Στη χώρα της τσαπατσουλιάς

Η απόφαση της διοίκησης του Οργανισμού Λιμένος Καβάλας να βάλει μια τάξη στο γιουσουρούμ της παραλιακής είναι βέβαιο πως κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Κάποια στιγμή πρέπει σε τούτο τον τόπο να μπουν όροι και κανόνες στη λειτουργία των καταστημάτων. Ακόμα και οι τέντες πρέπει να είναι ομοιόμορφες, ενταγμένες σε έναν συνολικό σχεδιασμό. Οι αντιδράσεις των καταστηματαρχών δεν προξενούν έκπληξη. Ετσι συνήθισαν. Ετσι ξέρουν πως παίζεται το παιχνίδι. Στριμωγμένοι για τα καλά λόγω της οικονομικής κρίσης και της δραματικής μείωσης του ρευστού που κυκλοφορεί υποστηρίζουν ότι οιαδήποτε αλλαγή, που θα περιορίζει τον ωφέλιμο χώρο τον οποίο σήμερα καταλαμβάνουν θα αποτελέσει τη χαριστική βολή. Θα φέρει λουκέτα.

Ασφαλώς, ουδείς μπορεί ή δικαιούται να ξεπεράσει δίχως σκέψεις τις ενστάσεις τους. Τα καφέ και οι ταβέρνες της παραλιακής είναι υγιείς επιχειρήσεις, που εισφέρουν στην τοπική οικονομία. Προσφέρουν έναν καθ' όλα σημαντικό αριθμό θέσεων εργασίας. Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και όταν επιβάλλεται να εφαρμοστεί ένας κανονισμός που αφορά την εικόνα της παραλιακής δικαιούνται να έχουν λόγο. Να προβάλλουν αντιρρήσεις, που να λαμβάνονται σοβαρά υπόψιν στον όποιο σχεδιασμό. Μα από την άλλη, είναι οι άλλοι επαγγελματίες. Αυτοί που δεν μπορούν να αυξήσουν τον ωφέλιμο χώρο του μαγαζιού τους και άρα βλάπτονται από την "επεκτατική πολιτική" των ανταγωνιστών τους και δικαίως γκρινιάζουν. Το σημαντικότερο όμως είναι η εικόνα της παραλιακής, που είναι η βιτρίνα μιας πόλης που φιλοδοξεί να αναπτύξει τουριστική κίνηση. Η βελτίωση ετούτης της εικόνας αφορά πρώτα και κύρια τους επαγγελματίες είτε αντιδρούν, είτε όχι. Αυτοί είναι οι πρώτοι που θα εισπράξουν από τη βελτίωση, αυτοί είναι οι πρώτοι που χάνουν από το σημερινό χάλι είτε το αντιλαμβάνονται, είτε όχι.

Το βέβαιο είναι ότι σε τούτη τη χώρα της αυθαιρεσίας ουδείς μπορεί να πείσει για τη σοβαρότητα σχεδίων και προθέσεων. Οποιος θίγεται μπορεί κάλλιστα να υποθέσει ότι όλα έχουν γίνει στο ποδάρι και πως μπορεί να τα ανατρέψει εάν αντιδράσει. Συνήθως δε, όσοι αντιδρούν δικαιώνονται. Ακόμα κι όταν έχουν άδικο. Ιδίως όταν ο σχεδιασμός επιχειρείται να επιβληθεί από τη διοίκηση ενός οργανισμού, που μετράει μέρες λόγω κυβερνητικής αλλαγής. Άλλο ένα σύμπτωμα νεοελληνικής ελαφρότητας και τσαπατσουλιάς.

Νίκος Σπιτσέρης