ΝΙΚΟΣ: Με τέτοια μεράκια και τέτοιους καημούς μεγαλώσαμε. Όταν οι άλλοι άκουγαν το «Σ’ αγαπάω μ’ ακούς» εμείς γράφαμε στιχάκια από την «Πιρόγα» στα θρανία. Όταν άλλοι επιζητούσαν την επιβεβαίωση σπάζοντας πιάτα και ανοίγοντας σαμπάνιες στα επαρχιακά σκυλάδικα εμείς ακούγαμε ξανά και ξανά την «Άρνηση» του Σεφέρη και την «Αθανασία» του Γκάτσου.
ΠΑΥΛΟΣ: Το σχήμα δεν ήταν ολοκληρωμένο. Δυο κιθάρες και μια φυσαρμόνικα. Αλλά ήμασταν μια παρέα θαρρείς από τα παλιά σε ένα από κείνα τα γλέντια.
ΝΙΚΟΣ: Όσο με αφορά δεν ήταν απλώς ένα από κείνα τα γλέντια τα παλιά. Ο Ευθύμης και ο Άγγελος είναι για μένα –μαζί με τον Βαλσαμίδη και τον μακαρίτη τον Τζίμα- μουσικοί συνοδοιπόροι μιας ολόκληρης ζωής. Βλέποντας τον Άγγελο να παίζει κιθάρα μεταφέρθηκα νοητά στα «Πέριξ» με το χαλίκι και τις γυμνές λάμπες στα Λιμενάρια, ενώ όποτε βλέπω τον Ευθύμη και τον Θόδωρο ο νους πάει στο «Βιλλάζ» στο Παληό. Τότε που μαζευόμασταν άφραγκοι και τη βγάζαμε με μια γουλιά κρασί έκαστος.
ΣΜΑΡΩ: Είναι όμως και το ήθος των ανθρώπων. Ο Ευθύμης και ο Άγγελος υπερασπίζονται τα τραγούδια αυτά μια ζωή. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Βαγγέλη σε βεβαιώ.
ΝΙΚΟΣ: Αυτό που κάνει ο Άγγελος στα Λιμενάρια μια ζωή είναι μοναδικό. Σε ένα περιβάλλον διόλου ανταγωνιστικό αυτός αρνείται να συμβιβαστεί με τα ίδια και τα ίδια και βάζει διαρκώς νέους στόχους. Άλλοτε ως δάσκαλος, άλλοτε ως συνθέτης, άλλοτε ως στιχουργός. Ο δε Ευθύμης είναι τόσο αυθεντικός που πια δεν τραγουδάει επαγγελματικά.
ΜΑΝΟΣ: Σπουδαία φωνή. Έχει τον δικό του μοναδικό τρόπο ερμηνείας, που βελτιώνεται με το πέρασμα του χρόνου.
ΝΙΚΟΣ: Η φωνή ωριμάζει μαζί με τον άνθρωπο. Ο Ευθύμης που ακούσαμε προχθές ήταν ο Ευθύμης του Βιλλάζ συν άλλα 20 χρόνια εμπειρίας. Ήταν ο καλύτερος Ευθύμης που έχουμε ακούσει μέχρι τον επόμενο. Γενικότερα όλο το σχήμα κατέθεσε ψυχή, με κορυφαία ίσως στιγμή τους «Δρόμους Παλιούς» του Αναγνωστάκη. «Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα»…
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου