Πού είναι η δόση;

«Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για τη δόση», είπε χθες ο Γ. Στουρνάρας βγαίνοντας από το Μέγαρο Μαξίμου μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Από το πρωί το ‘λεγε με συμβουλή γιατρού. «Δεν υπάρχει πρόβλημα ανησυχίας για τη δόση». Ξανά και ξανά, σύμφωνα με πλήρως ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες. Σύμφωνα με τις ίδιες εξίσου ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες την ίδια θεραπεία ακολουθεί και ο Αντώνης Σαμαράς. Το λέει και το ξαναλέει για να το εμπεδώσει. Όχι, πως θα λύσει έτσι κάποιο πρόβλημα, αλλά τουλάχιστον να γλιτώσει οτιδήποτε μπορεί να σωθεί.



Αλλά όση ψυχοθεραπεία και να κάνουν στο Μέγαρο Μαξίμου ένα είναι βέβαιο: Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η δόση θα δοθεί. Εν προκειμένω οι πληροφορίες δεν είναι ανεπιβεβαίωτες. Είναι βεβαιότατες αφού προκύπτουν από τις δηλώσεις Σόιμπλε. Έτσι, στο Eurogroup της Δευτέρας ο στόχος από το πράσινο φως για την εκταμίευση έγινε μια «δήλωση πολιτική», που όμως και αυτή ακόμα είναι εξαιρετικά δύσκολο να δοθεί. Μα, ακόμα και αν τελικά δοθεί η δόση των 31,5 δισ. που κρίνεται και είναι απαραίτητη για την αποφυγή της άτακτης χρεοκοπίας, γιατί στο μεταξύ η χώρα έχει ήδη χρεοκοπήσει, οι δηλώσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών καταδεικνύουν ότι πριν έρθει προς ψήφιση το μνημόνιο Νο 3 στη Βουλή οι φωστήρες της κυβέρνησης δεν είχαν φροντίσει να «κλειδώσουν» τη δόση. Ήξεραν καλά τις συνέπειες της υπερψήφισης του τρίτου μνημονίου ή όφειλαν να τις ξέρουν με βάση την πρότερη εμπειρία. Ήξεραν καλά ότι επρόκειτο για μια υπαρξιακή δοκιμασία της κυβέρνησης συνεργασίας. Ήξεραν καλά ότι θα υπάρξουν διαρροές παρά τη δαμόκλειο σπάθη της διαγραφής.



Αλλά επέμειναν. Το έφεραν προς ψήφιση στη Βουλή, αφού προηγουμένως ο Αντώνης Σαμαράς άδειασε μεγαλοπρεπώς Βενιζέλο και Κουβέλη ξεκαθαρίζοντας ότι «η διαπραγμάτευση τέλειωσε». Κάθε στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος θα θεωρούσε δεδομένη την άμεση εκταμίευση της δόσης, αλλά όπως φαίνεται η λογική απουσιάζει από το Μέγαρο Μαξίμου τα τελευταία χρόνια.





Νίκος Σπιτσέρης





ΥΓ: Όσον αφορά τον Στουρνάρα, ουδεμία απορία υπάρχει Όπως απέδειξε με την περίπτωση του εργασιακού καθεστώτος των υπαλλήλων της Βουλής που ήρθε στη Βουλή προς ψήφιση στη χειρότερη δυνατή συγκυρία βρίσκεται στον δικό του κόσμο. Αγνοεί πλήρως τους κανόνες του παιχνιδιού. Είναι σαν να λέμε τόσο αδαής, που κλήθηκε να παίξει ποδόσφαιρο, αλλά αυτός πιάνει συνεχώς τη μπάλα με τα χέρια γιατί επιμένει ότι παίζει βόλλεϋ. Είναι φυσικό να σφυρίζονται συνεχώς φάουλ και πέναλτι.