Ούτε μια βρισιά

«Γι’ αυτό έχει τόσο μεγάλη σημασία αυτό το συνέδριο. Γιατί πριν απ’ όλα θα δείξουμε ότι το ΠΑΣΟΚ υπάρχει», είπε στην προσυνεδριακή διαδικασία του τοπικού ΠΑΣΟΚ στο Ωκεανίς η εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Φώφη Γεννηματά, αλλά οι παριστάμενοι βάλθηκαν με τη στάση τους να αποδείξουν πως όχι. Το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει. Αν υπήρχε, αν έρεαν ακόμα χυμοί στο σώμα του ΠΑΣΟΚ, θα βρισκόταν ένα αγανακτισμένο μέλος, ένα οργισμένο στέλεχος να αμολήσει έστω δυο βρισιές. Να δηλώσει ανοιχτά και ξεκάθαρα ότι αγωνιά, ότι πονά, ότι οργίζεται για το χάλι του κόμματος, που μόλις το 2009 κέρδισε τις εκλογές με ποσοστό 43,92% και δέκα μονάδες διαφορά από τη δεύτερη Ν.Δ. για να φτάσει στις εκλογές του περασμένου Ιουνίου στο 12,28% και να βρίσκεται πλέον σε όλες τις δημοσκοπήσεις σταθερά κάτω από το 10% σαφώς πίσω από την τρίτη «Χρυσή Αυγή». Κι όμως ουδείς αντέδρασε. Ούτε ένας αισθάνθηκε την ανάγκη να ταρακουνήσει τα νερά.



Μόνο κάτι σκόρπιες κουβέντες για την ανάγκη ριζικής ανανέωσης του στελεχιακού δυναμικού και την ανάγκη αποκατάστασης των δεσμών με τα κοινωνικά στρώματα που παραδοσιακά στήριζαν το ΠΑΣΟΚ. Τούτο δεν σημαίνει πως έχει επέλθει ο κλινικός θάνατος του ΠΑΣΟΚ. Είναι τόσο ρευστή η πολιτική κατάσταση, που οι προβλέψεις απλά δεν επιτρέπονται.



Αλλά είναι βέβαιο πως πραγματικά το ΠΑΣΟΚ δεν έχει απολύτως καμμία ελπίδα ανάνηψης εάν η προσυνεδριακή διαδικασία ήταν αντιπροσωπευτικό δείγμα γραφής στην πορεία προς το συνέδριο. Εάν δηλαδή, αντί ενός διαλόγου τόσο έντονου όσο οι καταστάσεις και τα προβλήματα της εποχής επιβάλλουν, επικρατήσει σιγή ασυρμάτου, τότε σημαίνει πως ακόμα και όσα μέλη και στελέχη απόμειναν να προσέρχονται στις εσωκομματικές διαδικασίες του ΠΑΣΟΚ, το κάνουν διεκπεραιώνοντας μιαν υποχρέωση και όχι γιατί αισθάνονται την ανάγκη να εκφραστούν πολιτικά μέσα από τις γραμμές του.



Ίσως όμως και να είναι όντως το νομοτελειακό τέλος ενός κόμματος, που προσδέθηκε τόσο γερά στην εξουσία, που η πλειοψηφία των μελών και στελεχών του, δεν εκφράζονταν ούτως ή άλλως πολιτικά μέσα από τις γραμμές του εδώ και χρόνια. Η συμμετοχή τους στις εσωκομματικές διαδικασίες ήταν απλά μια υποχρέωση, που άπαντες διεκπεραίωναν είτε γιατί πρόσβλεπαν στην κατάκτηση εξουσιαστικών θώκων, είτε γιατί στόχευαν να βολευτούν κάπου στο δημόσιο. Τώρα που το ΠΑΣΟΚ έχει ανάγκη από πολιτικές ζυμώσεις και προτάσεις αυτοί που απόμειναν δεν ξέρουν τον τρόπο. Άλλοι ξέμαθαν, άλλοι ουδέποτε ασχολήθηκαν με το αντικείμενο.



Νίκος Σπιτσέρης