Η απάντηση που έδινε επί χρόνια το βαθύτατα διεφθαρμένο και ανίκανο πολιτικό σύστημα που διαχειριζόταν τις τύχες της χώρας ήταν απλούστατη. Διόγκωσε έναν δημόσιο τομέα αναποτελεσματικό, που αντί να λειτουργεί ως καταλύτης της οικονομικής ανάπτυξης κατάντησε άσυλο βολέματος κομματικών ημετέρων κατά κύριο λόγο (πλην των ολίγων που διορίστηκαν μέσω διαγωνισμών του ΑΣΕΠ), που συντηρούνταν με δανεικά, ενώ συνάμα δημιούργησε έναν ιδιωτικό τομέα, που κατά κύριο λόγο λειτουργούσε με τον ίδιο παρασιτικό τρόπο. Οι εργολάβοι συμμετείχαν στο πάρτυ συνάπτοντες σκανδαλώδεις συμβάσεις εις βάρος του δημοσίου, οι προμηθευτές της δημόσιας υγείας θησαύριζαν εις βάρος των ασφαλιστικών ταμείων, ενώ οι έμποροι συντηρούνταν ή αύξαναν τον τζίρο τους από τη διάχυτη δανεική ευμάρεια. Στο μεταξύ, χρόνο με τον χρόνο η ισορροπία μεταξύ του τομέα των υπηρεσιών δημοσίου και ιδιωτικού τομέα και του πραγματικού παραγωγικού τομέα χανόταν και το χρέος διογκωνόταν όχι εν αγνοία των Ευρωπαίων εταίρων, που υποκριτικά καταγγέλλουν τώρα την ανισορροπία. Άπαντες ήξεραν τι συμβαίνει αλλά ήταν κατά πώς λένε στον επιχειρηματικό τομέα μια σχέση win-win. Οι σπατάλες των νοτίων αύξαναν τον τζίρο των βορείων, που πλέον κερδίζουν από την πτώση των επιτοκίων.
Αλλά το πρόβλημα δεν αφορά τους βόρειους. Εμάς αφορά. Οι εύκολες απαντήσεις του τύπου να δώσει η κυβέρνηση πίσω αυτά που έκοψε από τους μισθωτούς λόγω των μνημονίων δεν μπορούν να σταθούν, αφού η φούσκα του χάρτινου καπιταλισμού, που αδιαφορούσε προκλητικά για την παραγωγική βάση έσκασε οριστικά. Το πάρτυ με τα δανεικά τέλειωσε και αυτό δεν είναι θέμα νομίσματος. Είναι ζήτημα δημιουργίας μιας οικονομίας που δεν θα στηρίζεται πια σε δανεικά. Μέχρι τότε ο Γολγοθάς της αγοράς θα συνεχίζεται δίχως προσδοκία Ανάστασης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου