Κυριαρχεί η αμηχανία

Η δημοσκόπηση της Public Issue για λογαριασμό της Καθημερινής και του ΣΚΑΪ ήταν χθες το θέμα της συζήτησης μεταξύ των θαμώνων του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα». Η ΝΔ βρίσκεται στην πρώτη θέση με 28,5% (28,5% στο Βαρόμετρο του Μαρτίου) και ο ΣΥΡΙΖΑ 27,5% (29,5%). Ακολουθούν η Χρυσή Αυγή με 11% (10%) και το ΠΑΣΟΚ με 8% (7,5%). Στην πέμπτη θέση με 6,5% ισοβαθμούν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες (έναντι 8%) και η ΔΗΜΑΡ (έναντι 6%). Το ΚΚΕ επιλέγει το 5,5% των ερωτηθέντων (5,5%).

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Η δημοσκόπηση αποτυπώνει με σαφήνεια την αμηχανία του εκλογικού σώματος. Οι εναλλαγές στην πρώτη θέση δείχνουν εμφαντικά ετούτο το μπέρδεμα, τη σύγχυση.

ΒΑΣΙΛΗΣ: Αν και οι εναλλαγές της τάξης του 2% βρίσκονται στα όρια του στατιστικού λάθους, πολλώ δε μάλλον σε μια δημοσκόπηση, φαίνεται ότι οι εξελίξεις στην Κύπρο ευνόησαν τα κόμματα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση. Η ΝΔ διατήρησε τις δυνάμεις της, ενώ ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ «τσίμπησαν» μισή ποσοστιαία μονάδα. Αντίστοιχα, έχασαν ο ΣΥΡΙΖΑ 2 μονάδες και 1,5 μονάδα οι ΑΝΕΛ.

ΣΟΦΙΑ: Σοβαρά πολιτικά συμπεράσματα με βάση δημοσκοπήσεις δεν μπορούν να εξαχθούν. Τις είδαμε τις δημοσκοπήσεις και στις εκλογές του 2012.

ΝΙΚΟΣ: Πρώτον, οι δημοσκοπήσεις δεν είναι τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο από φωτογραφίες στιγμής. Δεύτερον, δεν συμφωνώ ότι οι δημοσκοπήσεις έπεσαν τόσο πολύ έξω στις περσινές εκλογές. Θυμάμαι καλά ότι στο σύνολό τους αποτύπωναν αυτή την αμηχανία και την τάση αλλαγής, που τελικά λειτούργησε στην τελική ευθεία υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.

ΘΟΔΩΡΗΣ: Για να μιλήσουμε με πολιτικούς όρους η κατάσταση είναι «σκατά», όπως σημειώνει και ο Πατρίς Λεκόντ σε συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία με αφορμή την νέα του ταινία «Μπουτίκ για αυτόχειρες». Ο Λεκόντ το λέει για τη Γαλλία, αλλά τα ίδια ισχύουν και στην Ελλάδα.

ΜΑΡΙΑ: Δηλαδή;

ΘΟΔΩΡΗΣ: Δηλαδή, οι Έλληνες, όπως και οι Γάλλοι, όπως και όλοι σχεδόν οι Ευρωπαίοι είναι μοιρασμένοι στα δυο. Στη Γαλλία οι μισοί έβριζαν τον Σαρκοζί και τώρα βρίζουν τον Ολάντ. Τα ίδια συμβαίνουν και εδώ με τον Τσίπρα και τον Σαμαρά.

ΝΙΚΟΣ: Όσο συνεχίζεται αυτή η πολιτική σκληρής λιτότητας, χωρίς να φαίνεται εναλλακτική λύση στο βάθος του ορίζοντα, θα περισσεύουν και ο θυμός και η αμηχανία.