Πωλείται ή δεν πωλείται;

Είπεν ο Γεώργιος Παπανδρέου ο Β’: «Δεν πωλείται ελληνική γη και δεν θα γίνουν εκλογές». Και σκέφθηκαν οι άνθρωποι: «Τι έχει πάλι στο μυαλό του ο μπαγλαμάς; Τι συζητά πάλι με τον στενό οικογενειακό κύκλο που τον περιβάλλει και την αυτοκρατορική αυλή μυστικοσυμβούλων που έχει εγκαταστήσει στο αρχηγείο του»; Αυτό είναι το χειρότερο με τούτη την κυβέρνηση. Ότι έχει απωλέσει την έξωθεν καλή μαρτυρία σε χρόνο ρεκόρ, σε έναν άτυπο ανταγωνισμό με τις κυβερνήσεις Καραμανλή που προηγήθηκαν. Δεν ξέρει πια ο πολίτης τι να πιστέψει. Διότι επί της ουσίας τα προβλήματα αυτά δεν λύνονται με ένα ναι ή ένα όχι. Στην πολιτική και στη ζωή υπάρχει μια δυναμική, που διαμορφώνεται συν τω χρόνω και καθορίζει τη στάση των πρωταγωνιστών. Αυτό που χθες απαντιόταν με ένα ναι, αύριο μπορεί να είναι άρνηση κατηγορηματική. Αυτό που μέχρι πρότινος θεωρούνταν και ήταν αδιαπραγμάτευτο μπαίνει επί τάπητος.

Επί παραδείγματι, η μεγάλη αναξιοποίητη ακίνητη περιουσία της καταχρεωμένης χώρας. Πωλείται ή δεν πωλείται; Αν εξαιρέσει κανείς το νεοφιλελεύθερο δογματισμό του Μάνου, σύμφωνα με τον οποίο πωλείται άρον-άρον και όσο-όσο και τον δογματισμό του ΚΚΕ, που θεωρεί εθνική μειοδοσία κάθε συζήτηση επί του θέματος, η αλήθεια είναι πως κακώς αντιμετωπίζεται ως ταμπού. Δηλαδή, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου η πώληση είναι η ενδεδειγμένη λύση και άλλες τόσες που δεν πρέπει καν να ξεκινά συζήτηση. Το «Ξενία» της Θάσου φερ’ ειπείν, που στέκεται σαν έρμο χωρίς να προσφέρει ούτε λίγες θέσεις εργασίας στην περιοχή θα μπορούσε να πουληθεί σε έναν επιχειρηματία και από ρημάδι που είναι σήμερα να προσφέρει πολλαπλώς στην ελληνική οικονομία. Όχι μόνο από την πώλησή του, μα και από τις θέσεις εργασίας, από τον κύκλο εργασιών που θα άνοιγε, από την φορολόγηση του επιχειρηματία. Το ίδιο και το κτίριο του πρώην ΤΕΑΥΚΕ στα Καλαφατιά, που επίσης ουδέν προσφέρει εδώ και δεκαετίες.

Στον αντίποδα είναι τομείς όπως η παιδεία και η υγεία, που με τη φόρα που έχουν πάρει αυτοί οι μπιστικοί των τροϊκανών κινδυνεύουν είτε να πουληθούν, είτε να απαξιωθούν πλήρως προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων. Εν προκειμένω, δεν χωρά συζήτηση. Ούτε καν σε φιλολογικό επίπεδο.

Νίκος Σπιτσέρης