Άρνηση

Η άρνηση των δημοτικών συμβούλων της Αριστεράς να συμμετέχουν στις διαδικασίες επιλογής του «συμπαραστάτη του δημότη και της επιχείρησης» κατά την προχθεσινή συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καβάλας είναι σύμπτωμα της σχιζοφρένειας που διέπει τον πολιτικό της λόγο εδώ και χρόνια. Η αριστερά, που είναι εξ ορισμού φύσει και θέση υπέρ της ανατροπής των υφιστάμενων δομών, στυλώνει τα ποδάρια και στην παραμικρή υποψία αλλαγής. Τείνει να γίνει η ισχυρότερη δύναμη αδράνειας του συστήματος, το οποίο κατά τα άλλα θέλει να ανατρέψει γιατί το θεωρεί άδικο και αντιλαϊκό. Όχι μόνο στην περίπτωση της λειτουργίας θεσμών όπως το Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας. Παντού. Στις συνενώσεις των σχολείων. Στις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην παιδεία. Στην υγεία. Στην οικονομία. Ακόμα και στη λειτουργία Κέντρων Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών αν έτσι κρίνει ο κυρίαρχος λαός και αυτοί που τον κατευθύνουν.
Όσον αφορά τον συγκεκριμένο θεσμό, του συμπαραστάτη του δημότη και της επιχείρησης, κρίθηκε σκόπιμος από το νομοθέτη για να προστατεύσει τον δημότη από την αυθαιρεσία των δημοτικών αρχόντων και ανάλγητων αποφάσεων Δημοτικών Συμβουλίων. Αν οι σύμβουλοι της Αριστεράς έχουν καταλήξει στο ασφαλές συμπέρασμα ότι η λειτουργία των Δημοτικών Συμβουλίων και των δημάρχων είναι άψογη λόγω της νομιμοποίησης που τους παρέχει η λαϊκή ετυμηγορία και άρα οι δημότες δεν έχουν ανάγκη από ένα πλαίσιο προστασίας από την αυθαιρεσία τους να βγουν να το πουν. Να το τεκμηριώσουν. Εάν όμως θεωρούν ότι η εκλογική διαδικασία κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια αποτυπώνει μεν τις διαθέσεις του εκλογικού Σώματος μια δεδομένη χρονική περίοδο, αλλά δεν παρέχει την πλήρη νομιμοποίηση στους αιρετούς να διοικούν κατά πώς τους γουστάρει, τότε οφείλουν να μην απορρίπτουν –ασυζητητί- τη δημιουργία ελεγκτικών μηχανισμών που θα προστατεύουν τους πολίτες από την αυθαιρεσία των αιρετών.
Αυτό που θα περίμενε κανείς από τους συμβούλους των αριστερών παρατάξεων είναι να επιχειρηματολογήσουν κατά της ασάφειας του νόμου, που ορίζει ότι ο συμπαραστάτης του δημότη εκλέγεται μεταξύ υποψηφίων «κύρους και εμπειρίας» (έτσι γενικώς και αορίστως) με την πλειοψηφία των 2/3 του δημοτικού συμβουλίου. Να αντιταχθούν με τον λόγο και την ψήφο τους στην εκλογή προσώπων που δεν διαθέτουν τα εχέγγυα για να ανταποκριθούν σε τούτο τον τόσο σημαντικό ρόλο.
Δικαιώνοντας άμεσα τις ψήφους που έλαβαν. Αποδεικνύοντας στην πράξη αν χρειάζονται ή όχι νέοι θεσμοί προστασίας των δημοτών από τις αυθαίρετες και δογματικές ερμηνείες αυτών που εξέλεξαν.
Νίκος Σπιτσέρης