Η παράσταση που δεν δόθηκε στο Απεντομωτήριο

Τα βέλη των θεατρόφιλων κατά του προέδρου του Οργανισμού Λιμένος Καβάλας Αδάμ Κοσμίδη για την επιμονή του να αξιοποιήσει κατά το δοκούν το απεντομωτήριο, που τα τελευταία χρόνια είχε γίνει χώρος θεατρικός στοχεύουν σε λάθος κατεύθυνση. Η πίκρα τους είναι κατανοητή , αλλά δεν φταίει ο Κοσμίδης. Ο Κοσμίδης προασπίζεται τα συμφέροντα και την περιουσία του Οργανισμού Λιμένος Καβάλας με την ιδιότητα του προέδρου. Με άλλα λόγια κάνει το στοιχειώδες. Αυτό δηλαδή που δεν έκανε στην περίπτωση του απεντομωτηρίου η διοίκηση του δήμου Καβάλας.

Η ιδέα του Θοδωρή Γκόνη ήταν αναμφιβόλως καλή. Όποιες ενστάσεις και αν κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί περί την καταλληλότητα του χώρου, η αξιοποίηση παλιών βιομηχανικών κτιρίων για πολιτιστικές εκδηλώσεις είναι κατά κανόνα ενδιαφέρουσα και επιτυχημένη. Η εφαρμογή της όμως στην προκειμένη περίπτωση ήταν εσφαλμένη εξαρχής. Η διοίκηση του δήμου ανέλαβε με το έτσι θέλω τον χώρο και επιχείρησε να τον καθιερώσει ως χώρο πολιτιστικό αλλά δίστασε να κάνει το αμέσως επόμενο και απολύτως απαραίτητο βήμα: Να τον καταλάβει, θέτοντας ευθέως το μείζον ζήτημα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της παραλιακής ζώνης. Φέρνοντας στο προσκήνιο ένα θέμα που απασχολεί τους παραλιακούς δήμους όλης της χώρας.

Δεν είναι βέβαιο πως τελικά θα τα κατάφερνε. Αλλά, παράλληλα με τις παραστάσεις που παρουσιάστηκαν στο απεντομωτήριο θα είχε δοθεί και ένας αγώνας σημαντικός για τα συμφέροντα του δήμου. Μα ο αγώνας αυτός δεν δόθηκε ποτέ. Ο «τσαμπουκάς» με τον οποίο κινήθηκε η διοίκηση του δήμου έμεινε μετέωρος. Η «κατάληψη» μισή. Ετσι κάποια στιγμή, ο Αδάμ Κοσμίδης με την ιδιότητα του προέδρου του ΟΛΚ, του ιδιοκτήτη δηλαδή, απαίτησε από τους καταληψίες να του δώσουν τα κλειδιά όχι σώνει και καλά γιατί διαθέτει ένα συγκεκριμένο σχέδιο, αλλά για να δείξει ποιος είναι το αφεντικό πέραν πάσης αμφιβολίας. Όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του, μπορεί τελικά το απεντομωτήριο να αξιοποιηθεί προς άλλη κατεύθυνση ή το επόμενο καλοκαίρι να παραχωρηθεί στον δήμο για τις ανάγκες του Φεστιβάλ Φιλίππων.

Μα ό,τι και αν γίνει ο αγώνας για το απεντομωτήριο χάθηκε αμαχητί. Μαζί του χάθηκαν και τα κονδύλια για τις απαραίτητες επεμβάσεις σε ξένη ιδιοκτησία.

Νίκος Σπιτσέρης