Αλλά τούτο είναι ανεπίτρεπτο δεδομένου ότι το ζήτημα των δρομολογίων που συνδέουν ένα νησί με τη στεριά δεν είναι υπόθεση μιας οιασδήποτε εταιρίας, που καλά κάνει και προτάσσει τα συμφέροντά της. Η σύνδεση ενός νησιού με τη στεριά είναι στοιχειώδης κοινωνική παροχή, που η Πολιτεία έχει εκχωρήσει στις ιδιωτικές ακτοπλοϊκές εταιρίες με το αζημίωτο. Άρα, δεν είναι δυνατόν οι ιδιωτικές εταιρίες να κάνουν του κεφαλιού τους. Είναι υποχρεωμένες να λαμβάνουν υπόψιν τους τις ανάγκες που υπάρχουν και αναλόγως να πορεύονται. Ουδείς φυσικά μπορεί να απαιτήσει να πηγαινοέρχονται άδεια τα πλοία μιας εταιρείας μέχρι αυτή να χρεοκοπήσει στο όνομα των αναγκών των τοπικών κοινωνιών. Αλλά από την άλλη, δεν μπορεί να γίνονται ανεκτές μεθοδεύσεις σαν αυτή της απαξίωσης της πορθμειακής γραμμής Καβάλας-Πρίνου, για παράδειγμα. Ούτε είναι δυνατόν οι εταιρείες να μην υποχρεούνται να λάβουν υπόψιν τους την ανάγκη των μαθητών του ΟΑΕΔ και των Τεχνικών Σχολών να πηγαινοέρχονται μεταξύ Θάσου-Καβάλας.
Αυτό που απαιτείται είναι η αλλαγή του πλαισίου στο οποίο λειτουργούν ανεξέλεγκτες τα τελευταία χρόνια οι ακτοπλοϊκές εταιρίες. Ο ορισμός των δρομολογίων επιβάλλεται να επιστρέψει και πάλι στους εκπροσώπους των τοπικών κοινωνιών, που ξέρουν καλά τις ανάγκες που υπάρχουν και είναι σε θέση να κάνουν τον συμβιβασμό μεταξύ των αναγκών των επιβατών και των συμφερόντων των εταιριών, με στόχο την εκάστοτε «χρυσή τομή».
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου