Όπως ακριβώς οι πουτάνες στις κόκκινες βιτρίνες του Άμστερνταμ. Διαλέγεις κορμί αναλόγως προσόντων με βάση την τρέχουσα τιμή στο χρηματιστήριο των σωμάτων. Εάν θες πουτάνα επικεντρώνεις στο πρόσωπο, το ανάστημα, τα στήθια ή τα οπίσθια με βάση τον τιμοκατάλογο. Είναι ζήτημα γούστου και επιλογής. Εάν θες εργαζόμενο στέκεσαι και παρατηρείς τον τρόπο που κινείται, ενώ παράλληλα διαβάζεις το βιογραφικό του. Έχει πτυχίο στις πολιτικές επιστήμες, δυο μεταπτυχιακά, ένα διδακτορικό και γνωρίζει τρεις γλώσσες. Εάν κάνει για τη δουλειά μπορείς να τον δοκιμάσεις. Ο άνθρωπος αυτός που στέκεται στη βιτρίνα αποφασισμένος να πουλήσει το κορμί του και τις γνώσεις του για μια δουλειά έχει ήδη υποβαθμιστεί στην κατηγορία των προϊόντων. Κάτι μεταξύ απορρυπαντικού και ρούχου ή σφαχτού, αλλά η αξία του στην αγορά εργασίας είναι διαρκώς καθοδική. Όχι, το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στη χρεωκοπημένη Ελλάδα και τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου.
Στην ισχυρή οικονομικά και νοικοκυρεμένη Δανία, το 41% των πολιτών με πτυχία και μεταπτυχιακό, εξακολουθούν να ψάχνουν για δουλειά ένα χρόνο μετά την αποφοίτησή τους. Εκεί το πρόβλημα μάλλον δεν οφείλεται σε χρεωκοπημένες πολιτικές ηγεσίες, αλλά στο αδιέξοδο του μοντέλου του χάρτινου καπιταλισμού και της πλήρους ανισορροπίας μεταξύ των τομέων παραγωγής και υπηρεσιών, που προώθησε η Ευρωπαϊκή Ένωση, που τώρα ζητάει τα ρέστα. Εδώ το πρόβλημα είναι άλλης τάξεως και συνοψίζεται στη μέγιστη ατάκα του επιφανούς πολιτικού ανδρός Νίκου Σηφουνάκη, που μάλιστα διετέλεσε και υπουργός Πολιτισμού: «Σου διόρισα τη γυναίκα, ρε γελοίε» πέταξε αγανακτισμένος στα μούτρα του πολιτευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων Σ. Γαληνού, που αφού παραδέχθηκε πως «καλά έκανες», πέρασε στην αντεπίθεση.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου