Φίμωση

«Ακόμα κι αν όλοι οι άνθρωποι, εκτός από έναν, είχαν την ίδια γνώμη, δε θα ‘χαν το δικαίωμα να φιμώσουν αυτόν τον ένα, όπως ακριβώς κι αυτός δε θα είχε το δικαίωμα, αν διέθετε την απαιτούμενη δύναμη, να φιμώσει όλους τους άλλους», σημείωνε στο εμβληματικό του έργο «Περί Ελευθερίας» ο ωφελιμιστής Τζον Στιούαρτ Μιλλ το 1859. Ενάμιση περίπου αιώνα αργότερα, οι διοργανωτές του συνεδρίου TEDGlobal χρειάστηκε να ανακοινώσουν χθες πως η ομιλία του πρώην Έλληνα πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου θα πραγματοποιηθεί κανονικά βάσει του προγράμματος, παρά το αίτημα της ομάδας «Real Democracy Now Edinburgh». Το αίτημα της ομάδας που μάλιστα φέρει τον τίτλο «πραγματική δημοκρατία» ήταν να αφαιρεθεί το όνομα του Παπανδρέου από τον κατάλογο των ομιλητών. Με άλλα λόγια να φιμωθεί.



Είναι αναμφιβόλως σημαντικό που τελικά οι διοργανωτές του συνεδρίου δεν κάμφθηκαν από τους «αγανακτισμένους», που έσπευσαν να προσυπογράψουν το αίτημα, σημειώνοντας μάλιστα προς άρση πιθανών παρεξηγήσεων ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν θα πάρει δραχμή για να μιλήσει στο συνέδριο. Όχι, δεν είναι κάποιο σπουδαίο επίτευγμα. Αλλά στις μέρες μας κάθε μικρή νίκη κατά του σκοταδισμού στο όνομα της προόδου ή του φασισμού έχει τη σημασία της. Εν προκειμένω, το πρόβλημα δεν ήταν τι θα πει ο Παπανδρέου, παρά την άποψη των διοργανωτών που σημειώνουν στην ανακοίνωσή τους ότι η εμπειρία του είναι πολύτιμη γιατί διαθέτει «τη σπάνια γνώση ανθρώπου που έζησε από τα μέσα μια κρίσιμη στιγμή για την ήπειρο».



Αυτό που έχει σημασία είναι να το πει. Να μιλήσει. Να κάνει κοινό κτήμα την εμπειρία του και με όσους πιστεύουν ότι απλά υπήρξε άτυχος γιατί βρέθηκε στο επίκεντρο της παγκόσμιας κρίσης και με όσους πιστεύουν ότι τα έκανε σκατά. Μα, θα αντιτείνουν πολλοί οπαδοί των θεωριών συνωμοσίας, ο Παπανδρέου έπαιξε το παιχνίδι των διεθνών νταβατζήδων συνειδητά και χαντάκωσε τη χώρα. Αν έτσι είναι δεν έχουν παρά να στηρίξουν τις κατηγορίες τους και να θέσουν το θέμα στους αρμόδιους θεσμούς για την απονομή δικαιοσύνης.



Σε κάθε περίπτωση, ό,τι να πιστεύει κανείς για τον Παπανδρέου και το πολιτικό σύστημα οιαδήποτε προσπάθεια φίμωσης συνιστά επικίνδυνο ολίσθημα.