Πέμπτη 4 Απριλίου 2013

Ένας ακτιβιστής ετών 72


Η παραίτηση του κλιματολόγου Τζέιμς Χάνσεν από τη διεύθυνση του Κέντρου Διαστημικής Πτήσης Goddard της NASA στο Μανχάταν προκειμένου να αφοσιωθεί στη μάχη κατά των ορυκτών καυσίμων δεν πέρασε απαρατήρητη από τους θαμώνες του ψηφιακού καφενείου «Η Καβάλλα». Ο καφετζής έψησε τα κατά κανόνα σκέτα καφεδάκια και έδωσε το έναυσμα για τη συζήτηση:



ΝΙΚΟΣ: Όταν οι New York Times γράφουν ότι η αποχώρησή του «θα στερήσει την ομοσπονδιακή έρευνα στην κλιματική αλλαγή από την πλέον γνωστή δημόσια φιγούρα της» αντιλαμβάνεστε τον αντίκτυπο της κίνησης. Άλλωστε ο Χάνσεν υπηρέτησε ως διευθυντής στη NASA από το 1981 μέχρι σήμερα.



ΠΑΝΟΣ: Σιγά τον πολυέλαιο. Στο φινάλε, 72 χρονών είναι. Καιρός ήταν να αποσυρθεί.



ΑΓΛΑΪΑ:
Δεν αποσύρεται. Παραιτήθηκε για να έχει τον χρόνο ώστε να συμμετάσχει πιο ενεργά σε δικαστικούς αγώνες προκειμένου να αναγκαστεί η αμερικανική κυβέρνηση να επιβάλλει όρια στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. «Ως υπάλληλος της κυβέρνησης, δεν μπορούσα να καταθέσω κατά της κυβέρνησης», είπε ο ίδιος.



ΝΙΚΟΣ:
Ο Χάνσεν δεν είναι κάποια τυχαία περίπτωση. Παρ’ ότι είχε την ιδιότητα του διευθυντή της NASA είχε συλληφθεί αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια επειδή συμμετείχε μαχητικά σε διαδηλώσεις κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη από τη μόλυνση του περιβάλλοντος.



ΑΓΛΑΪΑ:
Σημειώστε ότι στα άμεσα σχέδιά του είναι να ζητήσει από τον Καναδά και την Ευρώπη να φορολογήσουν το «βρόμικο» πετρέλαιο που εξορύσσεται από αποθέσεις ασφαλτούχου άμμου.



ΑΝΤΩΝΗΣ: Εγώ κρατώ την ιστορική του κατάθεση ενώπιον του Κογκρέσου το 1988: Είχε πει ανάμεσα στα άλλα ότι «είναι πια καιρός να πάψουμε να φλυαρούμε και να πούμε ξεκάθαρα πως υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι εδώ».



ΣΟΦΙΑ: Δεν λέω, αντιλαμβάνομαι τι λέτε, αλλά σε έναν κόσμο που γκρεμίζεται καθημερινά, που οι άνεργοι αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, το θεωρώ πολυτέλεια να ανάγετε σε μείζον ζήτημα την παραίτηση του Χάνσεν, όταν δίπλα μας υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε.




ΝΙΚΟΣ:
Αντιλαμβάνομαι τι λες, αλλά αυτή είναι η μεγαλύτερη παγίδα. Μέσα σε τούτο τον χαμό να θεωρήσουμε πολυτέλεια τον αγώνα για την προστασία του περιβάλλοντος, υποθηκεύοντας το μέλλον των επόμενων γενιών. Δεν θα το κάνουμε. Δεν έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου