Πρωτιά ΣΥΡΙΖΑ σε ρευστό σκηνικό

Η τελευταία δημοσκόπηση της VPRC για τον Νοέμβριο, που δημοσιεύτηκε χθες στα «Επίκαιρα» δείχνει ότι το προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της Ν.Δ. αυξάνεται διαρκώς και πια δείχνει τάσεις δημιουργίας μιας απόστασης ασφαλείας, που δεν είναι εύκολο να καλυφθεί. Συγκεκριμένα, η εκτίμηση της δημοσκόπησης στην πρόθεση ψήφου δείχνει πρώτο το ΣΥΡΙΖΑ με 31,5%, δεύτερη τη Ν.Δ. με 26,5%, ενώ τρίτο κόμμα με μεγάλη διαφορά από το τέταρτο είναι η «Χρυσή Αυγή» με ποσοστό 12,5%. Ακολουθούν Ανεξάρτητοι Έλληνες και ΚΚΕ με 6,5%, Δημοκρατική Αριστερά με 5,5% και το ΠΑΣΟΚ στην τελευταία θέση με 5%. Τα μηνύματα είναι πολλά και συντείνουν σε ένα γενικότερο συμπέρασμα: Το πολιτικό σκηνικό έχει αποσταθεροποιηθεί πλήρως ένεκα της κρίσης, οι άλλοτε συμπαγείς εκλογικές βάσεις στις οποίες στηρίζονταν τα κόμματα έχουν πλήρως ρευστοποιηθεί και πια όλα είναι πιθανά.



Η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ αντικατοπτρίζει με σαφήνεια την απογοήτευση των πολιτών για την πολιτική που μέχρι σήμερα ασκείται από την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά. Αποφάσεις όπως η εξομοίωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης, οι περαιτέρω περικοπές μισθών και επιδομάτων, το μέτρο των διαθεσιμοτήτων, ο κίνδυνος των απολύσεων στον δημόσιο τομέα και το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης με τους πιστωτές που δεν σκόρπισε ρίγη ενθουσιασμού στο εκλογικό σώμα έχουν παίξει τον ρόλο τους σε αυτή τη μετακίνηση προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Στο μεταξύ, ο διπλασιασμός της δύναμης της «Χρυσής Αυγής» δεν αποτυπώνει μόνο την οργή και τον θυμό των ψηφοφόρων, αλλά και τον εκφασισμό ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας, που πλήρως απογοητευμένο από το πολιτικό σύστημα αμφισβητεί όλο και πιο συνειδητά πια τους δημοκρατικούς θεσμούς.



Ακολουθούν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, που διατηρούν τις δυνάμεις τους, το ΚΚΕ που μετά την ελεύθερη πτώση μεταξύ των εκλογών του Μαϊου και του Ιουνίου του 2012 δείχνει τάσεις ανάκαμψης και η Δημοκρατική Αριστερά, που παρά τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση καταφέρνει να διατηρεί τις δυνάμεις της. Στην τελευταία θέση καταγράφεται για πρώτη ίσως φορά από την ίδρυσή του το ΠΑΣΟΚ, που δείχνει συμπτώματα μη αναστρέψιμης ίσως αποσάθρωσης. Ένα είναι βέβαιο: Ότι η ρευστότητα της εκλογικής βάσης δεν επιτρέπει βεβαιότητες.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Στο χέρι μας

Η επιλογή του Άγγελου Κορωνιού ως προπονητή της ομάδας μπάσκετ της Καβάλας μπορεί και πρέπει να σημάνει μια πανστρατιά για να σωθεί μια χρονιά που ξεκίνησε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Η διοίκηση του Κώστα Παπακωνσταντίνου μετά από αλλεπάλληλα λάθη στην έναρξη ετούτης της χρονιάς έδωσε το σύνθημα της αφύπνισης με στόχο η Καβάλα να παραμείνει στην Α1. Τώρα, η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο των μπασκετόφιλων, που τα προηγούμενα χρόνια έδωσαν μαθήματα φίλαθλης συμπεριφοράς και στήριξης της ομάδας, χωρίς ούτε μια στιγμή να παρεκκλίνουν σε ύβρεις και απειλές. Αρχής γενομένης από τον εκτός έδρας αγώνα της Κυριακής με τον ΚΑΟΔ στη γειτονική Δράμα, οι Καβαλιώτες μπασκετόφιλοι οφείλουν να δείξουν ότι βρίσκονται κοντά σε τούτη την ομάδα που τα τελευταία χρόνια τους έχει χαρίσει ουκ ολίγες συγκινήσεις.



Μα, θα αντιτείνει δικαίως κανείς για ποια ομάδα μιλάς, για ποιον Κορωνιό και ποιο στοίχημα σε μια χώρα που έχει γονατίσει από την κρίση; Πώς να γεμίσει το γήπεδο όταν ολοένα και περισσότεροι αδυνατούν να καλύψουν το κόστος μεταφοράς τους μέχρι την Καλαμίτσα, πολλώ δε μάλλον να καλύψουν τα έξοδα του εισιτηρίου; Ναι μεν όλα τούτα ισχύουν, αλλά από την άλλη στα δύσκολα χαλυβδώνεται η σχέση φιλάθλων και ομάδας. Σε τούτη την τόσο δύσκολη συγκυρία δεν έχουμε ανάγκη μόνο από δουλειές και χρήματα, αλλά και από πολύτιμες ανάσες για να αντέξουμε μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό. Το μπάσκετ είναι μια ασφαλής επιλογή. Με ένα εισιτήριο όχι ακριβό παίρνεις μέρος σε μια γιορτή υψηλότατου επιπέδου. Η συμμετοχή της Ένωσης Καβάλας στην Α1 σου δίνει τη δυνατότητα να παρακολουθήσεις εκ του σύνεγγυς παίκτες όπως ο Διαμαντίδης και ο Σπανούλης που συγκαταλέγονται μεταξύ των κορυφαίων της Ευρώπης, αλλά και μικρότερους όπως τον Παπανικολάου του Ολυμπιακού και κείνον τον δαίμονα τον Παππά, που μας πλήγωσε με τη φανέλα του Πανιωνίου.



Ο Κώστας Παπακωνσταντίνου, που παρά την κρίση, είναι διατεθειμένος να ματώσει για να κρατήσει την ομάδα στην Α1 έδωσε την μπαγκέτα σε έναν από τους πλέον χαρισματικούς και θεαματικούς περιφερειακούς παίκτες του ελληνικού μπάσκετ τα τελευταία χρόνια, που έχει όλα τα εχέγγυα να γίνει καλός προπονητής. Η πορτοκαλί μπάλα αναπηδά στην πλευρά των φιλάθλων. Είναι στο χέρι μας. Στο χέρι σου.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Στου γκρεμού την άκρη

Αυτό που έγινε στις Βρυξέλλες μοιάζει με τη διάσωση ενός λεωφορείου γεμάτο επιβάτες στο χείλος του γκρεμού. Προηγήθηκαν θανάσιμοι κίνδυνοι, συγκρούσεις, προβλήματα με τα λάστιχα και το τιμόνι. Δεν είναι καθόλου λίγο ότι την ύστατη στιγμή τραβήχτηκε το χειρόφρενο και εν τέλει δεν έπεσαν άπαντες μεμιάς στον γκρεμό. Είναι επιτυχία. Αλλά ο δρόμος της επιστροφής είναι γεμάτος με τις ίδιες θανάσιμες παγίδες, ενώ στο μεταξύ το λεωφορείο βρίσκεται σε άθλια κατάσταση. Καλά-καλά δεν πήρε τον δρόμο της επιστροφής αφού βρίσκεται μισοζυγιασμένο στο χείλος του γκρεμού.



Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα στο Eurogroup, που σίγουρα δεν σήμανε το τέλος των παθών των Ελλήνων. Ένας καινούργιος Γολγοθάς μόλις ξεκίνησε. Αλλά πέρα και πάνω από τις αναμενόμενες αντιπολιτευτικές κορόνες ήταν μια σημαντική νίκη στον αγώνα της χώρας για παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη. Ένας σταθμός σε τούτη την κρίση που εκδηλώθηκε το 2009, που μπορεί να αποδειχθεί σημαντικός εάν στο μεταξύ η κυβέρνηση αδράξει την ευκαιρία για μεταρρυθμίσεις και τομές, προκειμένου να δημιουργηθούν εκείνες οι προϋποθέσεις για την ουσιαστική αναθέρμανση της οικονομίας. Μέχρι τώρα ουδέν έπραξαν προς αυτή την κατεύθυνση. Περιορίζονταν σε περικοπές μισθών και συντάξεων και αναστολή πληρωμών, επικαλούμενοι τις ασφυκτικές πιέσεις που δέχονταν. Μα τώρα, μετά από τούτη την ανάσα οφείλουν να αποδείξουν ότι διαθέτουν ένα σχέδιο συνολικό για την ανάταξη της χώρας, με πρώτο σταθμό τη φορολογική μεταρρύθμιση.



Ο δεύτερος σταθμός πρέπει να είναι η επιλογή ενός αναπτυξιακού μπούσουλα, ενός παραγωγικού μοντέλου, που θα εφαρμοστεί πιστά ώστε κάποια στιγμή να κατακτήσει ένα σημαντικό μερίδιο στην παγκόσμια αγορά. Μια κατεύθυνση θα μπορούσε να είναι η ανάπτυξη καινοτόμων προϊόντων στον τομέα εκμετάλλευσης της ηλιακής ενέργειας. Μια άλλη θα μπορούσε να είναι η δημιουργία καινοτόμων αγροτικών προϊόντων σε συνδυασμό με τον τουρισμό. Μα ό,τι και αν επιλεγεί πρέπει να εφαρμοστεί με συνέπεια ώστε κάποια στιγμή να αποδώσει. Η πρωταρχική ευθύνη βαραίνει την κυβέρνηση, χωρίς τούτο να σημαίνει ότι δεν οφείλει και η αντιπολίτευση να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση.



Εξάλλου, βρισκόμαστε ακόμα στο ίδιο στραπατσαρισμένο λεωφορείο και οι γκρεμοί χάσκουν δεξιά και αριστερά. Αν πέσουμε δεν θα γλιτώσουν ούτε οι συμπολιτευόμενοι, ούτε οι αντιπολιτευόμενοι.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η λεγόμενη "αυτοδιοίκηση"

Η ηχηρή απουσία των πολιτών από την απολογιστική συνέλευση του δήμου Παγγαίου που έγινε την περασμένη Κυριακή στο αμφιθέατρο Δημοκρατίας της Ελευθερούπολης δείχνει το χάσμα που χωρίζει τους δημότες από τη λεγόμενη «αυτοδιοίκηση». Λεγόμενη γιατί αν ήταν πράγματι αυτοδιοίκηση, στο αμφιθέατρο της Δημοκρατίας θα έπρεπε να μην πέφτει καρφίτσα, δίχως ίχνος υπερβολής. Πολλώ δε μάλλον, που στην περίπτωση της απολογιστικής συνεδρίασης του δήμου Παγγαίου ουδείς μπορεί να επικαλεστεί έλλειμμα επικοινωνιακό. Άγνοια. Έγινε τόση φασαρία από την πλευρά των αντιπολιτευόμενων παρατάξεων για τη σύγκληση της συνεδρίασης, που το ήξεραν και οι πέτρες. Και όμως δεν πήγαν. Όχι μόνον οι απλοί δημότες, αλλά ακόμα και οι εκπρόσωποι των συλλογικοτήτων της τοπικής κοινωνίας.



