Η τούρτα, τα κουραμπιεδάκια και το χούλα χουπ στο λιμάνι

«Ο θαλάσσιος τουρισμός δεν είναι κουραμπιεδάκια και χούλα χουπ στο λιμάνι», είπε απολύτως εύστοχα στο Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας ο Γιώργος Τσαλουχίδης με το δηκτικό χιούμορ που τον χαρακτηρίζει. Η ατάκα του Τσαλουχίδη μπορεί να αδικεί ενδεχομένως τη δουλειά των ανθρώπων που σπεύδουν να υποδεχθούν τα κρουαζιερόπλοια στο λιμάνι με τις καλύτερες προθέσεις, αλλά αποδίδει την ουσία του πράγματος σε μια εποχή που όσο πιο σύνθετα γίνονται τα προβλήματα, τόσο περισσότερο έδαφος κερδίζουν οι υπεραπλουστευτικές απαντήσεις και λύσεις. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του τουρισμού. Όχι μόνο του θαλάσσιου ή τουρισμού κρουαζιέρας, αλλά γενικότερα του τουρισμού. Μια εποχή έγινε του συρμού ο συνεδριακός τουρισμός, που θα μπορούσε όπως όλοι έλεγαν με στόμφο να αλλάξει τον αναπτυξιακό ρου του τόπου. Έγιναν συσκέψεις επί συσκέψεων, ασκήσεις επί χάρτου, άρχισαν να σχεδιάζονται συνεδριακά κέντρα παντού, ώσπου κάποια στιγμή η υπόθεση ξεφούσκωσε και ξεχάστηκε.

Τα τελευταία χρόνια ανέβηκε στις προτιμήσεις των τοπικών πολιτικών παραγόντων ο τουρισμός κρουαζιέρας. Ετσι ο τουρισμός κρουαζιέρας, αλλιώς ο τουρισμός κρουαζιέρας. Άλλοτε φταίει η εικόνα του λιμανιού, άλλοτε ο καιρός και η κρίση στη Μέση Ανατολή, μέχρι κάποια στιγμή να ξεθυμάνει και αυτή η υπόθεση, χωρίς κάποιο αντίκρισμα. Όχι γιατί οι ιδέες περί την ανάπτυξη του συνεδριακού ή του θαλάσσιου τουρισμού επί παραδείγματι είναι περισσότερο ή λιγότερο καλές, εφαρμόσιμες ή ανεφάρμοστες, ταιριάζουν ή δεν ταιριάζουν στην Καβάλα, αλλά γιατί όλα γίνονται στο ποδάρι.

Εάν οι πολιτικοί παράγοντες του τόπου ήθελαν πράγματι να συμβάλλουν αποτελεσματικά στην ανάπτυξη του τουριστικού τομέα θα έκαναν κάτι πολύ πιο απλό. Θα καλούσαν τους επιχειρηματίες που ασχολούνται στον συγκεκριμένο τομέα για να καταγράψουν και να ιεραρχήσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και να δρομολογήσουν λύσεις. Είναι βέβαιο πως δεν είναι σε θέση να τα λύσουν στο σύνολό τους. Αλλά είναι επίσης βέβαιο ότι μπορεί να γίνει μια αρχή, έτσι που βήμα-βήμα να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για το άλμα, που κάποια στιγμή μπορεί να γίνει.

Τότε, όταν βήμα το βήμα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξη του θαλάσσιου τουρισμού για παράδειγμα, εάν τελικά κριθεί ότι τούτο είναι εφικτό και όντως ταιριάζει στο προφίλ του τόπου, τότε τα κουραμπιεδάκια και τα χούλα-χουπ στο λιμάνι μπορεί να μην φαντάζουν παράταιρα, αλλά ως το απολύτως απαραίτητο κερασάκι στην τούρτα.

Είναι όμως καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι η κατασκευή της τούρτας δεν ξεκινά από το κερασάκι.

Νίκος Σπιτσέρης