Επίδειξη ηλιθιότητας

Το πρόβλημα με τον δημόσιο τομέα στην Ελλάδα είναι κατά κύριο λόγο ποιοτικό και όχι ποσοτικό. Ζήτημα σωστής λειτουργίας. Ποτέ ή έστω σπανίως γίνονταν προσλήψεις ή ιδρύονταν υπηρεσίες με στόχο την κάλυψη πολύ συγκεκριμένων αναγκών ή την τόνωση συγκεκριμένων παραγωγικών τομέων με στόχο την τόνωση της εθνικής οικονομίας. Πέρα από την παραδοσιακή και συχνά ξεπερασμένη διάρθρωση ενός δυσκίνητου δημόσιου τομέα με τις κλασσικές υπηρεσίες (π.χ. Διευθύνσεις Παιδείας, Υγείας, Γεωργίας), ελάχιστες φορές το δημόσιο λειτουργούσε με γνώμονα την παραγωγή συγκεκριμένων αποτελεσμάτων σε συγκεκριμένους τομείς στο πλαίσιο ενός συνολικού αναπτυξιακού σχεδιασμού. Μονάχα αποσπασματικές κινήσεις γίνονταν με κύριο γνώμονα το βόλεμα ημετέρων (με συνέπεια να λειτουργούν τρία μελισσοκομικά επιστημονικά ινστιτούτα σε ακτίνα 200 χιλιομέτρων).



Αλλά πλέον η σελίδα έχει γυρίσει. Μπορεί η κυβέρνηση να λειτουργεί υπό την ασφυκτική πίεση των δανειστών, αλλά έχει γίνει κατανοητό ότι το δημόσιο, με την ευρεία του έννοια, συμπεριλαμβανομένων των δημοτικών επιχειρήσεων, πρέπει να λειτουργήσει σωστά. Στο πλαίσιο αυτού του νέου μοντέλου λειτουργίας τα δύο δημοτικά κάμπινγκ της Θάσου σε Πρίνο και Παναγία δεν έχουν το δικαίωμα να προσλάβουν –όπως όλες οι άλλες τουριστικές επιχειρήσεις του νησιού- εργαζόμενους για τους τέσσερις μήνες λειτουργίας τους. Λόγω παράβλεψης, αστοχιών, ηλιθιότητας, βλακείας ή στο πλαίσιο μιας πολιτικής αντίληψης που αντί της εξυγίανσης παραλύει κάθε τι δημόσιο ή δημοτικό, οι διοικούντες τα δύο κάμπινγκ είναι υποχρεωμένοι να υπογράψουν δίμηνες συμβάσεις με τους εργαζόμενους για μια περίοδο λειτουργίας τεσσάρων μηνών. Δηλαδή, οι 25 εργαζόμενοι για το κάμπινγκ της Παναγίας και οι 11 για το κάμπινγκ του Πρίνου θα προσληφθούν προκειμένου να εργαστούν από την 1η Ιουνίου μέχρι τις 31 Ιουλίου και την 1η Αυγούστου θα απολυθούν, προκειμένου να αντικατασταθούν από άλλους 25 συν 11 εργαζόμενους, που θα παραλάβουν τη σκυτάλη μέχρι τις 31 Σεπτεμβρίου.



Δυο επιλογές απομένουν στους διοικούντες τα κάμπινγκ. Η μία να ακολουθήσουν κατά γράμμα τη νομοθεσία, να απολύσουν όλους τους εργαζόμενους στην αρχή του Αυγούστου, με συνέπεια να τους πάρουν κατά πάσα πιθανότητα στο κυνήγι οι πελάτες γιατί στο μεταξύ θα έχει γίνει ο κακός χαμός. Η δεύτερη να μπουν στη διαδικασία να αναζητήσουν παραθυράκια για την παράταση των συμβάσεων, αναπαράγοντας μια από τις μεγαλύτερες παθογένειες του ελληνικού δημοσίου.