Δημουλά στην αρένα

Την ξέσκισαν τη Δημουλά. Την διέσυραν. Την σταύρωσαν αμέσως μετά την Ανάσταση για δηλώσεις που είχε κάνει σε μια εκδήλωση των Atenistas στη γειτονιά της, την Κυψέλη, την Κυριακή των Βαϊων. Μάλλον όχι για τις δηλώσεις. Αλλά με αφορμή το καυστικό σχόλιο της Άννας Δαμιανίδη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» για τις δηλώσεις της. Το μείζον πρόβλημα εν προκειμένω δεν είναι οι δηλώσεις αυτές καθαυτές, ούτε το εύστοχο σχόλιο από την δημοσιογράφο. Οι δηλώσεις έγιναν και πράγματι αποτύπωναν τον φόβο μιας 80χρονης γυναίκας, που ζει μόνη σε μια πόλη όπου το πρόβλημα της εγκληματικότητας είναι υπαρκτό και φοβίζει.



Από την άλλη πλευρά, το σχόλιο της κ. Δαμιανίδη καυτηρίασε δηκτικά, όσο και εύστοχα την απαράδεκτη αναφορά της κ. Δημουλά στα παγκάκια που είναι διαρκώς κατειλημμένα από αλλοδαπούς και την ανάγκη διαχωρισμού των χώρων για τους μεν και τους δε, επισημαίνοντας ότι ο λόγος της ποιήτριας δεν απείχε εν τέλει από τις καθημερινές στιχομυθίες γριών στο τρόλεϊ. Με αφορμή τις δηλώσεις της Δημουλά, η κ. Δαμιανίδη έκανε ένα εξαιρετικό σχόλιο κατά της ξενοφοβίας και της επικράτησης του ρατσιστικού λόγου χωρίς αιδώ και περίσκεψη ακόμα και από διακεκριμένους ποιητές και κατέληξε με τη Χάρτα του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα την οποία χαρακτήρισε «κείμενο πιο ποιητικό απ’ όλα τα ποιήματα, πιο επαναστατικό απ’ όλες τις επαναστάσεις, πιο ουτοπικό απ’ όλες τις ουτοπίες, πιο ιστορικό απ’ όλες τις ιστορίες».



Αυτό που ακολούθησε στην αρένα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (facebook, twitter) ήταν σταύρωση κανονική. Άνθρωποι που μπορεί να μην ήξεραν καν ότι η Δημουλά είναι ποιήτρια, ή μπορεί να μην έχουν διαβάσει ένα ποίημά της στη ζωή τους, έσπευσαν με μανία να την αποκαθηλώσουν, να την ποδοπατήσουν, να βρίσουν, να ξεσπάσουν με την άγρια χαρά του όχλου στην αρένα. Άνθρωποι που χρόνια τώρα καταγγέλλουν πολιτικούς και δημοσιογράφους για την κατάντια του δημόσιου λόγου απέδειξαν για πολλοστή φορά πόσο ανώριμοι είναι να τον χειριστούν.



Είναι δε βέβαιο πως το συγκεκριμένο περιστατικό δεν θα ωθήσει τους περισσότερους να ανακαλύψουν τον ποιητικό λόγο της Δημουλά και τα εξαιρετικά σχόλια της Δαμιανίδη. Αυτό που προέχει είναι να χυθεί αίμα στην αρένα.