Νέα εποχή στο ΤΕΕ-ΑΜ

Η εκλογή του Λάζαρου Βασιλειάδη στην προεδρία του ΤΕΕ Ανατολικής Μακεδονίας σηματοδοτεί το τέλος της ηγεμονίας της Δημοκρατικής Κίνησης Μηχανικών μετά από 23 ολόκληρα χρόνια. Οι επίγονοι του μακαρίτη Ντίνου Παναγιωτόπουλου κατάφεραν να κερδίσουν μόνο μια εκλογή μετά το θάνατό του, καταδεικνύοντας ότι οι νίκες της παράταξης έφεραν σε πολύ μεγάλο βαθμό την προσωπική σφραγίδα του ηγέτη της. Ουδείς αναντικατάστατος μεν, αλλά από την άλλη είναι οι προσωπικότητες, που επηρεάζουν καταλυτικά εξελίξεις και συσχετισμούς. Μια τέτοια προσωπικότητα ήταν και ο Ντίνος Παναγιωτόπουλος, που πια δεν υπάρχει. Εξίσου καταλυτικός ήταν ο ρόλος του αδελφού του Γιάννη στο Δικηγορικό Σύλλογο Καβάλας, το έτερο "άπαρτο κάστρο" της Νέας Δημοκρατίας, που αλώθηκε δυο απανωτές φορές από τον Μάκη Κεβρεκάκη.

Εξίσου, ίσως και περισσότερο, ενδιαφέρον έχει η προσωπικότητα του νέου προέδρου. Ο Λάζαρος Βασιλειάδης έχει ξεχωρίσει τα τελευταία χρόνια για την περιβαλλοντική του δράση από τις γραμμές της Επιτροπής Αγώνα κατά της εγκατάστασης δεξαμενών υγρών καυσίμων στη Βάσοβα. Για τον αγώνα του κατά της εγκατάστασης εργοστασίου παραγωγής ενέργειας με πρώτη ύλη τον λιθάνθρακα στις εγκαταστάσεις της ΒΦΛ στη Νέα Καρβάλη. Σε τούτη την πορεία απόκτησε πολλούς φίλους και αρκετούς εχθρούς ειδικά στις τάξεις των μηχανικών. Κάποιοι επιχείρησαν να τον παρουσιάσουν ως ένα γραφικό οικολόγο, που αντιδρά σε κάθε επενδυτικό σχέδιο. Ως έναν ακτιβιστή έτοιμο να αντιδράσει αδιακρίτως σε κάθε επενδυτικό σχέδιο εις το όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος.

Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα, η μεγάλη πρόκληση για τον Βασιλειάδη. Να αποδείξει τοις πράγμασι το αυτονόητο. Ότι δηλαδή οι απαραίτητες ευαισθησίες για την προστασία του περιβάλλοντος δεν ωθούν σε τυφλή άρνηση ενάντια σε κάθε επενδυτικό σχέδιο. Ότι ο απολύτως απαραίτητος αγώνας για την προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι φύσει και θέσει αντιαναπτυξιακός. Τουναντίον, η περιβαλλοντική ευαισθησία στις μέρες μας μπορεί κάλλιστα να συμβαδίσει με μια άλλου τύπου ανάπτυξη και να δημιουργήσει ανάλογες ή και περισσότερες θέσεις εργασίας, όπως ο ίδιος υπονόησε στις πρώτες δηλώσεις μετά την εκλογή του.

Η πρόκληση για τον Βασιλειάδη είναι διττή. Είναι στο χέρι του να αποδείξει και σε όσους τάσσονται αξιωματικά υπέρ κάθε επενδυτικού σχεδίου ανεξαρτήτως περιβαλλοντικού κόστους, αλλά και σε όσους υπερασπίζονται το περιβάλλον υστερικά, με συνέπεια να μην είναι σε θέση να διακρίνουν ένα εργοστάσιο καύσης λιθάνθρακα από ένα Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών, ότι υπάρχει άλλος δρόμος.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Δεν πάει άλλο

Συνέβη προ ημερών σε ΑΕΙ της Αθήνας. Νέος φοιτητής από την Καβάλα πηγαίνει για να εγγραφεί. Βρίσκει τη γραμματεία, προσκομίζει τα απαραίτητα δικαιολογητικά, αλλά τον έχουν στο περίμενε. Είδε και απόειδε, μετά από αρκετή ταλαιπωρία ακολούθησε τη συμβουλή που του έδωσε παλιότερος φοιτητής. Εδωσε τα χαρτιά του σε μια από τις φοιτητικές παρατάξεις, που είχε τραπεζάκι έξω για εξυπηρετήσεις με προφανέστατο στόχο την αλίευση ψήφων. Μέσα σε λίγα λεπτά η εγγραφή είχε ολοκληρωθεί και ο νέος φοιτητής είχε στα χέρια του και τη φοιτητική ταυτότητα. Ηταν το πρώτο του μάθημα. Εμαθε, από την εγγραφή ακόμα, πως η συμμετοχή σε μια από τις παρατάξεις που "κάνει παιχνίδι", είναι το κλειδί, που ανοίγει τις περισσότερες πόρτες. Ακούγεται υπερβολικό, αλλά είναι απολύτως αληθινό. Σε τέτοιον έσχατο βαθμό ξεφτίλας έχει φτάσει η διαπλοκή των φοιτητικών παρατάξεων με τα όργανα διοίκησης των τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Αλλά τα κανάλια της διαπλοκής δεν είναι μονής κατεύθυνσης. Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης τιμωρήθηκε πρόσφατα με τρίμηνη παύση γιατί εκβίαζε τους φοιτητές του προκειμένου να τον ψηφίσουν για αντιπρόεδρο της Σχολής.

Μόνο που πια δεν πάει άλλο. Αυτός ο τρόπος λειτουργίας των φοιτητικών παρατάξεων ουδεμία σχέση έχει με την απολύτως θεμιτή πολιτικοποίηση και τη διεκδίκηση της επίλυσης των προβλημάτων που τους απασχολούν.

Το πρόβλημα δε μπορεί να λυθεί με απαγορεύσεις. Είναι όμως καιρός κυβέρνηση και αντιπολίτευση να αντιληφθούν ότι δεν έχουν το δικαίωμα να κάνουν πλάτες σε αυτούς τους σύγχρονους νταβατζήδες της εκπαίδευσης, που από συλλογικοί φορείς εκπροσώπησης των φοιτητών έχουν με τα χρόνια μετατραπεί σε μηχανισμούς βολέματος, εξυπηρέτησης, συναλλαγής με διοικήσεις και καθηγητές στις εξεταστικές περιόδους και οργάνωσης πάρτυ και ταξιδίων με το αζημίωτο πάντα για τους επικεφαλής που κλείνουν τις συμφωνίες. Ο διάλογος που ξεκινά η κυβέρνηση για τις αλλαγές στη δομή και λειτουργία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να τεθούν όλα επί τάπητος. Κατεύθυνση σπουδών, επαγγελματικά δικαιώματα, αξιολόγηση εκπαιδευτικού προσωπικού και ιδρυμάτων.

Δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία να μπουν όροι και κανόνες στη λειτουργία των φοιτητικών παρατάξεων, αλλά και στη σχέση τους με τους καθηγητές, προκειμένου να ξαναβρούν τη χαμένη ταυτότητα και το ρόλο τους.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η Καβάλα μπορεί

Ο υδροκεφαλισμός του ελληνικού κράτους είναι πρόβλημα σοβαρό και διαρκώς επιδεινούμενο. "Ελλάδα", για αυτούς που κυβερνούν ετούτο τον έρμο τόπο, "είναι -αν όχι μόνο- κατά κύριο λόγο η Αθήνα", όπου αποφασίζονται και υλοποιούνται περίπου τα πάντα. Μάλιστα, ετούτος ο υδροκεφαλισμός αποβαίνει εν τέλει εις βάρος των κατοίκων της Αθήνας και της Αττικής, αφού η υπερσυγκέντρωση πληθυσμού και παραγωγικών δομών έχει πληγώσει ανεπανόρθωτα το περιβάλλον. Είναι όμως ορισμένες εξαιρέσεις όπως αυτή η έκθεση του Επιμελητηρίου, που πραγματοποιείται στο Εκθεσιακό Κέντρο "Απόστολος Μαρδύρης" στη Νέα Καρβάλη, που πρέπει να δώσουν τροφή σε δεύτερες σκέψεις. Διότι, ναι μεν τα πάντα συμβαίνουν εν Αθήναις, αλλά αρκεί να υπάρχει στόχος και διάθεση για δουλειά για να γίνουν πράγματα και στην επαρχία. Περί τις 7 χθες το απόγευμα ο μετρητής έδειχνε πάνω από 12.000 εισόδους στην έκθεση, άρα οι διοργανωτές εκτιμούν βάσιμα ότι θα καταρριφθεί κάθε προηγούμενο ρεκόρ επισκέψεων, με συνέπεια η KavalaExpo να γίνει ακόμα πιο ελκυστική στην υπόλοιπη Ελλάδα και τα Βαλκάνια.

Κι ας στραβοκοιτούσαν τη διοργάνωση στα πρώτα βήματά της εν Αθήναις κατοικοεδρεύοντες μανδαρίνοι. Ο τότε πρόεδρος του Επιμελητηρίου αείμνηστος Απόστολος Μαρδύρης είχε σχέδιο. Οι δυο πρώτες διοργανώσεις πραγματοποιήθηκαν μέσω της συμμετοχής σε ένα πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τις επόμενες χρονιές το Επιμελητήριο χτυπούσε πόρτες, έπαιρνε χορηγίες, αυτοχρηματοδοτούσε τούτο το εγχείρημα με πίστη στην επιτυχία. Με "μοχλό πίεσης" την αεικίνητη επί σειρά ετών διευθύντρια του Επιμελητηρίου Νίκη Παπαδοπούλου, το νερό μπήκε στ' αυλάκι. Τα χρόνια πέρασαν. Ο Μαρδύρης έφυγε προ ετών για το στερνό ταξίδι, για να τον διαδεχθεί με ακόμα πιο φρέσκες ιδέες ο Αγγελος Τσατσούλης, ενώ η Νίκη Παπαδοπούλου παρέδωσε τη σκυτάλη στη Σούζυ Μαυρομμάτη, που συνεχίζει με το ίδιο πάθος και την ίδια αποτελεσματικότητα τη δουλειά. Προσφέροντας παράδειγμα απτό και εξόχως διδακτικό.

Η επιτυχία της KavalaExpo συνοψίζεται στο γνωστό, αλλά διαρκώς ζητούμενο τρίπτυχο "δουλειά-δουλειά-δουλειά" και στην εξωστρεφή αντίληψη των πραγμάτων. Στην εδραιωμένη πεποίθηση ότι η Καβάλα μπορεί.

Αρκεί να θέλει και κυρίως να έχει σχέδιο. Έναν μπούσουλα ώστε να μη γυρνά διαρκώς γύρω από τον εαυτό της.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Λέσχη Μαύρης Θάλασσας

Μελετώντας τον απολογισμό της προεδρίας της Καβάλας στη Διεθνή Λέσχη της Μαύρης Θάλασσας, που συνέρχεται αύριο Κυριακή στην Καβάλα, αντιλαμβάνεται κανείς ότι έχει γίνει δουλειά. Σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου, επί Καβαλιώτικης προεδρίας αναβαθμίστηκε το website της Λέσχης. Εκδόθηκε πληροφοριακό έντυπο. Προετοιμάστηκε η τροποποίηση του καταστατικού λειτουργίας της προκειμένου να ξεπεραστούν σημαντικά προβλήματα του παρελθόντος. Συντάχθηκε σχέδιο χρηματοδότησης της Λέσχης από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η προεδρία της Καβάλας ανανέωσε σε πολύ μεγάλο βαθμό τις επαφές με όλους τους διεθνείς οργανισμούς και κυρίως με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Συνέβαλε στην εξομάλυνση των σχέσεων, μεταξύ των πόλεων - μελών, που ήταν ιδιαίτερα τεταμένες λόγω γεωπολιτικών διαφορών. Προχώρησε στην αποτελεσματική είσπραξη όλων των συνδρομών που χρωστούσαν εδώ και αρκετά χρόνια οι πόλεις - μέλη της Διεθνούς Λέσχης της Μαύρης Θάλασσας. Με άλλα λόγια ξανάδωσε σάρκα και οστά σε έναν οργανισμό που βρισκόταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Καλά όλα αυτά και χρήσιμα αναμφιβόλως. Όλα παίζουν το ρόλο τους. Και το website και οι επαφές με τους διεθνείς οργανισμούς και η εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των πόλεων-μελών. Ακόμα και οι συνδρομές. Αυτό όμως που μένει να απαντηθεί είναι εν τέλει οι ουσιαστικές προοπτικές αυτού του εγχειρήματος. Κατά πόσο μπορεί στην πράξη αυτό το ανομοιογενές παζλ πόλεων-μελών των χωρών που βρέχονται από τη Μαύρη Θάλασσα και δεν χαράσσουν εξωτερική πολιτική, αλλά ακολουθούν την εξωτερική πολιτική των χωρών στις οποίες ανήκουν, να συγκροτήσουν έναν λειτουργικό οργανισμό, ικανό να χαράξει νέους δρόμους. Αυτό είναι πλέον το ζητούμενο για αυτή τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση, που μέχρι σήμερα δεν έχει δικαιώσει τις προσδοκίες, που έχει δημιουργήσει. Να παρουσιάσει έργο μετρήσιμο στους τομείς της οικονομίας, της ανάπτυξης, του περιβάλλοντος, του τουρισμού.

Σήμερα, παράλληλα με τη συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου, συνεδριάζουν στο Λούσυ περισσότερα από 20 Επιμελητήρια πόλεων με πολλαπλάσιο πληθυσμό και δυναμική από την Καβάλα, όπως η Οδησσός και το Ροστώφ. Ιδού η ευκαιρία για το Επιμελητήριο και τις επιχειρήσεις του νομού Καβάλας σε τούτη την τόσο δύσκολη οικονομική συγκυρία.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Μια αγκαλιά στο Στρασβούργο

Μια από τις ωραιότερες φωτογραφίες, που τραβήχτηκε ποτέ στο Ευρωκοινοβούλιο έκανε το γύρο του κόσμου. Η ιταλίδα ευρωβουλευτής Λίτσια Ροντζούλι καθισμένη στα έδρανα με τα χαρακτηριστικά ακουστικά που της επιτρέπουν να ακούει τις μεταφράσεις των αλλόγλωσσων ομιλητών σκύβει και δίνει ένα φιλί στο μωρό που κρατά στην αγκαλιά της. Μια σκηνή συνηθισμένη, καθημερινή, που συμβαίνει με τις περισσότερες μανάδες του κόσμου, μα πάντα αξεπέραστη. Μεγαλειώδης. Μια αγκαλιά απέραντης τρυφερότητας και αγάπης, που συνδέει κάθε μάνα με το παιδί. Στην κούνια του. Στο σπίτι. Στο δρόμο. Στη δουλειά. Στο ευρωκοινοβούλιο, γιατί όχι; Εκεί δουλεύει η μάνα Λίτσια και γι αυτό πήρε μαζί της το μωρό. Για να κάνει εκστρατεία για τη βελτίωση των εργασιακών συνθηκών των µητέρων.

Η 35χρονη Λίτσια Ροντσούλι, που είναι εκλεγµένη ευρωβουλευτής µε το κόµµα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, εργαζόταν ως νοσοκόµα και αργότερα έγινε διευθύντρια σε νοσοκοµείο πριν ασχοληθεί µε την πολιτική. «Βρίσκοµαι συµβολικά εδώ µε την κόρη µου για να υπογραµµίσω ότι δεν είναι εύκολο στις γυναίκες να συνδυάσουν την εγκυµοσύνη και τη µητρότητα µε την εργασία, την επαγγελµατική µε την οικογενειακή ζωή», δήλωσε η Ροντσούλι, η οποία διευκρίνισε ότι δεν έχει ενθουσιαστεί από ευρωπαϊκά σχέδια που συζητιούνται για να βελτιωθούν οι παροχές στις γυναίκες µετά τη γέννα. «Δεν ζητώ µεγαλύτερη άδεια γέννας», πρόσθεσε η ευρωβουλευτής, που επέστρεψε στη δουλειά της ένα µήνα µετά τον τοκετό, «αλλά καλύτερους όρους εργασίας για τις µητέρες».

Αν η Λίτσια δεν ήταν ευρωβουλευτής θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να αντιμετωπίσει τη μητρότητα ως πρόβλημα. Με την κίνησή της αυτή, με αυτή την τρυφερή αγκαλιά όμως δεν έστειλε απλά ένα μήνυμα για τη μητρότητα. Εξανθρώπισε μεμιάς την αίθουσα των σιδερωμένων λόγων μιας Ευρώπης, που ξεθωριάζει επικίνδυνα. Μιας Ευρώπης των γραφειοκρατών, που δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει τα μικρά καθημερινά θαύματα, όπως μια αγκαλιά μιας εργαζόμενης μάνας στο μωρό της κι ίσως γι αυτό αποδεικνύεται ανίκανη να εμπνεύσει μεγάλους στόχους, όπως μια Ευρώπη της ευημερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ενός υγιούς πολυεθνικού οργανισμού, ικανού να αμβλύνει ανισότητες και να αναδεικνύει συμπτώσεις και διαφορές.

Μιας Ευρώπης νέας, γόνιμης σε ιδέες, που όχι μόνο δε θα φοβάται μειονότητες όπως τους ρομά, αλλά θα τους αγκαλιάζει στοργικά και θα τους βοηθά να βρουν το δρόμο τους σε τούτο τον κόσμο το μικρό, το μέγα. Μιας Ευρώπης νέας, σφριγηλής, ικανής να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Μιας Ευρώπης, που δε θα χρειάζεται επικοινωνιακά φτιασίδια για να συνεγείρει τους Ευρωπαίους πολίτες, σαν και αυτά που αναζητούν αγωνιωδώς οι επιτελείς της τα τελευταία χρόνια. Μιας Ευρώπης, που σαν κάθε μωρομάνα θα είναι αφοσιωμένη στα μικρά της. Στις νέες γενιές, που σήμερα σε τούτη τη γερασμένη, αποστεωμένη Ευρώπη βρίσκουν παντού σφαλιστές πόρτες.

Σε μια τέτοια Ευρώπη δε θα χρειάζονται ιδιαίτερες επικοινωνιακές καμπάνιες. Θα αρκεί μια μονάχα κίνηση για να κινητοποιηθούν οι υγιείς δυνάμεις, που σήμερα αδυνατούν να ξεπεράσουν τα τείχη που ορθώνουν οι ατσαλάκωτοι γραφειοκράτες των Βρυξελλών. Μια κίνηση απλή σαν και αυτή της μάνας Λίτσια, που θα μπορούσε -γιατί όχι;- να γίνει το σύμβολο μιας Ευρώπης, αντάξιας των προσδοκιών των ιδρυτών της.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Τραγελαφικά και ενδιαφέροντα

Οσοι έχουν στρέψει την πλάτη τους στην πολιτική ζωή του τόπου πλήρως απογοητευμένοι με τα όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια, καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν γιατί χάνουν. Αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα είναι εξόχως τραγελαφικά και για τούτο ενδιαφέροντα. Ιδού ορισμένα μόνο στιγμιότυπα:

Υπόθεση ευρωβουλευτή Θεόδωρου Σκυλακάκη. Διεγράφη με συνοπτικές διαδικασίες από τη Ν.Δ. διότι τόλμησε να πει πως δεν υπάρχει τρόπος μηδενισμού του ελλείμματος εντός του 2011, όπως με το αγέρωχο νυσταλέο βλέμμα είχε υποστηρίξει από τη ΔΕΘ ο αρχηγός του κόμματός του Αντώνης Σαμαράς. Επίσης, υποστηρίζοντας ότι το μνημόνιο είναι η μόνη ρεαλιστική λύση που υπήρχε δήλωσε ότι η μη τήρηση των όρων δανεισμού του μνημονίου θα αναγκάσει το Δημόσιο να κηρύξει στάση πληρωμών με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η καρατόμησή του οφείλεται στο γεγονός ότι ήταν και παραμένει στο στενό κύκλο της Ντόρας Μπακογιάννη και ότι αμφισβήτησε ευθέως τον ανένδοτο αγώνα κατά του μνημονίου που έχει κηρύξει ο Σαμαράς. Μάλιστα, εμμέσως πλην σαφώς του ζητήθηκε από την επικεφαλής της ομάδας ευρωβουλευτών της Ν.Δ. να παραιτηθεί και να επιστρέψει την έδρα στη Ν.Δ. Εάν δεν παραιτηθεί, τότε οι ευρωβουλευτές της Ν.Δ. μπορούν να θέσουν το θέμα στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, που όμως θεωρεί το μνημόνιο ως τη μοναδική πρόσφορη λύση. Εάν δηλαδή η Ν.Δ. το τολμήσει, τότε είναι πιο πιθανό να διαγραφεί η Ν.Δ. από το ΕΛΚ παρά ο Σκυλακάκης, ο οποίος παραμένει συνεπής σε όσα πιστεύει.

Υπόθεση υφυπουργείου Αθλητισμού. Πρόκειται για το χαρτοφυλάκιο που πηγαινοέρχεται μεταξύ υπουργείων Υγείας και Πολιτισμού από το μεταμεσονύκτιο ανασχηματισμό μέχρι σήμερα. Τραγικός πρωταγωνιστής ο βουλευτής Δράμας Χρήστος Αηδόνης, που ναι μεν χρίστηκε υφυπουργός, αλλά ακόμα δεν ξέρει αν έχει αντικείμενο. Φτηνά τη γλίτωσε ο Μιχάλης Τιμοσίδης, που ανέλαβε εξαρχής άλλες αρμοδιότητες.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στην περιφέρεια Αττικής. Δίνει τη μάχη κατά του μνημονίου με επικεφαλής τον εκ του ΠΑΣΟΚ προερχόμενο καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Αλέξη Μητρόπουλο, κόντρα στον πρώην πρόεδρό του Αλέκο Αλαβάνο, που δίνει ακριβώς τον ίδιο αγώνα με τα ίδια πάνω-κάτω συνθήματα στην ίδια περιφέρεια. Ισως γιατί η επανάληψη είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Τα σπασμένα πληρώνουν οι μικρομεσαίοι

Η άρνηση των ιδιοκτητών φορτηγών, που βγαίνουν συχνά-πυκνά στα μέσα ενημέρωσης να αποδεχθούν την αναγκαιότητα λήψης ειδικών μέτρων για όσους αγόρασαν άδεια φορτηγού την τελευταία δεκαετία είναι και άδικη και παράλογη και εκβιαστική. Την ίδια στιγμή, που αρνούνται κάθε συζήτηση προτάσσοντας το αρραγές της ενότητας του κλάδου με στόμφο αγωνιστικό ξέρουν καλά ότι σφάλλουν. Γνωρίζουν ότι υπάρχουν πολλοί στις τάξεις τους που πήραν τις άδειες φορτηγού δημόσιας χρήσης τη δεκαετία του '70 με ένα χαρτόσημο και εντελώς αδιαφανείς διαδικασίες ως ευνοούμενοι του καθεστώτος. Οι άνθρωποι αυτοί μπήκαν στη δουλειά επενδύοντας μόνο στην αγορά αυτοκινήτου και όταν κάποια στιγμή αποφάσισαν να πουλήσουν την άδεια που απόκτησαν δωρεάν έλαβαν ως αποζημίωση αρκετά εκατομμύρια δραχμές. Μα υπάρχουν και οι άλλοι. Αυτοί που λίγα χρόνια πριν ακριβοπλήρωσαν την άδεια που κατέχουν και που πριν καλά-καλά ξεχρεώσουν κινδυνεύουν να βρεθούν με μια άδεια απαξιωμένη. Ο ανυποχώρητος αγώνας γράφει καλύτερα στο γυαλί και στο χαρτί, αλλά δε λέει όλη την αλήθεια. Συχνά τη διαστρέφει και υποκρύπτει σκοπιμότητες.

Εφτασε όμως ο καιρός σε τούτη τη χώρα να πούμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη. Δεν είναι δυνατόν να ανεχόμαστε μάχες οπισθοφυλακής με εύκολα συνθήματα υπέρ της διατήρησης ορισμένων "κεκτημένων" που δεν κερδήθηκαν με αγώνες, αλλά με υπόγειες διαδρομές σε σκοτεινές περιόδους. Ούτε είναι δυνατόν να ανεχόμαστε άπαντες στρεβλώσεις της αγοράς διότι κάποια στιγμή κάποιοι κυβερνώντες εξέδωσαν κάποιες άδειες για να εξοφλήσουν πολιτικά γραμμάτια.

Πολλώ δε μάλλον που τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της κόντρας είναι μικρομεσαίοι που αγωνίζονται σε τούτους τους χαλεπούς καιρούς με νύχια και με δόντια να κρατηθούν στην αγορά και βρίσκονται σε κατάσταση οριακή. Εμποροι που πουλούν ρούχα, παπούτσια και παντόφλες και δεν έχουν στο κατάστημά τους τα φθινοπωρινά και τα χειμερινά είδη. Βιβλιοχαρτοπωλεία, που δουλεύουν αυτό το δίμηνο και συντηρούνται τους υπόλοιπους 10 μήνες και αναζητούν τρόπους να ανταποκριθούν στη ζήτηση που δεν περιμένει... Βιοτεχνικές και βιομηχανικές μονάδες που σε τούτη την τόσο κρίσιμη συγκυρία έχουν αναστείλει τις εργασίες τους γιατί δεν υπάρχει τρόπος να φτάσει η παραγωγή τους στην κατανάλωση. Με ό,τι τούτο συνεπάγεται για τις θέσεις εργασίας που κινδυνεύουν να χαθούν.

Αλήθεια, για όλους αυτούς ποια αριστερά θα αγωνιστεί;

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Για την ιστορία

Ο ξεσηκωμός γονιών εκπαιδευτικών και κατοίκων για τις συγχωνεύσεις τάξεων στα δυο σχολεία της Παναγίας για λόγους ιστορικούς είναι εσφαλμένος εξ ορισμού. Καλή και χρήσιμη η ιστορία και η μελέτη της, αλλά εν προκειμένω αυτό που προηγείται είναι η εκπαιδευτική διαδικασία. Η διασφάλιση των καλύτερων δυνατών συνθηκών για τη μόρφωση των παιδιών. Μα και -γιατί όχι;- σε τούτη την τόσο δύσκολη οικονομική συγκυρία η εξοικονόμηση κονδυλίων από την ορθολογικότερη λειτουργία των σχολείων. Οι μαθητές της Δ' τάξης του ενός σχολείου ήταν 11 και του άλλου 9. Οι μαθητές της Στ' τάξης 8 και 9 αντίστοιχα. Τα δυο σχολεία απέχουν μεταξύ τους περί το ένα χιλιόμετρο. Οι συγχωνεύσεις των δυο τάξεων είναι ενέργεια απολύτως λογική. Η δημιουργία δυο νέων τάξεων με 20 και 17 μαθητές αντιστοίχως δεν υποβαθμίζει σε καμμία περίπτωση την ποιότητα του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου. Στον αντίποδα, η λειτουργία τάξεων με 8 ή 9 μαθητές φαντάζει αβάσταχτη πολυτέλεια, με αμφίβολα αποτελέσματα.

Μα οι αντιδράσεις δεν αφορούν την εκπαιδευτική διαδικασία. Αφορούν αυτή την εσφαλμένη άποψη περί ιστορίας βάσει της οποίας θα έπρεπε προ Καποδίστρια να διατηρηθούν σε λειτουργία κοινότητες, που αριθμούσαν 5-6 μόνιμους κατοίκους, που στις εκλογές μπορεί να έφταναν τους 50 γιατί επίσης για ιστορικούς λόγους πολλοί νεοέλληνες αλλού έμεναν, αλλά αλλού ψήφιζαν αλλοιώνοντας το χάρτη της αυτοδιοίκησης. Το ίδιο συνέβη προ ετών όταν ορθότατα αποφασίστηκε η κατάργηση των μονοθέσιων και διθέσιων σχολείων της επαρχίας. Οι κάτοικοι επέμεναν πως έπρεπε πάση θυσία να διατηρηθούν, βάσει της λογικής ότι δεν υφίσταται χωριό χωρίς εκκλησία, σχολείο και κοινότητα, αδιαφορώντας αν ουσιαστικά στρέφονταν κατά του δικαιώματος των παιδιών τους να φοιτούν σε κανονικά 6τάξια σχολεία.

Η ιστορία όμως δεν είναι τοτέμ. Είναι, όπως το έθεσε ο Edward Carr, ένας ακατάπαυστος διάλογος ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν. H φύση της συνομιλίας μπορεί να αλλάζει, μαζί με τα θέματα της συζήτησης και τους ανθρώπους που τα συζητούν. O διάλογος όμως συνεχίζεται, όπως θα έπρεπε και θα πρέπει πάντοτε να συμβαίνει σε κάθε ελεύθερη κοινωνία που έχει αίσθηση της ύπαρξής της μέσα στον χρόνο.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Δυο πλυντήρια για μια σκάφη

Είναι φορές που δεν ξέρεις αν οι κυβερνώντες ετούτο τον έρμο τόπο λένε ψέματα ή είναι απλά τόσο ανίκανοι που δεν είναι σε θέση να φέρουν εις πέρας τα στοιχειώδη. Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα είναι η μηχανοργάνωση του ελληνικού δημοσίου, που στον καιρό του γρήγορου Ιντερνετ που αναπτύσσει ιλιγγιώδεις ρυθμούς προχωρά ακόμα με ρυθμούς χελώνας. Το κακό ξεκινά από τα προγράμματα μηχανοργάνωσης που εφαρμόζονται στο δημόσιο και τα οποία συχνά διαπνέονται από τη λογική της μετάβασης στη νέα πραγματικότητα χωρίς καμμία ουσιαστική αλλαγή επί της ουσίας. Της φιλοσοφίας. Κατάσταση που περιγράφεται με σαφήνεια από το ποντιακό ανέκδοτο για τη μάνα του Γιωρίκα που αγόρασε δυο πλυντήρια για να βάζει απάνω τη σκάφη για να πλένει. Αυτό συμβαίνει. Τα προγράμματα, που διαδέχονται το ένα το άλλο με μια συχνότητα, που δημιουργεί ευλόγως ερωτηματικά για τα κονδύλια που κάθε τόσο σπαταλούνται κατά κανόνα σε ιδιώτες, δεν εμπεριέχουν τομές στον τρόπο λειτουργίας και αντίληψης των πραγμάτων.

Αλλά το χειρότερο όλων είναι ότι εν έτει 2010 το ελληνικό δημόσιο δεν έχει ακόμα μια πλατφόρμα αναφοράς. Έναν κοινό server στον οποίο θα έχουν πρόσβαση όλες οι υπηρεσίες με στόχο την άμεση εξυπηρέτηση του συναλλασσόμενου πολίτη. Ώστε να μην απαιτεί το ΙΚΑ την προσκόμιση δικαιολογητικών από άλλη δημόσια υπηρεσία, αλλά με έναν κωδικό να μπαίνει στο μεγάλο αρχείο του ελληνικού δημοσίου και να βρίσκει τα πάντα: Πιστοποιητικό γέννησης, οικογενειακής κατάστασης, προϋπηρεσία, ό,τι τέλος πάντων μπορεί να χρειαστεί ανά πάσα περίπτωση. Ετσι, συναλλασσόμενοι και δημόσιοι υπάλληλοι είναι υποχρεωμένοι ακόμα να συναλλάσσονται χωρίς κανέναν λόγο με έναν τεράστιο όγκο χαρτιού, χωρίς κανέναν λόγο. Με συνέπεια αφάνταστη και εντελώς αδικαιολόγητη ταλαιπωρία, καθυστερήσεις, ουρές.

Ευλόγως θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι όλες ετούτες οι διαχρονικές αγκυλώσεις του ελληνικού δημόσιου τομέα δεν αντιμετωπίζονται συνειδητά προκειμένου να παραμένουν υποχείρια αυτού του τερατώδους μηχανισμού χειραγώγησης συνειδήσεων και οι μεν και οι δε. Χωρίς τούτο να αποκλείει τη δεύτερη εκδοχή. Της απύθμενης ανοησίας και σκανδαλώδους ανικανότητας αυτών που κυβερνούν. Αλλωστε, στο σύνολό τους είναι προϊόντα ενός πολιτικού σκηνικού που παράγει σωρηδόν ανόητους. Οι οποίοι φροντίζουν να δίνουν τη σκυτάλη σε ομοίους τους σε έναν φαύλο κύκλο ανοησίας και ανικανότητας προκλητικής.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Εναλλακτικά ποδήλατο

"Πάρτε τα ποδήλατά σας, φορέστε τα κράνη σας κι ελάτε μαζί μας στην ποδηλατοπορεία", είναι το κεντρικό σύνθημα της εκδήλωσης που διοργανώνει ο δήμος Καβάλας την ερχόμενη Τετάρτη το απόγευμα συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις για την Ευρωπαϊκή Ημέρα Χωρίς Αυτοκίνητο. Οι ποδηλατιστές θα διασχίσουν όλο το κέντρο (κεντρική πλατεία Ελευθερίας, Ομονοίας, Δαγκλή, Ερυθρού Σταυρού, Χρυσοστόμου Σμύρνης, Τενέδου) και θα τερματίσουν στο Κλειστό της Καλαμίτσας. Ωραία πράγματα. Αρκεί να μη μείνουμε μόνο σε τούτη την πανηγυρική ποδηλατοπορεία, αλλά οι διοικούντες τον δήμο να αρχίσουν να σκέφτονται σοβαρά τρόπους ενθάρρυνσης εναλλακτικών μορφών μετακίνησης στο κέντρο της πόλης, όπως το ποδήλατο. Είναι αλήθεια πως το ποδήλατο δεν ενδείκνυται για μετακινήσεις σε πόλεις με το ανάγλυφο της Καβάλας. Αλλά θα μπορούσε -γιατί όχι;- να αποτελεί μια εναλλακτική μορφή μετακίνησης στην παραλιακή ζώνη της Καβάλας, που να συνδυάζεται με στάσεις αστικών λεωφορείων ή πάρκινγκ. Να κατεβαίνει δηλαδή κανείς από τις ανατολικές ή δυτικές συνοικίες με το αστικό ή το αυτοκίνητο και να συνεχίζει με ποδήλατο, που θα μπορούσε να πάρει αντί ενός συμβολικού αντιτίμου από δημοτικά πάρκινγκ ποδηλάτων. Αλλά πρέπει να γίνουν ποδηλατόδρομοι, που να εγγυώνται την ασφάλεια του ποδηλάτη, που θα μπορούσε να μετακινείται άνετα σε όλη την παραλιακή ζώνη από την Καλαμίτσα ως το Περιγιάλι και φυσικά σε όλο το κέντρο.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι μια τέτοια πρωτοβουλία θα αγκαλιαζόταν ευθύς εξαρχής από τους Καβαλιώτες. Η μετακίνηση με τα πόδια και με το ποδήλατο, αντί του αυτοκινήτου, δεν είναι μόνο θέμα πρακτικότητας ή συνήθειας, αλλά ζήτημα κουλτούρας. Αντίληψης, που σήμερα δεν υπάρχει. Αλλά στο κάτω-κάτω της γραφής κι αυτή δουλειά του δήμου είναι. Διότι εάν υπήρχαν ποδηλατόδρομοι και δημοτικά ποδήλατα σε ορισμένα σημεία της παραλιακής θα βρίσκονταν αυτοί που θα τους χρησιμοποιούσαν. Με τον δήμαρχο να δίνει πρώτος το παράδειγμα.

Προγράμματα για τη δημιουργία ποδηλατόδρομων υπάρχουν. Μαγιά ανθρώπων που αγαπούν το ποδήλατο υπάρχει και μάλιστα συμμετέχει σε τούτη την ποδηλατοπορεία μέσω του συλλόγου "Κύκλοτρον". Βούληση χρειάζεται και τόλμη. Αλλωστε, είναι τέτοιο το αδιέξοδο των κέντρων των σύγχρονων πόλεων, που μόνο με τόλμη μπορούν να βρεθούν λύσεις.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Στο βρόντο

Μια από τις μεγαλύτερες, χαίνουσες ακόμα, πληγές της ελληνικής οικονομίας είναι οι κρατικές επιδοτήσεις ιδιωτικών επιχειρηματικών σχεδίων. Όχι γιατί δεν είναι δουλειά του κράτους να επιδοτεί την ανάπτυξη. Τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Αλλά γιατί το χρήσιμο τούτο εργαλείο για την τόνωση της πραγματικής οικονομίας και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας σε καιρούς δύσκολους μετατράπηκε σε μια "βιομηχανία" διασπάθισης κρατικών και κοινοτικών κονδυλίων. Τρωκτικά και λαμόγια ολκής έσπευσαν να πάρουν μέρος στο πάρτυ. Πολιτικοί που απέτυχαν να εκλεγούν, πρώην συνδικαλιστές, παρατρεχάμενοι πολιτικών γραφείων έστησαν μια μηχανή διασπάθισης κονδυλίων, με συνέπεια ρεμούλα ασύλληπτων διαστάσεων. Ποσά, που αν πράγματι ρίχνονταν στην πραγματική οικονομία και αν πράγματι επιδοτούσαν επιχειρηματικά σχέδια με προοπτική θα ήταν ικανά να αλλάξουν πλήρως την εικόνα της χώρας, έγιναν λογαριασμοί σε σκυλάδικα, θηριώδη τζιπ, ταξίδια σε εξωτικούς προορισμούς. Μα και κουφάρια επιχειρηματικών σχεδίων καταδικασμένων εξαρχής σε αποτυχία.

Κουφάρια, που μπορεί κανείς να δει σπαρμένα σε όλους τους νομούς της Θράκης, εργοστασίων που είτε ουδέποτε λειτούργησαν, είτε λειτούργησαν ελάχιστους μήνες και έκλεισαν με την είσπραξη των επιδοτήσεων.

Πρόβλημα μικρότερο, αλλά πρόβλημα, αποτελεί η επιδότηση μικρών οικοτουριστικών μονάδων δίχως καμμία απολύτως προοπτική. Συνέπεια ετούτης της αδιέξοδης πολιτικής είναι αντί της ζωογόνησης της υπαίθρου και της δημιουργίας πολλών μικρών οικοτουριστικών μονάδων ικανών να αλλάξουν τη μοίρα ενός τόπου, η κατασπατάληση κονδυλίων έτσι χωρίς πρόγραμμα. Χωρίς αρχή, μέση και τέλος. "Επιχειρηματικών σχεδίων", που 10 χρόνια μετά την ανέγερσή τους και τη λήξη της υποχρεωτικής τους λειτουργίας ως ξενώνων γίνονται κατά κανόνα παραδοσιακές κατοικίες.

Προφανώς δεν πρόκειται για σκάνδαλο. Τα κονδύλια αυτά δεν κατασπαταλήθηκαν. Τονώθηκε η οικοδομική δραστηριότητα και κάποιοι άνθρωποι κατάφεραν να ανακαινίσουν παλιά παραδοσιακά κτίρια, διατηρώντας ένα χρώμα παραδοσιακό.

Το εξοργιστικό της υπόθεσης όμως είναι ότι ετούτα τα προγράμματα ακόμα υπάρχουν και ακόμα επιδοτούν τα ίδια ατελέσφορα "επιχειρηματικά σχέδια", που είναι δεδομένο ότι ουδεμία προοπτική έχουν. Σε μια συγκυρία που κάθε ευρώ για την ανάπτυξη και την τόνωση της επιχειρηματικότητας πρέπει να πιάνει τόπο.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Kavalistas όπως Atenistas

Εν μέσω καταγγελιών για πιέσεις και εκβιασμούς υποψηφίων υποψηφίων συμβούλων, εξαγγελίες κενές περιεχομένου από όλους αυτούς που βάλθηκαν να σώσουν τον έρμο τούτο τόπο από τα προβλήματα, αρνούμενοι στην πράξη να αναλάβουν έστω και μία συγκεκριμένη δέσμευση, υπάρχουν πολίτες που αντιδρούν. Με όχημα το Ιντερνετ συντονίζονται και επεμβαίνουν μετατρέποντας πάρκινγκ σε πλατείες. Οργανώνουν εξορμήσεις καθαριότητας σε αρχαιολογικούς χώρους. Έχουν πια αποφασίσει ότι ουδέν έχουν να περιμένουν από τους ταγούς ετούτου του τόπου. Μα ακόμα και όταν υπάρχουν άνθρωποι σε θέσεις κλειδιά με ευαισθησίες και ενδιαφέρουσες απόψεις -πάντα υπάρχουν- οι πολίτες αυτοί δεν τους αφήνουν σε ησυχία. Τους πιέζουν, τους υπενθυμίζουν, προτείνουν συγκεκριμένες λύσεις στα προβλήματα που τους απασχολούν. Στη γειτονιά. Στο κέντρο. Στο λιμάνι. Μια τέτοια ομάδα έχει δημιουργηθεί στην Αθήνα από ανθρώπους που δηλώνουν "εραστές της Αθήνας", τους atenistas.

Έχουν δημιουργήσει δικό τους site (www.atenistas.gr), έχουν ήδη αντισταθεί επιτυχημένα στις απόπειρες τσιμεντοποίησης ορισμένων χώρων στην Αθήνα και δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν με έναν εξαιρετικά φιλόδοξο στόχο: Τη βελτίωση της καθημερινότητας. Την αύξηση των χώρων πρασίνου. Την καθαριότητα. Τη δημιουργία πεζόδρομων, ποδηλατόδρομων και ούτω καθεξής.

Γιατί να μη δημιουργήσουμε και μεις τους "Kavalistas"; Μια ομάδα νέων ανθρώπων με ευαισθησίες που να αγαπούν ετούτο τον τόπο; Η συνταγή είναι απλή και τα υλικά διαθέσιμα: Χρειάζονται άνθρωποι που να αγαπούν ετούτο τον τόπο και ιδέες απλές, άμεσα εφαρμόσιμες που μπορούν να αλλάξουν την καθεμέρα μας. Μα και πολίτες σαν αυτούς που συμμετείχαν μαζικά σε κείνο το μεγαλειώδες συλλαλητήριο κατά της εγκατάστασης εργοστασίου παραγωγής ενέργειας με βάση το λιθάνθρακα. Ανθρωποι που να ξέρουν και να μπορούν να διοικούνται και να διοικούν.

Αλλωστε, όπως το έθεσε ο Αριστοτέλης, ο πολίτης που δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική, (δηλαδή την συμμετοχή του στην επίλυση των κοινών προβλημάτων της Πολιτείας όπου δρα) , για τη ζωή του και για τη ζωή των παιδιών του είναι άχρηστος.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Φαβορί και αουτσάιντερ

Οι δημοτικές εκλογές του ερχόμενου Νοεμβρίου έχουν και σασπένς και πολιτική βαρύτητα ξεχωριστή. Ανέκαθεν είχαν, αλλά η αλλαγή των μεγεθών κάνει τη διαφορά. Άλλος ο ρόλος και το πολιτικό εκτόπισμα των 11 δημάρχων του νομού και άλλος των τεσσάρων. Δεν υπάρχουν πλέον δήμοι της κατηγορίας του Ορεινού, των Πιερέων, του Ορφανού, της Κεραμωτής, του Παγγαίου. Οι δήμαρχοι της Καβάλας, του Νέστου, του Παγγαίου και της Θάσου θα μπορούν σε σημαντικό βαθμό να επηρεάσουν γενικότερα το πολιτικό παιχνίδι. Θα γίνουν σημαντικές μεταβλητές στο μαθηματικό τύπο του γενικότερου πολιτικού παιχνιδιού, παρά το δεδομένο αυτοδιοικητικό χαρακτήρα της αναμέτρησης. Μιας αναμέτρησης με φαβορί στους δήμους Καβάλας και Νέστου τους νυν δημάρχους Καβάλας και Χρυσούπολης Κωστή Σιμιτσή και Σάββα Μιχαηλίδη, αλλά απρόβλεπτης στους άλλους δύο δήμους.

Στο δήμο Καβάλας ο Κωστής Σιμιτσής είναι το φαβορί και λόγω της ιδιότητάς του ως εν ενεργεία δήμαρχος, αλλά και λόγω της εικόνας διάλυσης της αντιπάλου στρατοπέδου. Ο νομάρχης Θόδωρος Καλλιοντζής είναι σαφώς υπολογίσιμος αντίπαλος, αλλά η κάθοδος του Στάθη Εριφυλλίδη και του Νίκου Ξανθόπουλου δυσκολεύουν πολύ την προσπάθειά του. Ο Αρης Βέρρος μπορεί να υπολογίζει και σε ψήφους δυσαρεστημένων του ΠΑΣΟΚ και στη στήριξή του από ΣΥΡΙΖΑ, Δημοκρατική Αριστερά και οικολόγους, ενώ όλα παίζονται για την κάθοδο του Βασίλη Λιόγκα, μετά τα όσα συνέβησαν με το Τεχνικό Επιμελητήριο. Πάντως, εύκολα ή δύσκολα ο Σιμιτσής φαίνεται πως θα έχει τον πρώτο λόγο στο δεύτερο γύρο.

Στο δήμο Νέστου ο νυν δήμαρχος Χρυσούπολης Σάββας Μιχαηλίδης φαίνεται ότι θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, παρά την έντονη κινητικότητα και τη γνώση των αυτοδιοικητικών ζητημάτων από τον Βαγγέλη Τσομπανόπουλο.

Στο δήμο Θάσου, το ΠΑΣΟΚ είναι αποφασισμένο να κάνει χαρακίρι και ουδείς μπορεί να το εμποδίσει. Ο Σταύρος Αραπάκης προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την πολυδιάσπαση της αντίπαλης πλευράς, που φαίνεται να κατέρχεται με τον Λευτέρη Μερέση, τον Κώστα Χατζηεμμανουήλ και τον Κώστα Βλαστάρη, αλλά τα μέλη και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν εντελώς αντίθετη άποψη.

Όλα είναι ανοιχτά στο δήμο Παγγαίου. Ο Γιάννης Φιλόσογλου είναι τόσο βέβαιος για τη νίκη του, όσο ο Ναπολέων πριν το Βατερλώ. Ο Χαράλαμπος Χρυσανίδης πλαγιοκοπεί ανελέητα με υποψηφιότητες όπως των πρώην δημάρχων Ορφανού και Παγγαίου Δήμου Σιούρθα και Παράσχου Σιμούδη, ενώ ο Βασίλης Ξουλόγης κερδίζει έδαφος κάθε μέρα που περνά.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Το πέναλτυ

Στο πέναλτι που σφύριξε ο απαράδεκτος διαιτητής Γιώργος Δαλούκας προκειμένου ο Παναθηναϊκός να κερδίσει προχθές το απόγευμα τον Αρη στη Θεσσαλονίκη μπορεί κανείς να συνοψίσει όλη την κακοδαιμονία της χώρας. Αλλωστε, τέτοιες προκλητικές αποφάσεις, λαμβάνονται συχνά-πυκνά σε όλα τα επίπεδα. Στην οικονομία, στην υγεία, στην παιδεία, στα δημόσια έργα. Στο ποδόσφαιρο είναι οι "στημένοι" ή απλώς ανίκανοι διαιτητές, που ανέρχονται στην ιεραρχία της διαιτησίας έρποντας, γλείφοντας και με τα κέρατά τους, και όταν τα καταφέρουν να καθιερωθούν στη μεγάλη κατηγορία, φροντίζουν ή να ανταποδώσουν τη χάρη ή απλώς να ταχθούν με κάθε θυσία με το μέρος του ισχυρού για να 'χουν το κεφάλι τους ήσυχο. Άλλωστε, ξέρουν καλά ότι το μέλλον τους εξαρτάται περισσότερο από άλλους παράγοντες παρά από την απόδοσή τους.

Στην οικονομία, το ίδιο έργο με τους ίδιους βασικούς κανόνες παίζεται με τους προμηθευτές, εργολάβους του δημοσίου που αντί να νοιάζονται πρώτα και κύρια για την ποιότητα του έργου που έχουν αναλάβει, είναι προσηλωμένοι στη φροντίδα των διαύλων, που τους κρατούν διαπλεκόμενους με την εκάστοτε εξουσία. Εννοείται, πως δε δίνουν μία για το ποιος κυβερνά. Ποιος είναι ο πρωθυπουργός, ο υπουργός, ο νομάρχης ή ο δήμαρχος. Το ζητούμενο είναι να γίνεται η δουλειά. Τα κανάλια της διαπλοκής να συντηρούνται τακτικότατα έτσι ώστε τίποτα να μην αλλάζει.

Στην υγεία. Ο ανταγωνισμός για το διαχρονικό σκάνδαλο της προμήθειας των νοσοκομείων δε γίνεται με όρους υγιούς ανταγωνισμού. Το ζητούμενο δεν είναι η ποιότητα, η τιμή και η ταχύτητα παράδοσης των υλικών, αλλά η διατήρηση των "καλών αγωγών" λειτουργίας αυτού του συστήματος, που εξυπηρετεί τους εμπλεκόμενους.

Στην παιδεία, όπου η καριέρα των πανεπιστημιακών εξαρτάται περισσότερο από τις γνωριμίες τους, παρά από το έργο τους.

Όχι πως δεν υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους σωστά σε όλους τους τομείς. Υπάρχουν. Μόνο, που το ταβάνι της επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας είναι τόσο ψηλό, που να μην ενοχλεί πολύ τη διεξαγωγή του παιχνιδιού. Οσο για τις ελάχιστες εξαιρέσεις, που παρ' όλα αυτά φτάνουν στην κορυφή, υπάρχουν απλώς για να επιβεβαιώνουν το θλιβερό κανόνα.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Το λάθος του Λιόγκα

Ο Βασίλης Λιόγκας επιμένει από το μακρινό 1990, όταν αποφάσισε να παραμείνει στο ΚΚΕ, να συνδυάζει την αρτηριοσκλήρωση του κόμματος της Αλέκας Παπαρήγα, που έχει επιλέξει να μένει στην "καθαρή" γωνιά του με το δικό του ευρύτερο ρόλο. Έναν ρόλο παρά τω ΚΚΕ.

Όλα ετούτα τα χρόνια, ο Λιόγκας και το τοπικό ΚΚΕ συμβάδιζαν με μια σύμβαση μοναδική. Ο Λιόγκας πρόσφερε στο ΚΚΕ μια ευπρόσωπη παρουσία στο Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας, που ξεπερνούσε σαφώς τη δυναμική του κόμματος, αλλά και επεξεργασμένες θέσεις σε όλα τα τοπικά ζητήματα. Σε αντάλλαγμα, το ΚΚΕ ανεχόταν -όχι πάντα με ενθουσιασμό- τις πρωτοβουλίες του αυτοδιοικητικού του στελέχους, που -ήταν φανερό- με το ζόρι χωρούσε σε τούτο το στενό κοστούμι. Μα τα χρόνια πέρασαν και ο Λιόγκας κουράστηκε να εισπράττει αναγνώριση χωρίς αντίκρισμα από αριστερά και δεξιά. Τετραετίες ολόκληρες έκανε άνω-κάτω το Δημοτικό Συμβούλιο και τις γειτονιές, αλλά η στήριξή του από το ΚΚΕ δεν του απέφερε κάτι περισσότερο από την εκπροσώπησή του στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Η ήττα της ΔΚΜ στις εκλογές του ΤΕΕ-ΑΜ και οι κάκιστοι χειρισμοί της ΠΑΣΚ-Μηχανικών πρόσφεραν στο Λιόγκα μια ευκαιρία μοναδική. Μετά από τόσα χρόνια στο κουρμπέτι να εκλεγεί πρόεδρος του ΤΕΕ-ΑΜ. Δεν είναι λίγο. Τα κατάφερε να εκλεγεί τη νύχτα του ανασχηματισμού με τις ψήφους της ΔΚΜ και ενός Παοκτσή, αλλά λίγες ώρες αργότερα ήρθε η καυστικότατη επιστολή του Ηλία Ιωαννίδη, που προκάλεσε ταραχή και οδήγησε τον Λιόγκα σε παραίτηση δυο 24ωρα μετά την εκλογή του.

Φανερά πικραμένος ο Λιόγκας σκέφτεται πια να αποχωρήσει και από την κούρσα των δημοτικών εκλογών γιατί το ΚΚΕ δεν τον προστάτεψε. Γιατί αντί να τον υπερασπιστεί, άφησε τον Ιωαννίδη και τον Μορφίδη να κάνουν παιχνίδι, όπως δήλωσε. Μόνο που στρέφει τα βέλη του σε λάθος κατεύθυνση. Η κριτική από πλευράς Συνασπισμού ήταν και αναμενόμενη και εύλογη. Δεν μπορεί το ΚΚΕ να αποκηρύττει μετά βδελυγμίας τις συνεργασίες σε όλα τα επίπεδα με "τα κόμματα του ευρωμονόδρομου" όπως αποκαλεί όλα τα άλλα κόμματα και την ίδια στιγμή ο επικεφαλής της δημοτικής του παράταξης να εκλέγεται πρόεδρος του ΤΕΕ-ΑΜ με τις ψήφους της δεξιάς δυο μήνες πριν την αναμέτρηση του Νοεμβρίου. Εύλογες και οι αντιδράσεις και τα βέλη περί το ενδεχόμενο παρασκηνιακής συμφωνίας με φόντο τη δεύτερη Κυριακή.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Εμαθαν ότι η αγορά αυτοκινήτου πεθαίνει

Συμβαίνουν κι αυτά. Η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου με γκουρού των Οικονομικών τον Γεώργιο Παπακωνσταντίνου, μελετά τη μείωση των τελών ταξινόμησης κατά 50% προκειμένου να τονωθεί η χειμαζόμενη αγορά του αυτοκινήτου. Περιέργως πώς, αντελήφθησαν ότι η αγορά αυτοκινήτου πεθαίνει. Έμαθαν ότι από τις αρχές του χρόνου μέχρι τον Αύγουστο η πτώση των πωλήσεων έφτασε το 65% με συνέπεια περί τις 2.000 επιχειρήσεις εμπορίας αυτοκινήτων να βάλουν λουκέτο και να χάσουν τη δουλειά τους περίπου 9.000 εργαζόμενοι. Μα και να μειωθούν δραματικά τα έσοδα του προϋπολογισμού. Ο φιλόδοξος στόχος τους ήταν να εισπραχθούν περί τα 508 εκατομμύρια ευρώ, αλλά τελικά μετά βίας εισπράχθηκαν 200 εκατομμύρια ευρώ. Το μόνο που μένει να απαντηθεί είναι γιατί εξεπλάγησαν. Αυτός δεν ήταν ο στόχος; Δεν το 'ξεραν πως τούτο θα συμβεί όταν στέγνωναν την αγορά από ρευστό; Αυτό δεν ήταν το μήνυμα προς τους "σπάταλους" νεοέλληνες, που -άκουσον, άκουσον- είχαν πεισθεί πως πρέπει να κυκλοφορούν με καινούργια αυτοκίνητα για λόγους ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος; Ε, λοιπόν το μήνυμα ελήφθη. Άπαντες συνειδητοποίησαν τι έφταιξε και φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού. Η κατανάλωση. Η αγορά καινούργιων αυτοκινήτων και σπιτιών, η ανέγερση καινούργιων οικοδομών και ούτω καθεξής.

Στο μεταξύ διασκεδάζαμε τη νέα πραγματικότητα συμμετέχοντας σε ένα διευρυμένο "big brother" με κανόνες καθαρούς. Ένα παιχνίδι κατακερματισμού της ελληνικής οικονομίας όπου ο ένας χαίρεται με τη δυστυχία του αλλουνού.

Στην αρχή ήταν όλα καλά και καθαρά. Οι έμποροι και οι επιχειρηματίες χάρηκαν με τις μειώσεις μισθών των δημοσίων υπαλλήλων. Με τις απολύσεις όσων περίσσευαν. Με τις μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Οι δημόσιοι υπάλληλοι με τα λουκέτα των μικρομάγαζων που "κονομούσαν εις βάρος τους". Ολοι μαζί με τη μείωση της τουριστικής κίνησης, που έκανε μάγκες αυτούς που έτυχε να διαθέτουν ένα καλό οικόπεδο κοντά στη θάλασσα.

Μα πάνω που εμπεδώσαμε τους κανόνες και περιμέναμε με αδημονία να κλείσουν κι άλλες αντιπροσωπείες κι άλλα μαγαζιά, να αυξηθούν κι άλλο οι άνεργοι, μας το χαλάνε. Άντε τώρα να μάθεις τους κανόνες από την αρχή. Άσε που η τόνωση της κίνησης στην αγορά σημαίνει σπατάλη και ανατροφοδότηση της κρίσης. Εκτός αν δεν είναι έτσι. Οπότε κάποιοι οφείλουν να απολογηθούν για τούτο το χάλι.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Αλλάζουν κοστούμι

Η κρίσιμη αναμέτρηση σε επίπεδο Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης τείνει νωρίς-νωρίς να πάρει τα στοιχεία φαρσοκωμωδίας της κακιάς ώρας. Μιας φτηνής τηλεοπτικής μπαλαφάρας σαν αυτές που μας τρίβουν στα μούτρα τα τελευταία χρόνια τα κανάλια. Την αρχή έκανε η γενική γραμματέας της Περιφέρειας Θεοδώρα Κόκλα, που αντί, ως εκπρόσωπος της Πολιτείας, να εγγυηθεί το ομαλό προεκλογικό κλίμα , έχει γίνει τις τελευταίες μέρες αρνητικός πρωταγωνιστής της προεκλογικής περιόδου. Σα να μην έφταναν οι πολιτικά ανόητες και δεοντολογικά απαράδεκτες ποινές κατά του νομάρχη και υποψηφίου δημάρχου Καβάλας Θόδωρου Καλλιοντζή, εγκαλεί για παράβαση καθήκοντος τον δήμαρχο Καβάλας Κωστή Σιμιτσή και δημοτικούς συμβούλους γιατί δεν εφάρμοσαν πιστά τη νομοθεσία που προβλέπει κλείσιμο μαγαζιών σε τούτη την τόσο δύσκολη συγκυρία.

Στο μεταξύ, τα στελέχη των δύο μεγάλων κομμάτων σπεύδουν να συνεχίσουν στο ίδιο τέμπο υποβαθμίζοντας την πολιτική αντιπαράθεση στο έσχατο σημείο του λαϊκισμού εις το όνομα των συμφερόντων της Καβάλας. Όταν δυο από τους πλέον σοβαρούς παράγοντες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ όπως ο υπερνομάρχης Κώστας Τάτσης και ο Γιάννης Στυμπίρης αντί επιχειρημάτων επικεντρώνονται στο ποιος από τους Αρη Γιαννακίδη και Γιώργο Παυλίδη είναι περισσότερο "αντικαβαλιώτης", αντιλαμβάνεται κανείς τι θα επακολουθήσει. Μόνο που ετούτη η φάρσα πρέπει να σταματήσει άμεσα όσο είναι νωρίς. Οι περιφερειακές εκλογές δεν πρέπει να δηλητηριαστούν με τις τοπικιστικές αντιπαραθέσεις όσο τούτο είναι δυνατόν.

Η εκατέρωθεν δυσπιστία λόγων και προθέσεων είναι εύλογη και μέχρι ενός σημείου αναπόφευκτη, αφού αυτοί που μέχρι πρότινος διαγκωνίζονταν σε επίπεδο περιφέρειας υπερασπιζόμενοι τα με τη στενή έννοια του όρου συμφέροντα του νομού τους καλούνται να υπηρετήσουν το σύνολο της περιφέρειας. Μα στο μεταξύ, το σκηνικό έχει αλλάξει. Οποιος και αν τελικά επικρατήσει οφείλει να παραμερίσει τα ελάχιστα που χωρίζουν τους πολίτες των πέντε νομών και να προβάλλει τα πολλά που τους ενώνουν. Νικητές και ηττημένοι να αναζητήσουν τρόπους για να βγάλουν ετούτη τη φτωχή, παρά τον απαράμιλλο φυσικό πλούτο, περιφέρεια από τη μιζέρια, αντί να ανακυκλώνουν αντιπαραθέσεις δεκαετιών όπως το εφετείο ή τα αναπτυξιακά κίνητρα εις βάρος όλων εν τέλει.

Οσο για το "παρελθόν" των υποψηφίων περιφερειαρχών δεν μπορεί να διαγραφεί, ούτε όμως σώνει και καλά προεξοφλεί τη στάση τους σε τούτο το νέο μετερίζι. Αλλιώς πολιτεύονταν με το κοστούμι του νομάρχη Ξάνθης ο ένας και Ροδόπης ο άλλος, αλλιώς είναι υποχρεωμένοι να κινηθούν με το κοστούμι του περιφερειάρχη.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ανασχηματισμός ισορροπίας και επιστράτευσης

Ο μεταμεσονύκτιος ανασχηματισμός στον οποίο κατέφυγε προχθές ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν μια κίνηση ισορροπίας και συστράτευσης του όλου ΠΑΣΟΚ. Το μέγεθος των προβλημάτων δεν επιτρέπει εσωτερικές φωνές αμφισβήτησης. Τουναντίον απαιτεί το όλον ΠΑΣΟΚ, μα και κινήσεις πέρα από αυτό όπως σηματοδοτεί η υποστήριξη υποψηφίων τύπου Καμίνη, Μπουτάρη και Τατούλη. Οσον αφορά τα καθ' ημάς, η συμμετοχή στην κυβέρνηση του Μιχάλη Τιμοσίδη από την Καβάλα και του Χρήστου Αηδόνη από τη Δράμα στο νέο κυβερνητικό σχήμα έχει αναμφιβόλως τη σημασία της. Κίνηση, που ισορροπεί στο πεδίο των εντυπώσεων την πλάστιγγα μεταξύ Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Τιμοσίδης-Αηδόνης από τη μια, Πεταλωτής-Ξυνίδης-Ντόλιος από την άλλη. Τώρα πια, η φιλολογία περί τη δυναμική των νομών της Θράκης στα κέντρα λήψης των αποφάσεων δε μπορεί να σταθεί. Αυτό που μένει να απαντηθεί και να διεκδικηθεί με τον Τιμοσίδη στην πρώτη γραμμή είναι αν υπάρχει συγκεκριμένο πλάνο για το σήμερα και αύριο του τόπου. Όχι αποσπασματικές διεκδικήσεις, αλλά ένα συνολικότερο σχέδιο με αρχή, μέση και τέλος για το σήμερα και το αύριο του τόπου.

Αλλά η αλήθεια είναι πως τέτοιο σχέδιο δεν υπάρχει. Όχι μόνο για τους νομούς Καβάλας και Δράμας, αλλά για το σύνολο της Περιφέρειας στην οποία πρέπει να μάθουμε να αναφερόμαστε πλέον. Το χειρότερο είναι ότι ένα τέτοιο συγκροτημένο σχέδιο δεν υπάρχει ούτε για τη χώρα στο σύνολό της. Μονάχα κινήσεις αποσπασματικές υπό την πίεση των αδιεξόδων από κυβερνήσεις, που κατά κανόνα αυτοσχεδιάζουν και για τούτο συχνά-πυκνά αυτοαναιρούνται. Μα έστω κι έτσι κάποια πράγματα μπορούν να γίνουν. Ο Μιχάλης Τιμοσίδης έχει πια το μαχαίρι. Μένει να αποδείξει ότι μπορεί και να κόβει το καρπούζι σωστά.

Όχι μόνο σε θέματα υπουργείου Υγείας, αλλά γενικότερα. Κακά τα ψέματα. Άλλη η βαρύτητα του λόγου του βουλευτή και άλλη του υφυπουργού. Είναι άλλο να χτυπά πόρτες για τα αιτήματα του νομού Καβάλας και της Δράμας ένας βουλευτής και άλλο ένας υφυπουργός. Βεβαίως και δε θα 'πρεπε να είναι έτσι. Οι κυβερνήσεις σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα όπως η Ελλάδα θα έπρεπε να τηρούν αδιατάρακτα το πρόγραμμά τους για το σύνολο της χώρας, δίχως να παίζει ουσιαστικό ρόλο η καταγωγή των ανθρώπων που τις συγκροτούν. Αλλά στην πράξη ο τόπος καταγωγής των μελών της εκάστοτε κυβέρνησης έχει τη σημασία της. Ιδωμεν.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η περιφέρεια ως εξορία πολιτική

Η άρνηση πρωτοκλασάτων στελεχών του ΠΑΣΟΚ να θέσουν υποψηφιότητα στις περιφερειακές εκλογές δεν αφορά μόνο τον Γιώργο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ. Μας αφορά όλους διότι κατέδειξε με τον πλέον εμφαντικό τρόπο μια από τις μεγαλύτερες παθογένειες του δημόσιου βίου και της χώρας συνολικά: Τον υδροκεφαλισμό της. Κανείς από τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου δεν πείστηκε από τις διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού και προέδρου του ότι οι περιφερειάρχες θα είναι "μικροί υπουργοί" ή και ανώτεροι αυτών. Ούτε τσίμπησαν όταν διέρρευσε ότι ο πρωθυπουργός θα προεδρεύει συχνά-πυκνά σε συμβούλια περιφερειαρχών, ο ρόλος των οποίων θα είναι αντίστοιχος των υπουργικών συμβουλίων. Δεν "τσίμπησαν" γιατί δεν πείστηκαν. Δεν πείστηκαν όχι γιατί αμφισβητούν τις δεσμεύσεις του αρχηγού τους, αλλά γιατί ξέρουν την τύχη αντίστοιχων δεσμεύσεων στο παρελθόν. Ξέρουν καλά ότι ζουν σε μια χώρα που βρίσκεται σε μια διαρκή φάση "αποκέντρωσης" σε επίπεδο διακηρύξεων από τη δεκαετία του '80, αλλά στην πράξη χρόνο με το χρόνο και οι πλέον ρομαντικοί αντιλαμβάνονται ότι "Ελλάδα είναι μόνο η Αθήνα". Σε επίπεδο πολιτικής, οικονομίας, μέσων μαζικής επικοινωνίας, παροχής υγείας, σε όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα και τους τομείς, χρόνο με το χρόνο η Αθήνα γιγαντώνεται περαιτέρω εις βάρος της επαρχίας, που τα τελευταία χρόνια την είπαν "πιο επιστημονικά" περιφέρεια, θαρρείς και ήταν πρόβλημα ορολογίας.

Όλα τούτα δεν ακυρώνουν τη φιλόδοξη προσπάθεια που γίνεται στο πλαίσιο του "Καλλικράτη" για ουσιαστική αποκέντρωση. Εάν οι διακηρύξεις και οι προθέσεις των κυβερνώντων δε μείνουν ετούτη τη φορά γράμμα κενό, μπορεί στις περιφερειακές εκλογές του μέλλοντος να γίνεται "σφαγή" πρωτοκλασάτων για τις υποψηφιότητες στις περιφερειακές εκλογές. Μόνο που για να συμβεί αυτό θα πρέπει να αλλάξουν τα πάντα. Ετσι, που παραδείγματος χάριν το πρώτο τηλεοπτικό κανάλι να εδρεύει φερ' ειπείν στη Λάρισα, η ισχυρότερη εφημερίδα στη Θεσσαλονίκη και ουδείς να εκπλήσσεται εάν το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της Α' κατηγορίας μονοπωλείται από ομάδες όπως η Καβάλα, η Καλαμάτα ή ο Ολυμπιακός Βόλου, επειδή εκεί θα εδρεύουν οι ισχυροί οικονομικά παράγοντες του ποδοσφαίρου.

Μόνο σε μια τέτοια Ελλάδα οι πρωτοκλασάτοι δεν θα αντιλαμβάνονται τη μετακίνησή τους στις περιφέρειες ως εξορία από την κεντρική πολιτική σκηνή.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Το στοίχημα της Περιφέρειας

Το μεγάλο στοίχημα στις περιφερειακές εκλογές του ερχόμενου Νοεμβρίου είναι η κατάκτηση περιφερειακής συνείδησης. Η σύγκρουση σε επίπεδο θέσεων, πολιτικών αντιλήψεων και αρχών, με στόχο την καλυτέρευση της ζωής των πολιτών της Περιφέρειας. Μιας περιφέρειας απαλλαγμένης από τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος. Έτσι, που στην τελική ευθεία προς την κάλπη, εκεί προς τα τέλη του Οκτώβρη, ελάχιστοι να ενδιαφέρονται εάν ο Γιώργος Παυλίδης είναι Ξανθιώτης, ο Αρης Γιαννακίδης Κομοτηναίος και ο Χρήστος Τρέλλης από τον Εβρο. Η επιλογή του καθενός να γίνει με κριτήρια πολιτικά, αναπτυξιακά, προσωπικά, ιδιοτελή έστω όπως εξάλλου συμβαίνει σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Όχι όμως τοπικιστικά. Δύσκολο το στοίχημα. Για όλους. Δεν θα είναι εύκολο για τον Γιαννακίδη για παράδειγμα να υποστηρίξει το αίτημα της Καβάλας για τη δημιουργία εφετειακής έδρας, όταν θα πιέζεται από τους κατοίκους του νομού στον οποίο ζει για το αντίθετο. Όταν -ανθρώπινο είναι- ο ίδιος γαλουχήθηκε με τα "καλά και συμφέροντα" του νομού Ροδόπης έτσι όπως διαμορφώθηκαν στο πέρασμα του χρόνου. Εξίσου δύσκολο για τον Παυλίδη θα είναι να υποστηρίξει το δίκαιο αίτημα των νομών Καβάλας-Δράμας περί την εξίσωση των αναπτυξιακών κινήτρων σε όλη την Περιφέρεια, με δεδομένη την πίεση που θα του ασκείται από τους πολίτες του νομού στον οποίο εδρεύει για το αντίθετο.

Μα δε γίνεται αλλιώς. Εκεί που οι διορισμένοι γενικοί γραμματείς, με φωτεινή εξαίρεση τον Μιχάλη Αγγελόπουλο, απέτυχαν, οφείλουν να πετύχουν οι αιρετοί. Η κοινή μοίρα όλων των κατοίκων της Περιφέρειας δεν επιτρέπει ανούσιες ενδοπεριφερειακές κόντρες. Ούτως ή άλλως αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν. Η βιομηχανική αποψίλωση των νομών Καβάλας και Δράμας δεν έφερε ούτως ή άλλως την ευημερία στους νομούς της Θράκης, αφού οι περισσότερες μονάδες έχουν στο μεταξύ μεταφερθεί στα Βαλκάνια.

Ο αγώνας δεν θα είναι εύκολος. Δεν ξεπερνιούνται εύκολα βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις δεκαετιών.

Από την άλλη, περίσσια ενέργεια ξοδεύτηκε τόσα χρόνια στη διαχείριση της φτώχειας και της μιζέριας της φτωχής μας περιφέρειας. Είναι καιρός να δοθεί συντονισμένα ο αγώνας για τη δημιουργία πλούτου αρκετού και για τους πέντε νομούς.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Πολιτική του τίποτα

Όχι, το πρόβλημα δεν είναι που ήρθε η υπουργός Υγείας Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου στην Καβάλα και είπε τίποτα. Εξάλλου, είναι φορές που το τίποτα είναι πολυσήμαντο πολιτικό μήνυμα. Κάτι σαν το "ουδέν σχόλιον" σε εξαιρετικά κρίσιμα ερωτήματα. Εν προκειμένω, η κ. Ξενογιαννακοπούλου μπορεί να μην είχε άλλο να πει πέραν των τετριμμένων και πολυφορεμένων τσιτάτων περί την υγεία, τη δευτεροβάθμια παροχή υγείας, τα προβλήματα και τις προοπτικές των νοσοκομείων. Το πρόβλημα είναι ότι ουδείς αντέδρασε. Ουδείς εξεπλάγη. Ούτε ένας αισθάνθηκε την ανάγκη να παρατηρήσει ότι η υπουργός ήρθε στην Καβάλα χωρίς τίποτα να πει κάτι συγκεκριμένο.

Αλλωστε, συνηθίσαμε πια. Δίνονται συνεντεύξεις επί συνεντεύξεων Τύπου, έτσι για το ονόρε. Με πολιτικούς που μηρυκάζουν τα ίδια και τα ίδια και δημοσιογράφους που καταγράφουν για λόγους ευγενείας. Περνούν ολόκληρες προεκλογικές εκστρατείας χωρίς ουδέν να ειπωθεί. Όπως τώρα, στο δήμο Καβάλας για παράδειγμα. Βγήκε ο δήμαρχος Κωστής Σιμιτσής και ξεκαθάρισε ότι θα είναι και πάλι υποψήφιος και μάλιστα με τη στήριξη του κυβερνώντος κόμματος, αλλά μέχρι σήμερα, δυο μήνες πριν τις εκλογές, δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να αιτιολογήσει την απόφασή του. Να πει ποιος είναι ο λόγος που εκτίθεται και πάλι ως υποψήφιος ενώπιον των πολιτών. Να κάνει έναν απολογισμό του έργου του στο δημαρχιακό θώκο και να ζητήσει την ψήφο των πολιτών για πέντε, έξι βασικά ζητήματα στα οποία θα τοποθετηθεί πολιτικά. Στο ίδιο μήκος κύματος ο νομάρχης και υποψήφιος δήμαρχος με τη στήριξη της Ν.Δ. Θόδωρος Καλλιοντζής δήλωσε ότι κατέρχεται για να μην απογοητεύσει τους πολίτες που τον εμπιστεύονται αλλά για την ταμπακέρα ουδέν. Ευτυχώς για αυτόν που είναι και οι ανόητες πολιτικά αποφάσεις της Περιφέρειας εναντίον του και έχει κάτι να πει. Από κοντά και ο Στάθης Εριφυλλίδης να ξιφουλκεί εναντίον ορατών και αόρατων εχθρών που τον πολεμούν στο παρασκήνιο, αλλά επί της ουσίας ουδέν.

Το μόνο συγκεκριμένο μέχρι σήμερα είναι οι υποψηφιότητες. Αλλά ο δεδομένος ρόλος των προσώπων έχει τη σημασία του σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο. Με στόχους συγκεκριμένους. Με επεξεργασμένες ρεαλιστικές θέσεις φερ' ειπείν για την ανάδειξη του παλιού καρνάγιου στα Καλαφατιά. Με συγκεκριμένο πρόγραμμα για την αξιοποίηση των στρατοπέδων προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Με συγκεκριμένες προτάσεις, αντί ευχολογίων, για την τουριστική ανάπτυξη.

Ετσι, που ο πολίτης να ξέρει ποιος και γιατί ζητά την ψήφο του.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Να μια καλή ιδέα

Η "ανάπτυξη" της γκαρσονιέρας και του φαστ-φουντάδικου δια της διασποράς σχολών και στρατιωτικών μονάδων έχει τελειώσει προ ετών. Μάλλον, ουδέποτε είχε ξεκινήσει. Ήταν μια νεοελληνική εφεύρεση, που οδηγούσε σε μια ανάπτυξη ψευδεπίγραφη, στρεβλή, που ουδέποτε συνέβαλε στη δημιουργία πλούτου. Πρόκειται για μια από τις πολλές παραμέτρους του αδιεξόδου που βιώνουμε ως χώρα. Ένα από τα πολλά γραμμάτια, που με τα χρόνια μαζεύτηκαν και τώρα πληρώνουμε τοις μετρητοίς. Μαζί με τους απλήρωτους λογαριασμούς, που άφησαν τα κοπρόσκυλα, που έφαγαν και ήπιαν εις υγείαν ημών των κορόιδων από τον κρατικό κορβανά. Μαζί με τα αμέτρητα εκατομμύρια ευρώ από τον κοινοτικό κορβανά, που αντί να επενδυθούν για τον εκσυγχρονισμό της πραγματικής οικονομίας έγιναν θηριώδη τζιπ και ταξιδάκια αναψυχής σε υπερπολυτελή ξενοδοχεία. Αλλά το πάρτυ τέλειωσε. Τώρα πια κάθε πρόταση για την ίδρυση μιας σχολής ή τη μεταφορά της θα πρέπει να εδράζεται σε λογικά επιχειρήματα. Σε πραγματικά και όχι "μαγειρεμένα" στοιχεία.

Μια τέτοια περίπτωση σχολής είναι η Σχολή Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης που λειτουργεί στην Αλεξανδρούπολη. Η σχολή στεγάζεται στο ξενοδοχείο "Thraki Palace", με συνέπεια μόνο η στέγασή της να στοιχίζει στο ελληνικό δημόσιο αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ το χρόνο. Μάλιστα, στο πλαίσιο του περιορισμού της σπατάλης και της περιστολής των δαπανών είναι πολύ πιθανό να κλείσει και να μην υπάρχει πλην Θεσσαλονίκης

Να μια καλή ιδέα για την αξιοποίηση μέρους των εγκαταστάσεων του παλιού κάτω Νοσοκομείου. Χώρος άφθονος για τη σχολή και τη διαμονή των σπουδαστών υπάρχει. Ξενοδοχεία επιπέδου για την εκπαίδευση των σπουδαστών υπάρχουν πλέον στην Καβάλα, όπως το "Ιμαρέτ", το "Λούσυ", το "Εγνατία". Αλλά το κυριότερο: Η σχολή αυτή μπορεί να συμβάλλει καταλυτικά στη δια βίου εκπαίδευση όλων όσοι -και δεν είναι λίγοι- ασχολούνται επαγγελματικά με τον τουρισμό στη Θάσο, στα δυτικά παράλια της Καβάλας, στην Κεραμωτή.

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Με Τιμοσίδη στις περιφερειακές;

Το Ψηφιακό Καφενείο "Η Καβάλλα", αυτός ο φανταστικός χώρος διαλόγου κάπου στο Ιντερνέτ ξεκινά και πάλι τη λειτουργία του. Ο καφετζής, ανανεωμένος μετά τη χαλάρωση του καλοκαιριού και ορεξάτος ενόψει των εκλογών του Νοεμβρίου, ετοίμασε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια και η συζήτηση αρχίνησε, με θέμα -τι άλλο;- τις εκλογές.

ΝΙΚΟΣ: Στην αναμέτρηση γκάλοπ-Τιμοσίδη σημειώσατε 1. Ο γιατρός δεν ήθελε να κατέλθει υποψήφιος στις περιφερειακές εκλογές, αλλά τελικά το υπέρ του ρεύμα όπως καταγράφηκε στις δημοσκοπήσεις δεν άφησε περιθώρια για δεύτερη σκέψη. Χθες λέγεται ότι του το ανακοίνωσαν οι Ξυνίδης και Τσούρας στην Αθήνα.

ΜΑΡΙΑ: Πάντως, είτε το επιθυμούσε είτε όχι, οι νέες περιφέρειες είναι πρόκληση για κάθε πολιτικό. Αλλά αυτό που με ανησυχεί είναι ότι ακόμα δεν έγινε σοβαρά μια συζήτηση για το δια ταύτα. Τι εστί περιφέρεια δηλαδή και τι κουβαλά ο καθένας στη γκλάβα του γι αυτήν. Ιδωμεν.

ΤΑΣΟΣ: Στο μεταξύ, ο Εριφυλλίδης θα πάει μέχρι τέλους με τη στήριξη και του Καρατζαφέρη. Μια στήριξη όμως με πολλές πλευρές. Δεν είναι μόνο οι αντιδράσεις από τα τοπικά στελέχη του ΛΑΟΣ. Είναι και η δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται οι υποψήφιοι του συνδυασμού. Διότι είναι άλλο να είσαι υποψήφιος ενός ανεξάρτητου συνδυασμού και άλλο ενός συνδυασμού που δηλώνει ανεξάρτητος, αλλά στηρίζεται από τον Καρατζαφέρη.

ΣΟΦΙΑ: Πάντως, ο Καλλιοντζής έχει να αντιμετωπίσει δεύτερο συνδυασμό από το χώρο του. Και μάλιστα συνδυασμό με επικεφαλής έναν δήμαρχο οκτώ ετών. Δε θα είναι εύκολο.

ΜΑΡΙΑ: Ούτε για τον Σιμιτσή θα είναι εύκολο τούτη τη φορά, γιατί θα έχει να αντιμετωπίσει τον συνδυασμό υπό τον Αρη Βέρρο. Δεν είναι μόνο η στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και της Δημοκρατικής Αριστεράς. Είναι μια επιλογή, που εν δυνάμει μπορεί να απορροφήσει δυσαρεστημένους του χώρου του ΠΑΣΟΚ.

ΓΙΑΝΝΗΣ: Ειλικρινά τώρα, το πιστεύεις; Πιστεύεις ότι ο Βέρρος μπορεί να κάνει τέτοια ζημιά;

ΜΑΡΙΑ: Οι συνθήκες ευνοούν τους "μη ορθόδοξους" υποψήφιους. Με τόση συσσωρευμένη δυσαρέσκεια μπορούν να κάνουν μεγάλες ζημιές. Αλλά υπό προϋποθέσεις. Εξαρτάται πώς θα κινηθούν. Τι θα πούν. Αν καταφέρουν να εκφράσουν αυτή τη δυσαρέσκεια όχι μόνο για τα όσα δεν έγιναν επί Σιμιτσή, αλλά και για την κυβερνητική πολιτική.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η μαγιά υπάρχει

- Πού πήγες διακοπές;

- Δεν πήγα κάπου. Εδώ έμεινα.

Δεν το 'πε με παράπονο. Το 'πε με το χαμόγελο του ανθρώπου που και ξεκουράστηκε και ανανεώθηκε το καλοκαίρι. Διακοπές σε άλλον προορισμό δεν πήγε. Αλλά έκανε διακοπές στην Καβάλα. Το πρωί έπινε το καφεδάκι του στο λιμάνι. Το μεσημέρι κολυμπούσε είτε προς Μπάτη, Αμμολόφους, είτε προς Τιμάρι-Κεραμωτή. Οσο για τα βράδια, οι επιλογές ήταν περισσότερες. Είτε εντός, είτε εκτός Καβάλας. Άλλοτε στους Φιλίππους για μια παράσταση ή στο Κάστρο για μια από τις πολλές εκδηλώσεις. Άλλοτε για ψαράκι με καλή παρέα σε ένα από τα πολλά τραπεζάκια δίπλα στο κύμα. Άλλοτε προς τα ορεινά. Καλά, μερακλήδικα. Αλλιώς ωραία.

- Η Καβάλα είναι ανέκαθεν τουριστική πόλη, αλλά δεν το έχει συνειδητοποιήσει είπε, δίχως καμμιά απολύτως διάθεση γκρίνιας.

Δίχως καν να κατηγορεί τους τοπικούς ταγούς, που καταστρώνουν σχέδια για την τουριστική ανάπτυξη της πόλης, που όμως ανασύρουν από τα συρτάρια τους τις παραμονές της επόμενης προεκλογικής περιόδου. Είναι εξάλλου αφελές να κατηγορείς γενικώς και αδιακρίτως τους τοπικούς άρχοντες για τα κακώς κείμενα όταν ξέρεις ότι είναι υποχρεωμένοι να λειτουργούν στο πλαίσιο μιας Πολιτείας δύσκαμπτης, που δεν αφήνει πολλά περιθώρια στους αιρετούς της αυτοδιοίκησης. Τα πράγματα όμως αλλάζουν. Ο "Καλλικράτης" μετατοπίζει τα κέντρα λήψης των αποφάσεων στην περιφέρεια. Το ζήτημα της τουριστικής ανάπτυξης της Καβάλας, γιατί είναι γεγονός ότι είναι πόλη που μπορεί να αναπτυχθεί τουριστικά, μπορεί και πρέπει να τεθεί σε άλλη βάση. Ο νέος δήμος Καβάλας, στην επικράτεια του οποίου ανήκει πλέον και ο αρχαιολογικός χώρος των Φιλίππων και το βαπτιστήριο της Αγίας Λυδίας, οφείλει να επενδύσει στον τομέα του τουρισμού. Δίνοντας κίνητρα για την ανέγερση ξενοδοχείων μεγάλων και μικρών, ώστε να βάλει τον ιδιωτικό τομέα στο παιχνίδι.

Η μαγιά ήδη υπάρχει. Τα περισσότερα ξενοδοχεία έχουν εκσυγχρονιστεί τα τελευταία χρόνια. Το Ιμαρέτ δίνει άλλη διάσταση στην έννοια της τουριστικής ανάπτυξης. Το εκ βάθρων ανακαινισμένο Λούσυ ήρθε για να μείνει. Ο Μπάτης επίσης. Ο "Γαλαξίας" βρίσκει το δρόμο του. Λίγο σπρώξιμο χρειάζεται ο ιδιωτικός τομέας και όλα θα βρουν το δρόμο τους. Προς όφελος όλων.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More