Επιτέλους, αυτή η μίζερη προσέγγιση των πραγμάτων έχει κουράσει. Ας μιλήσουμε καθαρά. Δεν υπάρχει στ’ αλήθεια κρίση. Το πρόβλημα είναι στην προσέγγιση των πραγμάτων και των καταστάσεων. Άλλωστε, αν υπήρχε κρίση. Εάν σε τούτη τη χώρα έβγαιναν σωρηδόν στην ανεργία καθημερινά δεκάδες άνθρωποι. Εάν όντως κατά πώς λέγεται και γράφεται έκλειναν οι δουλειές η μία πίσω από την άλλη, όπως επί παραδείγματι το Bodyline, το Δελφίνι, τα Μάρμαρα Σκαρή, δεν υπήρχε περίπτωση ο ίδιος ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς Γεώργιος Παπανδρέου να συγκαλέσει εκτάκτως κυβερνητική σύσκεψη κορυφής για να συζητήσει το επικοινωνιακό πρόβλημα της πολιτικής της κυβέρνησής του. Εάν κρίση όντως υπήρχε, ουδείς θα ασχολούνταν με επικοινωνίες και επικοινωνιακά τεχνάσματα.
Ωστόσο, συνέβη. Προχθές ο Γεώργιος Παπανδρέου τη συγκάλεσε τη σύσκεψη για την επικοινωνία. Άρα, δεν μπορεί. Κάνουμε λάθος. Ας αναθεωρήσουμε λοιπόν. Κρίση δεν υπάρχει. Μα κι αν υπάρχει σε μικρό έστω βαθμό είναι πρόβλημα θεώρησης. Προσέγγισης. Αντίληψης. Επικοινωνίας. Ερμηνείας της πραγματικότητας. Διότι εάν κανείς προσεγγίσει την πραγματικότητα με τη ματιά ενός γκουρού της επικοινωνίας όπως φερ’ ειπείν ο Γεώργιος Πεταλωτής από τη Ροδόπη αντιλαμβάνεται ότι η ανεργία είναι μια ιδανική περίοδος για ανασυγκρότηση. Περισυλλογή. Ξεκούραση. Εάν δε συνυπολογιστεί και η απαιτούμενη εγκράτεια που οφείλει να επιδεικνύει ένας άνεργος, που δεν ξέρει πότε θα ξαναβρεί δουλειά και άρα θα πρέπει να ανακαλύψει τρόπους επιβίωσης με το ελάχιστο δυνατό κόστος, τότε η υπέροχη αυτή περίοδος προσφέρεται για ψυχική ανάταση ανάλογη ενός μοναχού.
Η μείωση των μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα δεν θέτει ζήτημα ποιότητας ζωής, ούτε πρέπει κοντόθωρα να αντιμετωπίζεται με τα κριτήρια που έχουμε συνηθίσει ως νεοέλληνες τα τελευταία χρόνια. Ίσα-ίσα που είναι ευκαιρία για ακόμα περισσότερη δουλειά, με ακόμα λιγότερα χρήματα, που στο κάτω-κάτω της γραφής ελάχιστη σημασία έχουν. Εάν ο μισθωτός συνειδητοποιήσει το ελάχιστον της ζωής του, κατά πώς θα ‘γραφε και ο Διαμαντής Αξιώτης, σε σχέση με τη μακραίωνη ιστορία του ανθρώπου στη γη θα αντιληφθεί τη ματαιότητα των υλικών αγαθών.
Κοντολογίς, οφείλουμε επιτέλους να αναθεωρήσουμε. Το πρόβλημα για όσους τυχόν δεν το έχουν αντιληφθεί είναι επικοινωνιακό. Σε κάθε περίπτωση. Είτε το αντιμετωπίζει κανείς με κριτήρια ενδοσκόπησης και ψυχικής ανάτασης, είτε με έναν κυνισμό «σοσιαλιστικό». Διότι μπορεί εν τέλει το πρόβλημα να είναι όντως επικοινωνιακό, αλλά να αφορά τη στοιχειώδη έστω επικοινωνία αυτών των καλοθρεμμένων και αμερικανοσπουδαγμένων κοπρόσκυλων που κυβερνούν τον έρμο τόπο με την πραγματικότητα.
Νίκος Σπιτσέρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου