Η λογοκρισία βλάπτει τη δημοκρατία

Τα κρούσματα κατά της ελευθερίας του Τύπου πυκνώνουν ανησυχητικά. Η αρχή έγινε με τη σύλληψη του εκδότη του Hot Doc Κώστα Βαξεβάνη, που «τόλμησε» να δημοσιεύσει τη «λίστα Λανγκάρντ», που επί δυο χρόνια γυρνούσε από υπουργό σε υπουργό χωρίς ουδείς να φιλοτιμηθεί να την αξιοποιήσει προς όφελος της χρεοκοπημένης χώρας. Όχι, για τους υπουργούς που ολιγώρησαν σε βάρος των συμφερόντων της χώρας ουδεμία δίωξη ασκήθηκε. Ακολούθησε η διακοπή της συνεργασίας με τη ΝΕΤ των δημοσιογράφων Κώστα Αρβανίτη και Μαριλένας Κατσίμη στην πρωινή ζώνη για σχόλια που έθιγαν τον υπουργό Δικαιοσύνης Νίκο Δένδια. Με άλλα λόγια, μια πράξη λογοκρισίας νέτα σκέτα. Χωρίς αναισθητικό. Παραλλήλως, ο δημοσιογράφος της ΕΤ3 Χ. Δάντσης μπήκε ξαφνικά στο ψυγείο, γιατί καλύπτοντας τις εορταστικές εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη, τόλμησε να πει αυτό που έβλεπε: Ότι δηλαδή η Θεσσαλονίκη ήταν μια αστυνομοκρατούμενη πόλη στις εκδηλώσεις για την εθνική επέτειο. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά συνελήφθη νεαρός στην Κέρκυρα γιατί τόλμησε να αναρτήσει φωτογραφία στη σελίδα του στο Facebook που έδειχνε αστυνομικούς παρέα με Χρυσαυγίτες κατά τη διάρκεια της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου, όπου σημειώθηκαν μικρής έκτασης επεισόδια.

Θα ήταν ακροβασία στο κενό να υποστηρίξει κανείς ότι και τα τέσσερα κρούσματα κατά της ελεύθερης έκφρασης εκπορεύονται από ένα κέντρο που στόχο έχει τη φίμωση των δημοσιογράφων που ενοχλούν την εξουσία και γενικότερα κάθε φωνής, που αμφισβητεί το κατεστημένο. Στην περίπτωση του Βαξεβάνη, τη δίωξη άσκησε εισαγγελέας. Η λογοκρισία στη ΝΕΤ με θύματα τους παρουσιαστές της πρωινής ζώνης στη ΝΕΤ και τον ρεπόρτερ της ΕΤ-3 βαραίνει τον ανεκδιήγητο Αιμίλιο Λιάτσο και τη διοίκηση της κρατικής τηλεόρασης του καναλιού, που έστειλαν σαφές μήνυμα προς όσους εργάζονται στα κρατικά τηλεοπτικά μέσα. Η σύλληψη του νεαρού έγινε κατόπιν της μήνυσης αστυνομικών που θεώρησαν ότι θίγονται από την ανάρτηση.

Από την άλλη είναι βέβαιο ότι σύλληψη τη σύλληψη, λογοκρισία τη λογοκρισία δημιουργείται ένα ζοφερό κλίμα, που ουδέν καλό προοιωνίζεται. Τραυματίζει επικίνδυνα την ελευθερία της έκφρασης και κατ’ επέκταση τη δημοκρατία και δίνει λαβή σε όσους επιμένουν να αναπαράγουν επικίνδυνα την άποψη ότι η χώρα κυβερνάται από μια χούντα. Ανοίγοντας έτσι τον δρόμο ακούσια σε όσους υπονομεύουν απροκάλυπτα τη δημοκρατία όπως η «Χρυσή Αυγή».

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η ξυπόλυτη σημαιοφόρος

Ζούμε στη χώρα που ο γενικός διευθυντής Ευρωπαϊκών και Διεθνών Σχέσεων και Εκπαιδευτικών Θεμάτων του υπουργείου Υγείας Ιωάννης Γεωργακόπουλος αισθάνθηκε την ανάγκη να εκδώσει ανακοίνωση για την ξυπόλυτη σημαιοφόρο. Όσοι τυχόν δεν έτυχε να μάθετε το περιεχόμενό της μην ανησυχείτε: Ο κ. γενικός το ξεκαθάρισε. Η μαθήτρια δεν ήθελε να στείλει κάποιο μήνυμα παρελαύνοντας ξυπόλυτη. Της βγήκε η γόβα «ακριβώς στο ύψος του πάρκινγκ της Βουλής» –δώστε βάση στο «ακριβώς» γιατί όλα έχουν σημασία όταν γράφεται ιστορία- έχασε το βήμα της και «αντί να σταματήσει και να προκαλέσει σύγχυση, τόσο στη διμοιρία της από τις σημαίες, όσο και στις ακολουθούμενες διμοιρίες αγοριών και κοριτσιών του Λυκείου της, με πολύ έξυπνο τρόπο, έβγαλε ταυτόχρονα άμεσα και το άλλο παπούτσι της και πλέον ξυπόλυτη συνέχισε να παρελαύνει».

Το πρώτο που πρέπει να σημειωθεί είναι η ευαισθησία του κ. γενικού και η άμεση ανταπόκρισή του στην αγωνία των Ελλήνων όπου γης για την ξυπόλυτη σημαιοφόρο. Ο κ. Γεωργακόπουλος, αντιλαμβανόμενος ότι διακυβεύεται το φρόνημα των Ελλήνων σε τούτη την κρίσιμη καμπή της ιστορίας έσπευσε να λύσει άμεσα απορίες και παρεξηγήσεις. Μα και να ηρεμήσει τους χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που στο μεταξύ είχαν αναπαράγει εις την «ν» τη φωτογραφία της ξυπόλυτης σημαιοφόρου σχολιάζοντας τον αντιστασιακό χαρακτήρα της πράξης. Το δεύτερο είναι το επίπεδο της μαθήτριας, που απέδειξε ότι επαξίως κράδαινε τη σημαία. Ο κ. Γεωργακόπουλος επισημαίνει για όσους τυχόν δεν το αντιλήφθηκαν ότι η ξυπόλυτη σημαιοφόρος πέταξε τις γόβες της «με πολύ έξυπνο τρόπο» και συνέχισε να παρελαύνει. Με άλλα λόγια, σε πλήρη εναρμόνιση με το πνεύμα των σχολίων που ακούγονται κατά την αναμετάδοση και την περιγραφή των μαθητικών παρελάσεων, ετούτη η χώρα δεν μπορεί να αισθάνεται σιγουριά μόνο για την κορμοστασιά αγοριών και κοριτσιών που παρελαύνουν, τρομοκρατώντας τους οχτρούς του ανάδελφου έθνους μας. Ας ξέρουν στο εξής ότι μεταξύ των μαθητριών υπάρχουν κορίτσια-σημαιοφόροι που μπορούν με έξυπνο τρόπο να πετούν τις γόβες τους και να συνεχίζουν την παρέλαση.

Δεν είναι λίγο. Αυτά τα κορίτσια θα γίνουν αύριο οι νέες Κιουρί, που θα συμβάλλουν με τις γνώσεις, το μεσογειακό ταμπεραμέντο και τη σπιρτάδα της σκέψης τους στη δόξα της χώρας και την πρόοδο της ανθρωπότητας με τρόπο ανάλογο της εξυπνάδας με την οποία απαλλάχτηκαν από τις γόβες συνεχίζοντας την πορεία τους. Όσο για την άρνηση του υπουργού Παιδείας Κώστα Αρβανιτόπουλου να σχολιάσει το περιστατικό όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους, ουδείς λόγος ανησυχίας συντρέχει. Δεν υποκρύπτει δυσφορία, ούτε είναι συνέπεια κάποιας ενδοκυβερνητικής κρίσης που ξέσπασε λόγω της ξυπολυσιάς της σημαιοφόρου. Απλώς καλύφθηκε από τον κ. γενικό.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η Δημοκρατική Αριστερά αποφασίζει

Η ομόφωνη απόρριψη των απαιτήσεων της τρόικας για τα εργασιακά από την Εκτελεστική Επιτροπή της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι απολύτως σύμφωνη με τη φυσιογνωμία του κόμματος και το σκεπτικό με το οποίο πήρε μέρος στην κυβέρνηση υπό τον Αντώνη Σαμαρά. Η ΔΗΜΑΡ δεν αποφάσισε να συμμετέχει στην κυβέρνηση για να έχει τον ρόλο του μαϊντανού, αλλά για να συμβάλλει καταλυτικά με τις προγραμματικές της θέσεις για την υπέρβαση της κρίσης προς όφελος των πολλών. Στόχος που δεν μπορεί να υπηρετηθεί εάν ισοπεδωθούν τα εργασιακά δικαιώματα των πολιτών. Το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι η περαιτέρω εξαθλίωση των πολλών και τούτο δεν είναι μόνο αυτονόητα ζήτημα προτεραιότητας και κοινωνικής ευαισθησίας κάθε αριστερού κόμματος. Είναι και μέρος του πυρήνα της σκέψης και της πρότασης που διατύπωσε προεκλογικά η Δημοκρατική Αριστερά. Η υπέρβαση της κρίσης απαιτεί δύσκολες αποφάσεις με στόχο την εξυγίανση και τον περιορισμό του διεφθαρμένου και φαύλου δημόσιου τομέα και την τόνωση της υγιούς επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας και όχι την εξαθλίωση των εργαζομένων με στόχο τη δημιουργία μιας χώρας ευρωπαϊκής με μισθούς Κίνας.

Το επόμενο βήμα που είναι υποχρεωμένη να κάνει εκ των πραγμάτων η Δημοκρατική Αριστερά μετά την καταψήφιση των μέτρων είναι η αποχώρηση από την κυβέρνηση. Όχι για λόγους εντυπώσεων, αλλά για λόγους ουσίας. Μετά την ψήφιση ενός ακόμα επώδυνου πακέτου μέτρων και το ναυάγιο της προσπάθειας για σκληρή διαπραγμάτευση, η ΔΗΜΑΡ δεν μπορεί να συνεχίσει να στηρίζει αυτή την κυβέρνηση. Αν το πράξει, τούτο θα σημάνει ότι πια πάσχει σοβαρά από κυβερνητισμό. Αντί δηλαδή της συμμετοχής με συγκεκριμένη στόχευση γαντζώθηκε στην εξουσία.

Με άλλα λόγια, η Δημοκρατική Αριστερά μπορεί να στηρίζει κριτικά την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά μέχρι τη Δευτέρα ή την Τετάρτη, όταν και θα κληθεί να υπερψηφίσει ή να καταψηφίσει τα μέτρα στο σύνολό τους. Εάν τα καταψηφίσει οφείλει άμεσα να διαχωρίσει τη θέση της και να συνεχίσει την κριτική της από τα έδρανα της αντιπολίτευσης. Διαφορετικά ταυτίζεται απόλυτα με αυτή την πολιτική με ό,τι τούτο συνεπάγεται για τη φυσιογνωμία της ΔΗΜΑΡ.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Για τα δρομολόγια των φέρυ-μπωτ

Η επιστολή του δημάρχου Θάσου Κώστα Χατζηεμμανουήλ προς το Συμβούλιο Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών (ΣΑΣ) για τον ορισμό δρομολογίων στις πορθμειακές γραμμές που συνδέουν τη Θάσο με τα λιμάνια της Καβάλας και της Κεραμωτής αναδεικνύει για πολλοστή φορά το πέρα για πέρα εσφαλμένο πλαίσιο εντός του οποίου λειτουργούν οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες. Καταρχήν, είναι καταφανώς παράλογο τα δρομολόγια να ορίζονται από το ΣΑΣ, τα μέλη του οποίου αγνοούν τις τοπικές ανάγκες. Από το 1999, όταν και ο ορισμός των δρομολογίων πέρασε από τις κατά τόπους Νομαρχίες στο ΣΑΣ, δεν γίνεται διαβούλευση. Τα δρομολόγια ορίζονται με βάση τις εισηγήσεις των ακτοπλοϊκών εταιριών, που γνώμονα έχουν το κέρδος και όχι την εξυπηρέτηση του συμφέροντος της κοινωνίας.

Αλλά τούτο είναι ανεπίτρεπτο δεδομένου ότι το ζήτημα των δρομολογίων που συνδέουν ένα νησί με τη στεριά δεν είναι υπόθεση μιας οιασδήποτε εταιρίας, που καλά κάνει και προτάσσει τα συμφέροντά της. Η σύνδεση ενός νησιού με τη στεριά είναι στοιχειώδης κοινωνική παροχή, που η Πολιτεία έχει εκχωρήσει στις ιδιωτικές ακτοπλοϊκές εταιρίες με το αζημίωτο. Άρα, δεν είναι δυνατόν οι ιδιωτικές εταιρίες να κάνουν του κεφαλιού τους. Είναι υποχρεωμένες να λαμβάνουν υπόψιν τους τις ανάγκες που υπάρχουν και αναλόγως να πορεύονται. Ουδείς φυσικά μπορεί να απαιτήσει να πηγαινοέρχονται άδεια τα πλοία μιας εταιρείας μέχρι αυτή να χρεοκοπήσει στο όνομα των αναγκών των τοπικών κοινωνιών. Αλλά από την άλλη, δεν μπορεί να γίνονται ανεκτές μεθοδεύσεις σαν αυτή της απαξίωσης της πορθμειακής γραμμής Καβάλας-Πρίνου, για παράδειγμα. Ούτε είναι δυνατόν οι εταιρείες να μην υποχρεούνται να λάβουν υπόψιν τους την ανάγκη των μαθητών του ΟΑΕΔ και των Τεχνικών Σχολών να πηγαινοέρχονται μεταξύ Θάσου-Καβάλας.

Αυτό που απαιτείται είναι η αλλαγή του πλαισίου στο οποίο λειτουργούν ανεξέλεγκτες τα τελευταία χρόνια οι ακτοπλοϊκές εταιρίες. Ο ορισμός των δρομολογίων επιβάλλεται να επιστρέψει και πάλι στους εκπροσώπους των τοπικών κοινωνιών, που ξέρουν καλά τις ανάγκες που υπάρχουν και είναι σε θέση να κάνουν τον συμβιβασμό μεταξύ των αναγκών των επιβατών και των συμφερόντων των εταιριών, με στόχο την εκάστοτε «χρυσή τομή».

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Βουβάλια στον βάλτο

Η δημοτική Αρχή και οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης στον δήμο Παγγαίου έχουν δικαίωμα να ανταλλάσσουν βαρύτατες κατηγορίες. Έχουν δικαίωμα να ξεκατινιάζονται αν τούτο τους ικανοποιεί. Αλλά δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα να εμπλέκουν στις αντιπαραθέσεις τους δημοτικούς υπαλλήλους. Είναι και ανόητο πολιτικά, αλλά κυρίως ανήθικο. Η απόφαση να μην ανοίξει το δημαρχείο τις δυο φορές που συγκάλεσαν συνεδρίαση οι παρατάξεις της μειοψηφίας με στόχο τον απολογισμό της δημοτικής αρχής ήταν πολιτική. Όπως πολιτική είναι και η απόφαση των επικεφαλής των δυο παρατάξεων της μειοψηφίας Γιάννη Φιλόσογλου και Χαράλαμπου Χρυσανίδη να προσφύγουν στην Εισαγγελία. Το ζητούμενο δεν είναι να καταδικαστεί ο δήμαρχος Βασίλης Ξουλόγης και ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Γρηγόρης Τιμοσίδης γιατί υπέπεσαν σε κάποιο αδίκημα, αλλά γιατί δεν εφάρμοσαν τον κανονισμό. Αυτή είναι η άποψή τους και καλά κάνουν που τραβούν το σκοινί και φτάνουν μέχρι τον εισαγγελέα.

Από τη δική της πλευρά η διοίκηση χαρακτηρίζει την επιμονή των παρατάξεων της μειοψηφίας θέατρο και μάλιστα κακοπαιγμένο. Ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου αποδέχθηκε το αίτημα των παρατάξεων της μειοψηφίας να γίνει η απολογιστική συνεδρίαση –που παρεμπιπτόντως κακώς, κάκιστα δεν έχει γίνει στους περισσότερους δήμους της χώρας- βάσει του άρθρου 217 του κανονισμού, αλλά οι παρατάξεις της μειοψηφίας δεν το αποδέχθηκαν. Η διοίκηση θεωρεί ότι έχει πράξει στο καθήκον της στο ακέραιο, είναι βέβαιη πως είναι απολύτως καλυμμένη βάσει του κανονισμού και αρνείται να παρακολουθήσει τις παρατάξεις της μειοψηφίας σε μια διαδικασία, που όπως κρίνει, αντίκειται στον κανονισμό λειτουργίας, την εφαρμογή του οποίου επικαλείται.

Επί της ουσίας και όχι των διαδικαστικών ζητημάτων και της ανάλυσης του Καλλικράτη κατ’ άρθρον το πρόβλημα είναι ότι στον δήμο Παγγαίου έχουν πάρει απόφαση να μην συνεννοηθούν. Αντί οι λαϊκές συνελεύσεις να αποτελέσουν την αφορμή για έναν διάλογο εφ’ όλης της ύλης με τη συμμετοχή και των δημοτών, έγιναν αφορμή για μια τυφλή αντιπαράθεση στο όνομα του κανονισμού. Η αντιπολίτευση βρήκε την ευκαιρία να κάνει ρελάνς και τραβά το σκοινί μέχρι να κοπεί, ενώ η διοίκηση επιμένει πως πρόκειται για διασταλτική ερμηνεία του κανονισμού, που δεν την αφορά.

Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι πρέπει να αφήσουν στην άκρη τους δημοτικούς υπαλλήλους. Αν αποφάσισαν να παίξουν τον ρόλο των βουβαλιών που μαλώνουν στον βάλτο με γεια τους με χαρά τους. Αρκεί να μην ψάχνουν για βατράχια, που πρέπει σώνει και καλά να ποδοπατηθούν.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Αλαζονεία

Οι απόψεις περί τη δυνατότητα χρήσης των πεζοδρομίων από τους επαγγελματίες της οδού Ομονοίας διίστανται. Ακόμα και μεταξύ των επαγγελματιών που διατηρούν καταστήματα επί της κεντρικής εμπορικής οδού της Καβάλας άλλοι θεωρούν ότι θα πρέπει να επιτραπεί η χρήση μέρους των πεζοδρομίων για την προβολή εμπορευμάτων και άλλοι όχι. Ένας είναι ο κοινός παρονομαστής. Η παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης στις ελεγκτικές αρχές. Στην πρόθεση και τη δυνατότητά τους να ελέγξουν την εφαρμογή ενός κανονισμού που θα επιτρέπει τη χρήση των πεζοδρομίων υπό όρους. Δεν έχουν άδικο. Ζούμε στη χώρα που η άδεια για τη χρήση ενός τετραγωνικού μέτρου δημόσιου χώρου ερμηνεύεται ως δικαίωμα κατάληψης μιας περιοχής δεκάδων τετραγωνικών μέτρων και μάλιστα τόσο καλά στεγασμένης, που να μπορεί να θερμανθεί ικανοποιητικά για τις ανάγκες των πελατών.

Μόνο που έτσι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να κάνουμε βήμα. Το πρόβλημα δεν αφορά τη χρήση των πεζοδρομίων από τους καταστηματάρχες της οδού Ομονοίας. Είναι ένα συνολικό και πολύ μεγάλο πρόβλημα δυσπιστίας των πολιτών προς τις ελεγκτικές αρχές. Έτσι, όταν ο πολίτης ακούει την πρόθεση της διοίκησης ενός δήμου να δημιουργήσει επί παραδείγματι Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ) είναι έτοιμος να δώσει τον υπέρ πάντων αγώνα για τη ματαίωση του σχεδίου, βέβαιος ότι στην πραγματικότητα το ΚΔΑΥ είναι το πρόσχημα για τη λειτουργία ενός βρωμερού σκουπιδότοπου κοντά στο σπίτι του.

Ετούτο το δεδομένο πρόβλημα δυσπιστίας στις ελεγκτικές αρχές και τις προθέσεις των τοπικών αρχών επιτάθηκε κατά την προχθεσινή διαδικασία της σύσκεψης επαγγελματιών-δημοτικής Αρχής με θέμα την αλλαγή του κανονισμού χρήσης των πεζοδρομίων επί της Ομονοίας. Μάλλον πριν από αυτή. Στο αίτημα του Εμπορικού Συλλόγου Καβάλας προς τη δημοτική Αρχή να αλλάξει ο κανονισμός, η δημοτική Αρχή παρέκαμψε τη διοίκηση του Εμπορικού Συλλόγου και μοίρασε ερωτηματολόγια απευθείας στους εμπόρους. Αυτή ήταν και η αιτία του ξεσπάσματος του προέδρου του Συλλόγου Χρήστου Ηλιάδη, που δήλωσε ότι στο εξής θα είναι «απέναντι» από τον Κωστή Σιμιτσή, που έκανε ένα λάθος στρατηγικής. Αντί να επιδιώξει την οδό της συνεννόησης και της αλληλεγγύης, που επιβάλλουν οι ακραίες συνθήκες που επικρατούν στην αγορά, επέλεξε τη μετωπική αντιπαράθεση χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Συμπεριφορά, που σε δεύτερη ανάγνωση μαρτυρά αλαζονεία.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

"Ξεπούλημα"

Η καθυστερημένη αντίδραση της πρωτοβουλίας πολιτών στην εκμίσθωση-παραχώρηση των Λουτρών Ελευθερών σε ιδιώτη επενδυτή για σαράντα χρόνια αναδεικνύει τη δύναμη του νόμου της αδράνειας, που επιμένει να κρατά στην επιφάνεια αντιλήψεις ξεπερασμένες. Τόσο χρεοκοπημένες όσο η πολιτική των μνημονίων, που καταγγέλλουν κάθε τρεις και λίγο με τη συχνότητα, που οι προληπτικοί κάνουν τον σταυρό τους και φτύνουν στον κόρφο τους. Οι πολίτες που διαδήλωσαν Κυριακάτικα στα Λουτρά Ελευθερών κατά της ισοπέδωσης των δυο-τριών χαρακτηριστικών κτιρίων, που σαφώς και δεν πρέπει να κατεδαφιστούν, αλλά τουναντίον να αναδειχθούν, έθεσαν θέμα «ξεπουλήματος» των Λουτρών Ελευθερών. Αξιώνουν μάλιστα την ακύρωση της συμφωνίας που επετεύχθη και το πέρασμα των Λουτρών σε μια δημοτική επιχείρηση με το ατράνταχτο επιχείρημα της απόδοσης των δώρων της φύσης στους πολίτες με το χαμηλότερο δυνατό τίμημα, ώστε να τα απολαμβάνουν όλοι.

Το ένα ζήτημα είναι το ασυνάρτητο της πρότασης και η παντελής άγνοια των διαδηλωτών για το αντικείμενο. Ορισμένοι δεν γνώριζαν για ποια κτίρια μιλούσαν, άλλοι δεν ήξεραν ότι η δημοπρασία έχει γίνει, ενώ το αίτημα περί δημιουργίας δημοτικής επιχείρησης είναι πέρα για πέρα ανεδαφικό διότι απλά τα Λουτρά Ελευθερών ουδέποτε ανήκαν στον δήμο Ελευθερών παλιότερα, Παγγαίου σήμερα. Τα Λουτρά ανήκαν παλιά στη Νομαρχία και σήμερα στην Περιφερειακή Ενότητα Καβάλας που τη διαδέχθηκε και η οποία κίνησε όλη τη διαδικασία.

Το δεύτερο και σημαντικότερο αφορά τον όρο «ξεπούλημα», που ξεφουρνίζεται γενικώς και αδιακρίτως σε οιαδήποτε περίπτωση αξιοποίησης δημόσιας ή ιδιωτικής περιουσίας μέσω του ιδιωτικού τομέα. Μια θέση δογματική, που θεωρεί εξ ορισμού ποινικό αδίκημα την επιχειρηματικότητα και υπερασπίζεται ως θέσφατο την ύπαρξη και λειτουργία ενός ξεχειλωμένου δημόσιου τομέα, παρά το γεγονός ότι αποδεδειγμένα χρησιμοποιήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες σε τούτη τη χώρα για βολέματα ημετέρων και βρώμικες συναλλαγές. Το ζητούμενο λοιπόν εν προκειμένω είναι να διαφυλαχθεί ο δημόσιος χαρακτήρας των Λουτρών Ελευθερών, αν και ο τρόπος που έχουν λειτουργήσει οι δημοτικές επιχειρήσεις του είδους συνιστά συνταγή αποτυχίας. Το ζήτημα είναι να μην παραχωρηθούν στον εξ ορισμού επάρατο ιδιωτικό τομέα διότι τούτο συνιστά ξεπούλημα.

Η περίπτωση της λειτουργίας των Λουτρών μέσω μιας δημοτικής επιχείρησης που θα φορτώσει τον δήμο και κατ’ επέκταση τους πολίτες με χρέη δεν αφορά την ευαισθησία των εξεγερμένων πολιτών. Ούτε η περίπτωση λειτουργίας αυτών των δώρων της φύσης από μια ιδιωτική εταιρία ικανή να τα αναδείξει και να προσφέρει στον τόπο δια της δημιουργίας θέσεων εργασίας και προσέλκυσης πολύ περισσότερων επισκεπτών προς όφελος όχι μόνο του «επάρατου» επενδυτή, αλλά γενικότερα της κοινωνίας. Πετάμε ένα «ξεπούλημα» ξεγυρισμένο και αγωνιστικό και καθαρίζουμε.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Πρόβα

Πέντε γυναίκες στη σειρά βγήκαν φωτογραφία στις αρχές της δεκαετίας του ’60 στον Θεολόγο της Θάσου. Μια φωτογραφία εποχής. Εντελώς στημένη. Με το σφίξιμο των ανθρώπων που μην έχοντας την εξοικείωση με τον φωτογραφικό φακό, ένιωθαν πως συμμετέχουν σε μια στιγμή ξεχωριστή. Με τη γνώση ότι κάθε απόπειρα να απαθανατιστεί μια στιγμή είναι μια πράξη με στόχο την αθανασία. Με το βλέμμα στο μέλλον. Αμέριμνες, αλλά και αποφασισμένες. Η μια, η μεγαλύτερη, με πείσμα να κρατηθεί στην πρώτη γραμμή αν και ήδη είχε κάνει ένα βήμα πίσω για τις δυο κόρες και τον έναν γιο. Οι άλλες, οι νεαρές, αποφασισμένες να αδράξουν τη ζωή από τα μαλλιά. Το έπραξαν.

Τα χρόνια που ακολούθησαν έφυγαν στην ξενιτιά. Δούλεψαν, μόχθησαν, αλλά και χόρτασε το μάτι τους από εικόνες πέρα από το νησί. Είδαν φώτα και πολιτείες. Άλλες παντρεύτηκαν και απόκτησαν παιδιά, άλλες όχι. Μα όλες το πάλεψαν. Κάποια στιγμή γύρισαν στο νησί και συνέχισαν την περιπέτεια της καθημερινότητας με τους δεδομένους όρους. Με πίκρες και χαμόγελα. Με χαρές και απογοητεύσεις. Με καυγάδες ανούσιους σαν αυτούς που επιβάλλει η συμβίωση. Με τις εκπλήξεις της κάθε μέρας. Ξαναβλέπω τη φωτογραφία και μένω σε μια κίνηση προφητική. Η μεγαλύτερη στην άκρη αριστερά κρατά προφητικά τη μεγάλη κόρη της από το μπράτσο σαν να θέλει να τη γλιτώσει από κάτι. Όχι, καμιά δεν ξέρει τι έμελλε να συμβεί. Μα, η μάνα κρατά τη θυγατέρα, με τον τρόπο που μια μάνα κρατά το παιδί της για να το γλιτώσει από το αδιόρατο κακό. Με μια υποσυνείδητη τάση να το προστατέψει από την κακία και τους κινδύνους που το περιβάλλουν.

Περάσαν χρόνια από τη στιγμή εκείνη. Από κείνο το κράτημα. Δεκαετίες. Η μάνα χρειάστηκε να ξανακρατήσει τη θυγατέρα από το μπράτσο ακόμα πιο σφιχτά, ακόμα πιο προστατευτικά για να τη γλιτώσει από τον χάρο. Δεν τα κατάφερε. Αλλά η μάχη με τον θάνατο δόθηκε με την ίδια αποφασιστικότητα που καταγράφηκε χρόνια πολλά πριν σε κείνη τη φωτογραφία. Όπως αποδείχτηκε, πρόβα ήταν.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η αλήθεια του Αλαβάνου

Υπερασπιζόμενος την άποψή του περί την αναγκαιότητα της άμεσης εξόδου της χώρας από τη ζώνη του ευρώ, ο τέως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος υποστήριξε προχθές το πρωί, μιλώντας σε εκπομπή της ΝΕΤ, ότι οι χιλιάδες μετανάστες των χωρών του τρίτου κόσμου στοιβάζονται στην Ελλάδα και όχι αλλού εξαιτίας της ύπαρξης του κοινού ισχυρού νομίσματος. Εάν δηλαδή η Ελλάδα αύριο βγει από την Ευρωζώνη, τότε δεν θα ασκεί την ίδια έλξη στους εξαθλιωμένους, που αναζητούν έναν τόπο να σταθούν. Δηλαδή, η Ελλάδα θα πάψει να είναι ποθητός προορισμός για τους οικονομικούς μετανάστες. Μα, όταν μια χώρα, ένας τόπος, γίνεται τόπος υποδοχής μεταναστών από άλλες χώρες σημαίνει ότι παρέχει ένα πολύ καλύτερο πλαίσιο συνθηκών ζωής. Όταν τουναντίον ο εξαθλιωμένος μετανάστης αποκλείει από τους πιθανούς προορισμούς του μια χώρα λόγω νομίσματος ή οικονομίας, τούτο σημαίνει ότι η συγκεκριμένη χώρα δεν διαθέτει πλεονέκτημα έναντι της δικής του χώρας. Ή εν πάση περιπτώσει το όποιο πλεονέκτημα διαθέτει δεν είναι τέτοιο που να τον πείσει να εγκαταλείψει τον τόπο του για να γίνει μετανάστης.

Πράγματι, έτσι είναι. Μπορεί η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης να είναι καταστροφική, αντιλαϊκή και να οδηγεί την Ευρωζώνη ολοταχώς προς τη διάλυση. Μπορεί όντως η ύπαρξη ενός κοινού νομίσματος δίχως την ύπαρξη μιας κοινής οικονομικής πολιτικής στην οποία να αναφέρεται να αποτελεί έναν από τους κυριότερους παράγοντες της σημερινής κρίσης και του πολλαπλασιασμού των ανισοτήτων μεταξύ των χωρών του ευρωπαϊκού βορρά και του ευρωπαϊκού νότου. Αλλά ακόμα και σήμερα, που η χώρα βρίσκεται στο ναδίρ, με τους δανειστές και την τρόικα να εγείρουν αξιώσεις που οδηγούν σε εργασιακές συνθήκες γαλέρας και που δεν είναι δυνατόν να γίνουν αποδεκτές, η Ελλάδα προσελκύει εξαθλιωμένους μετανάστες γιατί παραμένει ευρωπαϊκή χώρα.

Έχει δίκιο ο Αλαβάνος. Εάν αύριο η χώρα βγει από την Ευρωζώνη θα πάψει να έλκει μετανάστες. Αλλά στο μεταξύ, θα έχει βυθιστεί σε μια κόλαση πολύ χειρότερη από αυτή την οποία σήμερα ζούμε. Θα είναι μια τριτοκοσμική χώρα στην οποία δεν θα έχουν κανένα λόγο να καταφύγουν οι ανέστιοι του τρίτου κόσμου. Αυτός είναι ο λόγος, που σήμερα στην πολιτική ζωή υπάρχει ο διαχωρισμός μεταξύ ευρωπαϊκών και μη ευρωπαϊκών δυνάμεων. Αυτός είναι ο λόγος που Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ συγκρότησαν κυβέρνηση συνεργασίας υπερβαίνοντας τα πολλά που τους χωρίζουν. Ο κοινός στόχος είναι η παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη. Η αποφυγή του απόλυτου εφιάλτη. Δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί, αλλά –όπως θα ‘λεγε και ο Αλαβάνος- αξίζει τον κόπο.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Απεργιακός σεισμός και παραφωνία

Η χθεσινή συγκέντρωση και πορεία της ΑΔΕΔΥ και των σωματείων στην πλατεία του Καπνεργάτη, που κατέληξε με καθιστική διαμαρτυρία μπροστά στο διοικητήριο δεν ήταν μια ακόμα συνηθισμένη διαμαρτυρία. Ήταν ένας «απεργιακός σεισμός», που δημιούργησε αίσθηση. «Ταρακουνήθηκε η Καβάλα», όπως το είχε θέσει στη σύσκεψη των σωματείων ενόψει της κινητοποίησης ο πρόεδρος του Ν.Τ. Καβάλας της ΑΔΕΔΥ Τάσος Ιωαννίδης. Ήταν η μοναδική κινητοποίηση των τελευταίων χρόνων, που σε όγκο και παλμό παρέπεμπε σε συγκρίσεις με το μοναδικό παλλαϊκό συλλαλητήριο κατά του λιθάνθρακα. Το μήνυμα που εστάλη χθες από την Καβάλα και τη νεκρωμένη της αγορά, αλλά και από τις κινητοποιήσεις στην υπόλοιπη χώρα ήταν σαφές και δεν αφορούσε μόνο τα εγχώρια κέντρα λήψης αποφάσεων, αλλά όλη την Ευρώπη: Αυτή η πολιτική δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν οδηγεί, παρά μόνο στον γκρεμό. Δεν συνιστά λύση η οικονομική εξαθλίωση των συνταξιούχων, η αποδόμηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και οι περικοπές κονδυλίων για τη φροντίδα των ανθρώπων με αναπηρία. Δεν υπάρχουν άλλα αποθέματα υπομονής γιατί είναι πια ξεκάθαρο στους πάντες ότι η πολιτική της εξαθλίωσης των εργαζομένων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και των μικρομεσαίων επαγγελματιών δεν οδηγεί σε ανάκαμψη, αλλά εντείνει περαιτέρω την κρίση. Επιτείνει τα προβλήματα που ούτως ή άλλως έχει η ελληνική οικονομία.

Το λένε με τον πλέον εμφαντικό τρόπο οι οικονομολόγοι. Με την ύφεση της οικονομίας στο -7%, ποσοστό που παραπέμπει σε ύφεση εν καιρώ πολέμου, η εμμονή στο ύψος του χρέους και τις περιοριστικές πολιτικές δεν μπορεί να νοηθεί παρά μόνο ως διαστροφή. Το ζητούμενο δεν είναι να εξαθλιωθούν ακόμα περισσότερο οι πολίτες, αλλά να υπάρξει ρευστότητα και ανάπτυξη. Αν δεν ανοίξουν δουλειές, αν δεν αρχίσει και πάλι να κυκλοφορεί χρήμα στην αγορά, τότε δεν υπάρχει περίπτωση μείωσης του χρέους και των ελλειμμάτων.

Μοναδική παραφωνία στη χθεσινή παλλαϊκή διαμαρτυρία ήταν το σύνθημα, που ακουγόταν ξανά και ξανά με αδικαιολόγητη επιμονή και συχνότητα: «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το ‘73». Σύνθημα ενδεικτικό της σύγχυσης και της αμηχανίας της εποχής. Κατανοητό ως απότοκος της συσσωρευμένης οργής για τα εγκληματικά λάθη του πολιτικού συστήματος, αλλά πέρα ως πέρα αδικαιολόγητο γιατί συσκοτίζει τον στόχο: Όχι, το ζητούμενο δεν είναι η πτώση της χούντας που κατέρρευσε το ’74, αλλά η αλλαγή αυτής της πολιτικής. Όποιος δεν το καταλαβαίνει παραπέμπει σε κάποιον που πασχίζει να λύσει τεστ Αρχαίων Ελληνικών με εξισώσεις. Ε, είναι σαφές ότι δεν έχει απολύτως καμμία πιθανότητα επιτυχίας.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Πράξη ηλιθιότητας

Αυτό που πάει να συμβεί με τις ληξιαρχικές πράξεις, που αντί να γνωστοποιούνται άμεσα από τις υπηρεσίες δημοτολογίων σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, από τα ασφαλιστικά ταμεία μέχρι τον ΟΑΕΔ και την Αστυνομία δεν χωρά σε καμμιά λογική. Αντί του αυτοματισμού επελέγη να μπουν στο ενδιάμεσο οι συμβολαιογράφοι για να διεκπεραιώσουν τη δουλειά ώστε να πάψει επιτέλους το φαινόμενο να δίνονται για παράδειγμα συντάξεις σε νεκρούς. Σχηματικά, αυτό που πάει να γίνει μπορεί να αποδοθεί και ως εξής: Αντιλαμβανόμενος ο εστιάτορας ότι υπάρχει πρόβλημα στη ροή των παραγγελιών με συνέπεια είτε να σημειώνονται καθυστερήσεις στην εξυπηρέτηση των πελατών, είτε κάποια πιάτα να μην φτάνουν ποτέ στο τραπέζι με ό,τι τούτο συνεπάγεται για την ικανοποίηση των πελατών και για τον τζίρο του μαγαζιού, αποφασίζει να προσλάβει άλλους τόσους σερβιτόρους, που θα παίζουν τον ενδιάμεσο μεταξύ της κουζίνας και των σερβιτόρων.

Είναι βέβαιο ότι ουδείς εστιάτορας στον κόσμο θα έπαιρνε ποτέ μια τόσο ηλίθια, μα και τόσο ασύμφορη απόφαση. Θα φρόντιζε είτε να αλλάξει τον τρόπο εργασίας, είτε τη σύνθεση του προσωπικού ώστε να βρει έναν τρόπο να ελαχιστοποιήσει τα προβλήματα. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, το ελληνικό δημόσιο δεν μπαίνει σε τούτη τη διαδικασία. Άλλωστε, το κόστος της διαμεσολάβησης μεταξύ ληξιαρχείων και ασφαλιστικών ταμείων δια των συμβολαιογράφων δεν θα το επωμιστεί ο κρατικός κορβανάς, αλλά οι πολίτες, που στο μεταξύ έχουν αλαλιάσει από τα μέτρα επί μέτρων, που φορτώνονται κάθε μήνα.

Το εξωφρενικό στην όλη υπόθεση είναι πως λύση υπάρχει και είναι απλή, απλούστατη. Τα δημοτολόγια, όπως γνωρίζουν οι πάντες, λειτουργούν ούτως ή άλλως στην εντέλεια. Είναι απλό, απλούστατο και τεχνικά εύκολο σήμερα να δημιουργηθεί ένας «σέρβερ» όπου να διοχετεύονται όλες οι ληξιαρχικές μεταβολές ενός εκάστου, κωδικοποιημένες στον μοναδικό ΑΜΚΑ κάθε πολίτη. Είναι απλό, απλούστατο οι ληξιαρχικές πράξεις θανάτου να κοινοποιούνται άμεσα, αυτομάτως στα ασφαλιστικά ταμεία, που παρεμπιπτόντως επανειλημμένως επέμεναν με δική τους ευθύνη να συνεχίζουν να δίνουν συντάξεις σε πεθαμένους. Συχνά μάλιστα παίζοντας άσχημο παιχνίδι με τα νεύρα των συγγενών, που ενημέρωναν εγκαίρως για τον θάνατο του δικαιούχου και ζητούσαν απελπισμένα να πάψουν να στέλνονται ειδοποιήσεις και χρήματα.

Αντί όμως του προφανούς, η Πολιτεία έβαλε ενδιάμεσο κρίκο τους συμβολαιογράφους και καθάρισε. Φορτώνοντας με ένα ακόμα παντελώς αχρείαστο έξοδο τους εξαντλημένους πολίτες.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Το άλμα του Φέλιξ και το "Χυτήριο"

Την ώρα που τα ανθρωποειδή επέβαλαν τον νόμο τους στο «Χυτήριο» βάλλοντας ευθέως όχι απλώς κατά του πολιτισμού, αλλά κατά της δημοκρατίας και της ελεύθερης έκφρασης, ένας Αυστριακός αλεξιπτωτιστής ο Φέλιξ Μπαουμγκάρντνερ έκανε ελεύθερη πτώση από τα 39.000 μέτρα. Από τη στρατόσφαιρα. Το απόλυτο κοντράστ. Οι σκηνές μπροστά από το «Χυτήριο» παραπέμπουν ευθέως στους σκοτεινούς χρόνους του Μεσαίωνα, όταν η καλλιτεχνική έκφραση θεωρούνταν βλασφημία και τα τάγματα των πιστών «απέδιδαν δικαιοσύνη» ρίχνοντας στην πυρά τους άπιστους. Την ίδια ώρα ο Αυστριακός αλεξιπτωτιστής ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο άλμα στο κενό, δείχνοντας ένα μέρος των ανεξάντλητων ανθρωπίνων δυνατοτήτων. Μα και των δυνατοτήτων της επιστήμης. Ο Φέλιξ δεν έκανε το άλμα από τη στρατόσφαιρα μονάχος. Δεν θα μπορούσε να το κάνει όσο δυνατός, όσο ατρόμητος και αν είναι. Προηγήθηκαν μήνες ολόκληροι προετοιμασίας. Χρειάστηκε ειδική στολή, που να του επιτρέπει να σπάσει το φράγμα του ήχου πέφτοντας χωρίς να διαλυθεί. Το άλμα στο κενό από τη στρατόσφαιρα παρακολουθούσε ένα πλήθος ειδικών από έναν θάλαμο επιχειρήσεων όμοιο με αυτό των διαστημικών αποστολών, που επικοινωνούσε διαρκώς μαζί του.

Το άλμα έγινε. Μια ανθρώπινη κουκίδα βούτηξε στο κενό από τα 39.000 μέτρα για να προσγειωθεί μερικά λεπτά αργότερα με το αλεξίπτωτο και να πανηγυρίσει την κατάρριψη ενός ακόμα ρεκόρ. Την κατάκτηση μιας ακόμα κορυφής. Λίγες ώρες πριν εκτυλίχθηκαν οι σκηνές ντροπής έξω από το χυτήριο, που μάλιστα οδήγησαν στη διακοπή των παραστάσεων. Η μισαλλοδοξία νίκησε. Ο φασισμός νέτα σκέτα πέτυχε ακόμα μια περιφανή νίκη σε τούτη την ταραγμένη περίοδο. Επίσης, λίγες ώρες πριν, είχε γίνει γνωστό ότι ένας Ελληνοαιγύπτιος, που χτυπήθηκε ανελέητα από ομάδα ακροδεξιών με αλυσίδες εξαιτίας του χρώματος του δέρματός του στην πλατεία Αττικής υπέστη μερική τύφλωση στο ένα μάτι.

Δεν είναι μόνο αυτά τα τρία εμφαντικά παραδείγματα. Για κάθε επίθεση θρησκευτικής μισαλλοδοξίας από ακραιφνείς μουσουλμάνους, ή χριστιανούς ταλιμπάν, υπάρχει ένας επιστήμονας, που αγωνίζεται για την υπέρβαση των συμβατικών ανθρώπινων δυνατοτήτων. Μια ανακάλυψη κατά του καρκίνου. Ένα άλμα στην εξερεύνηση του σύμπαντος. Μια νίκη ενάντια στον σκοταδισμό και τη μικρόνοια. Είναι δε τόσο το φως που ρίχνεται καθημερινά στα ανεξερεύνητα μυστήρια του σύμπαντος και της ανθρώπινης φύσης, που είναι βέβαιο πως ο σκοταδισμός δεν θα τα καταφέρει. Δεν μπορεί να τα καταφέρει.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Οι μαγικές λύσεις και τα πετρέλαια της Καβάλας

Οι μαγικές λύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης, όπως για παράδειγμα τα κοιτάσματα πετρελαίου, χρυσού, ουρανίου, που κατά καιρούς εντοπίζονται δεξιά και αριστερά σε διάφορα «αποκαλυπτικά» ρεπορτάζ ή δηλώσεις παραπέμπουν στη «σιγουριά» του χρεωκοπημένου ότι αρκεί μια κατανυκτική προσευχή και ο πρώτος αριθμός του λαχείου για να ξεπεραστεί ως δια μαγείας το δράμα που βιώνει. Αλλά στην πράξη, ο συνδυασμός της μοίρας του χρεωκοπημένου, με την προσευχή και τον πρώτο αριθμό του λαχείου έχει μηδαμινές πιθανότητες επιτυχίας. Πολύ λιγότερες ακόμα και από τις ελάχιστες που υπάρχουν για να κερδίσει κανείς τον πρώτο αριθμό του λαχείου.

Δεν το ‘πε έτσι ακριβώς ο πρόεδρος της Καβάλας Οιλ Βαγγέλης Παππάς στον απόηχο της ημερίδας του ΤΕΕ-ΑΜ για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Αλλά είπε ότι είναι καιρός να πάψουν τα παραμύθια και τα παιχνίδια για τα τάχατες πολύ μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου στην Κρήτη ή αλλαχού και να γίνει ένας σχεδιασμός ρεαλιστικός. Με βάση τα δεδομένα που υπάρχουν και όχι εικασίες, προφητείες και παπύρους με κρυμμένους θησαυρούς, τα μοναδικά διαθέσιμα και άμεσα αντλήσιμα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που υπάρχουν σήμερα στη χώρα βρίσκονται στον κόλπο της Καβάλας. Επίσης, στην Καβάλα βρίσκεται εξειδικευμένο προσωπικό που εργάζεται επί δεκαετίες στο αντικείμενο και έχει την τεχνογνωσία που απαιτείται.

Άρα, πρέπει να γίνει το στοιχειώδες. Το απολύτως λογικό. Η Πολιτεία να διευκολύνει την Καβάλα Οιλ στο έργο της αντί να δημιουργεί προβλήματα και να αφήνει να διαρρέουν σενάρια περί άλλων δήθεν πλούσιων κοιτασμάτων. Ακόμα και αν πράγματι υπάρχουν και αλλού κοιτάσματα πλούσια και άμεσα αξιοποιήσιμα, η προτεραιότητα δεν μπορεί παρά να είναι η Καβάλα. Δεν είναι δυνατόν να περνούν τρία χρόνια για να επιστραφούν στην Καβάλα Οιλ τα σεισμικά, που η ίδια είχε παραδώσει. Δεν χωρά σε καμμιά λογική να μην δρομολογείται άμεσα η λύση της δημιουργίας υπόγειας δεξαμενής αποθήκευσης φυσικού αερίου σε παλιό απενεργοποιημένο κοίτασμα της περιοχής. Άμεσα, όχι χαριστικά. Με το λογικό προβάδισμα που πρέπει να έχει μια εταιρεία που ήδη λειτουργεί στην περιοχή και διατηρεί τόσες θέσεις εργασίας.

Ας αφήσουμε τις μαγικές λύσεις κατά μέρους και ας στραφούμε στην απλή λογική. Σε κείνες τις λύσεις, που μπορούν και στην πράξη να εφαρμοστούν και να αποδώσουν.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ήττα του Βέρρου

Το φραστικό επεισόδιο του Βασίλη Τραϊφόρου με μέλη του ΣΥΡΙΖΑ στο Στέκι της Νέας Πόλης στη συνέλευση της «Συμπαράταξης Πολιτών» ήταν το κύκνειο άσμα της συνύπαρξης ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ εντός της συγκεκριμένης παράταξης με επικεφαλής τον Αρη Βέρρο. Όχι, πως έχασε η Βενετιά βελόνι. Τα ρήγματα μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ βαθαίνουν ούτως ή άλλως, ανεξάρτητα από το συγκεκριμένο περιστατικό. Άλλωστε, η απόφαση αποχώρησης της ΔΗΜΑΡ από τη Συμπαράταξη Πολιτών είναι ειλημμένη εδώ και καιρό, όσο και αν ο Τραϊφόρος επέμενε να μην κόψει τις γέφυρες ενόψει των επόμενων δημοτικών εκλογών. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο σφάλμα όσων δεν σεβάστηκαν τον Τραϊφόρο και την πορεία του. Εκείνη τη στιγμή δεν στράφηκαν μόνο εναντίον του, αλλά εναντίον της άποψής του για κοινή κάθοδο στις επόμενες εκλογές. Εναντίον της συνύπαρξης διαφορετικών πολιτικών απόψεων –συχνά αντικρουόμενων- στο πλαίσιο μιας δημοτικής παράταξης όπου ο αυτοδιοικητικός λόγος είναι αυτός που δίνει τον τόνο.

Ο μεγάλος χαμένος του επεισοδίου δεν είναι ο Τραϊφόρος. Είναι ο Άρης Βέρρος, που δεν στάθηκε στο ύψος του επικεφαλής της παράταξης. Καλά το είπε ο Τραϊφόρος. Όφειλε να τον προστατεύσει, δεδομένου ότι αυτός τον κάλεσε. Όφειλε τη στιγμή της έντασης να παρέμβει άμεσα και να επιβάλλει τον αυτονόητο σεβασμό που έπρεπε να δείξουν οι συμμετέχοντες και στον Τραϊφόρο προσωπικά και στις απόψεις του όσο και αν διαφωνούσαν με αυτές. Δεν το έκανε.

Μα στο μεταξύ, όσο και αν οι σχέσεις μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ βρίσκονται στο χειρότερο δυνατό σημείο τους, οι δημοτικές εκλογές του Ιουνίου του 2014 πλησιάζουν. Μπορεί σήμερα πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ να μην θέλουν να δουν ζωγραφιστούς τα μέλη και τα στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεράς ένεκα της συμμετοχής στην κυβέρνηση και του νέου πακέτου μέτρων και στη ΔΗΜΑΡ να υπάρχουν πολλοί που συγχέουν τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ με αυτόν της «Χρυσής Αυγής», αλλά ενόψει δημοτικών εκλογών και οι μεν και οι δε είναι υποχρεωμένοι να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να εξαντλήσουν τα περιθώρια συνεργασίας. Και αυτό θα γίνει κατά πάσα πιθανότητα, ανεξάρτητα από το επεισόδιο με τον Τραϊφόρο. Απλώς μετά από αυτό είναι βέβαιο πως τούτο δεν μπορεί να γίνει ούτε στο πλαίσιο της «Συμπαράταξης Πολιτών», ούτε με επικεφαλής τον Άρη Βέρρο.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Παιδιά με κατάθλιψη

Οκτώ παιδιά εμφανίζονται κάθε εβδομάδα στο Κοινοτικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας στην Καβάλα με προβλήματα κατάθλιψης ή διαταραχών συμπεριφοράς, ή μαθησιακών δυσκολιών. Οκτώ παιδιά περίπου. Κάθε εβδομάδα. Μπορεί κάποια από αυτά να παρουσίαζαν ούτως ή άλλως προβλήματα ψυχικής υγείας και να χρειάζονταν τις υπηρεσίες του κέντρου. Είναι όμως βέβαιο ότι ο αριθμός των παιδιών με προβλήματα ψυχικής υγείας αυξήθηκε σημαντικά λόγω της κρίσης. Είναι που τα παιδιά τα ξέρουν όλα. Βλέπουν τον πατέρα τους, τον μέχρι πρότινος παντοδύναμο στα δικά τους μάτια, να αναζητά ματαίως ένα μεροκάματο και να μην το βρίσκει. Βλέπουν τη μάνα τους να χαμογελά όλο και λιγότερο. Ακούν τα τηλεφωνήματα από τα κοράκια, που έχουν αναλάβει εργολαβικά την υπενθύμιση για την καταβολή των δόσεων του δανείου ή των δανείων. Ξέρουν ότι το μαγαζί έκλεισε και δεν θα ξανανοίξει. Μπορεί στο μεταξύ και το σπίτι να έχει χαθεί.

Δεν είναι μόνο αυτά. Σε ορισμένες περιπτώσεις είναι και οι αχρείαστες πολυτέλειες με τις οποίες μεγάλωσαν. Η αχρείαστη υπερκατανάλωση σε ακριβά κινητά, ακριβά αυτοκίνητα, ακριβά ρούχα, που πια έγιναν μακρινή ανάμνηση. Σε άλλες, δεν είναι το ξεβόλεμα, αλλά η φτώχεια νέτα-σκέτα. Μια φτώχεια, που δεν την είχαν συνηθίσει. Όχι, πως μεγάλωναν μέσα στη χλιδή, αλλά δεν πεινούσαν κιόλας. Μα τώρα πεινάνε. Τώρα δεν έχουν τα στοιχειώδη. Δεν υπάρχουν χρήματα για φροντιστήρια και ωδείο. Δεν υπάρχει φράγκο για σπουδές. Το πρόβλημα είναι κατά βάση κοινωνικό και βαθύτατα πολιτικό, αλλά υπάρχει και ένα μεγάλο ζήτημα που αφορά τις υπάρχουσες δομές ψυχικής υγείας που δεν αρκούν.

Όπως ειπώθηκε στην προχθεσινή εκδήλωση για την κατάθλιψη, η κρίση αφήνει αποτύπωμα στην παιδική και εφηβική ηλικία και χρειαζόμαστε παιδοψυχίατρους, που σήμερα δεν υπάρχουν. Το Κοινοτικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας της Καβάλας δεν έχει ακόμα έναν μόνιμο παιδοψυχίατρο. Η θέση καλύπτεται περιοδικά με αποσπάσεις, αλλά αυτή δεν είναι λύση. Στην ψυχιατρική πρέπει να υπάρχει θεραπευτική συνέχεια, που δεν εξασφαλίζεται όταν αλλάζει κάθε λίγους μήνες ο γιατρός.

Πολιτικά, το ζητούμενο είναι η αντιμετώπιση αυτής της κρίσης. Μα, μέχρι τότε ας σώσουμε ό,τι μπορούμε. Πρώτα και κύρια τα παιδιά.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Απαράδεκτοι

Είναι δικαίωμα του καθενός να στρέφεται εναντίον του εαυτού του. Είναι δικαίωμά του να ξοδεύει αλόγιστα την περιουσία του και να βρεθεί στον άσο. Είναι δικαίωμα του καθενός η αυτοχειρία. Το δικαίωμα αυτό σταματά εκεί, που οι συνέπειες επηρεάζουν τους γύρω του και μάλιστα δυσμενέστατα. Τότε το δικαίωμα τούτο παύει να γίνεται σεβαστό και οι οργανωμένες κοινωνίες παίρνουν τα μέτρα τους. Απομονώνουν και αν χρειαστεί πατάσσουν τις συμπεριφορές εκείνες ατόμων ή κοινωνικών ομάδων που βλάπτουν το σύνολο. Έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί η επιμονή των αγροτών του κάμπου των Φιλίππων να καίνε τις καλαμιές που έχουν απομείνει στα χωράφια τους κάθε χρόνο τέτοια εποχή, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τις οδηγίες των ειδικών επιστημόνων.

Οι αγρότες των Τεναγών θα είχαν το δικαίωμα να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο εάν η καύση των καλαμιών έβλαπτε μόνο τα δικά τους χωράφια, που είναι βέβαιο πως τα βλάπτει. Θα είχαν το δικαίωμα να αδιαφορούν για τις συμβουλές των πνευμονολόγων εάν οι αναθυμιάσεις έβλαπταν μόνο τους ίδιους. Αλλά δεν είναι έτσι. Η καύση των υπολειμμάτων στα χωράφια των Τεναγών Φιλίππων προκαλεί ανυπολόγιστη καταστροφή στον τρίτο σημαντικότερο τυρφώνα της Ευρώπης. Οι τίτλοι ιδιοκτησίας που διαθέτουν δεν τους δίνουν το δικαίωμα να καίνε την πολύτιμη τύρφη του υπεδάφους, που τα τελευταία χρόνια υποχωρεί διαρκώς κυρίως εξαιτίας αυτής της απαράδεκτης γεωργικής πρακτικής. Επίσης, δεν έχουν το δικαίωμα να αδιαφορούν για τα προβλήματα υγείας που προκαλούν στις τοπικές κοινωνίες. Τα εξαιρετικά τοξικά αέρια που εκλύονται κατά την καύση της τύρφης είναι καρκινογόνα και ευθύνονται για πολύ σοβαρά αναπνευστικά και καρδιαγγειακά προβλήματα ιδιαίτερα στα παιδιά. Το χειρότερο όμως είναι ότι η τύρφη, που για όσους επιμένουν να μην καταλαβαίνουν περιέχει άνθρακα κατά 50%, δεν καίγεται μια-δυο μέρες για να μπορεί κανείς να ελαχιστοποιήσει το πρόβλημα, αποφεύγοντας την κυκλοφορία το συγκεκριμένο διάστημα. Η τύρφη καίγεται επί έναν περίπου μήνα εκλύοντας μικροσωματίδια, που επικάθονται στους πνεύμονες.

Οι ενημερωτικές καμπάνιες που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια και γίνονται και φέτος δεν φαίνεται να αποδίδουν. Οι αγρότες επιμένουν σε τούτη την καταστροφική τους συνήθεια. Άρα μία επιλογή έχει απομείνει. Η παραδειγματική τιμωρία των παραβατών. Ο εντοπισμός τους μέσω των νέων πληροφοριακών συστημάτων, που είναι πια εύκολη υπόθεση, ο αποκλεισμός τους από τις κοινοτικές επιδοτήσεις και η επιβολή αυστηρών προστίμων.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η δύναμη της αδράνειας

Το ξέσπασμα των επαγγελματιών και των κατοίκων της Χρυσούπολης κατά της αποψίλωσης των δημοσίων υπηρεσιών (ΔΟΥ, Ειρηνοδικείο, ΙΚΑ, Πυροσβεστική) δείχνει την ισχύ της δύναμης της αδράνειας. Ουσιαστικά, οι κάτοικοι της Χρυσούπολης, που κατ’ ιδίαν βάλλουν κατά του φαύλου, σπάταλου και υπερδιογκωμένου δημόσιου τομέα, δίνουν μια μάχη οπισθοφυλακής. Το ξέσπασμά τους δεν αφορά μόνο τους κυβερνώντες, το ΔΝΤ και τη Μέρκελ ή τα ποικιλώνυμα συμφέροντα που απεργάζονται τάχατες νυχθημερόν σχέδια εξόντωσης του ελληνισμού, αλλά εκφράζει πρώτα και κύρια τον φόβο τους για το αύριο. Μπορεί στις συζητήσεις τους ή στις σκέψεις τους να έχουν απορρίψει αυτό το «αναπτυξιακό μοντέλο», που διένειμε τον πλούτο δια των δημοσίων υπηρεσιών, των στρατοπέδων και των ΑΕΙ και ΤΕΙ ανά την Ελλάδα, με άλλα λόγια δια της σπατάλης του δημοσίου πλούτου, αλλά από την άλλη δεν έχουν εναλλακτική.

Συνειδητοποιούν ότι το συγκεκριμένο «μοντέλο» αναδιανομής του πλούτου έχει φάει τα ψωμιά του, αλλά φοβούνται ότι η Χρυσούπολη θα υποβαθμιστεί. Δεν έχουν άδικο. Μα από την άλλη, τούτο δεν σημαίνει ότι τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει. Εάν η ΔΟΥ Χρυσούπολης πρέπει να κλείσει γιατί απλά δεν χρειάζεται δεδομένου ότι πλέον ο μεγαλύτερος όγκος συναλλαγών διεκπεραιώνεται ηλεκτρονικά, να κλείσει. Το ίδιο ισχύει και για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ, που δημιουργήθηκαν ανά τη χώρα, με τη λογική της «ανάπτυξης τύπου γκαρσονιέρας». Μπορεί η λειτουργία ενός τριτοβάθμιου εκπαιδευτικού ιδρύματος να συνεπάγεται επιπλέον πελατεία σε καφέ και ταβέρνες, καθώς και έναν διόλου ασήμαντο τζίρο σε ενοίκια, αλλά επιτέλους θα πρέπει κάποτε να υπερισχύσουν τα ακαδημαϊκά κριτήρια και όχι η λογική της γκαρσονιέρας.

Τούτο ισχύει και στην περίπτωση της αποψίλωσης των δημοσίων υπηρεσιών της Χρυσούπολης και της Ελευθερούπολης. Εάν πλέον δεν εξυπηρετούν να κλείσουν. Ο εξορθολογισμός των δημοσίων δαπανών και η συρρίκνωση του σπάταλου και φαύλου δημόσιου τομέα δεν μπορεί να γίνει με έναν τρόπο μαγικό, που να μη θίξει κανέναν. Είναι μια διαδικασία απαραίτητη μεν, συχνά επώδυνη δε. Θα σπάσουν αυγά. Θα ξεβολευτεί κόσμος και θα χρειαστεί μια προσπάθεια εκ του μηδενός για τη δημιουργία ενός μοντέλου όντως αναπτυξιακού, που δεν θα μετρά την ανάπτυξη με την αύξηση των θέσεων των δημοσίων υπαλλήλων. Αλλά αυτή η προσπάθεια πρέπει να γίνει ανεξάρτητα από τη στάση των δανειστών και την πολιτική της Μέρκελ. Οφείλουμε να νοικοκυρέψουμε τα του οίκου μας και ας ξεβολευτούμε.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Αντικαπνιστική εκστρατεία

«Το τσιγάρο δεν είναι μαγκιά. Μαγκιά είναι να μην καπνίζεις». Με το σύνθημα αυτό αποχαιρέτισαν οι ειδικοί γιατροί των Πνευμονολογικών Κλινικών του Γενικού Νοσοκομείου Καβάλας τους μαθητές του Λυκείου Λιμένα, μετά την αντικαπνιστική εκδήλωση, που έγινε παρουσία 200 και πλέον μαθητών. Οι ομιλητές γιατροί του Νοσοκομείου, ο Αλέξης Πολίτης και ο Δημήτρης Ιωαννίδης, δεν εξέπληξαν το κοινό με τις πρωτότυπες ατάκες τους, αφού στις μέρες μας, τα στοιχεία που παρουσίασαν δεν προκαλούν έκπληξη. Εξήγησαν στα παιδιά ότι το κάπνισμα είναι ασθένεια και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Υπογράμμισαν ότι οι καπνοβιομηχανίες ποντάρουν στην παιδική τους αθωότητα για να αυξήσουν τα κέρδη τους, αδιαφορώντας για τα προβλήματα υγείας, που συνειδητά προκαλούν. Με αφορμή την κρίση, που είναι δραματικά επίκαιρη, τόνισαν ότι το ελληνικό κράτος ξοδεύει 2,2 δισ. ευρώ ετησίως για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και νοσηλεία για παθήσεις που σχετίζονται με τον καπνό, την ίδια στιγμή που για κάποια εκατομμύρια ευρώ περικόπτονται μισθοί και συντάξεις και υποθηκεύεται το μέλλον των ίδιων των παιδιών της χώρας. Ένα εξίσου σημαντικό στατιστικό εύρημα που παρουσίασαν οι γιατροί είναι ο θλιβερός απολογισμός των 14.000 νεκρών τον χρόνο στην Ελλάδα. 14.000. Κάθε χρόνο.

Αλλά το σημαντικότερο από όλα είναι ότι η ομιλία έγινε ενώπιον παιδιών. Ενώπιον μαθητών, που ακόμα και αν καπνίζουν, μόλις το ξεκίνησαν. Το πιθανότερο είναι ότι οι περισσότεροι δεν έχουν ακόμα εθιστεί. Αρα, μπορούν πολύ εύκολα να το κόψουν. Πολύ πιο εύκολα από οιονδήποτε ενήλικα, που καπνίζει μερικές δεκαετίες και πρέπει να καταβάλλει πολλαπλάσια προσπάθεια για να μπορέσει να απαλλαγεί από τον βραχνά του τσιγάρου. Να θεραπευτεί.

Γι αυτό και επιβάλλεται να γίνουν πολύ περισσότερες εκδηλώσεις σαν κι αυτή. Οι διευθυντές των δύο Πνευμονολογικών, Βασίλης Ιωαννίδης και Σταυρούλα Μπουσμουκίλια, είναι βέβαιο ότι έχουν τη διάθεση να ανταποκριθούν. Αυτό που μένει είναι να αναλάβουν ανάλογες πρωτοβουλίες οι δήμοι και οι διευθυντές των σχολείων. Το κάπνισμα είναι αρρώστια και όπως συμβαίνει στις αρρώστιες, το προλαμβάνειν είναι πάντα προτιμότερο από το θεραπεύειν.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Γκρίνιες στην οδό Ομονοίας

Η φτώχεια φέρνει γκρίνια. Η περισσότερη φτώχεια, φέρνει περισσότερη γκρίνια. Ώσπου φτάνει η στιγμή να ανάγεται σε μείζον ζήτημα η αλλαγή του κανονισμού χρήσης πεζοδρομίων στην οδό Ομονοίας, αφού οι επαγγελματίες έχουν επιδοθεί σε μια αναμέτρηση «οφθαλμόν αντί οφθαλμού». Όταν ένας επαγγελματίας τολμήσει να βγάλει κάτι τις από την πραμάτεια του στο πεζοδρόμιο, βρίσκεται πάντα ένας συνάδελφός του να ενημερώσει τη Δημοτική Αστυνομία και να απαιτήσει την αυστηρή τήρηση του υφιστάμενου κανονισμού, που αποδίδει τα πεζοδρόμια της οδού Ομονοίας αυστηρά στους πεζούς. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι της αγοράς τρώνε τις σάρκες τους, λόγω της κρίσης που τους έχει γονατίσει και του ανταγωνισμού, με την κακή έννοια του όρου.

Αυτό που χρειάζεται είναι η ανακάλυψη της αξίας του μέτρου, που εν προκειμένω έχει χαθεί. Προφανώς δεν είναι κακό να μπορούν οι επαγγελματίες να βγάζουν κάποιες προσφορές σε μικρά σταντ, που δεν θα ενοχλούν σε καμμία περίπτωση την άνετη κίνηση των πεζών. Αλλά τούτο να γίνει με τη δέουσα αυστηρότητα, πριν εκατοστό, το εκατοστό, γίνουν και τα πεζοδρόμια της Ομονοίας αδιάβατα για τους πεζούς, όπως συμβαίνει στους «πεζόδρομους των τραπεζοκαθισμάτων». Στο μεταξύ, δεν είναι κακό να ξεκινήσει ένας διάλογος από μηδενική βάση για τη λειτουργία της αγοράς, τα ωράριά της και τους τρόπους αντίδρασης των επαγγελματιών σε τούτη την υπαρξιακή κρίση, που βιώνουν. Όσον αφορά τα ωράρια, ολοένα και περισσότεροι επαγγελματίες θέτουν ζήτημα λειτουργίας της αγοράς τα απογεύματα κατά τη θερινή περίοδο. Όλα τα απογεύματα, με στόχο την εξυπηρέτηση της κίνησης από τους τουρίστες, που χρόνο με τον χρόνο αυξάνεται. Επίσης, δεν είναι καθόλου κακή η ιδέα μετατροπής της αγοράς σε παζάρι Σάββατο παρά Σάββατο ή κάποιες Κυριακές. Η δογματική άρνηση κάθε ιδέας, που μπορεί να βοηθήσει την αγορά να αυξήσει τον τζίρο της, δεν βοηθά. Η αγορά δίνει μια αναμέτρηση επιβίωσης, σε μια εποχή εκτάκτων αναγκών και συνθηκών και οφείλει να κινηθεί αναλόγως.

Με την ευελιξία που απαιτούν οι καιροί. Σίγουρα η απάντηση στην κρίση δεν μπορεί να είναι η λειτουργία της αγοράς 24 ώρες το 24ωρο επτά μέρες την εβδομάδα. Αλλά από την άλλη, δεν είναι δυνατόν να απορρίπτεται ασυζητητί κάθε πρόταση, που μπορεί να συμβάλλει στην αύξηση του τζίρου.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Δημόσιος χώρος

Λήγει αύριο (Κυριακή 7 Οκτωβρίου) η εβδομάδα Αρχιτεκτονικής στην πόλη της Καβάλας. Μια διοργάνωση, που επικεντρώθηκε στην ανάδειξη του δημόσιου χώρου με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών. Αρχιτέκτονες και μηχανικοί κατέθεσαν σκέψεις και προτάσεις. Αντάλλαξαν απόψεις. Μα ό,τι και αν ειπώθηκε, το ζητούμενο είναι να ανακαλύψουμε ξανά προσωπικά και συλλογικά τη σημασία του δημόσιου χώρου στην καθημερινότητά μας. Να βγούμε επιτέλους από το καβούκι μας, όπως εύστοχα το έθεσε ο πρόεδρος του ΤΕΕ Ανατολικής Μακεδονίας Λάζαρος Βασιλειάδης και να συναντηθούμε με τον πλησίον. Να ανταλλάξουμε σκέψεις και απόψεις για όσα μας πονάνε. Να περπατήσουμε ή να τρέξουμε ξανά σε δρόμους ανθρώπινους. Να βρεθούμε και πάλι στις πλατείες άλλοτε αγανακτισμένοι και άλλοτε ενθουσιασμένοι με τον πρωινό ήλιο.

Αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει να αναλογιστούμε πώς φτάσαμε ως εδώ. Οι λόγοι είναι πολλοί, αλλά ο κυριότερος είναι η στροφή των νεοελλήνων στο περισσότερο ή λιγότερο ακριβό καβούκι, που κατάφεραν να αποκτήσουν τις τελευταίες δεκαετίες. Τα χρόνια που τα σπίτια ήταν χαμηλά και κάλυπταν ίσα-ίσα τις ανάγκες στέγασης κάθε οικογένειας, οι νεοέλληνες δεν πήγαιναν στο σπίτι, παρά μόνο για τα βασικά. Για ένα φαί το μεσημέρι και για έναν ύπνο το βράδυ. Κάποιοι και για να δουλέψουν. Τις άλλες ώρες μαζεύονταν έξω, σε δρόμους και πλατείες. Στα προαύλια των εκκλησιών. Για αυτό και φρόντιζαν τους δημόσιους χώρους. Γι αυτό και έσπευδαν να προσφέρουν εθελοντική εργασία όταν χρειαζόταν.

Μα τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, αυτή η σχέση ανατράπηκε πλήρως. Η απόλυτη προτεραιότητα έγινε η απόκτηση σπιτιού, όχι με στόχο την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών, αλλά με στόχο μια ψευδαίσθηση κοινωνικής ανάδειξης δια της ανέγερσης ντουβαριών. Από τα λιτά και όμορφα σπίτια των χωριών και των πόλεων, που ήταν απολύτως εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον, περάσαμε στο καρακιτσαριό των σύγχρονων παντελώς αχρείαστων μαυσωλείων. Συνάμα εγκαταλείφθηκε ο δημόσιος χώρος. Ο πλήρως αλλοτριωμένος νεοέλληνας, που δεν ήθελε πια να βλέπει τη μούρη του γείτονα, συν τω χρόνω αποστασιοποιήθηκε πλήρως από τον δημόσιο χώρο. Αντί να τον φροντίζει και να τον υπερασπίζεται μπήκε στη διαδικασία να τον καταλάβει για να αυξήσει τα δικά του προσωπικά τετραγωνικά γης.

Όταν δε τούτο δεν μπορούσε να συμβεί αδιαφορούσε. Έφτυνε καταγής και προσπερνούσε. Τώρα, που η φούσκα της μεταπολίτευσης έσκασε, καλούμαστε να ανακαλύψουμε από την αρχή την έννοια του δημόσιου χώρου, όπου μέχρι χτες αποπατούσαμε.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Απαράδεκτοι

Η αδυναμία της Δημοτικής Κοινότητας Καβάλας να συνεδριάζει σε απαρτία ώστε να μπορεί να παίρνει αποφάσεις, που αφορούν τους πολίτες, την αγορά, την πόλη φανερώνει μια αδυναμία του Καλλικράτη. Η σκέψη του νομοθέτη δεν ήταν εσφαλμένη. Στο πλαίσιο της συνένωσης των μικρότερων δήμων σε μεγάλους, δημιουργήθηκαν νέα όργανα με προφανή στόχο να μην χάνεται η διαπροσωπική επαφή του πολίτη με τον δήμο. Αυτός είναι και ο ρόλος της Δημοτικής Κοινότητας Καβάλας. Είναι ένα όργανο, που δεν ασχολείται με το σύνολο του δήμου, που μεγάλωσε πολύ μετά τη συνένωση με τον πρώην δήμο Φιλίππων, αλλά μόνο με τη Δημοτική Κοινότητα Καβάλας. Έτσι, που να μη χάνεται η διαπροσωπική σχέση του δημότη με τους διοικούντες τον δήμο. Αυτή η μοναδική σχέση που κάνει την ειδοποιό διαφορά στον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο πολίτης και διαχωρίζει, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον κόσμο, την κεντρική κυβέρνηση από την αυτοδιοίκηση. Η κεντρική κυβέρνηση μοιραία είναι πιο απρόσωπη. Αντιθέτως, η αυτοδιοίκηση δίνει τη δυνατότητα στον δημότη να ζητά τη λύση του προβλήματος από τον Τάσο, τον Μπάμπη και τη Σοφία. Τούτο έχει και τα υπέρ και τα κατά. Αλλά τα πλεονεκτήματα είναι περισσότερα.

Μόνο που στην περίπτωση της Δημοτικής Κοινότητας Καβάλας η υπόθεση έχει στραβώσει και μάλιστα κατά πολύ. Συνεδριάσεις επί συνεδριάσεων αναβάλλονται γιατί περισσότερα από τα μισά μέλη του συμβουλίου είναι ασυνεπή. Δεν πηγαίνουν στις συνεδριάσεις. Προφανώς, θα έχουν τους λόγους τους. Δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί και έχουν χίλια δυο στο κεφάλι τους. Μα στο μεταξύ, εξαιτίας της δικής τους ασυνέπειας, καθυστερούν υποθέσεις πολιτών, που εξετάζονται από το συγκεκριμένο συμβούλιο. Καθυστερεί η έγκριση αδειών καταστημάτων, που πληρούν όλες τις προϋποθέσεις αλλά πηγαίνουν κι έρχονται στη Δημοτική Κοινότητα Καβάλας ελλείψει απαρτίας.

Μπορεί μέχρι ενός σημείου να φταίει ο θεσμός, που δεν εμπνέει τους εκλεγμένους. Αν στην Καβάλα δεν μπορούν να κάνουν απαρτία για να συνεδριάσουν, σε άλλες πόλεις οι συνεδριάσεις των αντίστοιχων συμβουλίων γίνονται τηλεφωνικώς. Μα είναι βέβαιο, πως φταίει και ο Χατζηπετρής. Φταίνε πρώτα από όλα τα μέλη της Δημοτικής Κοινότητας Καβάλας, που συστηματικά δεν προσέρχονται στις συνεδριάσεις, προσβάλλοντας τους δημότες, την ψήφο των οποίων διεκδίκησαν στις προηγούμενες εκλογές. Η απαράδεκτη συμπεριφορά τους είναι ένα απτό δείγμα του τρόπου με τον οποίο ο νεοέλληνας αντιλαμβάνεται τη λειτουργία της δημοκρατίας. Δίνει έμφαση στα δικαιώματα που προσφέρει στον πολίτη, αλλά αδιαφορεί προκλητικά για τις υποχρεώσεις του.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η άμμος στην κλεψύδρα τελειώνει

Η άμμος στην κλεψύδρα τελειώνει. Οι αντοχές της ελληνικής κοινωνίας, όπως και της ισπανικής, της πορτογαλικής και πολύ πιθανά σύντομα και της ιταλικής, παρά τις σημαντικές διαφορές των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν, τελειώνουν. Η πολιτική της δραματικής και διαρκούς υποβάθμισης του επιπέδου ζωής των πολλών εν ονόματι του εξορθολογισμού των δημοσίων οικονομικών δεν μπορεί να γίνει ανεκτή για πολύ, διότι δεν προσφέρει προοπτική. Οι συνταγές του ΔΝΤ και των τροϊκανών δεν προσφέρουν νέες ευκαιρίες ανάπτυξης δια του εξορθολογισμού της δημοσιονομικής κατάστασης των χωρών, που έχουν αναλάβει να «σώσουν». Προσφέρουν μόνο πόνο. Φτώχεια και δυστυχία. Μα, συνάμα ξεφτιλίζουν καθημερινώς ό,τι απόμεινε από το ευρωπαϊκό όραμα και στέλνουν τους απελπισμένους πολίτες συστημένους στις πολιτικές δυνάμεις που λιγότερο ή περισσότερο απροκάλυπτα πρεσβεύουν έναν μοναχικό δρόμο εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου, που πιθανότατα θα σημάνει ακόμα περισσότερα δεινά. Ακόμα περισσότερη φτώχεια.

Το μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα των δυνάμεων που βάλλουν κατά της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας είναι η ρήξη με μια πολιτική, που φαντάζει και είναι αποδεδειγμένα αδιέξοδη και καταστροφική. Οι πολίτες που συν τω χρόνω πείθονται ότι αυτή η πολιτική δεν οδηγεί πουθενά, μοιραία στρέφονται στην αντίθετη κατεύθυνση. Μπορεί οι περισσότεροι να αντιλαμβάνονται το ρίσκο, αλλά μέρα με τη μέρα πείθονται ότι δεν υπάρχει άλλη προοπτική. Ευρισκόμενοι σε ένα σταυροδρόμι και γνωρίζοντας ότι ο ένας δρόμος οδηγεί σίγουρα σε αδιέξοδο, ενώ ο άλλος κρύβει κινδύνους, ενδεχομένως πολύ μεγάλους, η επιλογή είναι αυτονόητη. Διαλέγουν τον δρόμο, που παρά τους κινδύνους που πολύ πιθανά κρύβει, δίνει τουλάχιστον την αμυδρή ελπίδα ενός διεξόδου. Μια κάποια προοπτική.

Ίσως μια από τις τελευταίες ευκαιρίες που απομένουν για τη διάσωση του εγχειρήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι τα σενάρια για ένα «ευρω-πακέτο» για την Ελλάδα, την Ισπανία και την Κύπρο. Μια λύση πολιτική στο σημερινό απόλυτο αδιέξοδο, που δεν θα περιέχει μόνο επώδυνες αλλαγές, αλλά και ρευστότητα προκειμένου να κινηθεί η οικονομία. Σε εξίσου οριακή κατάσταση βρίσκεται η τρικομματική κυβέρνηση υπό τον Αντώνη Σαμαρά, που πρεσβεύει την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Πέραν των κινήσεων που πρέπει να γίνουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τη διαχείριση του χρέους και τη ρευστότητα της αγοράς, οι τρεις εταίροι δεν μπορούν να συνεχίσουν τη συνεργασία τους με μια σχέση «εντός, εκτός και επί τα αυτά» την οποία επέλεξαν οι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Ή θα αναλάβουν καθήκοντα αντιπροέδρων, όπως συμβαίνει στις κυβερνήσεις συνεργασίας στην υπόλοιπη Ευρώπη, ή θα πέσουν άκλαυτοι. Η άμμος στην κλεψύδρα τελειώνει.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Συλλάβετε τους κουμπουροφόρους

Οι πυροβολισμοί που ακούστηκαν κατά τα επεισόδια έξω από το Κέντρο Φιλοξενίας Μεταναστών στο Παρανέστι Δράμας, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης της Ελληνικής Αστυνομίας της Περιφέρειας, υποχρεώνουν την επίσημη Πολιτεία να αντιδράσει. Να αφοπλίσει άμεσα τους κουμπουροφόρους που έχουν πυκνώσει επικίνδυνα και στοχεύουν στην καρδιά της δημοκρατίας. Όσοι δε, αριστεροί και δεξιοί, Παοκτσήδες και Ολυμπιακοί, ρομαντικοί ή απλώς τρελαμένοι, επιμένουν να πιπιλίζουν την εξαιρετικά επικίνδυνη ανοησία ότι αυτό που ζούμε δεν είναι δημοκρατία είναι καιρός να αντιληφθούν ότι η δημοκρατία μας μπορεί να νοσεί, να αιμορραγεί καθημερινά λόγω διαφθοράς, να αδυνατεί να προσφέρει ακόμα και τις στοιχειώδεις κοινωνικές παροχές, αλλά είναι δημοκρατία. Τούτο σημαίνει ότι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να διατυπώνουν όσο αιρετικές απόψεις επιθυμούν. Να διαδηλώνουν είτε διεκδικώντας το δικαίωμα στη δωρεάν Παιδεία και Υγεία, που στις μέρες αμφισβητείται, είτε διαμαρτυρόμενοι που ένα εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο στο Παρανέστι της Δράμας έγινε εν μία νυκτί Κέντρο Φιλοξενίας Μεταναστών. Το δικαίωμά τους αυτό μπορεί να χωρά ακόμα και επεισοδιακές συγκρούσεις με τις αστυνομικές αρχές.

Αλλά ίσαμε εκεί. Οι κουμπουροφόροι, που πυροβόλησαν χθες ξεπέρασαν τα εσκαμμένα. Αν και πυροβόλησαν στον αέρα στόχευσαν ευθέως κατά της δημοκρατίας. Έστειλαν μήνυμα σαφές. Είναι εδώ και είναι οπλισμένοι. Χθες πυροβόλησαν στον αέρα, αύριο θα φροντίσουν να μην ξαστοχήσουν. Μόνο, που στο μεταξύ, οι αστυνομικές αρχές, που έχουν καθήκον να προστατεύουν τη δημοκρατία από εγκληματικά στοιχεία που την απειλούν, οφείλουν να πάρουν τα μέτρα τους. Στην επίσημη ανακοίνωση ονοματίζεται η «Πατριωτική Κίνηση», στην οποία ανήκαν στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι διαδηλωτές, σύμφωνα πάντα με την ανακοίνωση της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης.

Άρα, τούτο σημαίνει ότι οι κουμπουροφόροι μπορεί να ανήκουν ή να μην ανήκουν στις τάξεις της συγκεκριμένης οργάνωσης. Αλλά η αστυνομία οφείλει να το ερευνήσει. Να αναζητήσει ποιοι ήταν αυτοί που έφεραν οπλισμό και πυροβόλησαν διαμαρτυρόμενοι για τη δημιουργία Κέντρου Φιλοξενίας Μεταναστών στο Παρανέστι. Ποιοι σηκώνοντας τα κουμπούρια αμφισβήτησαν δια των όπλων το δικαίωμα της ελληνικής κυβέρνησης να ασκεί τα καθήκοντά της, κάνοντας ενδεχομένως λάθη τραγικά. Λάθη για τα οποία θα κληθεί να δώσει εξηγήσεις στη Βουλή ή λάθη που θα της στοιχίσουν στις επόμενες εκλογές. Λάθη, που στη δημοκρατία τιμωρούνται δια της ψήφου και όχι με τα κουμπούρια.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Σκοτεινά δωμάτια

Η πρωταθλήτρια Γερμανίας στο ποδόσφαιρο Μπορούσια Ντόρτμουντ έχει θέσει σε εφαρμογή έναν πρωτοποριακό τρόπο βελτίωσης της τεχνικής των ποδοσφαιριστών της. Το σκοτεινό δωμάτιο. Οι εξοπλισμένοι με μηχανήματα τέσσερις τοίχοι του δωματίου 14 τετραγωνικών μέτρων στέλνουν ακατάπαυστα μπάλες στα πόδια του ποδοσφαιριστή, αναγκάζοντάς τον να βελτιώσει τα αντανακλαστικά του, τις υποδοχές του, το «σημάδι» του, την τεχνική στις επαφές με την μπάλα, τις μεταβιβάσεις και τα σουτ. Ο ποδοσφαιριστής καλείται να σημαδέψει 64 διαφορετικούς στόχους, σε συνδυασμό ασκήσεων που γεννά το κεφάλι του προπονητή και εκτελεί ο υπολογιστής, με την ταχύτητα που το πρόγραμμα, ανάλογα με την επιθυμητή δυσκολία, προβλέπει. Σύμφωνα με τους συνεργάτες του προπονητή της ομάδας Γιούργκεν Κλοπ, που έχουν ειδικευτεί στη χρήση του εργαλείου, «15 λεπτά εξάσκησης για βελτίωση της τεχνικής μέσα στη συγκεκριμένη αίθουσα αντιστοιχούν σε 2 ώρες δουλειάς στο συγκεκριμένο κομμάτι».

Ανάλογα προγράμματα που συνδυάζουν τις νέες τεχνολογίες με την επιστημονική παρακολούθηση της φυσικής κατάστασης των ποδοσφαιριστών χρησιμοποιούν οι περισσότερες ευρωπαϊκές ομάδες με τις οποίες παίζουν οι ελληνικές ομάδες στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Αυτό που βλέπουν οι ποδοσφαιρόφιλοι στο γήπεδο ή στην τηλεόραση είναι μια αναμέτρηση δυο ομάδων, που τύποις ξεκινούν από την ίδια αφετηρία. Έντεκα παίκτες εναντίον έντεκα παικτών, δυο προπονητές και τα επιτελεία τους αναμετρώνται ξεκινώντας πάντα από το 0-0. Αυτό που δεν φαίνεται είναι ό,τι προηγήθηκε για να φτάσουν οι δυο ομάδες να παραταχθούν στον αγωνιστικό χώρο. Για κάθε σκοτεινό δωμάτιο της Ντόρτμουντ, υπάρχει και μια διακοπή ρεύματος σε ένα ελληνικό γήπεδο γιατί δεν υπήρχαν χρήματα για να πληρωθεί ο λογαριασμός. Για κάθε άσκηση με μπάλες που πετιούνται από κάθε πιθανό και απίθανο σημείο υπάρχει ένα παράδειγμα ελληνικής ομάδας που δεν έχει ακόμα και αυτές τις μπάλες να δώσει στους ποδοσφαιριστές της για να ασκηθούν.

Δεν συμβαίνει μόνο στο ποδόσφαιρο. Συμβαίνει στα πανεπιστήμια, στα εργαστήρια, στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, στην αγροτική παραγωγή, στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που σε άλλες χώρες υποστηρίζονται και στην Ελλάδα σαμποτάρονται συστηματικά λόγω των συχνά ανυπέρβλητων γραφειοκρατικών εμποδίων που θαρρείς και κάποιος ταραγμένος νους επί τούτου δημιούργησε. Με αυτούς ανταγωνιζόμαστε στην παγκόσμια αγορά εργασίας. Με τη διαφορά ότι αυτοί βελτιώνονται ραγδαία σε «σκοτεινά δωμάτια», όταν εμείς εδώ είμαστε παγιδευμένοι σε άλλα «σκοτεινά δωμάτια» δίχως δυνατότητα διαφυγής.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η απάντηση στο αδιέξοδο

Μέρα με τη μέρα, τα ρήγματα στην ελληνική κοινωνία βαθαίνουν. Όσο περνά ο καιρός δεν περισσεύει χώρος για συμφωνίες και διαφωνίες επί πολιτικών με βάση επιχειρήματα. Οι ύβρεις και οι κραυγές κυριαρχούν. Απελπισμένοι ελεύθεροι επαγγελματίες βάλλουν εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, βέβαιοι ότι αυτή είναι η αιτία όλων των δεινών. Οργισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι αντιτείνουν ότι ουδέποτε φοροδιέφυγαν και ρίχνουν το ανάθεμα στους ελεύθερους επαγγελματίες, τις αποδείξεις που δεν κόπηκαν και τους φόρους που δεν αποδόθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες. Πολλοί από τους οπαδούς των κομμάτων, που βρίσκονται στην αντιπολίτευση, αρνούνται να μπουν στη βάσανο της πολιτικής κριτικής, προτιμώντας να καθυβρίζουν ασυστόλως και να χαρακτηρίζουν ελαφρά τη καρδία τους απέναντι ως προδότες, δωσίλογους και τσιράκια ξένων αφεντάδων. Πολλοί από τους οπαδούς των κομμάτων που μετέχουν στην κυβέρνηση αμυνόμενοι στις κατηγορίες περί εθνοπροδοτών και προσκυνημένων κλείνουν τα αυτιά τους στην κριτική και είναι φορές σε τούτη την προσπάθεια που πέφτουν στην παγίδα να υπερασπίζονται τις δεδομένα αποτυχημένες συνταγές της τρόικας και του ΔΝΤ.

Αυτός ο διάλογος κωφών αβαντάρεται από πλήρως αναξιόπιστα –συχνά εθνικιστικά- μπλοκ με εξαιρετικά ύποπτο ρόλο, ενώ ιστορικές εφημερίδες όπως «Το Βήμα» με σικέ αποκαλύψεις σαν το δήθεν στρατιωτικό πραξικόπημα που τάχατες ετοιμαζόταν έναν χρόνο πριν δίνουν τη χαριστική βολή σε ό,τι είχε απομείνει από την αξιοπιστία των εφημερίδων και τη χαμένη τιμή του Τύπου.

Στο μεταξύ, οι πιέσεις της τρόικας για αίμα καλά κρατούν. Υπό το βάρος της παταγώδους αποτυχίας της συνταγής τους στην Ελλάδα και της αγωνίας τους να κερδίσουν τις εντυπώσεις αναθεωρούν συνεχώς προς τα πάνω τις απαιτήσεις τους για συρρίκνωση του δημοσίου τομέα, αδιαφορώντας για το ενδεχόμενο κατάρρευσης της κρατικής μηχανής. Δεν τους φτάνει η συντεταγμένη μείωση προσωπικού που προωθεί ο Μανιτάκης. Απαιτούν τη θυσία χιλιάδων υπαλλήλων και μάλιστα αξιώνουν την απόλυση υπαλλήλων που δεν θα δικαιούνται σύνταξη. Αποδεικνύοντας ότι το ζητούμενο δεν είναι η περιστολή των δαπανών, αλλά η παραδειγματική τιμωρία των «άσωτων» του ευρωπαϊκού νότου. Η προτεσταντικής αντίληψης τιμωρία επί γης.

Το αδιέξοδο φαντάζει και είναι απόλυτο, αλλά ευτυχώς δεν λείπουν οι νηφάλιες φωνές σαν αυτή του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, που έδωσε τη λακωνική απάντηση στην πολυσύνθετη κρίση με θαυμαστή ευστοχία: «Ο στοματικός έρωτας είναι επικίνδυνη και χυδαία πράξη».

Νίκος Σπιτσέρης

Read More