Η ελαφρότητα του Στουρνάρα

Το μνημόνιο Νο 3 πέρασε από τη Βουλή με 153 ΝΑΙ, 6 διαγραφές, καραγκιοζιλίκια ολκής κατά την ψηφοφορία από βουλευτάκια της πλάκας και ακόμα ένα σόου Στουρνάρα, που εξέθεσε εαυτόν και αλλήλους. Όχι, ουδείς εχέφρων άνθρωπος, που δεν έχει την ιδιότητα του συγγενούς υπαλλήλου της Βουλής μπορεί να διαφωνήσει με την ουσία της τροπολογίας για την κατάργηση των προνομίων της συγκεκριμένης κατηγορίας δημοσίων υπαλλήλων. Δημόσιοι υπάλληλοι είναι και αυτοί και μάλιστα στη μεγάλη τους πλειοψηφία βολεμένοι με αδιαφανή κριτήρια ως συνεργάτες, συγγενείς, κολαούζοι βουλευτών και ως εκ τούτου είναι ανεπίτρεπτο να αντιμετωπίζονται με άλλα κριτήρια από τους συναδέλφους τους στο υπόλοιπο δημόσιο. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο τέθηκε στη συζήτηση στο πλαίσιο ενός νομοσχεδίου μαμούθ δείχνει -αν μη τι άλλο- ελαφρότητα από την πλευρά του κ. Στουρνάρα. Μα και μεθόδευση. Ξάφνου, το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από το προς ψήφιση νομοσχέδιο-μαμούθ στα προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής. Τελικά, η τροπολογία αποσύρθηκε κακήν-κακώς, με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο είχε εισαχθεί προς συζήτηση: Κακήν-κακώς.



Ό,τι απόμεινε είναι κραυγές ένθεν κακείθεν και στοίχιση πίσω από συμπεριφορές και απόψεις, απαράδεκτες. Ναι, έχουν δίκιο όσοι βάλλουν κατά του ΣΥΡΙΖΑ γιατί όπως και στην προκειμένη περίπτωση έσπευσε να υπερασπιστεί τα συμφέροντα μιας συντεχνίας από τις πολλές, που στήθηκαν και γιγαντώθηκαν μεταπολιτευτικά. Θα το ‘κανε ούτως ή άλλως. Αλλά προκαλεί εύλογη απορία η στοίχισή τους πίσω από την απαράδεκτη τακτική του Στουρνάρα και της κυβέρνησης, που επέλεξαν και πάλι την τακτική του αντιπερισπασμού σε μια τόσο κρίσιμη ώρα για τον τόπο.



Η μάχη εναντίον των συντεχνιών, όπως αυτή της Βουλής, είναι βέβαιο πως πρέπει να δοθεί, αλλά συντεταγμένα. Όχι με ντουφεκιές στον αέρα και τροπολογίες επί τροπολογιών της ύστατης στιγμής. Αυτή η χώρα με μνημόνια ή άνευ πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει. Τα προνόμια των συντεχνιών θα καταργηθούν. Μόνο που το κυρίως ζητούμενο δεν είναι η κατάργηση των προνομίων, αλλά η επανεκκίνηση της οικονομίας, που καταρρέει. Αλλά τούτο προϋποθέτει ολοκληρωμένο σχέδιο. Από τις δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού είναι σαφές πως το μνημόνιο Νο 3 δεν είναι αυτό το σχέδιο, αλλά ένας ακόμα εξαιρετικά επώδυνος σταθμός. Άραγε τι εξυπηρετούν οι ντουφεκιές στον αέρα από τον επικεφαλής του οικονομικού επιτελείου; Μήπως καλύπτουν την απουσία πρότασης και σχεδίου;



Νίκος Σπιτσέρης

ΥΓ: Δεδομένου ότι ο Στουρνάρας υπήρξε ο άνθρωπος κλειδί στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, αντιλαμβάνεται κανείς γιατί έκαναν πάρτι οι διαπραγματευτές.