητας. Στο φινάλε, πρόκειται για ένα κόμμα που σε δυο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις πήρε το 7% των ψήφων πανελλαδικά.

ΝΙΚΗ: Και ο Χίτλερ εκτοξεύτηκε στις εκλογές του ’33 από το 3% στο 33%, αλλά μόλις αισθάνθηκε ισχυρός κατάργησε τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα, με κάποιες ακραίες θέσεις. Νεοναζί είναι οι άνθρωποι. Συμμορία, που φόρεσε κοστούμια και βάλλει ευθέως κατά της δημοκρατίας. Δεν χωράνε εδώ «σαβουάρ βιβρ».

ΧΡΗΣΤΟΣ: Δηλαδή, για να καταλάβω, θα τους απαγορεύσετε να κυκλοφορούν στη Θάσο;

ΜΑΝΩΛΗΣ: Όχι. Ούτε μπορούμε, ούτε το επιδιώκουμε. Αλλά δεν θα τους επιτρέψουμε και να αλωνίζουν ασύδοτοι μοιράζοντας μπαξίσια με στόχο να δηλητηριάσουν τις ψυχές του κόσμου. Ναι, οι άνθρωποι του νησιού έχουν προβλήματα, αλλά αυτό το βρώμικο παιχνίδι της «Χρυσής Αυγής» δεν το ανεχόμαστε.

ΝΙΚΗ: Εμείς είμαστε κοντά στον κόσμο που υποφέρει, χωρίς ρατσιστική προπαγάνδα. Ξέρουμε τους ανθρώπους που έχουν προβλήματα και τους συμπαραστεκόμαστε με αλληλεγγύη πραγματική, χωρίς υποσημειώσεις και δηλητηριώδη σχόλια για τους δήθεν κακούς ξένους.

ΜΑΝΩΛΗΣ: Αυτό που έγινε την Κυριακή στην Ποταμιά δεν ήταν μια αντιπαράθεση μελών της Χρυσής Αυγής με μια μερίδα πολιτών. Όλο το χωριό σχεδόν τους υποχρέωσε να τα μαζέψουν και να φύγουν. Η δράση έφερε αντίδραση. Εάν δεν δρούσαν σαν συμμορία, δεν θα τους αντιμετωπίζαμε έτσι.

Read More

Ένας θάνατος και οι εισαγγελείς της οκάς

Ο θάνατος μιας γυναίκας 26 χρονών από σφαίρα στα Ίσθμια Κορινθίας κατά την ανταλλαγή πυροβολισμών μεταξύ αστυνομικών και ληστών ξημερώματα Σαββάτου συγκλόνισε τους θαμώνες του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα». Ο καφετζής έψησε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια και αρχίνησε τη συζήτηση:

ΝΙΚΟΣ: Πολλά μπορεί να πει κανείς για την άνοδο της εγκληματικότητας, την τραγική σύμπτωση, την κακιά στιγμή. Αλλά εγώ θέλω να σταθώ στους κινδύνους που εγκυμονούν για τους διερχόμενους οι ένοπλες συμπλοκές μεταξύ αστυνομικών και εγκληματιών.

ΝΑΤΑΣΑ: Πράγματι, αλλά όταν οι αστυνομικοί αποφεύγουν να εμπλακούν σε ανταλλαγή πυροβολισμών με επικίνδυνους κακοποιούς είναι «νούλες» και ανίκανοι. Αλήθεια, τώρα τι έχουν να πουν όλοι αυτοί οι εισαγγελείς της οκάς; Μια ανθρώπινη ζωή χάθηκε και τούτο δεν αλλάζει.

ΓΙΩΡΓΟΣ: Σε τούτη τη χώρα άπαντες είναι δικαστές, δημοσιογράφοι, γιατροί, δικηγόροι και εσχάτως οικονομολόγοι, που άλλοτε αποφαίνονται με σιγουριά ότι πρέπει να φύγουμε από το ευρώ και άλλοτε ότι πρέπει να μείνουμε. Γιατί εκπλήσσεστε;

ΝΙΚΟΣ: Ουδεμία έκπληξη. Απλώς κάποια στιγμή επιβάλλεται να σοβαρευτούμε. Εάν οι αστυνομικοί επέλεγαν την -πάση θυσία- αποφυγή της ανταλλαγής πυροβολισμών θέτοντας ως προτεραιότητα την προστασία της ανθρώπινης ζωής κάποιοι θα έσπευδαν να τους προσάψουν δειλία. Τώρα που τόλμησαν να ανταλλάξουν πυροβολισμούς, αλλά να χαθεί μια ανθρώπινη ζωή, τι έχουν να πουν;

ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Καιρός να σοβαρευτούμε. Στην εποχή της πληροφορίας και της ταχύτητας είναι λογικό να έχουμε όλοι άποψη –αν όχι για όλα- αλλά για τα περισσότερα θέματα, αλλά ας δίνουμε το προβάδισμα στους επαγγελματίες.

ΕΛΕΟΝΩΡΑ: Δεν κατάλαβα, θεωρείτε ότι είναι οι αστυνομικοί ή οι δικαστές και οι δημοσιογράφοι υπεράνω κριτικής;

ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Όχι, βέβαια. Αλλά από την άλλη δεν είναι δυνατόν να μην αναγνωρίζεται η βαρύτητα της γνώμης του επαγγελματία. Εν προκειμένω, συνταγές δεν υπάρχουν. Κάθε φορά που οι αστυνομικό θα αντιμετωπίζουν επικίνδυνους κακοποιούς θα αντιδρούν με κάποιο τρόπο, αυτόν που θα επιλέγουν ως τον πιο σωστό, ανάλογα με την εκπαίδευση και την ψυχραιμία τους.

ΝΙΚΟΣ: Το θέμα είναι να μη βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα. Ουδείς είναι υπεράνω κριτικής, αλλά επιτέλους η κοινή λογική είναι πάντα προτιμότερη. Δεν με ενοχλεί η κριτική κατά της αστυνομίας, των δημοσιογράφων ή των γιατρών. Η ευκολία εξαγωγής συμπερασμάτων είναι που με τρελαίνει.

Read More