Η απάντηση στο αδιέξοδο

Μέρα με τη μέρα, τα ρήγματα στην ελληνική κοινωνία βαθαίνουν. Όσο περνά ο καιρός δεν περισσεύει χώρος για συμφωνίες και διαφωνίες επί πολιτικών με βάση επιχειρήματα. Οι ύβρεις και οι κραυγές κυριαρχούν. Απελπισμένοι ελεύθεροι επαγγελματίες βάλλουν εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, βέβαιοι ότι αυτή είναι η αιτία όλων των δεινών. Οργισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι αντιτείνουν ότι ουδέποτε φοροδιέφυγαν και ρίχνουν το ανάθεμα στους ελεύθερους επαγγελματίες, τις αποδείξεις που δεν κόπηκαν και τους φόρους που δεν αποδόθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες. Πολλοί από τους οπαδούς των κομμάτων, που βρίσκονται στην αντιπολίτευση, αρνούνται να μπουν στη βάσανο της πολιτικής κριτικής, προτιμώντας να καθυβρίζουν ασυστόλως και να χαρακτηρίζουν ελαφρά τη καρδία τους απέναντι ως προδότες, δωσίλογους και τσιράκια ξένων αφεντάδων. Πολλοί από τους οπαδούς των κομμάτων που μετέχουν στην κυβέρνηση αμυνόμενοι στις κατηγορίες περί εθνοπροδοτών και προσκυνημένων κλείνουν τα αυτιά τους στην κριτική και είναι φορές σε τούτη την προσπάθεια που πέφτουν στην παγίδα να υπερασπίζονται τις δεδομένα αποτυχημένες συνταγές της τρόικας και του ΔΝΤ.

Αυτός ο διάλογος κωφών αβαντάρεται από πλήρως αναξιόπιστα –συχνά εθνικιστικά- μπλοκ με εξαιρετικά ύποπτο ρόλο, ενώ ιστορικές εφημερίδες όπως «Το Βήμα» με σικέ αποκαλύψεις σαν το δήθεν στρατιωτικό πραξικόπημα που τάχατες ετοιμαζόταν έναν χρόνο πριν δίνουν τη χαριστική βολή σε ό,τι είχε απομείνει από την αξιοπιστία των εφημερίδων και τη χαμένη τιμή του Τύπου.

Στο μεταξύ, οι πιέσεις της τρόικας για αίμα καλά κρατούν. Υπό το βάρος της παταγώδους αποτυχίας της συνταγής τους στην Ελλάδα και της αγωνίας τους να κερδίσουν τις εντυπώσεις αναθεωρούν συνεχώς προς τα πάνω τις απαιτήσεις τους για συρρίκνωση του δημοσίου τομέα, αδιαφορώντας για το ενδεχόμενο κατάρρευσης της κρατικής μηχανής. Δεν τους φτάνει η συντεταγμένη μείωση προσωπικού που προωθεί ο Μανιτάκης. Απαιτούν τη θυσία χιλιάδων υπαλλήλων και μάλιστα αξιώνουν την απόλυση υπαλλήλων που δεν θα δικαιούνται σύνταξη. Αποδεικνύοντας ότι το ζητούμενο δεν είναι η περιστολή των δαπανών, αλλά η παραδειγματική τιμωρία των «άσωτων» του ευρωπαϊκού νότου. Η προτεσταντικής αντίληψης τιμωρία επί γης.

Το αδιέξοδο φαντάζει και είναι απόλυτο, αλλά ευτυχώς δεν λείπουν οι νηφάλιες φωνές σαν αυτή του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, που έδωσε τη λακωνική απάντηση στην πολυσύνθετη κρίση με θαυμαστή ευστοχία: «Ο στοματικός έρωτας είναι επικίνδυνη και χυδαία πράξη».

Νίκος Σπιτσέρης