Η τομή αυτή δεν αρκεί για να λύσει τα προβλήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Θα υπάρξουν αδιέξοδα, μπορεί και παραλυτικές ισορροπίες, ενώ είναι βέβαιο ότι οι δήμαρχοι άλλοτε θα επιχειρούν με κάθε τρόπο τον προσεταιρισμό των συμβούλων για να είναι οι απόλυτοι κυρίαρχοι και άλλοτε θα καταγγέλλουν την εν λόγω διάταξη ότι τους καθιστά λιγότερο αποτελεσματικούς κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, αφού κάποιες σημαντικές αποφάσεις θα καθυστερούν ή θα ακυρώνονται από τα Δημοτικά Συμβούλια.
Συν τω χρόνω όμως θα επέλθει μια νέα ισορροπία. Όταν οι ρόλοι ενός εκάστου εμπεδωθούν, ο δήμαρχος θα γίνει αυτό που έπρεπε να είναι μέχρι σήμερα: Το εκτελεστικό όργανο του Δημοτικού Συμβουλίου, που δεν θα το ελέγχει εξ ορισμού. Άρα θα εξαλειφθεί μια βασική αιτία που ο δημαρχιακός θώκος έφτασε να δημιουργεί Φρανκεστάιν της αυτοδιοίκησης. Θα ήταν ευχής έργον αυτή η τομή να συνοδευόταν με ανακατανομή των πόρων μεταξύ κεντρικής διοίκησης και δήμων και περιφερειών ώστε οι νέες αυτοδιοικητικές αρχές, να δικαιολογούν περισσότερο τον τίτλο τους. Να μην εξαρτώνται από τις διαθέσεις του εκάστοτε υπουργού Εσωτερικών και να είναι σε θέση να κάνουν το κουμάντο τους με τους δικούς τους πόρους.
Αλλά, σε κάθε περίπτωση, η τομή στην αλλαγή της ισορροπίας μεταξύ δημάρχων και δημοτικών συμβουλίων δεν είναι μικρή υπόθεση.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου