Η μαζικότατη συμμετοχή των μελών και οπαδών της Νέας Δημοκρατίας χθες στις κάλπες για την ανάδειξη νέου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κατέδειξε για πολλοστή φορά ότι η κοινωνία βρίσκεται μπροστά από τα κόμματα που την ακολουθούν ασθμαίνοντας. Διότι, ελάχιστοι στη Νέα Δημοκρατία μπορούσαν να προβλέψουν στα σοβαρά ότι περί τις 700.000 άνθρωποι θα έσπευδαν στην κάλπη για να αισθανθούν έστω και για μια μόνο στιγμή συμμέτοχοι στις εξελίξεις στο κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αυτή ήταν και η κύρια αιτία των πολλών προβλημάτων που προέκυψαν κατά τη διαδικασία. Οι πολίτες που συμμετείχαν δικαίως εκνευρίστηκαν. Οι περισσότεροι όμως δεν εγκατέλειψαν έτσι εύκολα την προσπάθεια. Περίμεναν με τις ώρες να ψηφίσουν. Να στείλουν το μήνυμα της βάσης. Να αναδείξουν τον αρχηγό, που εμπιστεύονται περισσότερο. Αυτόν που θεωρούν ότι μπορεί να ηγηθεί της προσπάθειας για την ανασύνταξη της Ν.Δ.
Ο κομματικός μηχανισμός όμως, φάνηκε σαφώς ανέτοιμος. Όπως ανέτοιμος είχε άλλωστε φανεί και ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ στην αντίστοιχη διαδικασία δυο χρόνια πριν.
Οσον αφορά την ουσία της διαδικασίας, που κάποιοι επιμένουν να θεωρούν "αμερικανιά" ολκής, η απάντηση των πολιτών δεν αφήνει περιθώρια για άλλες ερμηνείες. "Αμερικανιά" ή μη, καλύπτει την ανάγκη των πολιτών να εκφραστούν. Να συμμετέχουν. Απευθείας. Δίχως μεσάζοντες. Ο κόσμος πια δεν εμπιστεύεται τους κομματάρχες. Εχει απορρίψει τις ούτως ή άλλως ξεπερασμένες κομματικές δομές. Αξιώνει να συμμετέχει σε διαδικασίες σαν τη χθεσινή, που του δίνουν το περιθώριο να εκφραστεί απευθείας.
Εξάλλου, έχει από καιρό συγκεκριμένες και απολύτως δικαιολογημένες ενστάσεις για τη λειτουργίας της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Εκλέγει βουλευτές, που συχνά αποδεικνύονται "άβουλοι" και ανίσχυροι ή αδιάφοροι να υπερασπιστούν τα συμφέροντά του. Εκλέγει συνεταιριστές, που αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων. Κομματικά στελέχη, που κάνουν παιχνίδι όταν κατεβαίνουν στην Αθήνα.
Σαφώς και η ανάδειξη αρχηγών των κομμάτων από τη βάση δεν αποτελεί πανάκεια. Σαφώς και δεν αρκεί για την άμεση επίλυση όλων των αδιεξόδων της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Είναι όμως μια ευκαιρία έκφρασης, που οι πολίτες δεν αφήνουν να πάει χαμένη. Και τούτο έχει τη σημασία του.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου