Το μήνυμα της κοινωνίας

Η μαζικότατη συμμετοχή των μελών και οπαδών της Νέας Δημοκρατίας χθες στις κάλπες για την ανάδειξη νέου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κατέδειξε για πολλοστή φορά ότι η κοινωνία βρίσκεται μπροστά από τα κόμματα που την ακολουθούν ασθμαίνοντας. Διότι, ελάχιστοι στη Νέα Δημοκρατία μπορούσαν να προβλέψουν στα σοβαρά ότι περί τις 700.000 άνθρωποι θα έσπευδαν στην κάλπη για να αισθανθούν έστω και για μια μόνο στιγμή συμμέτοχοι στις εξελίξεις στο κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αυτή ήταν και η κύρια αιτία των πολλών προβλημάτων που προέκυψαν κατά τη διαδικασία. Οι πολίτες που συμμετείχαν δικαίως εκνευρίστηκαν. Οι περισσότεροι όμως δεν εγκατέλειψαν έτσι εύκολα την προσπάθεια. Περίμεναν με τις ώρες να ψηφίσουν. Να στείλουν το μήνυμα της βάσης. Να αναδείξουν τον αρχηγό, που εμπιστεύονται περισσότερο. Αυτόν που θεωρούν ότι μπορεί να ηγηθεί της προσπάθειας για την ανασύνταξη της Ν.Δ.

Ο κομματικός μηχανισμός όμως, φάνηκε σαφώς ανέτοιμος. Όπως ανέτοιμος είχε άλλωστε φανεί και ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ στην αντίστοιχη διαδικασία δυο χρόνια πριν.

Οσον αφορά την ουσία της διαδικασίας, που κάποιοι επιμένουν να θεωρούν "αμερικανιά" ολκής, η απάντηση των πολιτών δεν αφήνει περιθώρια για άλλες ερμηνείες. "Αμερικανιά" ή μη, καλύπτει την ανάγκη των πολιτών να εκφραστούν. Να συμμετέχουν. Απευθείας. Δίχως μεσάζοντες. Ο κόσμος πια δεν εμπιστεύεται τους κομματάρχες. Εχει απορρίψει τις ούτως ή άλλως ξεπερασμένες κομματικές δομές. Αξιώνει να συμμετέχει σε διαδικασίες σαν τη χθεσινή, που του δίνουν το περιθώριο να εκφραστεί απευθείας.

Εξάλλου, έχει από καιρό συγκεκριμένες και απολύτως δικαιολογημένες ενστάσεις για τη λειτουργίας της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Εκλέγει βουλευτές, που συχνά αποδεικνύονται "άβουλοι" και ανίσχυροι ή αδιάφοροι να υπερασπιστούν τα συμφέροντά του. Εκλέγει συνεταιριστές, που αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων. Κομματικά στελέχη, που κάνουν παιχνίδι όταν κατεβαίνουν στην Αθήνα.

Σαφώς και η ανάδειξη αρχηγών των κομμάτων από τη βάση δεν αποτελεί πανάκεια. Σαφώς και δεν αρκεί για την άμεση επίλυση όλων των αδιεξόδων της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Είναι όμως μια ευκαιρία έκφρασης, που οι πολίτες δεν αφήνουν να πάει χαμένη. Και τούτο έχει τη σημασία του.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Αλίμονο αν χαθεί

Το εξαιρετικά πιθανό σενάριο να βγει στο σφυρί το υπέροχο νεοκλασσικό κτίριο στο οποίο επί δεκαετίες στεγάζεται η Εμπορική Τράπεζα στην Καβάλα αναστάτωσε δικαίως χθες τους θαμώνες του Ψηφιακού Καφενείου "Η Καβάλλα". Αυτού του φανταστικού μεν, ψηλοτάβανου δε, χώρου διαλόγου κάπου στο Ιντερνετ, που προσφέρει έναν πολυπρόσωπο σχολιασμό της επικαιρότητας. Ο καφετζής έψησε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια, έτσι για να μη χάνεται η γεύση του αφεψήματος και η συζήτηση αρχίνησε:

ΘΑΝΑΣΗΣ: Είναι ντροπή να βγει αυτό το κόσμημα στο σφυρί. Μα είναι και ενδεικτικό της κυνικότητας των τραπεζών. Όλα στο βωμό του κέρδους. Μην τυχόν και χάσουν κανά ευρώ. Θαρρείς και λίγα οικονόμησαν όλα αυτά τα χρόνια.

ΣΟΦΙΑ: Γιατί εκπλήσσεσαι; Αυτοί είναι οι νόμοι της αγοράς, τους οποίους υπερασπίζεσαι. Όλα στο βωμό του κέρδους.

ΘΑΝΑΣΗΣ: Ε, λοιπόν δεν είναι έτσι. Υπάρχει και η έννοια της χορηγίας, που θα σου θυμίσω ότι στην Αρχαία Ελλάδα ήταν υποχρεωτική. Αλλά δεν χρειάζεται να πάμε τόσο μακριά. Ας μείνουμε στο παράδειγμα της Εμπορικής.

ΝΙΚΟΣ: Γιατί η Εμπορική δεν είχε κύριο γνώμονα της λειτουργίας της το κέρδος;

ΘΑΝΑΣΗΣ: Βεβαίως και το είχε, αλλά παράλληλα φρόντιζε να αγοράζει και να αναδεικνύει παραδοσιακά κτίρια σαν και αυτό στο οποίο στεγάζεται στην Καβάλα. Αλλά όλα αυτά τα χρόνια, μαζί με το κέρδος, χωρούσε και μια φιλοσοφία. Μια θέση αρχής. Τώρα πια δεν υπάρχουν αυτά.

ΝΙΚΟΣ: Αυτό το κτίριο όμως η Εμπορική το χρωστά στην Καβάλα. Αν τελικά αποφάσισε να το ξεφορτωθεί δεν πρέπει να το βγάλει στο σφυρί. Οφείλει να το δώσει σε συμβολική τιμή στο δήμο. Για τα δισ. που τόσα χρόνια κέρδισε από τους Καβαλιώτες.

ΙΩΑΝΝΑ: Αλίμονο αν το κτίριο αυτό χαθεί. Αλίμονο αν αντί να περάσει στην υπηρεσία των δημοτών μέσω του δήμου γίνει για παράδειγμα ένα καζίνο, μια λέσχη, ένα σκυλάδικο.

ΑΓΓΕΛΟΣ: Αλίμονο όμως και στους δήμους, που δεν φροντίζουν να καλλιεργήσουν το θεσμό των χορηγιών. Αλήθεια, ο δήμος Καβάλας καλλιεργεί την ιδέα αυτή, που εφαρμόστηκε με σημαντική επιτυχία στα 50χρονα του Φεστιβάλ Φιλίππων; Θυμάται αυτούς τους ανθρώπους; Τους στέλνει πού και πού κάποια κάρτα, κάποια πρόσκληση σε εκδηλώσεις;

ΘΑΝΑΣΗΣ: Αυτά έγιναν στην αρχή. Στην πορεία τους ξέχασαν. Όπως συνήθως συμβαίνει. Δυστυχώς.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ανάπλαση στο ποδάρι

Οχι πως δεν τό 'ξεραν. Αλλά το χθεσινό δελτίο Τύπου του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Καβάλας, που καταγγέλλει τον πρόεδρο του Οργανισμού Λιμένος Καβάλας ότι αυτοσχεδιάζει με τα έργα ανάπλασης της παραλιακής δεν θα μπορούσε να περάσει δίχως σχολιασμό από τους θαμώνες του Ψηφιακού Καφενείου "Η Καβάλλα". Ετούτου του φανταστικού μεν, ψηλοτάβανου δε, χώρου διαλόγου κάπου στο Ιντερνετ, που αν όντως υπήρχε θα έμοιαζε με κείνους τους υπέροχους παλιούς καφενέδες της Μυτιλήνης. Ο καφετζής έβαλε τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι ερμηνευμένα από την υπέροχη φωνή της Καβαλιώτισσας Λυδίας Σέρβου, που ζει στην Αττική, έψησε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια και η συζήτηση αρχίνησε:

ΝΙΚΟΣ: Είναι σκάνδαλο και μάλιστα ολκής. Δε μιλώ για το οικονομικό. Μιλώ για σκάνδαλο αισθητικής. Δεν έχει κανένα δικαίωμα ο πρόεδρος του Οργανισμού Λιμένος Καβάλας να αυτοσχεδιάζει στη φάτσα ετούτης της πόλης. Αρκετά. Η ταυτότητα της Καβάλας είναι οι Καμάρες και η παραλιακή της ζώνη. Είναι ανεπίτρεπτο να επιχειρείται η ανάπλαση της παραλιακής στα κουτουρού. Δίχως μελέτη, δίχως διαγωνισμό, δίχως μπούσουλα.

ΣΟΦΙΑ: Αν υπήρχε μελέτη και φιλοσοφία σε τούτη την παρέμβαση στην παραλιακή δεν θα φτιάχνονταν αυτά τα ακαλαίσθητα παρτέρια, που συν τοις άλλοις κόβουν τη βόλτα, όπως σωστά έθεσε το θέμα προ ημερών με παρέμβασή της η "Νέα Πόλη". Δεν είναι οι παραπάνω φοίνικες και το πράσινο που λείπουν από την παραλιακή.

