Η πρώτη ανάγνωση της είδησης από την Πτολεμαΐδα οδηγεί σε εύκολες συγκρίσεις και αφορισμούς για όσους απείχαν του παγκαβαλιώτικου συλλαλητηρίου, που σαφώς και ήταν υποδεέστερο και των προσδοκιών και των περιστάσεων. Επειδή όμως «ουδέν αναίτιον» κατά πώς έλεγε ο Ηράκλειτος και επειδή η οξύτητα των προβλημάτων είναι κοινός τόπος και στον δήμο Εορδαίας και στον νομό Καβάλας ας πάψει το κρυφτούλι και το εύκολο ανάθεμα εναντίον των απόντων και ας ειπωθούν τα πράγματα με το όνομά τους. Το πανεορδαϊκό συλλαλητήριο ήταν όντως πανεορδαϊκό γιατί έτσι το ‘θελαν οι διοργανωτές. Δεν έθεσαν το ζήτημα εκβιαστικά στη δήμαρχο, δεν προαποφάσισαν την ημερομηνία διεξαγωγής, δεν όρισαν ερήμην των υπολοίπων την ατζέντα και προέταξαν πολύ συγκεκριμένα ζητήματα αντί μιας καταγγελίας της κυβερνητικής πολιτικής γενικώς και αορίστως. Το συλλαλητήριο που έγινε στην Καβάλα ήταν τόσο «παγκαβαλιώτικο» όσο οι διοργανωτές το επιδίωξαν.
Αποφάσισαν ότι θα το διοργανώσουν δίχως να ενημερώσουν τον δήμαρχο. Όταν πήγαν στο Δημοτικό Συμβούλιο έθεσαν το ζήτημα επιτακτικά απαιτώντας από τον δήμαρχο να αποδεχθεί να συμμετέχει σε ένα συλλαλητήριο διαμαρτυρίας με δικά τους συνθήματα και όταν ο Σιμιτσής και άλλοι φορείς αρνήθηκαν να συρθούν τους κατηγόρησαν σαν αντιμνημονιακούς και καθάρισαν. Κάποιοι όπως ο δήμαρχος Νέστου Σάββας Μιχαηλίδης δεν θίχτηκαν και συμμετείχαν. Κάποιοι αρνήθηκαν να συρθούν σε ένα συλλαλητήριο με την ατζέντα του Αρσονιάδη, των αγροτών και της «Συμπαράταξης Πολιτών» και απείχαν.
Προς τι ο κλαυθμός, ο οδυρμός και οι κατηγόριες; Το συλλαλητήριο της Καβάλας ήταν εξόχως αντικυβερνητικό και τύποις παγκαβαλιώτικο. Όπως ακριβώς το επιδίωξαν οι διοργανωτές.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου