Αιδώς Νεοέλληνες

Αιδώς Νεοέλληνες. Αίσχος. Με τη συμμετοχή της τιμωρημένης αθλήτριάς μας Φανής Χαλκιά στη λαμπαδηδρομία των Ολυμπιακών Αγώνων του Βανκούβερ εκτεθήκαμε διεθνώς. Ρεζίλι γίναμε στους ξένους ανθρώπους.

Αντιμετωπίσαμε με ανευθυνότητα περισσή τον ιερό θεσμό της αφής της ολυμπιακής φλόγας, που πρώτη φορά συνδέθηκε με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων το 1936 στο Βερολίνο και τέθηκε μέσα στους σκοπούς και τις επιδιώξεις του ναζισμού. Ηταν ο Χίτλερ που συνέδεσε την ολυμπιακή ιδέα με την ναζιστική ιδέα. Στο Βερολίνο η σημαία με τους ολυμπιακούς κύκλους συνδέθηκε με την "σβάστικα" του ναζισμού. Ο στόχος ήταν η σύνδεση του τρίτου Ράϊχ με μια Ναζιστική εκδοχή του αρχαιοελληνικού πνεύματος και μάλιστα του σπαρτιατικού, η "δε "φλόγα", με όλο το γνωστό ειδωλολατρικό συμβολισμό που της απέδιδε ο εθνικοσοσιαλισμός, "ένωσε" χάρη σε μια αλυσίδα ευρώστων σωμάτων, την αρχαιοελληνική κοιτίδα με την πρωτεύουσα του Γ' Ράϊχ.

Μα στο μεταξύ, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Τα χρόνια που ακολούθησαν, αυτό το ιερό πανηγύρι της ολυμπιακής φλόγας συνδέθηκε με την Coca-Cola, το αναψυκτικό που προτιμούν εκατομμύρια προλετάριοι και όχι μόνον, ανά τον κόσμο. Με τα συμφέροντα ουκ ολίγων πολυεθνικών εταιριών, που μπορεί μεν να ξεσκίζουν συστηματικά το περιβάλλον, αλλά προσφέρουν χιλιάδες θέσεις εργασίας ανά τον κόσμο. Ετσι, ολυμπιάδα την ολυμπιάδα, πολυεθνική την πολυεθνική, δισεκατομμύριο το δισεκατομμύριο, φτάσαμε σήμερα στο σημείο η αφή της ολυμπιακής φλόγας να είναι ένα γεγονός μοναδικό. Καταπληκτικό. Πρώην αθλητές, παραπληγικοί, εθελοντές, πολιτικοί, κουβαλούν τη φλόγα σε ένα άψογο τελετουργικό στρωμένο με εκατομμύρια ευρώ. Μια ωραία τελετή, που μας εισάγει στα ιδανικά του ολυμπισμού στη σύγχρονη εκδοχή του, που συμβάλλουν στη δημιουργία ενός φοβερού τζίρου.

Υπεύθυνοι για όλα αυτά τα όσια και τα ιερά, που ντρόπιασε η Φανή Χαλκιά είναι οι λεγόμενοι "Αθάνατοι" της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. Κάτι κοπρόσκυλα ολκής, που αμείβονται αδρά για να κάνουν τη δουλειά σωστά. Δίχως λάθη. Το 1948 ανέχθηκαν τον αποκλεισμό των νικημένων από τους νικητές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1968 ήταν που έκαναν αβάντα στο ανελεύθερο καθεστώς του Μεξικού. Το 1988 έκαναν πλάτες στο δικτατορικό καθεστώς της Σεούλ.

Όλα αυτά τα χρόνια, οι "Αθάνατοι" ιδέαν ουκ έχουν για το ντόπινγκ. Για τα παιχνίδια χωρών και εταιριών. Φαντάζεστε το σοκ που υπέστησαν όταν έμαθαν για τη Χαλκιά. Αραγε το έμαθαν; Αγωνιώ.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Φασίστες εκτελεστές

Η χθεσινή απόφαση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοϊδη να αποσύρει σταδιακά τη φρουρά έξω από τα αστυνομικά τμήματα κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Τέτοιες απαντήσεις πρέπει να δοθούν σε αυτούς τους ψυχρούς εκτελεστές που σκορπίζουν τον θάνατο, υπερασπιζόμενοι τάχατες θεωρίες και αρχές. Αλλωστε, τα αστυνομικά τμήματα δεν είναι φρούρια, αλλά δημόσιες υπηρεσίες που πρέπει να εξυπηρετούν τον πολίτη όπως σωστά υποστήριξε ο υπουργός. Μόνο που αυτές οι κινήσεις δεν αρκούν. Η Ελληνική Αστυνομία πρέπει να επανιδρυθεί για να μπορέσει να παίξει τον ρόλο της στις σημερινές δύσκολες συνθήκες. Ετσι, που να απομονώσει μια για πάντα τα στοιχεία εκείνα που έχουν νταραβέρι με χρυσαυγίτες και άλλα φασιστοειδή. Ετσι, που να τεθούν στο περιθώριο μια για πάντα κάτι φονιάδες μπάτσοι σαν αυτόν που εκτέλεσε πέρυσι τον 16χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο στα Εξάρχεια, εκθέτοντας ένα ολόκληρο Σώμα στις τάξεις του οποίου υπηρετούν πολλοί που ουδέποτε θα σήκωναν κουμπούρι εναντίον παιδιών ούτε για εκφοβισμό. Παράλληλα, πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες κινήσεις για την αναβάθμιση της επιχειρησιακής ικανότητας της Αστυνομίας. Πολλά πρέπει και μπορούν να γίνουν. Αλλωστε, μόνο η απόφαση για κατάργηση της φρουράς έξω από τα αστυνομικά τμήματα θα απελευθερώσει περί τους 2.000 αστυνομικούς, που θα μπορέσουν να ενισχύσουν τις πεζές περιπολίες.

Για τους αδίστακτους τρομοκράτες νέας γενιάς, αυτούς τους παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου που τάχατες επιτίθενται κατά του σάπιου κατεστημένου, εκτελώντας εν ψυχρώ αστυνομικούς δεν χωρούν ιδιαίτερες αναλύσεις. Πρόκειται για φονιάδες νέτα, σκέτα. Χωρίς υποσημειώσεις. Στο θολωμένο τους μυαλό όλοι οι αστυνομικοί είναι «γουρούνια και δολοφόνοι» επειδή φορούν την ίδια στολή. Μα αυτή η ισοπεδωτική, καθαρά φασιστική θεώρηση του κόσμου δεν περιορίζεται καν σε όσους φορούν αστυνομική στολή. Άπαντες θεωρούνται συνένοχοι του συστήματος. Όσοι δουλεύουν, όσοι πασχίζουν καθημερινά. Γι’ αυτό και εν αντιθέσει με τους τρομοκράτες της «17 Νοέμβρη», που τουλάχιστον αισθάνθηκαν την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη για τον θάνατο του Αξαρλιάν, αυτοί ούτε συγγνώμη ζητούν, ούτε μπαίνουν στον κόπο να κάνουν διαχωρισμούς. Χτυπούν αδιακρίτως. Απλά σκοτώνουν.

Με την ίδια άνεση, που μπορεί να ληστεύουν και τούτο να το ονομάζουν «απαλλοτρίωση του βρώμικου χρήματος του κεφαλαίου». Μόνο που όπως και αν το ονομάζουν, η ληστεία είναι ληστεία. Η δολοφονία, δολοφονία. Και ο φασισμός, φασισμός.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η κοινωνία είναι ο στόχος

"Το 2009 δεν θα μπορούσα να γίνω ένα κορυφαίο μοντέλο. Είμαι πολύ υγιής", σημείωσε η 43χρονη Κρόφορντ, σε συνέντευξη της στο γερμανικό περιοδικό Bunte, αναφερόμενη στα ανορεξικά μοντέλα τα οποία προωθεί τα τελευταία χρόνια ο κόσμος της μόδας ως πρότυπα. "Η μία τάση αντικαθιστά την άλλη. Ένα σώμα όπως το δικό μου, με το στήθος, τους κανονικούς μηρούς και τους φυσιολογικούς μύες, δεν έχει πια ζήτηση σήμερα", πρόσθεσε η Σίντι Κρόφορντ που κυριάρχησε στον χώρο του μόντελινγκ τις δεκαετίες του '80 και του '90.

Το θέμα σαφώς και δεν περιορίζεται στον προβληματισμό της Σίντι Κρόφορντ για την πορεία και την προοπτική της καριέρας της σήμερα, αλλά αφορά στις προκρούστριες λογικές του "λαμπερού" κόσμου της μόδας. Αυτών των αδίστακτων μανατζαραίων, που βγάζουν το χατζάρι και κόβουν ό,τι θεωρούν πως περισσεύει. Θαρρείς και μπορεί ποτέ να είναι φυσιολογικό να μην έχει μια γυναίκα στήθος και μηρούς. Το χειρότερο όμως είναι πως έχουν την ισχύ να επιβάλλουν τις ολοκληρωτικές τους απόψεις. Τις έχουν ήδη επιβάλλει. Ο λαμπερός κόσμος της πασαρέλας χωρά μόνο πλάσματα, που είναι φανερό, πως πάσχουν από ανορεξία. Ωθώντας τα νεαρά κοριτσάκια, που θαμπώνονται από τα φώτα σε δίαιτες μέχρι τελικής πτώσεως και συχνά ως το θάνατο.

Μα το χειρότερο είναι ότι αυτός ο απροκάλυπτος ρατσισμός τους περνά στην καθημερινότητα με τα νούμερα "one size", που κυκλοφορούν στα μαγαζιά που απευθύνονται στα κοριτσάκια. Θαρρείς και είναι ποτέ φυσιολογικό να υπάρχει ένα μέγεθος για όλους, σε έναν κόσμο φτιαγμένο ανέκαθεν να χωρά κοντούς, ψηλούς, χοντρούς, αδύνατους, μέτριους, μυώδεις. Τους πάντες. Το μήνυμα προς τους καταναλωτές είναι σαφές. Όποιος δεν χωρά στον "one size" κόσμο τους έχει προφανώς πρόβλημα. Αυτός και όχι ο μισογύνης, που σχεδίασε ένα ρούχο, που αντικειμενικά δεν μπορεί να χωρά ένα υγιές γυναικείο σώμα.

Μόνο που χρόνο με το χρόνο οι τάσεις αυτού του κατασκευασμένου κόσμου της μόδας γίνονται όλο και πιο ακραίες. Ολο και πιο ολοκληρωτικές. Στέλνοντας μηνύματα, που σαφώς και δεν περιορίζονται σε επίπεδο πασαρέλας. Η κοινωνία είναι ο στόχος. Οι φυσιολογικοί άνθρωποι και η πλήρης χειραγώγησή τους.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Φτου!

Ο βαθμός της πολιτικής αναλγησίας τους τρομάζει. Το θράσος τους προκαλεί. Μα και αρκεί για να εξηγηθεί το μέγεθος της συντριβής του κόμματος που ίδρυσε το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Τα stage ήταν μια από τις μεγαλύτερες ντροπές τους. Το μεγαλύτερο ίσως σκάνδαλο της μακράν χειρότερης κυβέρνησης της μεταπολίτευσης. Καταδίκασαν χιλιάδες νέους ανθρώπους να απασχολούνται σε καθεστώς γαλέρας με "αμοιβές" της τάξεως των 400 και 500 ευρώ δίχως ασφάλιση, ξεφτιλίζοντας με τον χειρότερο δυνατό τρόπο ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας, διάρκειας αυστηρά λίγων μηνών, που εφαρμόζεται μόνο στον ιδιωτικό τομέα. Σα να μην έφτανε αυτό, οι "συμβάσεις" αυτές ανανεώνονταν από το 2004 και δω, με συνέπεια να υπάρχουν άνθρωποι που πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες του δημοσίου για πέντε συνεχόμενα χρόνια. Νέοι άνθρωποι, που -ανανέωση την ανανέωση- είχαν πια αρχίσει να πιστεύουν ότι κάποια στιγμή θα μονιμοποιηθούν. Όχι ότι θα εκτιμηθεί η εργασιακή εμπειρία, που είναι βέβαιο πως στην πορεία απόκτησαν, αλλά τουλάχιστον θα τους αναγνωριστεί η τζάμπα εργασία που πρόσφεραν τόσα χρόνια.

Η νέα κυβέρνηση έλαβε την απόφαση να τελειώνει με τα stage, χωρίς μάλιστα να αναγνωρίζει μοριοδότηση για θέσεις του δημοσίου. Μια απόφαση σκληρή. Σίγουρα κατάφωρα άδικη για αυτούς τους ανθρώπους. Μα δίκαιη για τους άλλους χιλιάδες ανέργους, που είτε αρνήθηκαν να μπουν σε τούτο το καθεστώς γαλέρας, είτε προσπάθησαν αλλά δεν τα κατάφεραν ελλείψει γνωριμιών. Δίκαιη για τους "δικαιωμένους" επιτυχόντες του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ το μακρινό 1998, που διάβασαν, πέρασαν, δικαιώθηκαν το 2004 μετά από έξι χρόνια δικαστικών αγώνων με μια ομόφωνη απόφαση της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας και όμως μένουν ακόμα εκτός νυμφώνος.

Οι έννοιες της δικαιοσύνης και της αδικίας χάνουν το νόημά τους σε τέτοιες καταστάσεις. Διότι οι χιλιάδες νέοι που έχασαν χρόνια από τη ζωή τους δουλεύοντας σε καθεστώς γαλέρας έχουν κάθε δίκαιο να αισθάνονται ότι τους πέταξαν στο δρόμο. Εχουν κάθε δίκιο να θεωρούν ότι μετά από τόσο κουπί τους αξίζει μια μόνιμη θέση στο δημόσιο. Οσο δίκιο έχουν από την άλλη και όσοι θεωρούν απαράδεκτο να επιβραβεύεται η προσφορά εργασίας σε καθεστώς γαλέρας.

Μα αυτοί που δεν δικαιούνται να ομιλούν είναι αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα. Κι όμως βγήκε χθες ο εκπρόσωπος της Ν.Δ. Γ. Κουμουτσάκος να κάνει λόγο για "αναλγησία, εκδικητικότητα, μαζικές διώξεις, ανεργία και άρνηση προοπτικής για χιλιάδες νέους". Δίχως ίχνος ντροπής. Φτου.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η πολλή δικαιοσύνη καταντά αδικία

Έκαναν λάθος. Σκέφθηκαν να κάνουν μια προγραμματισμένη αλλαγή σε πληγή χειρουργημένη το απόγευμα, εν ώρα εφημερίας. Ρωτώντας, ο πατέρας και ο προσφάτως χειρουργημένος γιος, έφτασαν στον γιατρό, που έκανε ένα τσιγάρο στο προαύλιο. Μα αυτός αρνήθηκε, επικαλούμενος εντολή της διοίκησης. Ο πατέρας επέμεινε για να λάβει την απάντηση ότι αλλαγή δεν μπορεί να γίνει, διότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκύψει έκτακτο περιστατικό, στο οποίο οφείλει να επέμβει άμεσα. Δίχως καθυστέρηση.

Τυπικά ο γιατρός είχε δίκιο. Δεν εφημερεύει τα απογεύματα για να κάνει εξετάσεις προγραμματισμένες που μπορούν να γίνουν τα πρωινά. Αλλά είχε μπροστά του ένα παλληκάρι, που είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση προ ημερών. Δηλαδή, έναν νέο άνθρωπο, που αν και νιώθει λόγω ηλικίας άτρωτος, έμαθε νωρίς ότι εν τέλει είναι τρωτός. Δίπλα του ήταν ο πατέρας του, που τις μέρες πριν την επέμβαση κόντευε να τρελαθεί. Κι όμως. Ο γιατρός, που θα έπρεπε λόγω εμπειρίας να τα γνωρίζει όλα αυτά, να έχει δηλαδή αντιληφθεί ότι γιατρός σημαίνει πάνω από όλα άνθρωπος, δεν καταδέχθηκε να σηκωθεί. Συνέχισε αμέριμνος να καπνίζει στον αύλιο χώρο του Νοσοκομείου, επικαλούμενος μιαν εντολή της διοίκησης, την οποία τάχατες δεν μπορούσε να παρακούσει. Αγνοώντας το προφανές. Ότι ακόμα και οι πλέον ορθές εντολές υπάρχουν για να παραβιάζονται αναλόγως συνθηκών. Αγνοώντας τη διαχρονική ρήση του Καντ ότι "η πολλή δικαιοσύνη, καταντάει αδικία".

Εν προκειμένω, ο γιατρός θα έπρεπε να γνωρίζει τη σημασία της ψυχολογίας στην αντιμετώπιση των ασθενών, αλλά και των συνοδών τους. Οφειλε να αντιληφθεί την κακή ψυχολογία του νεαρού, αλλά και την ψυχολογία του πατέρα. Οφειλε να γνωρίζει τη σημασία της καλοσύνης του γιατρού, όπως την όρισε ο Ιπποκράτης.

Οσον αφορά, το ουσιαστικό ζήτημα του φόρτου εργασίας στα Νοσοκομεία λόγω μεγάλου όγκου παροχής υπηρεσιών πρώτου βαθμού είναι και πρόβλημα νοοτροπίας. Κατά κύριο λόγο όμως είναι πρόβλημα έλλειψης δομών παροχής υγείας πρώτου βαθμού. Εν τέλει, δεν φταίνε οι πολίτες, που δεν έχουν ακόμα δημιουργηθεί αστικά κέντρα υγείας, παρά τις επανειλημμένες εξαγγελίες των εκάστοτε υπουργών Υγείας.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ιδανική ευκαιρία

Η προκλητική απαξίωση της γραμμής Καβάλας-Πρίνου εκ μέρους των δύο εταιριών που νέμονται την ακτοπλοϊκή σύνδεση του νησιού με το ηπειρωτικό μέρος του νομού μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί με έναν και μοναδικό στόχο: Τον ορισμό των δρομολογίων από μια επιτροπή τοπικών φορέων, με αποκλειστικό στόχο την εξυπηρέτηση των αναγκών του τόπου και των κατοίκων του. Το "μοντέλο" της ρύθμισης των δρομολογίων με ευθύνη των εταιριών σε απευθείας συνεννόηση με το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας απέτυχε παταγωδώς. Τώρα, που πια υπουργείο Ναυτιλίας δεν υπάρχει, οι τοπικοί φορείς μπορούν και πρέπει να απαιτήσουν από τους εκπροσώπους της νέας κυβέρνησης να αλλάξουν το απαράδεκτο υφιστάμενο καθεστώς. Αλλωστε, δεν χρειάζεται δυσκολία για να πείσει κανείς για τα αυτονόητα. Οι δυο εταιρείες έχουν αναλάβει την ακτοπλοϊκή σύνδεση του νησιού με την ηπειρωτική χώρα με το αζημίωτο. Κερδίζουν, αλλά είναι υποχρεωμένες να διασφαλίζουν το δημόσιο αγαθό της ελεύθερης διακίνησης ανθρώπων και εμπορευμάτων.

Η σύνδεση της Θάσου με τη στεριά δεν είναι μαγαζί κανενός για να μπορεί να το ανοίγει και να το κλείνει σύμφωνα με τις ορέξεις και τα γούστα του. Είναι δημόσιο αγαθό, το οποίο έχουν αναλάβει με το αζημίωτο ιδιωτικές εταιρείες, με την αυτονόητη υποχρέωση να το διασφαλίζουν. Απρόσκοπτα. Με μόνο ή έστω κύριο κριτήριο τις ανάγκες του τόπου. Μόνο που τα τελευταία 30 χρόνια, με την ανοχή των τοπικών φορέων, οι δύο εταιρείες έλαβαν αυθαίρετα την απόφαση να υποβαθμίσουν μέχρι απαξίωσης την πορθμειακή γραμμή, που εξυπηρετούσε το μεγαλύτερο μέρος του νησιού. Την γραμμή Καβάλας-Πρίνου, που μέχρι τα μέσα του '80 εξυπηρετούσε τις ανάγκες των κατοίκων της Θάσου από το Ραχώνι, τον Πρίνο, το Σωτήρα, την Καλλιράχη, τις Μαριές, τα Λιμενάρια, τον Ποτό και το Θεολόγο.

Χρόνο με το χρόνο, οι δυο εταιρείες απαξίωσαν πλήρως τη γραμμή Πρίνου-Καβάλας και υποχρέωσαν τους κατοίκους του νησιού να εξυπηρετούνται κυρίως μέσω της γραμμής Λιμένα-Κεραμωτής με μοναδικό κριτήριο το κέρδος. Το στενά δικό τους κέρδος και όχι του τόπου.

Η πρωτοβουλία, που ανέλαβε χθες το "Στούντιο 7" μοιάζει ιδανική ευκαιρία για να μοιραστεί το παιχνίδι από την αρχή. Με τους σωστούς όρους.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Χαλασμένες συνειδήσεις

"Φύγετε πίσω από τις διαφημίσεις. Χαλάτε την εικόνα", είπε επί λέξει ένα ανθρωποειδές την Κυριακή το απόγευμα στους ανθρώπους με τα αναπηρικά καροτσάκια, που παρακολουθούσαν κατά πώς το συνηθίζουν τους αγώνες του ΑΟΚ. Συμπυκνώνοντας μέσα σε μια φράση όλη την ξεφτίλα και όλο τον ρατσισμό, που διαχέεται καθημερινώς από το ολοένα και πιο υποβαθμισμένο τηλεοπτικό σκουπιδαριό, που κατακλύζει τις οθόνες μας νυχθημερόν. Ελάχιστη σημασία έχει εάν όντως εκτελούσε τις εντολές του παρατηρητή του αγώνα, όπως είπε σε ορισμένους συνοδούς. Για την ιστορία, ο παρατηρητής, ερωτηθείς σχετικά διέψευσε κατηγορηματικά ότι έδωσε τέτοια εντολή. Μα, όποιος και να 'δωσε την εντολή, ακόμα και αν εν τέλει ήταν αυθαίρετη πρωτοβουλία ενός υπαλλήλου τηλεοπτικού καναλιού, που δεν εκτελούσε άνωθεν εντολές, αντανακλά όλη τη νοσηρή νοοτροπία, που καλλιεργείται καθημερινά από την τηλεοπτική τρομοκρατία.

Από αυτό το "ιλουστρασιόν τίποτα", που δεν αφήνει καθημερινά τίποτα όρθιο. Στον γυάλινο κόσμο τους δεν χωρούν άνθρωποι, που έτυχε να καθηλωθούν κάποια στιγμή σε αναπηρικό καροτσάκι. Η προβολή του προϊόντος απαιτεί λαμπερά χαμόγελα, καλογυμνασμένα κορμιά, γρήγορα αυτοκίνητα και μεζονέτες πολυτελείας. Μα και γκόμενες δίμετρες, χαμογελαστές, έτοιμες για όλα. Πού να χωρέσουν σε τούτο το πλάνο οι άνθρωποι με το καροτσάκι; Εδώ δεν χωρούν καν οι γυναίκες, που δεν βρίσκονται στα πρόθυρα της νευρικής ανορεξίας. Δεν χωρούν οι επιστήμονες, που αρνούνται να συνεργήσουν στην κατατρομοκράτηση των τηλεθεατών για ψύλλου πήδημα.

Σαφώς και υπάρχει και στο γυαλί χώρος για τους ανθρώπους με αναπηρία. Αλλά υπάρχει μόνο σε ανέξοδα μελό ξεσπάσματα, που εν τέλει τους υποβιβάζουν. Σε επετειακά ρεπορτάζ, που θα μπορούσαν να λείπουν. Διότι οι άνθρωποι με αναπηρία δεν ζητούν τον οίκτο και τη συμπόνια μας. Τουναντίον. Απαιτούν τον σεβασμό, που εκ του Συντάγματος δικαιούνται. Σεβασμό στο δικαίωμά τους να κυκλοφορούν ανεμπόδιστα όπου κυκλοφορούν και οι άλλοι συνάνθρωποί τους. Να παρακολουθούν όπως όλοι μας αθλητικές αναμετρήσεις.

Εν προκειμένω όμως, αυτή η πέρα για πέρα απαράδεκτη ρατσιστική συμπεριφορά αυτού του ανθρωποειδούς αναδεικνύει μια χρόνια και σοβαρή έλλειψη του γηπέδου "Ανθή Καραγιάννη". Αν και φέρει το όνομα αθλήτριας με αναπηρία, που διακρίθηκε σε αγώνες ατόμων με ειδικές ανάγκες, δεν διαθέτει έναν ειδικό χώρο, κατάλληλο για να παρακολουθούν τους αγώνες οι άνθρωποι στα καροτσάκια. Έναν χώρο, που να χωρά σωστά και αυτούς και τους συνοδούς τους.

Ετσι ώστε να μην μπορεί κάθε ανθρωποειδές να τους προσβάλλει.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Αλλο Ντόρα και άλλο Σαμαράς

Ο αγώνας των αρχηγών στη Νέα Δημοκρατία θα παίξει ρόλο καταλυτικό στη φυσιογνωμία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν και είναι πολύ νωρίς για να διακινδυνεύσει κανείς προβλέψεις, δύο φαίνεται ότι είναι οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού. Η Ντόρα Μπακογιάννη από τη μια και ο Αντώνης Σαμαράς από την άλλη. Ο Δημήτρης Αβραμόπουλος που επιμένει να μιλάει γενικώς και αορίστως σε μια βάση, που μετά από 5,5 χαμένα χρόνια κυβερνητικής ραθυμίας αποζητά να ακούσει επιτέλους συγκεκριμένο πολιτικό λόγο, μοιάζει να έχει ήδη ξεφουσκώσει. Οι όρκοι όλων των υποψηφίων στη θεωρία του κοινωνικού φιλελευθερισμού, που σε γενικές γραμμές δίνει το βάρος στην ενίσχυση της μεσαίας τάξης, του μικροεπαγγελματία και του βιοτέχνη, δεν πρέπει να ξεγελούν κανέναν. Άλλο κόμμα θα είναι η Νέα Δημοκρατία με τη Ντόρα Μπακογιάννη και άλλο με τον Αντώνη Σαμαρά.

Εάν η κ. Μπακογιάννη επιβεβαιώσει τον τίτλο του φαβορί και αναδειχθεί πρόεδρος της Ν.Δ. στις 6 ή το πιθανότερο στις 13 Δεκεμβρίου, η Νέα Δημοκρατία θα δώσει βαρύτητα στη διεκδίκηση του περιβόητου μεσαίου χώρου, που έχασε κατά κράτος από το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 4^ης Οκτωβρίου. Όχι πως δεν θα επιδιωχθεί ο επαναπατρισμός ψηφοφόρων, που κατέληξαν στην αγκαλιά του Καρατζαφέρη. Τούτο όμως δεν θα γίνει με ακροδεξιές κορόνες και ξενοφοβικά κηρύγματα, αλλά με την προσδοκία της νίκης και της συμμετοχής στη διακυβέρνηση. Κοντολογίς, η κ. Μπακογιάννη θα βάλει τη δική της σφραγίδα στη δημιουργία ενός σύγχρονου κεντροδεξιού ευρωπαϊκού κόμματος.

Τουναντίον, ο Αντώνης Σαμαράς θα επιχειρήσει να κερδίσει βαδίζοντας στα χνάρια του Σαρκοζί. Θα ανεβάσει τους τόνους τα εθνικά ζητήματα, που άλλωστε έπαιξαν τότε καταλυτικό ρόλο στη δημιουργία της Πολιτικής Ανοιξης και στον πρόωρο τερματισμό της θητείας της κυβέρνησης του Κώστα Μητσοτάκη και θα επιδιώξει να επιβληθεί στον «μεσαίο χώρο» με έναν λόγο καθαρό δεξιό. Θα προτιμήσει τις γωνίες από τις στρογγυλάδες και τις θεωρίες περί κέντρου.

Πολλά θα παίξουν ρόλο στην έκβαση της αναμέτρησης. Από το αν η βάση της Ν.Δ. κάνει την υπέρβασή της να επιλέξει γυναίκα αρχηγό, μέχρι την «προδοσία» του ’93, που είναι βέβαιο πως θα πληρώσει στον έναν ή στον άλλο βαθμό ο Σαμαράς. Αλλά και στη στάση του Αβραμόπουλου στο δεύτερο γύρο, που φαίνεται να κλίνει σαφώς υπέρ της Μπακογιάννη.

Η αναμέτρηση έχει ήδη ξεκινήσει και οι ανατροπές παραμονεύουν.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More