Το γνωστό ανάθεμα περί το βόλεμα στον καναπέ λέει μόνο τη μισή αλήθεια. Ναι, οι πολίτες έχουν καθίσει στον καναπέ και δεν δείχνουν καμμία διάθεση να τον εγκαταλείψουν, αλλά τούτο δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη. Έγινε μέρα με τη μέρα. Μήνα τον μήνα. Χρόνο τον χρόνο. Τετραετία την τετραετία, από δημοτικές παρατάξεις, που σπανίως λειτουργούσαν ως δημοτικές και ακόμα σπανιότερα ως παρατάξεις με την ουσία του όρου. Δημοτικές δεν ήταν γιατί δεν είχαν στο επίκεντρό τους την ανάδειξη και την αναζήτηση τρόπων αντιμετώπισης των προβλημάτων του δήμου. Παρατάξεις ουδέποτε έγιναν διότι αντί της ευρύτητας πολιτικής και κοινωνικής που συνεπάγεται ο όρος παράταξη ήταν το μακρύ χέρι των κομμάτων στον χώρο της αυτοδιοίκησης. Ή μάλλον για να το θέσουμε πιο σωστά τους μήνες της προεκλογικές περιόδου, που οι επικεφαλής έκαναν δηλώσεις περί την ανεξαρτησία τους και πάσχιζαν να βρουν υποψηφίους από άλλους χώρους με μόνο στόχο τη δημιουργία εντυπώσεων.



Μετά, ο κάθε κατεργάρης πήγαινε στον πάγκο του. Ο κυρίαρχος λαός γυρνούσε σπίτι ηττημένος και παρακαλούσε για μια θεσούλα κάπου τον εκάστοτε δήμαρχο, που ασκούσε τα καθήκοντά του μεταξύ κολλητών, βαστάζων, παραταξιακών κοπρόσκυλων και καλών φίλων από τον χώρο των εργολάβων. Αντί της αυτοδιοίκησης, δηλαδή μιας εξουσίας άμεσα ελεγχόμενης από τους δημότες και ανεξάρτητης από τη δημόσια διοίκηση, οι δήμοι κατάντησαν εστίες διαφθοράς και βολέματος ημετέρων με συνέπεια να χάσουν την ίδια τους την ταυτότητα και τη μοναδική σχέση με τους δημότες.



Αυτό το έλλειμμα αποτυπώθηκε στην απολογιστική συνέλευση του δήμου Παγγαίου. Αυτό το ίδιο έλλειμμα είναι πολύ πιθανόν να αποτυπωθεί τώρα που αιρετοί και εργαζόμενοι ζητούν διακαώς τη στήριξη της κοινωνίας.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Κοινωνική πολιτική με δανεικά

«Κοινωνική πολιτική με ελλείμματα και δανεικά δεν γίνεται». Η απάντηση του διοικητή του ΙΚΑ Ροβέρτου Σπυρόπουλου την περασμένη Παρασκευή στην Καβάλα δεν είναι από αυτές που προκαλούν ενθουσιασμό. Κάθε άλλο παρά ικανοποίησε τους δικαίως αγανακτισμένους συνταξιούχους και ανάπηρους, που με τις αλλεπάλληλες περικοπές εισοδημάτων που υφίστανται νιώθουν ότι πετιούνται στον Καιάδα. Λέει όμως την αλήθεια, την οποία κάποια στιγμή οφείλουμε να αντικρίσουμε κατάματα για να περάσουμε στην επόμενη μέρα. Έτσι είναι. Κοινωνική πολιτική με δανεικά δεν ασκείται. Η κοινωνική πολιτική, πέρα από την απαραίτητη πολιτική επιλογή και στόχευση, την απαραίτητη κοινωνική ευαισθησία των κυβερνώντων, προϋποθέτει και μια οικονομία ικανή να παρέχει το απαραίτητο δίχτυ ασφαλείας στα μέλη της, ιδίως δε σε αυτά που το έχουν περισσότερη ανάγκη όπως οι ανάπηροι και οι συνταξιούχοι.



Μια αλήθεια, που στο μακρύ πάρτυ της μεταπολίτευσης ελάχιστα απασχόλησε τους κυβερνώντες. Στο πλαίσιο της ατελείωτης ρεμούλας και της αρπαχτής, το πολιτικό σύστημα δανειζόταν αφειδώς για να βουλώνει στόματα και να κερδίζει εκλογές. Με δανεικά κάλυπταν το υπέρογκο κόστος μισθοδοσίας και λειτουργίας του υπερδιογκωμένου δημόσιου τομέα που δημιούργησαν για να βολέψουν τους κομματικούς τους στρατούς. Με δανεικά κάλυπταν τα κονδύλια για συντάξεις και επιδόματα αναπήρων για να βουλώνουν στόματα σε μια επίφαση κοινωνικής ευαισθησίας. Διότι δεν συνιστά πράγματι κοινωνική πολιτική να δίνεις συντάξεις και επιδόματα με δανεικά υπερχρεώνοντας τις επόμενες γενιές. Η κοινωνική πολιτική επί της ουσίας γίνεται μόνο με μια αναδιανομή των υφιστάμενων πόρων υπέρ αυτών που τους έχουν περισσότερη ανάγκη.



Μόνο που μεταπολιτευτικά δεν περίσσευαν πόροι για κοινωνική πολιτική. Οι μεγαλοεργολάβοι του δημοσίου είχαν ανάγκες που έπρεπε να καλύψουν και δεν είχαν τη δυνατότητα να φοροδοτούν τακτικά. Από τη μια ήταν ο διεθνής ανταγωνισμός, από την άλλη οι αργομισθίες και τα δώρα υπέρ των πολιτικών φίλων και συνεργατών τους. Έξοδα πολλά, αντίστοιχα των μεγαλοεκδοτών που «έλεγχαν» την εξουσία. Μα δεν ήταν μόνον αυτοί. Ήταν η φορολογική ασυλία που απολάμβανε ο μεσαίος χώρος, που έκρινε πάντα τις εκλογικές μάχες. Άλλωστε, γιατί να κακοκαρδίσουν φίλους καλούς και συνεργάτες όταν υπήρχε η λύση; Προσέφευγαν στον δανεισμό και έκλειναν τις τρύπες. Ενίοτε δε, αμολούσαν και ατάκες επικές τύπου «Τσοβόλα, δώστα όλα».



Αυτό που συνέβη τώρα είναι πως το πάρτυ, εξαιτίας και της διεθνούς κρίσης, έληξε ξαφνικά. Δανεικά για κοινωνική πολιτική δεν υπάρχουν. Ήρθε η ώρα για αλήθειες, ακόμα και από ανθρώπους όπως ο κ. Σπυρόπουλος που υπηρέτησε πιστά το προηγούμενο μοντέλο.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Μαριονέτες

Η παραίτηση ενός έντιμου ανθρώπου, όπως του Αδάμ Κοσμίδη από την προεδρία του Οργανισμού Λιμένα Καβάλας, είναι πάντα μια σημαντική απώλεια. Πολλώ δε μάλλον στις μέρες μας, που η εντιμότητα έφτασε να θεωρείται πολιτική αρετή μείζονος σημασίας. Το χειρότερο σε τούτη την παραίτηση δεν είναι ούτε οι πολιτικές πιέσεις, που όπως δήλωσε δεχόταν, ούτε οι κάκιστες σχέσεις με τον δήμαρχο Καβάλας Κωστή Σιμιτσή για κείνη την απαλλοτρίωση, ούτε καν το παιχνίδι συμφερόντων για τα μπάζα του Εσκί Καπού, αλλά ο κίνδυνος να καταντήσει μια μαριονέτα σε ένα παιχνίδι, που πλέον φαντάζει και είναι ανεξέλεγκτο.



Το πρόβλημα δεν είναι πια μόνο του ΟΛΚ, αλλά μιας ολόκληρης χώρας, που μοιάζει με καρυδότσουφλο σε χείμαρρο ορμητικό, που οδηγεί σε καταρράκτες. Δεν αποκλείεται να σκαλώσει κάπου σε μια γωνιά και τελικά να τη γλιτώσει, αλλά το πιο πιθανό είναι κάποια στιγμή να τσακιστεί στα βράχια. Στην περίπτωση του ΟΛΚ, ο μέχρι χθες πρόεδρός του κατάλαβε πως όχι μόνο ότι δεν μπορεί να έχει αποφασιστικό λόγο στην υπόθεση της απαλλοτρίωσης της έκτασης της χερσαίας ζώνης του λιμανιού, αλλά ούτε στο ενδεχόμενο συνένωσης των Οργανισμών Λιμένων Καβάλας-Θεσσαλονίκης, που είναι καταφανώς παράλογη. Παραιτήθηκε αρνούμενος τον ρόλο του αχυράνθρωπου, που «διοικεί» με δανεικές ατάκες. Όχι, το πρόβλημα δεν είναι στην ύπαρξη υποβολέα, αλλά στον διαρκή αυτοσχεδιασμό στη βάση ενός σεναρίου που γράφεται διαρκώς ερήμην όσων υποτίθεται θα έπρεπε να έχουν εμπεδώσει τον ρόλο. Μα και ερήμην όσων τους αφορά.



Η ουσία του προβλήματος είναι ότι το μακρύ πάρτυ της μεταπολίτευσης έγινε με δανεικά, από αδίστακτα ανθρωποειδή, που έχουν υποθηκεύσει τα πάντα. Έφαγαν, ήπιαν, καταχράστηκαν και έπεισαν τους νεοέλληνες ότι ο δημόσιος κορβανάς μπορεί να ξεχειλώνεται επ’ άπειρον για να συντηρεί τα κοπρόσκυλα των κομματικών γραφείων ή όσους απελπισμένα έψαχναν μια δουλειά, μέσω των μόνων αξιόπιστων γραφείων ευρέσεως εργασίας: του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Τώρα που οι τοκογλύφοι απαιτούν πίσω δανεικά και τόκους άλλοι κρύφτηκαν στα λαγούμια τους, ενώ άλλοι δίχως τσίπα φόρεσαν ένδυμα αντιμνημονιακό και κουνούν το δάχτυλο προκλητικά. Μα στο μεταξύ, η χώρα χρειάζεται σενάριο δικό της. Σχέδιο δικό της ελληνικό και ευρωπαϊκό μαζί. Μα και πολιτικούς που δεν ανέχονται να παίξουν τον ρόλο της μαριονέτας. Δεν είναι εύκολο. Είναι όμως απαραίτητο.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Τρελαίνεσαι

Τρελαίνεσαι. Κάθε φορά που περνάς από την οδό Ομονοίας και τους παράδρομους και βλέπεις τα κλειστά μαγαζιά, τρελαίνεσαι. Αυτές τις χαίνουσες πληγές με τις βρώμικες πια βιτρίνες και τα κιτρινισμένα φέιγ βολάν σωρό κάτω από μια πόρτα που κάποτε άνοιγε με ελπίδες και όνειρα να μαρτυρούν τον θάνατο της αγοράς. Τρελαίνεσαι όταν βλέπεις τις μοναχικές φιγούρες των επαγγελματιών πίσω από ταμειακές μηχανές, που είναι μέρες που μένουν σε απόλυτη αχρησία, να πασχίζουν να κρατηθούν σε μια μάχη χαμένη εξ ορισμού. Θα κλείσουν. Θα βάλουν λουκέτο αύριο, σε έναν μήνα, σε έναν χρόνο, σε δυο χρόνια, αφού οι παλιές «καλές μέρες», παρήλθαν ανεπιστρεπτί.



Τρελαίνεσαι, κάθε φορά που περνάς από τον ΟΑΕΔ και αντικρίζεις τις ουρές των απελπισμένων να περιμένουν ένα επίδομα επιβίωσης μήπως μπορέσουν και σταθούν στα πόδια τους. Ανάμεσά τους ξέρεις καλά ότι συνεχίζουν να στέκονται και τα κλασικά κοπρόσκυλα, που επέλεξαν να ζουν λάθρα τα τελευταία είκοσι χρόνια κυνηγώντας επιδόματα. Ένα τέτοιο κοπρόσκυλο ήταν που είδες προχθές να τσιρίζει για τους δωσίλογους που πρόδωσαν τη χώρα με τα μνημόνια. Όχι μόνος του. Μαζί με άλλους βρώμικους από την κορφή μέχρι τα νύχια, βολεμένα τσιράκια βουλευτάδων, που μες στην αναμπουμπούλα φόρεσαν μια αντιμνημονιακή τραγιάσκα και πουλάνε πατριωτισμό και αριστεροσύνη με το κιλό. Από κοντά και άλλοι πολλοί, που συμμετείχαν με τα μπούνια στο πάρτυ της μεταπολίτευσης, δίχως να πολιτευτούν, να ξιφουλκούν κατά της γενιάς τους που τους πρόδωσε τώρα που δεν μπορούν πια να συντηρήσουν το τερατώδες κονσερβοκούτι «4x4» με το οποίο έκαναν γύρα στην αγορά τη ματαιοδοξία τους, ούτε να βγάλουν τα έξοδα ενός σπιτιού που ήταν κατάλληλο για να στεγάσει αυτούς και άλλους δυο τρεις γείτονες. Τότε που γαντζωμένοι σε λογής προνόμια και φοροδιαφεύγοντας συστηματικά ένιωθαν και ήταν άρχοντες δίχως να καταβάλλουν αντίτιμο.



Μα τρελαίνεσαι και με τους άλλους, που το ίδιο ξαφνικά φόρεσαν την άλλη τραγιάσκα του εκσυγχρονισμού και υπερασπίζονται μια πολιτική, που είναι φως φανάρι πως οδηγεί τη χώρα στον γκρεμό. Βέβαιοι πως για όλα φταίνε άλλοτε οι δημόσιοι υπάλληλοι, άλλοτε οι γιατροί, άλλοτε οι δημοσιογράφοι βάλλουν κατά δικαίων και αδίκων καταγγέλλοντας υστερικά τα προνόμια ενός φαύλου δημοσίου, που έτρεφε και τους ίδιους. Τρελαίνεσαι, που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αντιληφθούν ποια πολιτική υπερασπίζονται.



Τρελαίνεσαι, που όλοι αυτοί δημιουργούν το νοσηρό περιβάλλον, που θρέφει τον φασισμό που κατά τα άλλα καταγγέλλουν.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ολοκαύτωμα

Η εμπλοκή που σημειώθηκε στο προχθεσινό Eurogroup είναι ενδεικτική και της τραγικής θέσης στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα και του χάσματος μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για το ζήτημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Το παιχνίδι είναι παγκόσμιο. Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Κίνα πιέζουν μέσω του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για λύση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, ενώ από την άλλη η Γερμανία αντιστέκεται σθεναρά, επιμένοντας να επιβάλλει αυτή τους όρους της συμφωνίας. Σε μια τόσο κρίσιμη καμπή η Ελλάδα έσπευσε στις διαπραγματεύσεις σαν πρόβατο επί σφαγή. Με μια κυβέρνηση συνεργασίας, που εξήλθε όπως αναμενόταν σαφώς αποδυναμωμένη από τη δοκιμασία της υπερψήφισης του τρίτου μνημονίου, να αναζητά διακαώς τη δόση προκειμένου να αποφευχθεί η άτακτη χρεοκοπία.



Όχι άδικα. Η δόση κρίνεται και είναι απαραίτητη για να τονωθεί η ρευστότητα της ελληνικής οικονομίας ενόσω οι ζυμώσεις εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορεί και να σημάνουν εν ευθέτω χρόνω μια αλλαγή πλεύσης στο ζήτημα της σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας. Επειδή όμως ακριβώς η κατάσταση είναι τόσο κρίσιμη, θα περίμενε κανείς από την κυβέρνηση να έχει εναλλακτικό πλάνο. Με άλλα λόγια να προσέλθει στη σύσκεψη του Eurogroup ζητώντας τη δόση, που είναι απαραίτητη, μα να είναι και ζωσμένη με πυρομαχικά απειλώντας με ολοκαύτωμα στην αντίθετη περίπτωση.



Εξάλλου, το ολοκαύτωμα είναι ούτως ή άλλως ένα πολύ πιθανό ενδεχόμενο με ευθύνη των τραπεζών, που έχουν σπεύσει να πουλήσουν όσο-όσο επισφαλή δάνεια σε ξένα funds για να αποκτήσουν έστω πρόσκαιρα ρευστότητα. Όταν έρθει η ώρα τα ξένα funds, που δεν θα έχουν να λογοδοτήσουν σε καμμία κυβέρνηση, να βγάλουν στο σφυρί τα υποθηκευμένα ελληνικά ακίνητα το ολοκαύτωμα θα έχει συντελεστεί. Στο μεταξύ, μπορεί η κρίση να έχει ξεπεραστεί και η Ευρώπη να αρχίσει να ξαναβρίσκει τον δρόμο της, αλλά η Ελλάδα και οι πολίτες της θα έχουν ακρωτηριαστεί και δεν θα μπορούν ούτως ή άλλως να σταθούν στα πόδια τους.



Το δίλημμα μεταξύ του απολύτως βέβαιου ακρωτηριασμού με χορήγηση αντισηπτικών στο χειρουργικό κρεβάτι και του αβέβαιου μεν αλλά πιο επικίνδυνου ακρωτηριασμού ενός τύπου που απειλεί να τιναχτεί στον αέρα παίρνοντας όσους περισσότερους μπορεί στον λαιμό του απαιτεί απαντήσεις. Η δε κυβέρνηση όφειλε και οφείλει να λάβει υπόψιν της όλα τα δεδομένα.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Πάρτυ στα ερείπια

Στον Καιάδα του ΕΟΠΥΥ χωράνε οι πάντες. Από τους τύποις ασφαλισμένους του εν τη γενέσει του χρεοκοπημένου οργανισμού μέχρι τους λίγους κλάδους που γλίτωσαν στην αρχή, αλλά οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια σε τούτη τη χοάνη συνοδεία αναθέματος περί συντεχνιών. Η πορεία είναι μαθηματικώς βέβαιη. Πολύ σύντομα, σε ένα-δυο χρόνια οι τύποις ασφαλισμένοι του οργανισμού θα αντιληφθούν ότι η μόνη τους επιλογή είναι να παίρνουν τα ψιχία ασφάλισης που τους παρέχονται και να φροντίζουν την υγεία από τη δική τους τσέπη και σύμφωνα με τις δυνατότητες του καθενός. Καθαρά πράγματα, με εξίσου καθαρό ταξικό πρόσημο. Οι κόρακες του νεοφιλελευθερισμού που κυριαρχεί δεν βασανίζονται από ανώφελους συναισθηματισμούς. Αυτά τα περί ίσων δικαιωμάτων στην υγεία και την παιδεία τα ακούνε βερεσέ.



Μα, θα αντιτείνει κανείς υπήρχαν απολύτως ίσα δικαιώματα; Όχι, δεν υπήρχαν. Πάλι οι έχοντες και κατέχοντες είχαν το δικαίωμα στην υγειονομική περίθαλψη υψηλού επιπέδου. Αλλά το ΕΣΥ και οι ασφαλιστικοί οργανισμοί κάλυπταν και τους μη έχοντες. Τώρα δεν τους καλύπτουν διότι προέχουν η δημοσιονομική εξυγίανση και η αποπληρωμή των οφειλετών. Οπότε το δικαίωμα στην υγεία και στην περίθαλψη θα εξαρτάται στο εξής ευθέως από την οικονομική δυνατότητα ενός εκάστου.



Οι μόνοι που δεν κινδυνεύουν να πέσουν σε τούτο τον Καιάδα είναι όσοι κατά σύστημα φόρτωναν τους ασφαλιστικούς οργανισμούς με αλόγιστες δαπάνες. Αυτοί θα συνεχίσουν στους ίδιους ρυθμούς, έστω κατά τι μειωμένους. Άλλωστε, ήταν, είναι και θα είναι το ίδιο το σύστημα. Απτό παράδειγμα είναι η περίπτωση των φυσικοθεραπευτών, που όταν ξεκίνησαν οι συζητήσεις για τη δημιουργία του ΕΟΠΥΥ, αλλά και μετά τα πρώτα αβέβαια βήματά του, έσπευσαν στον διάλογο με την Πολιτεία με θέσεις. Ζήτησαν οι ίδιοι να μπει πλαφόν στις δαπάνες ώστε να σταματήσει το «πάρτυ», που γίνεται κατά κύριο λόγο στην πρωτεύουσα. Ζήτησαν αυστηρότερους ελέγχους και απευθείας σύνδεση των ελεγκτικών μηχανισμών με τα όργανα πειθαρχικού ελέγχου του κλάδου ώστε να καθαρίσει ο τόπος από τη βρωμιά.



Η απάντηση που έλαβαν πρόσφατα τους έκοψε τον βήχα. Ούτε οι δομές ελέγχουν θα αλλάξουν, ούτε πλαφόν θα μπουν, ούτε θα προωθηθεί η συνεργασία των ελεγκτικών μηχανισμών με τη συνδικαλιστική έκφραση των φυσικοθεραπευτών για να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι. Θα προχωρήσουν ως έχουν και εάν παρατηρηθούν αποκλίσεις, τότε μπορεί κάποια στιγμή και να ασχοληθούν με το πρόβλημα.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Στα κουτουρού

Ακόμα και τώρα, σε τούτη την καμπή της παγκόσμιας ιστορίας με τη χώρα χρεοκοπημένη, οι «άρχοντες» της Καβάλας παίζουν φάλτσα. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι παραφωνίες, αλλά κυρίως η παντελής έλλειψη συντονισμού. Είναι δε τέτοιο το μπάχαλο, που για να το αποδώσουμε με όρους ορχήστρας άλλος παίζει ροκ, άλλος ρεμπέτικα, άλλος μερακλώθηκε με κάτι τζαζ κομμάτια που αγαπά κι άλλος νομίζει ότι βρισκόμαστε ακόμα στην εποχή του σκυλάδικου στην Εθνική. Κοινή συνισταμένη δεν υπάρχει. Προορισμός ουδείς. Ο καθένας παίζει ό,τι του κατεβεί στο κεφάλι και βέβαιος ότι έκανε μια κίνηση στρατηγικής σημασίας σπεύδει να το ανακοινώσει είτε σε συνέντευξη Τύπου, είτε σε συγκεκριμένο Μέσο Μαζικής Επικοινωνίας.



Έτσι από εβδομάδα σε εβδομάδα, άλλοτε προχωρά η Περιμετρική, άλλοτε απομένουν κάτι τυπικές λεπτομέρειες για να τεθεί σε εφαρμογή το Σχέδιο Πόλης Περιγιαλίου, άλλοτε τη διαχείριση των λιμανιών τη διεκδικούν ισραηλινές και άλλοτε κινεζικές εταιρείες. Μόνο που με την τακτική μια στο καρφί και μια στο πέταλο δεν υπάρχει προοπτική. Η ανάπτυξη ενός τόπου, του κάθε τόπου, απαιτεί ένα συνολικό σχέδιο στο πλαίσιο του οποίου να είναι ενταγμένοι οι διάφοροι τομείς έτσι, που η ανάπτυξη του ενός να μην επηρεάζει τον άλλο. Για παράδειγμα η κατά τα άλλα αναγκαία ανάπτυξη του εμπορικού λιμανιού συνεπάγεται μια περιβαλλοντική επιβάρυνση σε κάθε περίπτωση. Το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι το ιδεατό, δηλαδή να μην επιβαρυνθεί καθόλου το περιβάλλον, αλλά η δεδομένη επιβάρυνσή του να είναι η μικρότερη δυνατή και σε καμμία περίπτωση να μην αντίκειται στην άλλη προτεραιότητα που είναι η τουριστική ανάπτυξη. Πολλώ δε μάλλον όταν το λιμάνι δεν απέχει πολύ από το πολύτιμο οικοσύστημα του Νέστου.



Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της Περιμετρικής, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αποσπασματικά, αλλά με δεδομένη την οικοδόμηση του Περιγιαλιού. Άρα, είτε το σχέδιο προχωρήσει άμεσα, είτε όχι, οι αποφάσεις δεν μπορεί να λαμβάνονται με τα σημερινά δεδομένα, γιατί σε 10-20-30 χρόνια οι ανάγκες θα είναι διαφορετικές και τότε θα είναι ίσως αργά για διορθωτικές παρεμβάσεις. Στο μεταξύ, ελάχιστοι αντιλαμβάνονται ότι τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο στη σημερινή συγκυρία και συνεχίζουν να αυτοσχεδιάζουν στα κουτουρού.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Αιματοβαμμένα προϊόντα

Η ΙΚΕΑ ζήτησε συγγνώμη από την πολυπληθή πελατεία του για το γεγονός ότι πολλά έπιπλα που κατασκευάστηκαν και διοχετεύτηκαν στην αγορά κατά την εικοσαετία 1960-1980 είχαν κατασκευαστεί από πολιτικούς κρατούμενους στην Ανατολική Γερμανία. Όχι, πως ήταν εντελώς ανυποψίαστοι. Γνώριζαν το ενδεχόμενο χρησιμοποίησης κρατουμένων στην κατασκευή των προϊόντων τους. Έλαβαν μάλιστα και μέτρα για να το αποτρέψουν, τα οποία όμως αποδείχθηκαν ανεπαρκή. Η Ζανέτ Σκέλμοουζ, ανώτατο στέλεχος της ΙΚΕΑ δήλωσε: «Λυπούμαστε βαθιά που συνέβη αυτό. Η χρήση πολιτικών κρατούμενων στην κατασκευή προϊόντων δεν ήταν σε καμία περίπτωση αποδεκτή από την ΙΚΕΑ», ενώ πρόσθεσε: «Τότε δεν είχαμε το καλοδομημένο σύστημα ελέγχου που έχουμε σήμερα και κάναμε πολύ λιγότερα για να αποτρέψουμε τέτοιες μεθόδους».



Όσοι σπεύσουν να αναθεματίσουν την ΙΚΕΑ ας συγκρατήσουν τον θυμό τους διότι το πρόβλημα δεν αφορά μόνον τη συγκεκριμένη εταιρία. Ο Ράινερ Βάγκνερ, ο πρόεδρος της Ένωσης Γερμανικών Οργανώσεων Θυμάτων της Κομμουνιστικής Τυραννίας (UOKG) ανέφερε πως η ΙΚΕΑ ήταν μόνο μία από τις εταιρείες που επωφελήθηκαν αυτής της δυνατότητας στην Ανατολική Γερμανία από το 1960 έως το 1980. Δήλωσε ότι η ΙΚΕΑ είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου και έθεσε θέμα καταβολής αποζημιώσεων πρώην κρατουμένων, προσθέτοντας πως η ΙΚΕΑ έχει ανταποκριθεί θετικά σε αυτό τους το αίτημα. Δήλωσε μάλιστα ευγνώμων εκ μέρους όλων των θυμάτων που εκπροσωπεί.



Η αποκάλυψη της ΙΚΕΑ αναδεικνύει τη γνωστή κατά τα άλλα αλήθεια, που ελάχιστους απασχολεί. Πολλά από τα επώνυμα προϊόντα, που θαυμάζουμε στις βιτρίνες και σπεύδουμε να αγοράσουμε σε τιμή ευκαιρίας ή όχι, είναι βαμμένα με το αίμα ανήλικων παιδιών και κατάδικων. Παιδιών ενός κατώτερου Θεού, που εργάζονται σε ένα σύγχρονο καθεστώς σκλαβιάς. Είναι προϊόντα των ανισοτήτων στην οικονομία του πλανήτη γη, που έχουν τις ρίζες τους στον 15ο αιώνα στην εποχή των ανακαλύψεων και δεν έπαψαν ούτε στιγμή παρά την κατάργηση του καθεστώτος της δουλείας. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς. Η εξάλειψη της σύγχρονης δουλείας, που ακόμα καλά κρατεί. Ο έλεγχος πολυεθνικών, που συνεχίζουν απρόσκοπτα την παραγωγή προϊόντων βαμμένων με το αίμα ανήλικων παιδιών ή καταδίκων. Αλλά πού να προλάβουν. Προέχει η εξαθλίωση των εργαζομένων στις ανεπτυγμένες χώρες με στόχο τη δημοσιονομική σταθερότητα. Όταν τούτος ο στόχος επιτευχθεί, μπορεί και να ασχοληθούν με τα υπερκέρδη που καρπώνονται ακόμα και σήμερα από συνθήκες δουλείας οι πολυεθνικές.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η αγανάκτηση του Ρουπακιώτη

«Οι δανειστές μάς πάτησαν στον λαιμό. Κατήργησαν στοιχειώδη δικαιώματα των δικηγόρων, ιδίως των νεόπτωχων που εργάζονται για 400-500 ευρώ. Απαίτησαν και πέτυχαν να μην υπάρχουν κατώτατα όρια στους έμμισθους δικηγόρους, που δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό επιβλήθηκε από το υπουργείο Οικονομικών και την τρόικα χάριν των τραπεζών και των ασφαλιστικών εταιρειών». Η δήλωση αυτή του υπουργού Δικαιοσύνης Αντώνη Ρουπακιώτη, που έσπευσε να προκαταλάβει τις κατηγορίες περί συντεχνιακών αντιλήψεων, δηλώνοντας πως αδιαφορεί αν τον αποκαλούν «υπουργό των δικαστών και των δικηγόρων» προκάλεσε νέες τριβές στην τρικομματική κυβέρνηση, αλλά και ένα κύμα αποδοκιμασίας με κάθε τρόπο από όλους όσοι νιώθουν και αισθάνονται τόσο φιλελεύθεροι, που δηλώνουν και αισθάνονται «μνημονιακοί». Χαρακτηρισμό που έσπευσαν να υιοθετήσουν πολλοί ίσως και ως αντίδραση στο αντιμνημονιακό μπλοκ, που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει.



Αλλά μεταξύ των ακραιφνών μνημονιακών, ορισμένοι εκ των οποίων έσπευσαν προεκλογικά να στείλουν ανενδοίαστα γράμμα και γραφή στη Μέρκελ αποκαλώντας την «εξοχοτάτη» και των αντιμνημονιακών, που υψώνουν φράχτες και ντουβάρια, μοιράζοντας αφειδώς χαρακτηρισμούς του τύπου «δωσίλογοι», «χαφιέδες», «εθνοπροδότες» και «χούντα» υπάρχουν πολλοί σε τούτο τον τόπο, που αρνούνται να τρελαθούν και κατανοούν απολύτως το αδιέξοδο, τη στάση και την οργή του κ. Ρουπακιώτη, που εν τέλει είπε το στοιχειώδες: Ότι τα μνημόνια είναι συμφωνίες που επιβλήθηκαν εκβιαστικά από δανειστές σε οφειλέτες που ευρισκόμενοι σε δεινή θέση, δεν έχουν πολλά περιθώρια αντίδρασης. Το πρόβλημα για την κυβέρνηση, για την οποιαδήποτε κυβέρνηση, δεν είναι ο υπουργός που αρνείται να υπογράψει τέτοιες συμφωνίες και όταν το πράττει το κάνει με την απόλυτη συναίσθηση του ανθρώπου που υπογράφει με το πιστόλι στον κρόταφο γιατί εκτιμά ότι η άλλη επιλογή είναι το απόλυτο χάος.



Το πρόβλημα είναι αντιθέτως οι πρόθυμοι να υπογράψουν ό,τι κωλόχαρτο τους πασάρουν στο όνομα ενός ευρωπαϊσμού κενού περιεχομένου. Η έννοια «μνημονιακός» δεν μπορεί παρά να δηλώνει διαστροφή. Δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που έχει σώας τας φρένας και δεν έχει γραμμάτια να ξοφλήσει πουθενά να πετάει τη σκούφια του για μια πολιτική, που πετά μαζικά κόσμο στη φτώχεια και την ανεργία. Με βάση τη λογική δυο κατηγορίες πρέπει να υπάρχουν. Αυτοί, όπως ο Ρουπακιώτης, που υποχρεώνονται με το στανιό να συνυπογράψουν σε μια πολιτική με την οποία διαφωνούν επειδή εκτιμούν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική και οι «αντιμνημονιακοί» που είτε διαφωνούν επειδή πιστεύουν ότι όντως υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο ή απλά αδιαφορούν διότι επενδύουν στο χάος.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Οι νεκροί του Πολυτεχνείου

Με βάση έρευνα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών οι νεκροί του Πολυτεχνείου, κόντρα σε κάθε προσπάθεια παραχάραξης της ιστορικής μνήμης από τους ταλιμπάν της «Χρυσής Αυγής» είναι τουλάχιστον εικοσιτέσσερις (24). Πρόκειται για τις πλήρως τεκμηριωμένες περιπτώσεις, που έχουν καταγραφεί. Παράλληλα, έχει συγκροτηθεί ένας κατάλογος δεκαέξι (16) ανωνύμων περιπτώσεων που είχε θεωρηθεί σε κάποια στιγμή της διαδικασίας ότι «προκύπτουν βασίμως» ως νεκροί, από επίσημες, επώνυμες και σχετικά αξιόπιστες καταθέσεις, με συγκεκριμένα στοιχεία. Εξάλλου, η έρευνα έχει θέσει στο μικροσκόπιο τριάντα (30) επώνυμες περιπτώσεις, που εμφανίζονται επίμονα στους περισσότερους καταλόγους από το 1974 μέχρι και σήμερα, χωρίς να έχουν ποτέ τεκμηριωθεί. Όλες αυτές οι ανώνυμες και οι αμφιλεγόμενες επώνυμες περιπτώσεις παραμένουν σε εκκρεμότητα, προκειμένου να διερευνηθούν περισσότερο, προτού αποφασιστεί οριστικά να υιοθετηθούν ή να απορριφθούν.



Ο κατάλογος των νεκρών του Πολυτεχνείου, που πέραν πάσης αμφιβολίας, αλητείας και προβοκάτσιας έχασαν τη ζωή τους στην εξέγερση των φοιτητών, των μαθητών, αλλά και εργατών και άλλων κατοίκων της Αθήνας, που τάχθηκαν στο πλευρό της εξεγερμένης νεολαίας έχει ως εξής:



Σπυρίδων Κοντομάρης-57 ετών, Διομήδης Κομνηνός-17 ετών, Σωκράτης Μιχαήλ-57 ετών, Toril Margrethe Engeland-22 ετών, Βασίλειος Φάμελλος-26 ετών, Γεώργιος Σαμούρης -22 ετών, Δημήτριος Κυριακόπουλος-35 ετών, Σπύρος Μαρίνος -31 ετών, Νικόλαος Μαρκούλης-24 ετών, Αικατερίνη Αργυροπούλου-76 ετών, Στυλιανός Καραγεώργης-19 ετών, Μάρκος Καραμανής-23 ετών, Αλέξανδρος Σπαρτίδης-16 ετών, Δημήτριος Παπαϊωάννου-60 ετών, Γεώργιος Γεριτσίδης-47 ετών, Βασιλική Μπεκιάρη-17 ετών, Δημήτρης Θεοδώρας-52 ετών, Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας-43 ετών, Αλέξανδρος Παπαθανασίου-59 ετών, Ανδρέας Κούμπος-63 ετών, Μιχαήλ Μυρογιάννης-20 ετών, Κυριάκος Παντελεάκης-44 ετών, Ευστάθιος Κολινιάτης-47 ετών, Ιωάννης Μικρώνης, 22 ετών.



Άλλοι, όπως ο μαθητής Διομήδης Κομνηνός και η Toril Engeland τραυματίστηκαν θανάσιμα από σφαίρες της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Άλλοι ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου με γκλοπ από αστυνομικούς και εξέπνευσαν αργότερα, ενώ η 76χρονη σκοτώθηκε από αδέσποτα πυρά στην αυλή του σπιτιού της. Όλοι όμως σκοτώθηκαν εντός ή πέριξ του Πολυτεχνείου κατά την επιχείρηση κατάπνιξης της εξέγερσης από το χουντικό καθεστώς. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια και δεν αλλάζει.



Η χυδαία επιχείρηση παραχάραξης της ιστορικής μνήμης εκθέτει τους ανιστόρητους εμπνευστές της, που τυφλωμένοι από τον φανατισμό δεν αντέχουν την αλήθεια του Πολυτεχνείου, όπως δεν αντέχουν και την ήττα του φασισμού, που έβγαλαν από το ιστορικό σεντούκι και πασχίζουν να τον παρουσιάσουν σαν κάτι το καινούργιο. Θα χάσουν και τούτη τη φορά. «Τα όνειρα των εραστών δε σβήνουν».



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Μαστορικά

Η ιδέα του ξενοδόχου από τη Θάσου ήταν απολύτως εύστοχη. Στη διαρκή προσπάθεια εκσυγχρονισμού και εξωραϊσμού του ξενοδοχείου και του περιβάλλοντος χώρου, μεταξύ των άλλων παρεμβάσεων, πήρε την απόφαση να επενδύσει την πρόσοψη με κάτι όμορφες διακοσμητικές πέτρες. Συμφώνησε με τον τεχνίτη, οι πέτρες τοποθετήθηκαν νωρίς την άνοιξη, ενόψει της θερινής περιόδου και το ξενοδοχείο πράγματι άλλαξε όψη. Μα σαν ξεκίνησε η σεζόν, οι πέτρες άρχισαν να ξεκολλάνε και να απειλούν τους ανυποψίαστους ενοίκους. Το ξενοδοχείο ήταν γεμάτο και οι πέτρες της πρόσοψης αντί του εξωραϊσμού ήταν διαρκής κίνδυνος για την ασφάλεια των ενοίκων. Ο ξενοδόχος δεν έχασε χρόνο.



Αναζήτησε το συντομότερο αξιόπιστο τεχνίτη που ξήλωσε τις πέτρες που τοποθέτησε φύρδην μίγδην ο προηγούμενος μάστορας με το αναπόφευκτο κόστος. Διότι δεν ήταν μόνο το επιπλέον κόστος για το ξήλωμα της τσαπατσουλιάς. Ήταν η φθορά στα μάρμαρα από τις πέτρες που έπεσαν στο μεταξύ ή έπεσαν κατά το ξήλωμα, το κόστος της εκ νέου τοποθέτησης, αλλά και οι ρήτρες που στο μεταξύ οι ταξιδιωτικοί πράκτορες επέβαλαν στον ξενοδόχο για τη δυσάρεστη έκπληξη των πελατών τους. Έτσι γίνεται. Οι συμφωνίες συμπεριλαμβάνουν ρήτρες και αποζημιώσεις σε κάθε μικρή ή μεγάλη απόκλιση των συμφωνηθέντων.



Στο μεταξύ, ο ξενοδόχος δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια. Όντας έμπειρος είχε υπογεγραμμένο συμφωνητικό με τον απαράδεκτο τεχνίτη και κίνησε τη νόμιμη διαδικασία για να εισπράξει αποζημίωση. Πλήρωσε δικηγόρο, πήγε την υπόθεση στο δικαστήριο όπου δικαιώθηκε. Λίγους μήνες μετά δικαιώθηκε και σε δεύτερο βαθμό με την ετυμηγορία των δικαστών να είναι πια τελεσίδικη. Ο τεχνίτης που έκανε κάκιστα τη δουλειά του, εξέθεσε τον ξενοδόχο στην πελατεία του και τον υπέβαλε αναίτια σε επιπλέον έξοδα, κλήθηκε να του καταβάλλει το ποσό των 25.000 ευρώ. Πέρασε καιρός, αλλά ο ξενοδόχος δεν έχει πάρει ούτε ένα λεπτό αποζημίωσης. Όταν κινήθηκε η διαδικασία είσπραξης του ποσού, διαπιστώθηκε ότι ο τσαπατσούλης τεχνίτης δεν είχε κανένα απολύτως περιουσιακό στοιχείο στο όνομά του. Δούλευε στο μαγαζί της γυναίκας του και οδηγούσε το αυτοκίνητο του γιου του.



Ό,τι δηλαδή συνεχίζει να κάνει. Σαν τελειώσει τη δουλειά του βάλλει εναντίον των μνημονιακών δυνάμεων, των Ευρωπαίων που έτρωγαν βελανίδια όταν οι δικοί μας πρόγονοι είχαν χοληστερίνη και άμα τύχει τα βάζει και με τους δημοσίους υπαλλήλους που χρεοκόπησαν ετούτη τη χώρα.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Το προσκλητήριο του Εριφυλλίδη

Το προσκλητήριο του Στάθη Εριφυλλίδη σε όλους τους δημοτικούς συμβούλους των παρατάξεων του μακαρίτη Λευτέρη Αθανασιάδη, του Γιώργου Γκόλνα, του Βασίλη Τραϊφόρου δεν αποσκοπούσε απλά στη δημιουργία εντυπώσεων. Ο Εριφυλλίδης έκρουσε ανοιχτές θύρες ανθρώπων, που μπορεί να μην είναι καθόλου βέβαιο ότι τελικά θα συνταχθούν μαζί του εναντίον του Κωστή Σιμιτσή, αλλά είναι σίγουρο ότι θα καθίσουν στο τραπέζι να το συζητήσουν. Να ανταλλάξουν απόψεις όχι σε φιλολογικό επίπεδο, αλλά επί της ουσίας. Με άλλα λόγια το κλίμα ευνοεί μια τέτοια πανστρατιά. Αν και είναι πολύ νωρίς για προγνωστικά, η κατάσταση που διαμορφώνεται έχει αρκετά κοινά στοιχεία με την προετοιμασία ενόψει των εκλογών του 2006 όπου και πάλι είχαν πρωταγωνιστήσει οι Σιμιτσής και Εριφυλλίδης σε κόντρα ρόλους. Τότε ήταν ο Σιμιτσής αυτός που φάνταζε ως ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση κόντρα στον Εριφυλλίδη, που στη συνείδηση της κοινής γνώμης έπρεπε να μην επανεκλεγεί. Τώρα, στις επόμενες δημοτικές εκλογές όποτε και αν γίνουν, είναι ο Εριφυλλίδης, που δείχνει να συγκεντρώνει εκείνα τα στοιχεία, που μπορεί να φέρουν την ανατροπή στον δήμο Καβάλας.



Τότε, ο Σιμιτσής εκμεταλλεύτηκε τον διχασμό της Ν.Δ. σε επίπεδο δημοτικών εκλογών και κέρδισε. Τώρα ο Εριφυλλίδης ποντάρει στη δεδομένη χρεοκοπία του ΠΑΣΟΚ, που δεν είναι σε θέση να στηρίξει αποτελεσματικά υποψήφιο. Τότε, ο Σιμιτσής, αν και αουτσάιντερ, κατάφερε να κερδίσει εισπράττοντας τη γενική δυσφορία στο πρόσωπο του Εριφυλλίδη. Στις επόμενες εκλογές μπορεί να γίνει κάλλιστα το αντίστροφο. Άλλωστε, δεν ήταν τυχαία η αναφορά του Εριφυλλίδη σε όσους είχαν εκλεγεί κατά το παρελθόν με τις παρατάξεις Αθανασιάδη, Γκόλνα και Τραϊφόρου. Η δυσφορία κατά του Σιμιτσή από ανθρώπους που κατά το παρελθόν είχαν εκλεγεί ή υποστηρίξει τις παρατάξεις Αθανασιάδη και Γκόλνα είναι δεδομένη, ενώ όσοι κατά το παρελθόν είχαν εκλεγεί με τον Τραϊφόρο, με άλλα λόγια η τοπική οργάνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς, αναζητά σύμμαχο μετά την αποχώρησή της από τη Συμπαράταξη Πολιτών.



Η προοπτική συνεργασίας με τον Εριφυλλίδη σε ένα ευρύτερο σχήμα με αυτοδιοικητικό πρόταγμα είναι μια λύση, που είναι βέβαιο πως θα πέσει στο τραπέζι και θα συζητηθεί σοβαρά. Η κατάληξη της συζήτησης θα εξαρτηθεί σίγουρα σε σημαντικό βαθμό από τον Εριφυλλίδη, που μετά από οκτώ χρόνια στην αντιπολίτευση φαντάζει και είναι σοφότερος. Ίδωμεν.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Αδιέξοδο στην Εγνατία

Η κάθετη μείωση της κυκλοφορίας επιβατικών αυτοκινήτων στην Εγνατία Οδό είναι μια ακόμα απτή απόδειξη του φαύλου κύκλου της κρίσης, που ανακυκλώνεται ξανά και ξανά επιτείνοντας τα αδιέξοδα, τα οποία υποτίθεται ότι προσπαθεί να λύσει. Η Εγνατία Οδός, αυτό το πραγματικά μεγάλο και φιλόδοξο έργο υποδομής δεν έγινε απλώς για να γίνει, αλλά με ένα συγκεκριμένο σκεπτικό. Δημιουργήθηκε για να μειώσει θεαματικά τις αποστάσεις, να διευκολύνει και να αυξήσει την εμπορευματική κίνηση. Να αποσυμφορήσει τον παλιό δρόμο που συνέδεε Ανατολή και Δύση, περνώντας μέσα από το κέντρο της Καβάλας και μέσα από χωριά, με συνέπεια την πρόκληση πολλών τροχαίων ατυχημάτων και δυστυχημάτων. Η επιβολή διοδίων εν μέσω κρίσης μείωσε σημαντικά την κίνηση των επιβατικών αυτοκινήτων, αλλά την παρτίδα τη σώζουν ακόμα τα φορτηγά αυτοκίνητα, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της εταιρείας που διαχειρίζεται τον δρόμο. Μόνο που κάθε σκέψη για περαιτέρω αύξηση των διοδίων είναι ανόητη.



Αν αυξηθούν τα διόδια και η κίνηση μειωθεί περαιτέρω, θα μειωθούν κατ’ επέκταση και τα έσοδα από τα διόδια, που ήδη αποτρέπουν πολλούς να χρησιμοποιήσουν την οδό ταχείας κυκλοφορίας. Μα, πέραν της μείωσης των εσόδων αχρηστεύεται εν μέρει ετούτο το σπουδαίο έργο. Η αύξηση της κίνησης από το επαρχιακό δίκτυο σημαίνει αυξημένη περιβαλλοντική επιβάρυνση και αύξηση των νεκρών και των βαριά τραυματισμένων και μάλιστα με κριτήρια ταξικά. Εάν με άλλα λόγια χρησιμοποιούν την Εγνατία Οδό μόνο όσοι αντέχουν να πληρώσουν τα διόδια, αυτομάτως οι υπόλοιποι καθίστανται πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Διότι δεν υφίστανται μόνο επιπλέον ταλαιπωρία, αλλά κινδυνεύει πολλαπλάσια η ζωή τους όταν υποχρεώνονται να χρησιμοποιούν ένα οδικό δίκτυο με θανάσιμες παγίδες.



Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η οδική σύνδεση Θεσσαλονίκης-Καβάλας μέσω Εγνατίας. Τα διόδια στο ύψος του Προφήτη κόστιζαν 2 ευρώ μέχρι πρότινος και πλέον στοιχίζουν 2,40 ευρώ. Δηλαδή ο χρήστης που θα κάνει τη διαδρομή Καβάλα-Θεσσαλονίκη μετ’ επιστροφής πληρώνει 2,40+2,40=4,80 ευρώ πλέον των καυσίμων. Διόλου λίγα. Αλήθεια, σκέφτηκαν οι φωστήρες της Πολιτείας και οι διοικούντες την Εγνατία τι θα συμβεί εάν όπως σχεδιάζουν μπουν διόδια και στο ύψος της Μουσθένης; Τα 4,80 θα γίνουν 9,60 ευρώ, ποσό ικανό να αποτρέψει ακόμα και όσους απόμειναν να τη χρησιμοποιούν, με συνέπεια το παλιό επαρχιακό δίκτυο να γνωρίσει δόξες, τα έσοδα να πέσουν κατακόρυφα και ένα σωρό άνθρωποι να αφήσουν στην άσφαλτο την τελευταία τους πνοή. Αν και το τελευταίο δεν φαίνεται να βαραίνει ιδιαίτερα στη ζυγαριά.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Οι δυο επιλογές των Ευρωπαίων

Συνέβη στην Ισπανία την περασμένη Παρασκευή. Η Αμάια Εγκάνα, 53 χρονών, βούτηξε στο κενό από τον 4ο όροφο, την ώρα που οι δικαστικοί επιμελητές ανέβαιναν τις σκάλες για να της επιδώσουν το χαρτί της έξωσης. Ήταν η δεύτερη αυτοκτονία ανθρώπου, που τις τελευταίες εβδομάδες έχασε το σπίτι του εξαιτίας χρεών στις ισπανικές τράπεζες. Προηγήθηκαν πολλές αυτοκτονίες για τους ίδιους λόγους στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία. Υπό την πίεση της έντονης κατακραυγής, η ισπανική κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι θα βρει τουλάχιστον προσωρινή λύση για να περιοριστούν οι εξώσεις λόγω στεγαστικών δανείων που δεν εξυπηρετούνται. Ήδη μία τράπεζα, η Kutxabanka, ανακοίνωσε προχθές Σάββατο ότι αναστέλλει τις κατασχέσεις κατοικιών. Το πρόβλημα όμως στην Ισπανία, την Ιταλία, την Κύπρο, την Ελλάδα δεν αντιμετωπίζεται με προσωρινές λύσεις. Ετούτος ο ακήρυκτος οικονομικός πόλεμος που μαίνεται σε όλη την Ευρώπη απαιτεί απαντήσεις πειστικές και κυρίως ανθρώπινες. Απαντήσεις ευρωπαϊκές με την έννοια του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, του ουμανισμού. Με τον άνθρωπο πάντα σε πρώτο πλάνο.

Η αξιωματική φράση του ιδρυτή του υπερρεαλισμού Αντρέ Μπρετόν "Ο άνθρωπος είναι η απάντηση όποια και αν είναι η ερώτηση" είναι επίκαιρη όσο ποτέ. Ο άνθρωπος, που βιώνει τις συνέπειες της χρεοκοπίας στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία, την Ιρλανδία είναι η απάντηση. Ο άνθρωπος που χάνει τη δουλειά του, χάνει το σπίτι του, χάνει την αξιοπρέπειά του εξαιτίας κάποιων οικονομικών δεικτών και κάποιων αδυσώπητων οικονομικών στοιχείων είναι και πρέπει να είναι η απάντηση σε κάθε περίπτωση. Όταν ο άνθρωπος απουσιάζει από την ευρωπαϊκή εξίσωση, τότε το αποτέλεσμα δεν οδηγεί στην Ευρώπη του διαφωτισμού και των μεγάλων κοινωνικών κατακτήσεων, αλλά στην Ευρώπη του σπαραγμού και των δυο Παγκόσμιων Πολέμων.

Υπό αυτές τις συνθήκες, οι Έλληνες, οι Ισπανοί, οι Ιταλοί, αλλά και οι Γερμανοί που επίσης πληρώνουν τα επίχειρα των επιλογών της πολιτικής τους ηγεσίας έχουν δυο επιλογές: Η μια, η δοκιμασμένη δυο φορές με τραγικότατες συνέπειες, να επιλέξουν στρατόπεδο και να αλληλοσφαχτούν. Η δεύτερη, που μόνο εύκολη δεν είναι, να βρουν τρόπους πίεσης ούτως ώστε να εκτονωθεί η κρίση και να τεθούν υπό έλεγχο οι οικονομικοί νταβατζήδες, που αδιαφορούν παγερά για τα ανθρώπινα ερείπια, που προκαλούν καθημερινά.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Πού είναι η δόση;

«Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για τη δόση», είπε χθες ο Γ. Στουρνάρας βγαίνοντας από το Μέγαρο Μαξίμου μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Από το πρωί το ‘λεγε με συμβουλή γιατρού. «Δεν υπάρχει πρόβλημα ανησυχίας για τη δόση». Ξανά και ξανά, σύμφωνα με πλήρως ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες. Σύμφωνα με τις ίδιες εξίσου ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες την ίδια θεραπεία ακολουθεί και ο Αντώνης Σαμαράς. Το λέει και το ξαναλέει για να το εμπεδώσει. Όχι, πως θα λύσει έτσι κάποιο πρόβλημα, αλλά τουλάχιστον να γλιτώσει οτιδήποτε μπορεί να σωθεί.



Αλλά όση ψυχοθεραπεία και να κάνουν στο Μέγαρο Μαξίμου ένα είναι βέβαιο: Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η δόση θα δοθεί. Εν προκειμένω οι πληροφορίες δεν είναι ανεπιβεβαίωτες. Είναι βεβαιότατες αφού προκύπτουν από τις δηλώσεις Σόιμπλε. Έτσι, στο Eurogroup της Δευτέρας ο στόχος από το πράσινο φως για την εκταμίευση έγινε μια «δήλωση πολιτική», που όμως και αυτή ακόμα είναι εξαιρετικά δύσκολο να δοθεί. Μα, ακόμα και αν τελικά δοθεί η δόση των 31,5 δισ. που κρίνεται και είναι απαραίτητη για την αποφυγή της άτακτης χρεοκοπίας, γιατί στο μεταξύ η χώρα έχει ήδη χρεοκοπήσει, οι δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών καταδεικνύουν ότι πριν έρθει προς ψήφιση το μνημόνιο Νο 3 στη Βουλή οι φωστήρες της κυβέρνησης δεν είχαν φροντίσει να «κλειδώσουν» τη δόση. Ήξεραν καλά τις συνέπειες της υπερψήφισης του τρίτου μνημονίου ή όφειλαν να τις ξέρουν με βάση την πρότερη εμπειρία. Ήξεραν καλά ότι επρόκειτο για μια υπαρξιακή δοκιμασία της κυβέρνησης συνεργασίας. Ήξεραν καλά ότι θα υπάρξουν διαρροές παρά τη δαμόκλειο σπάθη της διαγραφής.



Αλλά επέμειναν. Το έφεραν προς ψήφιση στη Βουλή, αφού προηγουμένως ο Αντώνης Σαμαράς άδειασε μεγαλοπρεπώς Βενιζέλο και Κουβέλη ξεκαθαρίζοντας ότι «η διαπραγμάτευση τέλειωσε». Κάθε στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος θα θεωρούσε δεδομένη την άμεση εκταμίευση της δόσης, αλλά όπως φαίνεται η λογική απουσιάζει από το Μέγαρο Μαξίμου τα τελευταία χρόνια.





Νίκος Σπιτσέρης





ΥΓ: Όσον αφορά τον Στουρνάρα, ουδεμία απορία υπάρχει Όπως απέδειξε με την περίπτωση του εργασιακού καθεστώτος των υπαλλήλων της Βουλής που ήρθε στη Βουλή προς ψήφιση στη χειρότερη δυνατή συγκυρία βρίσκεται στον δικό του κόσμο. Αγνοεί πλήρως τους κανόνες του παιχνιδιού. Είναι σαν να λέμε τόσο αδαής, που κλήθηκε να παίξει ποδόσφαιρο, αλλά αυτός πιάνει συνεχώς τη μπάλα με τα χέρια γιατί επιμένει ότι παίζει βόλλεϋ. Είναι φυσικό να σφυρίζονται συνεχώς φάουλ και πέναλτι.

Read More

Η ελαφρότητα του Στουρνάρα

Το μνημόνιο Νο 3 πέρασε από τη Βουλή με 153 ΝΑΙ, 6 διαγραφές, καραγκιοζιλίκια ολκής κατά την ψηφοφορία από βουλευτάκια της πλάκας και ακόμα ένα σόου Στουρνάρα, που εξέθεσε εαυτόν και αλλήλους. Όχι, ουδείς εχέφρων άνθρωπος, που δεν έχει την ιδιότητα του συγγενούς υπαλλήλου της Βουλής μπορεί να διαφωνήσει με την ουσία της τροπολογίας για την κατάργηση των προνομίων της συγκεκριμένης κατηγορίας δημοσίων υπαλλήλων. Δημόσιοι υπάλληλοι είναι και αυτοί και μάλιστα στη μεγάλη τους πλειοψηφία βολεμένοι με αδιαφανή κριτήρια ως συνεργάτες, συγγενείς, κολαούζοι βουλευτών και ως εκ τούτου είναι ανεπίτρεπτο να αντιμετωπίζονται με άλλα κριτήρια από τους συναδέλφους τους στο υπόλοιπο δημόσιο. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο τέθηκε στη συζήτηση στο πλαίσιο ενός νομοσχεδίου μαμούθ δείχνει -αν μη τι άλλο- ελαφρότητα από την πλευρά του κ. Στουρνάρα. Μα και μεθόδευση. Ξάφνου, το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από το προς ψήφιση νομοσχέδιο-μαμούθ στα προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής. Τελικά, η τροπολογία αποσύρθηκε κακήν-κακώς, με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο είχε εισαχθεί προς συζήτηση: Κακήν-κακώς.



Ό,τι απόμεινε είναι κραυγές ένθεν κακείθεν και στοίχιση πίσω από συμπεριφορές και απόψεις, απαράδεκτες. Ναι, έχουν δίκιο όσοι βάλλουν κατά του ΣΥΡΙΖΑ γιατί όπως και στην προκειμένη περίπτωση έσπευσε να υπερασπιστεί τα συμφέροντα μιας συντεχνίας από τις πολλές, που στήθηκαν και γιγαντώθηκαν μεταπολιτευτικά. Θα το ‘κανε ούτως ή άλλως. Αλλά προκαλεί εύλογη απορία η στοίχισή τους πίσω από την απαράδεκτη τακτική του Στουρνάρα και της κυβέρνησης, που επέλεξαν και πάλι την τακτική του αντιπερισπασμού σε μια τόσο κρίσιμη ώρα για τον τόπο.



Η μάχη εναντίον των συντεχνιών, όπως αυτή της Βουλής, είναι βέβαιο πως πρέπει να δοθεί, αλλά συντεταγμένα. Όχι με ντουφεκιές στον αέρα και τροπολογίες επί τροπολογιών της ύστατης στιγμής. Αυτή η χώρα με μνημόνια ή άνευ πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει. Τα προνόμια των συντεχνιών θα καταργηθούν. Μόνο που το κυρίως ζητούμενο δεν είναι η κατάργηση των προνομίων, αλλά η επανεκκίνηση της οικονομίας, που καταρρέει. Αλλά τούτο προϋποθέτει ολοκληρωμένο σχέδιο. Από τις δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού είναι σαφές πως το μνημόνιο Νο 3 δεν είναι αυτό το σχέδιο, αλλά ένας ακόμα εξαιρετικά επώδυνος σταθμός. Άραγε τι εξυπηρετούν οι ντουφεκιές στον αέρα από τον επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου; Μήπως καλύπτουν την απουσία πρότασης και σχεδίου;



Νίκος Σπιτσέρης

ΥΓ: Δεδομένου ότι ο Στουρνάρας υπήρξε ο άνθρωπος κλειδί στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, αντιλαμβάνεται κανείς γιατί έκαναν πάρτι οι διαπραγματευτές.

Read More

"Παιχνίδια" με σβάστικες

Η αντίδραση της Νομαρχιακής Επιτροπής Καβάλας του ΚΚΕ στο εξαιρετικά επικίνδυνο «παιχνίδι με τις σβάστικες» το οποίο έστησε η Πατριωτική Κίνηση Πολιτών Καβάλας ήταν και αναμενόμενη και επιβεβλημένη. Διότι πολλά μπορεί να προσάψει κανείς στο πρώην ανατολικό μπλοκ και τον «υπαρκτό σοσιαλισμό», αλλά δεν μπορεί να εξισώνει τη σβάστικα με το σφυροδρέπανο. Είναι ύβρις. Είναι παραχάραξη της ιστορικής μνήμης. Η επίμαχη ανάρτηση στην ιστοσελίδα της «Πατριωτικής Κίνησης» δεν αφορά μόνο το ΚΚΕ. Οι σβάστικες εξακοντίζονται κατά του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ στα σχόλια που ακολουθούν γίνεται η απαραίτητη αναφορά στη Μαρία Ρεπούση της Δημοκρατικής Αριστεράς και το σχόλιο περί συνωστισμού.



Η επιχείρηση της «Πατριωτικής Κίνησης Πολιτών Καβάλας» είναι χοντροκομμένη μεν, αλλά καλά μεθοδευμένη. Ξεκίνησαν από τον καθαρισμό ορισμένων αγαλμάτων, διευκρινίζοντας πως δεν φιλοδοξούν να γίνουν οδοκαθαριστές. Ακολούθησε μια εκστρατεία για την ανάρτηση ελληνικών σημαιών με το στανιό στις διάφορες υπηρεσίες στο όνομα του έθνους υπό την απειλή μηνύσεων. Η επόμενη κίνηση ήταν ορισμένες επιλεκτικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών που καθαρίζουν τζάμια στα φανάρια, με το φοβερό επιχείρημα ότι στερούν θέσεις εργασίας από Έλληνες. Θαρρείς και υπήρχε οργανική θέση εργασίας στα φανάρια για τον καθαρισμό τζαμιών και χάθηκε λόγω πριμοδότησης με μόρια του ΑΣΕΠ στους έρμους μετανάστες από το Μπαγκλαντές και αλλαχού. Όταν αισθάνθηκαν αρκετά ισχυροί έκαναν το βήμα εκκαθάρισης της κεντρικής πλατείας από τους τσιγγάνους, υπό τις επευφημίες των δικαίως αγανακτισμένων περιοίκων και την προκλητική ανοχή του δήμου, της αστυνομίας και των δικαστικών αρχών.



Τώρα έφτασε η ώρα των ακόμα πιο θαρρετών βημάτων. Στις κατηγορίες των αριστερών κομμάτων για ναζιστικό τρόπο δράσης στα χνάρια της «Χρυσής Αυγής», η «Πατριωτική Κίνηση Πολιτών» άρχιζε να εξακοντίζει σβάστικες δεξιά και αριστερά στο πλαίσιο της «αντιρατσιστικής εκδήλωσης-διαμαρτυρίας», που διοργανώνει την Παρασκευή 9 Νοεμβρίου στις 6.30 το απόγευμα στην πλατεία Ελευθερίας. Ναι, «αντιρατσιστική». Θα διαδηλώσουν κατά των μεταναστών, που παίρνουν τις θέσεις των Ελλήνων στους Παιδικούς Σταθμούς και στα Νοσοκομεία. Θα διαδηλώσουν κατά του Τσίπρα και της Ρεπούση για θέσεις που χαρακτηρίζουν «ανθελληνικές». Μοιάζει με φάρσα, αλλά δεν σηκώνει χωρατά. Είναι εδώ, μες στις μαύρες στολές τους, και κλιμακώνουν τις απειλές τους κάνοντας παιχνίδι με σβάστικες. Δεν αστειεύονται.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Θρησκευτικά

Την ώρα που η πολιτική αντιπαράθεση, οι διαπραγματεύσεις και οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων για το νέο επώδυνο πακέτο μέτρων με φόντο τη θέση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη κορυφώνονταν, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας αποφάσιζε να ζητήσει να εγκρίνεται από τον επίσκοπο της τοπικής Εκκλησίας ο διορισμός καθηγητών για το μάθημα των Θρησκευτικών. Η απόφαση ελήφθη τη Δευτέρα. Μάλιστα, οι ιεράρχες ζητούν να παραμείνει υποχρεωτικό το μάθημα των Θρησκευτικών, να αποσταλεί στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο το υπό διαμόρφωση νέο αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών, το μάθημα να εξακολουθήσει να ονομάζεται «μάθημα Θρησκευτικών» και στις τάξεις της Β' και Γ' Λυκείου να προβλεφθεί η δίωρη διδασκαλία του.



Αξίωση, που ανοίγει νέους δρόμους, μπρος στο πολιτικό αδιέξοδο, που δημιουργεί η ύφεση και η φονταμενταλιστική εμμονή της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη λιτότητα μέχρι ασφυξίας. Ε, λοιπόν οι παπάδες κάνουν λάθος. Ήρθε η ώρα να αναλάβουν την απόλυτη ευθύνη της ελληνικής παιδείας γιατί το έθνος κινδυνεύει από ποικιλώνυμους οχτρούς. Όχι, δεν αρκεί να εγκρίνεται από τον τοπικό επίσκοπο ο διορισμός καθηγητών για το μάθημα των Θρησκευτικών. Ο τοπικός επίσκοπος πρέπει να αποφασίζει και για τους διορισμούς των φιλολόγων, των μαθηματικών, των φυσικών και πάει λέγοντας. Διότι, τι να σου κάνει ένας πειθαρχημένος θεολόγος όταν οι συνάδελφοί του κηρύττουν μηνύματα αθεϊας, δηλητηριάζοντας τις αθώες ψυχές των μαθητών τους. Μάλιστα, δεν θα ήταν κακή ιδέα, οι δάσκαλοι να προσέρχονται με ράσο στις σχολικές αίθουσες (σ.σ. προαιρετικά έστω) για να δείχνουν έμπρακτα το δέσιμο της εκπαίδευσης με τη μία και μόνη θρησκεία των Ελλήνων, που είναι το στέρεο θεμέλιο στο οποίο θα ακουμπήσει ο ελληνικός λαός για να ξανασταθεί στα πόδια του.



Όπως αντιλαμβάνεται κάθε καλοπροαίρετος, το πρόβλημα της χώρας δεν ήταν κατά βάση ούτε οικονομικό, ούτε πολιτικό. Θρησκευτικό είναι και δεν το είχαμε αντιληφθεί. Διότι εάν η Διαρκής Ιερά Σύνοδος κρατούσε γερά τα γκέμια της εκπαίδευσης εκείνους τους καιρούς της υπερκατανάλωσης και της ρεμούλας, σήμερα μπορεί να μην φτάναμε σε αυτό το σημείο. Αμήν.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Παιδόπολη διερχομένων

Τα σούρτα-φέρτα των δυο ανήλικων παιδιών, που μπαινόβγαιναν την προηγούμενη εβδομάδα στην Παιδόπολη Καβάλας εκθέτουν τη διοίκηση του Ιδρύματος και καθιστούν απαραίτητη τη λήψη μέτρων για την προστασία των παιδιών που φιλοξενούνται στις εγκαταστάσεις του Αγίου Λουκά. Δεν έγινε ούτε μια, ούτε δυο φορές. Τα δυο αδελφάκια, δυο κοριτσάκια 10 και 14 χρονών, το έσκασαν την περασμένη Τρίτη και εντοπίστηκαν λίγες ώρες αργότερα από αστυνομικούς να κάνουν βόλτες στη Δράμα. Επέστρεψαν στην Παιδόπολη και την Πέμπτη ξανάφυγαν για να εντοπιστούν λίγο αργότερα με τη βοήθεια της αστυνομίας στην περιοχή του Φαλήρου. Επέστρεψαν και πάλι στην Παιδόπολη την Παρασκευή τα ξημερώματα για να ξαναφύγουν λίγες ώρες αργότερα προς άγνωστη κατεύθυνση.



Σε ανακοίνωση της προέδρου της Παιδόπολης Μαρίνας Φιλιππίδου την περασμένη εβδομάδα τονίστηκε ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα φύλαξης των εγκαταστάσεων του Ιδρύματος, το οποίο μεγιστοποιήθηκε από τότε που παραχωρήθηκε ένα κτίριο της Παιδόπολης στον Δήμο Καβάλας για τη λειτουργία του Παιδικού Σταθμού και άλλα δύο κτίρια για την λειτουργία ειδικού Νηπιαγωγείου και Δημοτικού Σχολείου. Οι αλλαγές αυτές έγιναν χωρίς να ληφθούν κάποια μέτρα για την ασφάλεια των παιδιών της Παιδόπολης, με συνέπεια η κεντρική πόρτα της Παιδόπολης να παραμένει ανοιχτή για να πηγαινοέρχονται γονείς , μαθητές και υπάλληλοι των παραπάνω σχολείων, με αποτέλεσμα οποιοσδήποτε να μπορεί να εισέλθει στο χώρο της Παιδόπολης, πράγμα επικίνδυνο για την ασφάλεια των παιδιών. Εκτός αυτού οχήματα γονέων και ταξί κινούνται στον κυρίως χώρο της Παιδόπολης, για αναστροφή, με συνέπεια να κινδυνεύουν τα παιδιά όταν παίζουν.



Οι ανακοινώσεις όμως και οι εξηγήσεις δεν αρκούν. Το ζήτημα δεν είναι η περιγραφή του προβλήματος, αλλά η αντιμετώπισή του και η κ. Φιλιππίδου είναι υποχρεωμένη να βρει το συντομότερο δυνατόν μια λύση πριν είναι πολύ αργά. Η Παιδόπολη δεν είναι κρατητήριο για να φυλάσσεται νυχθημερόν, αλλά από την άλλη δεν μπορεί να είναι ξέφραγο αμπέλι. Η ύπαρξή της στοχεύει στην παροχή της οικογενειακής θαλπωρής, που δεν έχουν αυτά τα παιδιά. Αλλά οικογενειακή θαλπωρή και κέντρο διερχομένων είναι δυο έννοιες ασυμβίβαστες. Όπως δεν υπάρχει νοικοκυριό που να ανέχεται να μπαινοβγαίνουν τα μικρά παιδιά όποτε θέλουν, έτσι και η Παιδόπολη οφείλει να βρει αποτελεσματικούς τρόπους να εποπτεύει αυτά τα παιδιά.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

ΔΟΥ Θάσου

Ο σχεδιασμός περί το κλείσιμο της ΔΟΥ Θάσου δεν είναι απλώς απαράδεκτος και καταγέλαστος. Δεν είναι μόνον προσβλητικός για την κοινή λογική και για το σύνολο των κατοίκων του νησιού. Ουσιαστικά, ακυρώνει επί της ουσίας το εγχείρημα του απολύτως απαραίτητου εξορθολογισμού του δημοσίου τομέα και στέλνει το εξής σαφές μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση, που δεν αφορά μόνο τους κατοίκους του νησιού: Η απόφαση για το κλείσιμο πολλών ΔΟΥ ανά τη χώρα μεταξύ των οποίων αυτών της Ελευθερούπολης και της Χρυσούπολης δεν ήταν μέρος ενός συνολικού σχεδίου για την περιστολή του φαύλου, διεφθαρμένου και σπάταλου δημόσιου τομέα. Ήταν μια κίνηση σπασμωδική που επιβλήθηκε από την τρόικα, την οποία ουδέποτε πίστεψε η ελληνική Πολιτεία. Την έθεσε σε εφαρμογή γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς και μάλιστα τούτο το έπραξε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Πριν την οριστική κατάργηση του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων με τα στοιχεία των έρμων των φορολογουμένων να βρίσκονται κάπου στο μέσο της διαδρομής.

Διότι αν τα πράγματα δεν έχουν έτσι. Εάν ο απολύτως σωστός κατά βάση σχεδιασμός για την περιστολή του ξεχειλωμένου δημόσιου τομέα γινόταν σοβαρά ουδέποτε θα ετίθετο ζήτημα κλεισίματος της ΔΟΥ Θάσου. Θα βρισκόταν ένας αξιωματούχος να τελειώσει τη συζήτηση εν τη γενέσει της, λαμβάνοντας υπόψιν ότι η Θάσος είναι νησί. Το γεγονός ότι αυτή η αντικειμενική ιδιομορφία δεν ελήφθη υπόψιν καταδεικνύει ότι το κλείσιμο πολλών ΔΟΥ ανά τη χώρα έγινε στο ποδάρι. Όχι μόνο αποφασίστηκε από ανθρώπους που δεν πίστευαν σε αυτό που κάνουν, αλλά από ανθρώπους που δεν μπήκαν καν στη διαδικασία να ρίξουν μια ματιά στον χάρτη πριν αποφασίσουν. Διότι εάν έκαναν τα στοιχειώδη, αν συμβουλεύονταν έναν σχολικό χάρτη, θα αντιλαμβάνονταν ότι η Θάσος είναι νησί.

Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τη ΔΟΥ Θάσου ή μόνο το κλείσιμο πολλών ΔΟΥ ανά τη χώρα. Φανερώνει μια συνολική παθογένεια της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά, που αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων. Σε μια συγκυρία, που το κυρίως ζητούμενο δεν είναι η ασφυκτική μέχρι θανάτου λιτότητα, αλλά οι μεταρρυθμίσεις προκειμένου να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για την υπέρβαση της κρίσης, η κυβέρνηση είτε δεν θέλει, είτε δεν μπορεί να τις υλοποιήσει. Συνέπεια τούτου είναι να παίρνει αποφάσεις μόνο με το πιστόλι στον κρόταφο. Μοιραία, κάνει ανεπίτρεπτα λάθη ακόμα και στην εφαρμογή σωστών κατά βάση επιλογών.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ποιός; Ο Στουρνάρας;

Η συμμετοχή των πολιτών στον χθεσινό ραδιομαραθώνιο του Στούντιο 7 με στόχο να συγκεντρωθούν χρήματα για τον εμβολιασμό των παιδιών που είναι εκτεθειμένα σε παιδικές ασθένειες είναι ένα υπέροχο νέο. Έχουμε ανάγκη από τέτοιες ειδήσεις. Όχι από ελεημοσύνη για να συγχωρεθούν τα πεθαμένα μας, αλλά από αλληλεγγύη. Τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από το υστέρημα των Καβαλιωτών θα δοθούν στους Γιατρούς του Κόσμου για να κάνουν αυτό που καλά γνωρίζουν. Να προσφέρουν στον πάσχοντα πλησίον. Χωρίς ρατσιστικές διακρίσεις.

Το έτερο μήνυμα της χθεσινής πρωτοβουλίας, αλλά και όλων των αντίστοιχων που στόχο έχουν να σώσουν οτιδήποτε και οποιονδήποτε μπορεί να σωθεί σε τούτο τον χαμό αφορά το τεράστιο έλλειμμα κοινωνικής πολιτικής, που επιδεικνύει η ανάλγητη ελληνική Πολιτεία και η εξίσου ανάλγητη Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είναι δυνατόν σε μια χώρα που βρίσκεται στη δίνη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης να μην έχουν προβλεφτεί τα στοιχειώδη, όπως είναι ο καθολικός εμβολιασμός των παιδιών. Είναι ανεπίτρεπτο να μην υπάρχει κοινωνική μέριμνα για τους χιλιάδες άνεργους και άρα ανασφάλιστους, που συρρέουν στα Νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας.

Ούτε είναι δυνατόν εν μέσω αυτής της κρίσης, με αυτά τα δεδομένα χαρακτηριστικά, να αυξάνεται κατακόρυφα η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, που –καλώς ή κακώς- αποτελεί την κύρια πηγή θέρμανσης των σπιτιών τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι ανεπίτρεπτο. Όσο ανεπίτρεπτο είναι να μην έχει ληφθεί ένα μέτρο, που να μειώνει σημαντικά τις τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης, ώστε να ανταποκρίνονται στην υποτίμηση μισθών και εισοδημάτων, που έχει ήδη συντελεστεί. Οι παπαριές περί την ελευθερία της αγοράς και των μέτρων καταπολέμησης της λαθρεμπορίας των καυσίμων δεν μπορούν να ισχύουν σε συνθήκες εκτάκτου ανάγκης. Το κοινωνικό συμβόλαιο, που συνεπάγεται η ύπαρξη και λειτουργία μιας οντότητας κρατικής, από την εποχή του Σόλωνα μέχρι και σήμερα, επιβάλλει τη λήψη μέτρων υπέρ των οικονομικά αδυνάτων. Όχι για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά για λόγους κοινωνικής συνοχής.

Τότε, στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. στην Αθήνα επί Σόλωνα επιβλήθηκε η σισάχθεια, δηλαδή η νομοθετική ρύθμιση των χρεών των εξαθλιωμένων αγροτών. Χιλιάδες χρόνια αργότερα, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Τσώρτσιλ έκοψε μισθούς και τιμές πρώτων ειδών στο μισό. Στην Ελλάδα του 2012, οι κυβερνώντες δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί ότι παράλληλα με τις διαπραγματεύσεις για τις δανειακές συμβάσεις οφείλουν να λάβουν μέτρα έκτακτης ανάγκης για να αντιμετωπίσουν τα θύματα μιας κατάστασης εκτάκτου ανάγκης. Το ερώτημα είναι ποιος να το αντιληφθεί; Ο Στουρνάρας;


Νίκος Σπιτσέρης

Read More