Προ ημερησίας

Η αποχώρηση των συμβούλων της αντιπολίτευσης στο Δημοτικό Συμβούλιο Παγγαίου σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διάρκεια της συζήτησης των προ ημερησίας διάταξης θεμάτων είναι μια καλή ευκαιρία να αντιληφθούν τα μέλη όλων των συμβουλίων –δημοτικών και περιφερειακού- ότι δεν πάει άλλο. Τα θέματα προ ημερήσιας διάταξης είναι το αλάτι και το πιπέρι των συνεδριάσεων, αρκεί να τηρείται ο κανονισμός που οι ίδιοι έχουν ψηφίσει. Αρκεί η συζήτηση για τα θέματα προ ημερήσιας διάταξης να διαρκεί μία ώρα όπως προβλέπεται τις περισσότερες φορές βάσει κανονισμού. Οι υπερβάσεις ετούτου του ορίου να είναι η εξαίρεση. Όχι ο κανόνας όπως συμβαίνει και τούτο δεν αφορά το Δημοτικό Συμβούλιο Παγγαίου, αλλά όλα τα συμβούλια των δήμων και της περιφέρειας.

Η προ ημερήσιας συζήτηση έχει ξεχειλώσει με ευθύνη όλων, αλλά κατά κύριο λόγο των προέδρων των συμβουλίων, που δεν έχουν αντιληφθεί ότι καθήκον τους είναι η τήρηση του κανονισμού. Όχι για λόγους τυπικούς, αλλά για την ουσία του πράγματος. Οι ατέρμονες, κουραστικές συζητήσεις όχι μόνον ουδέν προσφέρουν, αλλά τουναντίον ευτελίζουν τη λειτουργία ενός Συμβουλίου. Δεν είναι δυνατόν να διαρκεί δυο και τρεις ώρες η προ ημερησίας διάταξης συζήτησης γιατί σε τούτη την περίπτωση συμβαίνει ό,τι με την υπερβολή στο αλάτι και το πιπέρι κατά το μαγείρεμα. Το αποτέλεσμα δεν τρώγεται.

Τα μέλη των συμβουλίων, δημοτικών και περιφερειακού, πρέπει να αντιληφθούν τη σημασία του ρόλου τους και να μάθουν να λειτουργούν αναλόγως. Οι συνεδριάσεις τους είναι η κορυφαία έκφραση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και ως τέτοια οφείλουν να τη διαφυλάξουν ως κόρην οφθαλμού. Τα παραλυτικά φαινόμενα στη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών, οι ανούσιες συζητήσεις επί ώρες, η αναποτελεσματικότητα εν τέλει, που όλα τούτα προκαλούν απογοητεύουν και θυμώνουν δικαίως τους πολίτες. Μα και δίνουν λαβή σε φωνές που αμφισβητούν τους δημοκρατικούς θεσμούς. Συνέβη τις δεκαετίες του ’20 και του ’30 στην Ευρώπη, με συνέπεια να ανοίξει διάπλατα ο δρόμος για τα φασιστικά καθεστώτα και τον Χίτλερ.

Νίκος Σπιτσέρης