Άλλωστε, αυτό που υποστηρίζει ο Μποσμπότης είναι ένας από τους κλασσικούς κανόνες των εκλογών της αυτοδιοίκησης: Η παράταξη που κατεβαίνει διχασμένη σε μια εκλογική αναμέτρηση και χάνει, σπανίως προλαβαίνει να ανασυγκροτηθεί μέχρι τις επόμενες εκλογές, οπότε η ήττα δεν διαρκεί μία, αλλά τουλάχιστον δύο θητείες. Νωπά είναι τα παραδείγματα στον δήμο Καβάλας. Ο Στάθης Εριφυλλίδης εξελέγη το 1998 εκμεταλλευόμενος την κάθοδο δυο ψηφοδελτίων από απέναντι υπό τους Λευτέρη Αθανασιάδη και Μιχάλη Τιμοσίδη και κέρδισε και τις εκλογές του 2002 επειδή οι πληγές δεν είχαν ακόμα κλείσει. Ο Κωστής Σιμιτσής εξελέγη δήμαρχος το 2006 εκμεταλλευόμενος τον διχασμό μεταξύ των ψηφοδελτίων υπό τους Εριφυλλίδη και Ανδρέα Καραμπουρνιώτη και κέρδισε και τις επόμενες εκλογές το 2010 κόντρα στους Θόδωρο Καλλιοντζή και Εριφυλλίδη.
Θα μπορούσε κανείς δικαίως να υποστηρίξει ότι οι κανόνες αυτοί δεν ισχύουν πλέον μετά την κατάρρευση του δικομματισμού. Μπορεί. Αλλά το μήνυμα της κάλπης του 2010 κρατά μέχρι τις επόμενες εκλογές και δεν ευνοεί καθόλου τον Φιλόσογλου. Εάν στις επόμενες εκλογές επαναληφθεί η αναμέτρηση των προηγούμενων με επικεφαλής τους Ξουλόγη, Φιλόσογλου και Χρυσανίδη, αυτός που έχει το πλεονέκτημα είναι ο Βασίλης Ξουλόγης. Ο δε Χρυσανίδης δεν φαίνεται να έχει διάθεση να υποχωρήσει με τον Φιλόσογλου απέναντι. Άλλωστε, το παιχνίδι αυτό το ξέρει καλά και το έχει διαχειριστεί και μάλιστα νικηφόρα στον πρώην δήμο Ελευθερών.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου