Αιματοβαμμένα προϊόντα

Η ΙΚΕΑ ζήτησε συγγνώμη από την πολυπληθή πελατεία του για το γεγονός ότι πολλά έπιπλα που κατασκευάστηκαν και διοχετεύτηκαν στην αγορά κατά την εικοσαετία 1960-1980 είχαν κατασκευαστεί από πολιτικούς κρατούμενους στην Ανατολική Γερμανία. Όχι, πως ήταν εντελώς ανυποψίαστοι. Γνώριζαν το ενδεχόμενο χρησιμοποίησης κρατουμένων στην κατασκευή των προϊόντων τους. Έλαβαν μάλιστα και μέτρα για να το αποτρέψουν, τα οποία όμως αποδείχθηκαν ανεπαρκή. Η Ζανέτ Σκέλμοουζ, ανώτατο στέλεχος της ΙΚΕΑ δήλωσε: «Λυπούμαστε βαθιά που συνέβη αυτό. Η χρήση πολιτικών κρατούμενων στην κατασκευή προϊόντων δεν ήταν σε καμία περίπτωση αποδεκτή από την ΙΚΕΑ», ενώ πρόσθεσε: «Τότε δεν είχαμε το καλοδομημένο σύστημα ελέγχου που έχουμε σήμερα και κάναμε πολύ λιγότερα για να αποτρέψουμε τέτοιες μεθόδους».



Όσοι σπεύσουν να αναθεματίσουν την ΙΚΕΑ ας συγκρατήσουν τον θυμό τους διότι το πρόβλημα δεν αφορά μόνον τη συγκεκριμένη εταιρία. Ο Ράινερ Βάγκνερ, ο πρόεδρος της Ένωσης Γερμανικών Οργανώσεων Θυμάτων της Κομμουνιστικής Τυραννίας (UOKG) ανέφερε πως η ΙΚΕΑ ήταν μόνο μία από τις εταιρείες που επωφελήθηκαν αυτής της δυνατότητας στην Ανατολική Γερμανία από το 1960 έως το 1980. Δήλωσε ότι η ΙΚΕΑ είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου και έθεσε θέμα καταβολής αποζημιώσεων πρώην κρατουμένων, προσθέτοντας πως η ΙΚΕΑ έχει ανταποκριθεί θετικά σε αυτό τους το αίτημα. Δήλωσε μάλιστα ευγνώμων εκ μέρους όλων των θυμάτων που εκπροσωπεί.



Η αποκάλυψη της ΙΚΕΑ αναδεικνύει τη γνωστή κατά τα άλλα αλήθεια, που ελάχιστους απασχολεί. Πολλά από τα επώνυμα προϊόντα, που θαυμάζουμε στις βιτρίνες και σπεύδουμε να αγοράσουμε σε τιμή ευκαιρίας ή όχι, είναι βαμμένα με το αίμα ανήλικων παιδιών και κατάδικων. Παιδιών ενός κατώτερου Θεού, που εργάζονται σε ένα σύγχρονο καθεστώς σκλαβιάς. Είναι προϊόντα των ανισοτήτων στην οικονομία του πλανήτη γη, που έχουν τις ρίζες τους στον 15ο αιώνα στην εποχή των ανακαλύψεων και δεν έπαψαν ούτε στιγμή παρά την κατάργηση του καθεστώτος της δουλείας. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς. Η εξάλειψη της σύγχρονης δουλείας, που ακόμα καλά κρατεί. Ο έλεγχος πολυεθνικών, που συνεχίζουν απρόσκοπτα την παραγωγή προϊόντων βαμμένων με το αίμα ανήλικων παιδιών ή καταδίκων. Αλλά πού να προλάβουν. Προέχει η εξαθλίωση των εργαζομένων στις ανεπτυγμένες χώρες με στόχο τη δημοσιονομική σταθερότητα. Όταν τούτος ο στόχος επιτευχθεί, μπορεί και να ασχοληθούν με τα υπερκέρδη που καρπώνονται ακόμα και σήμερα από συνθήκες δουλείας οι πολυεθνικές.



Νίκος Σπιτσέρης