Το παράδειγμα

Η πράξη αλληλεγγύης μιας νεαρής κυρίας, που δουλεύει ως ταμίας στα ΑΒ της Αγίας Παρασκευής έδωσε την αφορμή για συζήτηση χθες στο ψηφιακό καφενείο «Η Καβάλλα». Άλλωστε, δεν προσφέρονται συχνά καλάθια «δωρεάν» σε πελάτες σούπερ μάρκετ.



ΝΙΚΟΣ: Όταν η μικρή είδε τον ρακένδυτο γηραιό πελάτη να κρατά 3-4 κονσέρβες και ένα γκαζάκι και να περιμένει να πληρώσει, δεν το σκέφτηκε στιγμή. Του είπε να φύγει λέγοντάς του ότι η εταιρεία «δικαιολογεί κάποια δωρεάν καλάθια». Όταν αυτός έφυγε έβγαλε χρήματα από την τσέπη της και τα έβαλε στο ταμείο.



ΣΜΑΡΩ: Μάλιστα δεν επέτρεψε στους πελάτες που προσφέρθηκαν να τσοντάρουν: «Εγώ το αποφάσισα, εγώ θα τα πληρώσω», ξεκαθάρισε. Έτσι απλά.



ΜΑΝΟΣ: Σπουδαία χειρονομία. Όχι, οι επιπτώσεις της κρίσης δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με τέτοιες κινήσεις, αλλά η αλληλεγγύη προς τον πλησίον είναι απολύτως απαραίτητη σε τούτο τον χαμό.



ΟΛΓΑ: Πάντως, μη δένετε κόμπο ότι έτσι έγινε γιατί το αλιεύσατε από το διαδίκτυο. Μπορεί και να είναι τρολ.



ΝΙΚΟΣ: Δεν μπαίνω σε τούτη τη διαδικασία διότι ακόμα και αν δεν έγινε, τέτοιες κινήσεις γίνονται καθημερινά δίπλα μας. Εγώ πιστεύω πως έγινε, χωρίς να μπω στη διαδικασία διασταύρωσης. Δεν είναι σχόλιο για έναν πολιτικό, αλλά για μια νεαρή ταμία σε κάποιο σούπερ μάρκετ.



ΠΑΝΟΣ: Εξίσου σημαντικό και μάλιστα πιο οργανωμένο είναι το κίνημα διακίνησης προϊόντων χωρίς μεσάζοντες, που το επόμενο Σάββατο 6 Απριλίου «ξαναχτυπά» στον χώρο του Τελωνείου. Φέρνουμε σε απευθείας επαφή τον καταναλωτή με τον παραγωγό.



ΜΑΝΟΣ: Μάλιστα, τούτο γίνεται από μια καθαρή πολιτικά θέση κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, που διακινούν οι «χρυσαυγίτες» με κάθε πράξη αγαθοεργίας. Το κίνημα «χωρίς μεσάζοντες» είναι μια έκφραση της κοινωνίας που αντιστέκεται. Της κοινωνίας που δεν έχει χάσει τα αντανακλαστικά της.



ΠΑΝΟΣ: Εμείς δεν μοιράζουμε απλώς πατάτες, κρεμμύδια, σπαράγγια και φρέσκα λαχανικά. Είμαστε εμπράκτως στο πλευρό του μισθωτού και του συνταξιούχου που δοκιμάζεται. Στο πλευρό του αγρότη, που δίνει τη σοδειά του μισοτιμής.



ΟΛΓΑ: Άλλωστε και εδώ, στα δικά μας σούπερ μάρκετ, η συλλογή προϊόντων για το Κοινωνικό Παντοπωλείο του δήμου Καβάλας έχει μεγάλη αποδοχή. Όχι πως δεν υπάρχει και αδιαφορία, αλλά υπάρχει και αλληλεγγύη, που εκφράζεται.

Read More

Ο όχλος θέλει αίμα

Η ικανοποίηση για την καταδίκη του δημάρχου Καβάλας Κωστή Σιμιτσή για τον αριθμό των τραπεζοκαθισμάτων ενός μαγαζιού ενόχλησε ιδιαίτερα τους θαμώνες του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα», που είναι μερακλήδες στον καφέ και τα ποτά, αλλά εντελώς αλλεργικοί στις τάσεις ανθρωποφαγίας, που εσχάτως κυριαρχούν.



ΝΙΚΟΣ: Ο κανιβαλισμός τείνει να γίνει κανόνας. Ο όχλος θέλει αίμα. Θέλει γκιλοτίνες και κεφάλια κομμένα να κατρακυλούν από τα κρεματόρια. Δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος στοιχειωδώς λογικός να μην αντιδράσει σε τούτο τον παραλογισμό.



ΜΑΡΙΑ: Τα σχόλια μνησικακίας στον απόηχο της καταδίκης του Σιμιτσή έχουν πραγματικά ξεπεράσει κάθε όριο. Πες ό,τι θες εναντίον του, αλλά δεν είναι δυνατόν να επιχαίρεις επειδή έκανε αυτό που όφειλε να κάνει ως δήμαρχος.



ΕΙΡΗΝΗ: Δηλαδή για να καταλάβω, ως δήμαρχος δεν οφείλει να φροντίζει για την τήρηση των νόμων; Δεν οφείλει να δείχνει ενδιαφέρον ακόμα και για τον αριθμό των τραπεζοκαθισμάτων, που δεν έχουν αφήσει πιθαμή ελεύθερου χώρους για τους πεζούς;



ΜΑΡΙΑ: Δεν είπα αυτό. Λέω ότι εάν εφαρμόζονταν αυστηρά οι νόμοι που αφορούν τη λειτουργία των καφέ σε τούτη τη χώρα, τότε οι δήμαρχοι δεν θα έπρεπε να αφήσουν ανοιχτό ούτε ένα μαγαζί. Εν προκειμένω, ο Σιμιτσής έπραξε το στοιχειώδες. Δεν εφάρμοσε άτεγκτα τον νόμο, όχι για να βάλει πλάτη στον επαγγελματία, αλλά στο πλαίσιο της εφαρμογής του πνεύματος του νόμου.



ΝΙΚΟΣ: Γι αυτό και με θυμώνει ετούτο το περίσσευμα μνησικακίας. Οι περισσότεροι χάρηκαν απλώς και μόνο διότι καταδικάστηκε ο δήμαρχος. Στο πρόσωπό του θεωρούν ότι καταδικάστηκε το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του.



ΣΤΑΥΡΟΣ: Συνέβη και στην περίπτωση του Κατίδη με αυτούς που δεν ζητούσαν την παραδειγματική του τιμωρία, αλλά την εξόντωσή του. Συνέβη με τη χαρά πολλών με τη σύλληψη του Κιμούλη. Είπαμε, ο όχλος ζητά κεφάλια και τα ζητά στο πιάτο.



ΝΙΚΟΣ: Γι αυτό και χρειάζεται ένα μέτωπο λογικής διακομματικό. Ας κρατήσουμε τις απόψεις μας και τις διαφορές μας, αλλά ας κατεβάσουμε τους τόνους και ας μάθουμε τι σημαίνει πολιτική αντιπαράθεση. Και για να μη μιλάμε θεωρητικά, εγώ περιμένω από τους επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων δηλώσεις υπέρ του Σιμιτσή για ετούτη την πολύ συγκεκριμένη άδικη καταδίκη.

Read More

Η σύνταξη του μακαρίτη

Τα δημοσιεύματα περί την προσπάθεια νοικοκυρέματος των δημοσίων οικονομικών δια της απογραφής των συνταξιούχων ήταν χθες το θέμα συζήτησης των θαμώνων του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα». Ο καφετζής έβαλε το «Σούπερ Μάρκετ» του Πουλικάκου επηρεασμένος σαφώς από την ωραία συναυλία του «θείου Νώντα» και των σπουδαίων μουσικών που τον συνόδευαν στη «Μυροβόλο» και η συζήτηση αρχίνησε:



ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Και μετά μας φταίει ο Σόιμπλε, η Μέρκελ και ο Φούχτελ. Από την απογραφή των συνταξιούχων του δημοσίου διαπιστώθηκε ο θάνατος 2.031 συνταξιούχων, με ημερομηνία θανάτου προγενέστερη κατά τουλάχιστον 6 μήνες από την ημερομηνία διαγραφής τους. Οι αχρεωστήτως καταβληθείσες συντάξεις στις περιπτώσεις αυτές ανήρχοντο στο ποσό των 26.119.279 ευρώ.



ΒΙΚΗ: Σαν να λέμε πεθαίνεις δεν πεθαίνεις η σύνταξη πίπτει κανονικά και μάλιστα σε μια εποχή, που η οικονομική ρευστότητα υπάρχει μόνο στα λεξικά.



ΝΙΚΟΣ: Καλές οι απογραφές, είναι επιτέλους απαραίτητο να μπει μια τάξη, αλλά ετούτη την υποκρισία των τάχατες αποκαλύψεων δεν την αντέχω. Μη βιάζεστε να βγάλετε εύκολα συμπεράσματα περί ενός πάρτυ συγγενών συνταξιούχων εις βάρος του δημοσίου κορβανά.



ΒΙΚΗ: Για να καταλάβω αποκλείεις το ενδεχόμενο κάποιοι να εκμεταλλεύονταν συστηματικά το χάος του δημοσίου τομέα για να εισπράττουν τη σύνταξη του μακαρίτη;



ΝΙΚΟΣ: Όχι, δεν το αποκλείω, γι αυτό και επισήμανα ότι η απογραφή χρειάζεται για να είναι επιτέλους κάποια στιγμή καταγεγραμμένο σε τούτη τη χώρα πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι και πόσοι οι συνταξιούχοι. Αλλά αυτά τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα δεν τα μπορώ. Αυτό που συνήθως δεν αναφέρεται σε αυτά τα «αποκαλυπτικά» ρεπορτάζ είναι ότι σε ουκ ολίγες περιπτώσεις το δημόσιο είναι που επιμένει να στέλνει τη σύνταξη του μακαρίτη, παίζοντας με τις αντοχές των συγγενών του.



ΚΙΚΗ: Μα είναι δυνατόν;



ΝΙΚΟΣ: Βεβαίως και είναι. Συνέβη σε πολύ γνωστούς, που αφού διαμαρτυρήθηκαν ουκ ολίγες φορές για την καταβολή της σύνταξης του μακαρίτη, που αρχικά ήταν ψυχολογικό σοκ και στην πορεία δημιούργησε υπόνοιες για ύποπτα παιχνίδια εις βάρος τους, κατάφεραν να «κόψουν» τη σύνταξη καταφεύγοντας στη δικαστική οδό.



ΚΙΚΗ: Αυτό όμως δεν σημαίνει πως κάποια στιγμή δεν πρέπει αυτά να σταματήσουν;



ΓΙΩΡΓΟΣ: Να σταματήσουν, αλλά μην μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Το τέλος των ψευδαισθήσεων

Η κρίση στην Κύπρο ανέδειξε για πολλοστή φορά τα αδιέξοδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης και την άτεγκτη οικονομική πολιτική που επιβάλλει η Γερμανία εν ου παικτοίς. Παράλληλα όμως τέλειωσε πολλά παραμύθια, τα οποία –περιέργως πώς- έχουν ουκ ολίγους οπαδούς, σε τούτη τη χώρα, γεγονός που δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τους θαμώνες του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα»:



ΒΑΣΙΛΗΣ: Ουδείς μπορεί να πανηγυρίζει για τις εξελίξεις στην Κύπρο. Αλλά από την άλλη είναι χρήσιμο να βγουν κάποια συμπεράσματα. Πείτε ό,τι θέλετε για αυτή την κυβέρνηση, αλλά αφήστε τις επικίνδυνες ηλιθιότητες τύπου «χούντα», «δωσίλογοι» και πάει λέγοντας. Είναι μια κυβέρνηση που προσπαθεί υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες να αποφύγει το ναυάγιο της χώρας.



ΟΛΓΑ: Μια κυβέρνηση που δεν έκανε το λάθος που ζητούσαν διάφοροι αντιμνημονιακοί ταλιμπάν να αναζητήσει σωσίβιο στα ρούβλια της «μαμάς Ρωσίας», που –επιτέλους- δεν είναι διαθέσιμα.



ΜΠΑΜΠΗΣ: Δηλαδή για να καταλάβω, εσείς ικανοποιηθήκατε από την εξέλιξη αυτή; Ό,τι και να λέτε το ΟΧΙ των Ελληνοκυπρίων ειπώθηκε και προκάλεσε τριγμούς, ενώ οι αρνητικές εξελίξεις στην Κύπρο θα μας επηρεάσουν, αν δεν μας έχουν ήδη επηρεάσει.



ΝΙΚΟΣ: Στις σημερινές συνθήκες ουδείς δίνει ή πρέπει να δίνει συγχωροχάρτια. Η κριτική σε αυτή την κυβέρνηση πρέπει να είναι σκληρή, πολλώ δε μάλλον που υπάρχουν αποφάσεις όπως η φορολογία του πετρελαίου θέρμανσης και των αλλεπάλληλων χαρατσιών. Αλλά αυτές οι επικίνδυνες ανοησίες περί «χουντικών» και «εθνοπροδοτών» δεν συνιστούν κριτική. Είναι επικίνδυνες κραυγές, που υπονομεύουν το δημοκρατικό πολίτευμα στη βάση του και όχι τη συγκεκριμένη κυβέρνηση.



ΟΛΓΑ: Η αντιπολίτευση οφείλει να αναζητά εναλλακτικές, ενώ το μέγεθος και η διάρκεια της κρίσης στην ευρωζώνη δεν μπορεί παρά να βάζει τους πάντες σε δεύτερες σκέψεις για την πορεία της Ευρώπης. Αλλά από την άλλη μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν.



ΝΙΚΟΣ: Εγώ επιμένω ότι η λύση βρίσκεται εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια συμμαχία των χωρών της Μεσογείου, που ιστορικά έχουν πολλά κοινά. Μια συμμαχία, που μπορεί να έχει και διάσταση θρησκευτική, ημών των ορθόδοξων με τους καθολικούς, που τιμωρούνται στο πλαίσιο μιας άτεγκτης –προτεσταντικής ηθικής και αντίληψης- πολιτικής που υπαγορεύει η Μέρκελ με τους άλλους σκληρούς προτεστάντες του Βορρά. Θα δούμε.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Στην Παλιά Βιβλιοθήκη

Οι θαμώνες του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα» διασκέδασαν βράδυ Σαββάτου στην «Παλιά Βιβλιοθήκη» με τους Ευθύμη Ευθυμιάδη, Άγγελο Ζαγοριανό και Βαγγέλη Αγγελίδη σε ένα υπέροχο αφιέρωμα στην ποίηση στο ελληνικό τραγούδι. Μια βραδιά μέθεξης και ψυχαγωγίας, που θα έπρεπε να έχει μεγαλύτερο κοινό.



ΝΙΚΟΣ: Με τέτοια μεράκια και τέτοιους καημούς μεγαλώσαμε. Όταν οι άλλοι άκουγαν το «Σ’ αγαπάω μ’ ακούς» εμείς γράφαμε στιχάκια από την «Πιρόγα» στα θρανία. Όταν άλλοι επιζητούσαν την επιβεβαίωση σπάζοντας πιάτα και ανοίγοντας σαμπάνιες στα επαρχιακά σκυλάδικα εμείς ακούγαμε ξανά και ξανά την «Άρνηση» του Σεφέρη και την «Αθανασία» του Γκάτσου.



ΠΑΥΛΟΣ: Το σχήμα δεν ήταν ολοκληρωμένο. Δυο κιθάρες και μια φυσαρμόνικα. Αλλά ήμασταν μια παρέα θαρρείς από τα παλιά σε ένα από κείνα τα γλέντια.



ΝΙΚΟΣ: Όσο με αφορά δεν ήταν απλώς ένα από κείνα τα γλέντια τα παλιά. Ο Ευθύμης και ο Άγγελος είναι για μένα –μαζί με τον Βαλσαμίδη και τον μακαρίτη τον Τζίμα- μουσικοί συνοδοιπόροι μιας ολόκληρης ζωής. Βλέποντας τον Άγγελο να παίζει κιθάρα μεταφέρθηκα νοητά στα «Πέριξ» με το χαλίκι και τις γυμνές λάμπες στα Λιμενάρια, ενώ όποτε βλέπω τον Ευθύμη και τον Θόδωρο ο νους πάει στο «Βιλλάζ» στο Παληό. Τότε που μαζευόμασταν άφραγκοι και τη βγάζαμε με μια γουλιά κρασί έκαστος.



ΣΜΑΡΩ: Είναι όμως και το ήθος των ανθρώπων. Ο Ευθύμης και ο Άγγελος υπερασπίζονται τα τραγούδια αυτά μια ζωή. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Βαγγέλη σε βεβαιώ.



ΝΙΚΟΣ: Αυτό που κάνει ο Άγγελος στα Λιμενάρια μια ζωή είναι μοναδικό. Σε ένα περιβάλλον διόλου ανταγωνιστικό αυτός αρνείται να συμβιβαστεί με τα ίδια και τα ίδια και βάζει διαρκώς νέους στόχους. Άλλοτε ως δάσκαλος, άλλοτε ως συνθέτης, άλλοτε ως στιχουργός. Ο δε Ευθύμης είναι τόσο αυθεντικός που πια δεν τραγουδάει επαγγελματικά.



ΜΑΝΟΣ: Σπουδαία φωνή. Έχει τον δικό του μοναδικό τρόπο ερμηνείας, που βελτιώνεται με το πέρασμα του χρόνου.



ΝΙΚΟΣ: Η φωνή ωριμάζει μαζί με τον άνθρωπο. Ο Ευθύμης που ακούσαμε προχθές ήταν ο Ευθύμης του Βιλλάζ συν άλλα 20 χρόνια εμπειρίας. Ήταν ο καλύτερος Ευθύμης που έχουμε ακούσει μέχρι τον επόμενο. Γενικότερα όλο το σχήμα κατέθεσε ψυχή, με κορυφαία ίσως στιγμή τους «Δρόμους Παλιούς» του Αναγνωστάκη. «Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα»…



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Δυο επιλογές κατά της ανεργίας

Οι δυο τρόποι αντίδρασης των νέων στον εφιάλτη της ανεργίας όπως αναδείχθηκαν τις τελευταίες μέρες στην Καβάλα, η μια του ΠΑΜΕ που προτείνει μέτωπο προστασίας τους και η άλλη της διαδικτυακής πλατφόρμας «Fund A Nation» επιχειρηματικών ιδεών για νέους ανθρώπους έδωσαν χθες το έναυσμα για συζήτηση στο ψηφιακό καφενείο «Η Καβάλλα».

ΑΝΤΩΝΗΣ: Δυο στάσεις, δυο επιλογές, δυο εκ διαμέτρου διαφορετικές κουλτούρες. Από τη μια το ΠΑΜΕ και το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Καβάλας να αμύνονται υπέρ κεκτημένων δίνοντας μάχες οπισθοφυλακής και από την άλλη νέοι άνθρωποι που θέλουν να μπουν με ορμή στον επιχειρηματικό στίβο. Σαφώς και προκρίνω τη δεύτερη επιλογή.

ΜΑΡΙΑ: Και γω προκρίνω τη δεύτερη, αλλά δεν αναθεματίζω την πρώτη. Σε τούτη την τόσο δύσκολη και περίπλοκη συγκυρία δεν επιτρέπονται ούτε οι εύκολες απαντήσεις, ούτε τα εύκολα αναθέματα.

ΒΑΣΙΛΗΣ: Δεν λέω και χρήσιμο και απαραίτητο είναι να αμύνεται το συνδικαλιστικό κίνημα σε τούτη τη λαίλαπα για να σώσει οτιδήποτε και αν σώζεται, αλλά δεν αντέχω άλλο την προσέγγιση του ΠΑΜΕ, του ΚΚΕ με άλλα λόγια. Όχι, δεν έχει άδικο σε άλλο. Αλλά αυτός ο ξύλινος λόγος του μου προκαλεί αποστροφή.

ΜΑΡΙΑ: Το νέο που έχουμε ανάγκη ως χώρα δεν θα προκύψει από μαζώξεις του ΠΑΜΕ που μυρίζουν ναφθαλίνη. Στο διαδίκτυο εκκολάπτεται από κάτι δαιμόνιους πιτσιρικάδες, έτοιμους να επενδύσουν στην καινοτομία. Εύκολο δεν θα είναι, αλλά έτσι θα γίνει.

ΓΙΑΝΝΗΣ: Τα είδαμε και τα καινοτομικά σχέδια του ξεσαλωμένου καπιταλισμού να αποσαθρώνουν κατακτήσεις δεκαετιών και να στέλνουν τους μορφωμένους νέους των χωρών της Νότιας Ευρώπης να βρουν δουλειά στη Γερμανία. Η οποία, εάν τυχόν δεν το έχετε αντιληφθεί, αποκτά προσωπικό υψηλού μορφωτικού επιπέδου τζάμπα.

ΝΙΚΟΣ: Ούτε εμένα με ενθουσιάζει ο ξεπερασμένος λόγος του ΚΚΕ, αλλά δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι είναι ένας συντεταγμένος τρόπος αντίδρασης μέσα σε τούτο τον χαμό. Άρα χρήσιμος μέχρι ενός σημείου. Αλλά η αλλαγή του ρου των πραγμάτων δεν θα ‘ρθει από κει. Νέοι άνθρωποι με καινοτόμες ιδέες θα βρουν τις απαντήσεις. Αρκεί να τους υποστηρίξουμε.

ΜΑΡΙΑ: Αρκεί η Πολιτεία να δημιουργήσει εκείνες τις απαραίτητες δομές που θα υποστηρίξουν τέτοια εγχειρήματα. Διότι σήμερα η γραφειοκρατία τα ακυρώνει.

Read More

Το "πάρκινγκ" της παραλιακής

Εις εκ των θαμώνων του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα» πέρασε χθες το πρωί από το λιμάνι και συγχύστηκε στη θέα δεκάδων αυτοκινήτων σταθμευμένων εκεί που κάποτε ελλιμενίζονταν τα φέρυ-μπωτ. Ο καφετζής σέρβιρε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια, που επέτειναν τη σύγχυσή του για τα στραβά και τ’ ανάποδα ετούτου του τόπου:

ΚΩΣΤΑΣ: Έγινε ολόκληρη μελέτη στο πλαίσιο της οποίας άλλαξε ο τόπος ελλιμενισμού των πορθμείων στο λιμάνι. Οι Θάσιοι αντέδρασαν ευλόγως γιατί έχασαν τη βολή τους. Αντί βγαίνοντας από το πλοίο να έχουν μπρος τα πόδια τους την αγορά και τα ΚΤΕΛ, βγαίνουν πλέον στην άκρη του λιμανιού. Είναι δυνατόν όλη αυτή η ανακατωσούρα να έγινε για να παρκάρουν ανενόχλητοι οι υπάλληλοι του Λιμεναρχείου;

ΒΙΚΗ: Και όμως είναι. Αυτός είναι ο λόγος που οι πολίτες δεν εμπιστεύονται στοιχειωδώς τις αρχές. Όταν τους δείχνουν τα σχέδια στις μακέτες, κάνουν πάντα δεύτερες σκέψεις επιχειρώντας να ανιχνεύουν τις σκοπιμότητες που κρύβονται κάθε φορά.

ΝΙΚΟΣ: Πρόκειται για χαρακτηριστική περίπτωση κατάχρησης εξουσίας. Η αλλαγή της θέσης ελλιμενισμού των πορθμείων έγινε για να ελευθερωθούν χώροι του λιμανιού. Για να βελτιωθεί –υποτίθεται- η εικόνα του. Ε, λοιπόν τα σταθμευμένα αυτοκίνητα δίπλα στη θάλασσα δεν διεκδικούν βραβείο καλαισθησίας.

ΟΛΓΑ: Βάσει της ίδιας άποψης περί αισθητικής έγινε μείζον θέμα η απομάκρυνση των διχτυών από την παραλιακή ζώνη γιατί δήθεν βρώμιζαν τον τόπο. Αυτοί είμαστε. Αυτή είναι η αισθητική μας. Να καταστρέφουμε την καταπληκτική εικόνα με το ξεψάρισμα και το μπάλωμα διχτυών στο λιμάνι, την ώρα που παρκάρουμε τα αυτοκίνητά μας όπου να ‘ναι.

ΚΩΣΤΑΣ: Είναι αλήθεια ότι και με τα δίχτυα έπρεπε να μπει μια τάξη. Όχι όμως με στόχο την απομάκρυνσή τους, αλλά την επιβολή της τάξης, με στόχο πράγματι το νοικοκύρεμα της παραλιακής ζώνης.

ΝΙΚΟΣ: Το λάθος που προηγήθηκε ήταν η απομάκρυνση των ψαράδικων από το λιμάνι, που σε συνδυασμό με τα αλιευτικά έδιναν μοναδικό χρώμα στο λιμάνι.

ΚΩΣΤΑΣ: Δεν είχε άδικο ο μακαρίτης ο Αθανασιάδης για τη βρώμα και το περίεργο ιδιοκτησιακό καθεστώς που προϋπήρχε. Αντί όμως να αναζητήσει έναν τρόπο να επιβάλλει την τάξη, στέρησε από το λιμάνι της Καβάλας όλη τη ζωντάνια του.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Το ΟΧΙ της Κύπρου και η διέξοδος

Οι δραματικές εξελίξεις στην Κύπρο, οι κλυδωνισμοί της Ευρωζώνης, που απέδειξε για πολλοστή φορά ανίκανη να αντιμετωπίσει την κρίση και η ικανοποίηση στην Ελλάδα για το ΟΧΙ των Κυπρίων ήταν μοιραία το θέμα συζήτησης χθες στο ψηφιακό καφενείο «Η Καβάλλα».

ΝΤΙΝΟΣ: Επιτέλους και ένα ΟΧΙ στην πολιτική της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Ένα «άει σιχτίρ», που το ευχαριστήθηκε όλος ο ελληνισμός και όχι μόνο. Δεν ξέρω πώς θα αποτιμηθεί αυτό το γεγονός στις αγορές του κόσμου, αλλά έχει χτυπήσει λίμιτ απ στις καρδιές μας.

ΣΜΑΡΩ: Ναι, υπάρχει και μια πληγωμένη υπερηφάνεια για όλα όσα θέλαμε να πράξει η ελληνική Βουλή και δεν έπραξε. Μα, δεν είναι μόνον αυτό. Είναι και ένα μήνυμα με διάσταση πανευρωπαϊκή. Κάποιος, κάποια στιγμή, θα έλεγε ΟΧΙ σε τούτο τον παραλογισμό.

ΝΙΚΟΣ: Κατανοητοί οι πανηγυρισμοί, αλλά θα μου επιτρέψετε να σας χαλάσω την ατμόσφαιρα, υπενθυμίζοντας ότι απομένουν 5,8 δισ. που πρέπει να βρεθούν –ουδείς γνωρίζει πώς- διαφορετικά ελλοχεύει ο κίνδυνος της άτακτης χρεωκοπίας. Ναι, και μεις πτωχεύσαμε τελικά, αλλά αυτό που θα γίνει στην Κύπρο αν πτωχεύσουν οι τράπεζες δεν μπορείτε να το διανοηθείτε.

ΝΤΙΝΟΣ: Δηλαδή τι έπρεπε να κάνουν; Να υποκύψουν στην εντελώς παράλογη και αντιευρωπαϊκή απόφαση του Γιούρογκρουπ και να μπουν σε μια διαδικασία αλλεπάλληλων μνημονίων όπως και στην Ελλάδα; Αντιλαμβάνομαι τον κίνδυνο, αλλά δεν αφορά μόνο την Κύπρο. Αφορά συνολικά την ευρωζώνη, που επιτέλους είναι υποχρεωμένη να ανακαλύψει εναλλακτικές.

ΝΙΚΟΣ: Εμένα ετούτη τη φορά με κάλυψε ο Βαρουφάκης με το τελευταίο του άρθρο στο Protagon. Η πιο σωστή λύση θα ήταν το κούρεμα των καταθέσεων άνω των 100.000 ευρώ, που θα απέφεραν άμεσα τα 5,8 δισ. που πρέπει να βρεθούν δίχως να επιβαρυνθούν οι μη έχοντες.

ΑΝΤΩΝΗΣ: Μα τότε η Κύπρος θα έχανε οριστικά το πλεονέκτημά της ως προορισμός ξένων καταθετών. Ως η Ελβετία της Μέσης Ανατολής.

ΝΙΚΟΣ: Ποιο πλεονέκτημα; Αυτό έχει ήδη οριστικά χαθεί. Καταλαβαίνω τους πανηγυρισμούς σας, αλλά εγώ θα συμφωνήσω με τον Βαρουφάκη ότι τα φάρμακα των καρκινοπαθών είναι πολύ πιο ιερά από τις καταθέσεις των 3 και 5 εκατομμυρίων ευρώ Ρώσων και Βρετανών. Το δε αυστηρό κούρεμά τους στο πλαίσιο του επιχειρηματικού ρίσκου.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Φτηνιάρικη παράσταση

Η συνέντευξη Τύπου του προέδρου της «Ενεργειακής Αιγαίου» Μαθιού Ρήγα χθες στο Λούσυ έδωσε την αφορμή για τη συζήτηση μεταξύ των θαμώνων του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα».

ΝΙΚΟΣ: Το πρώτο που με εκνεύρισε ήταν η απαράδεκτη παράσταση που δόθηκε με τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας αν και ήταν γνωστό ότι ουδέν θα συμβεί. Και όμως μαζεύτηκαν ένα σωρό αστυνομικοί, άλλοι τόσοι σεκιουριτάδες και μπράβοι και οι εκπρόσωποι του Τύπου δήλωναν την παρουσία τους και κατόπιν γίνονταν –τάχατες- αποδεκτοί για να βρει ο Ρήγας και να πει πως λυπάται που κατέφυγε σε τέτοια μέτρα επειδή φοβάται για τη ζωή του και την ασφάλεια του ξενοδοχείου.

ΝΤΙΝΑ: Εντελώς φτηνιάρικη η παράσταση. Σε βαθμό εξοργιστικό. Τόσο εξοργιστικό όσο και το «ευχαριστώ» στους βουλευτές που τόλμησαν να υπερψηφίσουν τη σύμβαση.

ΧΑΡΗΣ: Φτήνια δεν λέω, κακοπαιγμένη παράσταση, αλλά τις λαβές τις έδωσε ο Παππάς. Αυτός με την ιδιότητα του προέδρου της Καβάλα Oil βγήκε και απείλησε επανειλημμένα άλλοτε με σφαλιάρες και άλλοτε με κλωτσιές. Αυτό το «συνδικαλιστικό δόγμα» εφαρμόστηκε και όταν οι εργαζόμενοι τα έσπασαν στο «Ωκεανίς» την 1η Μαρτίου.

ΝΙΚΟΣ: Επί της ουσίας, σας έπεισε; Τη μια υποστήριζε ότι αυτά τα 5 χρόνια έχει κάνει επενδύσεις της τάξης των 184 εκατομμυρίων ευρώ και την άλλη πως θα ήταν αφελής αν επένδυε σε μια εταιρεία όταν οι άδειες εκμετάλλευσης έληγαν τον Μάιο του 2013. Πότε έλεγε αλήθεια και πότε ψέματα;

ΝΤΙΝΑ: Εμένα δεν με έπεισε λεπτό. Άλλωστε, την ώρα που έδινε τη συνέντευξη Τύπου, ο διευθύνων σύμβουλος της Καβάλα Oil Κώστας Παπακωνσταντίνου καθόταν για πολλοστή φορά στο εδώλιο του κατηγορουμένου για οφειλές της εταιρείας στο δημόσιο το 2011. Κρατάει καιρό αυτή η σχέση και αυτά τα προβλήματα.

ΜΑΝΟΣ: Πάντως, η υπόθεση και φαίνεται και είναι μπερδεμένη. Δεν μπορώ να καταλήξω αν ο Ρήγας εννοούσε ότι θα μείνει στην Καβάλα για να επενδύσει ή στοχεύει να πουλήσει ακριβά τα δικαιώματα άντλησης πετρελαίου. Εγώ ένα κρατάω. Τον υπολογισμό του ότι υπάρχουν άλλα 19 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου προς άντληση.

ΝΙΚΟΣ: Πράγματι. Οι προοπτικές είναι όντως μεγάλες. Μένει να μάθουμε με ποιο σχήμα θα γίνουν πράξη.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η εξόντωση του Κατίδη

Μέσα στον χαλασμό για τον φασιστικό χαιρετισμό του Κατίδη, τη χρεωκοπία της Κύπρου και τον εθισμό των μεν και των δε της βαθύτατα διχασμένης ελληνικής κοινωνίας που διψά για θύματα στον πάγκο του χασάπη, οι θαμώνες του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα» προσπαθούν να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους. Ο καφετζής σέρβιρε νηστήσιμα.

ΝΙΚΟΣ: Ο φασιστικός χαιρετισμός του Κατίδη ήταν πρόκληση ολκής, που δεν θα ήταν δυνατόν, ούτε έπρεπε, να περάσει στο ντούκου. Άλλο πράγμα όμως είναι η αυστηρή τιμωρία προς γνώση και συμμόρφωση και άλλο η εξόντωση ενός βλάκα νεαρού, που δεν ξέρει τι του γίνεται.

ΣΜΑΡΩ: Δεν καταλαβαίνω τις ευαισθησίες σου. Καλά να πάθει. Να σταλεί ένα μήνυμα σε όλα τα φασιστοειδή ότι πλέον η ανοχή σε τέτοια περιστατικά θα είναι μηδενική. Η δημοκρατία οφείλει να προστατεύεται.

ΝΙΚΟΣ: Να προστατεύεται, αλλά όχι να εκδικείται. Να τιμωρεί, αλλά όχι να εξοντώνει. Στην περίπτωση του Κατίδη δεν τιμωρήθηκε η πρόκληση. Ένας νεαρός, που άλλο δεν έμαθε από το να κλωτσάει μια μπάλα δόθηκε βορά στο αγριεμένο πλήθος. Με τους ίδιους εν τέλει όρους με τους οποίους αντιμετωπίστηκε για παράδειγμα η Μαρία Ρεπούση της ΔΗΜΑΡ για το βιβλίο της ιστορίας και ο Πέτρος Τατσόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ για τη σειρά «1821».

ΠΕΤΡΟΣ: Σιγά την εξόντωση. Μετά τον θόρυβο εναντίον τους και οι δυο έγιναν βουλευτές.

ΝΙΚΟΣ: Μιλώ για την αγριότητα των κοινωνικών δικτύων, των social media όπως τα λέμε στο χωριό μου. Έπρεπε να δείτε εκεί πώς ξεσκίστηκε ο Κατίδης και μάλιστα στο όνομα της προόδου. Ανάλογες επιθέσεις δέχθηκαν και δέχονται ακόμα οι Ρεπούση και Τατσόπουλος.

ΜΑΡΙΑ: Υπάρχει περίσσευμα μίσους και οργής για όλο αυτό που μας συμβαίνει. Το ζητούμενο δεν είναι η απόδοση δικαιοσύνης αλλά να χυθεί αίμα στην αρένα. Είτε αυτό είναι της Ρεπούση, που σταυρώνεται διαρκώς από ανθρώπους που δεν μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν εκείνο το βιβλίο Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού, είτε πρόκειται για τον Κατίδη.

ΠΕΤΡΟΣ: Παρεμπιπτόντως, βολικό θύμα ο νεαρός βλάξ. Δια της εξόντωσής του ως ποδοσφαιριστή λυτρώνεται ως δια μαγείας το ελληνικό ποδόσφαιρο από όλα τα φασιστοειδή που κυριαρχούν στους περισσότερους πυρήνες οργανωμένων οπαδών.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η απουσία του ΣΥΡΙΖΑ

Η εκκωφαντική απουσία του ΣΥΡΙΖΑ από τις εκλογές στον Εμπορικό Σύλλογο Καβάλας δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από τους θαμώνες του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα». Ο καφετζής ετοίμασε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια και η συζήτηση αρχίνησε:

ΧΑΡΗΣ: Καταλαβαίνω το ξάφνιασμα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που από το 4% βρέθηκαν ξαφνικά στο 27%. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να εμπεδώσουν τον ρόλο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτό που δεν μπορώ να αντιληφθώ είναι η αδιαφορία τους για τα στοιχειώδη, όπως οι εκλογές του Εμπορικού Συλλόγου Καβάλας.

ΜΑΡΙΑ: Δηλαδή, για να καταλάβω, εκτιμάς ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτούσε ψηφοδέλτιο θα μπορούσε να συγκεντρώσει ένα σοβαρό ποσοστό στις εκλογές του Εμπορικού Συλλόγου; Δεν κατέβηκαν στις εκλογές γιατί δεν μπορούσαν.

ΧΑΡΗΣ: Ναι, αλλά κάποια στιγμή πρέπει αντιληφθούν ότι με βάση τη λαϊκή εντολή είναι κυβέρνηση εν αναμονή. Δεν είναι δυνατόν να σνομπάρουν τις εκλογές στον Εμπορικό Σύλλογο και να ασχολούνται μέσω της Συντονιστικής Επιτροπής κατά των Δεξαμενών με τα χρυσωρυχεία σε Έβρο και Χαλκιδική. Ας το καταλάβουν. Κόμμα είναι και μάλιστα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όχι πολιτιστικός σύλλογος.

ΝΙΚΟΣ: Χωρίς καμιά διάθεση να υπερασπιστώ τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του θα συμφωνήσω μόνο εν μέρει μαζί σας. Πράγματι, με βάση τον ρόλο των κομμάτων όπως τον έχουμε συνηθίσει αυτό που συνέβη είναι απαράδεκτο. Αλλά πια ας συνειδητοποιήσουμε ότι βρισκόμαστε σε νέα εποχή.

ΣΟΦΙΑ: Σε νέα εποχή, αλλά με πολιτικά κόμματα, που εκφράζουν κοινωνικά συμφέροντα και προτάγματα.

ΝΙΚΟΣ: Ας ξεχάσουμε όμως τα μαζικά κόμματα όπως τα ξέραμε. Αυτή η περίοδος έχει τελειώσει και τούτο το πιστοποιεί η εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και του Γκρίλο στην Ιταλία.

ΣΟΦΙΑ: Μην συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Τι σχέση έχουν ο ΣΥΡΙΖΑ με τον Γκρίλο;

ΝΙΚΟΣ: Πολιτικά και ιδεολογικά ουδεμία. Έχουν όμως ένα κοινό. Η εκλογική τους απήχηση ουδεμία αντιστοιχία έχει με την οργανωτική τους ισχύ. Με άλλα λόγια συμφωνώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ασχολήθηκε με τον Εμπορικό Σύλλογο γιατί δεν μπορούσε. Αλλά πια αυτό πρέπει να το συνηθίσουμε.

ΧΑΡΗΣ: Όπως και να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι η καταγραφή των πολιτικών δυνάμεων στις εκλογές θα είναι στο εξής εντελώς, μα εντελώς, συγκυριακή.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Τηλεοπτική ξεφτίλα και θείος Νώντας

Ένα βίντεο εορταστικό από παλιά καλή εκπομπή της ελληνικής τηλεόρασης με τον Δημήτρη Πουλικάκο με φράκο και παπιγιόν να «τα σπάει» στο «Υπάρχω», πού ανέβασε ο δικός μας Άγγελος Καλόγρηας στο facebook ήταν το θέμα της συζήτησης μεταξύ των θαμώνων του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα», που ετοιμάζονται από τώρα για τη συναυλία του «θείου Νώντα» στη «Μυροβόλο» στις 26 Μαρτίου.



ΑΓΓΕΛΟΣ: Πουλίκας με φράκο και παπιγιόν στον ρόλο ενός βολεμένου δικηγόρου, που τραγουδά πια μόνο με φίλους για να αντιμετωπίσει την ανία και ο Βαλαβανίδης να παίζει χαρτιά και να δυσανασχετεί με το ροκαμπίλι που του χαλάει το πάρτι. Μεγάλες στιγμές.



ΘΑΛΕΙΑ: Πάντως εγώ ετοιμάζομαι από τώρα για τη συναυλία του μεγάλου «θείου Νώντα» και θέλω να πει και το «Υπάρχω». Φοβερή εκτέλεση.



ΝΙΚΟΣ: Καλός ο Πουλικάκος, μου αρέσει πολύ ο τρόπος που ερμηνεύει το «Υπάρχω» και όρκο δεν μπορώ να πάρω λόγω δουλειάς, αλλά θα επιδιώξω να έρθω στη «Μυροβόλο». Αλλά εμένα δεν με τρέλανε μόνο η ανάρτηση του Άγγελου, αλλά και η σκηνή από τους «Αυθαίρετους» ένα από τα πρώτα σήριαλ της ιδιωτικής τηλεόρασης.



ΜΑΡΙΑ: Τότε που δεν σέρβιραν μόνο σκουπίδια και τουρκικά υποπροϊόντα της πλάκας. Τότε που η ελληνική τηλεόραση είχε χώρο και για τον Πουλικάκο και για τον Βαλαβανίδη, αυτή τη φοβερή μορφή.



ΘΟΔΩΡΟΣ: Δεν ήταν μόνο «Οι Αυθαίρετοι». Ήταν «Οι απαράδεκτοι», «Οι τρεις χάριτες», η «Ντόλτσε βίτα», οι «Δυο Ξένοι», οι «Φρουροί της Αχαϊας», τα «Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά», το «Λόγω Τιμής» και άλλες πολλές σειρές που τώρα μου διαφεύγουν.



ΑΓΓΕΛΟΣ: Υπάρχει πάντα η παγίδα της νοσταλγίας, που ούτως ή άλλως στήνει ο χρόνος. Στο πέρασμά του δεν θυμάσαι τα σκουπίδια, αλλά μόνο τα καλά, που με τα χρόνια εξιδανικεύονται.



ΘΑΛΕΙΑ: Έτσι είναι, μόνο που τότε γίνονταν και σημαντικές παραγωγές. «Οι Αυθαίρετοι» δεν ήταν κάποιο αριστούργημα, αλλά υπήρχε και σενάριο και σκηνοθεσία και το δίδυμο Βαλαβανίδη-Πουλικάκου.



ΝΙΚΟΣ: Τώρα υπάρχει ο Σουλεϊμάν, η Σιλά, η Σεχραζάτ, ο Μπουλούτ και δεν συμμαζεύεται. Με άλλα λόγια φτήνια και ξεφτίλα. Η εικόνα της ελληνικής τηλεόρασης μοιάζει με αντικατοπτρισμό της χρεωκοπίας της χώρας σε επίπεδο πολιτικής και κοινωνίας. Είναι το κατακάθι που μας τρίβουν στη μούρη.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Γκαζάκια και εισαγγελέας

Το διπλό τυφλό χτύπημα με τα γκαζάκια στην είσοδο της πολυκατοικίας στην οποία στεγάζονται τα γραφεία της «Χρυσής Αυγής» και στην είσοδο του εντευκτηρίου της «Πατριωτικής Κίνησης Πολιτών Καβάλας» ήταν χθες το θέμα συζήτησης των θαμώνων του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα».

ΑΝΤΩΝΗΣ: Ωραία ενέργεια. «Αγωνιστική». Κατάφεραν να βάλουν στον ρόλο του θύματος τους θύτες της «Χρυσής Αυγής» και της «Πατριωτικής Κίνησης Πολιτών». Ε, λοιπόν όχι. Η βία της ακροδεξιάς δεν αντιμετωπίζεται με βία.

ΟΛΓΑ: Όταν αντιμετωπίζεται με βία τότε είναι που δικαιώνεται πανηγυρικά. Το πρόβλημα της ανόδου της ακροδεξιάς αντιμετωπίζεται με επιχειρήματα στο φως της μέρας και όχι με γκαζάκια ξημερώματα στις εισόδους πολυκατοικιών.

ΜΑΝΟΣ: Υπερβάλλετε. Ούτε εγώ συμφωνώ με τέτοιες τακτικές αλλά δεν έγινε πια και τίποτα φοβερό. Δυο γκαζάκια έβαλαν στη μια πόρτα και άλλα δυο στην άλλη, που δεν υπήρχε περίπτωση να προκαλέσουν ιδιαίτερες ζημιές. Φασαρία έγινε και καψαλίστηκαν δυο πόρτες. Αυτό ήταν όλο.

ΝΙΚΟΣ: Σημασία έχει η πράξη. Η κίνηση. Τι κι αν πράγματι και στις δυο περιπτώσεις δεν συνέτρεχε ουσιαστικός κίνδυνος; Η επίθεση είναι επίθεση και μάλιστα τυφλή. Στην είσοδο της πολυκατοικίας όπου στεγάζονται τα γραφεία της «Χρυσής Αυγής». Στην είσοδο του εντευκτηρίου της «Πατριωτικής Κίνησης».

ΣΟΦΙΑ: Το μόνο που κατάφεραν ήταν να δώσουν τον λόγο στους ακροδεξιούς.

ΝΙΚΟΣ: Αυτό έκαναν και η «Πατριωτική Κίνηση Πολιτών» το εκμεταλλεύτηκε για να δείξει «χαρακτήρα».

ΜΑΝΟΣ: Τι εννοείς;

ΝΙΚΟΣ: Εννοώ ότι επιβάλλεται να επέμβει άμεσα εισαγγελέας. Η βία είναι καταδικαστέα από όπου και αν προέρχεται και φυσικά όσοι έβαλαν τα γκαζάκια είναι υπόλογοι για την πράξη τους. Αυτό όμως δεν νομιμοποιεί τις απειλές που εκτοξεύει στην ανακοίνωσή της η «Πατριωτική Κίνηση».

ΒΑΣΙΛΙΚΗ: Ακούς εκεί, «καλά θα κάνουν να προσέχουν διότι στα πλαίσια, της μέσω των πολεμικών τεχνών, νόμιμης αυτοάμυνας, δεν μπορούμε να εγγυηθούμε τίποτα για τη σωματική τους ακεραιότητα και εν γένει την κλινική κατάσταση που θα παρουσιάζουν μετά από κάποια νέα προσπάθεια κατά των γραφείων μας, ή των μελών μας»; Δεν πρόκειται για δήλωση εν βρασμώ ψυχής, αλλά για ανακοίνωση με κρύο αίμα.

ΜΑΝΟΣ: Τον λόγο έχει πλέον η δικαιοσύνη, που δεν επενέβη ούτε στην εκκαθάριση της πλατείας από τους γύφτους, ούτε στις απειλές κατά των διερχόμενων πούλμαν με Τούρκους τουρίστες. Είναι καιρός να κληθούν αυτοί οι «παλληκαράδες» να δώσουν εξηγήσεις.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Οι τράπεζες και η χαμένη γενιά

Η δήλωση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς ότι η Ευρώπη δαπάνησε δισεκατομμύρια ευρώ για τη διάσωση των τραπεζών της, αλλά μπορεί να έχει χάσει μία ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων στο πρακτορείο Ρόιτερς δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από τους θαμώνες του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα».



ΝΤΙΝΟΣ: Να τα βλέπουν και να τα ακούν οι υπερασπιστές των μνημονίων και της τρόικας, που κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά μπρος στο απόλυτο αδιέξοδο αυτής της γενιάς. Μα δεν βλέπουν τι γίνεται; Δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτή η πολιτική έχει απαγορεύσει σε μια ολόκληρη γενιά το δικαίωμα στ’ όνειρο;



ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Είναι ίδιον των καιρών. Η πόλωση φέρνει πόλωση και η αντίδραση φέρνει αντίδραση. Από τη μια είναι οι ταλιμπάν της εθνικής απομόνωσης και της «εδώ και τώρα» αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση θαρρείς και υπάρχει εναλλακτική λύση και από την άλλη είναι οι ταλιμπάν του δικαίου των μνημονίων.



ΕΦΗ: Και στη μέση άνθρωποι παραζαλισμένοι που δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν.



ΝΙΚΟΣ: Μπορεί ο λόγος των ταλιμπάν να κυριαρχεί, αλλά υπάρχουν και σοβαροί άνθρωποι όπως ο βουλευτής Γιώργος Σταθάκης του ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα, που είχε το σθένος να χαρακτηρίσει προ ημερών ευφυή την κίνηση Σαμαρά να θέσει το ζήτημα της ΑΟΖ σε ευρωπαϊκό πλαίσιο.



ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Πράγματι σπουδαία κίνηση ανεξάρτητα από το ζήτημα της ΑΟΖ και τις απόψεις ενός εκάστου. Με τη δήλωσή του αυτή ο Σταθάκης απάντησε εμμέσως πλην σαφώς σε όλες τις γελοίες και επικίνδυνες δηλώσεις περί κατοχικής κυβέρνησης, δωσιλογισμού και χούντας.



ΜΑΡΙΑ: Δηλαδή χρειαζόταν αυτή η δήλωση για να πάψει το κρεσέντο παραλογισμού;



ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Ναι, χρειαζόταν. Εδώ που έχουμε φτάσει απαιτείται ολοένα και περισσότεροι από όλες τις πλευρές να αρθρώνουν λόγο σοβαρό. Ούτε αυτή η κυβέρνηση συγκροτείται από εθνοπροδότες, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ από κατσαπλιάδες.



ΝΙΚΟΣ: Μη μένουμε όμως μόνο στην αποδοκιμασία της συνταγής της ακραίας λιτότητας, αλλά να προσέξουμε και τα άλλα που είπε ο Σούλτς. Δεν είπε να διαλύσουμε το ευρωπαϊκό μαγαζί, αλλά να το κάνουμε καλύτερο. Είπε να απαλλαγούμε από τη γραφειοκρατία δια της απευθείας σχέσης δήμων και περιφερειών με τα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων.



ΜΑΡΙΑ: Με άλλα λόγια η απάντηση που προτείνει δεν είναι η διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά η βελτίωσή της.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Μπάρα αντί διοδίων;

Η οργισμένη αντίδραση του πράου προέδρου του ΤΕΕ Ανατολικής Μακεδονίας Λάζαρου Βασιλειάδη στα σχέδια για τη δημιουργία μιας αλυσίδας διοδίων κατά μήκος της Εγνατίας Οδού, που εν τέλει θα ακυρώσουν τον αυτοκινητόδρομο πυροδότησε χθες τις συζητήσεις στο ψηφιακό καφενείο «Η Καβάλλα».

ΜΑΝΩΛΗΣ: Καταλαβαίνω το ξέσπασμα του Βασιλειάδη, αλλά η πρόταση να μπει μια μπάρα που θα σηματοδοτεί τον αυτοαποκλεισμό της Περιφέρειας από την υπόλοιπη χώρα σε ένδειξη διαμαρτυρίας είναι τραβηγμένη από τα μαλλιά. Άσε που ουσιαστικά αβαντάρει τις ιδέες όσων προτείνουν ως αντίδραση στην κρίση την περιχαράκωση και την εθνική απομόνωση.

ΝΙΚΟΣ: Προφανώς και δεν κυριολεκτεί. Ήταν μια αντίδραση ενός ανθρώπου που μπάφιασε όπως και οι περισσότεροι τέσσερα χρόνια τώρα να ακούει τα ίδια και τα ίδια για τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις. Αυτό που σημειώνει στην επιστολή του ο Βασιλειάδης είναι «φτάνει πια». Δεν υπάρχει άλλη υπομονή. Στέρεψε.

ΜΑΡΙΑ: Καλά κάνει και δηλώνει ότι δεν θα κατεβεί στην Αθήνα για το ζήτημα των διοδίων. Το έργο πια το ξέρουμε. Ο αντίλογος από την πλευρά της κυβέρνησης θα είναι τα μνημόνια και η δεινή θέση της χώρας.

ΝΙΚΟΣ: Υπάρχει όμως και η δεινή θέση των πολιτών, που δεν μπορούν να κάνουν και άλλο υπομονή, πολλώ δε μάλλον που δεν βλέπουν φως στο βάθος του τούνελ. Μόνο φτώχεια και εξαθλίωση.

ΜΑΡΙΑ: Ήδη με έναν σταθμό διοδίων στο ύψος του Προφήτη, που κοστίζει 2,40 ευρώ η διέλευση, δηλαδή 4,80 συνολικά, πολλοί επιλέγουν πια τον παλιό εθνικό δρόμο και την καρμανιόλα της λεγόμενης παραλιακής Εγνατίας. Ένας ακόμα σταθμός διοδίων να δημιουργηθεί στη Μουσθένη αρκεί για να εγκαταλείψουν την Εγνατία και οι υπόλοιποι.

ΦΩΤΗΣ: Αυτό το θανάσιμο σπιράλ του φαύλου κύκλου της κρίσης πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει. Η λογική και εδώ είναι απλή. Αν μπει και δεύτερος σταθμός διοδίων στη Μουσθένη, για άλλους δυο σε Ασπροβάλτα και Νέστο δεν το συζητώ, τα έσοδα θα πέσουν, δεν θα αυξηθούν. Θα μειωθούν.

ΝΙΚΟΣ: Η μοναδική σοβαρή λύση είναι η επιβολή ηλεκτρονικών διοδίων με το τίμημα να κυμαίνεται σε λογικά επίπεδα. Δεν είναι δυνατόν σε περίοδο κρίσης να αυξάνεις κατακόρυφα το κόστος, όταν ο άλλος δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει στα στοιχειώδη. Ούτε επιτρέπεται να σπαταλούνται χρήματα σε σταθμούς διοδίων, όταν κάποια στιγμή θα υπάρχουν ηλεκτρονικά διόδια.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

"Χρυσές" ελπίδες

Δώδεκα χιλιάδες άνθρωποι, σύμφωνα με τους διοργανωτές, εννιά χιλιάδες σύμφωνα με την αστυνομία, διαδήλωσαν το Σάββατο στη Θεσσαλονίκη κατά του βιασμού του περιβάλλοντος στη Χαλκιδική, γεγονός που δεν πέρασε απαρατήρητο από τους θαμώνες του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα». Ο καφετζής έψησε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια και η συζήτηση αρχίνησε:

ΝΙΚΟΣ: Υπήρχε όγκος, υπήρχε παλμός μα και περίσσιος θυμός χιλιάδων ανθρώπων που δεν αντέχουν να βλέπουν τη χώρα να πωλείται στα παζάρια του κόσμου υπό τις οδηγίες των τροϊκανών. Ανθρώπων που δεν θα επιτρέψουν αυτό το έγκλημα κατά του περιβάλλοντος.

ΣΟΦΙΑ: Υπάρχουν και αυτοί. Είναι και όμως και οι άλλοι, που είναι επίσης χιλιάδες που θέλουν την επένδυση για να έχουν δουλειές. Επιτέλους, δεν ζουν όλοι οι κάτοικοι της Χαλκιδικής από τον τουρισμό.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Η Χαλκιδική είναι μοιρασμένη στα δυο. Σε αυτούς που ασχολούνται με τον τουρισμό, που δικαίως αντιδρούν στον βιασμό του περιβάλλοντος και σε αυτούς που δεν έχουν την πολυτέλεια να κάνουν δεύτερες σκέψεις. Δουλειά θέλουν και πιστεύουν ότι θα τη βρουν στα χρυσωρυχεία.

ΣΜΑΡΩ: Αναρωτιέμαι γιατί δεν μπορούν να συνδυαστούν και τα δυο. Να γίνουν τα χρυσωρυχεία, αλλά χωρίς τον βιασμό του περιβάλλοντος ώστε και οι κάτοικοι των ορεινών της Χαλκιδικής να μπορούν να δουλέψουν τα μεταλλεία και το περιβάλλον να μην καταστραφεί, με τις συνέπειες που τούτο συνεπάγεται στον τουρισμό.

ΝΙΚΟΣ: Γιατί είναι πολλά τα λεφτά. Το κέρδος από την εξόρυξη εκτιμάται μεταξύ 25-45 δισεκατομμύρια ευρώ. Η τεχνολογία για εξόρυξη με σεβασμό στο περιβάλλον υπάρχει αλλά το κόστος υπολογίζεται στο 50%. Αυτοί που δικαίως αντιδρούν ξέρουν ότι οι επενδυτές θα επιλέξουν τη χρήση κυανίου που θα τους αποφέρει ποσοστό κέρδους 85% περίπου. Μιλάμε για δισ. ευρώ.

ΣΟΦΙΑ: Γιατί είναι λίγο το 50%;

ΝΙΚΟΣ: Όχι, αλλά το 85% είναι πολύ μεγαλύτερο και αυτοί που επιλέγουν να επενδύσουν στη χρεωκοπημένη χώρα τα θέλουν όλα. Αν τελικά η επένδυση προχωρήσει, η «χρυσή» -με την έννοια της ωραιότητας- Χαλκιδική θα καταστραφεί.

ΜΑΝΟΣ: Μην το λες. Με τη ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση τα πράγματα είναι αλλιώς. Υπάρχουν αντιστάσεις.

ΝΙΚΟΣ: Κόψε την πλάκα. Η ΔΗΜΑΡ θα εκφράσει τις έντονες διαφωνίες της, αλλά μετά θα σπεύσει να συνταχθεί με την ακροδεξιά του Σαμαρά. Το μάθαμε το παραμύθι και πια δεν έχει ούτε καν πλάκα.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

«Τι είν’ αυτό που το λένε αγάπη»

Οι έξι νοσταλγικές βραδιές στο θεατράκι της Στέγης από τις 12 μέχρι τις 17 Μαρτίου με τίτλο «Τι είν’ αυτό που το λένε αγάπη» συνεπήραν τον καφετζή και τους θαμώνες του Ψηφιακού Καφενείου «Η Καβάλλα», που έκλεισαν χθες τα τεφτέρια με τα προβλήματα απολαμβάνοντας νοσταλγικά όσο και σπουδαία άσματα αλλοτινών εποχών. Άλλη μια μέρα, ο καφετζής δεν ετοίμασε τα κλασσικά σκέτα καφεδάκια. Ποτά σέρβιρε και κατ’ εξαίρεσιν και βανίλια υποβρύχιο προς τιμή των παιδικών του χρόνων.



ΝΙΚΟΣ: Πάμε στη Στέγη οπωσδήποτε για βραδιές που εγγυώνται τα μεράκια των Γιάννη Κανάκη, Γιάννη Κουκιά, Ναπολέοντα Κουκουζίκα, Μαριάννας Κεσόγλου και Ελευθερίας Τσαρτσαρή. Πάμε στη Στέγη οπωσδήποτε κι ας είμαστε νοσταλγοί του μέλλοντος.



ΜΑΡΘΑ: Όχι πως θέλω να σου χαλάσω το κέφι, άλλωστε ξέρω πως δεν το μπορώ. Αλλά ποτέ δεν κατάλαβα τι βρίσκεις σε αυτά τα γλυκανάλατα τραγούδια με τις αγάπες, τα λουλούδια και τα άλλα ξενέρωτα. Εγώ προτιμώ Τριπολίτη, που μιλά για την αγάπη με λαμαρίνες και αδειανά κονσερβοκούτια μπύρας.



ΝΙΚΟΣ: Για τον Τριπολίτη συμφωνούμε απόλυτα. Αλλά άλλο ο Τριπολίτης και άλλο το ελαφρό τραγούδι, που εξάλλου δεν είναι καθόλου ελαφρό. Το έχουν υπηρετήσει μουσικοί και στιχουργοί όπως ο Αττίκ, ο Μουζάκης, ο Γιαννίδης, ο Σακελλάριος. Ναι, το ελαφρό τραγούδι επηρεάστηκε από ευρωπαϊκές μουσικές, αλλά έχει να επιδείξει τραγούδια με καημό αληθινό όπως το «Ένας φίλος ήρθε απόψε απ’ τα παλιά».



ΑΓΓΕΛΟΣ: Κόψε κάτι. Πού τον βρήκες τον αληθινό καημό σε αυτά τα τραγούδια της ελληνικής μπελ-επόκ;



ΝΙΚΟΣ: Ας μιλήσουμε για το συγκεκριμένο τραγούδι, που αναφέρεται στην ιστορία ενός καλλιτεχνικού ζευγαριού, που το χώρισε ο πόλεμος, με τη γυναίκα στην Αθήνα και τον άντρα στη Θεσσαλονίκη. Ο φίλος που ήρθε από τα παλιά ήταν ο κουμπάρος, που του ‘στειλε μήνυμα. Πες ό,τι θες, αλλά για μένα τούτο το τραγούδι είναι πιο αυθεντικό από πολλά λαϊκά.



ΜΑΡΙΑ: Ωραία ιστορία. Τόσο δυνατή όσο και το χαϊκού της Δανάης Στρατηγοπούλου: «Όσο και να κλαις μόνο κάτι αδένες δικαιώνονται».



ΣΤΡΑΤΗΣ: Εμένα πάλι με συνεπαίρνει το βαλσάκι του Σακελλάριου «Ας’ τα τα μαλλάκια σου». Θαρρείς και βλέπω την κοπέλα με τα μαλλάκια ανακατωμένα στο λιμάνι να δίνει την έμπνευση στον ανεξάντλητο Σακελλάριο.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Χαμογελάτε

Η ατμόσφαιρα στο Ψηφιακό Καφενείο «Η Καβάλλα» ήταν χθες εξόχως εορταστική ένεκα Τσικνοπέμπτης. Σουβλάκια, σουτζουκάκια, λουκάνικα, παντσέδες και άλλα εδέσματα είχαν την τιμητική τους, ενώ το αλκοόλ έρεε εν αφθονία. Ο καφετζής δεν ετοίμαζε καφεδάκια. Μόνο τσίπουρα, ρετσίνες, κρασιά και μπύρες έβαζε στα τραπέζια με ένα χαμόγελο πλατύ, που δεν σήκωνε εκπτώσεις.



ΜΑΝΩΛΗΣ: Χαμογελάτε ρε. Γλεντάτε. Φάτε, πιείτε, ερωτευτείτε και αφήστε κατά μέρους τη μιζέρια της κρίσης και τα προβλήματα της καθημερινότητας. Σήμερα είμαστε, αύριο δεν είμαστε. Γλεντήστε το λοιπόν.



ΜΑΡΙΑ: Καλά τα λες, αλλά ο διακόπτης του γλεντιού εσχάτως χάλασε όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο, αλλά σε επίπεδο χώρας. Με τα μνημόνια και τις περικοπές τους μας έχουν μαυρίσει την ψυχή. Πώς να το γλεντήσεις όταν σε πνίγουν τα προβλήματα;



ΜΑΝΩΛΗΣ: Με τη φιλοσοφία των παλιότερων, που αντιμετώπιζαν πιο δύσκολες καταστάσεις χωρίς να παραλείπουν να χαμογελούν. Με τη φιλοσοφία των προσφύγων της Μικρασίας, που έχοντας βιώσει την απόλυτη καταστροφή ήξεραν να εκτιμούν το δώρο της ζωής. Πεινούσαν ναι, αλλά δεν μιζέριαζαν.



ΕΦΗ: Δεν λέω, καλή η προσέγγιση, αλλά δεν με καλύπτει. Άλλες εκείνες οι εποχές. Η ψυχαγωγία είναι φιλοσοφία και στάση ζωής, αλλά είναι αλήθεια πως όλη ετούτη η καταχνιά δεν μπορεί παρά να σε επηρεάσει.



ΝΙΚΟΣ: Ναι, αλλά μέχρι ενός σημείου. Αρνούμαι να φορέσω τις μαύρες πλερέζες που βάλθηκαν να μου φορέσουν οι τηλεμαϊντανοί και διάφοροι υστερικοί. Η κατάσταση είναι δύσκολη, αλλά σήμερα είναι Τσικνοπέμπτη. Σήμερα. Όχι αύριο.



ΜΑΝΩΛΗΣ: Έτσι είναι. Σήμερα γλεντάμε από καρδιάς. Από αύριο συνεχίζουμε την καθημερινή πάλη σε –πράγματι- αντίξοες συνθήκες. Αλλά σήμερα γλεντάμε και χαμογελάμε. Δεν κάνουμε το χατίρι ούτε στους κυρίως υπεύθυνους για το χάλι της χώρας, ούτε στους ταλιμπάν.



ΕΙΡΗΝΗ: Γλεντάτε λοιπόν όσο οι κάτοικοι της Χαλκιδικής δέρνονται από τις δυνάμεις καταστολής για το καλό τους. Γλεντάτε όσο οι τοκογλύφοι σας παίρνουν τα σπίτια. Όσο αυτή η χώρα εγκαταλείπεται λόγω αυτού του νέου κύματος μετανάστευσης. Αλλά όταν συνέλθετε, μην πείτε ότι δεν ξέρατε.



ΝΙΚΟΣ: Όχι. Δεν γλεντάμε με ένα ψεύτικο χαμόγελο κάλπικης ευτυχίας σαν αυτής που πουλούν με δόσεις οι άνθρωποι των αγορών. Και γλεντάμε και αγωνιζόμαστε και ερωτευόμαστε. Όπως ανέκαθεν γινόταν σε τούτο τον τόπο. Όποιος δεν καταλαβαίνει ας συνεχίζει να βγάζει τα συκώτια του στο facebook. Με τα όπλα του ο καθείς.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Προοπτική αντί πετρελαίου

Τα νέα δεδομένα που δημιουργεί η κατακύρωση της σύμβασης εξόρυξης υδρογονανθράκων στον Πρίνο και τη Νότια Καβάλα στην Ενεργειακή Αιγαίου και την Kavala Oil έδωσε αφορμή για συζήτηση στο Ψηφιακό Καφενείο «Η Καβάλλα». Ο καφετζής ετοίμασε για όλους τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια και έδωσε το έναυσμα για να αρχινήσει η συζήτηση:



ΝΙΚΟΣ: Ο μεγάλος κερδισμένος της ονομαστικής ψηφοφορίας στη Βουλή είναι η Ενεργειακή Αιγαίου. Πούλησε προοπτική στους εργαζόμενους της Kavala Oil από το 2009 μέχρι σήμερα και πήρε δικαιώματα εξόρυξης υδρογονανθράκων. Οι μεγάλοι χαμένοι είναι κατά πρώτον οι εργαζόμενοι και κατά δεύτερον όσοι υπερψήφισαν τη σύμβαση.



ΓΕΩΡΓΙΑ: Δεν έχεις άδικο. Από την άλλη όμως η αντίδραση των εργαζομένων δια της Kavala Oil την ύστατη στιγμή ήταν δύσκολο να έχει τύχη. Οι εργαζόμενοι πίεζαν κόμματα και βουλευτές επί μήνες ώστε να περάσει η σύμβαση και στο «παρά πέντε» αντέδρασαν και μάλιστα σε μια χρονική στιγμή που ο τόπος χρειάζεται επενδύσεις.



ΝΙΚΟΣ: Η ήττα των εργαζομένων σε επικοινωνιακό επίπεδο είναι δεδομένη. Έκαναν υπομονή μήνες απλήρωτοι στο όνομα της προοπτικής. Ανέχθηκαν αυτή την περίεργη σχέση με την Ενεργειακή καιρό και πάλι στο όνομα της προοπτικής. Ώσπου η προοπτική αυτή έγινε παγίδα.



ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Όχι μόνον αυτό, αλλά χρεώθηκαν και τα απαράδεκτα επεισόδια στο Ωκεανίς και τις ακόμα πιο απαράδεκτες δηλώσεις ότι στο εξής ανάλογη συμπεριφορά θα δείχνουν στις εκδηλώσεις των κομμάτων που στάθηκαν απέναντί τους. Όχι, αυτή δεν είναι συμπεριφορά, ούτε στάση σοβαρή σε ένα πρόβλημα πράγματι σοβαρό.



ΓΕΩΡΓΙΑ: Οι εργαζόμενοι στην Kavala Oil έχουν εγκλωβιστεί στο μέχρι σήμερα πετυχημένο μοντέλο με το οποίο επέβαλαν ουσιαστικά τη συνέχιση της εξόρυξης πετρελαίου στην Καβάλα. Μόνο που οι καιροί έχουν αλλάξει. Με συμπεριφορές σαν και αυτές στο Ωκεανίς δεν κερδίζουν τίποτα. Μόνο χάνουν.



ΝΙΚΟΣ: Στο μεταξύ, έχει ψηφιστεί μια σύμβαση που καθιστά ανάδοχους της εκμετάλλευσης και την Ενεργειακή και την Kavala Oil. Επίσης, η Kavala Oil έχει ακυρώσει τη συμφωνία με την Ενεργειακή και η διοίκησή της –οι εργαζόμενοι δηλαδή- είναι αποφασισμένη να πουλήσει το επόμενο φορτίο χωρίς να δώσει φράγκο στην Ενεργειακή.



ΓΕΩΡΓΙΑ: Μα, έχουν το δικαίωμα;



ΝΙΚΟΣ: Λένε ότι το έχουν και μένει να δούμε τι θα συμβεί. Ένα πρέπει να θεωρείται βέβαιο. Το γυαλί στις σχέσεις εργαζομένων και Ενεργειακής Αιγαίου δεν ράγισε απλώς. Έγινε χίλια κομμάτια.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η κοινωνία που αντιστέκεται

Η κοινωνία που αντιστέκεται μέσα στη δίνη της κρίσης και αντιδρά με όπλο την αλληλεγγύη δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη από τους θαμώνες του Ψηφιακού Καφενείου «Η Καβάλλα». Αυτού του φανταστικού χώρου διαλόγου κάπου στο Ιντερνετ, που προσφέρει έναν πολυπρισματικό, πολυφωνικό διάλογο σε θέματα επικαιρότητας. Ο καφετζής ετοίμασε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια και άνοιξε τη συζήτηση:



ΝΙΚΟΣ: Αυτές οι 700 επισκέψεις κατά τους 10 μήνες λειτουργίας του Κοινωνικού Φαρμακείου-Ιατρείου της Καβάλας είναι 700 πράξεις αλληλεγγύης κόντρα στη σύγχρονη αλλοτρίωση και την αδιαφορία για τον πλησίον. 700 πράξεις αντίστασης σε τούτη την κρίση που πλήττει τη χώρα και την ευρωζώνη, με άγνωστη κατάληξη.



ΑΝΤΩΝΗΣ: Χωρίς καμμία διάθεση να μηδενίσω το έργο του δήμου, των φαρμακοποιών, των γιατρών και όλων των εθελοντών, που έχουν σπεύσει σε βοήθεια αυτούς τους 10 μήνες, θα πρέπει να σου πω ότι τα πολιτικά προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με αλληλεγγύη. Η αλλαγή πολιτικής είναι το ζητούμενο.



ΝΙΚΟΣ: Ναι, αλλά μην τα συγχέουμε. Η πολιτική είναι πολιτική και η αλληλεγγύη, αλληλεγγύη. Μέσα σε τούτο τον χαμό δεν πρέπει με τίποτα να χάσουμε την ανθρωπιά μας. Γι αυτό και είναι πολύ σημαντικές τέτοιες ενέργειες. Με αυτή την έννοια, η αλληλεγγύη είναι πράξη εξόχως πολιτική.



ΜΑΡΙΑ: Πολύ περισσότερο, που μέσω του Κοινωνικού Φαρμακείου-Ιατρείου δεν επιδιώκονται μικροκομματικά οφέλη. Ούτε επικίνδυνα παιχνίδια φασιστικών οργανώσεων, που παίζουν το χαρτί της ανθρωπιστικής βοήθειας με ρατσιστική κυνικότητα.



ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Ναι, αυτό έχει σημασία. Όπως έχει σημασία που μέσω του Κοινωνικού Φαρμακείου-Ιατρείου δίνεται χείρα βοηθείας σε τόσους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Επίσης, δεν είναι λιγότερο σημαντικό που οι γιατροί και οι φαρμακοποιοί προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο χωρίς ανταμοιβή, αντιλαμβανόμενοι το βάρος που τους αναλογεί λόγω της κρίσης.



ΑΝΤΩΝΗΣ: Επαναλαμβάνω ότι δεν μηδενίζω τέτοιες προσπάθειες. Αντίθετα, θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικές. Η βοήθεια προς τον πάσχοντα πλησίον πρέπει να είναι πάντα υπόθεση της κοινωνίας.



ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Της κοινωνίας που δεν μένει με απάθεια μπρος τον καναπέ να καταναλώνει ό,τι της σερβίρουν. Της κοινωνίας, που δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όχι ως δέκτης παθητικός, αλλά ως έναν τρόπο άμεσης επικοινωνίας και αντίστασης.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Harlem Shake

Εξακόσιοι νέοι άνθρωποι ξέσπασαν το πρωί του περασμένου Σαββάτου στην πρώτη παράσταση Harlem Shake στην Καβάλα, που δόθηκε στον Δημοτικό Κήπο. Το γεγονός δεν πέρασε απαρατήρητο από τους θαμώνες του Ψηφιακού Καφενείου «Η Καβάλλα», που με τούτη την αφορμή άνοιξαν συζήτηση για τα «θέλω» της νέας γενιάς εν μέσω κρίσης.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Έτσι ξαφνικά με μηνύματα στο διαδίκτυο και στα κινητά εξακόσιοι νέοι άνθρωποι φόρεσαν μάσκες και έσπευσαν για ένα ξέσπασμα τρελό δίχως ρυθμό και βήματα, συμμετέχοντας σε τούτη την παγκόσμια τρέλα του Harlem Shake.

ΤΖΕΝΗ: Το ξέσπασμα του Σαββάτου είναι γέννημα-θρέμμα του διαδικτύου. Ο χορός αυτός που έρχεται από την Αιθιοπία, επανεμφανίστηκε περί το 1981 στο Harlem της Νέας Υόρκης μέχρι που, το 2012, ένας Αμερικανός μουσικός παραγωγός το επανέφερε στην επιφάνεια για να απογειωθεί μέσω «YouTube».

ΝΙΚΟΣ: Νέοι άνθρωποι από κάθε γωνιά της γης δίνουν τέτοια ραντεβού και ξεσπούν με Harlem Shake. Όχι, δεν κάνουν επανάσταση, αλλά πρόκειται για ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον γεγονός. Είτε το θέλουμε, είτε δεν το θέλουμε, τα σύνορα σε τούτο τον μικρό πλανήτη πέφτουν καθημερινά και αυτός ο τρελός χορός ανήκει στα καλά της παγκοσμιοποίησης.

ΕΥΗ: Τι να το κάνεις όταν παγκοσμιοποίηση, όπως τουλάχιστον τη ζούμε τα τελευταία χρόνια, σημαίνει φτώχεια, ανεργία και υπερκέρδη για τις πολυεθνικές. Να μιλήσουμε για harlem shake, όταν έντεκα πολυεθνικές ζήτησαν από την ελληνική κυβέρνηση να θεσπίσει μισθούς ύψους 250-300 ευρώ για να επενδύσουν στην Ελλάδα;

ΝΙΚΟΣ: Σταθείτε λιγάκι. Φυσικά και το harlem shake δεν είναι η απάντηση στα αδιέξοδα του ξεσαλωμένου παγκόσμιου καπιταλισμού, που επελαύνει ανεξέλεγκτος στα ερείπια που άφησε πίσω της η φούσκα των χάρτινων χρηματιστηριακών αξιών και της τραπεζικής αγοράς. Αλλά στο μεταξύ, υπάρχει μια νέα γενιά που έχει την ανάγκη να εκφραστεί. Που πρέπει να εκφραστεί. Γι’ αυτό μιλάμε.

ΤΖΕΝΗ: Μια νέα γενιά, που όσο σύνθετα και πιεστικά είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ερωτεύεται, διασκεδάζει, παθιάζει, ξεσπάει. Το Σάββατο ξέσπασε με harlem shake. Αύριο μπορεί με τα ίδια μέσα, δηλαδή το διαδίκτυο και τα sms να ξεσπάσει αλλιώς. Ζητώντας δουλειά για παράδειγμα.

ΕΥΗ: Μακάρι να το κάνει, αν και η εμπειρία δεν δείχνει ότι τα ξεσπάσματα μέσω διαδικτύου μπορούν να έχουν διάρκεια. Αλλά από την άλλη, οι απαντήσεις στην κρίση θα δοθούν με τα μέσα της εποχής.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Επικίνδυνα εύκολα αναθέματα

Βαριά ήταν η ατμόσφαιρα στο Ψηφιακό Καφενείο «Η Καβάλλα» εξαιτίας της απώλειας των δυο παλληκαριών στη Λάρισα από το μαγκάλι, που ήταν η αφορμή για ένα κλασσικό φοιτητικό τσιμπούσι. Ο καφετζής δεν είχε όρεξη για πολλά-πολλά. Έψησε τους κατά κανόνα σκέτους καφέδες και η συζήτηση αρχίνησε:



ΝΙΚΟΣ: Δυο παλληκάρια χάθηκαν και άλλα τρία χαροπαλεύουν και στα κανάλια και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει στηθεί το κλασσικό σκηνικό με άλλους να υποστηρίζουν ότι τα παιδιά δολοφονήθηκαν από τον Στουρνάρα, άλλους να αντιδρούν θέτοντας ζήτημα παιδείας ή ανοησίας και άλλους να φτάνουν στο σημείο να αφήνουν υπόνοιες για την κατανάλωση αλκοόλ.



ΜΑΡΙΑ: Είναι ίδιον της εποχής, τα εύκολα συμπεράσματα και τα εύκολα αναθέματα. Οι αντιδράσεις όσον αφορά το τραγικό περιστατικό αναδεικνύουν την ανοησία της εποχής, αλλά και τον βαθύ διχασμό της ελληνικής κοινωνίας.



ΑΛΕΞΗΣ: Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί θεωρείτε απλουστευτικό συμπέρασμα ότι τα παιδιά είναι θύματα αυτής της πολιτικής. Ναι, δεν τα σκότωσε προσωπικά ο Στουρνάρας, αλλά αντικειμενικά η απαράδεκτη πολιτική της κυβέρνησης στο ζήτημα της θέρμανσης έπαιξε ρόλο καταλυτικό. Τον ίδιο ρόλο που έπαιξε και στο τραγικό συμβάν στη Μεσορόπη.



ΜΑΡΙΑ: Όχι, δεν είναι έτσι. Ήταν ένα τραγικό δυστύχημα, που συνέβη λόγω σύμπτωσης τραγικής. Αυτό το θανάσιμο σφάλμα των παιδιών θα μπορούσε να συμβεί ούτως ή άλλως όποια και αν ήταν η τιμή του πετρελαίου.



ΑΝΤΩΝΗΣ: Δηλαδή αν αυτά τα παιδιά έπαιρναν ένα αυτοκίνητο και σκοτώνονταν σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα θα έφταιγε η κυβέρνηση, που δεν φρόντισε να πάρουν σωστή κυκλοφοριακή αγωγή στο σχολείο; Ας είμαστε λίγο προσεκτικοί. Όσο γι’ αυτούς που έστρεψαν τα βέλη της κριτικής τους στα αδικοχαμένα παλληκάρια δεν έχω τίποτα να πω. Έχει και η ξεφτίλα τα όριά της.



ΑΛΕΞΗΣ: Ό,τι και αν λέτε, όσο ψύχραιμα και αν το αντιμετωπίσει κανείς, τα ουκ ολίγα ατυχήματα με ξυλόσομπες και άλλα θερμαντικά σώματα, μερικά με τραγική κατάληξη οφείλονται σε αυτή την πολιτική. Πάντα γίνονταν τέτοια ατυχήματα, αλλά ποτέ με αυτή τη συχνότητα.



ΝΙΚΟΣ: Πράγματι, αλλά αυτή η λογική, που συνδέει με άνεση το δυστύχημα με ένα μαγκάλι με τον Στουρνάρα, με στόχο τα εκλογικά οφέλη είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Δηλαδή αν αύριο μια άλλη κυβέρνηση μειώσει την τιμή της βενζίνης μπορεί να κατηγορηθεί για μια ενδεχόμενη αύξηση των τροχαίων ατυχημάτων, λόγω της αύξησης της κίνησης;



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

"Σπάταλη" οικονομία

Το παιχνίδι με τις τιμές των φαρμάκων ήταν χθες το θέμα συζήτησης μεταξύ των θαμώνων του Ψηφιακού Καφενείου «Η Καβάλλα». Την αφορμή έδωσε ένα μικρό πρόβλημα υγείας ενός εκ των θαμώνων, που ανακάλυψε τη «σπάταλη» οικονομία στην οποία επιδίδεται η Πολιτεία. Ο καφετζής έψησε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια για να μην χάνεται η γεύση του αφεψήματος και η συζήτηση αρχίνησε:



ΝΙΚΟΣ: Αυτοί δεν παίζονται. Πήγε ένας γνωστός προχθές στον γιατρό με βρογχίτιδα και ο γιατρός θεώρησε απαραίτητο να πάρει ένα εισπνεόμενο φάρμακο. Αλλά επειδή το καλό φτηνό εισπνεόμενο που συνήθιζε να χορηγεί έχει πλέον εξαφανιστεί από την αγορά, υποχρεώθηκε να του γράψει ένα με πολλαπλάσια τιμή.



ΣΜΑΡΩ: Μήπως υπερβάλλεις;



ΝΙΚΟΣ: Καθόλου. Δεν θα αναφέρω το όνομα του φαρμάκου, αλλά η υπόθεση έχει ως εξής: Το φάρμακο αυτό στοίχιζε 15 ευρώ, πριν αρχίσει –σωστά- να ψαλιδίζει τις τιμές των φαρμάκων το υπουργείο. Και λέω σωστά γιατί σε πολλές περιπτώσεις οι φαρμακοβιομηχανίες το είχαν παρακάνει. Ε, λοιπόν το φάρμακο αυτό κατέβηκε στα 12, μετά στα 10 ευρώ, μετά στα 7 ώσπου έφτασε λίγο πάνω από τα 2 ευρώ. Επειδή όμως δεν συμφέρει πια στην φαρμακοβιομηχανία το απέσυρε από την ελληνική αγορά. Έτσι, ο γιατρός υποχρεώθηκε να γράψει ένα άλλο που κοστίζει 45 ευρώ επιβαρύνοντας το ασφαλιστικό ταμείο.



ΜΙΧΑΛΗΣ: Δηλαδή δεν έπρεπε να ψαλιδιστούν κάποια στιγμή τα υπερκέρδη των φαρμακοβιομήχανων;



ΜΑΡΙΑ: Έπρεπε αλλά με μια λογική. Ένα σχέδιο. Όταν ξευτιλίζεις εντελώς την τιμή ενός φτηνού φαρμάκου θα φτάσει η στιγμή που δεν θα το βρίσκεις στην αγορά και θα υποχρεωθείς να καταφύγεις στην αγορά του ακριβού.



ΑΝΤΩΝΗΣ: Μην είστε αφελείς. Δεν είναι λάθη αυτά. Είναι πολύ συγκεκριμένες επιλογές που στο όνομα της εξοικονόμησης πόρων στρέφουν την αγορά σε πολύ συγκεκριμένα προϊόντα.



ΝΙΚΟΣ: Τίποτα δεν αποκλείεται, αλλά αυτά τα σενάρια συνωμοσίας δεν λένε πάντα την αλήθεια. Μην αποκλείεις το ενδεχόμενο να πρόκειται περί ασυγχώρητης αφέλειας και ανικανότητας των μανδαρίνων, που πήραν τις συγκεκριμένες αποφάσεις.



ΑΝΤΩΝΗΣ: Πάντως, ό,τι και να συμβαίνει, το αποτέλεσμα μετράει. Ακόμα και αν πρόκειται περί ανικανότητας δεν αλλάζει κάτι επί της ουσίας. Οι άνθρωποι καταφέρνουν να είναι σπάταλοι ακόμα και όταν κάνουν οικονομία.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Όταν λέμε ισόβια

Μετά τα ανέκδοτα περί τους τρόπους διαφυγής του «φτερωτού γιατρού» από το προαύλιο των φυλακών χωρίς ελικόπτερο, οι θαμώνες του Ψηφιακού Καφενείου «Η Καβάλλα», αυτού του φανταστικού χώρου διαλόγου κάπου στο Ιντερνετ, προσπάθησαν να προσεγγίσουν τη σημασία της ποινής της ισόβιας κάθειρξης στον τέως δήμαρχο Θεσσαλονίκης Βασίλη Παπαγεωργόπουλο για την υπόθεση υπεξαίρεσης στον δήμο Θεσσαλονίκης. Ο καφετζής ετοίμασε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια και η συζήτηση αρχίνησε:



ΑΝΤΩΝΗΣ: Εμένα δεν με νοιάζουν ούτε τα ισόβια στον Παπαγεωργόπουλο, ούτε ο εγκλεισμός του Άκη Τσοχατζόπουλου στον Κορυδαλλό. Όχι πως δεν έχουν σημασία, αλλά θέλω να επιστραφούν τα χρήματα στον κρατικό κορβανά. Τι να το κάνω, αν αύριο ο Άκης αποφυλακιστεί για λόγους υγείας και μένει στα παλάτια, που έκτισε εις υγείαν των κορόιδων;



ΝΙΚΟΣ: Δεν έχεις άδικο, αλλά και στις δυο περιπτώσεις έγινε μια σημαντική τομή στα δημόσια πράγματα. Δυο λαμπεροί πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής καταδικάστηκαν και κλείστηκαν στη φυλακή, στέλνοντας σαφές μήνυμα στους μέχρι πρότινος ξεσαλωμένους αιρετούς.



ΝΤΙΝΑ: Φαντάζεστε για παράδειγμα πόσο πυρετό έχουν ανεβάσει ο Καλλιοντζής, οι συνεργάτες του και οι υπηρεσιακοί παράγοντες της Νομαρχίας Καβάλας, που βαρύνονται με το οικονομικό σκάνδαλο των εκδηλώσεων, που ουδέποτε έγιναν;



ΓΙΩΡΓΟΣ: Αυτοί είχαν ήδη ανεβάσει πυρετό μετά τη δημοσιοποίηση του πορίσματος του οικονομικού ελεγκτή. Μπορεί να εμπλέκονται πολλοί, αλλά το πόρισμα επιρρίπτει τις περισσότερες ευθύνες στους πολιτικούς προϊσταμένους και ειδικότερα στον πρώην νομάρχη.



ΝΙΚΟΣ: Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους. Άλλωστε, ο εκνευρισμός του Γιώργου Τσαλουχίδη είναι ολοφάνερος σε κάθε συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής του δήμου Καβάλας. Ωστόσο, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι οι δυο υποθέσεις απέχουν μερικά εκατομμύρια ευρώ.



ΝΤΙΝΑ: Ναι, αλλά και στη μια και στην άλλη περίπτωση έχουμε ένα σκάνδαλο στη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών. Δεν θέλω να ισοπεδώσω τίποτα, αλλά η πράξη μετράει.



ΓΙΩΡΓΟΣ: Ας μην μπλέκουμε άλλο τις δύο υποθέσεις, που άλλωστε έχουν πολλές και σημαντικές διαφορές. Το βέβαιο είναι ότι η ποινή της ισόβιας κάθειρξης στον Παπαγεωργόπουλο στέλνει μήνυμα σαφές προς όλους τους αιρετούς.



ΝΙΚΟΣ: Η οργισμένη κοινωνία χάρηκε με το αίμα του Παπαγεωργόπουλου και του Άκη στην αρένα, αλλά το πρόβλημα της διαφθοράς δεν λύνεται έτσι. Το ζητούμενο είναι να δημιουργηθούν ελεγκτικοί μηχανισμοί, που δεν θα επιτρέπουν τη διαφθορά.



Νίκος Σπιτσέρης

Read More