Διαδηλωτές και φραπεδοφρόνοι

Η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα έστειλε χθες με τη μαζική συμμετοχή της στη γενική απεργία και τις διαδηλώσεις σαφέστατο μήνυμα: Αυτή η πολιτική δεν βγαίνει. Δεν υπάρχει περίπτωση να βγει. Ο μόνος τρόπος για να βγει είναι να αλλάξει δραστικά η συνταγή. Η ακραία λιτότητα στο όνομα του εξορθολογισμού της δημοσιονομικής εικόνας των χωρών της Μεσογείου δεν υπομονεύει μόνο το σήμερα και το αύριο των κατοίκων της νότιας Ευρώπης, αλλά και την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ευρώπη δεν μπορεί να σημαίνει φτώχεια και δυστυχία. Ούτε υπάρχει τρόπος αυτή η πολιτική να περιοριστεί στα σύνορα της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας, της Ιταλίας που σήμερα τιμωρούνται στο πλαίσιο μιας προτεσταντικής αντίληψης περί την οικονομία που κυριαρχεί. Οι επιπτώσεις από την κατακρήμνιση του βιοτικού επιπέδου των λαών της Μεσογειακής Ευρώπης θα φτάσει πολύ σύντομα στον πυρήνα της βόρειας Ευρώπης. Ήδη μεγάλες γερμανικές βιομηχανικές εταιρείες έκαναν καμπάνια ενημέρωσης πρόσφατα προσπαθώντας να πείσουν τους Γερμανούς ότι η Ευρώπη «συμφέρει».

Το παιχνίδι όμως δεν θα κριθεί μόνο στο επίπεδο των εταιρειών και της ευρύτητας με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζονται τα δημόσια οικονομικά. Ούτε μόνο σε επίπεδο κυβερνητικό και σε συμβούλια κορυφής στις Βρυξέλλες και αλλαχού. Οι Ευρωπαίοι πολίτες οφείλουν να βγουν στο προσκήνιο και να απαιτήσουν μιαν άλλη Ευρώπη, για την οποία αδιαφορούν οι σφουγγοκωλάριοι που περιστοιχίζουν τη Μέρκελ και τους συνεργάτες της. Όσο πιο έντονη είναι η αποδοκιμασία των πολιτών, τόσο θα βαραίνει περισσότερο η γνώμη αυτών, που υποστηρίζουν ένα εντελώς διαφορετικό μίγμα οικονομικής πολιτικής.

Αυτό έκαναν χθες οι Καβαλιώτες διαδηλωτές. Φώναξαν «παρών» σε όλα αυτά που ετοιμάζονται για αυτούς χωρίς αυτούς. Απαίτησαν να αμείβονται με μισθούς που να τους επιτρέπουν μια αξιοπρεπή ζωή. Διαδήλωσαν για μια άλλη πολιτική που θα στηρίζει τους μικρομεσαίους και δεν θα τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο λουκέτο. Μα, διαδήλωσαν και για τους άλλους. Για τους επαγγελματίες, που άνοιξαν τα μαγαζιά τους και για όσους έσπευσαν να απολαύσουν τη φραπεδιά τους κάτω από τον ήλιο, αδιαφορώντας για το δράμα που βιώνουν οι ίδιοι και οι γύρω τους. Προσμένοντας ίσως κάποιο θάμα. Αγνοώντας πως δεν πρόκειται να ρθει αν δεν το απαιτήσουν.

Νίκος Σπιτσέρης