Πράξη ηλιθιότητας

Αυτό που πάει να συμβεί με τις ληξιαρχικές πράξεις, που αντί να γνωστοποιούνται άμεσα από τις υπηρεσίες δημοτολογίων σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες, από τα ασφαλιστικά ταμεία μέχρι τον ΟΑΕΔ και την Αστυνομία δεν χωρά σε καμμιά λογική. Αντί του αυτοματισμού επελέγη να μπουν στο ενδιάμεσο οι συμβολαιογράφοι για να διεκπεραιώσουν τη δουλειά ώστε να πάψει επιτέλους το φαινόμενο να δίνονται για παράδειγμα συντάξεις σε νεκρούς. Σχηματικά, αυτό που πάει να γίνει μπορεί να αποδοθεί και ως εξής: Αντιλαμβανόμενος ο εστιάτορας ότι υπάρχει πρόβλημα στη ροή των παραγγελιών με συνέπεια είτε να σημειώνονται καθυστερήσεις στην εξυπηρέτηση των πελατών, είτε κάποια πιάτα να μην φτάνουν ποτέ στο τραπέζι με ό,τι τούτο συνεπάγεται για την ικανοποίηση των πελατών και για τον τζίρο του μαγαζιού, αποφασίζει να προσλάβει άλλους τόσους σερβιτόρους, που θα παίζουν τον ενδιάμεσο μεταξύ της κουζίνας και των σερβιτόρων.

Είναι βέβαιο ότι ουδείς εστιάτορας στον κόσμο θα έπαιρνε ποτέ μια τόσο ηλίθια, μα και τόσο ασύμφορη απόφαση. Θα φρόντιζε είτε να αλλάξει τον τρόπο εργασίας, είτε τη σύνθεση του προσωπικού ώστε να βρει έναν τρόπο να ελαχιστοποιήσει τα προβλήματα. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, το ελληνικό δημόσιο δεν μπαίνει σε τούτη τη διαδικασία. Άλλωστε, το κόστος της διαμεσολάβησης μεταξύ ληξιαρχείων και ασφαλιστικών ταμείων δια των συμβολαιογράφων δεν θα το επωμιστεί ο κρατικός κορβανάς, αλλά οι πολίτες, που στο μεταξύ έχουν αλαλιάσει από τα μέτρα επί μέτρων, που φορτώνονται κάθε μήνα.

Το εξωφρενικό στην όλη υπόθεση είναι πως λύση υπάρχει και είναι απλή, απλούστατη. Τα δημοτολόγια, όπως γνωρίζουν οι πάντες, λειτουργούν ούτως ή άλλως στην εντέλεια. Είναι απλό, απλούστατο και τεχνικά εύκολο σήμερα να δημιουργηθεί ένας «σέρβερ» όπου να διοχετεύονται όλες οι ληξιαρχικές μεταβολές ενός εκάστου, κωδικοποιημένες στον μοναδικό ΑΜΚΑ κάθε πολίτη. Είναι απλό, απλούστατο οι ληξιαρχικές πράξεις θανάτου να κοινοποιούνται άμεσα, αυτομάτως στα ασφαλιστικά ταμεία, που παρεμπιπτόντως επανειλημμένως επέμεναν με δική τους ευθύνη να συνεχίζουν να δίνουν συντάξεις σε πεθαμένους. Συχνά μάλιστα παίζοντας άσχημο παιχνίδι με τα νεύρα των συγγενών, που ενημέρωναν εγκαίρως για τον θάνατο του δικαιούχου και ζητούσαν απελπισμένα να πάψουν να στέλνονται ειδοποιήσεις και χρήματα.

Αντί όμως του προφανούς, η Πολιτεία έβαλε ενδιάμεσο κρίκο τους συμβολαιογράφους και καθάρισε. Φορτώνοντας με ένα ακόμα παντελώς αχρείαστο έξοδο τους εξαντλημένους πολίτες.

Νίκος Σπιτσέρης