Η μονοδρόμηση της Βενιζέλου

Οι αντιδράσεις των επαγγελματιών της οδού Βενιζέλου για το σχέδιο ανάπλασης του κέντρου που προωθεί η διοίκηση του δήμου Καβάλας, το οποίο συμπεριλαμβάνει μονοδρόμηση της Βενιζέλου από τον κόμβο του πάρκου Φαλήρου μέχρι το Ωκεανίς με κατεύθυνση το κέντρο της πόλης είναι εύλογες. Εξίσου οργισμένες ήταν οι αντιδράσεις τους όταν χρόνια πριν επιχείρησε να μονοδρομήσει την οδό ο πρώην δήμαρχος Καβάλας Στάθης Εριφυλλίδης με αντίθετη κατεύθυνση. Η λογική είναι απλή. Τετράγωνη. Έτσι συνήθισε ο κόσμος τα μαγαζιά της συγκεκριμένης οδού. Να περνάει με το αυτοκίνητο, να σταματάει, να παίρνει κάτι και να φεύγει. Να σταματάει στη στάση με το αστικό και βγαίνοντας να παίρνει τα τσιγάρα του ή να στέκεται στη βιτρίνα και ή να μπαίνει στο μαγαζί για να αγοράσει κάτι.

Από την άλλη πλευρά η διοίκηση του δήμου αντιτείνει πως η στατικότητα δεν συνιστά απάντηση ιδίως σε περιόδους κρίσης. Το ζητούμενο του έργου δεν είναι η μονοδρόμηση της Βενιζέλου, αλλά μια συνολική ανάπλαση της περιοχής, μέρος της οποίας είναι η επίμαχη απόφαση. Η υλοποίηση του σχεδιασμού θα κάνει τη Βενιζέλου μια οδό προσιτή στους πεζούς, με μεγαλύτερα πεζοδρόμια και λιγότερο κυκλοφοριακό κομφούζιο, ενώ τα νέα δομικά υλικά στα πάρκινγκ, σε συνδυασμό με την αύξηση του πρασίνου, θα μειώσουν τη θερμοκρασία το καλοκαίρι περί τους δύο βαθμούς Κελσίου.

Εξάλλου, η διοίκηση του δήμου είναι υποχρεωμένη να αναζητήσει τρόπους υπέρβασης του γρίφου, που παραμένει άλυτος από την εποχή του αείμνηστου Λευτέρη Αθανασιάδη. Η αγορά της Καβάλας έχει περιοριστεί στην οδό Ομονοίας από το παλιό Πρωτοδικείο μέχρι την Αστυνομία. Η δημιουργία μιας άλλης δυναμικής στην οδό Βενιζέλου είναι ένα ενδιαφέρον στοίχημα, που μπορεί να συμβάλλει σε μια σημαντική βελτίωση του κέντρου και εν τέλει μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά υπέρ των επαγγελματιών που σήμερα αντιδρούν. Είχε συμβεί και στην περίπτωση των πεζοδρομήσεων στην καρδιά του κέντρου.

Αρκεί η σχεδιαζόμενη ανάπλαση να εφαρμοστεί συνολικά ώστε να μπορεί να αποδώσει καρπούς. Η τακτική της «αλά καρτ» εφαρμογής διαφόρων μελετών, όπως για παράδειγμα οι κατά καιρούς κυκλοφοριακές μελέτες, είτε δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα, είτε δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από όσα λύνουν.