Παιδιά με κατάθλιψη

Οκτώ παιδιά εμφανίζονται κάθε εβδομάδα στο Κοινοτικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας στην Καβάλα με προβλήματα κατάθλιψης ή διαταραχών συμπεριφοράς, ή μαθησιακών δυσκολιών. Οκτώ παιδιά περίπου. Κάθε εβδομάδα. Μπορεί κάποια από αυτά να παρουσίαζαν ούτως ή άλλως προβλήματα ψυχικής υγείας και να χρειάζονταν τις υπηρεσίες του κέντρου. Είναι όμως βέβαιο ότι ο αριθμός των παιδιών με προβλήματα ψυχικής υγείας αυξήθηκε σημαντικά λόγω της κρίσης. Είναι που τα παιδιά τα ξέρουν όλα. Βλέπουν τον πατέρα τους, τον μέχρι πρότινος παντοδύναμο στα δικά τους μάτια, να αναζητά ματαίως ένα μεροκάματο και να μην το βρίσκει. Βλέπουν τη μάνα τους να χαμογελά όλο και λιγότερο. Ακούν τα τηλεφωνήματα από τα κοράκια, που έχουν αναλάβει εργολαβικά την υπενθύμιση για την καταβολή των δόσεων του δανείου ή των δανείων. Ξέρουν ότι το μαγαζί έκλεισε και δεν θα ξανανοίξει. Μπορεί στο μεταξύ και το σπίτι να έχει χαθεί.

Δεν είναι μόνο αυτά. Σε ορισμένες περιπτώσεις είναι και οι αχρείαστες πολυτέλειες με τις οποίες μεγάλωσαν. Η αχρείαστη υπερκατανάλωση σε ακριβά κινητά, ακριβά αυτοκίνητα, ακριβά ρούχα, που πια έγιναν μακρινή ανάμνηση. Σε άλλες, δεν είναι το ξεβόλεμα, αλλά η φτώχεια νέτα-σκέτα. Μια φτώχεια, που δεν την είχαν συνηθίσει. Όχι, πως μεγάλωναν μέσα στη χλιδή, αλλά δεν πεινούσαν κιόλας. Μα τώρα πεινάνε. Τώρα δεν έχουν τα στοιχειώδη. Δεν υπάρχουν χρήματα για φροντιστήρια και ωδείο. Δεν υπάρχει φράγκο για σπουδές. Το πρόβλημα είναι κατά βάση κοινωνικό και βαθύτατα πολιτικό, αλλά υπάρχει και ένα μεγάλο ζήτημα που αφορά τις υπάρχουσες δομές ψυχικής υγείας που δεν αρκούν.

Όπως ειπώθηκε στην προχθεσινή εκδήλωση για την κατάθλιψη, η κρίση αφήνει αποτύπωμα στην παιδική και εφηβική ηλικία και χρειαζόμαστε παιδοψυχίατρους, που σήμερα δεν υπάρχουν. Το Κοινοτικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας της Καβάλας δεν έχει ακόμα έναν μόνιμο παιδοψυχίατρο. Η θέση καλύπτεται περιοδικά με αποσπάσεις, αλλά αυτή δεν είναι λύση. Στην ψυχιατρική πρέπει να υπάρχει θεραπευτική συνέχεια, που δεν εξασφαλίζεται όταν αλλάζει κάθε λίγους μήνες ο γιατρός.

Πολιτικά, το ζητούμενο είναι η αντιμετώπιση αυτής της κρίσης. Μα, μέχρι τότε ας σώσουμε ό,τι μπορούμε. Πρώτα και κύρια τα παιδιά.

Νίκος Σπιτσέρης