Αλυσόδεσαν ένα ξωκκλήσι-τάμα στην Περιμετρική της Καβάλας. Θα το 'χαν κλέψει επανειλημμένως. Άλλοτε θα του πήραν το λάδι και τα φυτίλια. Άλλοτε -ποιος ξέρει;- τις εικόνες. Οπότε ο κάτοχος, αυτός που για λόγους πίστης το παρήγγειλε και το όρθωσε στην Περιμετρική εις ανάμνησιν προσφιλούς προσώπου που χάθηκε ή σε ένδειξη ευγνωμοσύνης στο θείο γιατί τη γλίτωσε σε μια στροφή, αποφάσισε να το αλυσοδέσει.Ακυρώνοντάς το μεμιάς. Διότι η πίστη -η όποια πίστη- δεν αλυσοδένεται. Από τη στιγμή που αλυσοδένεται ακυρώνεται. Τελειώνει. Μα, θα πει κανείς, τι να...