Ζήτημα εμπιστοσύνης

Τι να ήταν άραγε οι δηλώσεις του προέδρου της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργου Προβόπουλου περί την αναγκαιότητα περικοπών στη λειτουργία των ΚΑΠΗ και τη μεταφορά μαθητών από δυσπρόσιτες περιοχές; Ένα τεστ διερεύνησης των αντοχών της ελληνικής κοινωνίας ή απλώς μια ατυχής έμπνευση ενός τεχνοκράτη, που δεν καταλαβαίνει την έννοια του πολιτικού κόστους; Ό,τι και να ήταν, οι κατηγορηματικές διαψεύσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων, που έσπευσαν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα λίγες μόλις μέρες πριν τις εκλογές δύσκολα πείθουν ακόμα και τους πλέον φανατικούς οπαδούς του κυβερνώντος κόμματος. Άλλωστε, όποτε ανοίγεται συζήτηση εφ' όλης της ύλης, δίχως "ταμπού" καταλήγει κατά κανόνα σε ληστρική επίθεση κατά των πενιχρών εισοδημάτων αυτών που αδυνατούν να ανταποκριθούν στα στοιχειώδη έξοδά τους. Αυτών που δεν είναι δυνατόν να πληρώσουν φάρμακα, νοίκια, ΔΕΗ, νερό με λόγια παχιά για την τάχατες δεδομένη ευαισθησία των ταγών του τόπου στην προσφορά τους στην κοινωνία.

Όχι πως δεν υπάρχουν αντικειμενικά περιθώρια συζήτησης, με δεδομένη τη δεινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Υπάρχουν. Όχι όμως για τη συνέχιση ή μη της λειτουργίας των ΚΑΠΗ και των απαραίτητων δομών υγείας για τη φροντίδα των ηλικιωμένων. Ίσα-ίσα που επιβάλλεται άμεσα να ανοίξει μια συζήτηση για τη δημιουργία κέντρων φροντίδας για τα θύματα της νόσου Αλτσχάιμερ, που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, αλλά είναι χρεωμένα στο οικογενειακό περιβάλλον, που καταβάλλει δυσβάστακτο κόστος. Συζήτηση θα μπορούσε να γίνει όχι για περικοπές των εκδρομών, αλλά για το υφιστάμενο καθεστώς, που σαφώς αφήνει περιθώρια για πολιτικά παιχνίδια των εκάστοτε αυτοδιοικητικών αρχόντων και για διαπλεκόμενες σχέσεις με ΚΤΕΛ και τουριστικά γραφεία.

Αλλά ακόμα για τα ζητήματα που θα μπορούσαν όντως να συζητηθούν με στόχο μια εκλογίκευση των δαπανών, η δυσπιστία που υπάρχει είναι απολύτως εύλογη. Το ερώτημα που αβίαστα προκύπτει είναι πώς κανείς να εμπιστευτεί κάποιες αλλαγές που ενδεχομένως μπορούν να γίνουν στην κυβέρνηση ενός πρωθυπουργού, που ενώ μήνες ολόκληρους επέμενε πως οι εκλογές του Νοεμβρίου είναι αυτοδιοικητικές, βγήκε λίγες μέρες πριν και αναίρεσε και τον εαυτό του και το κόμμα του και την ίδια την πραγματικότητα, υποστηρίζοντας ότι αφορούν το μνημόνιο.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ατσαλάκωτος πληθωρισμός

Ηταν βουτηγμένος στους λογαριασμούς. Τακτοποιούσε κάτι "φρέσκα" τιμολόγια και μονολογούσε. Κάποια στιγμή έβγαλε τα γυαλιά και είπε:

- Η τελευταία παραγγελία ήταν 22 Σεπτεμβρίου. Έναν μήνα αργότερα, τα 6 στα 8 τιμολόγια είναι προσαυξημένα. Τι να κάνω; Πώς να βάλω αυξήσεις; Κι ύστερα θα αρχίσουν τις θεωρίες οι ατσαλάκωτοι για πληθωρισμό.

Δεν υπάρχει περίπτωση, ούτε περιθώριο να επιβάλλει τις αυξήσεις κάθε παραγγελίας. Κάποια στιγμή κάνει αναπόφευκτα κάποιες αυξήσεις, αλλά τις περισσότερες τις απορροφά. Όπως οι περισσότεροι. Με άλλα λόγια βάζει από την τσέπη του για να κρατηθεί σε τούτους τους δύσκολους καιρούς στην αγορά. Ξέρει καλά ότι δε γίνεται αλλιώς. Μα τρελαίνεται κάθε φορά που βλέπει τους ατσαλάκωτους πολιτικούς του σωλήνα που μας κυβερνούν να βγαίνουν και να πουλούν θεωρίες εκ του ασφαλούς για την υπευθυνότητα που πρέπει να επιδείξει ο εμπορικός κόσμος. Εξάλλου, δεν απορροφά τις αυξήσεις γιατί έτσι του είπαν αυτοί οι άκαπνοι χαρτογιακάδες των υπουργείων, που δεν ξέρουν τι εστί διαχείριση περιπτέρου. Ό,τι κάνει του το επιβάλλουν η συνείδησή του και οι συνθήκες. Ξέρει καλά ότι οι πελάτες του τα βγάζουν δύσκολα πέρα. Ότι αν κάποια στιγμή νομίσουν ότι μπήκε και αυτός στο χορό της κερδοσκοπίας θα τον διαγράψουν.

Ξέρει επίσης πολύ καλά ότι σε κάθε περίπτωση βρίσκεται σε δύσκολη θέση.

- Ελέγξτε τα πολυκαταστήματα, προτείνει, και δείτε τις διαφορές στις τιμές των ίδιων προϊόντων από βδομάδα σε βδομάδα και από μήνα σε μήνα. Θα εκπλαγείτε. Αλλά εδώ το μαγαζί είναι μικρό και κάθε αύξηση φαίνεται. Πονάει.

Ξανάσκυψε στα χαρτιά του. Δεν είναι μόνο οι αυξήσεις στα προϊόντα που εμπορεύεται. Είναι ο κύκλος εργασιών, που ολοένα λιγοστεύει, οι αυξήσεις στο κόστος λειτουργίας του μαγαζιού. Η ΔΕΗ, το τηλέφωνο, τα δημοτικά τέλη. Σα να μην έφταναν όλα τούτα έχει και τα προεκλογικά μπουλούκια, που μπαινοβγαίνουν στα καταστήματα για να μοιράσουν κάρτες, φυλλάδια και ανέξοδες υποσχέσεις. Πολλούς θέλει να καταχεριάσει, μα δεν το κάνει. Είναι το μαγαζί, που δεν του επιτρέπει να εκφραστεί κατά πώς θα 'θελε.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Πολιτική της πλάκας

Όχι. Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου έσκυψε και σήκωσε το γάντι που του έριξαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, δίνοντας χαρακτήρα δημοψηφίσματος για την πολιτική του μνημονίου στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου. Γυμνασμένο παληκάρι είναι, οι κοιλιακοί και οι ραχιαίοι του είναι σε καλή κατάσταση, οπότε λογικά δεν κινδυνεύει από κάνα λουμπάγκο. Το πρόβλημα είναι ότι πλέον με ευθύνη του συνόλου του πολιτικού συστήματος, με μοναδική τιμητική εξαίρεση τη Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη που επιμένει ότι οι εκλογές αφορούν κατά κύριο λόγο την αυτοδιοίκηση, η πολιτική απαξιώνεται περαιτέρω στη συνείδηση κάθε σκεπτόμενου πολίτη. Το πρόβλημα είναι ότι οδηγούμαστε σε μιαν αναμέτρηση τυφλή και εν τέλει πέρα για πέρα απολίτικη.

Διότι πολιτική δεν είναι να αραδιάζεις τσιτάτα και τηλεοπτικές ατάκες που να γράφουν στο γυαλί, αλλά να καταθέτεις προτάσεις και ιδέες με στόχο την επίλυση πολύ συγκεκριμένων προβλημάτων, που αφορούν τους πολίτες. Αυτές οι πολύ συγκεκριμένες προτάσεις δεν μπορεί παρά να καθορίζονται από το χαρακτήρα της εκάστοτε αναμέτρησης. Να είναι διαφορετικές όταν αφορούν τη διακυβέρνηση της χώρας και διαφορετικές όταν αφορούν το νέο δήμο Παγγαίου για παράδειγμα. Όχι πως και πάλι δεν παίζουν ρόλο οι πολιτικές αντιλήψεις κάθε παράταξης, αλλά με την έννοια της συνολικότερης αντίληψης για τον άνθρωπο, το περιβάλλον και την ανάπτυξη και όχι με βάση την τοποθέτησή τους σε ζητήματα εθνικής οικονομικής πολιτικής.

Βεβαίως, πολιτική εν κενώ δε γίνεται. Μοιραία, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, πολλώ δε μάλλον όταν πρόκειται για το ζοφερό κλίμα που έχει δημιουργήσει η πολιτική του μνημονίου, επηρεάζει. Άλλο αυτό όμως και άλλο να καλείται ο Καβαλιώτης να επιλέξει την επόμενη δημοτική Αρχή με κύριο κριτήριο το μνημόνιο. Είναι παράλογο και ως τέτοιο απολίτικο, για όποιον αντιλαμβάνεται την πολιτική ως επεξεργασμένο σχέδιο για την αντιμετώπιση προβλημάτων και όχι ως πολιτικές "παπαριές" του συρμού.

Θα ήταν τελείως διαφορετικό αν ο Παπανδρέου και οι ηγεσίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης έδιναν αμιγώς πολιτικά χαρακτηριστικά στην αναμέτρηση στην αχανή περιφέρεια Αττικής, με άλλα λόγια στη μισή Ελλάδα, όπου η ψήφος θα είναι μοιραία πολιτική με τη γενικότερη έννοια και ως εκ τούτου δεν μπορεί παρά να επηρεάζεται καταλυτικά από γενικότερες πολιτικές επιλογές, όπως η πολιτική του μνημονίου.

Μα δεν το λένε. Ισως γιατί δεν είναι καν σε θέση να το αντιληφθούν. Ισως απλά γιατί δεν τους συμφέρει.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Αναλγησία και ανικανότητα

Ήρθαν χρόνια πριν από Ανατολάς. Παλιννοστούντες ομογενείς στην πατρίδα των προγόνων τους. Μονάχα ο πατέρας δούλευε ως λαμαρινάς, δουλειά σκληρή, ίσως και η μάνα να 'κανε κάνα κουτσοδούλι δεξιά-αριστερά. Το κορίτσι τους πήγε στο σχολείο και όταν ήρθε ο καιρός έδωσε εξετάσεις και πέρασε στο Πανεπιστήμιο. Μα πριν από κάνα δυο χρόνια ο πατέρας αρρώστησε. Η καρδιά του δεν άντεξε τους ρυθμούς της δουλειάς και έκανε μια σοβαρή επέμβαση μπάι-πας, που μάλιστα δεν πέτυχε πλήρως. Στη δουλειά δεν μπορεί να ξαναγυρίσει. Έκανε τα χαρτιά του στο ΙΚΑ και περιμένει μήνες τώρα από το ελληνικό δημόσιο να πάρει την αναπηρική σύνταξη που δικαιούται.

Μα οι ρυθμοί του δημοσίου αποδεικνύονται απάνθρωποι. Δεν υπάρχουν διαδικασίες εξπρές για περιπτώσεις σαν και αυτήν και η οικογένεια περνά δύσκολα. Προσπαθούν να τη βγάλουν με τις δουλειές που κάνει περιστασιακά η μάνα και πηγαινοέρχονται στο ΙΚΑ, αλλά τίποτα. Όχι πως δε θα βγει η σύνταξη. Θα βγει αφού τη δικαιούται. Αλλά στο μεταξύ, αυτοί οι άνθρωποι υπόκεινται δίχως λόγο σε μια δοκιμασία που δεν τους αξίζει, σε μια χώρα όπου οι ανάπηροι μαϊμού περισσεύουν.

Την ιστορία την αφηγήθηκε χθες το πρωί στο Στούντιο 7 ο πρώην δήμαρχος Καβάλας Λευτέρης Αθανασιάδης με αιχμές για την αναλγησία της ελληνικής Πολιτείας. Είπε τα καλύτερα λόγια για τον υπάλληλο του ΙΚΑ Καβάλας που χειρίστηκε την υπόθεση, όχι όμως και για την προϊσταμένη. Αυτό όμως που συμβαίνει ανεξαρτήτως προθέσεων και χειρισμών ενός εκάστου, που αναμφιβόλως παίζουν το ρόλο τους, είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί δυστυχούν λόγω των απερίγραπτα αργών ρυθμών με τους οποίους κινείται το ελληνικό δημόσιο. Λόγω της αναλγησίας και της ανικανότητας ενός μηχανισμού, που συνθλίβει καθημερινά τον Ελληνα πολίτη, μα και τον ευσυνείδητο υπάλληλο, που προσπαθεί μεν, αλλά αδυνατεί να κάνει τη δουλειά του όπως θα ήθελε εγκλωβισμένος στη μέγκενη της γραφειοκρατίας.

Στην προκειμένη περίπτωση ίσως και σκόπιμα. Όχι πως η ελληνική Πολιτεία συμπεριφέρεται με τούτο τον τρόπο στον συγκεκριμένο άνθρωπο για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Αυτή είναι η συμπεριφορά απέναντι στη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που υποβάλλουν τα χαρτιά τους για να βγουν στη σύνταξη.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Κατεβασιές

Λεφτά για παιχνίδια δεν υπήρχαν. Υπήρχε όμως χρόνος. Και χώρος πολύς. Αρκετές δεκαετίες πριν οι πιτσιρικάδες της Καβάλας έφτιαχναν αυτοσχέδια πατίνια με σανίδια και καρούλια αδειανά από κλωστές και έπαιζαν με τις ώρες στους περισσότερους δρόμους της πόλης, που σήμερα είναι πηγμένοι στην κίνηση και φυσικά δεν προσφέρονται πια για παιχνίδι. Αλλά το καλύτερο ήταν οι κατεβασιές από τον Αγιο Σίλα. Έπαιρναν τα πατίνια στα χέρια, ανέβαιναν μέχρι τον Διόνυσο και από κει έπαιρναν την κατηφόρα και έφταναν μέχρι το Φάληρο. Οδηγός ήταν αυτός που καθόταν μπροστά και έστριβε πατώντας δεξιά ή αριστερά. Κάποιοι έβαζαν και χειρόφρενο. Πολλές φορές υπήρχε συνοδηγός, που καθόταν πίσω γονατιστός, κρατώντας αγκαλιά τον οδηγό. Κάποιοι έκαναν πατίνι μονάχοι. Ήταν γρήγοροι και σε πολλές στροφές θεαματικοί, δίχως να διατρέχουν σοβαρούς κινδύνους, αφού οι δρόμοι ήταν αδειανοί από τροχοφόρα.

Σε μια κατεβασιά όμως, στο ύψος του Γηροκομείου, αυτός που προηγούνταν στην κούρσα ήρθε φάτσα κάρτα με ένα από τα λίγα φορτηγά που κυκλοφορούσαν στους δρόμους. Μια νταλίκα της εποχής. Περιθώριο για στροφές δεν υπήρχε. Οι άλλοι κοκκάλωσαν. Η σύγκρουση ήταν μαθηματικώς βέβαιη και πιθανότατα μοιραία. Αλλά αυτός, με την τόλμη αυτού που δεν έχει τίποτα να χάσει, ξάπλωσε πάνω στην ξύλινη τάβλα και πέρασε από κάτω δίχως γρατζουνιά.

Οι κίνδυνοι ήταν λιγότεροι στη μπάλα, ενώ οι κανονισμοί απλοί. Δυο πέτρες όριζαν την εστία και το παιχνίδι τέλειωνε όταν πια σουρούπωνε τόσο, που η μπάλα δε φαινόταν.

Τα διηγούνταν τις προάλλες ένας από τους συμμετέχοντες σε κείνες τις κούρσες από τον Αγιο Σίλα ως το Φάληρο. Σήμερα, παππούς πια, παίρνει τα εγγόνια του από το σχολείο και τα πηγαίνει στο σπίτι, όπου παίζει μαζί τους. Μπάλα, κρυφτό, κυνηγητό. Μέσα στο σπίτι. Χώρος άλλος για παιχνίδι δεν υπάρχει. Τα εγγόνια του μεγαλώνουν παγιδευμένα μέσα στα ντουβάρια, όπως τα περισσότερα παιδιά, μην μπορώντας να εκτονωθούν. Να παίξουν μέχρι τελικής πτώσεως, όπως τότε και να πέσουν αποκαμωμένα για ύπνο.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Όλα παίζονται

Επιχειρώντας μια σύνοψη των δημοσκοπήσεων για τον δήμο Καβάλας που είδαν το φως της δημοσιότητας, το συμπέρασμα που αβίαστα εξάγεται είναι πως πρόκειται για αναμέτρηση που δεν προσφέρεται για στοιχήματα. Όλα παίζονται.

Ο Σιμιτσής ήταν και παραμένει ο δήμαρχος της πρώτης τετραετίας, που διεκδικεί την επανεκλογή του και έχει υπέρ του την παράδοση. Υποστηρίζεται από το ΠΑΣΟΚ και τούτο έχει δυο όψεις. Κινδυνεύει να εισπράξει ένα μεγάλο μέρος της απολύτως δικαιολογημένης και γενικευμένης δυσαρέσκειας για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Από την άλλη, είναι ο υποψήφιος που υποστηρίζει το κόμμα, που παρά τα προβλήματά του, διατηρεί δίχως αντίπαλο την πολιτική ηγεμονία σε ένα ρευστό σε κάθε περίπτωση πολιτικό σκηνικό. Ήταν και παραμένει το φαβορί της κούρσας, αλλά μένει να το αποδείξει.

Από την άλλη, ο Θόδωρος Καλλιοντζής έχει πείσει για την αποτελεσματικότητά του στην άσκηση διοίκησης. Ο έμπειρος εκλογικός μηχανισμός της Νομαρχίας φαίνεται ότι λειτουργεί στην εντέλεια και στον δήμο και δείχνει ικανός να ξεπεράσει και την εικόνα αποσύνθεσης της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και την σε κάθε περίπτωση ισχυρή υποψηφιότητα του Στάθη Εριφυλλίδη, που ναι μεν στηρίζεται μόνο από το ΛΑΟΣ, αλλά στην πράξη εκπροσωπεί ένα σημαντικό τμήμα της βάσης και του στελεχιακού δυναμικού της τοπικής Ν.Δ., που επιμένει να συμπορεύεται μαζί του, παρά το γεγονός ότι το χρίσμα δόθηκε στον Καλλιοντζή. Αλλά ο Καλλιοντζής υποστηρίζεται από ένα κόμμα, η εκλογική δυναμική του οποίου κυμαίνεται στα επίπεδα του ΦΠΑ και τούτο δεν μπορεί παρά να παίξει το ρόλο του.

Ο Στάθης Εριφυλλίδης από την πλευρά του συνεχίζει να οργώνει το νέο δήμο, πιστεύοντας ακράδαντα ότι μπορεί να περάσει στο δεύτερο γύρο. Δεν είναι εύκολο. Ούτε όμως εύκολα αντιμετωπίζεται ένας δήμαρχος δύο τετραετιών. Χθες δήλωσε πρώτος στις "μυστικές δημοσκοπήσεις".

Η πόλωση δεν δείχνει να ευνοεί τους Βασίλη Λιόγκα και Αρη Βέρρο, που όμως έχουν τους δικούς τους λόγους να αισιοδοξούν ότι μπορούν να καρπωθούν ένα μεγάλο μέρος της φθοράς του δικομματισμού μα και της φθοράς, που συνεπάγεται η άσκηση εξουσίας από τους Σιμιτσή-Καλλιοντζή. Αρκεί να κάνουν σαφώς πιο αισθητή την παρουσία τους και να πείσουν ότι είναι ικανοί για την ανατροπή.

Εν κατακλείδι, όλα φαντάζουν και είναι πιθανά, ιδίως αν επιβεβαιωθεί η εκτίμηση περί την κατακόρυφη αύξηση της αποχής τη δεύτερη Κυριακή, όταν θα εκλείπει η "υποχρέωση" υπερψήφισης φίλων και συγγενών. Ίδωμεν.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Εχει έναν παλιόκαιρο

"Οι εκλογές αυτές είναι οι πρώτες αυτοδιοικητικές εκλογές που θα γίνουν μήνα Νοέμβριο, αλλά κανείς τους δεν το έχει υπολογίσει", έλεγε με έμφαση τις προάλλες σε δηλώσεις του ο πολύπειρος περί τα εκλογικά πρώην δήμαρχος Καβάλας Λευτέρης Αθανασιάδης. Μα, θα αντέτεινε κανείς, σιγά τη δήλωση. Τι Οκτώβρης, τι Νοέμβρης, αυτός που είναι να βγει, θα βγει. Λάθος μέγα. Ο διάβολος κρύβεται πάντα στις λεπτομέρειες και στις εκλογικές αναμετρήσεις, σε κάθε αναμέτρηση, δεν υπάρχουν ασήμαντες λεπτομέρειες. Όλα παίζουν το ρόλο τους. Από το πρώτο γέμισμα της δεξαμενής με πετρέλαιο θέρμανσης και τα πρώτα δίδακτρα στα φροντιστήρια, μέχρι τα μπες-βγες στο καφέ μπαρ για ένα τσιγάρο για έναν καπνιστή, που αρνείται να συμμορφωθεί με τη νέα κατάσταση. Από την οργή των αντικαπνιστών για τα στραβά μάτια των δημοτικών αστυνομικών σε όλη τη χώρα κατ' εντολή των δημοτικών αρχόντων λόγω προεκλογικών σκοπιμοτήτων. Από όλα. Από τον καιρό, που αρχές του Οκτώβρη ήταν τις περισσότερες φορές καλός και ευνοούσε τις ανοιχτές προεκλογικές συγκεντρώσεις τις τελευταίες μέρες, εν αντιθέσει με τον Νοέμβριο, που πιθανότατα θα επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις, που μπορεί να ανατρέψουν το σχεδιασμό των επιτελείων των υποψηφίων δημάρχων και περιφερειαρχών.

Πολλώ δε μάλλον σε τούτη τη βουβή προεκλογική περίοδο, όπου οι ισορροπίες είναι τόσο λεπτές και εύθραυστες όσο ποτέ. Οι αληθινές υποσχέσεις για ψήφο και στήριξη μοιράζονται με την ίδια άνεση με την οποία μοιράζονται και τα "αλίμονο", που -αλίμονο στους υποψήφιους- δεν πέφτουν στην κάλπη. Με τόσο συσσωρευμένο θυμό για την παρακμή μιας χώρας, που λίγα μόλις χρόνια πριν φάνταζε ως ο ισχυρός παίκτης των Βαλκανίων. Ο ευρωπαϊκός σύνδεσμος για τους βόρειους γείτονες, που έκαναν όνειρα ευρωπαϊκά.

Με τους δυο κυρίαρχους πόλους της πολιτικής σκηνής να έχουν διαψεύσει τις προσδοκίες και των πλέον πιστών οπαδών τους, την ώρα που το "τηλεσκουπιδαριό" του ΛΑΟΣ ψαρεύει σε θολά νερά με αντίτιμο λίγα ψιχία εξουσίας και τα κόμματα της Αριστεράς ανατροφοδοτούν την κρίση στο εσωτερικό τους, αναζητώντας σανίδα σωτηρίας σε τηλε-μαϊντανούς ολκής τύπου Μητρόπουλου και υστερικές κραυγές βαθύτατα συστημικών και υστερικών φιγούρων τύπου Κανέλλη.

Εχει έναν παλιόκαιρο...

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ενα "Παλάτι" σκιάχτρο

Αν δεν καυγάδιζαν η 55χρονη με τον 38χρονο Βούλγαρο και δεν έφτανε η γυναίκα στο σημείο να καταγγείλει εαυτήν και αλλήλους στους εμβρόντητους αστυνομικούς των Λιμεναρίων την κλοπή των φύλλων χαλκού της οροφής από το "Παλάτι" ουδείς θα αντιλαμβανόταν τι είχε συμβεί. Μα και όταν κάποια στιγμή θα γινόταν αντιληπτό ότι κάποιοι κατεργαραίοι έγδυσαν την οροφή του ταλαιπωρημένου από τη χρόνια εγκατάλειψη κτιρίου δεν θα ήταν καθόλου εύκολο να αποκατασταθεί άμεσα η ζημιά. Οι διαδικασίες ήταν και παραμένουν χρονοβόρες. Απαιτείται εκπόνηση μελέτης, έγκριση κονδυλίων, υλοποίηση προγραμμάτων και ούτω καθεξής.

Αλήθεια όμως, τα ουκ ολίγα κονδύλια που διατέθηκαν για το "Παλατάκι" τις δυο τελευταίες δεκαετίες τι απόγιναν; Ποιο το αποτέλεσμα εν τέλει; Καταρχήν, υπάρχει ακόμα το κτίριο θα μπορούσε δικαιολογημένα να πει κανείς. Το "Παλατάκι", αυτό το ξεχωριστό βιομηχανικό μνημείο που στις αρχές του 20ου αιώνα στέγασε τα γραφεία της διοίκησης της εταιρίας, που εκμεταλλευόταν τα μεταλλεία βωξίτη, υπάρχει ακόμα. Στέκεται εκεί στο λόφο έξω από τα Λιμενάρια, παραμένοντας το διαχρονικό σύμβολο του χωριού και του νησιού. Αυτό που επίσης δεν έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια ήταν πως ετούτο το ξεχωριστό κτίριο ήταν και παραμένει εγκαταλελειμμένο. Ένα σύμβολο σε αχρησία και γι' αυτό έρμαιο των φτωχοδιάβολων, που κατά καιρούς το κουρσεύουν για λίγα φύλλα χαλκού.

Οι ευθύνες των διοικούντων την κοινότητα Λιμεναρίων τα χρόνια πριν τον Καλλικράτη και των διοικούντων το δήμο Θάσου από το 1998 μέχρι σήμερα προφανής και αυταπόδεικτες. Μνημεία σαν το "Παλατάκι" ούτε μουσεία γίνονται, ούτε μένουν σκιάχτρα αλλοτινών ένδοξων εποχών. Αναστηλώνονται προκειμένου να φιλοξενήσουν σύγχρονες χρήσεις. Να αποκτήσουν και πάλι ζωή. Αντί για ένα εμβληματικό, μα άχρηστο, κτίριο, το "Παλατάκι" πρέπει να γίνει οργανικό μέρος των Λιμεναρίων. Μόνο έτσι μπορεί αποτελεσματικά να προστατευτεί από το χρόνο. Μόνο έτσι του αξίζει εν τέλει.

Όλα αυτά τα χρόνια οι ταγοί του τόπου δεν τόλμησαν. Αρκέστηκαν στη διεκδίκηση κονδυλίων για εργασίες επισκευής ενός κτιρίου, που ήταν και παραμένει σε αχρησία. Μόνο που τα περιθώρια κάποια στιγμή εξαντλούνται. Το "Παλατάκι" σκιάχτρο δεν έχει μέλλον.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Σύμβολο εγκαταλελειμμένο

Αν δεν καυγάδιζαν η 55χρονη με τον 38χρονο Βούλγαρο και δεν έφτανε η γυναίκα στο σημείο να καταγγείλει εαυτήν και αλλήλους στους εμβρόντητους αστυνομικούς των Λιμεναρίων την κλοπή των φύλλων χαλκού της οροφής από το "Παλάτι" ουδείς θα αντιλαμβανόταν τι είχε συμβεί. Μα και όταν κάποια στιγμή θα γινόταν αντιληπτό ότι κάποιοι κατεργαραίοι έγδυσαν την οροφή του ταλαιπωρημένου από τη χρόνια εγκατάλειψη κτιρίου δεν θα ήταν καθόλου εύκολο να αποκατασταθεί άμεσα η ζημιά. Οι διαδικασίες ήταν και παραμένουν χρονοβόρες. Απαιτείται εκπόνηση μελέτης, έγκριση κονδυλίων, υλοποίηση προγραμμάτων και ούτω καθεξής.

Αλήθεια όμως, τα ουκ ολίγα κονδύλια που διατέθηκαν για το "Παλατάκι" τις δυο τελευταίες δεκαετίες τι απόγιναν; Ποιο το αποτέλεσμα εν τέλει; Καταρχήν, υπάρχει ακόμα το κτίριο θα μπορούσε δικαιολογημένα να πει κανείς. Το "Παλατάκι", αυτό το ξεχωριστό βιομηχανικό μνημείο που στις αρχές του 20ου αιώνα στέγασε τα γραφεία της διοίκησης της εταιρίας, που εκμεταλλευόταν τα μεταλλεία βωξίτη, υπάρχει ακόμα. Στέκεται εκεί στο λόφο έξω από τα Λιμενάρια, παραμένοντας το διαχρονικό σύμβολο του χωριού και του νησιού. Αυτό που επίσης δεν έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια ήταν πως ετούτο το ξεχωριστό κτίριο ήταν και παραμένει εγκαταλελειμμένο. Ένα σύμβολο σε αχρησία και γι' αυτό έρμαιο των φτωχοδιάβολων, που κατά καιρούς το κουρσεύουν για λίγα φύλλα χαλκού.

Οι ευθύνες των διοικούντων την κοινότητα Λιμεναρίων τα χρόνια πριν τον Καλλικράτη και των διοικούντων το δήμο Θάσου από το 1998 μέχρι σήμερα προφανής και αυταπόδεικτες. Μνημεία σαν το "Παλατάκι" ούτε μουσεία γίνονται, ούτε μένουν σκιάχτρα αλλοτινών ένδοξων εποχών. Αναστηλώνονται προκειμένου να φιλοξενήσουν σύγχρονες χρήσεις. Να αποκτήσουν και πάλι ζωή. Αντί για ένα εμβληματικό, μα άχρηστο, κτίριο, το "Παλατάκι" πρέπει να γίνει οργανικό μέρος των Λιμεναρίων. Μόνο έτσι μπορεί αποτελεσματικά να προστατευτεί από το χρόνο. Μόνο έτσι του αξίζει εν τέλει.

Όλα αυτά τα χρόνια οι ταγοί του τόπου δεν τόλμησαν. Αρκέστηκαν στη διεκδίκηση κονδυλίων για εργασίες επισκευής ενός κτιρίου, που ήταν και παραμένει σε αχρησία. Μόνο που τα περιθώρια κάποια στιγμή εξαντλούνται. Το "Παλατάκι" σκιάχτρο δεν έχει μέλλον.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Οφειλόμενη παρηγοριά

- "Τώρα θα τα χαλάσουμε", είπε σαφέστατα ενοχλημένη η νοσοκόμα στην ηλικιωμένη ασθενή, που "τόλμησε" να ρωτήσει τι φάρμακο περιείχε η ένεση που θα της έκανε. Ποιο από τα πολλά προβλήματα υγείας θα αντιμετώπιζε.

Όταν δε, η ασθενής επέμεινε στην απολύτως δικαιολογημένη ερώτησή της, η νοσοκόμα δεν κρατήθηκε. Της εξήγησε ορθά κοφτά ότι αυτές είναι υποθέσεις των γιατρών και των νοσοκόμων και να μην ανακατεύεται. Λίγο αργότερα, όταν μια άλλη ασθενής δίχως συνοδό χτύπησε το κουδούνι ζητώντας να της αλλάξει τον ορό, την κατσάδιασε που δεν είχε μαζί της έναν άνθρωπο να τη φροντίζει.

- "Μα, καλά, μοναχή απόμεινες", της είπε αδιαφορώντας παγερά αν ξύνει κάποια πληγή ανοιχτή.

Τα δυο περιστατικά συνέβησαν προ ημερών στο Νοσοκομείο Καβάλας. Ετούτο το στολίδι, που φτιάχτηκε μετά από αγώνες δεκαετιών για να προσφέρει αναβαθμισμένες υπηρεσίες υγείας στους κατοίκους του νομού και των γύρω νομών. Αρκεί να το συνειδητοποιήσουν το συντομότερο δυνατόν οι γιατροί και οι εργαζόμενοι σε αυτό και να συμπεριφέρονται αναλόγως. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για τέτοιες ανοίκειες συμπεριφορές. Ούτε οι ελλείψεις νοσηλευτικού προσωπικού, που σαφώς και είναι πρόβλημα σοβαρό, ούτε η εντατικοποίηση των ρυθμών εργασίας αρκούν για να δικαιολογήσουν την αγένεια. Το θράσος ανθρώπων καταφανώς απαίδευτων, που δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τη σημασία του κοινωνικού τους ρόλου.

Δεν αντιλαμβάνονται ότι ο ασθενής, κάθε ασθενής, είναι σίγουρος ότι είναι το κέντρο του κόσμου. Θεωρεί, όσο και αν τούτο δεν είναι σωστό, ότι το πρόβλημά του είναι το πλέον σημαντικό και ότι οι γιατροί και οι νοσοκόμες υποχρεούνται να ασχολούνται νυχθημερόν μαζί του. Πρακτικά αυτό είναι αδύνατον. Αλλά όλα ξεπερνιούνται με ένα χαμόγελο παραπάνω. Μια κουβέντα από καρδιάς. Μια εξήγηση επιπλέον, που μία υπερήλικη γυναίκα μπορεί να έχει ξεχάσει τα επόμενα 5 λεπτά. Ή το επόμενο λεπτό. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει οι νοσοκόμες και οι γιατροί να αντιληφθούν ότι δεν κάνουν μια συνηθισμένη δουλειά. Ότι οφείλουν, όσο δίκαια και αν είναι τα κατά καιρούς αιτήματά τους να προσφέρουν αφειδώλευτα παρηγοριά. Ποτέ δεν πρόκειται να πληρωθούν γι αυτό. Αλλά είναι βασικότατη υποχρέωσή τους.

Οι υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις του νέου Νοσοκομείου τους δίνουν την ευκαιρία να γίνουν καλύτεροι. Το οφείλουν στον εαυτό τους και στην κοινωνία. Μα και στους πολλούς γιατρούς και νοσοκόμες συναδέλφους τους που κάνουν τη δουλειά σωστά και είναι κρίμα να τσουβαλιάζονται με τους λίγους ασυνείδητους.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ίσως να 'ναι κι έτσι

Το ΠΑΣΟΚ έχασε πολύτιμο χρόνο μέχρι να ανακοινώσει τους υποψήφιους αντιπεριφερειάρχες. Η καθυστέρηση αυτή στέρησε από τους υποψηφίους συμβούλους και τους επικεφαλής πολύτιμο χρόνο από την παρουσίαση προτάσεων και προγραμμάτων, με στόχο να αποφύγουν να οδηγηθούν σε μια μάχη αμιγώς πολιτική, εισπράττοντας το γενικευμένο θυμό για το σκληρό πρόγραμμα λιτότητας που ακολουθεί η κυβέρνηση. Στην αντίπερα όχθη, οι υποψήφιοι της Ν.Δ. κυκλοφορούν με κυριακάτικα χαμόγελα και κάθε μέρα που περνά δείχνουν να πιστεύουν όλο και περισσότερο στη νίκη. Άλλωστε, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το ΠΑΣΟΚ ακουμπά με σιγουριά στο "μαξιλάρι" των ψήφων της μειονότητας. Η Ν.Δ. φρόντισε να εντάξει στο ψηφοδέλτιό της τον άλλοτε συνεργαζόμενο με το ΠΑΣΟΚ μειονοτικό Μπουρχάν Μπαράτ και προσδοκά βάσιμα στην προσέλκυση σημαντικής μερίδας μειονοτικών ψηφοφόρων.

Στο νομό Καβάλας ο Ανδρέας Μπαλίκας αλωνίζει ρούγες και χωριά με τον αέρα του ανθρώπου, που ούτως ή άλλως δεν έχει τίποτα να χάσει, ενώ στο ΠΑΣΟΚ αφού προηγουμένως ανήγαγαν σε μείζον θέμα την επιλογή μεταξύ του Αρχέλαου Γρανά και του Κώστα Παπακοσμά, δείχνουν μια χαλαρότητα ανεξήγητη. Μια σιγουριά, που μπορεί να αποδειχθεί η μεγαλύτερη παγίδα στο δρόμο προς τις κάλπες.

- Δεν υπάρχει θέμα, έλεγε προχθές εις εκ των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ, τονίζοντας με έμφαση ότι οι υποψήφιοι της Ν.Δ. βγάζουν την εικόνα των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ σε επίπεδο διευρυμένης στις εκλογές του 2006.

- Τότε εμείς κατακτούσαμε δι εφόδου υψώματα στα κορφοβούνια, αλλά οι άλλοι αλώνιζαν στον κάμπο και στις πολιτείες, είπε χαρακτηριστικά, θεωρώντας βέβαιο ότι η νίκη του ΠΑΣΟΚ έχει κλειδώσει πιθανότατα από την πρώτη Κυριακή.

Ίσως να είναι κι έτσι. Άλλωστε, τα ποσοστά της Ν.Δ. συνεχίζουν να κυμαίνονται στα επίπεδα του ΦΠΑ, ενώ ο Καρατζαφέρης πλαγιοκοπεί και η Ντόρα Μπακογιάννη ανακοινώνει τη δημιουργία του νέου κόμματος στις 21 Νοεμβρίου, όπως δήλωσε χθες, μια βδομάδα μετά το δεύτερο γύρο των τοπικών εκλογών. Από την άλλη, οι κάλπες είναι εξ ορισμού γκαστρωμένες και το παιδί αγνώστου πατρός. Η οργή των ανθρώπων, που αισθάνονται ότι έχουν εξαπατηθεί προεκλογικά από τον Γιώργο Παπανδρέου, μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνει χείμαρρος, ικανός να παρασύρει τα πάντα στο διάβα του.

Αν και στη δική μας περιφέρεια είναι αλήθεια πως Δημαράς δεν υπάρχει.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Παράδοξα

Ποτέ δε θα αποδειχθεί "ότι τα μη όντα είναι" υποστήριζε ο Παρμενίδης από την ελληνική Ελέα της Νότιας Ιταλίας, σε αντιδιαστολή με το "τα πάντα ρει" του Ηράκλειτου. Το ον είναι ένα και παρόν έλεγε, αρνούμενος την ύπαρξη του χρόνου. Υπερασπιζόμενος την παρμενίδεια θέση, ο μαθητής του Ζήνων χρησιμοποίησε ένα σύνολο αποδείξεων. Μια σειρά λογικών συνειρμών, που κατέληγαν στη θέση του Παρμενίδη. Τα παράδοξα του Ζήνωνα σκόπευαν στην υπεράσπιση του παρμενιδείου δόγματος ότι η πραγματικότητα (το όντως ον) είναι αναλλοίωτη. Στο πρώτο παράδοξο (της διχοτομίας) η κίνηση είναι αδύνατη. στο δεύτερο (του Αχιλλέα και της χελώνας), ο Αχιλλέας αποτυγχάνει να φτάσει μια προπορευόμενη χελώνα. Στο τρίτο παράδοξο, (παράδοξο του Βέλους), ένα κινούμενο βέλος είναι στην πραγματικότητα ακίνητο. Τέλος, στο τέταρτο παράδοξο, (το παράδοξο του Σταδίου), ο Ζήνωνας δείχνει ότι ο χώρος και ο χρόνος δεν αποτελούνται από ελάχιστα, αδιαίρετα στοιχεία.

Είναι αδύνατον, υποστήριξε ο Ζήνων, να διασχίσεις ένα στάδιο, γιατί πριν το καλύψεις όλο θα πρέπει να καλύψεις το μισό. Πριν καλύψεις το μισό θα πρέπει να καλύψεις το πρώτο τέταρτο. Πριν καλύψεις το πρώτο τέταρτο, το πρώτο όγδοο και ούτω καθεξής μέχρι το άπειρο. Το να διασχίσεις ένα στάδιο ισοδυναμεί λοιπόν με το να διασχίσεις μιαν άπειρη ακολουθία ημίσεων μερών και είναι αδύνατον να διασχίσεις ή ακόμα και να έρθεις σε επαφή με μιαν απειρία διαστημάτων μέσα σε πεπερασμένο χρόνο. Το ίδιο επιχείρημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην περίπτωση του οποιουδήποτε διαστήματος στο χώρο, από όπου έπεται ότι κάθε κίνηση είναι αδύνατη.

Από τον 5ο αιώνα προ Χριστού, μέχρι σήμερα έχουν περάσει πάνω από 2.500 χρόνια, αλλά τα "παράδοξα του Ζήνωνα" δεν έχουν βρει ακόμα μία ικανοποιητική λύση. Αυτός ο οξύς και γνήσιος στοχαστής παίζει ακόμη τον ρόλο του φιλοσοφικού κριτή τόσο για τους σύγχρονους μαθηματικούς, όσο και για τους φυσικούς.

Οσο για μας, ας πάψουμε να βαυκαλιζόμαστε για το κλέος των αρχαίων ημών προγόνων και ας σκεφτούμε στοιχειωδώς λογικά. Πολλοί από αυτούς που έθεσαν υποψηφιότητα για τις εκλογές του Νοεμβρίου δεν είναι ικανοί να μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρα. Και τούτο δεν είναι παράδοξο. Αλλά η όλη αλήθεια. Θα τους εμπιστευτούμε να διαχειριστούν τα κοινά;

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Προκλητικά ανίκανοι

Μπορεί να είναι απλώς ανίκανοι. Άσχετοι με την πολιτική. Παντελώς ανυποψίαστοι για τις δυνατότητες, μα και τις απαιτήσεις, των νέων Περιφερειών. Μα ό,τι και να συμβαίνει τελικά οφείλουν έστω και στο παρά πέντε να βγουν και να αρθρώσουν λόγο πολιτικό. Συγκροτημένο. Οι σκόρπιες υποσχέσεις περί τη δημιουργία Εφετείου στην Καβάλα, την αυτονόητη εξομοίωση των κινήτρων σε όλη την Περιφέρεια και τη δημιουργία της απαραίτητης για την ανάπτυξη υποδομής μπορεί να δείχνουν καλές προθέσεις, αλλά δεν αρκούν. Η νέα εποχή χρειάζεται σχέδιο συγκεκριμένο με αρχή, μέση και τέλος. Χρειάζεται αναπτυξιακό μπούσουλα, προσανατολισμένο έτσι που να μην έρχεται σε αντίθεση με το σεβασμό του φυσικού περιβάλλοντος και για λόγους αρχής, μα και για λόγους αναπτυξιακούς. Τουριστική ανάπτυξη με περιβάλλον υποβαθμισμένο δε νοείται και στην περιφέρεια υπάρχουν περιοχές όπου ο τουρισμός είναι η ραχοκοκκαλιά της οικονομίας όπως η Θάσος.

Μα δεν είναι μόνο ο τουρισμός. Είναι τα λιμάνια της Αλεξανδρούπολης και της Καβάλας, τα οικοσυστήματα του Εβρου και του Νέστου, ο ορεινός όγκος και η αναγκαιότητα υπέρβασης του γραφειοκρατικού κυκεώνα, που αποθαρρύνει την εφαρμογή κάθε ρηξικέλευθης επιχειρηματικής ιδέας. Δεν είναι μόνο η περίπτωση των δυο εξαδέλφων από την Ελλάδα, που απέφυγαν συνειδητά το λαβύρινθο της ελληνικής γραφειοκρατίας, ίδρυσαν εταιρεία μέσω Ιντερνετ σε 15 λεπτά στη Silicon Valey, η οποία εξαγοράστηκε από την Google. Υπάρχει σημαντικό ανεκμετάλλευτο επιστημονικό δυναμικό, που υπό προϋποθέσεις μπορεί είτε να στραφεί στο επιχειρείν, είτε να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε ιδιώτες ικανούς να δημιουργήσουν επιχειρήσεις ικανές να σταθούν στο διεθνή ανταγωνισμό. Αρκεί να υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Το κατάλληλο περιβάλλον. Αρκεί να είναι λυμένα τα βασικά, προκειμένου να αποφασίσουν ότι η δική μας περιοχή προσφέρεται για την υλοποίηση των σχεδίων τους.

Δεν είναι εύκολα όλα τούτα στη γελοία ελληνική πραγματικότητα. Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι, με αυτό που πρόκειται να συμβεί από τη νέα χρονιά με τις υπηρεσίες των νομαρχιών και τους έμπειρους υπαλλήλους τους να αναζητούν το νέο τους ρόλο στις περιφέρειες και τους μεγάλους καλλικρατικούς δήμους.

Η κυβέρνηση, προκλητικά ανίκανη να φέρει σε πέρας το εγχείρημα της διοικητικής μεταρρύθμισης που η ίδια προωθεί, δεν έχει προνοήσει για τα βασικά. Αυτό είναι που κάνει το ρόλο των νέων αρχόντων της αυτοδιοίκησης σε δήμους και περιφέρειας ακόμα πιο σημαντικό.

Αρκεί να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της ευθύνης τους. Όπως και οι ψηφοφόροι το δικό τους.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Αφιλόξενη Ελλάδα

Η εταιρία Blindtype που ίδρυσαν δυο ξαδέλφια από την Ελλάδα, οι Κώστας Ελευθερίου και Πάνος Πετρόπουλος, εξαγοράστηκε πρόσφατα από την Google. Τα δυο ελληνόπουλα έλυσαν το πρόβλημα που εμφάνιζαν οι οθόνες αφής των κινητών, την λεγόμενη "αρρώστια των χοντρών δακτύλων". To Blindtype είναι μια εφαρμογή η οποία υπόσχεται να αλλάξει τον τρόπο που πληκτρολογούσαμε μέχρι σήμερα στα smartphones, προσφέροντας ταχύτητα, ακρίβεια και σχεδόν καθόλου λάθη. Η εφαρμογή δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα, αλλά είναι πολλά υποσχόμενη. Οι κατασκευαστές ισχυρίζονται ότι είναι πολύ δύσκολο να πληκτρολογηθεί μια λέξη λάθος. Ο αλγόριθμος που ανακάλυψαν, μαντεύει με ακρίβεια το γράμμα που θέλει να πατήσει ο χρήστης, ακόμα και αν πατήσει δίπλα από αυτό. Αν για παράδειγμα πληκτρολογήσει τα γράμματα "vqsyrudik", αυτά θα εμφανίσουν "beautiful".

Το ποσό της εξαγοράς δεν έγινε γνωστό, από τους δύο Έλληνες. Πάντως, το λογισμικό T9, που διευκόλυνε τη δακτυλογράφηση κειμένων στα κινητά προηγούμενης τεχνολογίας, είχε πουληθεί το 1999 έναντι 350 εκατ. δολαρίων. Δεν ήταν η πρώτη τους επιτυχία. Προηγήθηκε μια άλλη εφαρμογή iSteam, μιας από τις πιο δημοφιλείς εφαρμογές του iPhone, την οποία έχουν "κατεβάσει" περισσότερα από 3 εκατ. άτομα, σε όλο τον κόσμο, γεγονός που δεν πέρασε απαρατήρητο από το λάτρη των νέων τεχνολογιών Γιώργο Παπανδρέου, που το ανέφερε στην πρόσφατη ομιλία του στη ΔΕΘ για να καταδείξει τη δυναμική της καινοτομίας.

Αυτό που παρέλειψε να αναφέρει ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι ότι η εταιρία Blindtype ιδρύθηκε σε διάστημα 15 λεπτών στη Silicon Valey, με τη συμπλήρωση μιας απλής φόρμας μέσω Ιντερνετ γιατί τα δυο ξαδέλφια δεν μπήκαν καν στη διαδικασία να αντιμετωπίσουν τον Μινώταυρο της ελληνικής γραφειοκρατίας. Σε τούτο τον κόσμο το μικρό, προτίμησαν εξαρχής να δραστηριοποιηθούν σε έδαφος ευνοϊκό για νέες επενδύσεις. Το iSteam δημιουργήθηκε στη Βρετανία. Το blindtype στη Silicon Valey. Η Ελλάδα της μιζέριας, δέσμια της γραφειοκρατίας, ήταν και παραμένει αφιλόξενη σε νέες ιδέες και επενδύσεις.

Στα λόγια, οι κυβερνήσεις των τελευταίων τριάντα χρόνων ενθάρρυναν τους νέους να επενδύσουν, να καινοτομήσουν, να τολμήσουν. Ορκίζονταν στην Ελλάδα της εξωστρέφειας και της καινοτομίας. Στην πράξη, η Ελλάδα ήταν και παραμένει αφιλόξενη για νέους τολμηρούς επενδυτές.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Λαγούμια

Η επιχείρηση επιστροφής στη γη των εγκλωβισμένων επί μήνες 33 μεταλλωρύχων στη Χιλή σε απόσταση 620 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της γης καταδεικνύει τις ανεξάντλητες δυνατότητες που προσφέρει σήμερα η τεχνολογία για τη σωτηρία του ανθρώπου. Οι άνθρωποι αυτοί σε μια άλλη εποχή θα ήταν τελειωμένοι. Όχι μόνο δεν υπήρχε περίπτωση να ζουν στα έγκατα της γης επί μήνες τροφοδοτούμενοι με τα απαραίτητα υπό επιστημονική παρακολούθηση, αλλά δεν θα υπήρχε τρόπος ανάσυρσής τους στην επιφάνεια. Κι όμως το θαύμα -γιατί περί θαύματος πρόκειται- έγινε. Οι άνθρωποι αυτοί, εγκλωβισμένοι από τον Αύγουστο στα έγκατα της γης επιβίωσαν και έπειτα από 69 μέρες ανασύρθηκαν ο ένας μετά τον άλλο σώοι μέσω αυτής της κάψουλας του "Φοίνικα" όπως τον ονόμασαν. Σπουδαία δουλειά.

Μα και θεαματική. Με αναλύσεις επί αναλύσεων, ανάδειξη τεχνολογίας αιχμής και με τις τηλεοράσεις εκεί να αναμεταδίδουν σε πραγματικό χρόνο την επιχείρηση σε όλο τον κόσμο το μικρό το μέγα. Σπουδαίο πράγματι γεγονός. Αδιαμφισβήτητα.

Μα τίποτα δε θα είχε γίνει αν αυτοί οι 33 άνθρωποι αντιμετώπιζαν στη ζωή τους μια αναποδιά πιο πεζή, όπως για παράδειγμα να βγουν στην ανεργία και να μη βρίσκουν δουλειά τα επόμενα 5 χρόνια. Να μην είναι σε θέση να προσφέρουν στα παιδιά τους τα στοιχειώδη.

Τίποτα δε θα είχε συμβεί εάν είχαν μείνει άστεγοι σε μια μεγαλούπολη. Όπως ουδέν συμβαίνει με τα πρεζόνια που πεθαίνουν καθημερινά δίπλα μας, περιμένοντας να πάρουν σειρά στα προγράμματα απεξάρτησης που καρκινοβατούν ελλείψει κονδυλίων. Όπως ουδέν συμβαίνει με τα θύματα της νόσου Αλτσχάιμερ εάν δε φροντίσει γι' αυτά το στενό οικογενειακό τους περιβάλλον, με το κόστος που τούτο συνεπάγεται. Όπως ουδέν συμβαίνει με τα παιδάκια της Αφρικής, που πεθαίνουν κάθε πέντε δευτερόλεπτα. Κάθε πέντε δευτερόλεπτα και ένα παιδί. Συγκλονιστικό δεν είναι; Η διάσωσή τους όμως μπορεί να συμβεί με τρόπο πεζό. Με λίγο φαϊ και τα στοιχειώδη: Καθαρό νερό, ρούχα, παπούτσια. Δίχως αναλύσεις, κάψουλες και σχεδιαγράμματα.

Άλλο δεν απομένει από το να παίξουμε με τους όρους του παιχνιδιού. Να σκάψουμε μεγάλα λαγούμια για τους άνεργους και τους άστεγους. Για τις γυναίκες του μουσουλμανικού κόσμου, που λιθοβολούνται μέχρι θανάτου εις το όνομα του Αλλάχ. Για τα παιδάκια της Αφρικής που λιμοκτονούν. Για τις πολύτιμες ανθρώπινες ζωές που χάνονται για κάτι βρώμικα πετράδια αξίας εκατομμυρίων ευρώ.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ο θυμός περπατά στους δρόμους

Η απέλπιδα προσπάθεια των υποψηφίων να πείσουν για την εντιμότητα των προθέσεων και την ικανότητά τους στο διοικείν και η δυσπιστία των πολιτών δεν είναι πρωτοφανή. Κάθε άλλο. Είναι συστατικά στοιχεία κάθε εκλογικής αναμέτρησης. Αυτό που πιθανότατα είναι πρωτοφανές είναι το μέγεθος της αποστροφής των πολιτών από την πολιτική. Ο θυμός για τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα των πολιτικών, που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού και στα νύχια των αρπακτικών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ξεχειλίζει. Περπατά στους δρόμους και στα καφέ με τα μανιτάρια κόντρα στην αντικαπνιστική υστερία. Αντάμα με την απόγνωση λόγω ανεργίας και περικοπών. Εισοδημάτων και ελπίδων. Αυτό είναι βέβαιο. Κατ' επέκταση είναι πολύ πιθανό να εκφραστεί με ανεπανάληπτη αποχή ιδίως στο δεύτερο γύρο, όταν δεν θα υπάρχει λόγος υπερψήφισης φίλων και συγγενών. Αυτό που μένει να απαντηθεί είναι ποιοι θα πληρώσουν τα σπασμένα. Οι εκλεκτοί του κυβερνώντος κόμματος, που είναι λογικό να χρεωθούν μέρος έστω της φθοράς για την πολιτικής της λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση; Ή οι εκλεκτοί της "μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης", που πια ούτε φιλελεύθερη είναι, ούτε μεγάλη; Κυριακή, κοντή γιορτή.

Επιχειρώντας μια σύνοψη των όσων έχουν μεσολαβήσει το τελευταίο διάστημα σε επίπεδο νομού, μπορεί κανείς να πει πως σε επίπεδο δήμου Καβάλας η μετωπική αντιπαράθεση των Κωστή Σιμιτσή και Θόδωρου Καλλιοντζή στερεί ζωτικό χώρο για τους υπόλοιπους υποψηφίους και καθιστά το έργο τους ακόμα δυσκολότερο. Στο Παγγαίο, ναι μεν οι συσχετισμοί ευνοούν τους υποψηφίους που στηρίζονται από τη συντηρητική παράταξη, αλλά η ένταση της αντιπαράθεσης μεταξύ των Γιάννη Φιλόσογλου και Χαράλαμπου Χρυσανίδη, λειτουργεί υπέρ του Βασίλη Ξουλόγη, που μπορεί υπό προϋποθέσεις να κάνει την ανατροπή στη δεύτερη Κυριακή. Στο Νέστο, ο Σάββας Μιχαηλίδης παραμένει το φαβορί της κούρσας, ενώ στη Θάσο τα πάντα μπορούν να συμβούν. Της επανεκλογής του Λευτέρη Μερέση συμπεριλαμβανομένης, αν και φαίνεται πολύ δύσκολο.

Σε επίπεδο περιφερειακών εκλογών ξεχωρίζει μέχρι σήμερα η δέσμευση του Αρη Γιαννακίδη της "Κοινωνικής Συμμαχίας" περί την εξίσωση των κινήτρων σε όλη την Περιφέρεια. Μένει να αποδειχθεί εάν υπάρχουν ακόμα ψηφοφόροι, που να πείθονται από τις εξαγγελίες και τις δεσμεύσεις των υποψηφίων λίγους μόνο μήνες μετά την επαναλαμβανόμενη δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου πως "λεφτά υπάρχουν".

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Κάθε πέντε δευτερόλεπτα

Το πρόβλημα με τα ειδικά παπούτσια για τους διαβητικούς μπορεί να λύθηκε δικαίως, αλλά τα πανηγύρια για τη λύση είναι υπόθεση του Αυτιά και των ομοίων του. Διότι επί της ουσίας το πρόβλημα δεν ήταν τα παπούτσια, που ούτως ή άλλως δεν αρκούν για να σωθεί ένα μαυρισμένο και εν τέλει τελειωμένο πόδι. Για τους διαβητικούς, το πρόβλημα όπως το έθεσε ο Νίκος Καλφόπουλος από τη "Γλυκιά Αγκαλιά" του νομού Καβάλας, είναι ότι η Πολιτεία δε δίνει βαρύτητα στην πρόληψη. Τσιγκουνεύεται τις ταινίες μέτρησης σακχάρου και τα κονδύλια που απαιτούνται για τη λειτουργία διαβητολογικών ιατρείων, που θα μπορούσαν να εκπαιδεύσουν τους ασθενείς έτσι ώστε να μη φτάνουμε στον ακρωτηριασμό και την αιμοκάθαρση.

Το γενικότερο πρόβλημα που αναδεικνύει η κυνικότητα της απόφασης, που θεωρεί περιττή την αγορά ειδικών παπουτσιών για πόδια που θα ακρωτηριαστούν σε ένα-δυο χρόνια είναι ο σύγχρονος Καιάδας στον οποίο ρίχνονται καθημερινά χιλιάδες.

Δεν είναι μόνο οι διαβητικοί. Είναι οι ψυχικά ασθενείς που πεθαίνουν αβοήθητοι, καθώς τα κονδύλια που διατίθενται για την ψυχική υγεία δεν αρκούν για τη λειτουργία των Κέντρων Ψυχικής Υγείας, που δεν μπορούν να λειτουργήσουν δίχως προσωπικό. Για όσους τυχόν δεν το έχουν αντιληφθεί η κατάθλιψη εκτιμάται ότι θα είναι η νούμερο 2 θανατηφόρα ασθένεια το 2020.

Είναι οι ασθενείς του AIDS, που μπορεί στη δύση να αποτελεί ένα σοβαρότατο πρόβλημα, αλλά στις χώρες του τρίτου κόσμου "περπατά" στα σοκάκια των παραγκουπόλεων, κατά πώς το περιέγραψε ένας ιερωμένος σε Ιεραποστολή. Είναι οι γέροι και οι γριές που στην Αθήνα άρχισαν να εγκαταλείπονται στους δρόμους, όπως κάποιοι στην Καβάλα παρατούν στα ορεινά τα σκυλιά που βαρέθηκαν. Είναι οι συνταξιούχοι, τα πενιχρότατα εισοδήματα των οποίων πετσοκόπηκαν περαιτέρω γιατί έτσι διέταξαν οι φωστήρες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, μην τυχόν και χάσουν κάνα φράγκο οι Γερμανοί τραπεζίτες. Είναι οι νέοι, που μεγαλώνουν παπαγαλίζοντας με μυαλά περιφραγμένα ώστε να μπορέσουν να μπουν σε μια ανώτερη σχολή, που άλλο δεν τους διασφαλίζει από μια θέση ανεργίας με πτυχίο, ή μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών.

Είναι τα 27.000 παιδάκια του τρίτου κόσμου που πεθαίνουν κάθε μέρα που περνά λόγω φτώχειας. Κάθε πέντε δευτερόλεπτα και ένα παιδί.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Είδηση

Η είδηση έχει ως εξής: Πραγματοποιήθηκε σύσκεψη για τους απολυμένους από Κοθάλη, Δελφίνι και αλλαχού στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Καβάλας.

Δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Η σύσκεψη έπρεπε να γίνει στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Καβάλας. Αυτός είναι ο δευτεροβάθμιος συνδικαλιστικός φορέας του νομού Καβάλας, αυτός διοργανώνει τις συσκέψεις και συντονίζει τον αγώνα. Αυτή είναι η διαδικασία θεσμικά. Τυπικά. Σεβόμενοι το τυπικό πήγαν και οι βουλευτές του νομού και ο εκπρόσωπος του υφυπουργού Υγείας και είπαν τα τυπικά. Ότι δηλαδή πρέπει κάτι να γίνει με το υπουργείο Εργασίας προκειμένου να επιδοτηθούν οι άνεργοι. Να αναζητηθούν θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, να επιδοτηθούν για να βρουν αυτοί οι άνθρωποι δουλειά. Άλλωστε, είναι προτιμότερο να επιδοτείται η εργασία, παρά η ανεργία.

Τυπικά. Ουσιαστικά όμως όσοι πήγαν σε τούτη τη σύσκεψη κορόιδεψαν συνειδητά εαυτούς και αλλήλους. Διότι το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Καβάλας μόνον τυπικά υφίσταται. Ουσιαστικά ό,τι απόμεινε είναι ένα όμορφο ανακαινισμένο κτίριο επί της οδού Δαγκλή, αναπόσπαστο μέρος ενός εκπληκτικής ωραιότητας συμπλέγματος καπναποθηκών, που θυμίζει συνδικαλιστικούς αγώνες της παλιάς καπνούπολης. Ένα όμορφο ανακαινισμένο κουφάρι, που τα τελευταία χρόνια έχει μόνο αρχιτεκτονική και ιστορική αξία. Αυτή η παρέα, που υπό τον Παναγιώτη Τιάκα κατοικοεδρεύει εντός και νέμεται τη σφραγίδα και την ιστορία του ΕΥΚ, με την απόλυτη ευθύνη του συνόλου των στελεχών του τοπικού ΠΑΣΟΚ, ουδέν αντιπροσωπεύει. Ο μόνος λόγος ύπαρξής της είναι η διατήρηση των οφιτσίων και του δικαιώματος του επικεφαλής να διεκδικεί από καιρού εις καιρόν έτερον αξίωμα όπως αυτό του αντιπεριφερειάρχη του ΠΑΣΟΚ στην Καβάλα. Μα και να συμβάλλει αποφασιστικά με πλειοψηφία που παραπέμπει σε τυραννικά καθεστώτα του τρίτου κόσμου στην εκλογή του εκάστοτε προέδρου της ΓΣΕΕ, που στη συνέχεια ανταποδίδει στηρίζοντας αναφανδόν τον Τιάκα. Τόσο κυνικά. Τόσο ξεδιάντροπα.

Εν κατακλείδι, ούτε οι εργαζόμενοι, ούτε οι άνεργοι έχουν κάτι να περιμένουν από τέτοιες συσκέψεις, που διοργανώνουν φορείς, που μόνον κατ' ευφημισμόν εκπροσωπούν τον κόσμο της εργασίας. Οπότε η είδηση πρέπει να ξαναγραφεί ως εξής:

"Στο κατ' όνομα Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Καβάλας, που διοικεί ο τύποις πρόεδρος Παναγιώτης Τιάκας συγκλήθηκε μια τυπική σύσκεψη για τους απολυμένους". Και τα σκυλιά δεμένα.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ελλειμμα δημοκρατίας "Καλλικρατικόν"

Η αποχώρηση του Νίκου Ξανθόπουλου από την προεκλογική κούρσα για τον δήμο Καβάλας καταδεικνύει το μεγαλύτερο πρόβλημα του "Καλλικράτη": Το πρόβλημα δημοκρατίας. Αντιπροσώπευσης. Ο Καλλικράτης απαλλοτριώνει το δεδομένο δικαίωμα στις τοπικές εκλογές των "ωραίων τρελών" σαν τον Ξανθόπουλο να βγαίνουν στο προσκήνιο και να τολμούν να αμφισβητούν την παντοδυναμία των κομμάτων, διεκδικώντας την ψήφο των πολιτών. Μα και να εκλέγονται. Να τολμούν να βγάζουν τη γλώσσα τους στα κόμματα όχι με την ετικέτα του "τρελού", του γραφικού, αλλά του ανεξάρτητου που υπό προϋποθέσεις μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Δικαίωμα που σε επίπεδο εθνικών εκλογών δεν υπάρχει. Εκεί οι ωραίοι τρελοί σαν τους Κ.Ο.Τ.Ε.Σ. (Καπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την Εικαστική Ανασυγκρότηση), που είναι και στην αιχμή της επικαιρότητας λόγω της αντικαπνιστικής υστερίας, μπορούν μεν να κατέλθουν στις εκλογές, αλλά περιθώριο εκλογής δεν υπάρχει. Κανένα.

Στην αυτοδιοίκηση όμως το περιθώριο αυτό υπήρχε. Στις τοπικές εκλογές οι παρέες έγραφαν συχνά-πυκνά ιστορία, κόντρα στις επιταγές των κομμάτων. Οι "αντάρτες", κατά τον ατυχέστατο χαρακτηρισμό, είχαν όχι μόνο το δικαίωμα να εκτεθούν στο εκλογικό σώμα και να δώσουν το δικό τους τόνο στον προεκλογικό αγώνα, αλλά υπό προϋποθέσεις ακόμα και να εκλεγούν κόντρα στη θέληση των κομμάτων.

Απειρα τα παραδείγματα, με πιο νωπά στο νομό Καβάλας την περίπτωση του Λάζαρου Τσαταλμπασίδη στο δήμο Φιλίππων και του Χαράλαμπου Χρυσανίδη στο δήμο Ελευθερών. Μα στο πλαίσιο του "Καλλικράτη" δεν έχει αφεθεί η παραμικρή χαραμάδα για ανεξάρτητους. Ούτε καν για μικρούς κομματικούς σχηματισμούς όπως η νεοπαγής Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη, που δυσκολεύεται να σχηματίσει ψηφοδέλτιο στην περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Στην εποχή του "Καλλικράτη" οι ανεξάρτητες φωνές καταπνίγονται. Φιμώνονται. Οσοι όπως ο Νίκος Ξανθόπουλος τολμούν να αμφισβητούν τα κομματικά κελεύσματα και να σηκώνουν τη σημαία του ανεξάρτητου μπαίνουν στο περιθώριο.

Ελάχιστη σημασία έχει αν ο κ. Ξανθόπουλος προέρχεται από τη Ν.Δ. Εάν αποδείκνυε με τις προτάσεις και τη δράση του ότι πράγματι κάτι είχε να εισφέρει στο δημόσιο διάλογο ή απλά ήταν ένας πικραμένος δεξιός, που ήθελε να κατεβεί υποψήφιος δήμαρχος Καβάλας για ένα καπρίτσιο. Δε θα το μάθουμε ποτέ. Όπως πιθανότατα δεν θα μάθουμε αν η "Δημοκρατική Αριστερά" έχει κάτι να πει για την περιφέρεια.

Η δημοκρατία στην εποχή του Καλλικράτη κόντυνε. Μίκρυνε και δεν τους χωρά πια.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Δυο λάθη

Ηταν λάθη. Δυο ανεπίτρεπτα λάθη που συνέβησαν τις τελευταίες μέρες καταδεικνύοντας το τεράστιο έλλειμμα πολιτικής αναξιοπιστίας του ελληνικού δημόσιου βίου, που είναι η πηγή όλων των δεινών. Αποδεικνύοντας εμφαντικά ότι όσοι επιμένουν ότι το μέγα πρόβλημα της χώρας είναι το δημοσιονομικό σφάλλουν. Το δημοσιονομικό αδιέξοδο και το απόλυτο αναπτυξιακό αδιέξοδο είναι συμπτώματα του τεράστιου πολιτικού ελλείμματος, που τα δημιούργησε. Πολιτικοί οργανισμοί φθαρμένοι και βαθύτατα διεφθαρμένοι, καθοδηγούμενοι από ανόητα πολιτευτάκια έχουν προκαλέσει τα αδιέξοδα και έχουν οδηγήσει τη χώρα δεμένη πιστάγκωνα στα αρπακτικά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και στους διεθνείς τοκογλύφους.

Το πρώτο γελοιωδέστατο λάθος ήταν η παραίτηση του διοικητή του Νοσοκομείου Καβάλας Σάββα Κοσμίδη. Μια παραίτηση που είχε υποβληθεί ως μέσο άσκησης πίεσης για να λυθούν τα προβλήματα με τη στελέχωση του ογκολογικού τμήματος και την απολύτως απαραίτητη ενίσχυση του ιατρικού προσωπικού. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας υπό τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου τότε δεν έκανε την παραίτηση δεκτή. Δόθηκαν υποσχέσεις και ο Κοσμίδης δεν επέμεινε. Μα τα "τσακάλια" του υπουργείου Υγείας δεν το πήραν χαμπάρι. Η ανακληθείσα "παραίτηση" δημοσιεύτηκε στο φύλλο εφημερίδας της Κυβέρνησης, ο Κοσμίδης οργίστηκε και γύρισε στη δουλειά του στο Τελωνείο, αφήνοντας τους αστείους να παίζουν "τέτρις" με τη δημόσια διοίκηση.

Δεύτερο εξίσου γελοίο λάθος ήταν το δελτίο Τύπου που εξεδόθη από την παράταξη "Κοινωνική Συμμαχία" που υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ στην περιφέρεια, με επικεφαλής τον υποψήφιο αντιπεριφερειάρχη Καβάλας Αρχέλαο Γρανά. Ο Γρανάς συνάντησε κάπου σε μια κοινωνική εκδήλωση τον πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Καβάλας Χρυσόστομο Κεβρεκάκη αντάλλαξαν μια καλημέρα του Θεού και την επομένη κυκλοφόρησε δελτίο Τύπου σύμφωνα με το οποίο ο Γρανάς είχε συναντηθεί με τη διοίκηση του Δικηγορικού Συλλόγου, συζήτησε με τα μέλη της όλα τα προβλήματα και μάλιστα δεσμεύτηκε ότι θα λύσει άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του εκκρεμότητες δεκαετιών όπως το αίτημα για τη δημιουργία Εφετείου με έδρα την Καβάλα. Τόση ελαφρότητα.

Ηταν λάθη θα πει κανείς. Ναι. Μα ενδεικτικά του επικίνδυνου ερασιτεχνισμού που διέπει όσους ασχολούνται με τα κοινά. Λάθη, που εξηγούν γιατί επί Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου δεν υπήρχε περίπτωση να δοθεί στα σοβαρά μάχη με τους νταβατζήδες της υγείας με ελάχιστα έστω περιθώρια επιτυχίας. Λάθη, που δείχνουν ότι ο σχεδιασμός για το αύριο των περιφερειών είναι σχεδιασμένος στο ποδάρι από ανθρώπους που αποδεικνύεται ότι δεν είναι ικανοί ένα σωστό δελτίο Τύπου να συντάξουν.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ερασιτέχνες της πολιτικής

Οι ερασιτέχνες της πολιτικής είναι που λείπουν. Αυτοί που ανεξάρτητα από το πολιτικό στρατόπεδο στο οποίο ανήκουν διαχωρίζουν την ενασχόλησή τους με τα κοινά με την επαγγελματική τους πορεία. Στη δουλειά κάνουν τους απαραίτητους για κάθε επαγγελματική διαδρομή συμβιβασμούς. Βάζουν νερό στο κρασί τους. Μα στην πολιτική δεν κάνουν βήμα πίσω. Μένουν ανυποχώρητοι στις θέσεις τους γιατί απλά ουδέποτε λειτούργησαν ως επαγγελματίες. Ως παίκτες που μπήκαν στο πολιτικό παιχνίδι για να βγουν μόνο ως συνταξιούχοι.

Ένας τέτοιος άνθρωπος, που παραιτήθηκε προ ημερών από το πολιτικό του πόστο αποφασισμένος να μην ξαναγυρίσει, είναι ο Σάββας Κοσμίδης. Όταν προ μηνών είχε υποβάλλει την παραίτησή του από την προεδρία του Νοσοκομείου, διεκδικώντας πολύ συγκεκριμένες δεσμεύσεις για ζητήματα του Νοσοκομείου δεν αστειευόταν. Το εννοούσε, με την άνεση και τη σιγουριά του ανθρώπου, που ουδέποτε έκλεισε πίσω του την πόρτα του Τελωνείου. Απλά κάποια στιγμή την άνοιξε για να αναλάβει την προεδρία του Νοσοκομείου και φεύγοντας φρόντισε να την αφήσει μισάνοιχτη δια πάν ενδεχόμενο. Όταν προ ημερών αντελήφθη ότι οι "φωστήρες" του υπουργείου Υγείας την προώθησαν, αν και στο μεταξύ οι προϊστάμενοί τους τον είχαν πείσει να την αποσύρει, δε δίστασε στιγμή. Πήρε το καπελάκι του και γύρισε στο γραφείο του. Θα μπορούσε να μείνει και να υποβάλλει και πάλι το φάκελό του. Μα αυτός απλά αρνήθηκε να συμμετέχει σε μια τόσο κακοπαιγμένη παράσταση. Αντελήφθη ότι ο αγώνας του υπονομευόταν καθημερινά από τους μανδαρίνους της δημόσιας διοίκησης.

Την ίδια στάση, αν και με διαφορετικές πορείες και αφορμές επέλεξαν και άλλοι δυο άνθρωποι που υπηρέτησαν το χώρο της αυτοδιοίκησης. Ο πρώην δήμαρχος Χρυσούπολης Στέργιος Γκουλφάς, που μετά από δυο τετραετίες επέστρεψε στο φροντιστήριό του και ο πρώην νομάρχης Καβάλας και περιφερειάρχης Θεσσαλίας Γιάννης Καρατζιώτης, που ξαναφόρεσε την ποδιά του οδοντίατρου και προσφέρει τις υπηρεσίες του στο Νοσοκομείο Καβάλας. Αυτοί οι δυο απλώς γιατί θεώρησαν ότι ολοκλήρωσαν το έργο τους.

Αλήθεια, γιατί να μη θεσπιστούν κάποτε οι δυο θητείες σε δήμους και περιφέρειες; Οι "φρανκεστάιν" της αυτοδιοίκησης δημιουργούνται ως επί το πλείστον μετά τις δύο πρώτες δημιουργικές στον ένα ή στον άλλο βαθμό θητείες.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Δεν υπάρχουν βεβαιότητες

Οι αντιδράσεις στη δημιουργία αιολικού πάρκου από τη Χρυσή Ακτή στη Σκάλα Παναγίας ως το Φανάρι Ροδόπης είναι εύλογες. Ουδεμία σχέση έχουν με τις υπερβολικές και εν τέλει ανεκδιήγητες αντιδράσεις στην εγκατάσταση Κέντρου Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών για παράδειγμα. Εν προκειμένω, η δημιουργία ετούτου του αιολικού πάρκου μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τον τουρισμό και την αλιεία. Η απόσταση των ανεμογεννητριών από την ακτή θα είναι περίπου 1,5 χιλιόμετρο, ενώ θα δημιουργηθούν τσιμεντένιοι πυλώνες ύψους 45 μέτρων, που αντιστοιχούν σε μία 15ροφη οικοδομή. Το σύνολο του πάρκου θα περιλαμβάνει περίπου 270 πανύψηλους πυλώνες των 45 μέτρων. Μα δεν είναι μόνο η αισθητική ρύπανση. Είναι οι πιθανές αρνητικές συνέπειες αυτής της αναμφισβήτητα μεγάλης παρέμβασης στην ισορροπία του βυθού. Στα ιχθυαποθέματα αυτού του σημαντικού ψαρότοπου, από όπου αλιεύονται ετησίως περίπου πέντε τόνοι ψαριών.

Σίγουρα οι υπερβολές και οι υστερίες δε βοηθούν. Οι τοπικοί φορείς οφείλουν με υπευθυνότητα να μάθουν τι ακριβώς περιλαμβάνει ο σχεδιασμός και αναλόγως να αντιδράσουν. Όχι σώνει και καλά για να ακυρώσουν τη δημιουργία του αιολικού πάρκου, αλλά ενδεχομένως για να αλλάξουν -εάν τούτο είναι δυνατόν- εκείνα τα σημεία του σχεδιασμού, που επηρεάζουν το θαλάσσιο οικοσύστημα και μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στην αλιεία και στον τουρισμό.

Πάντως σε κάθε περίπτωση η συγκεκριμένη επένδυση είναι καλή τροφή για σκέψη. Μα και για αναθεώρηση βεβαιοτήτων. Καλές και χρήσιμες οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο εν τέλει αν αρκούν για να καλύψουν τις ενεργειακές μας ανάγκες δίχως την επιβάρυνση στο περιβάλλον, που συνεπάγεται η χρήση των συμβατικών μορφών ενέργειας. Πολύ περισσότερο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι όντως συμβάλλουν όσο νομίζουμε στην προστασία του περιβάλλοντος, εάν συνυπολογιστεί η σχέση απόδοσης και περιβαλλοντικού κόστους.

Με άλλα λόγια, κάθε ανθρώπινη παρέμβαση βλάπτει στον ένα ή στον άλλο βαθμό το περιβάλλον. Στόχος και υποχρέωσή μας είναι να αναζητούμε τις πλέον ανώδυνες περιβαλλοντικά επιλογές, που συγχρόνως είναι αποδοτικές. Ένα είναι βέβαιο. Ότι δεν υπάρχουν βεβαιότητες.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Κινέζοι τουρίστες

"Αυτοί ρε θα μας τρελάνουν. Δε φτάνει που έχουν καταστρέψει τη χώρα, τώρα μας υπόσχονται Κινέζους τουρίστες. Έχει και το δούλεμα τα όριά του", μού είπε έξω φρενών. Μόλις είχε δει σε τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων τη σύναψη διακρατικών συμφωνιών Ελλάδας-Κίνας διανθισμένες με τις κλασσικές δηλώσεις των επισήμων και οργίστηκε για πολλοστή φορά. Όχι άδικα. Κουράστηκε να ακούει κούφια λόγια από αυτούς που κυβερνούν ετούτο τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν αντέχει άλλες υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Έχει συνειδητοποιήσει ότι κατοικεί σε μια χώρα, που ουσιαστικά δεν υφίσταται ως συντεταγμένη Πολιτεία. Σε ένα κράτος, κουρσεμένο από τα λαμόγια και τα τρωκτικά, που είτε ανελίσσονται στην κομματική ιεραρχία, είτε διαπλέκονται με αυτήν. Διαπιστώνει συχνά πυκνά τους αλλεπάλληλους θριάμβους των ηλιθίων σε όλο το μήκος και πλάτος της πολιτικής ζωής. Μπούχτισε πια. Ευκολίες του τύπου "Κινέζοι τουρίστες" που εκτοξεύονται ανέξοδα από άδεια κουστούμια όχι μόνο δεν του λένε τίποτα, αλλά τον θυμώνουν ακόμα περισσότερα.

Μόνο, που εν προκειμένω, παρά τη δικαιότατη οργή του και την απολύτως δικαιολογημένη δυσπιστία του για τους ηλιθίους που πρωταγωνιστούν στο δημόσιο βίο, ευκαιρία υπάρχει και μάλιστα τόσο μεγάλη που δε χωρά στο μυαλό μας. Ένα μικρό ποσοστό των κατοίκων της αχανούς χώρας, που αισίως αριθμεί 1.337.722.000 κατοίκους να θελήσει να κάνει διακοπές στην Ελλάδα αρκεί για να αλλάξουν άρδην τα δεδομένα. Οι Κινέζοι είναι το 20% των κατοίκων αυτού του μικρού πλανήτη. Επιπλέον, είναι λάτρεις του ελληνικού πολιτισμού, του μοναδικού στον κόσμο που θεωρούν ισάξιο του δικού τους. Οι συμφωνίες αυτές μπορούν κάλλιστα να αποτελέσουν την απαρχή μιας νέας εποχής για το εμπόριο και τον τουρισμό. Δεν υπάρχει λόγος να περιμένουμε την εξέλιξη του εγχειρήματος από την κεντρική κυβέρνηση. Οι νέοι "καλλικρατικοί" δήμοι μπορούν να επωφεληθούν, μα και να προηγηθούν. Να συνάψουν συμφωνίες και να φροντίσουν ώστε οι φράσεις "Κινέζοι τουρίστες" ή "εμπορικές συναλλαγές με την αχανή αγορά της Κίνας" να μην ηχούν ως ανέκδοτο ή ως φούμαρο προεκλογικό.

Μα πού να ελπίσει κανείς όταν η προεκλογική κίνηση στον τουριστικό δήμο Θάσου τείνει να ξεπέσει σε μια άγονη αντιπαράθεση βορείων και νοτίων; Μια αντιπαράθεση, που έχει πάρει σάρκα και οστά εξαιτίας της προκλητικής ανικανότητας της δημοτικής Αρχής, που είτε δεν μπόρεσε, είτε αδιαφόρησε να ξεκινήσει το απολύτως απαραίτητο έργο του βιολογικού καθαρισμού σε Ποτό-Λιμενάρια; Ή να δημιουργήσει ένα ΚΕΠ για την εξυπηρέτηση των κατοίκων της Νότιας Θάσου;

Νίκος Σπιτσέρης

Read More