Το μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα των δυνάμεων που βάλλουν κατά της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας είναι η ρήξη με μια πολιτική, που φαντάζει και είναι αποδεδειγμένα αδιέξοδη και καταστροφική. Οι πολίτες που συν τω χρόνω πείθονται ότι αυτή η πολιτική δεν οδηγεί πουθενά, μοιραία στρέφονται στην αντίθετη κατεύθυνση. Μπορεί οι περισσότεροι να αντιλαμβάνονται το ρίσκο, αλλά μέρα με τη μέρα πείθονται ότι δεν υπάρχει άλλη προοπτική. Ευρισκόμενοι σε ένα σταυροδρόμι και γνωρίζοντας ότι ο ένας δρόμος οδηγεί σίγουρα σε αδιέξοδο, ενώ ο άλλος κρύβει κινδύνους, ενδεχομένως πολύ μεγάλους, η επιλογή είναι αυτονόητη. Διαλέγουν τον δρόμο, που παρά τους κινδύνους που πολύ πιθανά κρύβει, δίνει τουλάχιστον την αμυδρή ελπίδα ενός διεξόδου. Μια κάποια προοπτική.
Ίσως μια από τις τελευταίες ευκαιρίες που απομένουν για τη διάσωση του εγχειρήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι τα σενάρια για ένα «ευρω-πακέτο» για την Ελλάδα, την Ισπανία και την Κύπρο. Μια λύση πολιτική στο σημερινό απόλυτο αδιέξοδο, που δεν θα περιέχει μόνο επώδυνες αλλαγές, αλλά και ρευστότητα προκειμένου να κινηθεί η οικονομία. Σε εξίσου οριακή κατάσταση βρίσκεται η τρικομματική κυβέρνηση υπό τον Αντώνη Σαμαρά, που πρεσβεύει την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Πέραν των κινήσεων που πρέπει να γίνουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο για τη διαχείριση του χρέους και τη ρευστότητα της αγοράς, οι τρεις εταίροι δεν μπορούν να συνεχίσουν τη συνεργασία τους με μια σχέση «εντός, εκτός και επί τα αυτά» την οποία επέλεξαν οι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Ή θα αναλάβουν καθήκοντα αντιπροέδρων, όπως συμβαίνει στις κυβερνήσεις συνεργασίας στην υπόλοιπη Ευρώπη, ή θα πέσουν άκλαυτοι. Η άμμος στην κλεψύδρα τελειώνει.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου