Ο πιστός λαφιάτης

Όταν ξύπνησαν το πρωί στην καλύβα βρήκαν τον λαφιάτη νεκρό πάνω από τα κεφάλια τους. Εκεί πήγε να ξεψυχήσει. Στο σπίτι του. Δίπλα στους δικούς του. Κι ας ήταν αυτοί που τον σκότωσαν. Συνέβη στη Θάσο δεκαετίες πριν, τότε που η σχέση των ανθρώπων με τη φύση, το ζωικό βασίλειο και εν προκειμένω με τα φίδια ήταν βιωματική. Ήταν μέρος της καθημερινότητας. Όχι, δεν είχαν όλοι οι Θάσιοι και από ένα φίδι οικόσιτο. Αλλά δεν ήταν λίγοι αυτοί που εξημέρωναν λαφιάτες. Η διαδικασία της εξημέρωσης ήταν όπως λέγανε οι παλιοί απλή. Λίγο γάλα σε ένα τσανάκι και μέρα με τη μέρα ο λαφιάτης ξεθάρρευε ώσπου γινόταν σαν πιστό σκυλί. Ένα "σκυλί" που ήταν γάτος και σκύλος μαζί, αφού στη διάρκεια της ζωής του μπορεί να φάει ίσαμε 1.000 τρωκτικά. Ο λαφιάτης της ιστορίας είχε εξημερωθεί σε ένα μεγάλο κτήμα, όπου υπήρχε μια καλύβα στην οποία κατέλυαν μια δυο φορές το χρόνο: Στην ελαιοσυλλογή και το κλάδεμα κατά κύριο λόγο. Ετσι γινόταν τότε, επειδή τούτο επέβαλαν οι αποστάσεις. Όταν δουλεύεις από το πρώτο φως της αυγής μέχρι τη νύχτα δεν είναι ό,τι καλύτερο μια πεζοπορία 10-15 χιλιομέτρων ως το σπίτι. Όχι πως δεν γινόταν κι αυτό, αλλά ήταν πολύς ο χαμένος χρόνος και οι νοικοκύρηδες φρόντιζαν να έχουν καλύβες στα μεγάλα κτήματα.

Κάποια στιγμή, οι γυναίκες της οικογένειας αποφάσισαν πως ο λαφιάτης συνιστά κίνδυνο για τα παιδιά. Είπαν, ξανάπαν, γκρίνιαξαν ώσπου έπεισαν τον νοικοκύρη να διώξει το φίδι. Μα αυτός το... αμελούσε. Πώς να το διώξει; Ούτε το φίδι έδειχνε διάθεση να φύγει από το σπίτι του. Από τους δικούς του. Κάποια μέρα η γκρίνια του θόλωσε το μυαλό. Πήρε μια κάμα και όρμηξε στον λαφιάτη. Το φίδι χώθηκε σε μια πεζούλα για να ξεφύγει, αλλά ήταν μεγάλο. Δε χωρούσε. Οργισμένος αυτός το χτυπούσε με το μαχαίρι όπου έβρισκε. Ξανά και ξανά. Με μανία. Ο βαριά τραυματισμένος λαφιάτης κατάφερε να διαφύγει.

Δεν πήγε μακριά. Κάποια στιγμή τη νύχτα μάζεψε όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει και πήγε στην καλύβα. Εγειρε πάνω από τα κεφάλια τους, έτσι όπως κοιμούνταν ξαπλωμένοι καταγής, και ξεψύχησε.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Υπόθεση όλων

Το θέμα των ναρκωτικών είναι διαχρονικά δραματικά επίκαιρο και προσφέρεται για ευχολόγια πολιτικά. Για φωτογραφικά ενσταντανέ, ανέξοδα κηρύγματα και -γιατί όχι;- εξίσου ανέξοδες τάχατες ριζοσπαστικές προτάσεις, αφού πια πολλά ταμπού έχουν ξεπεραστεί έστω σε επίπεδο διακηρύξεων. Για προβολή. Χρόνια πριν χρειαζόταν τόλμη για να υποστηρίξει κανείς την αποποινικοποίηση της χρήσης ψυχοτρόπων ουσιών και το διαχωρισμό τους. Σήμερα, πολιτικοί όλου του φάσματος υποστηρίζουν ανοιχτά τέτοιες απόψεις. Ακόμα όμως και όταν δεν τις υποστηρίζουν, τις συζητούν ανοιχτά. Αντιμετωπίζοντάς τις με επιχειρήματα και όχι με κατάρες και αφορισμούς.

Οι διαπιστώσεις αυτές είναι που δίνουν αξία στην προχθεσινή παρέμβαση της παράταξης "Νέα Πόλη" για τη στήριξη του ΚΕΘΕΑ. Οι εκπρόσωποί της δεν βρήκαν αφορμή το θέμα των ναρκωτικών για να φωτογραφηθούν και να επαναλάβουν χιλιοειπωμένες αλήθειες, δίχως να προσφέρουν κάτι καινούργιο στο δημόσιο διάλογο. Αντίθετα, όπως αντιλαμβάνεται κανείς από τις συγκεκριμένες προτάσεις που κατέθεσαν, επισκέφθηκαν προηγουμένως τη μονάδα απεξάρτησης του ΚΕΘΕΑ που λειτουργεί στο Σίγμα, συζήτησαν με τους υπεύθυνους για τη λειτουργία της και τους ανθρώπους που δίνουν αυτή τη μάχη ζωής και κατέγραψαν τα προβλήματα. Κατόπιν, το συζήτησαν μεταξύ τους. Σκέφτηκαν τρόπους παρέμβασης και κατέθεσαν πολύ συγκεκριμένες προτάσεις. Ρεαλιστικές. Αμεσα υλοποιήσιμες, όπως η αγορά ενός 9θέσιου μίνι βαν από τον Πολιτιστικό Οργανισμό της Νομαρχίας για τις μετακινήσεις. Η παραχώρηση των εκκλησιαστικών κατασκηνώσεων στην Καλλιράχη για 15 μέρες. Η κάλυψη των λειτουργικών εξόδων του Συλλόγου Γονέων της Κιβωτού για ένα χρόνο, με το ποσό των 3.000 ευρώ από την υπηρεσία Πρόνοιας του Δήμου Καβάλας. Η αγορά 8 ηλεκτρονικών υπολογιστών από την ΤΕΔΚ και τα Επιμελητήρια για την κάλυψη των αναγκών ενός εκπαιδευτικού προγράμματος που τρέχει αυτή τη στιγμή. Αν εξαιρέσει κανείς την αγορά του 9θέσιου μίνι βαν από τον Πολιτιστικό Οργανισμό της Νομαρχίας, που δεν είναι δα και μια τεράστια δαπάνη, και μπορεί ενδεχομένως να καλυφθεί και από κάποια δωρεά ιδιώτη, όλες οι άλλες προτάσεις μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα.

Μα το κυριότερο είναι ότι όλες καθιστούν την υπόθεση της λειτουργίας της μονάδας απεξάρτησης υπόθεση της τοπικής κοινωνίας. Υπόθεση όλων μας. Αλλωστε, η αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών μας αφορά όλους και τον καθένα χωριστά.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Οι ανόητες δηλώσεις καθιστούν την Αριστερά αναξιόπιστη

Ανόητες πολιτικές δηλώσεις σαν κι αυτή που διατύπωσε προ ημερών από τη Θεσσαλονίκη ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού και νυν μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Χαλανδρίου Αλέκος Αλαβάνος περί απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου και του υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου ρίχνουν νερό στο μύλο του χρεωκοπημένου πολιτικά δικομματισμού. Kαταδεικνύουν δε, με εκπληκτική ενάργεια το μεγάλο πολιτικό έλλειμμα της Αριστεράς, που αδυνατεί να πείσει ότι αποτελεί όντως εναλλακτική λύση. Οι πολίτες που, ελλείψει πειστικής εναλλακτικής πολιτικής πρότασης, ανέθεσαν τον περασμένο Οκτώβριο την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας στο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου μπορεί να αισθάνονται προδομένοι. Είναι βέβαιο ότι πολλοί από αυτούς είναι θυμωμένοι με την ανάθεση της διακυβέρνησης της χώρας στα γραβατωμένα γεράκια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Προς τη Νέα Δημοκρατία ούτε γυρίζουν να κοιτάξουν. Ξέρουν καλά τις ευθύνες του κόμματος του Αντώνη Σαμαρά για το σημερινό δημοσιονομικό και πολιτικό αδιέξοδο και δεν ξεχνούν εύκολα ούτε με μια, ούτε με δυο, ούτε με περισσότερες συγγνώμες. Πολλώ δε μάλλον, που η απογοητευτική εικόνα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ουδέν ελπιδοφόρο προοιωνίζεται.

Είναι βέβαιο ότι οι άνθρωποι αυτοί, αλλά και τα ουκ ολίγα θύματα ετούτης της νεοφιλελεύθερης θύελλας, θα αναζητήσουν εναλλακτικές πολιτικές προτάσεις σε όλο το μήκος και πλάτος του πολιτικού φάσματος. Δεδομένου δε, ότι το εκλογικό Σώμα είναι απαλλαγμένο από ταμπού του παρελθόντος, η αναζήτηση αυτή θα γίνει σε μηδενική βάση. Με άλλα λόγια, όλοι ή έστω η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών είναι εν δυνάμει ψηφοφόροι όλων των κομμάτων. Σε τούτη τη συγκυρία, τα συλλογικά πολιτικά υποκείμενα θα κριθούν από τη σοβαρότητά τους και τις προτάσεις τους. Θα κερδίσουν αυτοί που θα κάνουν τα λιγότερα λάθη. Αυτοί που θα μπορέσουν με το λόγο τους και τη γενικότερη στάση τους να πείσουν για τη σοβαρότητα λόγων και προθέσεων. Ότι διαθέτουν μιαν άλλη ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση, ικανή να δώσει λύση στο σημερινό απόλυτο αδιέξοδο.

Ανόητες προτάσεις σαν και τούτη του Αλαβάνου μπορεί να γράφουν στο γυαλί και κάνουν νούμερα τηλεοπτικά, αλλά δεν μπορούν να πείσουν ούτε καν τους αριστερούς. Αλλά το χειρότερο είναι ότι καθιστούν την αριστερά αναξιόπιστη. Σε όφελος άλλων εναλλακτικών προτάσεων. Της ακροδεξιάς συμπεριλαμβανομένης.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ολοι στα στρατόπεδα την Πρωτομαγιά

Αμέσως μετά τις συγκεντρώσεις της Εργατικής Πρωτομαγιάς, που φέτος αποκτούν ξεχωριστό νόημα λόγω της επικείμενης λαίλαπας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της φτώχειας και δυστυχίας δίχως όρια που δίνουν δια πάσαν νόσον οι γραβατωμένοι τεχνοκράτες του, ο αγώνας θα συνεχιστεί με γλέντι στο στρατόπεδο "Ασημακοπούλου". Με σούβλες, πιοτά και μουσική. Δεν θα ήταν μάλιστα κακή ιδέα να κληθεί και εκείνος ο δημοσιογράφος της γερμανικής κωλοφυλλάδας "Bild", που γυρνά στην Αθήνα για να καταδείξει τη σπάταλη φύση του νεοέλληνα εν μέσω κρίσης. Η συμμετοχή σε τούτο το γλέντι δε διεκδικεί δάφνες αγωνιστικότητας. Δεν πρόκειται για κατάληψη. Το γλέντι γίνεται κατόπιν συνεννόησης του δημάρχου με το στρατό. Αλλά έστω κι έτσι είναι ένα βήμα προς τη μοναδική επιλογή, που έχει η δημοτική Αρχή: Τον αγώνα σε όλα τα μέτωπα, άλλοτε δια του διαλόγου και άλλοτε -γιατί όχι;- με δυναμικές κινητοποιήσεις ώστε τα στρατόπεδα να παραδοθούν στο μόνο -ηθικά- νόμιμο ιδιοκτήτη τους: Στους πολίτες της Καβάλας. Χιλιάδες στρέμματα -συμπεριλαμβανομένων των στρατοπέδων της Καβάλας- παραχωρήθηκαν δεκαετίες πριν στον Ελληνικό Στρατό για να μας φυλάει από τον εσωτερικό -κατά κύριο λόγο- οχτρό εκείνους τους χαλεπούς καιρούς. Χιλιάδες στρέμματα δόθηκαν σε μεγαλοεργολάβους και διάφορους "εθνικούς ευεργέτες" για την ανάπτυξη αυτού του μοναδικού ενδεχομένως στα παγκόσμια χρονικά κρατικοδίαιτου εν Ελλάδι καπιταλισμού. Χιλιάδες στρέμματα δόθηκαν κάτω από το τραπέζι σε καταπατητές, που αφού καταλήστεψαν ασυστόλως το δημόσιο βιος φρόντισαν και για την υστεροφημία τους δια της μεθόδου των δωρεών. Οσον αφορά το δήμο Καβάλας μεγάλες εκτάσεις έπεσαν θύματα των αρπακτικών διαθέσεων του δημοσίου.

Εν μέσω αυτής της πολυεπίπεδης κρίσης, ο δήμος Καβάλας οφείλει να αγωνιστεί με όλες του τις δυνάμεις ώστε τα στρατόπεδα να δοθούν στους πολίτες, που ασφυκτιούν στους τόνους τσιμέντου που τους περιζώνουν. Δίχως πολλές υποσημειώσεις περί δόμησης. Μόνο με τα στοιχειώδη. Με την επανάχρηση των σημερινών στρατιωτικών κτιρίων για τη στέγαση αναψυκτηρίων και ορισμένων αιθουσών για τους ηλικιωμένους.

Μα κυρίως για τη δημιουργία χώρων πρασίνου, περιπάτου και άθλησης, που τόσο έχει η ανάγκη αυτή η πόλη.

Να μη λείψει κανείς. Να είμαστε όλοι εκεί για να περπατήσουμε, να δούμε, να νιώσουμε το δικό μας χώρο, έτσι ώστε αύριο να μην επιτρέψουμε σε κανένα λαμόγιο να τον τσιμεντοποιήσει.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Εύφορο έδαφος για ανατροπές

"Η ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης", σύμφωνα με τα κυβερνητικά καλιαρντά ή άλλως η εγκατάλειψη της χώρας στο έλεος και τις διαθέσεις των τσακαλιών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, συνιστά τη ληξιαρχική πράξη θανάτου του εν Ελλάδι μεταπολιτευτικού μοντέλου διακυβέρνησης. Μέχρι πρότινος υπήρχαν καλές και κακές στιγμές. Το διάγγελμα του Γιώργου Παπανδρέου από το Καστελόριζο όμως συνιστά το οριστικό τέλος μιας εποχής. Αυτό που μέχρι χθες φάνταζε ως η μοναδική ρεαλιστική επιλογή για τη διακυβέρνηση του τόπου, δηλαδή η εναλλαγή στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., χρεωκόπησε οριστικά και αμετάκλητα. Ουδείς μπορεί να προβλέψει εκ του ασφαλούς τι μέλλει γενέσθαι, πέραν των δεδομένων κοινωνικών εντάσεων, που θα προκαλέσουν αναπότρεπτα οι συνταγές γενικής φτώχειας και δυστυχίας. Όλα φαντάζουν και είναι πιθανά. Από τη διάσπαση των δύο κυρίαρχων πόλων του πολιτικού συστήματος, την εμφάνιση ή την ισχυροποίηση εθνικιστικών λαϊκίστικων μορφωμάτων τύπου Καρατζαφέρη, τη μετατόπιση του πολιτικού άξονα προς τα δεξιά ή προς τα αριστερά.

Πάντως, το παιχνίδι ξαναμοιράζεται. Οι πολίτες ετούτου του χρεωκοπημένου τόπου, αφού ξεπεράσουν το αρχικό σοκ με ό,τι τούτο συνεπάγεται, θα αναζητήσουν νέα πολιτικά υποκείμενα, που θα μπορούν να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη. Πολιτικούς φορείς και πολιτικούς, ικανούς να πείσουν ότι έχουν κάτι καινούργιο να προτείνουν. Βεβαίως, σε τούτες τις περιπτώσεις, όλα είναι πιθανά. Στην Ιταλία, αυτός που κέρδισε από τη χρεωκοπία του πολιτικού μοντέλου ήταν ο Μπερλουσκόνι. Πρόσφατα στην Ουγγαρία, μετά τη νεοφιλελεύθερη επιδρομή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, βγήκαν ενισχυμένοι οι ακροδεξιοί.

Το ερώτημα τι θα συμβεί στην Ελλάδα είναι ακόμα μετέωρο. Πάντως, μια πρώτη γεύση του τι μέλλει γενέσθαι είναι πιθανό να πάρουμε στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου. Όχι πως υπάρχει ικανός χρόνος να αλλάξει στ' αλήθεια κάτι ριζικά. Αλλά όσοι επιχειρήσουν να προσεγγίσουν την επικείμενη εκλογική μάχη με τις βεβαιότητες του χτες κινδυνεύουν να βρεθούν προ εκπλήξεων. Θα είναι τέτοιος ο θυμός και η οργή των προδομένων εκλογέων, που οι εκπλήξεις φαντάζουν πιθανότερες από ποτέ.

Υπό μια προϋπόθεση. Ότι θα βρεθούν εκείνες οι παρατάξεις με εκείνους τους επικεφαλής, που θα μπορέσουν να πείσουν ότι έχουν όντως κάτι καινούργιο να πουν.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

"Κακούργα Γερμανίδα" τέλος

- Η φαρσοκωμωδία με τίτλο "Η κακούργα Γερμανίδα " έληξε επισήμως χθες από το Καστελόριζο. Ο Γεώργιος Παπανδρέου ο Γ' υλοποίησε την απειλή του με φόντο ετούτη την ακριτική γωνιά της Ελλάδας. Αυτός ρε δεν είναι πρωθυπουργός. Είναι ατάλαντος πρωταγωνιστής σε ελληνική βιντεοκασέτα της δεκαετίας του '80.

- Καλές οι ατάκες, αλλά τι ήθελες να κάνει; Να μην έχει χρήματα για μισθούς και συντάξεις από τον Ιούνιο; Γιατί εκεί φτάσαμε. Μάλλον εκεί μας κατάντησαν.

- Ποιοι; Οι προηγούμενοι; Πράγματι, η κατάσταση είναι απελπιστική και ήταν τέτοια όταν την παρέλαβε το ΠΑΣΟΚ. Αλλά τι έκανε; Το χειρότερο που μπορούσε.

- Ελα τώρα, δεν υπήρχαν άλλα περιθώρια

- Γιατί τα εξάντλησαν οι ερασιτεχνικοί τους χειρισμοί. Ενας επαγγελματίας μπορεί να ζορίζεται, να τη βγάζει με το ζόρι, αλλά ποτέ δεν θα πάρει τη ντουντούκα να το διαλαλήσει στις αγορές και τα παζάρια. Αντίθετα, θα κάνει ό,τι μπορεί για να μη δώσει στόχο. Γιατί το πτώμα βρωμάει και δεν το πλησιάζει κανείς πελάτης. Αντίθετα, τα όρνια το μυρίζονται από μακριά.

- Δηλαδή, τι θες να πεις ότι δεν έφταιξε ο πρωθυπουργός του playstation, αλλά όλη την ευθύνη την έχει το ΠΑΣΟΚ;

- Αυτό που λέω είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση κλήθηκε να αναλάβει μια πολύ δύσκολη κατάσταση και τη χειρίστηκε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Βγήκαν στις αγορές και τα παζάρια διατυμπάνισαν ότι η χώρα έχει πρόβλημα και ναι, την οδήγησαν δεμένη πιστάγκωνα στα όρνια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

- Γιατί αναφέρεις συνεχώς το ΔΝΤ όταν αυτός που ενεργοποιείται είναι ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης, στον οποίο συμμετέχει και το ΔΝΤ.

- Γιατί όλα αυτά είναι φούμαρα ευρωπαϊκά. Ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης δεν υπάρχει. Αυτό που υπάρχει είναι το ΔΝΤ νέτο, σκέτο. Αυτό που είναι -δίχως υπερβολή- οικονομικός στρατός κατοχής. Αλλά ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο;

- Υπάρχει και χειρότερο;

- Ναι, ότι είναι ανήθικοι. Ψεύτες και λωποδύτες ολκής. Ο ελληνικός λαός -καλώς ή κακώς- ψήφισε ΠΑΣΟΚ. Και ξαφνικά λίγους μήνες οι εκλεγμένοι παρέδωσαν τη διακυβέρνηση της χώρας σε κάτι νεοφιλελεύθερα τσακάλια, που ουδέποτε έθεσαν υποψηφιότητα, ουδέποτε παρουσίασαν πρόγραμμα. Αρα μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν χωρίς να δώσουν λογαριασμό σε κανέναν. Είναι εκτός των άλλων και ζήτημα ηθικής και ζήτημα δημοκρατίας.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Πρέπει να δημιουργηθούν τέσσερις δήμοι, με όρους πολιτικής και ανάπτυξης

Η επιστολή στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της τοπικής κοινωνίας προς τον υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση που δημοσιεύτηκε προχθές στην πρώτη σελίδα της "Ε", με στόχο να πείσει για την αναγκαιότητα δημιουργίας τεσσάρων -το πολύ- δήμων στα όρια του νομού Καβάλας με τον "Καλλικράτη" είναι το μοναδικό πολιτικό κείμενο, που κατατέθηκε στο δημόσιο διάλογο στο νομό Καβάλας για το μεγάλο εθνικό στοίχημα της διοικητικής ανασυγκρότησης της χώρας. Είναι το μοναδικό κείμενο, που αναφέρεται με όρους πολιτικής σε αυτή τη μεγάλη τομή, που φιλοδοξεί να στοχεύσει στον πυρήνα της υπόστασης του κράτους και των λειτουργιών του, όπως υπογραμμίζεται. Διότι ο "Καλλικράτης" είναι πολύ περισσότερα από την επαναχάραξη του αυτοδιοικητικού χάρτη, με στόχο την εξοικονόμηση πόρων από τις οικονομίες κλίμακος. Είναι μια μεγάλη τομή, που στόχο έχει να εκσυγχρονίσει εκ βάθρων το ελληνικό κράτος στο σύνολό του. Να σπάσει αγκυλώσεις και γραφειοκρατικές δομές, που από την ίδρυση του ελληνικού κράτους δεν επιτρέπουν στις υγιείς δυνάμεις να δημιουργήσουν. Να δημιουργήσει νέους μεγάλους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης με συγκεκριμένο αναπτυξιακό μπούσουλα. Αλλωστε, ο μοναδικός τρόπος υπέρβασης της σημερινής πολυεπίπεδης κρίσης είναι η ανάπτυξη. Η στροφή από την παρασιτική οικονομία δημοσίου και κρατικοδίαιτων εργολάβων και επιχειρηματιών, στην πραγματική οικονομία. Σε τούτη την κρίσιμη καμπή η ΤΕΔΚ Καβάλας λάμπει δια της απουσίας της. Οι εν ενεργεία δήμαρχοι σωπαίνουν και αναλώνονται σε υπόγειες διαδρομές με στόχο τη σύνθεση ενός χάρτη, που θα ευνοεί την προσωπική τους στρατηγική. Στελέχη των δύο μεγάλων κομμάτων διαβουλεύονται νυχθημερόν με στόχο τη δημιουργία δήμων, με ευνοϊκούς πολιτικούς συσχετισμούς. Ο ΛΑΟΣ φλερτάρει με τη ΝΔ. Τα κόμματα της Αριστεράς περί άλλα τυρβάζουν. Ο Συνασπισμός, που πολλά χρόνια πριν είχε επεξεργασμένες πρωτοποριακές θέσεις για μια μεγάλη μεταρρύθμιση στην αυτοδιοίκηση, με κατάργηση των νομαρχιών και δημιουργία αιρετών περιφερειών και θα μπορούσε δικαιωματικά να αλωνίζει έχει αποσυρθεί σε μια ατέρμονη διαδικασία εσωκομματικής ομφαλοσκόπησης, ενώ το ΚΚΕ δεν ασχολείται. Ξεμπέρδεψε με έναν αφορισμό κατά πώς το συνηθίζει και καταστρώνει σχέδια για την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου.

Μα στο μεταξύ, χρόνος για ξόδεμα δεν υπάρχει πια. Σώθηκε. Ο Καλλικράτης αποτελεί μια από τις τελευταίες ευκαιρίες για τούτο τον έρμο τόπο. Έστω και την ύστατη στιγμή επιβάλλεται να γίνει μια συζήτηση επί της ουσίας. Με όρους πολιτικής και όχι αριθμητικής. Οι δήμοι του νομού Καβάλας δεν πρέπει να υπερβαίνουν τους τέσσερις όχι λόγω βίτσιου, αλλά γιατί οι νέοι δήμοι πρέπει να στηριχθούν και σε μια δυναμική πληθυσμιακή και παραγωγική. Μια δυναμική, που μόνον ευρύτερες γεωπολιτικές ενότητες διαθέτουν. Αλλά θα είναι σφάλμα μέγα να εγκλωβιστεί ο "Καλλικράτης" στα όρια των παλιών τεσσάρων επαρχιών, που έχουν στην πράξη ξεπεραστεί. Για παράδειγμα, είναι πια δεδομένο ότι τα δυτικά παράλια ουδέν κοινό έχουν πλέον με την παλιά επαρχία Παγγαίου. Οι νυν δήμοι Ελευθερών και Ορφανού έχουν πια στραφεί στον τουριστικό τομέα, στην αμπελουργία και την οινοποιία. Μάλιστα, υπάρχουν παραγωγοί-οινοποιοί, ενώ στο άμεσο μέλλον η οινοποιία μπορεί και πρέπει να συνδεθεί άμεσα με τον τουρισμό. Αυτές οι περιοχές ελάχιστα κοινά έχουν πια με την ορεινή επαρχία Παγγαίου. Τουναντίον, έχουν πολύ περισσότερα κοινά στοιχεία με τον Δήμο Καβάλας, που επιζητά χρόνια να αναπτυχθεί τουριστικά.

Σε τούτη τη βάση, τα σενάρια περί τη συνένωση του δήμου Φιλίππων με τον δήμο Καβάλας ενέχουν τον κίνδυνο εμπλοκής των αναπτυξιακών αναγκών της πόλης της Καβάλας με τα αγροτικά προβλήματα των τεναγών, που δεν τέμνονται πουθενά. Ανάλογες αλλαγές έχουν συμβεί και ανατολικά του δήμου Καβάλας. Αυτό το νέο αναπτυξιακό μοντέλο, που πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή διά του "Καλλικράτη" δεν επιτρέπει να ανήκουν σε ξεχωριστούς αυτοδιοικητικούς οργανισμούς το νέο λιμάνι και η βιομηχανική περιοχή. Σε μια τέτοια περίπτωση, το λιμάνι θα είναι σαν αμάξι χωρίς ρόδες. Αρα, με στόχο τη στροφή στο διαμετακομιστικό εμπόριο δια του νέου λιμανιού, ο δήμος Καβάλας επιβάλλεται να επεκταθεί ανατολικά ώστε να συμπεριλάβει τη βιομηχανική περιοχή ή μέρος αυτής.

Οι βεβαιότητες είναι για τους σαλτιμπάγκους της πολιτικής και τους ηλίθιους. Με την ίδια λογική, που ο δήμος Φιλίππων ταιριάζει περισσότερο αναπτυξιακά με έναν μεγάλο δήμο Παγγαίου και Τεναγών, μπορεί να χωρά σε ένα μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης με την Καβάλα, με έμφαση στο θρησκευτικό τουρισμό και την ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου των Φιλίππων. Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο νέος αυτοδιοικητικός χάρτης δεν μπορεί να χαραχτεί με κοντόθωρα μικροκομματικά κριτήρια. Ας ελπίσουμε ότι υπάρχει ακόμα χρόνος, αν και είναι πρόδηλο ότι οι αυτοδιοικητικοί μας άρχοντες και η ΤΕΔΚ απεδείχθησαν σαφώς κατώτεροι των περιστάσεων. Για πολλοστή φορά.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Το μεγάλο μάθημα του παπα-ΠΑΟΚ

Μέσα σε τούτη την καταχνιά και την ασχήμια που ζούμε, με το ηθικό σμπαραλιασμένο από την ανικανότητα του πολιτικού προσωπικού και την εργολαβική προπαγάνδα, που εκπορεύεται από τα τηλεοπτικά παπαγαλάκια είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιληφθούμε την ομορφιά, που μας περιβάλλει. Τις αλήθειες και τις ομορφιές που είναι δίπλα μας και ουδεμία σχέση έχουν με τα ξοφλημένα πολιτικά κόμματα, ετούτα τα μαυσωλεία ιδεών και πολιτικής κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των μετρίων, που διακρίνονται στην τέχνη της συλλογής κουκιών σε κομματικές μαζώξεις. Αλήθειες και ομορφιές, που είναι εκεί έξω, αλλά αδυνατούμε να δούμε, να αγγίξουμε και να αισθανθούμε επειδή δεν τολμάμε. Δεν προσεγγίζουμε τον πλησίον. Δεν ξεπερνάμε με μεγάλες δρασκελιές τα σκατά της πολιτικής και της τηλεόρασης για να μιλήσουμε πρόσωπο με πρόσωπο με τον άλλο. Κυρίως τους νέους. Αυτά τα παιδιά, που αγωνιούν, πασχίζουν να εκφραστούν, αλλά κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρουν μια θέση στην αρένα της απασχόλησης.

Αυτά τα παιδιά προσέγγισε ένας παπάς, ο Χρήστος Μήτσιος, γνωστός με το προσωνύμιο "παπα-ΠΑΟΚ", για χατήρι του οποίου έχει δημιουργηθεί γκρουπ στο facebook με 6.000 μέλη υπό τον τίτλο "Λευτεριά στον παπα-ΠΑΟΚ". Αφορμή για τούτο το διαδικτυακό κίνημα συμπαράστασης

αποτέλεσε η διένεξη του ιερωμένου με τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθιμο για το γεγονός ότι βρίσκεται ανελλιπώς στις εξέδρες μαζί με τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, που μάλιστα τον έχουν κάνει και σύνθημα, που μοιραία έχει και σεξιστικό περιεχόμενο.

Αυτά στην επιφάνεια. Διότι στην ουσία, αυτός ο φιλοσοφημένος παπάς δια της παρουσίας του στο γήπεδο για να υποστηρίξει την ομάδα της καρδιάς του, διέβη τον Ρουβίκωνα που τον χώριζε από αυτά τα παιδιά που πολλοί τα λένε ανέξοδα αλήτες και εισέπραξε ζεστασιά. Κατάλαβε την αγωνία τους. Την οργή τους για τους καθώς πρέπει κυρίους της Εκκλησίας και της πολιτικής, που ξεσκίζουν συστηματικά τα ιμάτια ετούτου του έρμου τόπου. Η μαζική παρουσία των παιδιών της κερκίδας στην εκκλησία του Τρίλοφου, όπου λειτουργεί ο εκπαιδευτικός-ιερέας, στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδα, ήταν ένα μεγάλο μάθημα σε όλους.

Στους πολιτικούς, που είτε αδυνατούν, είτε αδιαφορούν να βρουν κώδικες επικοινωνίες με τα νέα παιδιά. Στην επίσημη εκκλησία, που δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί γιατί αναζητά τρόπους να ξεφύγει από τη φορολόγηση. Στους δημοσιογράφους, που συχνά αρκούνται στο βολικό ρόλο του νεροκουβαλητή του πολιτικού κατεστημένου, της Αστυνομίας και των άλλων Αρχών, αντί να τολμήσουν να υπερασπιστούν την αλήθεια αυτής της γενιάς.

«Είναι ο καιρός για να διαβάσουμε όλοι ξανά τους "Αθλιους" του Βίκτορος Ουγκώ και τον "Ιεροεξεταστή" του Ντοστογιέφσκι. Να στραφούμε στην παράδοσή μας και όχι στα βαρύγδουπα μεγάλα λόγια», προτείνει ο παπα-ΠΑΟΚ.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ενας εφιάλτης με νεοφιλελεύθερα τσακάλια

- Ξέρεις από όνειρα; Είδα έναν εφιάλτη χθες και δεν μπορώ να συνέλθω.

- Και από όνειρα ξέρω και από χαρτιά ξέρω και τον καφέ σου λέω αν θες. Μη σου πω και το ποτήρι το νερό εάν παραστεί ανάγκη.

- Μην αστειεύεσαι, μιλάω σοβαρά.

- Κι εγώ σοβαρά μιλάω. Λέγε.

- Τέλος πάντων. Εβλεπα ότι ήμουν σε μια μεγάλη καλύβα κάπου στο βουνό. Όταν λέμε μεγάλη, εννοούμε πολύ μεγάλη και όταν λέμε καλύβα κυριολεκτούμε. Με στέγη να στάζει, φυρά παράθυρα να μπαίνει το αγιάζι από παντού και με το τζάκι ή τα τζάκια αφού ήταν μεγάλο το μέρος να καπνίζει ασυστόλως. Μιλάμε για ντουμάνια.

- Σε παρακολουθώ.

- Μιλάμε για μαύρο χάλι. Κάποιες πόρτες ήταν πρόχειρα κλεισμένες με κουρελούδες.

- Αυτό ήταν;

- Όχι. Παρά το μαύρο χάλι κάπως τη βγάζαμε. Αλλά είδα στον ύπνο μου ότι ήρθαν κάτι άκαπνοι κουστουμαρισμένοι και άρχιζαν να σπάνε πόρτες και παραθύρια και να μας τραβολογούν έξω και μάλιστα να λένε ότι το κάνουν για το καλό μας. Για να μας σώσουν.

- Μα αν ήταν για το καλό σας, γιατί δε βγαίνατε και σεις;

- Μα γιατί απ' έξω ακούγονταν ουρλιαχτά από λύκους και τσακάλια. Γιατί ξέραμε καλά ότι κατά καιρούς, τα τσακάλια κομμάτιαζαν όσους έβγαιναν έξω για ξύλα ή άλλες προμήθειες.

- Αυτό ήταν όλο;

- Αυτό.

- Δεν είναι τίποτα σοβαρό. Μια πρώιμη παρενέργεια από τα σενάρια για διακυβέρνηση της χώρας από το σοσιαλιστή Ντομινίκ Στρος Καν του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και τους συν αυτώ.

- Και τι μου προτείνεις;

- Τη στήλη του Πρετεντέρη από τα "Νέα" με τον πρωινό καφέ. Μια συνέντευξη του Λοβέρδου σε κάποιο πρωινάδικο -εύκολο είναι μην ανησυχείς, κάθε μέρα βγαίνει σε μια τουλάχιστον εκπομπή- δελτίο ειδήσεων από τη ΝΕΤ το μεσημέρι και το βράδυ την Ολγα Τρέμη και τους φίλους της.

- Θα αισθανθώ καλύτερα; Δεν θα βλέπω πια εφιάλτες;

- Όχι. Απλά θα καταλάβεις επιτέλους τι εστί μοντέρνος σοσιαλισμός.

- Δηλαδή;

- Δηλαδή, κατεδαφίζουμε την καλύβα, ρίχνουμε τον κόσμο βορά στα νεοφιλελεύθερα τσακάλια και τους λύκους της ελεύθερης αγοράς και ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Οσοι γλιτώσουν γυρνούν στην καλύβα.

- Τουλάχιστον, θα τη βρουν καλύτερη;

- Τι ερώτηση είναι αυτή; Φυσικά και όχι. Οι καλύβες είναι καλύβες για να στάζει η σκεπή, να μπάζουν τα φυρά παραθύρια και να καπνίζει το τζάκι.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η κρίση δεν μπορεί να ξεπεραστεί με πολιτικούς φελλούς

Έχει γραφτεί κατά κόρον ότι το αδιέξοδο της χώρας δεν είναι αμιγώς δημοσιονομικό. Μπορεί το δημοσιονομικό να είναι αυτό που προέχει, αλλά τούτο δεν είναι παρά σύμπτωμα της χρεωκοπίας του πολιτικού μοντέλου της μεταπολίτευσης. Είναι η χρεωκοπία του πολιτικού μοντέλου που προκάλεσε τη δημοσιονομική. Πολιτικά μειράκια κατά κανόνα κατώτερα των περιστάσεων ορίζουν τις τύχες ετούτου του έρμου τόπου. Γελωτοποιοί της πολιτικής, που εύκολα αναρριχώνται τον καιρό του τίποτα παίρνουν αποφάσεις που ορίζουν το μέλλον της χώρας. Σηκώνουν με προθυμία το χέρι και ψηφίζουν άκριτα -αφού ούτως ή άλλως άποψη δεν έχουν- τις επιλογές των παντοδύναμων αρχηγών των δύο κομμάτων που νέμονται εναλλάξ την εξουσία τα τελευταία 35 χρόνια. Στο μεταξύ, τα κόμματα της αριστεράς βολεμένα στη θέση του καταγγέλλοντος κρατούν την καθαρότητά τους, αρνούμενα να διατυπώσουν ρεαλιστική πρόταση εξουσίας. Να ξεκαθαρίσουν τι θα έκαναν εάν αυτά έπαιρναν εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον ελληνικό λαό.

Η επιτυχία του μοντέλου αυτού είναι ότι για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού κράτους παγιώθηκαν οι δημοκρατικοί θεσμοί. Η Ελλάδα έπειτα από πραξικοπήματα, χούντες, εκτοπίσεις, εκτελέσεις, έγινε μια σύγχρονη δημοκρατία αστικού τύπου, που διασφαλίζει στους πολίτες της ελευθερία λόγου, κίνησης, έκφρασης πολιτικής. Δικαιώματα, που κερδήθηκαν με αγώνες και θυσίες για να φτάσουμε στην εποχή της πλήρους απομυθοποίησης. Στην εποχή, που εξεγερμένα παιδιά, που δεν γνώρισαν τι εστί αστυνομοκρατούμενο κράτος ούτε από διηγήσεις, να βάζουν βόμβες και φωτιές και να γράφουν συνθήματα του τύπου "Θάνατος στους ψηφολάγνους". Είναι και τούτο κατάκτηση. Είναι σύμπτωμα των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών, μεταξύ των οποίων παρά τα προβλήματα και τις αντιφάσεις, είναι βέβαιο πως συγκαταλέγεται και η Ελλάδα.

Μόνο, που με αφορμή και τούτη την κρίση, είναι πια καιρός να συνειδητοποιήσουν άπαντες ότι τούτο δεν αρκεί. Δεν είναι λίγο πράγμα η παγίωση των δημοκρατικών θεσμών, αλλά είναι καιρός για το μεγάλο ποιοτικό άλμα, που έχει ανάγκη η χώρα. Είναι καιρός για μια μεγάλη τομή στο φαύλο και σπάταλο δημόσιο τομέα, που δεν μπορεί να λειτουργεί ως προνοιακός μηχανισμός, με κύριο στόχο το βόλεμα ημετέρων. Είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι χωρίς ανάπτυξη πραγματική σε συγκεκριμένους τομείς, όπως επί παραδείγματι ο τουρισμός, δεν υπάρχει μέλλον.

Είναι πια καιρός να απαλλαγούμε δια παντός από πολιτικά υποπροϊόντα σαν και τον κυβερνητικό βουλευτή Καβάλας, που πήρε προ ημερών τηλέφωνο τον δήμαρχο Φιλίππων για να του πει πως κανόνισε να μείνει αυτόνομος ο δήμος του. Εξοφλώντας ή έστω νομίζοντας ότι εξοφλά πολιτικά γραμμάτια, που είναι γνωστό ότι συνάπτονται κατά κόρον μεταξύ πολιτικών φελλών όλου του πολιτικού φάσματος. Αδιαφορώντας αν με τέτοιες κινήσεις απονευρώνεται μέχρι ακυρώσεως το σχέδιο "Καλλικράτης", στο οποίο έχει επενδύσει η κυβέρνησή του. Συνέβη. Το δήλωσε χθες στο "Στούντιο 7" ο δήμαρχος Ελευθερούπολης Γιάννης Φιλόσογλου.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Βραδιά Βιλλάζ

Το Βιλλάζ στο Παληό ήταν σημείο αναφοράς τη δεκαετία του '80, τότε που το ντύσιμο, τα στέκια όπου σύχναζε κανείς και τα ακούσματά του ήταν αδιαπραγμάτευτα. Ήταν η εποχή που άλλοι σύχναζαν στο Μικρό Καφέ και άλλοι στη Μυροβόλο και εξαιρέσεις δε χωρούσαν. Μόνο κάτι σκόρπιες εμφανίσεις έτσι για ξεκάρφωμα. Μα η πολύ μεγάλη διαφορά με ό,τι σήμερα ισχύει ήταν οι επιλογές στη μουσική, που ήταν αδιαπραγμάτευτες. Για όλους. Αυτοί που άκουγαν σκυλάδικα, άκουγαν μόνο σκυλάδικα. Αυτοί που άκουγαν ροκ, άκουγαν μόνο ροκ. Κι αυτοί που στην Καβάλα άκουγαν καλή ελληνική μουσική είχαν σημείο αναφοράς το "Βιλλάζ".

Το Βιλλάζ ήταν ένα μαγαζί καλού γούστου και καλής ελληνικής μουσικής. Αδιαπραγμάτευτα. Όπως αδιαπραγμάτευτη ήταν η σαλάτα νισουάζ και τα πεντανόστιμα σαλιγκάρια σε κείνες τις ειδικές πιατέλες. Ανακαλώντας στη μνήμη το μαγαζί και τη σύνθεση των θαμώνων, μπορεί κανείς να πει ότι το "Βιλλάζ" ήταν ένας από τους λίγους χώρους όπου συγχρωτίστηκαν οι αριστεροί με την αστική τάξη της Καβάλας. Γιατρούς και δικηγόρους. Προ "Βιλλάζ", οι αριστεροί είχαν ταυτιστεί με τις ταβέρνες και τη χύμα ρετσίνα. Η έξοδος στα καθώς πρέπει μαγαζιά δεν ήταν μόνο σαφώς πιο πολυέξοδη. Αλλά να, δίχως να υπάρχει κάποια επίσημη μπροσούρα να το ορίζει, έμοιαζε ασύμβατη με τη στάση ζωής των αριστερών. Το "Βιλλάζ" με όχημα την καλή ελληνική μουσική, που με τα χρόνια είχε πια αποενοχοποιηθεί, ήταν ο χώρος που συναντήθηκαν όσοι εκτιμούσαν το καλό ελληνικό τραγούδι. Οι μεν και οι δε. Για να το πούμε απλοϊκά ο λαός και το Κολωνάκι της Καβάλας, αν και Κολωνάκι ουσιαστικά δεν υπήρξε από τα χρόνια ακμής της καπνεργασίας και μετά.

- "Καλοψημένο το φιλέτο"; ρωτούσε με αέρα ο ανεπανάληπτος Λάκης.

Τον τόνο έδιναν ο Θόδωρος Βαλσαμίδης και ο Μάκης Ευθυμιάδης, οι δυο συνέταιροι, που συνέθεταν ένα υπέροχο ντουέτο με τις κιθάρες τους. Απόψε στην "Παλιά Βιβλιοθήκη" ο Μάκης και ο Θόδωρος θα ξανανταμώσουν επί σκηνής σε ένα αφιέρωμα στο "Βιλλάζ". Μαζί τους και ο Κυριάκος Μιμίδης. Θα είναι εκεί και ο Θόδωρος, που δούλευε μάρκα κι ο Ευθύμης που ως επιχειρηματίας πλέον θέλει να θυμηθεί πώς περνούσε ως πελάτης. Δεν ξέρω αν θα ρθει κι ο Θανάσης.

Αλλά εγώ θα πάω με τη Σμαρώ και θα ζητήσω να ακούσω τον Ντικ, που συνήθιζα να ζητώ με τον Παναγιώτη.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Το προκλητικά μεγάλο κονδύλι για το Φεστιβάλ Φιλίππων είναι πολιτικό χαρακίρι

Η προχθεσινή απόφαση της διοίκησης του ΔΗΠΕΘΕ να εγκρίνει κονδύλι 400.000 ευρώ για τη διοργάνωση του φετινού Φεστιβάλ Φιλίππων δεν μπορεί να κριθεί με όρους λογικής. Ούτε με όρους πολιτικής. Το λόγο έχει πια η ψυχολογία. Πρόκειται για το γνωστό ως σύνδρομο του Τιτανικού. Έχοντας πια συνειδητοποιήσει ότι το καράβι βουλιάζει και το τέλος πλησιάζει, ρίχνουμε τον τελευταίο χορό στο κατάστρωμα. Μόνο που εν προκειμένω, το σύνδρομο του Τιτανικού είναι πέρα για πέρα αταίριαστο με την περίπτωση του Κωστή Σιμιτσή. Με τη Νέα Δημοκρατία διαλυμένη, ο Σιμιτσής φαντάζει και είναι το μεγάλο και ξεκάθαρο φαβορί της αναμέτρησης του Νοεμβρίου, όποια και να είναι η σύνθεση του δήμου Καβάλας με το σχέδιο "Καλλικράτης".

Με μια προϋπόθεση. Να μην αυτοκτονήσει πολιτικά. Να μην κάνει χαρακίρι. Αρκεί μια προσεκτική, συντηρητική κούρσα για να κερδίσει τον αγώνα χαλαρά. Χωρίς καν να χρειαστεί να σπριντάρει στην τελική ευθεία.

Ουσιαστικά, ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Σιμιτσή είναι ο κακός του εαυτός, που αναδεικνύουν αποφάσεις σαν και την προχθεσινή. Όταν χρωστάς σε όλη την τοπική αγορά, όταν η κεντρική εξουσία περικόπτει διαρκώς πόρους, όταν δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα υπάρχουν χρήματα ακόμα και για τη μισθοδοσία, δεν είναι δυνατόν να διαθέτεις 400.000 ευρώ για το Φεστιβάλ Φιλίππων. Που αν κρίνουμε από τον περσινό προϋπολογισμό, που από τα 200.000 ευρώ εκτοξεύτηκε στα 350.000 ευρώ, μπορεί πιθανότατα να ξεπεράσουν τα 500.000 ευρώ. Ποσό εξωφρενικό, αδιανόητο και για τη σημερινή δύσκολη συγκυρία και κυρίως αν συγκριθεί με τους πλεονασματικούς προϋπολογισμούς του Φεστιβάλ Φιλίππων επί Ιωάννου. Μα, θα μπορούσε δικαίως να αντιτείνει κανείς, δεν συγκρίνουν σώβρακα με καπέλα. Τα πλεονασματικά επί Ιωάννου Φεστιβάλ δεν είχαν ούτε τις μισές από τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ που έγινε πέρυσι και θα γίνει φέτος και άρα κάθε σύγκριση είναι εξ ορισμού αδόκιμη.

Πράγματι έτσι είναι, αλλά αυτό που μπορεί κάλλιστα να συγκριθεί είναι η επιλογή στη μια και στην άλλη περίπτωση. Επί Ιωάννου, η συνειδητή επιλογή ήταν η διοργάνωση ενός Φεστιβάλ συμμαζεμένου, που δεν θα επιβάρυνε τον δεδομένα ελλειμματικό προϋπολογισμό του ΔΗΠΕΘΕ. Τώρα, η επιλογή είναι η μια διοργάνωση πλήρης, ανεξαρτήτως κόστους. Και τούτη η επιλογή, ιδίως στη σημερινή συγκυρία είναι βέβαιο ότι κρίνεται.

Εν κατακλείδι, μόνο ένας άνθρωπος πραγματικά καλλιεργημένος, που ξέρει να εκτιμά τα έργα τέχνης είναι ικανός να αφήσει τα παιδιά του πεινασμένα για να αγοράσει έναν πανάκριβο πίνακα ζωγραφικής. Μόνο που ο χαρακτηρισμός πολιτισμένος δεν είναι ο πρώτος που σού 'ρχεται στο νου όταν ξέρεις καλά τι έχει κάνει.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Παρατράβηξε το αστείο

- Ο Γκόνης σε πείραξε πάλι, ακούστηκε η φωνή εντός μου, που συνηθίζει να αμφισβητεί τα πάντα.

- Όχι δε με πείραξε ο Γκόνης, απάντησα. Αυτός κάνει τη δουλειά του. Η συνεργασία του με τον δήμο Καβάλας του αποφέρει για το πρώτο οκτάμηνο του χρόνου 3.000 ευρώ το μήνα δεύτερο μισθό. Δυόμισι χιλιάρικα καθαρά στο χέρι. Διόλου άσχημα για δεύτερη δουλειά.

Μα η προβοκατόρικη φωνή επέμεινε:

- Εγώ σε ήξερα αλλιώς. Θυμάμαι που έλεγες ότι ο πολιτισμός είναι ακριβή υπόθεση, μα και τόσο σημαντική συνάμα. Που έλεγες πως ό,τι δίνεις, παίρνεις. Ε, αυτό κάνει ο Σιμιτσής. Πληρώνει τον Γκόνη για να του ετοιμάσει ένα Φεστιβάλ, μια γιορτή πολιτισμού, που ειδικά σε τούτη τη δύσκολη συγκυρία, την έχουν ανάγκη οι δημότες.

Η κουβέντα μας με τη φωνή είχε πια ανάψει για τα καλά

- Παρατράβηξε το αστείο με την περίπτωση Γκόνη, απάντησα οργισμένος. Ας μιλήσουμε επιτέλους με τη φωνή της λογικής. Τι παραπάνω μπορεί να προσφέρει στο Φεστιβάλ, από ό,τι θα μπορούσε να προσφέρει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας Θοδωρής Αμπαζής, όπως γινόταν τόσα χρόνια επί Δημήτρη Ιωάννου; Μια; Δυο εκδηλώσεις "λοξές"; Αλλιώτικες; Ε, δεν είναι δυνατόν σε μια τόσο δυσμενή οικονομικά συγκυρία, όταν ανά πάσα στιγμή μπορεί ο δήμος να δηλώσει αδυναμία πληρωμών προσωπικού, να δίνονται τόσα χρήματα έτσι. Είναι σκάνδαλο!

- Μα η συμφωνία έχει γίνει, ψέλλισε η φωνή.

- Σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, οι συμφωνίες υπάρχουν για να αναθεωρούνται. Στο κάτω-κάτω της γραφής, αν ο Γκόνης θέλει να ανταποδώσει τη στήριξη που αφειδώς του παρέχει από πέρυσι ο Σιμιτσής και αν όντως τόσο πονά την υπόθεση του Φεστιβάλ όσο δηλώνει στις συνεντεύξεις που δίνει κατά καιρούς, ας παραιτηθεί της αμοιβής του. Ας προσφέρει ετούτη τη δεύτερη αντιμισθία στον πολιτισμό. Σε αυτούς που τον πιστεύουν. Μπορεί να το κάνει. Εκτός εάν έχει συνηθίσει αλλιώς και ο ένας μισθός από την καλλιτεχνική διεύθυνση του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών δεν του αρκεί πια. Αλλά αρκετά με τον Γκόνη. Στο φινάλε, ουδείς τον ψήφισε. Το θέμα είναι ο Σιμιτσής και ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται τις προτεραιότητες του δήμου.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ανεπίτρεπτη πολυτέλεια

Ο Κωστής Σιμιτσής δεν μπορεί να πάει στις εκλογές του ερχόμενου Νοεμβρίου με δυο καλλιτεχνικούς διευθυντές και πέντε αντιδημάρχους. Όχι μόνο επειδή θα είναι ευάλωτος στην κριτική των αντιπάλων του, που είναι βέβαιο ότι θα το χρησιμοποιήσουν. Αλλά κυρίως γιατί η διατήρηση ενός τόσο πολυδάπανου μοντέλου διοίκησης είναι απλά ανεπίτρεπτη σε τούτους τους χαλεπούς καιρούς. Παραπέμπει ευθέως στη φράση που δικαίως ή αδίκως αποδίδεται στη Μαρία Αντουανέττα, που όταν έμαθε ότι το εξαθλιωμένο πλήθος, που πολιορκούσε τα ανάκτορα δεν έχει ψωμί για να φάει, αναρωτήθηκε γιατί δεν τρώει παντεσπάνι.

Θα ήταν άδικο να κατηγορηθεί ο Σιμιτσής για άγνοια της πραγματικότητας γιατί κάτι τέτοιο είναι πρακτικά αδύνατο. Ζει εδώ και μήνες καθημερινά με τον εφιάλτη της αδυναμίας καταβολής της μισθοδοσίας στους δημοτικούς υπαλλήλους όπως όλοι οι δήμαρχοι. Άρα γνωρίζει την κρισιμότητα της κατάστασης. Ξέρει πολύ καλά ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να υποχρεωθεί να δηλώσει αδυναμία πληρωμής των εργαζομένων του δήμου ή της ΔΕΥΑΚ. Το 'ζησε έντονα την περίοδο του Πάσχα. Άλλη επιλογή δεν έχει. Οφείλει πρώτα και κύρια για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του δήμου, που εκλέχθηκε να υπηρετεί και κατά δεύτερο λόγο για τη δική του πολιτική επιβίωση να πάρει άμεσα αποφάσεις. Οι μισθοί πέντε αντιδημάρχων σε τούτη τη συγκυρία φαντάζουν και είναι υπερβολή το δίχως άλλο. Ένα ευέλικτο σχήμα με τρεις αντιδημάρχους θα φάνταζε σίγουρα πιο λογικό.

Αλλά αυτό που είναι αβάσταχτη πολυτέλεια εν μέσω αυτής της οικονομικής κρίσης είναι οι μισθοί δύο καλλιτεχνικών διευθυντών, ενός για το ΔΗΠΕΘΕ και ενός για το Φεστιβάλ Φιλίππων. Πολλώ δε μάλλον, όταν καλούνται να διεκπεραιώσουν μια αποστολή, που επί σειρά ετών έφερνε εις πέρας ο Δημήτρης Ιωάννου. Μόνος του. Μα, θα πει κανείς, υπάρχει σύμβαση υπογραμμένη μεταξύ δήμου και Θοδωρή Γκόνη και ένας σχεδιασμός για το φετινό Φεστιβάλ Φιλίππων. Η πολιτική όμως είναι η τέχνη του εφικτού. Από πέρυσι μέχρι φέτος, η οικονομική κατάσταση των δήμων και της χώρας έχει επιδεινωθεί δραματικά. Ο Σιμιτσής οφείλει λαμβάνοντας υπόψιν τα νέα δεδομένα να αλλάξει άμεσα τούτο τον σχεδιασμό και να αναθέσει τη διοργάνωση του Φεστιβάλ στον νέο και με ήδη καλά δείγματα γραφής καλλιτεχνικό διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Θοδωρή Αμπαζή.

Οσο για τον Γκόνη, οφείλει να τον διευκολύνει και να αρκεστεί στα καθήκοντα του καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών. Είναι στοιχειώδες.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ας μην πέφτουν από τα σύννεφα

Η αγανάκτηση του αντιδημάρχου Καβάλας Τάσου Χατζηαναστασίου για τις βαρβαρότητες ορισμένων δίποδων θηλαστικών στα δασάκι της Παναγούδας είναι εύλογη. Ο αυτονόητος σεβασμός στο περιβάλλον και τη δημόσια υπηρεσία είναι δείκτης πολιτισμού, που είναι αλήθεια ότι δεν χαρακτηρίζει πολλούς νεοέλληνες, που δεν διστάζουν να παίρνουν ύφος και να φουσκώνουν από υπερηφάνεια για τους αρχαίους ημών προγόνους, αλλά την επόμενη στιγμή συμπεριφέρονται ως άξεστοι βάρβαροι. Παντού. Στα λίγα αλσύλλια που έχουν απομείνει στον αστικό ιστό όπως αυτό της Παναγούδας. Στις ακτές. Στους δρόμους και τα πεζοδρόμια. Άλλωστε, το δασάκι της Παναγούδας δεν είναι ούτε το πρώτο, ούτε το τελευταίο παράδειγμα της νεοελληνικής βαρβαρότητας. Συνέβη στο αναπλασμένο επί Εριφυλλίδη διασωθέν τμήμα της αρχαίας Εγνατίας Οδού στον Αγιο Σίλα, συμβαίνει τακτικά στο δασάκι της Παναγούδας, στους δρόμους, τα πεζοδρόμια, τις γειτονιές.

Αλλά ο κ. Χατζηαναστασίου, όπως και συνολικά η διοίκηση του δήμου καλά θα κάνουν να μην αποποιούνται των δικών τους ευθυνών, επικαλούμενοι τους βαρβάρους. Διότι οι βαρβαρότητες αυτών των ανεκδιήγητων τύπων που ρημάζουν το δημόσιο βιος είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή, που επιμελώς αποφεύγουν να αναφέρουν οι εκάστοτε διοικούντες, είναι ότι η δική τους υποχρέωση δεν εξαντλείται ούτε στις δυο-τρεις εξορμήσεις καθαριότητας το χρόνο, ούτε στα απαραίτητα έργα αναπλάσεων, που γίνονται κατά καιρούς. Το ζητούμενο είναι τι συμβαίνει μετά. Οι αναπλάσεις και οι εξορμήσεις είναι δώρον άδωρον, εάν ο αναπλασμένος χώρος αφεθεί στην τύχη του. Μα δυστυχώς αυτό συμβαίνει. Τα έργα ανάπλασης, ακόμα και οι εξορμήσεις καθαριότητας, παρουσιάζονται στους εκπροσώπους του Τύπου κι όταν οι κάμερες και οι φωτογραφικές μηχανές απομακρυνθούν, ουδείς ασχολείται. Ή ακόμα και όταν υπάρχει ενδιαφέρον εξαντλείται ένα-δυο μήνες μετά την εκτέλεση του έργου, οπότε οι αναπλασμένοι χώροι ξαναφήνονται στην τύχη τους και στις διαθέσεις των βαρβάρων. Ωσπου, κάποια στιγμή, συνήθως την άνοιξη, οι διοικούντες αντιλαμβάνονται το πρόβλημα, ξανακαλούν τους εκπροσώπους του Τύπου και φτου κι από την αρχή.

Μα επειδή η ζωή είναι μικρή, ας το κάνουν ξανά και ξανά αν τόσο τους ευχαριστεί. Αρκεί να μην πέφτουν απ' τα σύννεφα. Όχι τίποτα άλλο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι επιπτώσεις μπορεί να έχει μια πτώση.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Περιφραγμένα μυαλά

Από τα πρώτα τους βήματα στην εκπαίδευση διδάσκονται την αρετή της αποστήθισης. Ασκούνται να περνούν εξετάσεις, που απαιτούν συγκεκριμένες δεξιότητες, που δεν έχουν πάντα άμεση σχέση με τις αξίες της μάθησης. Φορτωμένα από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού με μια τσάντα πολλών κιλών, που είναι γνωστό πως θέτει σε κίνδυνο το κορμάκι τους. Αρκεί και μόνο ετούτη η λεπτομέρεια, που μόνο λεπτομέρεια δεν είναι, για να καταδείξει το μέγεθος της αδιαφορίας του ελληνικού σχολείου για τους μαθητές του. Στην εποχή των ηλεκτρονικών υπολογιστών και του διαδικτύου, που τα παιδάκια θα μπορούσαν να πηγαινοέρχονται στο σχολείο με ένα στικάκι USB και άντε δυο-τρία τετράδια και το κολατσιό τους, κουβαλούν στη διαδρομή σπίτι-σχολείο και σχολείο-σπίτι αρκετά κιλά τυπωμένου χαρτιού. Ισως είναι μέρος της τιμωρίας, που τους επιβάλλεται για να διαμορφώσουν "χαρακτήρα".

Μεγαλώνοντας, έρχονται τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών, τα μαθήματα μουσικής, όλα εκτός σχολείου, όλα υπό την προϋπόθεση ότι το εισόδημα των γονιών μπορεί να τα καλύψει. Δίχως αρκετό χρόνο για να διαβάσουν κάτι εκτός της διδακτέας ύλης. Δίχως χρόνο να παίξουν, να διασκεδάσουν, να ψυχαγωγηθούν, να χαρούν. Δίχως χρόνο περίσσιο να σπαταλήσουν άσκοπα έτσι απλά. Μια ενασχόληση τόσο χρήσιμη και τόσο εποικοδομητική στις μικρές ηλικίες. Μεγαλώνοντας μαθαίνουν να λειτουργούν με πνευματικούς φράχτες, που ορίζουν τι είναι χρήσιμο και τι όχι. Τι ωφελεί και τι όχι. Με κύριο, αν όχι μοναδικό, κριτήριο το όφελος. Ακόμα και η λογοτεχνία δίνεται με δόσεις, έτσι που να δίνει τη δυνατότητα στα καλοκουρδισμένα "μηχανάκια" της εξεταστικής κρησάρας να τα καταφέρουν στην έκθεση.

Ωσπου πλησιάζει η ώρα των τελικών εξετάσεων. Της εξαιρετικά ψυχοφθόρας διαδικασίας για την εισαγωγή σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, που μπορεί να ορίσουν τη μελλοντική τους πορεία. Είναι η κορύφωση του δράματος. Τα παιδιά με τα περιφραγμένα μυαλά καλούνται να συμπληρώσουν το μηχανογραφικό δελτίο, με οδηγό την κρίση. Τις πιθανότητες επαγγελματικής αποκατάστασης. Τα περιθώρια για να λοξοδρομήσει κανείς είναι ελάχιστα.

Αυτά τα παιδιά με τα περιφραγμένα μυαλά είναι η προοπτική της χώρας. Αυτά τα παιδιά με τα περιφραγμένα μυαλά θα κληθούν αύριο να αναλάβουν τα ηνία της χώρας και να την οδηγήσουν στην ανάκαμψη.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Υπερασπιστές της τιμής του ΕΣΥ

Τον άφησαν όλο το βράδυ μοναχό, χωρίς έναν λόγο παρηγοριάς. Όταν ξημέρωσε, απαίτησε να μιλήσει με γιατρό, να πει τον πόνο του. Στην αρχή δεν κατάλαβαν τι ήθελε να πει και του έβαλαν τις φωνές. Κάποια στιγμή ακούστηκε να λέει τη μεγάλη αλήθεια. "Δεν ήθελα πολλά. Δυο λόγια παρηγοριάς κι ας ήταν ψέματα". Συνέβη πρόσφατα σε ασθενή του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης μετά από στεφανιογραφία και "μπαλονάκια". Ήξερε καλά τι έλεγε. Προηγήθηκε πολυήμερη νοσηλεία του στην Καρδιολογική Κλινική του Νοσοκομείου Καβάλας, όπου όλα ήταν άψογα. Όλα. Γιατροί και νοσηλευτές ήταν 24 ώρες το 24ωρο στο πόδι, έτοιμοι να ικανοποιήσουν κάθε πρόβλημα των ασθενών. Όχι μόνο όταν υπήρχε πρόβλημα σοβαρό. Μα ακόμα και όταν ο ασθενής άλλο δεν θέλει, από δυο λόγια παρηγοριάς. Ένα χτύπημα στην πλάτη την ώρα, που ανεξαρτήτως της σοβαρότητας των περιστατικών που μπορεί εκτάκτως να έχουν εισαχθεί, αυτός λειτουργεί ωσάν να είναι το κέντρο του κόσμου. Αυτή είναι η ψυχολογία του ασθενούς. Βλέπει τι συμβαίνει γύρω του. Αντιλαμβάνεται. Αλλά πάνω από όλα έχει τον καημό του. Το πρόβλημά του. Νιώθει την ανάγκη να ασχοληθούν με την περίπτωσή του οι ειδικοί. Οι γιατροί και οι νοσοκόμες.

Αυτό το γνωρίζουν καλά στην Καρδιολογική Κλινική του Νοσοκομείου Καβάλας και φροντίζουν να το προσφέρουν δίχως φειδώ στους ασθενείς. Δεν αρκούνται μόνο στην τυπική διεκπεραίωση των καθηκόντων τους. Στη διάγνωση οι γιατροί και στη φροντίδα και στην παροχή υπηρεσιών οι νοσηλεύτριες. Είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να ακούσουν το πρόβλημα του καθενός. Να του πουν δυο λόγια παρηγοριάς κι ας είναι ψέματα. Να του δώσουν να καταλάβει ότι το πρόβλημά του είναι και δικό τους.

Δεν είναι μόνο η Καρδιολογική. Είναι και άλλες κλινικές του Νοσοκομείου Καβάλας που επίσης λειτουργούν άψογα παρά τα προβλήματα της κτιριακής υποδομής, που θα ξεπεραστούν με τη μετεγκατάσταση στο νέο Νοσοκομείο.

Παρεμπιπτόντως, παρά τον κακό βαθμό στην παροχή νοσηλευτικών υπηρεσιών σε σύγκριση με την Καρδιολογική του Νοσοκομείου Καβάλας, το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης διαθέτει υψηλού επιπέδου επιστημονικό προσωπικό. Το κυριότερο; Και στην Καβάλα και στην Αλεξανδρούπολη πολλοί γιατροί και νοσηλευτές υπερασπίζονται σε τούτους τους χαλεπούς καιρούς την τιμή του Εθνικού Συστήματος Υγείας παρά τα προβλήματα.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Το σύστημα της αλητείας και η μαγεία της μπάλας

"Τις κότες τις είχε αγοράσει κάποιος φίλαθλος, ο οποίος δεν πρόλαβε να πάει σπίτι του και πήγε στο γήπεδο για να παρακολουθήσει το παιχνίδι. Τις είχε μαζί του, αλλά του έφυγαν και μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο", υποστήριξε ο δικηγόρος στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει τις πράξεις των οπαδών της ομάδας και τις παραλείψεις της ΠΑΕ στο ντέρμπι με τον Αρη-ΠΑΟΚ. Η απορία "καλά, ορνιθοτροφείο ήταν το γήπεδο", του προέδρου της Πειθαρχικής Επιτροπής Χαρίλαου Κλουκίνα δεν απαντήθηκε ποτέ. Οσο για την εργαζόμενη, που μεταφέρθηκε αιμόφυρτη εκτός γηπέδου από κροτίδα εντός αγωνιστικού χώρου στο ντέρμπι Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός υποστηρίχθηκε ότι "ο τραυματισμός της ήταν ελαφρύς. Δεν υπήρχε ακρωτηριασμός αλλά κόπηκε το νύχι".

Αυτά τα καταγέλαστα επιχειρήματα στάθηκαν "αρκετά" για να πείσουν την Πειθαρχική Επιτροπής της Σούπερ Λίγκας του καταγέλαστου ελληνικού ποδοσφαίρου να αθωώσει ουσιαστικά τους υπευθύνους των ομάδων για τα αίσχη που έγιναν στα παιχνίδια του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό και του Αρη με τον ΠΑΟΚ. Διότι η ποινή των 90.000 ευρώ συν μια αγωνιστική κεκλεισμένων των θυρών στον Παναθηναϊκό και το πρόστιμο των 20.000 ευρώ στην ομάδα του Αρη αποτελούν ουσιαστικά αθώωση. Όλων. Των ομάδων, που χρησιμοποιούν συνειδητά και συστηματικά τις στρατιές των ηλιθίων, που είναι έτοιμοι να δείρουν, να φάνε ξύλο ή ακόμα και να σκοτώσουν για την ομάδα τους. Μα κυρίως των παραγόντων, που είναι μεγαλοεργολάβοι, νταβατζήδες της νύχτας, αεριτζήδες, μεγαλοαπατεώνες, που σκυλεύουν το χώρο του βασιλιά των σπορ για ίδιον όφελος. Αυτό το σύστημα της αλητείας συντηρούν τέτοιες αποφάσεις.

Δεν είναι τυχαίο. Όλοι χρειάζονται. Οι νταβατζήδες. Οι επαγγελματίες αλήτες. Οι μεγαλέμποροι ναρκωτικών. Οι εργολάβοι, που χρόνια τώρα τρώνε τις σάρκες ετούτης της έρμης χώρας, που έφτασε εξαιτίας και αυτών στα πρόθυρα της χρεωκοπίας. Οι ηλίθιοι, που σκοτώνονται για μια "ιδέα" ποδοσφαιρικού τύπου, αντί να χαρούν τη μαγεία του ποδοσφαίρου.

Μια ντρίμπλα ή ένα αναπάντεχο σουτ ετούτου του καλλιτέχνη, του Λιονέλ Μέσι, που χρησιμοποιεί το γρασίδι των γηπέδων όπως οι πραγματικά μεγάλοι ζωγράφοι τον καμβά. Επικές ανατροπές σαν αυτές στις οποίες ειδικεύεται η Μπάγερν Μονάχου, που καίτοι πολυεθνική στη σύνθεση, είναι αποτελεσματική σαν γερμανική μηχανή. Τις εμπνεύσεις ενός Μουρίνιο, που είναι ικανός να σχεδιάζει την αντιμετώπιση της διαστημικής Μπαρτσελόνα στο Play-Station. Μα το πιο σπουδαίο είναι ότι είναι ικανός να τα καταφέρει.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Μπακαλοτέφτερα αντί δομών πρόνοιας

Αμέσως μετά τις διακοπές του Πάσχα, το Ψηφιακό Καφενείο "Η Καβάλλα", αυτός ο φανταστικός χώρος διαλόγου κάπου στο Ιντερνετ, που αν όντως υπήρχε θα ήταν ψηλοτάβανος σαν εκείνους τους παλιούς υπέροχους καφενέδες ξανάνοιξε. Ο καφετζής έβαλε να ψήνονται τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια, για να μη χάνεται η γεύση του αφεψήματος και η συζήτηση μεταξύ των θαμώνων άρχισε με έναυσμα την περιπέτεια των τριών μικρών παιδιών από τη Βουλγαρία, που τις μέρες του Πάσχα βρήκαν απάγκιο στις εγκαταστάσεις της Παιδόπολης Καβάλας.

ΝΙΚΟΣ: Οι "σοφοί" της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δεν δείχνουν να ανησυχούν για τα ανθρώπινα ρημάδια στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Δεν έχουν χρόνο φαίνεται για παραμελημένα τσιγγανάκια.

ΣΟΦΙΑ: Δεν είναι μόνο τα τσιγγανάκια. Είναι η πρωτοφανής αδιαφορία για τις δομές υγείας και πρόνοιας γενικώς. Για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Για τους ασφαλισμένους των χρεωκοπημένων ασφαλιστικών ταμείων, που ουδεμία ευθύνη έχουν για τα αδιέξοδα των ταμείων τους. Για τα άτομα που πάσχουν από Αλτσχάιμερ και τους συνοδούς τους.

ΚΩΣΤΑΣ: Παρεμπιπτόντως, το ζήτημα των ανθρώπων αυτών, που φροντίζουν τους πάσχοντες από άνοια είναι πολύ μεγάλο. Οι άνθρωποι αυτοί χρειάζονται και οικονομική και ψυχολογική στήριξη για να αντέξουν τον Γολγοθά, που τους έτυχε. Αλλά ουδείς νοιάζεται. Το ενδιαφέρον της Πολιτείας αρχίζει και τελειώνει με τη χορήγηση φαρμάκων.

ΜΑΡΙΑ: Μα δεν είναι μόνο τα φάρμακα. Οι άνθρωποι αυτοί χρειάζονται φροντίδα από το πρωί ως το βράδυ. Υπάρχουν συνοδοί που σακατεύονται και σωματικά και ψυχικά και άλλοι που προσφεύγουν στο δανεισμό γιατί μόνη επιλογή τους είναι να πληρώνουν γυναίκα για να κάνει τη δουλειά. Το κράτος είναι απών.

ΘΟΔΩΡΟΣ: Κι ύστερα απορούν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών για την εντεινόμενη αδιαφορία των ευρωπαίων για την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους θεσμούς της. Καμώνονται πως δεν καταλαβαίνουν ότι τα τελευταία χρόνια η Ευρώπη έχασε την ψυχή της.

ΜΑΡΙΑ: Όχι μόνο την έχασε, αλλά δε νοιάζεται να την ξαναβρεί. Είναι απασχολημένη με λογαριασμούς πάνω από μπακαλοτέφτερα.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More