Θρησκευτικά

Την ώρα που η πολιτική αντιπαράθεση, οι διαπραγματεύσεις και οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων για το νέο επώδυνο πακέτο μέτρων με φόντο τη θέση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη κορυφώνονταν, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας αποφάσιζε να ζητήσει να εγκρίνεται από τον επίσκοπο της τοπικής Εκκλησίας ο διορισμός καθηγητών για το μάθημα των Θρησκευτικών. Η απόφαση ελήφθη τη Δευτέρα. Μάλιστα, οι ιεράρχες ζητούν να παραμείνει υποχρεωτικό το μάθημα των Θρησκευτικών, να αποσταλεί στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο το υπό διαμόρφωση νέο αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών, το μάθημα να εξακολουθήσει να ονομάζεται «μάθημα Θρησκευτικών» και στις τάξεις της Β' και Γ' Λυκείου να προβλεφθεί η δίωρη διδασκαλία του.



Αξίωση, που ανοίγει νέους δρόμους, μπρος στο πολιτικό αδιέξοδο, που δημιουργεί η ύφεση και η φονταμενταλιστική εμμονή της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη λιτότητα μέχρι ασφυξίας. Ε, λοιπόν οι παπάδες κάνουν λάθος. Ήρθε η ώρα να αναλάβουν την απόλυτη ευθύνη της ελληνικής παιδείας γιατί το έθνος κινδυνεύει από ποικιλώνυμους οχτρούς. Όχι, δεν αρκεί να εγκρίνεται από τον τοπικό επίσκοπο ο διορισμός καθηγητών για το μάθημα των Θρησκευτικών. Ο τοπικός επίσκοπος πρέπει να αποφασίζει και για τους διορισμούς των φιλολόγων, των μαθηματικών, των φυσικών και πάει λέγοντας. Διότι, τι να σου κάνει ένας πειθαρχημένος θεολόγος όταν οι συνάδελφοί του κηρύττουν μηνύματα αθεϊας, δηλητηριάζοντας τις αθώες ψυχές των μαθητών τους. Μάλιστα, δεν θα ήταν κακή ιδέα, οι δάσκαλοι να προσέρχονται με ράσο στις σχολικές αίθουσες (σ.σ. προαιρετικά έστω) για να δείχνουν έμπρακτα το δέσιμο της εκπαίδευσης με τη μία και μόνη θρησκεία των Ελλήνων, που είναι το στέρεο θεμέλιο στο οποίο θα ακουμπήσει ο ελληνικός λαός για να ξανασταθεί στα πόδια του.



Όπως αντιλαμβάνεται κάθε καλοπροαίρετος, το πρόβλημα της χώρας δεν ήταν κατά βάση ούτε οικονομικό, ούτε πολιτικό. Θρησκευτικό είναι και δεν το είχαμε αντιληφθεί. Διότι εάν η Διαρκής Ιερά Σύνοδος κρατούσε γερά τα γκέμια της εκπαίδευσης εκείνους τους καιρούς της υπερκατανάλωσης και της ρεμούλας, σήμερα μπορεί να μην φτάναμε σε αυτό το σημείο. Αμήν.



Νίκος Σπιτσέρης