ΚΩΣΤΗΣ: Ενα από τα πλέον εξοργιστικά αυτής της τάχατες "μελέτης" του ποδαριού είναι το σχέδιο απομάκρυνσης των διχτυών των ψαράδων από το λιμάνι. Σωστά ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων τονίζει την αντίθεσή του. Αν είναι δυνατόν. Τα δίχτυα στο λιμάνι είναι στοιχείο ταυτότητας ετούτης της πόλης.

ΜΑΡΙΑ: Ναι, αλλά και αυτοί οι αφιλότιμοι δεν προσέχουν. Καλά τα λες για την ταυτότητα, αλλά δεν χρειάζεται να βρωμούν και να ζέχνουν.

ΚΩΣΤΗΣ: Πολλά μπορούν και πρέπει να διορθωθούν, αλλά όχι και να τίθεται στα σοβαρά θέμα απομάκρυνσης των διχτυών. Είναι τόσο όμορφο το σκηνικό με τα δίχτυα στο λιμάνι, τόσο άρρηκτα δεμένο με την εικόνα της παραλιακής της Καβάλας, που ακόμα και αν αύριο οι ψαράδες τα 'παιρναν -υποθετικά μιλώντας- για να τα πάνε αλλού, ο ΟΛΚ και ο Δήμος θα έπρεπε να αγοράσουν καινούργια για να αντικαταστήσουν. Για φυσικό ντεκόρ.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Οι εμβολιασμοί για τη νέα γρίπη και οι εξωγήινοι

Όχι. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δεν έχει γίνει υποχείριο των δυνάμεων του σκότους. Ακόμα. Οι μαζικοί εμβολιασμοί κατά της νέας γρίπης δεν έχουν στόχο να εμφυτέψουν σε όσους γίνεται περισσότερους ανθρώπους ουσίες σατανικές, που κυκλοφορώντας στο αίμα τους θα τους κάνουν αυτομάτως υποχείρια του σατανά και των «αγγέλων του σκότους». Ούτε οι γιατροί που ανά τον κόσμο έσπευσαν πρώτοι να εμβολιαστούν υπηρετούν εκουσίως ή ακουσίως ένα σχέδιο σατανικό, σαν αυτό το φοβερό μυστικό, που κρύβεται στις τέσσερις πανύψηλες γρανιτένιες πλάκες που βρέθηκαν –ουδείς γνωρίζει πώς- στην πολιτεία της Georgia των ΗΠΑ (η Αμερική φταίει για όλα, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε) πάνω στις οποίες είναι γραμμένες σε οκτώ γλώσσες οι δέκα εντολές του σατανά, που δίνουν οδηγίες για το επιδιωκόμενο παγκόσμιο κράτος με τη μία γλώσσα, το ενιαίο δικαστικό σύστημα και τον πληθυσμό των 500 εκατομμυρίων ανθρώπων επί της γης. Οχι. Δεν είναι σχέδιο του σατανά η ύπαρξη υδραργύρου στα εμβόλια αυτά. Υδράργυρος υπάρχει και στα εμβόλια, που κάνουμε στα παιδιά μας εδώ και δεκαετίες.

Η εξήγηση είναι απλή, μα εξίσου θεαματική. Οι εξωγήινοι βρίσκονται πίσω από τους μαζικούς εμβολιασμούς. Ναι. Οι εξωγήινοι. Μάλιστα, όσοι συνομήλικοι θυμάστε με νοσταλγία εκείνη την υπέροχη σειρά επιστημονικής φαντασίας των 80s, το διαστημόπλοιο "Γκαλάκτικα", αυτή είναι περίπου η εικόνα τους. Ερχονται από τα βάθη του σύμπαντος, είναι φτυστοί εμείς, τεχνολογικά ανώτεροι και δια των εμβολιασμών κατά της νέας γρίπης μας δίνεται η ευκαιρία να επικοινωνήσουμε μαζί τους. Να τους καταλάβουμε και να μας καταλάβουν. Ετσι, ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες για να ζήσουμε όλοι μαζί, αυτοί καλά και μεις καλύτερα και να μην πάρουν των ομματιών τους και συνεχίσουν απογοητευμένοι το ταξίδι τους στο σύμπαν και χάσουμε την ευκαιρία να αποκτήσουμε οσονούπω σκούτερ, που να πετάνε σαν και κείνο που οδηγούσε εκείνος ο Απόλλο (σ.σ. σιγά τον κούκλο βρε) που είχε κλέψει τις καρδιές των κοριτσόπουλων της γενιάς μου.

Εν τέλει, το δίλημμα ενώπιον του οποίου βρισκόμαστε ενόψει των εμβολιασμών του γενικού πληθυσμού είναι απλό. Οσοι είστε απολύτως ευχαριστημένοι με την υφιστάμενη κατάσταση, ξέρετε με τον Εμινίδη βουλευτή, τον Τιάκα πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου, τον Καρατζαφέρη επαναστάτη και την Παπαρήγα ζωσμένη φυσεκλίκια να κάνει πόλεμο με νύφες και μ' αγγόνια, μην κάνετε το εμβόλιο. Διότι εάν οι εξωγήινοι λύσουν το πρόβλημα της επικοινωνίας και αποφασίσουν να τερματίσουν το ταξίδι τους σε τούτο τον μικρό πλανήτη μπορεί να υπάρξουν θεαματικές αλλαγές. Εάν όμως θεωρείτε ότι επιτέλους κάτι πρέπει να αλλάξει σπεύσετε να κάνετε το εμβόλιο.

Εγώ πάντως -καλού κακού- το έχω ήδη κάνει. Κι ας μου κάθεται στο στομάχι εκείνος ο φλώρος ο Απόλλο. Σιγά τον κούκλο βρε.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Περί ηλιθιότητος

Ανέκαθεν υπήρχαν οι έξυπνοι ή αυτοί που νόμιζαν πως είναι έξυπνοι που έψαχναν για ηλίθιους. Ανέκαθεν δεν χρειαζόταν να ψάξουν πολύ. Εβρισκαν θύματα σε αφθονία και με άνεση περισσή. Μόνο που στις μέρες μας έχει παραγίνει το κακό. Το πρόβλημα όμως πλέον δεν είναι ότι αναζητούν ηλιθίους, αλλά το φωνάζουν. Βγάζουν επίσημες ανακοινώσεις τύπου "ζητείται ηλίθιος" και -παραδόξως πώς- υπάρχει ενδιαφέρον ζωηρό. Χιλιάδες ή και εκατομμύρια άνθρωποι σπεύδουν ανενδοίαστα να δηλώσουν -ακομπλεξάριστα κατά πώς λένε- συμμετοχή. Σε κοινή θέα. Κι αυτοί που παρακολουθούν όχι μόνο δεν επαναστατούν ή δεν τραβούν διακριτικά στην άκρη όσους δηλώνουν δημοσίως την ηλιθιότητά τους, αλλά τους επιβραβεύουν. Τους χειροκροτούν. Μα και συχνότατα τους μιμούνται. Μετά την επιτυχία του πλησίον σε έναν διαγωνισμό ηλιθιότητας σπεύδουν να τον ακολουθήσουν κι άλλοι. Με την παρότρυνση συγγενών και φίλων.

- Πήγαινε. Εμπρός. Και μη διστάσεις να εξευτελιστείς. Να πετάξεις τα όσια και τα ιερά σου -όποια κι αν είναι αυτά- στα σκυλιά. Με το καλό. Και με τη νίκη.

Αυτός είναι ο κοινός παρονομαστής των λεγόμενων "ριάλιτυ". Ολων των ριάλιτυ ανεξαιρέτως. Μονάχα ο δείκτης μέτρησης ηλιθιότητας αλλάζει και ο βαθμός του εξευτελισμού. Πώς να το κάνουμε; Είναι διαφορετικό να δέχεσαι οικειοθελώς να μπεις σε μια διαδικασία ίντριγκας για να εξοντώσεις τον πλησίον και είναι εντελώς διαφορετικό να ομολογείς μπροστά στη μάνα σου και τον πατέρα σου, σε πανελλαδική μετάδοση, ότι ντρέπεσαι που είναι γονείς σου. Υπάρχει διαφορά μεταξύ των γονιών που παροτρύνουν το κοριτσάκι τους να διακόψει τη φοίτησή του στο σχολείο για να το ξεσκίσουν κάτι τηλεοπτικά όρνια με στόχο καριέρα στο μόντελινγκ και διαφορετικό να χαμουρεύεσαι σε πανελλαδική σύνδεση με στόχο να λυθούν τα προβλήματα μοναξιάς των νεαρών Ελλήνων αγροτών.

Μα δεν είναι μόνο τα ριάλιτυ. Είναι τα επονομαζόμενα "junk mail", που κατακλύζουν τα ηλεκτρονικά μας ταχυδρομεία με μηνύματα για άγνωστους θείους και θείτσες που τάχατες τα τίναξαν στις εσχατιές της γης και μας άφησαν μερικά εκατομμύρια δολλάρια διότι από κάπου έμαθαν ότι στις φλέβες μας τρέχει αίμα συγγενικό. Αρκεί να δώσεις τα στοιχεία σου για να σε μαδήσουν. Είναι οι προφητείες για το τέλος του κόσμου σε ημερομηνία συγκεκριμένη, που έχουν -αν είναι δυνατόν- ακόμα φανατικούς οπαδούς.

Μα και κάτι διαφημίσεις σαν αυτή που κυκλοφορεί τις τελευταίες μέρες στο διαδίκτυο για ένα μοντέλο κινητού τηλεφώνου. Είναι ένας διαγωνισμός για ηλιθίους με τρεις ερωτήσεις, που έχεις το χρόνο να τις απαντήσεις τρεις-τέσσερις φορές λάθος και όμως να κερδίσεις! Το δικαίωμα να τους παραχωρήσεις δωρεάν τα στοιχεία σου... Γιατί κυκλοφορεί; Μα, γιατί οι διαφημιστές αναζητούν ακομπλεξάριστα ηλιθίους, βέβαιοι ότι απευθύνονται σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Το διαχρονικό σκάνδαλο και το λάθος

Ο θυμός των εργαζομένων για το αδιέξοδο στο ασφαλιστικό είναι απολύτως δικαιολογημένος, δεδομένου ότι παρακολουθούν επί δεκαετίες τους εκάστοτε κυβερνώντες να κατασπαταλούν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και κατόπιν να ζητούν θυσίες. Συνέβη επί Μεταξά όταν τα αποθεματικά των ταμείων εκταμιεύτηκαν για την ανοικοδόμηση νοσοκομείων, που όμως ουδέποτε έγιναν. Μόνο τα αποθεματικά, δηλαδή τα χρήματα των εργαζομένων εξαφανίστηκαν ή έγιναν περιουσίες αετονύχηδων, που δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να ανακηρύχθηκαν και εθνικοί ευεργέτες. Συνέβαινε επί σειρά ετών να δίνονται τα αποθεματικά των ταμείων με άτοκο δανεισμό στις επιχειρήσεις για την τόνωση της οικονομίας, την ίδια ώρα που τα ταμεία υποχρεώνονταν να δανείζονται με τόκο για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν. Συμβαίνει από συστάσεως του ελληνικού κράτους με τους εργαζόμενους στα σώματα ασφαλείας να συνταξιοδοτούνται στα 45 τους και μετά όντες συνταξιούχοι να ξεκινούν δεύτερη καριέρα στην αγορά εργασίας στηριγμένοι στα χρήματα της σύνταξης, που παραδόξως πώς, πίπτει κανονικά.

Μα δεν είναι μόνο αυτά. Είναι μια σειρά σκανδαλωδών αποφάσεων που βιάζουν κατάφωρα τη νοημοσύνη των εργαζομένων. Από τις συνταξιοδοτήσεις εργαζομένων στα 35 τους χρόνια, δίχως πρόβλημα υγείας, μέχρι την σκανδαλωδώς αντιασφαλιστική πολιτική που ασκούν οι κυβερνώντες. Δεν χρειάζεται να ανατρέξει κανείς στα προκλητικά σκάνδαλα του παρελθόντος. Αρκεί και μόνο το φοβερό σκάνδαλο των stage για να καταδείξει το μέγεθος της υποκρισίας τους. Η βασική φιλοσοφία του ασφαλιστικού συστήματος είναι ότι οι νεότεροι εργαζόμενοι καταβάλλουν εισφορές για να μπορούν να καταβάλλονται κανονικά οι συντάξεις στους μεγαλύτερους. Είναι δε ευθύνη της πολιτείας να περιορίζει στο ελάχιστο τη μαύρη εργασία. Κι όμως, μέσω των stage, η ίδια η Πολιτεία απασχολούσε επί σειρά ετών χιλιάδες ανθρώπους δίχως ασφάλιση, αδιαφορώντας προκλητικά για τις επιπτώσεις της τακτικής της στο ασφαλιστικό.

Η απάντηση στο αδιέξοδο δεν είναι όπως επισημαίνουν επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί επισταμένως με το ακανθώδες θέμα ειδικοί επιστήμονες η αύξηση των ορίων ηλικίας. Εκτιμάται ότι ακόμα και αν -υποθετικά μιλώντας- αυξάνονταν κατά δύο χρόνια τα όρια ηλικίας, το σύστημα δεν θα άντεχε παρά μόνο 6-7 μήνες επιπλέον. Άρα δεν είναι αυτή η απάντηση.

Ούτε όμως απάντηση είναι η απαγόρευση του διαλόγου, που επέβαλλαν χθες συνδικαλιστές του ΚΚΕ.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Το γκολ του Αποστόλη

"Εβαλε τον Αποστόλη", ακούστηκε πίσω η φωνή στις κερκίδες του "Ανθή Καραγιάννη" προχθές το απόγευμα στη σπουδαία και καθαρή νίκη του ΑΟΚ επί της ΑΕΚ. Ηταν η συνέχεια σχολίων για τον Αποστόλη από το ημίχρονο μεταξύ μιας κυρίας και ενός νεαρού. Κι έτσι ο Αποστόλης κι αλλιώς ο Αποστόλης και είδε και ο Μπάγεβιτς τον Αποστόλη και χάρηκε. Όταν όμως ο Λάκης έκανε τη μπαλιά και ο νεαρός Γιάννου πλάσαρε ιδανικά τον Σάχα κάνοντας το 2-1 στο 86ο λεπτό του αγώνα, ξεσάλωσαν. Οι άλλοι πανηγύριζαν για τον ΑΟΚ κι αυτοί για τον Αποστόλη. Κι έτσι ο Αποστόλης κι αλλιώς ο Αποστόλης και άνθρωπος του αγώνα ο Αποστόλης. Φύγαμε από το γήπεδο πανηγυρίζοντας για τη νίκη, που φέρνει τον ΑΟΚ σε τροχιά Ευρώπης, αλλά και με την απορία ποιος να 'ναι αυτός ο Αποστόλης. Η απάντηση ήταν στα αθλητικά site. Αποστόλης είναι το μικρό όνομα του 19χρονου Γιάννου, αυτού του πιτσιρικά, που ο Βαγγέλης Γούτης έβαλε στον αγώνα στο 79ο λεπτό και έβαλε το γκολ της νίκης έξι λεπτά αργότερα.

Η αγωνία και τα εγκώμια για τον Αποστόλη είναι μια από τις μικρές καθημερινές ιστορίες του ποδοσφαίρου. Αυτού του πιο σημαντικού από τα ασήμαντα πράγματα, που απασχολούν εκατομμύρια φιλάθλων ανά τον κόσμο. Την ίδια ώρα σε άλλο σημείο του γηπέδου κάποιοι άλλοι θα αγωνιούσαν και θα χαίρονταν για τον άλλο 19χρονο που κέρδισε τις εντυπώσεις: τον Σάββα Γκέντζογλου της ΑΕΚ από το Ποδοχώρι, που έβαλε το γκολ της ΑΕΚ και απέδειξε ότι διαθέτει τα στοιχεία για να κάνει μεγάλη καριέρα.

Μόνο που στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή, είναι φορές που παίζει ρόλο καταλυτικό και ο παράγοντας τύχη. Αυτές οι συμπτώσεις, που σημαδεύουν καριέρες και ζωές. Ο Γιάννου απεδείχθη ικανός να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Αλλά αυτή η ευκαιρία να βάλει το γκολ της νίκης και να στρέψει τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του, δεν θα του δινόταν αν ο Ιωάννου που είχε μπει τέσσερα λεπτά νωρίτερα δεν τραυματιζόταν στην πρώτη του κούρσα στο γήπεδο. Ηταν αυτός ο αναπάντεχος τραυματισμός, που υποχρέωσε τον προπονητή του ΑΟΚ να σηκώσει εσπευσμένα τον 19χρονο από τον πάγκο, να τον πετάξει στα βαθιά και να δικαιωθεί εκ του αποτελέσματος.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ενα όνειρο τρελό, όνειρο κουραστικό

Μεγάλο το δίκιο των επιστημόνων για τα όνειρα. Είναι η πρωινή γυμναστική του εγκεφάλου, όπως έχουν καταλήξει οι πρόσφατες επιστημονικές έρευνες, που απορρίπτουν τις τάχατες προφητικές ιδιότητές τους, που ακόμα είναι βαθιά ριζωμένες στη λαϊκή παράδοση. Μάλλον γι αυτό σηκώθηκα κατάκοπος χθες το πρωί κι έφτασε το βράδυ κι ακόμα προσπαθώ να συνέλθω. Με το ζόρι γράφω. Διότι ναι μεν καλή η πρωινή γυμναστική, αλλά η υπερβολή κουράζει και προκαλεί τραυματισμούς. Εβλεπα που λέτε προχτές το βράδυ ότι ξήλωνα τα παρτέρια της Καβάλας, επηρεασμένος καταφανώς από την ορθότατη επισήμανση της παράταξης "Νέα Πόλη" για τα παντελώς αχρείαστα και αταίριαστα με την παραλιακή ζώνη παρτέρια, που "φυτεύει" ο Οργανισμός Λιμένα για να δυσκολέψει τη ζωή μας. Για να κόψει την παραλιακή βόλτα των πεζών. Μόνο που το δικό μου όνειρο ατυχώς δι εμέ, δεν έμεινε στα παρτέρια της παραλιακής. Πήρα που λέτε μια βαριοπούλα και ξήλωνα αβέρτα όλα τα παρτέρια, που από ένα βίτσιο που αδυνατώ να κατανοήσω εμποδίζουν τους πεζούς ετούτης της πόλης να κινηθούν. Παντού. Τα ξήλωσα από τον Αγιο Νικόλαο, από τους πεζόδρομους του κέντρου και ανάσανε ο τόπος. Ανοιξε. Δημιουργήθηκε αίφνης χώρος για πεζούς, για γυναίκες με καροτσάκι και μικρά παιδιά, για ηλικιωμένους, για ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, που σε τούτη την πόλη δεν έχουν το δικαίωμα ούτε στους πεζόδρομους να κυκλοφορήσουν.

Μα, ατυχώς δι εμέ με τη φόρα που πήρα συνέχισα απτόητος να ξηλώνω όλα τα εμπόδια που ορθώθηκαν από το ίδιο προφανώς βίτσιο στην κεντρική πλατεία. Ξήλωνα, ξήλωνα, ξήλωνα. Κι ύστερα είδα την Καβάλα δίχως παρτέρια και λογής λογής εμπόδια και αγαλλίασε η ψυχή μου. Υπέροχη. Με ελεύθερους χώρους. Με ελεύθερες επιφάνειες επίπεδες όπως σε όλες τις πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες. Είδα και παιδιά να κλοτσάνε μια μπάλα στην κεντρική πλατεία, όπως πρέπει να συμβαίνει στις πλατείες.

Σηκώθηκα κατάκοπος πήρα το πρωινό μου και κατέβηκα στο κέντρο. Τι κι αν ήταν "ολοζώντανο" το όνειρο; Η κατάρα των παρτεριών κυριαρχούσε παντού απαγορεύοντας τους πεζούς να κυκλοφορήσουν. Ως πότε άραγε;

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Χαμένες ευκαιρίες

Η εξαιρετικά εύστοχη παρέμβαση της δημοτικής παράταξης "Νέα Πόλη" για το χάλι του λιμανιού και τη στάση του δήμου Καβάλας ανοίγει και πάλι ένα θέμα, που -περιέργως πώς- αφήνει ασυγκίνητη τη δημοτική Αρχή. Το ζήτημα της κυριότητας της παραλιακής ζώνης. Ουσιαστικά, ο δήμος Καβάλας είναι αποκομμένος από την παραλιακή ζώνη, που ανήκει στο δημόσιο και τα τελευταία χρόνια στον Οργανισμό Λιμένα Καβάλας. Θεωρητικά ο Κωστής Σιμιτσής, όπως και οι προκάτοχοί του, είναι πεπεισμένος ότι το ιδιοκτησιακό καθεστώς πρέπει να αλλάξει. Ιδίως δε μετά τη δημιουργία του νέου μεγάλου λιμανιού της Καβάλας και της -οσονούπω στρατηγέ μου- μεταφοράς του Τελωνείου, που κάποτε -δεν μπορεί- θα πάει στο φυσικό του χώρο.

Κι όμως. Μιλώντας με όρους ποδοσφαιρικούς, με αφορμή τον τελευταίο θρίαμβο της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου του σπουδαίου Οτο Ρεχάγκελ στην παγωμένη Ουκρανία, ο Κωστής Σιμιτσής επιμένει να χάνει τη μια μετά την άλλη τις ευκαιρίες προ κενού τέρματος.

Η πρώτη φοβερή ευκαιρία στην υπόθεση του λιμανιού χάθηκε από τον κ. Σιμιτσή το περασμένο καλοκαίρι. Τότε, που ζήτησε τις αποθήκες του τελωνείου για τις ανάγκες των παραστάσεων του Φεστιβάλ Φιλίππων και έλαβε απάντηση αρνητική. Η ευκαιρία ήταν ιδανική για μια ωραιότατη κατάληψη, που θα έθετε στο προσκήνιο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το αίτημα του δήμου να αποκτήσει κυριότητα και στην παραλιακή ζώνη. Φανταστείτε το. Θα ήταν μακράν η καλύτερη στιγμή της τετραετίας του και επικοινωνιακά, αλλά κυρίως πολιτικά. Αλλωστε, η θέση του δημάρχου είναι θέση πολιτική και ο δήμαρχος οφείλει να θέτει ζητήματα πολιτικά όπως αυτό. Κι όμως την έχασε. Αρκέστηκε στη λύση του απεντομωτηρίου, που του υπέδειξαν τα "αφεντικά" του λιμανιού, αποδεχόμενος έτσι μια κυριότητα, που όφειλε να αμφισβητήσει. Λίγο αργότερα έχασε τη δεύτερη ευκαιρία. Με το απεντομωτήριο. Το οποίο μετά τη λήξη των παραστάσεων που φιλοξένησε έπρεπε επίσης να θεωρηθεί κτήμα του δήμου. Ετσι νέτα-σκέτα.

Ο δήμαρχος Καβάλας ή οι δήμαρχοι γενικώς, δεν πρέπει να αψηφούν τους νόμους για λόγους εντυπωσιασμού. Ούτε να κάνουν τη μια κατάληψη μετά την άλλη για λίγη δημοσιότητα. Υπάρχουν όμως φορές, που ένας δήμαρχος οφείλει να προτάσσει το συμφέρον της πόλης και των δημοτών του, ακόμα κι αν χρειαστεί να κινηθεί στα όρια της νομιμότητας ή να τα ξεπεράσει. Συμβολικά.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Πρόληψη και δυσπιστία

Η χθεσινή μεγάλη ανταπόκριση στις δωρεάν σπιρομετρήσεις του Συλλόγου Προσωπικού και Φίλων Πνευμονολογικού Γενικού Νοσοκομείου Καβάλας ΕΥΠΝΟΙΑ στην πλατεία του Καπνεργάτη αποτελεί δείγμα χώρας ευρωπαϊκής. Χώρας που διαθέτει και τη γνώση και την υποδομή και συν τω χρόνω αποκτά και συνείδηση της αξίας της πρόληψης στην ιατρική. Δεν είναι λίγο. Μην το υποτιμάμε. Εν προκειμένω στην Καβάλα διατηρούμε, χρόνια μετά την ίδρυση και λειτουργία του Σανατορίου, την πρωτοπορία στον τομέα της πνευμονολογικής. Παρά τα προβλήματα που υπάρχουν και τις ελλείψεις, η πνευμονολογική κλινική του Νοσοκομείου Καβάλας, μάλλον οι δύο πνευμονολογικές, έχουν κατακτήσει στην πράξη τον περιφερειακό χαρακτήρα, που παίζει ούτως ή άλλως ουσιαστικά μα όχι τυπικά το Νοσοκομείο Καβάλας. Δεν είναι μόνον η πνευμονολογική. Πολλές κλινικές του Νοσοκομείου Καβάλας δέχονται πλήθος ασθενών από τους όμορους νομούς, παρά το γεγονός ότι η λειτουργία του πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Αλεξανδρούπολης έχει αλλάξει τα δεδομένα τα τελευταία χρόνια.

Η ανταπόκριση των πολιτών στη χθεσινή ενημερωτική καμπάνια με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τη Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια καταδεικνύει ότι έχει πια εμπεδωθεί η αξία και σημασία της προληπτικής ιατρικής. Πολλοί ήταν αυτοί που από νωρίς έσπευσαν να εξεταστούν κι ας είχαν ορισμένοι εξ αυτών το τσιγάρο στο στόμα λίγο πριν φυσήξουν στο μηχάνημα, επιμένοντας να αγνοούν τις επιπτώσεις του καπνίσματος στην υγεία τους.

Στον αντίποδα, η έντονη δυσπιστία στην αξία του εμβολιασμού για τη νέα γρίπη. Δυσπιστία, που τροφοδοτείται δυστυχώς καθημερινά και από μεγάλη μερίδα του ιατρικού κόσμου, δημιουργώντας μια κατάσταση που δεν ταιριάζει σε ευρωπαϊκή χώρα. Από τα θαυματουργά ματζούνια, που χρόνια πριν έκαναν θραύση ιδίως στα χωριά, έχουμε πια περάσει στην εποχή των τηλε-ματζουνιών. Τα μυστικά τα κατέχουν τώρα ο Αυτιάς, ο Καμπουράκης και η Τατιάνα. Δεν αποκλείεται δε σε τούτη τη συγκυρία να βγει μπροστά η Αννα Δρούζα με κάποιο νέο ματζούνι τύπου φραπελιάς και να σαρώσει τα πάντα.

Αυτή είναι η Ελλάδα. Ευρωπαϊκή και τριτοκοσμική μαζί σε μία συσκευασία. Μόνο που με την πρόληψη παιχνίδια δε χωρούν. Όπως μάλιστα δήλωσε χθες ο λοιμωξιολόγος του "Γ. Γεννηματάς" Π. Γαργαλιάνος οι επαγγελματίες υγείας που δεν εμβολιάζονται θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή των ασθενών τους είναι ένοχοι εγκληματικής αμέλειας. Πολλώ δε μάλλον όταν εργάζονται σε μονάδες νεογνών…

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Το φλας

Ξαφνικά, η κουβέντα που είχαν ανοίξει περί ανέμων και υδάτων γύρισε σε ένα περίεργο φλας προπορευόμενου οχήματος. Αυτή το θεώρησε χαζό. Αυτός ενδιαφέρον με έναν δικό του τρόπο. Μα, τι να πουν για ένα φλάς; Έπειτα από ώρες αυτός σκέφτηκε ότι το συγκεκριμένο φλας μπορεί να το σχεδίασε ένας νεαρός φιλόδοξος σχεδιαστής, που μπορεί μόλις να είχε αποφοιτήσει από κάποια αντίστοιχη σχολή. Να συνέλαβε την ιδέα μετά από αρκετές μέρες σπαταλημένες στο σχεδιαστήριο, χαμένος από την πιάτσα. Κάποια στιγμή μπορεί να πέρασαν και να τον πήραν φίλοι σηκωτό ή η κοπέλα του για να τον βγάλουν έξω να ξεσκάσει και κει να συνέλαβε την ιδέα. Να γύρισε μετά τα μεσάνυχτα και να ρίχτηκε αλαφιασμένος στη δουλειά για να μη του φύγει η έμπνευση. Να το παρουσίασε στην εταιρία παραγωγής αυτοκινήτων με την οποία μόλις ξεκίνησε να συνεργάζεται με την αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτυ και -ω του θαύματος- οι προϊστάμενοι του τμήματος σχεδίασης να βρήκαν την ιδέα του ενδιαφέρουσα. Φανταστείτε συγκίνηση. Ενθουσιασμό. Αν είναι αλέγρος τύπος μπορεί να το γλέντησε μέχρι πρωίας με φίλους ή με τη γυναίκα της καρδιάς του. Εξίσου πιθανό είναι στην πρωταγωνιστική θέση να βρέθηκε μια νεαρή γυναίκα.

Μπορεί πάλι ο σχεδιαστής να μην είναι νεαρός. Να είναι κάποιος σχεδιαστής (ή σχεδιάστρια) η καριέρα του οποίου πήρε κάποια στιγμή την κάτω βόλτα. Μπορεί όλα του πήγαιναν στραβά και αντί της μεγάλης καριέρας που ονειρευόταν να του ανατέθηκε ο σχεδιασμός φλας σε μικρομεσαία αυτοκίνητα παραγωγής. Μα αυτός (αυτή) αντί να τα παρατήσει, στρώθηκε στη δουλειά για να αποδείξει τι αξίζει και τελικά τα κατάφερε. Το πρωτότυπο φλας που σχεδίασε έδωσε νέα ώθηση στην επαγγελματική του (της) διαδρομή.

Ιστορίες απλές, αλλόκοτες, ανατρεπτικές, που συμβαίνουν καθημερινά σε όλους τους χώρους δουλειάς και δίνουν αξία στην καθημερινότητα χιλιάδων εργαζομένων. Ιστορίες που δεν θα έχουν σύντομα ως πρωταγωνιστές 10.000 ανθρώπους που σήμερα εργάζονται στις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας "General Motors" (GM), αλλά θα απολυθούν όπως αποκάλυψε χθες στο Λονδίνο ο Νικ Ρέϊλι. Οι θέσεις αυτές όπως δήλωσε ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος της GM καταργούνται "στο πλαίσιο του σχεδίου ανασυγκρότησης" του ομίλου προϋπολογισμού 3,3 δισ. ευρώ (4,9 δισ. δολαρίων).

Πού και πότε ακριβώς θα καταργηθούν αυτές οι θέσεις εργασίας, ο κ. Ρέϊλι αποκάλυψε ότι "δεν έχει ακόμα κατά 100% αποφασιστεί".

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Με τάξη και πρόγραμμα

Είναι ωραίο να υπάρχει τάξη και πρόγραμμα. Να ξέρεις από μέρες τι πρόκειται να συμβεί σήμερα στην πλατεία του Καπνεργάτη. Για όσους έτυχε να μην πληροφορηθούν εγκαίρως, στις 4.30 θα συγκεντρωθούν οι φίλοι, τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ για να τιμήσουν την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου με τα δικά τους συνθήματα. Ξέρετε. Θα καταγγείλλουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, την αντικομμουνιστική υστερία κατά πώς το συνηθίζουν, δεν αποκλείεται να υπερασπιστούν το τείχος του Βερολίνου ως στοιχείο ταυτότητας του σοσιαλισμού, θα καταθέσουν λουλούδια και στεφάνια και θα αποχωρήσουν πριν τις 6. Με την κατάλληλη "επαναστατική" μουσική υπόκρουση. Στις 6 θα συγκεντρωθούν όλοι οι υπόλοιποι. Θα τιμήσουν την επέτειο με τα δικά του συνθήματα ο καθείς και θα αποχωρήσουν. Ουδείς μπορεί να αποκλείσει και κάποια μικροεπεισόδια από τους συνήθεις ύποπτους. Αλλά και αυτό εντός προγράμματος. Όπως εντός προγράμματος απομακρύνθηκαν αποβραδίς τα οχήματα της Αστυνομικής Διεύθυνσης Καβάλας από την οδό Ομονοίας για τον φόβο των Ιουδαίων. Ωραία. Τακτοποιημένα. Νοικοκυρεμένα.

Το ερώτημα είναι τι σχέση έχουν όλα αυτά με μιαν αυθόρμητη φοιτητική εξέγερση εκείνων των ωραίων τρελών, που άοπλοι τα έβαλαν με τα τανκς. Τι σχέση έχουν τα σιδερωμένα λόγια των εκπροσώπων του εντελώς άνυδρου πολιτικού τοπίου εν Ελλάδι, με την οργή και τον ενθουσιασμό μιας γενιάς, που αψήφησε τη χούντα και πίστεψε ότι μπορεί στ' αλήθεια να τη ρίξει, επιφέροντάς της εν τέλει καίριο χτύπημα.

Αλλά ίσως το πιο εξοργιστικό στις κουβέντες που γίνονται κάθε χρόνο τέτοια εποχή είναι οι ανιστόρητες επιθέσεις εναντίον της γενιάς του Πολυτεχνείου γιατί -λένε- διέψευσε τις προσδοκίες που δημιούργησε η εξέγερση. Μόνο που στο ρου της ιστορίας, ουδείς διαψεύδει ή διαψεύδεται. Σε μια δεδομένη χρονική στιγμή οι νέοι μιας γενιάς σπρωγμένοι από αδιέξοδα, ιδανικά, καταστάσεις έκαναν αυτό που η συνείδηση ή η αποκοτιά τους, τους οδήγησε να πράξουν. Δίχως πρόγραμμα.

Πέραν τούτων ουδέν. Καμμιά γενιά δε χρωστάει σε κανέναν.

Νίκος Σπιτσέρης

ΥΓ: Σαφώς πιο χρήσιμη η εκδήλωση που γίνεται απόψε στις 8 από τη Νεολαία του Συνασπισμού στο Στέκι της Νέας Πόλης με την προβολή του ντοκιμαντέρ του Στέλιου Κούλογλου με θέμα "Η αληθινή ιστορία της 17 Νοέμβρη".

Read More

Η ντροπή των σκουπιδιών

Το χθεσινό ξέσπασμα των κατοίκων του Χαϊδευτού, που απαιτούν την άμεση απομάκρυνση του σκουπιδότοπου από το χωριό τους, έδωσε το έναυσμα για τη χθεσινή συζήτηση μεταξύ των θαμώνων του Ψηφιακού Καφενείου "Η Καβάλλα". Αυτού του φανταστικού μεν, ψηλοτάβανου δε, χώρου διαλόγου κάπου στο Ιντερνετ, που αν όντως υπήρχε θα έμοιαζε με κείνους τους υπέροχους παλιούς καφενέδες της Μυτιλήνης. Θα ήταν διαμπερής, με κείνα τα ωραιότατα μαρμάρινα τραπέζια και την κλασσική ψάθινη καρέκλα του ελληνικού καφενείου. Ο καφετζής έψησε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια, για να μη χάνεται η γεύση του αφεψήματος και η συζήτηση αρχίνησε:

ΝΙΚΟΣ: Δικαίως εξεγέρθηκαν οι κάτοικοι του Χαϊδευτού, όπως άλλωστε αναγνώρισε ο δήμαρχος Κεραμωτής Γρηγόρης Τριανταφυλλίδης. Το πρόβλημα όμως δεν αφορά μόνο το σκουπιδότοπο, που δικαίως ζητούν να απομακρυνθεί άμεσα από το χωριό τους. Αυτή η ντροπή της διαχείρισης των απορριμμάτων είναι υπόθεση εθνική.

ΜΑΓΔΑ: Όχι μόνο εθνική. Είναι και ευθύνη προσωπική ενός εκάστου. Σαφώς και οι ευθύνες βαραίνουν κατά κύριο λόγο όσους κυβέρνησαν ετούτο τον τόπο, των αρχόντων της αυτοδιοίκησης συμπεριλαμβανομένων. Αλλά φταίμε και μεις, που αντιδρούμε με τη νοοτροπία του όχλου σε κάθε κίνηση που γίνεται για τη διαχείριση των απορριμμάτων.

ΓΙΩΡΓΟΣ: Μα δεν είναι λογικό να αντιδρούν οι τοπικές κοινωνίες στη δημιουργία χώρων συγκέντρωσης απορριμμάτων εντός των ορίων τους; Σου λέει γιατί εδώ και όχι παραπέρα;

ΝΙΚΟΣ: Ναι, αλλά με αυτή τη λογική δεν υπάρχει χώρος σε τούτη τη χώρα για τη συγκέντρωση των απορριμμάτων. Μα δεν είναι μόνον αυτό. Εδώ ξεσηκώνονται και οι πέτρες ακόμα και για τη δημιουργία Κέντρων Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών. Συνέβη προ λίγων μηνών στη Νέα Καρβάλη.

ΣΟΦΙΑ: Μα το χειρότερο είναι ότι "ο λαός νίκησε", κατά πώς θα έλεγαν και αυτοί που συντόνισαν αυτό τον αγώνα. Αλλά νίκη που στρέφεται εναντίον της δημιουργίας άλλων δομών για τη διαχείριση των απορριμμάτων, είναι ήττα του περιβάλλοντος. Εν τέλει, ήττα του ίδιου του λαού, που ξεσηκώνεται είτε πρόκειται για δημιουργία εργοστασίου λιθάνθρακα, είτε για διαλογή ανακυκλώσιμων υλικών.

ΑΓΓΕΛΟΣ: Το πιο εξοργιστικό είναι ότι άπαντες υποχωρούν μπρος στην οργή του λαού. Αντί να τολμήσουν να πάνε κόντρα στο ρεύμα και να εξηγήσουν στους εξεγερμένους ότι εν τέλει εξεγείρονται εναντίον του εαυτού τους, τους κανακεύουν για κανένα ψηφαλάκι. Τέτοια ντροπή.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Δεν υπάρχει Ν.Δ.

Ο προβληματισμός του Θόδωρου Μαρκόπουλου για το γεγονός ότι στην τοπική Ν.Δ. ουδέποτε έγινε συζήτηση για τα αίτια που οδήγησαν στη συντριβή της παράταξης του Στάθη Εριφυλλίδη στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές είναι απτή απόδειξη της οργανωτικής ανυπαρξίας της Νέας Δημοκρατίας. Να το πούμε απλά. Ουσιαστικά η Νέα Δημοκρατία δεν υπήρχε. Δεν υπάρχει. Όχι ως μεγάλη παράταξη που εκπροσωπεί ένα πολύ μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, με ρίζες και ιδεολογικές αναφορές. Αλλά ως κόμμα. Ως κομματικός σχηματισμός. Αν όντως υπήρχε θα ήταν αδύνατον να μην αναλύσει τα αίτια μιας τόσο μεγάλης συντριβής.

Εάν αυτή η συζήτηση είχε γίνει διεξοδικά είναι πιθανόν να υιοθετούσε την άποψη του κ. Εριφυλλίδη, που έχει κάθε δικαίωμα να πιστεύει ακράδαντα ότι η ήττα του οφείλεται σε συνωμοσία. Σε τούτη την περίπτωση δεν θα χρειαζόταν σήμερα να γίνει συζήτηση για τον δήμο Καβάλας. Το κόμμα θα απομόνωνε τους συνωμότες, θα φρόντιζε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο και θα στήριζε με κάθε τρόπο τον Στάθη Εριφυλλίδη, με στόχο την επανεκλογή και τη δικαίωσή του.

Εάν αντίθετα, το συμπέρασμα ήταν ότι η διοίκηση Εριφυλλίδη κούρασε, απογοήτευσε, υπέστη μια πολύ μεγάλη φθορά μέσα σε μόλις 8 χρόνια εξαιτίας λαθών που βάρυναν κατά κύριο λόγο τον αρχηγό, τότε θα αναζητούνταν εγκαίρως ένας νέος υποψήφιος, άφθαρτος, ικανός να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στην τοπική κοινωνία. Μάλιστα, η επιλογή του θα είχε ήδη γίνει ώστε να υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος για να προετοιμαστεί να αντιμετωπίσει τον εν ενεργεία δήμαρχο, που κάθε φορά κατέρχεται ως φαβορί. Άλλωστε, το όνομα του Κωστή Σιμιτσή συζητούνταν έντονα στο τοπικό ΠΑΣΟΚ έναν περίπου χρόνο πριν την αναμέτρηση και την επικράτησή του έναντι του κ. Εριφυλλίδη. Εννοείται ότι ο κ. Εριφυλλίδης θα είχε πάρει το μήνυμα και θα είχε αποσυρθεί.

Αυτός ο ανύπαρκτος οργανισμός είναι που εκλέγει νέο αρχηγό με την ψήφο των μελών στις 29 Νοεμβρίου. Αυτή η χαλαρή συνομοσπονδία στελεχών και παραγόντων είναι που επιχειρεί να πείσει τους πικραμένους οπαδούς της Ν.Δ. να προσέλθουν στις κάλπες. Πώς και πόσους να πείσουν;

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Αριστεράς έλλειμμα

Είναι πανεύκολο να εντοπίζει κανείς τα κουσούρια ενός μαγαζιού, ενός εστιατορίου επί παραδείγματι, ως πελάτης. Φαίνεται πότε ένα εστιατόριο "πονάει" στο σέρβις, στην κουζίνα ή στη διακόσμηση. Εξίσου εύκολο είναι να λύνει κανείς υποθετικά τα προβλήματα. Στη θέση του ιδιοκτήτη του καταστήματος θα μπορούσε κανείς να αλλάξει τους σερβιτόρους ή τον μάγειρα, ενδεχομένως να προβεί σε αυξήσεις προσωπικού. Nα δώσει τον έναν ή τον άλλο τόνο στη διακόσμηση και να προβεί σε μια διαφημιστική καμπάνια ικανή να αλλάξει δραματικά τις συνήθειες και τις επιλογές των εν δυνάμει πελατών. Υποθετικά μιλώντας. Γιατί στην πράξη αντιλαμβάνεται κανείς ότι μπορεί το προσωπικό να μην επαρκεί για να βγάλει σωστά τη δουλειά τα Σαββατοκύριακα, αλλά το μαγαζί δεν είναι σε θέση να πληρώνει υπεράριθμο προσωπικό όλη την εβδομάδα. Ότι η δυναμική, τα έσοδα του μαγαζιού, δεν είναι σε θέση να υποστηρίξουν μια διαφημιστική καμπάνια ικανή να αλλάξει το τοπίο. Ότι είτε ο προϋπολογισμός δεν αρκεί για μια αλλαγή της διακόσμησης, είτε εν τέλει η διακόσμηση δεν ήταν το κυρίως πρόβλημα. Κοντολογίς, "απ' έξω από το χορό, πολλά τραγούδια ξέρεις", κατά το πάνσοφο ρητό.

Αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα των κομμάτων της Αριστεράς σε τούτη τη χώρα και όχι η μετεξέλιξη ή μη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα ή οι γραφικές και ανιστόρητες δηλώσεις της Αλέκας Παπαρήγα για το τείχος του Βερολίνου. Οι διαπιστώσεις τους για τα προβλήματα των κατοίκων ετούτης της χώρας είναι στις περισσότερες περιπτώσεις σωστές. Ορθώς φερ' ειπείν καταγγέλλουν την κυβέρνηση Παπανδρέου για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τους απασχολούμενους με προγράμματα stage και τους συμβασιούχους, όπως ορθώς ασκούσαν έντονη κριτική και στις κυβερνήσεις Καραμανλή για τη δημιουργία του προβλήματος. Ορθώς ενδεχομένως καταγγέλλουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει η κυβέρνηση τις εντολές του Αλμούνια.

Μόνο που οι επισημάνσεις τους γίνονται με την ευκολία του πελάτη. Του παρατηρητή. Του εξ ορισμού αντιπολιτευόμενου. Ξέρει καλά το ΚΚΕ ότι τα οικονομικά του κράτους είναι αδύνατον να αντέξουν την αυτόματη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων και των απασχολούμενων με stage, αλλά δε νοιάζεται. Η θέση του είναι σαφής και ξεκάθαρη. Να μονιμοποιηθούν όλοι και ας χρεωκοπήσει η χώρα. Αντίστοιχη, αν και λιγότερο λαϊκίστικη είναι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ.

Υποχρεώνοντας τους ψηφοφόρους να αναζητήσουν αλλού επιλογές ρεαλιστικές.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Οι άνθρωποι και ο Αλμούνια

Δε μιλιόταν προχτές ο Παύλος. Μετά από αγώνα πολλών μηνών μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας του σφράγισαν τις επιταγές. Δεν είναι ο μόνος. Σε τούτο τον γύρο του θανάτου είναι μπλεγμένοι οι περισσότεροι άνθρωποι της αγοράς. Ανθρωποι που δουλεύουν νυχθημερόν για να απαλλαγούν από τα νύχια του "Τειρεσία", αλλά δεν τα καταφέρνουν πάντα με την ίδια επιτυχία. Μετά από φέσια και "καρφωμένες" από άλλους επιταγές έρχεται η στιγμή να σηκώσουν τα χέρια ψηλά και να παραδοθούν. Δε μιλιόταν κι ούτε είχε διάθεση να πιεί ένα ουζάκι βραδιάτικα και να γελάσει με κείνο το γνωστό του κέφι. Μα ούτε ο μαγαζάτορας είχε κέφια. Νοέμβρη μήνα και στο μαγαζί όλο το βράδυ πάτησαν μια χούφτα άνθρωποι. Αυτό είναι το σκηνικό τα περισσότερα βράδια στα περισσότερα μαγαζιά. Τρις χειρότερο από τις δύσκολες μέρες που έπονται μετά από κάθε εορταστική περίοδο. Ετσι, που να αναρωτιέται κανείς αν υπάρχουν περιθώρια χειροτέρευσης, αν και όπως αποδεικνύεται τα πράγματα μπορούν πάντα να πάνε χειρότερα.

Ευτυχώς, που έρχεται η ευρωπαϊκή επιτήρηση υπό την εποπτεία των ευρωπαίων σοφών της οικονομίας. Η "συνταγή της επιτυχίας" είναι γνωστή και δεδομένη. Περιστολή των δαπανών, με στόχο τη μείωση του δημοσίου χρέους. Δηλαδή σε απλά ελληνικά μειώνονται περαιτέρω οι δημόσιες επενδύσεις, άρα και τα περιθώρια της Πολιτείας για να ρίξει ζεστό χρήμα στην αγορά σε τούτη τη δύσκολη περίοδο, με συνέπεια την περαιτέρω μείωση της κίνησης. Του τζίρου. Της κατανάλωσης. Αρα περισσότερες επιταγές θα σφραγιστούν, περισσότερες δουλειές θα κλείσουν και θα περιοριστεί περαιτέρω η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων. Στο ερώτημα πώς θα ανακάμψουν τα δημόσια οικονομικά όσο συνεχίζεται η δραματική επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης των φορολογουμένων υπάρχουν άλλοι ειδικότεροι να απαντήσουν.

Μα μέχρι τότε το ερώτημα είναι τι θα κάνει ο Παύλος, που μαυρίστηκε από τον Τειρεσία. Ο Κώστας που βλέπει την κίνηση στο καφέ να λιγοστεύει. Η Μαρία που απολύθηκε ελλείψει κίνησης. Οι άνθρωποι που τσαλαπατιούνται, που πετιούνται καθημερινά στο περιθώριο για να βγουν σωστά τα νούμερα στα κιτάπια του Αλμούνια.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ντόρα ή Αντώνης;

Οι πιθανότητες στο "κορώνα ή γράμματα", δεν είναι -μισές, όσον αφορά την πλευρά που θα προσγειωθεί το νόμισμα. Όπως υποστηρίζουν, τρεις ερευνητές του πανεπιστημίου Στάνφορντ και Καλιφόρνιας-Σάντα Κρουζ, αφού προηγουμένως χρησιμοποίησαν βιντεοκάμερα υψηλής ανάλυσης για να καταγράψουν άπειρα "κορώνα-γράμματα", ένα νόμισμα είναι τελικά πιο πιθανό, όταν πέσει κάτω, να έχει προς τα πάνω την επιφάνεια εκείνη, την οποία είχε από πάνω και πριν ξεκινήσει την...πτήση του. Με άλλα λόγια, αν κάποιος κρατά στα δάχτυλα του ένα νόμισμα, με πάνω πλευρά τα γράμματα, και στη συνέχεια ρίξει στον αέρα το νόμισμα, αυτό είναι πιθανότερο, όταν φτάσει στο έδαφος, να συνεχίσει να δείχνει την πλευρά με τα γράμματα. Πόσο πιο πιθανό είναι να συμβεί αυτό; Τουλάχιστον 51%, λένε οι αμερικανοί επιστήμονες, αλλά το ποσοστό μπορεί να ανέβει στο καθόλου ευκαταφρόνητο 55% ή και στο 60%, ανάλογα με τον τρόπο που ρίχνει το νόμισμα στον αέρα αυτός που παίζει. Συνεπώς, δεν έχουμε να κάνουμε με ένα παιγνίδι καθαρής τύχης, αλλά με ένα παιγνίδι στο οποίο υπεισέρχονται κι άλλοι παράγοντες.

Επιχειρώντας μια μη συμβατική προσέγγιση των τεκταινόμενων στη Ν.Δ. κάπως έτσι έχουν τα πράγματα μετά την ξαφνική συμμαχία των Δημήτρη Αβραμόπουλου και Αντώνη Σαμαρά απέναντι στη Ντόρα Μπακογιάννη. Το νόμισμα, μετά την κοινή εμφάνιση των δύο ξεκινά από τη φάτσα του Αντώνη και σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις φαντάζει ως πιο πιθανό να "βγάλει" Αντώνη. Εάν σύμφωνα με την πρωτότυπη έρευνα το νόμισμα στριφογυρίσει ως "φρίζμπι" οι πιθανότητες είναι με τη σκληρή "πούρα" δεξιά του Σαμαρά. Μόνο που ειδικά στην πολιτική, οι κανόνες των μαθηματικών υπάρχουν για να ανατρέπονται. Ένα και ένα δεν κάνουν πάντα δύο, ενώ δύο και δύο μπορεί κάλλιστα στην πολιτική να κάνουν εν τέλει δύο ή και λιγότερο. Αλλωστε, ο χρόνος μέχρι την αναμέτρηση της 29ης Νοεμβρίου είναι ελάχιστος για να οργανωθούν τα επιτελεία των διεκδικητών της προεδρίας της Νέας Δημοκρατίας.

Κοντολογίς, καλά τα κυριακάτικα χαμόγελα και οι από βήματος διακηρύξεις, αλλά εν τέλει τις εκλογές θα τις κερδίσει αυτός που θα καταφέρει να φέρει περισσότερους στις "γαλάζιες" κάλπες. Αρα πολλά θα κριθούν από τις ικανότητες των μηχανισμών ενός εκάστου. Την αποτελεσματικότητα του στελεχιακού δυναμικού που διαθέτει.

Το ντέρμπι διαθέτει σασπένς και ανατροπές. Η βάση πήρε το νόμισμα στα χέρια της.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Στη χώρα της τσαπατσουλιάς

Η απόφαση της διοίκησης του Οργανισμού Λιμένος Καβάλας να βάλει μια τάξη στο γιουσουρούμ της παραλιακής είναι βέβαιο πως κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Κάποια στιγμή πρέπει σε τούτο τον τόπο να μπουν όροι και κανόνες στη λειτουργία των καταστημάτων. Ακόμα και οι τέντες πρέπει να είναι ομοιόμορφες, ενταγμένες σε έναν συνολικό σχεδιασμό. Οι αντιδράσεις των καταστηματαρχών δεν προξενούν έκπληξη. Ετσι συνήθισαν. Ετσι ξέρουν πως παίζεται το παιχνίδι. Στριμωγμένοι για τα καλά λόγω της οικονομικής κρίσης και της δραματικής μείωσης του ρευστού που κυκλοφορεί υποστηρίζουν ότι οιαδήποτε αλλαγή, που θα περιορίζει τον ωφέλιμο χώρο τον οποίο σήμερα καταλαμβάνουν θα αποτελέσει τη χαριστική βολή. Θα φέρει λουκέτα.

Ασφαλώς, ουδείς μπορεί ή δικαιούται να ξεπεράσει δίχως σκέψεις τις ενστάσεις τους. Τα καφέ και οι ταβέρνες της παραλιακής είναι υγιείς επιχειρήσεις, που εισφέρουν στην τοπική οικονομία. Προσφέρουν έναν καθ' όλα σημαντικό αριθμό θέσεων εργασίας. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και όταν επιβάλλεται να εφαρμοστεί ένας κανονισμός που αφορά την εικόνα της παραλιακής δικαιούνται να έχουν λόγο. Να προβάλλουν αντιρρήσεις, που να λαμβάνονται σοβαρά υπόψιν στον όποιο σχεδιασμό. Μα από την άλλη, είναι οι άλλοι επαγγελματίες. Αυτοί που δεν μπορούν να αυξήσουν τον ωφέλιμο χώρο του μαγαζιού τους και άρα βλάπτονται από την "επεκτατική πολιτική" των ανταγωνιστών τους και δικαίως γκρινιάζουν. Το σημαντικότερο όμως είναι η εικόνα της παραλιακής, που είναι η βιτρίνα μιας πόλης που φιλοδοξεί να αναπτύξει τουριστική κίνηση. Η βελτίωση ετούτης της εικόνας αφορά πρώτα και κύρια τους επαγγελματίες είτε αντιδρούν, είτε όχι. Αυτοί είναι οι πρώτοι που θα εισπράξουν από τη βελτίωση, αυτοί είναι οι πρώτοι που χάνουν από το σημερινό χάλι είτε το αντιλαμβάνονται, είτε όχι.

Το βέβαιο είναι ότι σε τούτη τη χώρα της αυθαιρεσίας ουδείς μπορεί να πείσει για τη σοβαρότητα σχεδίων και προθέσεων. Οποιος θίγεται μπορεί κάλλιστα να υποθέσει ότι όλα έχουν γίνει στο ποδάρι και πως μπορεί να τα ανατρέψει εάν αντιδράσει. Συνήθως δε, όσοι αντιδρούν δικαιώνονται. Ακόμα κι όταν έχουν άδικο. Ιδίως όταν ο σχεδιασμός επιχειρείται να επιβληθεί από τη διοίκηση ενός οργανισμού, που μετράει μέρες λόγω κυβερνητικής αλλαγής. Άλλο ένα σύμπτωμα νεοελληνικής ελαφρότητας και τσαπατσουλιάς.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Για το συνέδριο της Ν.Δ.

Οι θαμώνες του Ψηφιακού Καφενείου "Η Καβάλλα", ετούτου του φανταστικού μεν, ψηλοτάβανου δε, χώρου διαλόγου κάπου στο Ιντερνετ έστησαν χθες κουβέντα για τις εξελίξεις στη Νέα Δημοκρατία στον απόηχο του εκτάκτου συνεδρίου. Ο καφετζής έψησε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια και η συζήτηση αρχίνησε:

ΜΑΝΟΣ: Είδατε τις δημοσκοπήσεις; Όσοι περίμεναν περίπατο της Μπακογιάννη το φυσούν και δεν κρυώνει. Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για ντέρμπι οριακό, που η Μπακογιάννη οφείλει να κερδίσει στον πρώτο γύρο. Γιατί στο δεύτερο γύρο είναι ο Σαμαράς που έχει σαφώς μεγαλύτερη επιρροή μεταξύ όσων θα ψηφίσουν τον Ψωμιάδη.

ΝΙΚΟΣ: Το προβάδισμα της Ντόρας είναι σαφές μεταξύ των στελεχών της Ν.Δ. και θα ήταν πράγματι σαφές εάν ο αρχηγός εκλεγόταν από το συνέδριο και όχι από τη βάση. Αλλά τώρα πράγματι είναι όλα ανοιχτά.

ΣΟΦΙΑ: Διαβάζω προσεκτικά τις δημοσκοπήσεις χρόνια τώρα και είναι βέβαιο ότι όντως καταγράφουν τις τάσεις του εκλογικού σώματος, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι βέβαιο ότι μπορούν όντως να αποτυπώσουν ρεύματα και τάσεις γιατί δεν υπάρχει ούτε ιστορικό, ούτε βάση δεδομένων. Ουδείς γνωρίζει πόσοι ψηφοφόροι της Ν.Δ. θα αισθανθούν τελικά την ανάγκη να προσέλθουν στις κάλπες που θα στηθούν.

ΝΙΚΟΣ: Δεν είναι τυχαίο που το "Βήμα" δεν δημοσιεύει δημοσκοπήσεις για αυτό τον λόγο.

ΒΑΣΙΛΗΣ: Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σπαταλάτε οξυγόνο για τις εξελίξεις στη Ν.Δ. Όποιος και να επικρατήσει η δεξιά θα παραμείνει δεξιά. Ελάχιστα θα αλλάξουν στη μια ή στην άλλη περίπτωση.

ΣΟΦΙΑ: Οι εύκολοι αφορισμοί ούτε είναι του γούστου μου, ούτε βοηθούν στην κατανόηση των πραγματικών προβλημάτων. Αν και δεν είμαι Ν.Δ., οι εξελίξεις σε αυτό το πολύ μεγάλο κόμμα με αφορούν και πολύ μάλιστα. Άλλωστε, τα κόμματα είναι οι πυλώνες της δημοκρατίας.

ΝΙΚΟΣ: Εν προκειμένω, είναι σαφές ότι η Μπακογιάννη θέλει να βάλει τη σφραγίδα της στη δημιουργία ενός σύγχρονου κεντροδεξιού ευρωπαϊκού κόμματος. Αντίθετα ο Σαμαράς θα επιχειρήσει να κυριαρχήσει με έναν λόγο σαφώς πιο ακραίο. Διόλου τυχαία επικαλείται κάθε τρεις και λίγο την περίπτωση του Σαρκοζί.

ΣΟΦΙΑ: Πάντως, η Μπακογιάννη εξήλθε ενισχυμένη από το Συνέδριο, αφού τα περισσότερα στελέχη που στήριζαν Αβραμόπουλο κλίνουν υπέρ της. Χωρίς τούτο να σημαίνει ότι θα ακολουθήσουν και όσοι εκ των μελών θα ψήφιζαν Αβραμόπουλο.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Στον καθρέφτη

Ουδέποτε πήγε κόντρα στους κρατούντες. Ανέβηκε τα σκαλιά της κομματικής ιεραρχίας εκ του ασφαλούς. Χειροκροτώντας προθύμως. Συμφωνώντας σοβαρά-σοβαρά με κάθε παπαριά που άκουγε. Συνάπτοντας συμμαχίες εσωκομματικές με προοπτική. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο προσόν του. Δεν είναι απλό. Μην το υποτιμάτε. Μοιάζει πολύ με το σκάκι. Καμμιά κίνηση δεν γίνεται τυχαία. Κινείς τον αξιωματικό, αφήνοντας επίτηδες εκτεθειμένο τον πύργο, ώστε ο αντίπαλος να επιχειρήσει πλαγιοκόπηση και πριν προλάβει να αντιληφθεί τι συμβαίνει να έχει χάσει τη βασίλισσα. Ή κάπως έτσι. Τώρα πια δικαιωμένος κάνει ο ίδιος παιχνίδι. Όταν έπρεπε πρόσεξε τον γάμο του, τις κουμπαριές του, τις συναναστροφές του. Προσέχει ανέκαθεν το ντύσιμό του. Τις παρέες του. Τις πάντα καλοσιδερωμένες δηλώσεις του. Προσέχει πού και πώς θα εμφανιστεί. Πόσοι θα τον δουν σε κάθε εμφάνισή του. Κάνει παιχνίδι.

Αυτό είναι το μεγάλο του μειονέκτημα, μα και το μεγάλο του προσόν συνάμα. Η σταθερότητα. Παίζει χαμηλά την μπάλα. Τόσο μπορεί.

Μα στο μεταξύ, το παιχνίδι αλλάζει. Οι καιροί απαιτούν νέους πρωταγωνιστές ικανούς να αντεπεξέλθουν στα δύσκολα. Ανθρώπους δοκιμασμένους και καλά καταρτισμένους, ικανούς να δίνουν λύσεις στα ολοένα και πιο σύνθετα προβλήματα που προκύπτουν. Το έχει αντιληφθεί, αλλά δεν πτοείται. Εχει ήδη αλλάξει ύφος, μιλά για τις ανάγκες των καιρών και αναπροσαρμόζει την τακτική του ώστε να αρπάξει όσα ψιχία εξουσίας περισσεύουν. Με αυτά πορεύεται και ενίοτε επιδεικνύει κιόλας ωσάν να πρόκειται για κάτι ιδιαζόντως σημαντικό. Άλλωστε, ξέρει καλά τις δυνατότητές του.

Μη μου πείτε ποιος είναι τούτος ο μυστήριος τύπος. Τον ξέρετε καλά. Τον έχετε ψηφίσει. Τον έχετε στηρίξει. Τον έχετε εκλέξει. Τον έχετε δημιουργήσει τον καιρό που αποφασίσατε ότι ο πολιτικός πρέπει να είναι του χεριού σας. Του έχετε ήδη ζητήσει εκδούλευση, αδιαφορώντας παγερά για τη μικρότητά του. Κοιτάξτε καλύτερα στον καθρέφτη. Ναι, τον γνωρίζετε πολύ καλά. Ναι, δεν κάνετε λάθος. Είμαστε εμείς, πού 'χουμε αυτούς ακριβώς που μας αξίζουν.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Αυγά

Του αρέσουν τα αυγά. Από μικρό. Μαθητής έτρωγε δυο αυγά μελάτα κάθε πρωί, όπως του είχε μάθει η μακαρίτισσα η μάνα του. Δεν τα έτρωγε όμως μόνο μελάτα. Του άρεσαν σφιχτά, τηγανητά μάτια, ομελέτα, στραπατσάδα. Ακόμα και ωμά τα είχε φάει κατευθείαν από φωλιά με υπόδειξη του πατέρα, που με τούτο τον τρόπο έτρωγε στα μουλωχτά εκείνες τις δύσκολες εποχές, που οι μανάδες μετρούσαν ακόμα και τα αυγά που έδιναν στα παιδιά τους.

Μα δεν είναι μόνο η γεύση τους. Είναι και κείνη η ωραία ιστορία της μάνας, που σαν πρότεινε σε μια ξαδέλφη της από το χωριό να κάνει ομελέτα, εκείνη δεν μίλησε. Συμφώνησε και περίμενε υπομονετικά να δει πώς φτιάχνεται αυτή η ρημάδα ομελέτα. Παίρνει η μάνα τα αυγά, τα σπάει, τα ανακατεύει, βάζει μέσα τα μπαχαρικά και πάνω που είναι έτοιμη να μεταφέρει στο τηγάνι, ξεσπάει η ξαδέρφη: "Μαρί, δε με 'λεγες αυγά τσατλατστά";

Μα εδώ και δυο μέρες τα αυγά έχουν γίνει ο εφιάλτης του. Μετά από την επίθεση εναντίον της συγγραφέως Σώτης Τριανταφύλλου με αυγά από κάτι φασισταριά, με την ταμπέλα του αντιεξουσιαστή, νιώθει τα αυγά να τον περιζώνουν. Να πετιούνται εναντίον όσων ανθρώπων όπως η κ. Τριανταφύλλου έχουν το θάρρος της γνώμης και της ελεύθερης -γιατί όχι;- και ενοχλητικής ενίοτε σκέψης. Να πετιούνται από κάτι τραμπούκους, που έχουν -παραδόξως πώς- υιοθετηθεί από ένα τμήμα των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, αφήνοντας αναίτια λεκέδες στο σώμα της αριστεράς. Κι όλα τούτα να συμβαίνουν δίχως να συγκινούν αυτούς που κατά κύριο λόγο βάλλονται. Τους αριστερούς. Που αισθάνονται την ανάγκη να αποκαλύψουν το πρόσωπο των κρανοφόρων αστυνομικών κατά την άσκηση της υπηρεσίας τους, αλλά δυστυχώς δεν δείχνουν την ίδια ευαισθησία στην αποκάλυψη αυτών των τραμπούκων, που εν ονόματι της αναμέτρησης με τους εξουσιαστές, βρίζουν, ασχημονούν και επιχειρούν να τρομοκρατήσουν όσους εκφέρουν αντίθετη άποψη.

Χθες ο εφιάλτης των αυγών πήρε νέα διάσταση. Σύμφωνα με την πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών Ελένη Γιαμαρέλλου, όσοι έχουν αλλεργία στο αυγό δεν πρέπει να κάνουν το εμβόλιο κατά της νέας γρίπης γιατί η Ελλάδα έχει προμηθευτεί σκευάσματα που έχουν καλλιεργηθεί σε αυγά και όχι σε κύτταρα.

- Γιατρέ μου, τι να κάνω;

- Μια καλή ομελέτα με μια μπύρα, αρκούν.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More