ΝΙΚΟΣ: Πολλά ειπώθηκαν και πολλά γράφτηκαν, αλλά εγώ κρατώ την περιγραφή του άρθρου του Γκαζμέντ Καπλάνι στο protagon: Αυτό που συνέβη ήταν η εξέγερση της χειρότερης μορφής λαϊκισμού ενάντια στη χειρότερη μορφή παγκοσμιοποίησης, η οποία εκφράζεται με την ιδεολογία του άκρατου νεοφιλελευθερισμού – μια παγκοσμιοποίηση που η Ενωμένη Ευρώπη δεν ξέρει, δεν θέλει, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει και να ελέγξει αποτελεσματικά με τη σημερινή της μορφή και δομή.
ΜΑΡΙΑ: Με άλλα λόγια οι Ιταλοί είχαν να επιλέξουν μεταξύ του Μόντι, που τους φόρεσαν στην πρωθυπουργία όχι με εκλογές, αλλά κατ’ εντολή της Μέρκελ και του διευθυντηρίου των Βρυξελλών και του νερόβραστου Μπερσάνι, που με το κουρασμένο ύφος του δεν θεωρήθηκε ως η απάντηση στην πολιτική της –προτεσταντικής ηθικής- λιτότητας που εφαρμόζεται στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου και δυο γελωτοποιών της πολιτικής: των Γκρίλο και Μπερλουσκόνι, που υπόσχονταν ανατροπή της πολιτικής που τους ισοπεδώνει.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Και διάλεξαν τους δυο τσαρλατάνους. Κάποιοι προσάπτουν –όχι άδικα- ευθύνη στην κρίση των Ιταλών, που άλλωστε έχουν αναδείξει ως ηγέτη τους τα τελευταία χρόνια τον Μπερλουσκόνι. Εγώ λέω ότι το μήνυμα κατά της ασκούμενης πολιτικής στην Ευρώπη είναι το κυρίαρχο.
ΤΖΕΝΗ: Το κακό με τις εκλογές στην Ιταλία, όπως και με το κλίμα στην Ελλάδα είναι η πολύ μεγάλη απήχηση του λαϊκισμού. Το καλό είναι ότι το μήνυμα που στάλθηκε είναι σαφές και υποχρεώνει τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να λάβουν σοβαρά υπόψη τους ότι η πολιτική της ακραίας λιτότητας δεν οδηγεί πουθενά.
ΝΙΚΟΣ: Πάντως, η απάντηση σε τούτη την κρίση δεν μπορεί να είναι οι καραγκιόζηδες. Από την άλλη, καλό το μήνυμα –δεν λέω- αλλά τι να το κάνεις όταν η Μέρκελ και τα κοράκια που διαφεντεύουν τις τύχες της Ευρώπης δεν ακούν ούτως ή άλλως;
ΤΖΕΝΗ: Όχι μόνο δεν ακούν, αλλά αδιαφορούν παγερά για το εγχείρημα της Ενωμένης Ευρώπης. Το όραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποσυντίθεται και αυτοί είτε δεν θέλουν, είτε δεν μπορούν να αποτρέψουν το Βατερλό.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου