Αλμπέρτο Κασίγιας

«Μην τολμήσετε και πατήσετε το ποδάρι σας στο μαγαζί». Κάτι τέτοιο πάνω-κάτω πρέπει να είπε προ ημερών ο Ισπανός εστιάτορας, που γέμισε το μαγαζί του στη Μαδρίτη την περασμένη Τρίτη με νεαρούς διαδηλωτές για να τους σώσει από τα ΜΑΤ. Δείτε τη φωτογραφία του Αλμπέρτο Κασίγιας στην είσοδο του μαγαζιού του να υψώνει το ανάστημά του στους πάνοπλους αστυνομικούς και να τους απαγορεύει να πειράξουν τα παιδιά. Ψύχραιμα μεν, αλλά με τσαμπουκά μεσογειακό. Κάτι σαν «μην τολμήσετε να πατήσετε το ποδάρι σας στο μαγαζί», με τη μαγκιά του ανθρώπου που τολμά να υψώνει το ανάστημά του αψηφώντας τα γκλοπ της εξουσίας. «Είναι μέσα πολύ κόσμος, μέχρι και παιδιά. Αν μπείτε θα γίνει σφαγή», τους είπε απαγορεύοντάς τους την είσοδο. Προστατεύοντας με το κορμί του τα κεφάλια των νεαρών από τις άγριες διαθέσεις των Ματατζήδων. Παραδίδοντας στην παγκόσμια κοινότητα του διαδικτύου, που βρωμά και ζέχνει από σκατά, αίματα και εξευτελισμένα εθνικοπατριωτικά σλόγκαν, ένα απολύτως σύγχρονο και απολύτως θετικό σύμβολο.

Όχι, τη λύση στην Ευρώπη που κλονίζεται συθέμελα από την κρίση χρέους και από τον ασφυκτικό κορσέ λιτότητας, που θέλουν σώνει και καλά να της φορέσουν τα μαύρα κοράκια των τραπεζών δεν θα τη δώσουν τύποι σαν τον Ισπανό εστιάτορα. Η λύση θα δοθεί στον πολιτικό στίβο, άλλοτε με μαχητικές διαδηλώσεις και άλλοτε με σκληρές διαπραγματεύσεις, προκειμένου να υιοθετηθεί ένα άλλο μίγμα πολιτικής, που θα έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και όχι τα υπερκέρδη των ολίγων.

Αλλά είναι κάτι τύποι σαν τον Αλμπέρτο Κασίγιας, που δίνουν ξανά τον ορισμό του ανθρώπου. Που σαν βλέπουν τον κίνδυνο να ζυγώνει εξεγερμένους νεαρούς κάνουν το αυτονόητο δίχως να ζητούν ανταμοιβή. Παρέχουν άσυλο έτσι απλά. Φράζουν με το κορμί τους την είσοδο του μαγαζιού για να προστατέψουν τα παιδιά. Έτσι απλά και αυτονόητα. Όπως θα έκανε ο καθένας γονιός για να προστατέψει το παιδί του. Τα παιδιά του προστάτεψε ο Αλμπέρτο Κασίγιας κάνοντας πράξη το απόφθεγμα του σοφιστή Πρωταγόρα «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος». Με άλλα λόγια από όλα τα πράγματα, το κριτήριο είναι ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος, που δεν εκχωρεί την πολιτική σε τεχνοκράτες και τάχατες άριστους, αλλά ασκεί την πολιτική τέχνη με τον φυσικό εξοπλισμό που διαθέτει, προτάσσοντας δυο αρετές που συνιστούν το θεμέλιο της δημοκρατίας: Την αιδώ και τη δίκη.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ποδηλατώντας στην Καβάλα

Η απόφαση της διοίκησης του δήμου Καβάλας να προχωρήσει σε ένα πρόγραμμα χρήσης ποδήλατου στο κέντρο της πόλης είναι απολύτως εύστοχη. Όχι μόνο γιατί θα επιχειρήσει να συνδυάσει τους χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων γύρω από το κέντρο με τη χρήση ποδήλατου στο κέντρο, αλλά και γιατί υπερβαίνει βεβαιότητες και αφορισμούς. Ακόμα και αν το πρόγραμμα πετύχει, δεν θα έχει αλλάξει κάτι όσον αφορά τη γεωμορφολογία της Καβάλας που αντικειμενικά δεν ευνοεί τη χρήση ποδήλατου ως μέσου μεταφοράς, εν αντιθέσει με άλλες πόλεις επίπεδες όπως η Χρυσούπολη για να πάρουμε το πιο κοντινό παράδειγμα. Αν όμως πετύχει θα δώσει πολλά περισσότερα από πολύτιμες κυκλοφοριακές ανάσες στην καρδιά του κέντρου. Το κυριότερο από όλα είναι ότι θα αποδείξει στην πράξη την αξία αντισυμβατικών λύσεων στην αντιμετώπιση των κυκλοφοριακών προβλημάτων των σύγχρονων πόλεων. Εξάλλου, το αδιέξοδο είναι δεδομένο. Λύσεις, που να επιτρέπουν την ανεμπόδιστη κυκλοφοριακή ροή αυτοκινήτων και συνάμα και την άνετη κυκλοφορία των πεζών στο κέντρο των σύγχρονων πόλεων, δεν υπάρχουν. Απλώς αυτοκίνητα και πεζοί στο κέντρο δεν χωρούν.

Η λύση που μεθοδεύει η διοίκηση είναι ο συνδυασμός της στάθμευσης των αυτοκινήτων στα πάρκινγκ πέριξ του κέντρου με τη χρήση ποδηλάτου για τις μετακινήσεις των οδηγών. Εάν ο οδηγός γνωρίζει ότι μπορεί να κατεβεί με το αυτοκίνητό του, να το αφήσει στο πάρκινγκ της Καλαμίτσας για παράδειγμα και από εκεί να κατεβεί στο κέντρο με το ποδήλατο, αυτομάτως η πόλη δεν κερδίζει μόνο ένα λιγότερο αυτοκίνητο που θα γυροφέρνει στο κέντρο, αλλά και περισσότερες θέσεις στάθμευσης στα περιφερειακά πάρκινγκ, που σήμερα μένουν ορφανές.

Προφανώς δεν θα γίνουν όλα αυτομάτως, από τη μια στιγμή στην άλλη. Ο κακομαθημένος οδηγός που επιμένει να γυροφέρνει καθημερινώς στο κέντρο σταθμεύοντας δεξιά και αριστερά για να κάνει τη δουλειά του δεν θα σπεύσει άμεσα να εκμεταλλευτεί το νέο πρόγραμμα του δήμου. Συνηθισμένος να γυρνά στην Ομονοίας και τη Βενιζέλου «καβαλάρης» θα συνεχίσει να το κάνει. Ενδεχομένως, θα χλευάσει και τους πρώτους ποδηλάτες που θα κάνουν την εμφάνισή τους στο κέντρο. Στην πορεία όμως η νοοτροπία μπορεί να αλλάξει. Θα αλλάξει, αν η διοίκηση του δήμου επιμείνει.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Διαδηλωτές και φραπεδοφρόνοι

Η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα έστειλε χθες με τη μαζική συμμετοχή της στη γενική απεργία και τις διαδηλώσεις σαφέστατο μήνυμα: Αυτή η πολιτική δεν βγαίνει. Δεν υπάρχει περίπτωση να βγει. Ο μόνος τρόπος για να βγει είναι να αλλάξει δραστικά η συνταγή. Η ακραία λιτότητα στο όνομα του εξορθολογισμού της δημοσιονομικής εικόνας των χωρών της Μεσογείου δεν υπομονεύει μόνο το σήμερα και το αύριο των κατοίκων της νότιας Ευρώπης, αλλά και την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ευρώπη δεν μπορεί να σημαίνει φτώχεια και δυστυχία. Ούτε υπάρχει τρόπος αυτή η πολιτική να περιοριστεί στα σύνορα της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας που σήμερα τιμωρούνται στο πλαίσιο μιας προτεσταντικής αντίληψης περί την οικονομία που κυριαρχεί. Οι επιπτώσεις από την κατακρήμνιση του βιοτικού επιπέδου των λαών της Μεσογειακής Ευρώπης θα φτάσει πολύ σύντομα στον πυρήνα της βόρειας Ευρώπης. Ήδη μεγάλες γερμανικές βιομηχανικές εταιρείες έκαναν καμπάνια ενημέρωσης πρόσφατα προσπαθώντας να πείσουν τους Γερμανούς ότι η Ευρώπη «συμφέρει».

Το παιχνίδι όμως δεν θα κριθεί μόνο στο επίπεδο των εταιρειών και της ευρύτητας με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζονται τα δημόσια οικονομικά. Ούτε μόνο σε επίπεδο κυβερνητικό και σε συμβούλια κορυφής στις Βρυξέλλες και αλλαχού. Οι Ευρωπαίοι πολίτες οφείλουν να βγουν στο προσκήνιο και να απαιτήσουν μιαν άλλη Ευρώπη, για την οποία αδιαφορούν οι σφουγγοκωλάριοι που περιστοιχίζουν τη Μέρκελ και τους συνεργάτες της. Όσο πιο έντονη είναι η αποδοκιμασία των πολιτών, τόσο θα βαραίνει περισσότερο η γνώμη αυτών, που υποστηρίζουν ένα εντελώς διαφορετικό μίγμα οικονομικής πολιτικής.

Αυτό έκαναν χθες οι Καβαλιώτες διαδηλωτές. Φώναξαν «παρών» σε όλα αυτά που ετοιμάζονται για αυτούς χωρίς αυτούς. Απαίτησαν να αμείβονται με μισθούς που να τους επιτρέπουν μια αξιοπρεπή ζωή. Διαδήλωσαν για μια άλλη πολιτική που θα στηρίζει τους μικρομεσαίους και δεν θα τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο λουκέτο. Μα, διαδήλωσαν και για τους άλλους. Για τους επαγγελματίες, που άνοιξαν τα μαγαζιά τους και για όσους έσπευσαν να απολαύσουν τη φραπεδιά τους κάτω από τον ήλιο, αδιαφορώντας για το δράμα που βιώνουν οι ίδιοι και οι γύρω τους. Προσμένοντας ίσως κάποιο θάμα. Αγνοώντας πως δεν πρόκειται να ρθει αν δεν το απαιτήσουν.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Στο ποδάρι

Μετά τη συγχώνευση της ΔΟΥ Χρυσούπολης με τη ΔΟΥ Καβάλας, ο τίτλος της νέας υπηρεσίας είναι ΔΟΥ Α’-Β’ Καβάλας-Χρυσούπολης. Ένας τίτλος ενδεικτικός της παντελούς έλλειψης σχεδίου από την πλευρά της Πολιτείας για το αναγκαίο κατά τα άλλα συμμάζεμα του δημόσιου τομέα. Με άλλα λόγια, τίποτα στην πράξη δεν θα αλλάξει. Οι υπάλληλοι των μέχρι πρότινος ανεξάρτητων υπηρεσιών απλώς θα εργάζονται από την 1η Οκτωβρίου υπό κοινή στέγη, αλλά στο μεταξύ θα λειτουργούν όπως λειτουργούσαν μέχρι τώρα. Ανεξάρτητα, όχι γιατί το επέλεξαν, αλλά γιατί η συνένωση των εφοριών έγινε για να γίνει. Πέραν των προβλημάτων που συνεπάγεται για τους ίδιους τους υπαλλήλους και τη δουλειά τους αυτός ο «οργανωτικός» αχταρμάς, είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι αυτό το χάλι θα έχει αντίκτυπο και στη δουλειά τους. Θα εισπράττεται καθημερινά από τους συναλλασσόμενους, που θα αντιλαμβάνονται σε κάθε τους συναλλαγή ότι τίποτα στην πράξη δεν έχει αλλάξει. Αλλά το χειρότερο είναι ότι η Πολιτεία που θα έπρεπε να φροντίσει να εμπεδωθούν οι αλλαγές είτε δεν νοιάζεται, είτε δεν μπορεί να τις κάνει πράξη.

Κατά τα άλλα θα βγουν αύριο μεθαύριο οι κήνσορες του δημόσιου βίου και θα επικρίνουν με την πρώτη ευκαιρία τους πολίτες ότι αντιδρούν σε κάθε τομή, σε κάθε αλλαγή. Ότι στα λόγια ζητούν τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης και την περιστολή της σπατάλης, αλλά στην πράξη αντιδρούν σε κάθε αλλαγή. Δεν θα έχουν ολότελα άδικο. Ο πολίτης αντιδρά όταν ξεβολεύεται. Θεωρητικώς δεν αρνείται την αναγκαιότητα των αλλαγών, ίσα- ίσα τις απαιτεί, αλλά στην πράξη αντιδρά σε οποιαδήποτε αλλαγή των καθιερωμένων. Όταν όμως οι αλλαγές γίνονται προγραμματισμένα και συντονισμένα, η αρχική αντίδραση κάμπτεται. Τουναντίον, όταν οι αλλαγές γίνονται στο ποδάρι δεν μπορεί να υπάρξει κατανόηση. Όταν ο φορολογούμενος της επαρχίας Νέστου αύριο-μεθαύριο κουβαληθεί στην Καβάλα για να τελειώσει μια δουλειά που έκανε στη Χρυσούπολη και δει το χάλι θα βρίσει και με το δίκιο του.

Το πρόβλημα εν προκειμένω δεν είναι μόνο η έλλειψη σχεδίου και συντονισμού στη συγκεκριμένη αλλαγή στη λειτουργία του δημοσίου. Είναι που η δυσπιστία του πολίτη σε κάθε απόφαση του ελληνικού κράτους που τον αφορά δικαιολογημένα ενισχύεται. Είναι που το έλλειμμα εμπιστοσύνης αυξάνεται. Όχι, έτσι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ρήξεις και ερωτήματα

Τόλμη χρειάζεται. Αποφασιστικότητα για ρήξεις και ανατροπές. Όχι, δεν έχουν δίκιο σε όλα οι ευρωπαίοι εταίροι μας, αλλά είναι αλήθεια ότι ετούτη η χώρα είναι επί δεκαετίες δέσμια καθεστωτικών νοοτροπιών που δεν της επιτρέπουν να κάνει τα άλματα που μπορεί. Άρα θα έπρεπε να τολμήσουμε ούτως ή άλλως είτε υπήρχε είτε δεν υπήρχε η τρόικα. Είτε υπήρχε ο ζόφος του μνημονίου και η αναγκαιότητα για αλλαγή πορείας, είτε όχι. Αλλά τούτο δεν σημαίνει ότι οι ρήξεις και οι ανατροπές πρέπει να γίνονται κόντρα σε κάθε λογική και συχνά ακόμα και κόντρα στην αξιοπρέπεια, που δεν επιτρέπεται να τίθεται επί τάπητος και να εκχωρείται εν ονόματι των αλλαγών και της νέας εκκίνησης σε όλα τα επίπεδα.

Ένα τέτοιο αρνητικό παράδειγμα με θετικό κατά τα άλλα υπόβαθρο παραδίδει το τελευταίο διάστημα η διοίκηση του ΤΕΙ Καβάλας. Δεν στάθηκε αρνητικά στον νέο νόμο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση κατά πώς έκαναν τα περισσότερα ιδρύματα. Τόλμησε να συγκροτήσει ένα συμβούλιο ιδρύματος με τη συμμετοχή ξένων πανεπιστημιακών δράττοντας την ευκαιρία να κάνει ένα αποφασιστικό βήμα για την εξωστρέφεια του ιδρύματος. Αυτό το συμβούλιο συνεδριάζει σήμερα το πρωί σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας (σ.σ. αλήθεια γιατί στην Αθήνα και όχι στην Καβάλα;) υπό την προεδρία του πρώτου προέδρου του, του Νίκου Κατοπόδη, καθηγητή στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών και Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν των ΗΠΑ. Σε δηλώσεις του ο κ. Κατοπόδης τόνισε ότι δέχτηκε να αναλάβει τη θέση του προέδρου έχοντας διαπιστώσει ότι το ΤΕΙ Καβάλας διαθέτει αξιόλογο επιστημονικό δυναμικό, με όραμα για το μέλλον. Το ερώτημα είναι γιατί ετούτο το νέο ξεκίνημα σκιάζεται ήδη με τη φήμη περί βυζαντινισμών κατά την εκλογή του κ. Κατοπόδη με οριακή πλειοψηφία, ο οποίος κατά τα άλλα μπορεί να είναι ένας εξαιρετικός πανεπιστημιακός δάσκαλος, που μπορεί να συμβάλλει καταλυτικά ώστε το ΤΕΙ να κάνει το άλμα.

Επίσης, βάσει ποιας λογικής και οι τέσσερις πανεπιστημιακοί από το εξωτερικό προέρχονται από την Αμερική, δεδομένου ότι υπήρχαν αξιόλογες υποψηφιότητες από ευρωπαϊκά πανεπιστήμια; Τι σηματοδοτεί άραγε η προγραμματισμένη επίσκεψη του νέου συμβουλίου στην αμερικανική πρεσβεία; Μήπως κάποιοι στη διοίκηση του ΤΕΙ έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το άλμα στο μέλλον πρέπει να γίνει παραδίδοντας τα κλειδιά στην Αμερική, αντί της αναμφισβήτητα χρήσιμης και αναγκαίας όσμωσης με την τεχνογνωσία των πανεπιστημιακών από ιδρύματα του εξωτερικού;

Αν έτσι εννοούν κάποιοι τις ρήξεις και τις ανατροπές, τότε να λείπει το βύσσινο.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Αυτονόητα

Ηττημένοι κατά κράτος από μια κρίση που μας υπερβαίνει, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι, άλλοτε καταπίνουμε την κάμηλο και άλλοτε διυλίζουμε τον κώνωπα. Συμβαίνει σε δύσκολες καταστάσεις. Αλλά, κάποια στιγμή οφείλουμε άπαντες να ανακαλύψουμε την αρετή του αυτονόητου. Να αφήσουμε δηλαδή κατά μέρος τις υπερβολές και να λύσουμε εκείνα τα προβλήματα που όντως μπορούν να λυθούν και –περιέργως πώς- ουδείς ασχολείται. Απτό παράδειγμα αυτής της αντιμετώπισης είναι το πραγματικά κεφαλαιώδες ζήτημα της δωρεάν μετακίνησης των μαθητών από και προς τα σχολεία τους. Η άρση αυτού του μέτρου βάλλει ευθέως κατά της κατ’ ευφημισμόν δωρεάν Παιδείας (αλλά τούτο δεν σημαίνει πως πρέπει να κάνουμε τα πράγματα χειρότερα), αλλά και κατά της σωστής επί της ουσίας, παρά τις όποιες αστοχίες, κατεύθυνσης των συνενώσεων των σχολικών μονάδων. Δεν μπορείς να υποχρεώνεις τον γονιό να στείλει το παιδί του σε άλλο σχολείο χιλιόμετρα μακριά, εξηγώντας του ότι αυτό γίνεται για το καλό του παιδιού του και μετά να τον υποχρεώνεις να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη και για τα έξοδα μετακίνησης.

Το αδιέξοδο είναι γνωστό. Στο πλαίσιο των δραστικών περικοπών και του αναγκαίου εξορθολογισμού των δημοσίων δαπανών έμειναν απλήρωτα τα ΚΤΕΛ, με συνέπεια να σταματήσουν τη δωρεάν μετακίνηση των μαθητών μέχρι να πληρωθούν. Αντιδρώντας ευλόγως και δικαίως σε αυτή την κατάσταση, οι μαθητές του ΕΠΑΛ Ελευθερούπολης έκαναν αποχή από τα μαθήματά τους απαιτώντας τη δωρεάν μετακίνησή τους από και προς το σχολείο. Φοβούμενοι ενδεχόμενο ντόμινο καταλήψεων στα σχολεία ο διευθυντής της Δευτεροβάθμιας και ο αντιπεριφερειάρχης έκαναν έκκληση στον πρόεδρο του υπεραστικού ΚΤΕΛ να προβεί σε μια κίνηση καλής θέλησης και αυτός ανταποκρίθηκε. Έτσι, μέχρι το τέλος Οκτωβρίου το υπεραστικό ΚΤΕΛ Καβάλας θα μετακινεί δωρεάν τους μαθητές από και προς τα σχολειά τους. Βεβαίως, αυτή η κίνηση καλής θέλησης έχει ημερομηνία λήξης. Επιβάλλεται μέχρι το τέλος Οκτωβρίου να βρεθεί μια λύση.

Αντίθετα, στην περίπτωση του αστικού ΚΤΕΛ Καβάλας, ουδείς κινητοποιήθηκε. Ούτε οι μαθητές, ούτε οι γονείς αντέδρασαν δυναμικά. Όταν δε, ρωτήθηκε ο πρόεδρος του αστικού ΚΤΕΛ Καβάλας γιατί αυτός δεν προέβη σε μια αντίστοιχη κίνηση η απάντηση ήταν αφοπλιστική: Ουδείς του το ζήτησε. Που σημαίνει ότι αν γινόταν μια παρέμβαση θα μπορούσε και σε τούτη την περίπτωση κάτι να γίνει.

Όχι, το ζητούμενο δεν είναι να λυθεί προσωρινά το πρόβλημα. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να εξαντλούνται τα μέτρα πίεσης και διαλόγου. Ακόμα και μια προσωρινή λύση είναι καλύτερη από τη μη λύση.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Η τρόικα και οι αγελάδες του Χαλκερού

Ένα από τα πιο εύστοχα σχόλια για τη συνταγή της τρόικας έγινε προ ημερών από τον υπουργό Δικαιοσύνης Αντώνη Ρουπακιώτη: «Η τρόικα θέλει αίμα», είπε και αυτό είναι που συμβαίνει. Εν ονόματι ενός οικονομικού φονταμενταλισμού, που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει, μπαίνουν στην κλίνη του Προκρούστη δικαιώματα και ζωές και κόβονται ή τεντώνονται μέχρι να σπάσουν. Δεν ομολογείται, αλλά στον πυρήνα ετούτης της προσέγγισης είναι καθαρή η προτεσταντική ηθική του καπιταλισμού. Οι προτεστάντες της Βόρειας Ευρώπης δεν ζητούν απλώς πίσω τα δανεικά, που στο φινάλε δεν τα παραχώρησαν με τις αγνότερες προθέσεις, αλλά θέλουν αίμα. Ζητούν την τιμωρία των «τεμπέληδων» της Μεσογείου.

Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη είναι ότι το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα είναι ανίκανο να προβεί σε τομές για την εξυγίανση ενός κράτους, κομμένου και ραμμένου στα μέτρα των επιτηδείων κάθε κατηγορίας. Από τον μικροεπαγγελματία του τουριστικού τομέα, που έπαιρνε επιδότηση για την αντικατάσταση κουφωμάτων, που απλώς συντηρήθηκαν καλά, τον αγρότη και τον κτηνοτρόφο, που έπαιρναν επιδοτήσεις για εκσυγχρονισμό εγκαταστάσεων για να κατεβούν στο επαρχιακό σκυλάδικο με τη δίλιτρη μερτσέντες, μέχρι τον γιατρό του ΕΣΥ που έκανε το φακελάκι επιστήμη, τον δημοσιογράφο που πληρωνόταν μαύρα από μεγαλοεργολάβους για να σωπαίνει, τον καθηγητή του δημοσίου που ήταν φημισμένος για τα ιδιαίτερα, χωρίς τούτο να επηρεάζει στο ελάχιστο την συνδικαλιστική ή την πολιτική του ανέλιξη. Στην κορυφή όλης ετούτης της πυραμίδας τον τόνο και το παράδειγμα έδινε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και η επί τούτου ευνουχισμένη δημόσια διοίκηση.

Αυτό το σύστημα είναι που τώρα δεν μπορεί να περάσει τις εξετάσεις της τρόικας. Αυτό το σύστημα είναι που δεν έβαλε εξαρχής στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ως αυτονόητα όφειλε το «κεκτημένο» των συνδικαλιστικών συντάξεων. Αυτό το ίδιο ανίκανο σύστημα εξουσίας και διοίκησης είναι που αδυνατεί στην Καβάλα να λύσει το πρόβλημα με την κυκλοφορία των αγελάδων του Χαλκερού στο επαρχιακό δίκτυο.

Ναι, οι τροϊκανοί ζητούν αίμα και τιμωρία λόγω ενός οικονομικού φονταμενταλισμού. Είναι όμως αλήθεια ότι συνομιλούν με εκπροσώπους ενός πολιτικού συστήματος παντελώς αναξιόπιστου, που πασχίζει να κρατήσει τα «κεκτημένα» της κομματοκρατίας, αδιαφορώντας για τα στοιχειώδη. Ή ανίκανου για τα στοιχειώδη, όπως η κυκλοφορία των αγελάδων του Χαλκερού.

Νίκος Σπιτσέρης

ΥΓ: Αλήθεια, αν δεν υπάρχει τρόπος να μαζευτούν από τον δρόμο οι απείθαρχες αγελάδες του Χαλκερού, γιατί δεν φροντίζει ο δήμος Καβάλας να τις μάθει τους βασικούς κανόνες κυκλοφορίας;

Read More

Συνεταιρισμός επαγγελματιών

Η απόφαση της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων νομού Καβάλας να δημιουργήσει έναν συνεταιρισμό για τα μέλη των Σωματείων που δεν μπορούν πλέον να τα βγάλουν πέρα με τις οικονομικές τους υποχρεώσεις έχει πολύ μικρές πιθανότητες επιτυχίες. Ελάχιστες. Το σχέδιο έχει ως εξής: Οι συμμετέχοντες, θα εργάζονται κανονικά αλλά θα χρησιμοποιούνται παραστατικά του συνεταιρισμού, έτσι ώστε δεν θα καλούνται να καταβάλλουν εισφορές ΟΑΕΕ, ως ελεύθεροι επαγγελματίες αλλά ΙΚΑ, ως εργαζόμενοι. «Θα λειτουργεί με την έννοια της εκμετάλλευσης του εταιρικού σχήματος για τον κάθε ένα επαγγελματία ξεχωριστά», είπε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Παναγιώτης Αρσονιάδης σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε. Ακόμα και αν νομικά μπορεί ένα τέτοιο σχήμα να σταθεί, στην πράξη οι δυσκολίες θα είναι πολλές. Ενδεχομένως ανυπέρβλητες λόγω και των ιδιαιτεροτήτων του χώρου.

Μα από την άλλη, όταν βρίσκεσαι στο σημείο μηδέν δεν έχεις να χάσεις πολλά. Πιθανότατα τίποτα. Μια βόλτα έξω από τα κλειστά καταστήματα της Καβάλας, που αυξάνονται μήνα με τον μήνα με γεωμετρική πρόοδο αρκεί για να πείσει και τον πλέον δύσπιστο ότι πια καμμιά πιθανή ή απίθανη λύση ή επιλογή δεν μπορεί να αποκλείεται εκ των προτέρων.

Στην προκειμένη περίπτωση, η πρόταση αυτή της Ομοσπονδίας Επαγγελματοβιοτεχνών έχει τη σημασία της ακόμα και αν το συγκεκριμένο συνεταιριστικό σχήμα που προτείνεται δεν έχει προοπτικές. Η σημασία της έγκειται στο σκεπτικό της συλλογικής δράσης που εισάγει και που παρά τις δυσκολίες πρέπει να απασχολήσει σοβαρά τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, που δίνουν μια μάχη επιβίωσης υπό τις πλέον αντίξοες συνθήκες. Αυτονόητα αυτή η μάχη είναι πολύ πιο πιθανόν να κερδηθεί εάν δοθεί συλλογικά. Οι μικρομεσαίοι –σκληρά εργαζόμενοι- επαγγελματίες είναι υποχρεωμένοι να αναζητήσουν τρόπους να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν από κοινού προβλήματα όπως οι εισφορές του ΟΑΕΕ ή η επέλαση των πολυεθνικών, που σαρώνουν την αγορά.

Αρκεί τα συλλογικά-συνεταιριστικά σχήματα που θα επιλεγούν να είναι έτσι διαρθρωμένα ώστε να έχουν κατά το δυνατόν τις περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας. Κοντολογίς, το ζήτημα με την πολύ συγκεκριμένη πρόταση της Ομοσπονδίας ή και με άλλες προτάσεις που πιθανόν κατατεθούν είναι η λειτουργικότητα και η σοβαρότητά τους. Περιθώρια για επικοινωνιακά παιχνίδια δεν υπάρχουν.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Πεταμένα λεφτά

Η έκθεση του Επιμελητηρίου Καβάλας από 21 έως 26 Σεπτεμβρίου θα δείξει ότι ακόμα και τώρα, που η εθνική και τοπική οικονομία βρίσκεται στο ναδίρ, υπάρχει ελπίδα. Υπάρχουν επαγγελματίες που πασχίζουν να σταθούν στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, παρά τις τρικλοποδιές που τους βάζει διαρκώς η ελληνική Πολιτεία. Υπάρχουν επιχειρήσεις, που έχουν μέλλον και προοπτικές. Ναι μεν έχουν την έδρα τους σε λάθος χώρα, αλλά ακόμα και έτσι μπορούν να τα καταφέρουν. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η ελπιδοφόρα. Η άλλη όψη, η ζοφερή, είναι οι εγκαταστάσεις του Εκθεσιακού Κέντρου «Απόστολος Μαρδύρης» στη Νέα Καρβάλη, που θα τη φιλοξενήσουν. Άλλο ένα έργο σημαντικό, που κατάντησε κουφάρι, που συγυρίζεται και στολίζεται μια φορά τον χρόνο για την έκθεση του Επιμελητηρίου.

Όχι, δεν δικαιώθηκαν όσοι διαφωνούσαν με τη λειτουργία ενός Εκθεσιακού Κέντρου εκτός του κέντρου της Καβάλας. Ο κόσμος πηγαίνει με αυτοκίνητα και λεωφορεία και ας μην είναι τόσο βολικά όσο το διοικητήριο ή η παραλία. Το πρόβλημα είναι ότι το όνειρο του μακαρίτη Απόστολου Μαρδύρη για ένα Εκθεσιακό Κέντρο έδρα της Έκθεσης, που θα μπορούσε να δώσει άλλη προοπτική στον θεσμό, αλλά και γενικότερα στον τόπο, μουντζουρώθηκε και κινδυνεύει να ακυρωθεί γιατί ουδείς φρόντισε για την επόμενη μέρα. Βρέθηκαν κοινοτικά κονδύλια και φτιάχτηκε ένα πραγματικό στολίδι, που θα μπορούσε όντως να δώσει ώθηση και στην Έκθεση και στην τοπική οικονομία, αλλά ουδείς νοιάστηκε για την επόμενη μέρα. Ουδείς έψαξε να βρει ένα μοντέλο λειτουργίας πριν και μετά την Έκθεση του Επιμελητηρίου.

Μα, ακόμα και αν όντως κάποιοι εκ των τοπικών αρχόντων πάσχισαν πράγματι να βρουν λύσεις ουδέν κατάφεραν και αυτό είναι που έχει σημασία. Το στολίδι, που θα στεγάσει και φέτος την KavalaExpo 2012 έγινε ένα κουφάρι, που ζωντανεύει περιστασιακά και μόνον κάθε Σεπτέμβρη και μετά πέφτει σε χειμερία νάρκη. Πεταμένα λεφτά, στην έξοδο της Νέας Καρβάλης, που μαρτυρούν τα αδιέξοδα ενός πολιτικού συστήματος ανίκανου ακόμα και για τα στοιχειώδη. Οι άνθρωποι που έτυχε να βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης για να ανοίξουν νέους δρόμους και προοπτικές δεν ήταν σε θέση να κάνουν τα βασικά. Ποιος να προσελκύσει πελατεία στο μαγαζί η Ελλάς; Αυτοί δεν ήταν και δεν είναι σε θέση να βάλουν το κλειδί στην κλειδωνιά.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Λαϊκές συνελεύσεις Παγγαίου

Ανταλλάσσουν κατηγορίες για το παρόν και το μέλλον του δήμου Παγγαίου. Για ζητήματα διαχείρισης. Για το ύφος άσκησης της διοίκησης, αλλά και της μειοψηφίας. Εξακοντίζουν κατηγορίες για την οικονομική κατάσταση των πρώην και του νυν δήμου, για τα έργα που γίνονται ή θα έπρεπε να γίνουν, για το αρσενικό στο νερό. Κοντολογίς, αυτό που γίνεται με τις λαϊκές συνελεύσεις στον δήμο Παγγαίου παρά τις όποιες υπερβολές στους χαρακτηρισμούς, τις στομφώδεις δηλώσεις ένθεν κακείθεν, ακόμα και τα φραστικά επεισόδια είναι μια πολύ σημαντική και ουσιαστική διαδικασία, βαθύτατα δημοκρατική, που θα μπορούσε να γίνει μπούσουλας για όλους τους δήμους του νομού Καβάλας και όχι μόνον. Τι κι αν οι πρωταγωνιστές ετούτου του διαλόγου, παρασυρμένοι από την επιθυμία τους να κατατροπώσουν τον αντίπαλο, δεν είναι σε θέση συχνά να το αντιληφθούν και βάλλουν ακόμα και εναντίον της διαδικασίας;

Η ουσία είναι ότι ο διάλογος της δημοτικής αρχής με τις παρατάξεις της μειοψηφίας γίνεται και μάλιστα στα καφενεία. Με άλλα λόγια γίνεται στην έδρα των πολιτών. Ο δήμαρχος Βασίλης Ξουλόγης και τα μέλη της παράταξής του υπερασπίζονται το έργο και τις επιλογές τους και οι αντιπολιτευόμενοι των παρατάξεων του Γιάννη Φιλόσογλου και του Χαράλαμπου Χρυσανίδη καταγγέλλουν τα λάθη και τις ανεπάρκειες που έχουν εντοπίσει. Αντιπροτείνουν τι θα έπρατταν αυτοί στη θέση τους. Δεν το κάνουν από την ασφάλεια που τους προσφέρουν τα έδρανα του Δημοτικού Συμβουλίου, αλλά ανάμεσα στους πολίτες.

Μα, θα αντιτείνει κανείς έγιναν και λάθη. Οι παρατάξεις της μειοψηφίας εγκαλούν τη διοίκηση ότι δεν τους καλεί στις συνελεύσεις, όπως έκανε από την πλευρά του ο Παράσχος Σιμούδης στις συνελεύσεις που οργάνωσε στα χωριά του πρώην δήμου Παγγαίου. Από την άλλη πλευρά, οι της διοίκησης υποστηρίζουν ότι προέχει η ενημέρωση των πολιτών και όχι οι αντιπαραθέσεις ενώπιόν τους. Ενδεχομένως, έχουν δίκιο και οι μεν και οι δε. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι ο διάλογος γίνεται. Μοναδική ουσιαστική παραφωνία εν τέλει είναι η ατάκα του πρώην δήμαρχου Ελευθερούπολης Γιάννη Φιλόσογλου, που πέραν της κριτικής που έκανε στη διοίκηση επί της διαδικασίας, υποστήριξε ότι αυτού του είδους η επικοινωνία αιρετών και πολιτών –δια των λαϊκών συνελεύσεων- είναι ξεπερασμένη.

Αυτό που είναι ξεπερασμένο είναι ο μη διάλογος. Ο διάλογος στα καφενεία, στις πλατείες, στο facebook, οπουδήποτε, μπορεί να έχει τις καλές ή τις κακές του στιγμές αλλά είναι πάντα επίκαιρος και απαραίτητος.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Προτζέκτορες

Η σχολική χρονιά δεν βγαίνει με τους πόρους που διαθέτουν σήμερα οι σχολικές επιτροπές. Είναι γεγονός. Εάν δεν αλλάξει κάτι όσον αφορά τους πόρους που διατίθενται, καθώς και τη φορολογία επί των καυσίμων τουλάχιστον στην περίπτωση του απαραίτητου πετρελαίου για να μην ξεπαγιάζουν οι μαθητές μες στον χειμώνα, είναι πολύ πιθανό να υπάρξουν περιπτώσεις όπου οι μαθητές θα πασχίζουν να παρακολουθήσουν το μάθημα με μπουφάν, κασκόλ και γάντια.

Αυτή είναι η μία όψη της εκπαίδευσης. Η ζοφερή. Υπάρχει όμως και η άλλη, που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής. Η φωτεινή όψη, που υπάρχει όσο υπάρχουν δάσκαλοι και μαθητές ανεξαρτήτως συνθηκών και δυσκολιών. Γιατί ο δάσκαλος δεν μπορεί να μένει μόνο στον εντοπισμό των προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Όταν μπαίνει μέσα στην τάξη είναι υποχρεωμένος να βρει τρόπους να κερδίσει το δύσκολο κοινό που έχει απέναντί του. Μια τέτοια προσπάθεια περιέγραφε προ ημερών εκπαιδευτικός. Ότι ενώ πέρυσι, μόνη αυτή χρησιμοποιούσε στη διδασκαλία προτζέκτορα για να κεντρίσει το ενδιαφέρον των μαθητών, φέτος οι τέσσερις-πέντε προτζέκτορες που υπάρχουν στο σχολείο που υπηρετεί γίνονται ανάρπαστοι κάθε πρωί.

Ακόμα και δάσκαλοι που βρίσκονται στο κατώφλι της συνταξιοδότησης και δεν είναι εξοικειωμένοι όσο οι νεότεροι με τις νέες τεχνολογίες φροντίζουν να εξασφαλίσουν προτζέκτορα για τις ανάγκες της διδασκαλίας. Μέχρι πέρυσι δεν το ‘καναν. Είτε αδιαφορούσαν, είτε δεν τολμούσαν, είτε λόγω άγνοιας υποτιμούσαν τη δύναμη του μέσου. Όταν όμως συνειδητοποίησαν τι μπορεί να τους προσφέρει δεν έμειναν αδιάφοροι. Δεν μπορούσαν να μείνουν.

Τα προβλήματα της εκπαίδευσης δεν λύνονται ούτε με προτζέκτορες, ούτε γενικότερα με την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση. Αλλά από την άλλη, οι καταστροφολογικές προσεγγίσεις όχι μόνο στην εκπαίδευση, αλλά σε όλους τους τομείς δεν βοηθούν. Μπορεί η οξύτητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε να είναι πρωτοφανής και συχνά να φαντάζει και να είναι απολύτως αδιέξοδη, αλλά από την άλλη όσο υπάρχουν άνθρωποι, που πασχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους σωστά, υπάρχει και ελπίδα. Δεν είναι όλα μαύρα και άραχλα. Η ελπίδα υπάρχει στις μικρές καθημερινές νίκες. Σαν αυτές που κερδίζονται με τους προτζέκτορες, που γίνονται πλέον ανάρπαστοι τα πρωινά.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Απάγκια για τα θύματα

Δεν είναι υπερβολή. Πολλοί άνεργοι γονείς απευθύνονται στους Γιατρούς του Κόσμου γιατί δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να εμβολιάσουν τα παιδιά τους. Να θωρακίσουν δηλαδή τα ίδια, αλλά και τους γύρω τους από λοιμώδη νοσήματα που σε άλλες εποχές θέριζαν όπως η πολιομυελίτιδα, αλλά τις τελευταίες δεκαετίες τείνουν να εξαφανιστούν εξαιτίας της πρόληψης. Των έγκαιρων εμβολιασμών. Μάλιστα η υπεύθυνη του παραρτήματος των Γιατρών του Κόσμου στην Καβάλα Άννα Γιοβανού απηύθυνε έκκληση στους Καβαλιώτες να συνδράμουν οικονομικά την οργάνωση ώστε να μπορέσει να καλύψει τις μεγάλες ανάγκες που υπάρχουν. Σε μια πραγματικά δραματική έκκληση τόνισε εμφαντικά πως «ακόμα και το 1 ευρώ είναι απαραίτητο».

Πέραν της απαραίτητης και απολύτως αναγκαίας αλληλεγγύης που πρέπει να δείξουν αυτοί που ακόμα μπορούν να συνδράμουν οικονομικά, η κατάσταση στη δημόσια υγεία εκτροχιάζεται επικίνδυνα. Οι ελλείψεις σε φάρμακα, οι απαράδεκτες καθυστερήσεις στην καταβολή των επιδομάτων των αναπήρων και η αδυναμία των γονιών να καλύψουν τα παιδιά τους με τα απαραίτητα εμβόλια συνθέτουν μια εικόνα τριτοκοσμικής χώρας, που χρειάζεται επειγόντως βοήθεια. Ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας είναι απολύτως απαραίτητο. Όχι, δεν είναι αυτή η απάντηση στην κρίση. Το ζητούμενο είναι η επανεκκίνηση της οικονομίας. Η ρευστότητα της αγοράς. Η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, όχι με τριτοκοσμικούς όρους κατά πώς κάποιοι σχεδιάζουν, αλλά με εργασιακές σχέσεις χώρας ευρωπαϊκής.

Μα μέχρι τότε, θα πρέπει να περιορίσουμε τις απώλειες. Να δημιουργήσουμε απάγκια για τα θύματα της κρίσης που είναι πολλά και θα γίνουν ακόμα περισσότερα αν δεν φροντίσουμε για αυτό. Ένα άμεσο μέτρο θα μπορούσε να είναι για παράδειγμα η εξεύρεση ενός κονδυλίου ευρωπαϊκού για τον δωρεάν εμβολιασμό όλων των παιδιών. Είναι ζήτημα δημόσιας υγείας, που δεν μπορεί να αφεθεί στη διάθεση προσφοράς ενός εκάστου, που ναι είναι απαραίτητη, αλλά δεν αρκεί. Ετούτη η χώρα αφέθηκε για χρόνια στον πατριωτισμό μας κατά πώς έλεγε κάποτε ο Διονύσης Σαββόπουλος και είδαμε πού κατάντησε. Η υγεία των παιδιών, τα φάρμακα των καρκινοπαθών, η κάλυψη των εξόδων μεταφοράς των νεφροπαθών για αιμοκαθάρσεις δεν μπορούν να αφεθούν στον πατριωτισμό μας. Χρειάζεται, αλλά δεν αρκεί.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Τσαμπουκάδες και σημαίες

Τριάντα περίπου μαυροφορεμένα μέλη της «Πατριωτικής Κίνησης Πολιτών Καβάλας» έκαναν προχθές τσαμπουκά στον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων. Πήγαν συντεταγμένα καθώς το συνηθίζουν, σε στρατιωτική παράταξη, τοποθέτησαν για λίγο μια μεγάλη ελληνική σημαία 170 τετραγωνικών μέτρων, με τη βεβαιότητα ότι ο πατριωτισμός μετριέται με το εμβαδόν, κατέβασαν μια σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είχε αναρτήσει ο δήμος Καβάλας και στη θέση της ανέβασαν μια σημαία με τον ήλιο της Βεργίνας. Μάλιστα τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κατέβασαν θα την παραδώσουν στον δήμαρχο Καβάλας γιατί έτσι γίνεται ο σωστός τσαμπουκάς. Με θράσος. Με τη γλώσσα έξω.

Το μήνυμα είναι σαφές και δεν έχει να κάνει ούτε με την Ευρωπαϊκή Ενωση, ούτε με τις πολιτικές που ασκεί. Η «Πατριωτική Κίνηση Πολιτών Καβάλας» είναι εδώ και επιβάλλει τους όρους της με την ισχύ της. Τον τσαμπουκά της. Άλλοτε κατεβάζει σημαίες και τις παραδίδει στον δήμαρχο, εξηγώντας του ότι πλέον δεν είναι δουλειά του δήμου να αποφασίζει ποια σημαία θα ανεβαίνει πού. Πριν από κάνα μήνα έδιωξαν επίσης με τον τσαμπουκά τους γύφτους που βρώμιζαν την κεντρική πλατεία επευφημούμενοι από τους περιοίκους. Το τελευταίο διάστημα διώχνουν τους Πακιστανούς από τα φανάρια. Είναι θέμα χρόνου να κάνουν έλεγχο στις άδειες των μικροπωλητών, να σπάσουν πάγκους, να κάψουν βιβλία που θεωρούν ανθελληνικά ή να προπηλακίσουν τους δημοτικούς συμβούλους που δεν πάνε με τα νερά τους.

Μια συζήτηση με τα μέλη της εν λόγω Κίνησης περί τον συμβολισμό της σημαίας δεν έχει να προσθέσει πολλά. Αυτός που κατεβάζει σημαίες με τον τσαμπουκά δεν είναι αντικειμενικά σε θέση να αντιληφθεί ότι η σημαία δεν είναι οικόπεδο για να διαθέτει αυταξία, αλλά σύμβολο, που νοηματοδοτείται από τις αντιλήψεις και τις επιδιώξεις αυτού που την υψώνει ή την αποκαθηλώνει. Άλλη ελληνική σημαία ύψωναν οι αντάρτες όταν πολεμούσαν τον Γερμανό κατακτητή, και άλλη ελληνική και πάλι σημαία επικαλούνταν οι δωσίλογοι όταν εκτελούσαν πατριώτες μετά τον πόλεμο. Άλλες υπέροχες ελληνικές σημαίες κυμάτιζαν πρόσφατα στην Καβάλα για τις επιτυχίες της Ανθής Καραγιάννη και της Αλεξάνδρας Δήμογλου στους παραολυμπιακούς αγώνες και άλλες –ελληνικές και πάλι- κράδαιναν απειλητικά οι χρυσαυγίτες σπάζοντας πάγκους αλλοδαπών μικροπωλητών.

Αυτό που μπορεί και πρέπει να γίνει είναι η αυστηρή τήρηση των νόμων. Η σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι πατσαβούρα. Είναι σύμβολο εθνικό μιας χώρας που ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Το δεύτερο μετά την εθνική σημαία. Ο αστυνομικός με πολιτικά που ήταν παρών στο περιστατικό οφείλει να είναι λεπτομερής στην αναφορά που θα δώσει στον αστυνομικό διευθυντή Καβάλας Μάκη Κοσκερίδη και αυτός με τη σειρά του στην Εισαγγελία. Επιτέλους, η δημοκρατία δεν είναι ξέφραγο αμπέλι. Έχει κανόνες λειτουργίας, που ουδείς μπορεί να τσαλαπατά ατιμώρητα. Τον λόγο έχει η δικαιοσύνη.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Σπάστε τα τσιμέντα

Η απόφαση της διοίκησης του δήμου Καβάλας να μην ικανοποιεί στο εξής αιτήματα για τσιμεντόστρωση ή ασφαλτόστρωση προαυλίων σχολείων είναι αναμφιβόλως θετική, αλλά δεν αρκεί. Η «αλλεργία» δασκάλων και γονιών στο χώμα «για να μη λερώνονται τα παιδιά» δεν έχει αφήσει σπιθαμή ελεύθερη. Από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα ασφαλτοστρώθηκαν όχι μόνο τα προαύλια, αλλά και τα παρτεράκια στις γωνίες, έτσι που τα παιδιά να μην έχουν καν οπτική επαφή με το χώμα.

Έτσι κύλησε η εκπαίδευση τις τελευταίες δεκαετίες. Φυλακισμένη στα τσιμέντα που χτίστηκαν για να μη λερώνονται τα παιδιά στα διαλείμματα και στα άλλα «τσιμέντα» των αναλυτικών προγραμμάτων, που ωθούσαν στην παπαγαλία, προκειμένου τα παιδιά να μην μπουν στη διαδικασία της σκέψης. Να γίνουν μηχανάκια αναπαραγωγής τυπωμένων σελίδων, συχνά με περιεχόμενο αμφιβόλου αξίας, ώστε να είναι σε θέση την κρίσιμη στιγμή να περάσουν τη βάσανο των πανελλαδικών εξετάσεων και να πάνε στο επόμενο στάδιο, της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, εξίσου τσιμενταρισμένης. Δίχως να κινδυνεύουν να «λερωθούν» από την αμφισβήτηση της αυθεντίας του δασκάλου και των σχολικών συγγραμμάτων.

Τώρα πια δεν αρκεί να μην πέσουν άλλα τσιμέντα και άλλη άσφαλτος, αλλά να προγραμματιστεί το σπάσιμο των παλιών. Ιδού ένας πραγματικά φιλόδοξος στόχος για τους δήμους. Να σπάσουν τσιμέντο και άσφαλτο για να αναδείξουν το χώμα. Να απελευθερώσουν τη γη από τα δεσμά των απογόνων των εργατών της γης, που θαρρείς και ήθελαν να ξορκίσουν το παρελθόν τους και να επιτρέψουν στα παιδιά να πάρουν δύναμη από την επαφή μαζί της. Να λερωθούν. Να πέσουν και να σηκωθούν. Τα μικρότερα να κάνουν σχέδια στο χώμα στα διαλείμματα. Τα μεγαλύτερα να συνειδητοποιήσουν συν τω χρόνω την αξία της. Να γράψουν ένα «σ’ αγαπώ» στο χώμα και να το δουν να σβήνεται.

Όχι, πως θα λυθούν μεμιάς τα προβλήματα της Παιδείας, αλλά είναι μια αρχή, που μπορεί και πρέπει να γίνει παράλληλα με το σπάσιμο των άλλων τσιμέντων, που ορθώνονται για να περιορίσουν τη φαντασία των παιδιών. Τη σκέψη τους. Την τάση τους να αμφισβητούν θέσφατα και δεδομένες αλήθειες.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ελπίδα

Η μελέτη για το Εσκή Καπού, που ανέλαβε και υλοποίησε δίχως αντίτιμο το ΓΕΩΤΕΕ Ανατολικής Μακεδονίας μοιάζει με ουράνιο τόξο καταμεσής μιας φοβερής κακοκαιρίας, που δεν έχει κοπάσει. Ο αέρας ακόμα λυσσομανά, τα κύματα απειλούν τους διαβάτες της παραλιακής, αλλά το ουράνιο τόξο είναι εκεί. Κατάφερε να βγει σε μια γωνίτσα του ανταριασμένου ακόμα ουρανού συμβολίζοντας την ελπίδα και την προοπτική. Πράγματι. Μπορεί ετούτη η κρίση να βρίσκεται ακόμα στο ζενίθ, οι πιστωτές να απειλούν και να απαιτούν και άλλες θυσίες και το εγχώριο πολιτικό προσωπικό να μην είναι σε θέση ακόμα να κάνει μια σοβαρή τομή στην οικονομία και στη δημόσια διοίκηση, αλλά ετούτος ο τόπος έχει το δυναμικό που μπορεί να επιτρέψει την ανάκαμψη. Διαθέτει και καλά καταρτισμένο επιστημονικό δυναμικό, αλλά και όπως αποδεικνύει η αφιλοκερδής ενέργεια των γεωτεχνικών που συνέταξαν τη μελέτη και πολίτες που αγαπούν ετούτο τον τόπο.

Όχι, δεν αγωνίζονται όλοι περί πάρτης. Υπάρχουν, παντού σε όλους τους χώρους και άνθρωποι και με διάθεση και με γνώση, που μπορούν να βοηθήσουν να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα, όχι για το χατίρι των πιστωτών και της εξοντωτικής λιτότητας που προτείνουν σαν πανάκεια, αλλά για τον τόπο. Για την πατρίδα. Έτσι ώστε κάποια στιγμή η Ελλάδα της τζάμπα μαγκιάς και των θηριωδών τζιπ, που καβαλικεύουν τα πεζοδρόμια κλείνοντας τον χώρο στους πεζούς, να γίνει η Ελλάδα της δημιουργίας. Δεν θα είναι εύκολο. Ζούμε ακόμα στην εποχή του Άκη και του Μάκη. Από το πρότυπο του «μάγκα», καταφερτζή και καλά δικτυωμένου νεοέλληνα, που έχει τον τρόπο να λαδώνει, να διακρίνεται έρποντας, γλείφοντας και με τα κέρατά του με την τεχνική του σαλιγκαριού, περάσαμε στην εποχή που έγινε μόδα η «Χρυσή Αυγή». Το μεγάλο έλλειμμα παιδείας, ο ευτελισμός των δημοκρατικών θεσμών από αυτούς που είναι υποχρεωμένοι να τους υπερασπίζονται, σε συνδυασμό με την τυφλή οργή ανθρώπων απελπισμένων εξέθρεψαν το αυγό του φιδιού.

Η απάντηση πρέπει να δοθεί σε δυο επίπεδα. Με την εφαρμογή των νόμων, που δεν μπορούν να τσαλαπατούν προκλητικά οι φασίστες της «Χρυσής Αυγής», μα και με ενέργειες σαν αυτές των γεωτεχνικών, που αποδεικνύουν στην πράξη τις προοπτικές που έχει ετούτος ο τόπος.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Τσαλαπάτησαν τη δημοκρατία

Οι σπασμένοι πάγκοι των αλλοδαπών μικροπωλητών της Ραφήνας και του Μεσολογγίου από τα τάγματα κρούσης της «Χρυσής Αυγής», επικεφαλής των οποίων ήταν μάλιστα και βουλευτές, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ολιγωρίας ή αναβολής. Η δημοκρατία οφείλει να προφυλάξει εαυτόν από τα φασισταριά σήμερα. Τώρα. Πρώτα και κύρια με την εφαρμογή των νόμων, που διέπουν τη λειτουργία ετούτης της χώρας. Η δικαιοσύνη οφείλει πάραυτα να παρέμβει αυτεπάγγελτα και να κινηθεί εναντίον όσων μελών της εν λόγω οργάνωσης έκαναν έλεγχο στις άδειες των μικροπωλητών, υποπίπτοντας στο παράπτωμα της αντιποίησης αρχής. Το νόμιμο ή μη της πράξης ενός εκάστου σε τούτη τη χώρα ελέγχεται από τις αρμόδιες αρχές και μόνον. Από την αστυνομία, τους δικαστικούς λειτουργούς, τη δημοτική αστυνομία. Πολλώ δε μάλλον, που η πρόκληση προς την πολιτική ηγεσία της αστυνομίας ήταν απροκάλυπτη. Η επιχείρηση των ταγμάτων εφόδου έγινε λίγες μέρες μετά τη διακήρυξη του υπουργού Δημόσιας Τάξης στη Βουλή ότι δεν πρόκειται να ανεχθεί τέτοιες ενέργειες. Δεύτερες σκέψεις δεν χωρούν. Η δημοκρατία μπορεί κάλλιστα να ανέχεται φωνές που την αμφισβητούν. Όχι όμως πράξεις, που την καταλύουν. Αυτό είναι που συνέβη σε Ραφήνα και Μεσολόγγι. Καταλύθηκε προκλητικά κάθε έννοια δημοκρατικής λειτουργίας. Τσαλαπατήθηκε βάναυσα η έννοια μιας ευνομούμενης Πολιτείας, που οφείλει να αντιδράσει.

Όπως και όλοι όσοι δηλώνουν και είναι δημοκράτες. Παρεμπιπτόντως, οι φασίστες της «Χρυσής Αυγής» δεν κινήθηκαν εναντίον μιας χούντας «που δεν τελείωσε το ‘73». Κινήθηκαν εναντίον της δημοκρατίας. Μιας δημοκρατίας, που νοσεί, σπαράσσεται από σκάνδαλα, πλήττεται από μια πρωτοφανή οικονομική κρίση, που πετάει ανθρώπους στο περιθώριο, αλλά που παραμένει δημοκρατία. Καιρός να συνειδητοποιήσουν άπαντες ότι συνθήματα του τύπου «να καεί, να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή» και περιστατικά προπηλακισμού ή και λιντσαρίσματος πολιτικών δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα του λαού, αλλά αποτελούν τον καλύτερο αγωγό για τον πολλαπλασιασμό της δύναμης της «Χρυσής Αυγής».

Η αμφισβήτηση της νομιμότητας και μάλιστα ενίοτε δια της βίας στο όνομα των συμφερόντων του λαού νομιμοποιεί στη συνείδηση της κοινωνίας συμπεριφορές, που μπορεί πρόσκαιρα να φέρνουν κάποια πολιτικά οφέλη, αλλά μακροπρόθεσμα γίνονται ο καταλύτης της ισχύος του αυθεντικότερου εκφραστή τέτοιων συμπεριφορών. Κοντολογίς, τα χωρατά τέλειωσαν. Ο φασισμός δεν χωρατεύει. Σπάζει, ρημάζει και προκαλεί, προετοιμάζοντας το επόμενο χτύπημα.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Παιχνίδια με τους άνεργους

Οι καταγγελίες του Άρη Βέρρου για ψηφοθορικά παιχνίδια της διοίκησης του δήμου Καβάλας με τους άνεργους δεν μπορεί να μείνουν αναπάντητες. Ο επικεφαλής της «Συμπαράταξης Πολιτών» υποστήριξε ότι το κομμάτι της καθαριότητας των δημοτικών κτηρίων δόθηκε σε ιδιώτη εργολάβο προκειμένου να βολευτούν όσοι δεν χώρεσαν στο πρόγραμμα Κοινωφελούς Εργασίας. Δηλαδή, όσοι από τη λίστα των ημετέρων της διοίκησης δεν προσλήφθηκαν είτε γιατί δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις του ΑΣΕΠ, είτε γιατί απλά ήταν υπεράριθμοι χώρεσαν στη λίστα του εργολάβου. Μάλιστα, ο Βέρρος ήταν κατηγορηματικός. «Και μη μου πει κάποιος «τι λες Βέρρο», τόνισε εμφαντικά, γιατί γνωρίζω πρόσωπα και πράγματα. Είμαστε μικρή κοινωνία και γνωρίζουμε. Δεν βάλλω εναντίον των εργαζομένων και όσων ψάχνουν με τεράστια αγωνία έστω κι ένα μεροκάματο. Όμως δεν μπορεί να παίζουν ακόμη και σήμερα σε αυτήν την κρίσιμη κατάσταση με τους άνεργους και με ανθρώπινες ψυχές για μια ψήφο και μια επανεκλογή».

Πράγματι, αυτό το παιχνίδι με τις ανθρώπινες ψυχές για μια ψήφο, όπως εύστοχα το έθεσε ο κ. Βέρρος πρέπει επιτέλους να τελειώσει. Όχι μόνο στον δήμο Καβάλας. Παντού. Η πρόσληψη ενός ανθρώπου οπουδήποτε, από τον δημόσιο τομέα, την αυτοδιοίκηση, μέχρι τον ιδιωτικό τομέα επιβάλλεται να γίνεται με μοναδικά κριτήρια τις γνώσεις και την όποια εμπειρία του. Την αξιοσύνη του. Αρκετά πια με τον «μπάρμπα στην Κορώνη». Αυτό το παιχνίδι εκμαυλισμού συνειδήσεων που παίχτηκε κατά κόρον στη μεταπολίτευση, με το ΠΑΣΟΚ να το έχει ανάγει σε επιστήμη, πρέπει να τελειώσει άμεσα. Οριστικά. Με τελεία και παύλα.

Δεν είναι δυνατόν 18 χρόνια μετά τη συγκρότηση του ΑΣΕΠ να συζητάμε ακόμα για βολέματα και διορισμούς ημετέρων. Η καταγγελία του Βέρρου έχει σημασία ακόμα και αν εν τέλει δεν ευσταθεί. Διότι ακόμα και αν δεν είναι έτσι τα πράγματα, είναι αλήθεια πως αυτό το παιχνίδι εξευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, παίζεται ακόμα κατά κόρον. Μάλιστα, το πολιτικό σύστημα, μην μπορώντας πια να διορίσει και άλλους στο δημόσιο, διαιωνίζει εαυτόν με «βολέματα» σε πολυκαταστήματα, εργολάβους, εκκλησίες και μοναστήρια, ανίκανο για οτιδήποτε άλλο.

Μα σε όλο ετούτο το αλισβερίσι της ξεφτίλας είναι μεγάλη και η ευθύνη των πολιτών, που επιμένουν να διαιωνίζουν αυτό το μοντέλο, που τους υποτιμά. Ας μην ξεχνάμε το πολιτικό τέλος του μακαρίτη Αναστάση Πεπονή, που δημιούργησε το ΑΣΕΠ. Τον «μαύρισαν» στις επόμενες εκλογές και τον έστειλαν στο σπίτι του οριστικά.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

"Ειδήσεις" στο Ίντερνετ

Αυτό που συμβαίνει με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την ενημέρωση μέσω Ίντερνετ γενικότερα ξεπερνάει και την πιο αρρωστημένη φαντασία. Οποιοσδήποτε δημοσιοποιήσει όποια παπαριά του ‘ρθει ανεξαρτήτως καλών ή κακών προθέσεων, προκαλεί ένα κύμα αντιδράσεων ανθρώπων που ούτε μπορούν, ούτε θέλουν να διασταυρώσουν την αλήθεια της είδησης. Η «είδηση» αυτή αναπαράγεται με ασύλληπτη ταχύτητα λόγω της ευκολίας που παρέχουν οι νέες τεχνολογίες και σε χρόνο ελάχιστο έχει δημιουργηθεί ολόκληρο θέμα. Μάλιστα, όσο μεγαλύτερη και συχνά πιο επιδεικτικά ψευδής είναι η ανάρτηση τόσο μεγαλύτερος είναι ο ντόρος που προκαλείται. Απτό παράδειγμα, που μάλιστα υποχρέωσε την απάντηση από δεκάδες γλωσσολόγους, είναι ο ντόρος που έγινε δήθεν με την επιχείρηση μείωσης των φωνηέντων της ελληνικής γλώσσας. Μια ανεύθυνη και πέρα για πέρα αντιεπιστημονική προσέγγιση από μια δασκάλα κάπου στην Αθήνα έγινε μέσω facebook παλιρροϊκό κύμα αντιδράσεων κατά του δήθεν επιχειρούμενου αφελληνισμού της γλώσσας. Όχι, δεν ήταν η προσέγγιση της δασκάλας που δημιούργησε τον θόρυβο. Ήταν η αναπαραγωγή της μέσω facebook, που δημιούργησε το πρόβλημα.

Χθες, μια άλλη ανάρτηση «ανάλογης εγκυρότητας» αναπαράχθηκε με τη γνωστή ταχύτητα του μέσου, προκαλώντας κύματα αγανάκτησης. Βάσει της ανάρτησης, μια κοπέλα θέλησε να βγάλει την ελληνική σημαία που είχε μαζί της και να βγει φωτογραφία στην Ακρόπολη, αλλά επενέβησαν οι υπάλληλοι και της το απαγόρευσαν επικαλούμενοι έναν νόμο, που ουδέποτε ψηφίστηκε. Το τι επακολούθησε δεν είναι εύκολο να περιγραφεί. Οι ατάκες για τους «πουλημένους» και τους «δωσίλογους», που τάχατες έχουν πουλήσει τη χώρα μισοτιμής έδωσαν και πήραν, ώσπου κάποια στιγμή βγήκε κάποιος και διέψευσε το γεγονός. Αλλά τι μ’ αυτό; Οι κοινοποιήσεις συνεχίστηκαν και μετά τη διάψευση.

Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των κοινοποιήσεων είναι ένας πρωτόγονος εθνικισμός βάσει του οποίου είμαστε ο περιούσιος λαός της οικουμένης, που όλοι φοβούνται και όλοι θέλουν να εξαφανίσουν από προσώπου γης. Άγγλοι, Γάλλοι, Αμερικάνοι, Γερμανοί, κυρίως αυτοί, άλλο δεν κάνουν από το να εξυφαίνουν νυχθημερόν σχέδια εξόντωσης της αθάνατης ελληνικής φυλής. Εάν για παράδειγμα αύριο ένας χρήστης του facebook γράψει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου πήγε στον Άρη καλεσμένος εξωγήινων, ή ότι ο Τσίπρας φόρεσε κουκούλα και λήστεψε μια τράπεζα κάπου στο Λεκανοπέδιο, ουδείς θα ταραχτεί ή θα μπει στη διαδικασία αναπαραγωγής της «είδησης». Εάν όμως η ανάρτηση αφορά οποιαδήποτε παπαριά περί ανθελληνισμού, τότε θα γίνει χαμός.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Κατσαρόλα

Η συνέχιση της ίδιας αδιέξοδης οικονομικής πολιτικής κατ’ εντολήν των φονταμενταλιστών των αγορών σωρεύει οργή. Εκρηκτική κοινωνική ύλη, που κάποια στιγμή μπορεί να κάνει το «μπαμ» και να παρασύρει ό,τι βρει μπροστά της. Όχι μόνο όσους κυβερνούν, όπως θέλουν να πιστεύουν όσοι ανέλαβαν εργολαβικά τον ρόλο της Κασσάνδρας στον βολικό ρόλο της αντιπολίτευσης, αλλά τους πάντες. Ακόμα και αυτούς που δεν έχουν κυβερνήσει λεπτό. Συνέβη με τους απλήρωτους εργαζόμενους της κοινωφελούς εργασίας, που δεν πρόγκηξαν μόνο τους κυβερνώντες, αλλά και τους αντιπολιτευόμενους που έσπευσαν στην πλατεία του Καπνεργάτη προς συμπαράσταση.

Στο μεταξύ, τίποτα δεν φαίνεται να ανακόπτει την πορεία προς τον όλεθρο. Οι δανειστές τα θέλουν όλα και τα θέλουν τώρα. Οι Γερμανοί απαιτούν οικονομική υποδούλωση μέσω Ειδικών Οικονομικών Ζωνών. Οι φυσικοί μας σύμμαχοι της νότιας Ευρώπης δίνουν τη δική τους μάχη επιβίωσης και ως εκ τούτου αδυνατούν να βοηθήσουν. Ενδεχομένως, να μην είναι σε θέση να αντιληφθούν ότι σε τούτο τον πόλεμο ή θα σωθούμε όλοι μαζί, με τις μικρότερες έστω δυνατές απώλειες, ή θα καταστραφούμε όλοι μαζί.

Στο μεταξύ, η κυβέρνηση Σαμαρά δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα με όρους ομάδας καφενείου. Όχι πως δεν υπάρχουν καλοί παίκτες, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν έχουν κάνει μια προπόνηση μαζί. Άλλος πήρε απόφαση να καθίσει στην άμυνα διότι οι καφέδες, τα ποτά και τα τσιγάρα δεν του επιτρέπουν «ανεβασιές», κατά πώς λέγαμε πιτσιρικάδες στις αλάνες. Άλλος στολίζεται και ακκίζεται ακροβολισμένος κάπου στην επίθεση. Ο Σαμαράς «επαναδιαπραγματεύεται» τίποτα με εκπληκτική προσήλωση, επιχειρώντας να ανακτήσει την αξιοπιστία της χώρας, ο Βενιζέλος βάλλει κατά των αντιλαϊκών μέτρων του πακέτου των 11,5 δισ. ευρώ, που ο ίδιος προσυπέγραψε παραδίδοντας άλλη μια μνημειώδη επίδειξη πολιτικής αναξιοπιστίας και ο Κουβέλης πασχίζει μέσα στον χαμό να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα. Δηλώνει έτοιμος να υπερψηφίσει το επαχθές πακέτο, που επιτείνει την ύφεση και φέρνει τον όλεθρο υπό τον όρο ότι θα αφαιρούνται επαχθή μέτρα στην πορεία, εφόσον βρίσκονται ισοδύναμα.

Άλλο δεν μας μένει από την προσευχή και τα ξόρκια σαν και κείνο που έκανε ένας Έλληνας φοιτητής στη Γιουγκοσλαβία χρόνια πριν για να εντυπωσιάσει μια συμφοιτήτριά του. Έβαλε ο αφιλότιμος ένα κιλό καφέ στην κατσαρόλα και αφού τον μαγείρεψε την αναποδογύρισε και ζήτησε από μια καλή του φίλη να του πει το φλυτζάνι για έναν χρόνο. Τα κατάφερε.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Δυο επιλογές

Το παραμύθι με τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες στην Περιφέρεια έχει δράκο γερμανικό. Αυτή είναι η αλήθεια. Ο στόχος δεν είναι η ανάπτυξη. Δεν θέλουν να δημιουργήσουν κάτι αντίστοιχο της Silicon Valley, με στόχο να τονώσουν την καινοτομία των επιχειρήσεων και να τις απελευθερώσουν από τα γραφειοκρατικά δεσμά. Στόχος είναι η οικονομική κατοχή με όρους επαχθέστατους. Είναι ό,τι συνέβη με την επέλαση του φασόν τη δεκαετία του ’80. Οι γερμανικές εταιρίες ήρθαν μαζικά στην Ελλάδα για να εκμεταλλευτούν το χαμηλό εργατικό κόστος. Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου αύξησε κατακόρυφα αυτό το κόστος άρχισαν να φεύγουν προς Βουλγαρία. Τώρα θέλουν να επιστρέψουν με όρους κατακτητή. Να μην παίρνουν και να μην δίνουν λογαριασμό. Να αγνοούν επιδεικτικά το ύψος των μισθών που ορίζουν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τους όρους σεβασμού του περιβάλλοντος. Να είναι σε θέση να απασχολούν ακόμα και παράνομους μετανάστες από τα κέντρα φύλαξης μεταναστών που δημιουργούνται.

Το ερώτημα που τίθεται είναι πώς αντιμετωπίζεται ο εν λόγω κίνδυνος. Με την ντε φάκτο απόρριψη αυτού του σχεδιασμού ή με μια σοβαρή προσπάθεια αλλαγής των όρων; Στην πρώτη περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι δεδομένο. Απομακρύνεται ο κίνδυνος δημιουργίας στρατοπέδων εργασίας με αναλώσιμους εργαζόμενους, αλλά το πρόβλημα της υπανάπτυξης, με δείκτες που αντιστοιχούν σε εμπόλεμες περιόδους δεν λύνεται. Στη δεύτερη περίπτωση, απαιτείται ένα σχέδιο που θα υπηρετεί την αναγκαιότητα της τόνωσης της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας, χωρίς τούτο να συνεπάγεται την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων και την ασύδοτη επιχειρηματική δράση εις βάρος του περιβάλλοντος και των δημοσίων εσόδων. Ένα σχέδιο, που παράλληλα με την προσέλκυση ξένων επενδύσεων θα αφήνει το περιθώριο ανάπτυξης και στις ελληνικές επιχειρήσεις σε ένα περιβάλλον ευνοϊκό. Όχι, δεν χρειαζόμαστε, ούτε μπορούμε να δημιουργήσουμε μικρές Silicon Valley και να γίνουμε πρωταγωνιστές παγκοσμίως στις νέες τεχνολογίες, αλλά σίγουρα μπορούμε να στραφούμε στοχευμένα σε τομείς που θα έπρεπε ήδη να πρωταγωνιστούμε όπως η εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας.

Η απάντηση που μένει να δοθεί είναι αν η ελληνική Πολιτεία θέλει και μπορεί να μπει σε τούτο το παιχνίδι με τους δικούς της όρους. Εάν δεν μπορεί υπάρχει πάντα η πρώτη επιλογή.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Ασυνόδευτα

Είναι εργαζόμενοι που νοικιάστηκαν. Η συμφωνία κλείστηκε για χρονικό διάστημα 5 μηνών προς 625 ευρώ τον μήνα. Αυτό. Πέραν τούτου ουδέν. Ούτε καριέρες, ούτε αποχαιρετισμοί, ούτε προγραμματισμός αδειών. Τίποτα. Τους χρειάστηκαν, τους νοίκιασαν και πάει. Όχι πως αυτός είναι ο λόγος που αργούν να τους πληρώσουν. Όχι. Άλλωστε, και όταν νοικιάζεις οφείλεις να τηρείς τη συμφωνία. Ούτε το διαμέρισμα που νοικιάζεται κάνει καριέρα και έχει δικαιώματα, αλλά το νοίκι πληρώνεται κανονικά κάθε μήνα. Οι καθυστερήσεις οφείλονται στον λαβύρινθο της γραφειοκρατίας. Στη βεβιασμένη έναρξη ενός προγράμματος για να απασχοληθούν κατά κάποιον τρόπο μερικές χιλιάδες άνθρωποι και να πάψουν να γκρινιάζουν πριν αποσαφηνιστεί ο ρόλος του καθενός. Με αποτέλεσμα να μην γνωρίζει το υπουργείο Εργασίας τι ποιεί το ΑΣΕΠ, το ΑΣΕΠ τι ποιούν οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις τι ποιούν οι δήμοι και οι άλλοι οργανισμοί στους οποίους έχουν επινοικιάσει αυτούς τους ανθρώπους.

Διότι αυτό συμβαίνει. Άλλος τους νοικιάζει και μετά τους παραχωρεί. Μια διαδικασία, που δεν ταιριάζει σε ανθρώπους αλλά σε δέματα ασυνόδευτα, σαν και κείνα που συνήθιζε να στέλνει και να λαμβάνει η μάνα με το ΚΤΕΛ. Πληρώνεις στη Θεσσαλονίκη και το δέμα φτάνει στο ΚΤΕΛ της Καβάλας. Κάπου εκεί σκάλωσε η δουλειά. Στη διαδικασία παράδοσης. Στο delivery, όπως το λέμε στα ελληνικά. Όχι, η καθυστέρηση δεν έγινε εσκεμμένα. Απλώς κάποιος ξέχασε να παραδώσει τα δέματα, ή μπέρδεψε τα δρομολόγια. Ενδεχομένως και τα λεωφορεία. Συμβαίνει αυτό καμιά φορά με τα ασυνόδευτα.

Αυτό που ουδέποτε συνέβαινε με τα ασυνόδευτα και -παραδόξως πώς- συμβαίνει με τους εργαζόμενους του προγράμματος κοινωφελούς εργασίας είναι οι διαμαρτυρίες. Πού ακούστηκε να διαμαρτύρονται δέματα που εστάλησαν σε λάθος προορισμό; Αυτό είναι που έχει περισσότερο αποσυντονίσει και τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, που ανέλαβαν το πάρε-δώσε και τους κυβερνητικούς παράγοντες, που απλά έδωσαν την εντολή για την αποστολή. Οι διαμαρτυρίες των «ανθρώπων-δεμάτων». Η αξίωσή τους να πληρωθούν μια πολύ συγκεκριμένη ημερομηνία. Τα ενοχλητικά τηλεφωνήματα στους διαμετακομιστές. Αλλά πού θα πάει; Πρόγραμμα με πρόγραμμα, ενοικίαση την ενοικίαση, θα εμπεδωθούν οι νέοι ρόλοι. Οι αποστολείς των «ανθρώπων-δεμάτων» δεν θα κάνουν άλλα ανόητα λάθη, ενώ και οι «άνθρωποι-δέματα» θα συνειδητοποιήσουν τον ρόλο τους.

«Πού ‘σαι, Γιώργη; Πιάσε δυο καλούς ελαιοχρωματιστές για τρεις μέρες. Και γράψτο με τα υπόλοιπα».

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Σκουπίδια

Η πρωτοβουλία του δημάρχου Καβάλας Κωστή Σιμιτσή να συζητήσει στην Αθήνα το ζήτημα της δημιουργίας εργοστασίου επεξεργασίας σκουπιδιών επιδέχεται τρεις εξηγήσεις: Η πρώτη, ότι τόσα χρόνια δήμαρχος δεν έχει ακόμα αντιληφθεί τι συμβαίνει σε τούτη τη χώρα. Η δεύτερη, ότι έχει αντιληφθεί με δεδομένη και την τύχη της υπόθεσης του Κέντρου Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών στη Νέα Καρβάλη, αλλά φιλοδοξεί ότι ετούτη τη φορά μπορεί να τα καταφέρει. Η τρίτη, ότι καίτοι δεν έχει αυταπάτες ανοίγει τη συζήτηση για αντιπερισπασμό, προκειμένου να αποφύγει τη συζήτηση επί άλλων θεμάτων. Πάντως, ό,τι και αν συμβαίνει με τον Σιμιτσή, το ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων είναι πρώτα και κύρια υπόθεση της κοινωνίας. Των πολιτών ετούτης της χώρας που έχουν καταλήξει στο «ασφαλές» συμπέρασμα ότι το ζήτημα με τα σκουπίδια είναι να τα βγάζει ο καθένας έξω από την αυλή του και ο δήμος με τη σειρά του να τα πετάει κάπου μακριά όπου να μην είναι ορατά και η μπόχα να μην ενοχλεί.

Μέχρις εκεί. Από κει και μετά ουδείς νοιάζεται για τις «παράπλευρες» ζημιές στο περιβάλλον. Για τη μόλυνση των υπογείων υδάτων δια της διήθησης. Για τους κινδύνους πρόκλησης πυρκαγιάς που συνεπάγεται η ύπαρξη ανεξέλεγκτων χωματερών στα δάση. Άρα, όποια και αν είναι τα κίνητρα του δημάρχου Καβάλας ένα είναι το βέβαιο: Ότι είναι αμφίβολο αν όντως μπορεί κάτι να κάνει όταν η «κοινωνία των πολιτών» διέπεται –ανεξαρτήτως κομματικής σημαίας- από έναν σταρχιδισμό για το σήμερα και το αύριο. Όταν η λέξη ευθύνη αφορά μόνο τον πλησίον και ουδέποτε εαυτόν.

Όχι, η λέξη ευθύνη δεν θα δικαιωθεί αν προχωρήσει ο «σχεδιασμός» για δημιουργία εργοστασίου καύσης απορριμμάτων στην περιοχή του Ξεριά. Το συγκεκριμένο σχέδιο μπάζει από παντού και έχει δικαίως εγείρει τις έντονες διαμαρτυρίες των πολιτών της περιοχής του Νέστου. Αλλά τούτο δεν σημαίνει ότι έχουμε το δικαίωμα να αντιδρούμε εσαεί σε οποιονδήποτε σχεδιασμό. Η δικαιολογημένη δυσπιστία έναντι των κυβερνώντων ετούτη τη χώρα και των προθέσεών τους, δεν μπορεί να αποτελεί το μόνιμο εμπόδιο σε οιαδήποτε παρέμβαση στην υπόθεση της διαχείρισης των απορριμμάτων.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

Κρας τεστ

Ενόψει του «κρας τεστ» του νέου πακέτου μέτρου που ετοιμάζεται για την εξοικονόμηση 11,5 δισ. ευρώ, ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης έπραξε το αυτονόητο. Κάλεσε τους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ που διατυπώνουν ενστάσεις στα μέτρα να αποφασίσουν οι ίδιοι αν θα παραμείνουν στο κόμμα καθώς δεν πρόκειται να τους διαγράψει, αν καταψηφίσουν. Πριν από αυτό τόνισε πως κεντρική του προτεραιότητα εξακολουθούν να αποτελούν η πολιτική σταθερότητα και η παραμονή της χώρας στο ευρώ. Με άλλα λόγια σε τούτο το κομβικό σημείο, που αντικειμενικά επηρεάζει και την πολιτική σταθερότητα και τη θέση της χώρας στην ευρωζώνη, ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ δεν μπαίνει στην παγίδα της κομματικής πειθαρχίας. Οι βουλευτές του κόμματος θα ψηφίσουν αυτό που η συνείδησή τους επιβάλλει. Θα τηρήσουν δηλαδή κατά γράμμα την εντολή που έλαβαν από τους ψηφοφόρους στις πρόσφατες εκλογές.

Άλλωστε, αυτό είναι και το νόημα της σταυροδοσίας. Οι ψηφοφόροι επιλέγουν το κόμμα που ανταποκρίνεται περισσότερο στα πιστεύω και τα θέλω τους και ακολούθως τους υποψήφιους που κρίνουν ότι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο θα εκφράσουν τις θέσεις αυτές στη Βουλή. Εν προκειμένω, το δίλημμα που αυτονόητα τίθεται ενώπιον των βουλευτών της Δημοκρατικής Αριστεράς, αλλά και των άλλων κομμάτων, που συμμετέχουν στην κυβέρνηση είναι το εξής: Θα θυσιάσουν ό,τι έλεγαν προεκλογικά στο όνομα του εθνικού συμφέροντος ή θα μείνουν πιστοί σε όσα έλεγαν προεκλογικά ότι δηλαδή υπάρχουν τα περιθώρια άσκησης μιας άλλης πολιτικής, χωρίς να αμφισβητείται η συμμετοχή της χώρας στην ευρωζώνη με το ρίσκο που τούτο συνεπάγεται;

Η απόφαση μόνο εύκολη δεν είναι. Η κοινωνία βράζει δικαίως, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι η πολιτική της χρόνιας λιτότητας δεν αποτελεί λύση. Οι πιστωτές πιέζουν και οι φονταμενταλιστές των αγορών ζητούν την κεφαλή της χώρας, μάλλον των πολιτών της, επί πίνακι. Απαντήσεις εύκολες δεν υπάρχουν. Οι βουλευτές καλούνται να αποφασίσουν υπό τις γνωστές συνθήκες που αντιμετωπίζουν από το 2009 και μετά όσοι εκλέγονται στη Βουλή. Με το πιστόλι στον κρόταφο και τον λαιμό στην αγχόνη. Αυτό θα κάνουν κι ετούτη τη φορά. Η κρισιμότητα των στιγμών είναι που επιβάλλει οι αποφάσεις να ληφθούν από πολιτικούς, που αναλαμβάνουν το βάρος της ευθύνης και όχι από πρόβατα, που είτε θα υποκύψουν σε πιέσεις, είτε θα επιχειρήσουν να καλυφθούν πίσω από το μέτρο της κομματικής πειθαρχίας.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More

"Δουβλίνο ΙΙΙ"

Ο παραλογισμός της ευρωπαϊκής συνθήκης «Δουβλίνο ΙΙ» περί την ευθύνη της χώρας πρώτης εισδοχής παράνομων μεταναστών στο ευρωπαϊκό έδαφος όχι μόνο δεν μπαίνει σε διαδικασία αναθεώρησης, αλλά χειροτερεύει όπως δήλωσε πρόσφατα στη Βουλή ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας. Με άλλα λόγια οι χώρες της κεντρικής Ευρώπης που δεν γειτνιάζουν με τις χώρες των απελπισμένων ανθρώπων της Αφρικής και της Ασίας έχουν αποφασίσει να πετάξουν οριστικά το μπαλάκι στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου και να απολαύσουν την ησυχία τους. Στο μεταξύ, όσοι παράνομοι μετανάστες καταφέρνουν να περάσουν από την Ελλάδα, την Ιταλία ή την Ισπανία και ακολούθως από όλα τα μπλόκα που μεσολαβούν και να φτάσουν στη χώρα προορισμού, τη Γερμανία ή την Ολλανδία για παράδειγμα συλλαμβάνονται και στέλνονται πακέτο στην ευρωπαϊκή χώρα στην οποία πρωτοπάτησαν έδαφος ευρωπαϊκό. Θαρρείς πως για τα κύματα των μεταναστών από τις χώρες του τρίτου κόσμου ευθύνονται οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου και όχι οι πλούσιες χώρες του ευρωπαϊκού βορρά.

Η αλήθεια όμως είναι ότι ετούτες οι στρατιές των εξαθλιωμένων ανθρώπων, που εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και τους δικούς τους αναζητώντας μια καλύτερη ζωή δεν πρωτοπατούν ευρωπαϊκό έδαφος στην Ελλάδα, την Ιταλία και την Ισπανία για κάποιον ιδιαίτερο λόγο. Απλά δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Περνούν από την Ελλάδα γιατί δεν υπάρχει τρόπος να πάνε κατευθείαν στο Βέλγιο ή τη Γερμανία.

Η απάντηση που θα μπορούσε να δοθεί είναι βαθύτατα ανθρωπιστική και σύμφωνη με τις αρχές του Διαφωτισμού. Ενόψει των συζητήσεων για τη συνθήκη «Δουβλίνο ΙΙΙ», που στόχο έχει να χειροτερέψει κι άλλο την κατάσταση, η Ελλάδα σε συνεργασία με τις άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα μπορούν να αντιπροτείνουν την πρόθεσή τους να σέβονται στο εξής σε απόλυτο βαθμό τα δικαιώματα αυτών των εξαθλιωμένων ανθρώπων. Με άλλα λόγια όσοι συλλαμβάνονται να δέχονται τις πρώτες βοήθειες και ακολούθως να διευκολύνονται προκειμένου να φτάσουν στη χώρα προορισμού τους όποια και αν είναι αυτή.

Με απόλυτο σεβασμό στις προτιμήσεις αυτών των ανθρώπινων ναυαγίων, που δημιούργησε η πολιτική της άνισης κατανομής του παγκόσμιου πλούτου. Εν τέλει, έφαγαν, ήπιαν, χόρτασαν. Ήρθε η ώρα να πληρώσουν τον λογαριασμό. Δεν έχουν το δικαίωμα να τον στείλουν αλλού.

Νίκος Σπιτσέρης

Read More