Η απογοήτευση όσων περίμεναν μεγαλύτερη συμμετοχή στο προχθεσινό συλλαλητήριο κατά της ανεργίας στην κεντρική πλατεία της Καβάλας είναι πέρα για πέρα εσφαλμένη. Ακόμα και αν δεν πήραν μέρος οι απολυμένοι του Κοθάλη και του Σκαρή, παρά μόνον οι απολυμένοι από Δελφίνι και Bodyline, συν τους συνήθεις διαδηλωτές του ΠΑΜΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και αρκετούς αναρχοαυτόνομους ήταν μια κινητοποίηση αξιοπρεπής σε δύσκολους καιρούς. Ένα συλλαλητήριο που ήταν αναμφίβολα επιτυχημένο εάν λάβει κανείς υπόψιν του το νοσηρό περιβάλλον. Την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που δεν είναι βαριά μόνο για τα δυο κόμματα εξουσίας που κυβέρνησαν τον έρμο τούτο τόπο από τη μεταπολίτευση και μετά, αλλά και για τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Τον απαξιωμένο συνδικαλισμό. Τις απαξιωμένες στη συνείδηση των πολιτών κινητοποιήσεις σαν την προχθεσινή.
Οι πολίτες έχουν πειστεί για την αναποτελεσματικότητα των αγώνων. Τρελαίνονται όταν αντιμετωπίζονται κοντόθωρα ως υποψήφια «κουκιά» στις επόμενες εκλογές επειδή επέλεξαν να πάρουν μέρος σε μια κινητοποίηση με συγκεκριμένα συνθήματα. Το συνδικαλιστικό κίνημα είναι από χρόνια κάτι ξένο που δεν τους αφορά. Είναι ένας μηχανισμός εξουσίας, που ουδεμία σχέση έχει με τον δικό τους καημό, με χαρακτηριστικότατο παράδειγμα στην Καβάλα το ΕΥΚ του Τιάκα. Μα το χειρότερο, είναι η παντελής έλλειψη προοπτικής. Μιας απτής εναλλακτικής πολιτικής πρότασης, ικανής να τους συνεγείρει. Να τους βγάλει στον δρόμο. Να τους πείσει ότι η συμμετοχή τους σε συλλαλητήρια και απεργιακές κινητοποιήσεις μπορεί να βελτιώσει πολύ πρακτικά τη ζωή τους, όπως επί παραδείγματι έγινε στην Καβάλα με τον απεργιακό αγώνα των εργαζομένων στα πετρέλαια, που κατάφεραν αυτό που φάνταζε για πολλούς αδιανόητο. Να δουλεύουν ακόμα.
Με αυτή την προοπτική δεν ασχολείται το συνδικαλιστικό κίνημα, οι ηγέτες του οποίου είναι απορροφημένοι στο λαμπρό πολιτικό τους μέλλον, που ενίοτε τους χαρίζει υπουργικούς θώκους. Με αυτή την προοπτική αρνούνται να ασχοληθούν τα κόμματα της αριστεράς, βολεμένα στον καταγγελτικό τους λόγο, που θαρρούν ότι τα απαλλάσσει από την ευθύνη να διατυπώσουν συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα για την άμεση αντιμετώπιση των προβλημάτων σήμερα και αύριο. Σε τούτη τη ζωή και όχι σε μια ιδεαλιστική δίκαιη κοινωνία σε ένα άγνωστο μέλλον. Κάτι σαν Δευτέρα Παρουσία, που όπου εφαρμόστηκε, κατέληξε στην επιβολή τυραννικών καθεστώτων.
Με αυτά τα δεδομένα πρέπει να κριθεί η συμμετοχή στο προχθεσινό συλλαλητήριο. Όχι με τον αριθμό των ανέργων που στην Καβάλα υπολογίζεται σε 14.000 ψυχές.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου